Hoogbegaafdheid is meestal niet het eerste waar je aan denkt als je op zoek gaat naar antwoorden. Zeker niet als jij je vooral anders, onbegrepen en niet per se slim of succesvol voelt. Toch kan hoogbegaafdheid verklaren waarom je dat altijd gevoeld en gedacht hebt. Het kan verklaren waarom je steeds bepaalde vraagstukken, problemen of valkuilen tegenkomt.
Daarvoor is het alleen wel nodig dat je begrijpt wat hoogbegaafdheid is. En hoogbegaafdheid is in de basis een optelling van diverse eigenschappen die een kenmerkende en typerende uitwerking hebben op jouw levensloop. Het heeft invloed op alle onderdelen in jouw leven, werk en relaties. Ongeacht of je weet dat je hoogbegaafd bent.
Als hoogbegaafde ben je bijvoorbeeld op veel vlakken fundamenteel anders dan de mensen om je heen. Dat voel je dan zelf ook. Jouw perspectief op de wereld is bovendien anders, je denkt, voelt, ervaart en doet anders. In contact met niet-gelijkgestemden ervaar je daardoor regelmatig dat je leeft en communiceert op een andere frequentie wat meebrengt dat je elkaar niet altijd goed begrijpt.
Hoogbegaafdheid is meer dan slim zijn
Belangrijk daarbij is dat je hoogbegaafdheid niet ziet als iets dat alleen te maken heeft met intelligentie. Een bovengemiddelde intelligentie is namelijk wel een kenmerk, maar niet het enige kenmerk en vaak ook niet het makkelijkste kenmerk om je in te herkennen. Wanneer je op een IQ test onder de 130 scoort, maar boven de 120 word je gekenmerkt als meerbegaafd. Terwijl die constatering erg zwart-wit is, het is een momentopname en daarmee niet in één test volledig goed te bepalen.
In onze samenleving wordt hoogbegaafdheid nog wel vaak gelijkgesteld met slim en succesvol zijn. Dit soort misvattingen houden in stand dat veel hoogbegaafden die dit nog niet over zichzelf weten ook niet snel hun antwoorden gaan zoeken binnen hoogbegaafdheid. En als iemand ze wijst op hoogbegaafdheid, ontkennen veel hoogbegaafden dat in eerste instantie simpelweg omdat ze er een totaal verkeerd beeld bij hebben. Hoogbegaafdheid is namelijk meer dan een IQ score of de resultaten die je behaalt.
Als hoogbegaafde ervaar je bovendien vaak een verschil tussen wat jij denkt en wilt en wat jouw omgeving van jou verwacht. Wanneer je hier niet aan voldoet, kun jij je vooral onbekwaam voelen, of zelfs alsof je “faalt” in het leven. Dat staat haaks op het beeld dat vaak geschetst wordt bij hoogbegaafdheid; denk aan het beeld van de Einsteins en de genieën.
Onbewust en bewust wordt er in onze samenleving bovendien nog een bepaalde status aan ontleend. Dat maakt het voor hoogbegaafden ook moeilijker om ermee naar buiten te komen.
Onbegrepen voelen
Bij Gifted People horen we regelmatig verhalen van hoogbegaafden die het niet tegen hun vrienden, collega’s, familie of zelfs hun partner durven te vertellen en zich daardoor vaak onbegrepen voelen. Het lijkt soms wel alsof hoogbegaafdheid iets is om je voor te schamen, iets wat je niet over jezelf mag zeggen. Maar hoogbegaafdheid zegt niets over beter of hoger zijn; het zegt iets over de soort begaafdheid die we bezitten en daarmee welke rol passend is (in het ebook lees je daar meer over).
Het is belangrijk dat je open kunt zijn over jouw (mogelijke) hoogbegaafdheid. Naar jezelf en naar anderen toe. En dat je meer gaat ontdekken over hoogbegaafdheid. Het vertelt je namelijk veel over hoe jij bedraad bent. Deze inzichten kun je vervolgens delen met anderen waardoor je ook meer onderling begrip kunt gaan creëren.
Uiteindelijk gaat het ook niet om het label, het gaat erom dat je steeds beter gaat begrijpen wat het voor jou betekent. Want als je hoogbegaafdheid aan de kant schuift terwijl het wel relevant voor je is, zul je eerder de valkuilen van hoogbegaafdheid gaan ervaren dan dat je de gaven ervan kunt benutten.
Ben ik nou de enige die dit ziet?
Als hoogbegaafde merk je bijvoorbeeld in sociale situaties vaak dat de mensen om je heen zich goed kunnen vinden in een bepaalde aanpak terwijl jij een geheel andere zienswijze hebt. Daar waar negen mensen zeggen: ‘Hier gaan we rechts’, ben jij de enige die dan denkt dat het links moet zijn. Jij ziet bepaalde problemen al van een afstand aankomen terwijl de mensen om je heen dat steeds maar niet lijken te zien.
Hierdoor kun je frustratie en een gevoel van machteloosheid gaan ervaren. Het kan er ook voor zorgen dat je steeds meer de conclusie trekt dat de meerderheid het wel beter zal weten, en dat wat jij zelf denkt daarom onjuist is. Uiteraard heeft dit een negatief effect op je zelfvertrouwen. Het kan er bovendien toe leiden dat je aan jezelf gaat twijfelen, jezelf misschien “dom” gaat vinden en dat je het vertrouwen in je eigen intuïtie verliest. Je gaat de overtuiging ontwikkelen dat je maar beter niet kunt zeggen wat je ziet of denkt. En als gevolg kun je jouw unieke zienswijze en jouw unieke kwaliteiten niet inzetten.
Dit alles maakt het dan nog moeilijker om over jezelf te denken dat jij hoogbegaafd zou kunnen zijn en het vergroot de kans dat jij je maar gaat aanpassen, één van de meestvoorkomende valkuilen bij hoogbegaafden.
Aanpassen; proberen te zijn wie je niet bent
Aangezien je als hoogbegaafde al snel merkt dat je anders bent dan de rest, gebeurt het vrijwel automatisch dat jij jezelf gaat aanpassen. Dit gebeurt overigens al op hele jonge leeftijd. In de eerste zes weken dat je naar school gaat, leer je al hoe je jezelf kunt vormen naar jouw omgeving. Daarom is passend onderwijs voor hoogbegaafden ook zo belangrijk.
Vanaf het naar school gaan ben je als hoogbegaafde in een niet-passende omgeving dus al bezig om iets te zijn wat je niet bent. Dit is heel dubbel. Enerzijds zorgt het ervoor dat je kunt voldoen aan wat er van je verwacht wordt en dat je in een bepaald opzicht kunt mee functioneren in de groep. Anderzijds moet je ook veel inleveren van wie je bent.
Als mens hebben we allemaal verbinding en hechte relaties met andere mensen nodig. Maar niet al het menselijk contact dat je hebt is passend en voedend. Je hebt namelijk mensen nodig die jou intellectueel en verbaal kunnen uitdagen. Aan de hand van ontwikkelingsgelijken kun jij jezelf ook verder ontwikkelen.
Omdat de groep hoogbegaafden slechts zo’n 2.5% van de samenleving bevat, is de kans best klein dat je meerdere gelijkgestemden in jouw omgeving hebt. In omgevingen met weinig gelijkgestemden, voel jij je al snel de vreemde eend in de bijt. Dan blijft ook jouw verlangen naar hechte relaties onvervuld. Zelfs als je wel veel contact hebt met mensen of veel mensen als vrienden ziet.
De angst om door de mand te vallen
Vanwege het aanpassen, kun je daarnaast het gevoel ontwikkelen dat je steeds een ‘rol’ speelt en moet spelen. Wat in die zin ook zo is. Je probeert ergens in te passen waar je niet thuishoort. Vaak vooral omdat het lastig te ontdekken is waar je dan wel in thuishoort. Het anderszijn is bovendien niet iets wat gemakkelijk onder woorden te brengen is. Het is iets wat je ervaart en diep van binnen voelt, maar wat je niet per se goed kunt verklaren of uitleggen.
Het nadeel van bovengemiddeld aanpassen is dat het ontzettend veel energie kost. Met de nadruk op bovengemiddeld. Een beetje aanpassen is namelijk niet erg. Dat doen we allemaal in contact met de anderen. Alleen dan kunnen we verbinding maken met elkaar. Maar een beetje aanpassen, laten we zeggen 10% van jezelf, is iets anders als jezelf bovengemiddeld aanpassen. Dat komt eerder neer op 90% niet jezelf zijn.
Dit brengt dan meteen ook de angst mee dat je op ieder moment door de mand kunt vallen. Dat anderen gaan zien dat jij niet bent wie jij je voordoet. Wat ook zo is. Bovendien zorgt het ervoor dat je steeds verder verwijderd raakt van jezelf. Van de persoon die je bent en de weg die jij te gaan hebt. Daardoor zul je het moeilijk vinden om vragen te beantwoorden als: ‘Wie ben ik?’, ‘Wat wil ik?’ en ‘Wat heb ik nodig?’
Grenzen overschrijden en opgestapelde boosheid
Een laatste belangrijk gevolg van het bovengemiddeld aanpassen is dat er steeds over jouw grenzen heen wordt gegaan door zowel jezelf als de mensen om je heen. Als jij je steeds aanpast, is het namelijk nodig dat je loslaat aan jouw eigen grenzen. Je doet dingen die eigenlijk niet bij je passen. Je laat jouw eigenheid niet zien. Je gaat door terwijl je eigenlijk zou moeten stoppen. Je accepteert dingen die je eigenlijk niet zou willen accepteren. Allemaal om in stand te houden wat jij denkt dat de bedoeling is. Het is een vorm van overleven op een plek die niet ingericht is op de persoon die jij bent.
Hoewel het aanpassen op de voorgrond ervoor zorgt dat je naar verwachting kunt functioneren, gebeurt erop de achtergrond nog iets. Je stapelt namelijk boosheid op. Dit is een natuurlijke reactie op het overschrijden van grenzen. Wanneer deze boosheid lange tijd blijft opstapelen terwijl jij het probeert te onderdrukken, heb je op een bepaald moment zoveel intern opgebouwd, dat er ineens kleine ontploffingen ontstaan die soms niet goed te verklaren zijn (‘Waarom word ik hier nou zo boos over?’). Dat zijn allemaal signalen die aangeven dat jouw grenzen te lang zijn overschreden en dat de omgeving en wat jij doet niet aansluit bij wie je bent en wat jij nodig hebt.
De gave van het anders zien en ervaren
We hebben het nu gehad over enkele valkuilen en de gevolgen daarvan die hoogbegaafdheid kunnen meebrengen. Maar gelukkig brengt hoogbegaafdheid aan de andere kant ook bijzondere gaven mee.
Denk bijvoorbeeld aan het vermogen om de wereld anders te zien. Daarmee kun je zien wat voor anderen verborgen blijft. Je kunt bovendien zien hoe de wereld zou kunnen zijn. Je kunt verder kijken dan wat er nu mogelijk is en je bent daardoor in staat om vernieuwende, soms zelfs vooruitstrevende, ideeën te bedenken die kunnen bijdragen aan deze betere wereld. Door jouw unieke gezichtspunt kun je ook nieuwe initiatieven bedenken, verschillende initiatieven samenbrengen tot iets nieuws of andere manieren ontdekken om dingen te doen.
Aan de andere kant kan deze gave ook als een last voelen. Zeker als je de lat hoog legt, kun je bijvoorbeeld overtuigd raken dat jouw gewenste norm niet behaald kan worden. Je kunt de hypocrisie en absurditeiten van het leven zien en de onlogische dingen die in de samenleving plaatsvinden. Maar als je merkt dat jij de enige bent die dit in de gaten heeft, of dat jouw omgeving jouw idealen niet begrijpt of steunt, kun je daar erg gedemotiveerd en teleurgesteld door raken en je erg alleen voelen.
Als je hier herkenning in vindt, zie dit dan vooral als een mogelijkheid om te ontdekken wat past bij jouw weg. Dat waar jij jezelf zo druk, boos of verdrietig over kunt maken, geeft namelijk aan dat jij er iets in te betekenen hebt.
Weet ook dat je met jouw anderszijn een andere rol in de samenleving te vervullen hebt. Het is voor jou niet de bedoeling dat je doet wat de rest doet. Met jouw anderszijn, met jouw andere manier van denken en de wereld zien, kun je veel waarde toevoegen aan de wereld om je heen. Daarom is het belangrijk dat je gaat begrijpen hoe jij in elkaar zit en wat jij dan te doen hebt.
Hoogbegaafdheid is geen garantie voor vastlopen
Daarnaast is het goed om te onthouden dat hoogbegaafdheid geen garantie is voor vastlopen of voor succes. Dit is vooral afhankelijk van de mate waarin jij jezelf kent en doet wat bij jou past. Als je herkenning vindt in hoogbegaafdheid, onderzoek dan vooral wat dat voor jou betekent. Hoe het jou anders maakt. Niet om jezelf te willen distantieren of onderscheiden van anderen, maar omdat juist dat wat jou anders maakt, bepaalt wat wel en niet passend is voor jou.
Weet ook dat als jij met bepaalde (unieke/vooruitstrevende) ideeën of zienswijzen komt, niet iedereen gelijk zal begrijpen wat je bedoelt of zien wat jij ziet. Het is aan jou om het dan toch in beweging te gaan zetten want zodra er iets tot stand komt, kunnen anderen zien wat je hebt bedoelt. Dan ga je merken dat mensen gemakkelijker gaan aanhaken. Het is nodig dat je gaat oefenen met het krijgen en versterken van het vertrouwen in jezelf en dat je meer gaat vertrouwen op jouw eigen intuïtie.
Meer ontdekken over hoogbegaafdheid?
Herken jij je in dit artikel? En voel je dat je hier iets mee moet? Dan helpen we je graag verder op weg. Wij geloven dat jij nog veel mooie dingen in deze wereld te doen hebt en dat het ontzettend zonde is als je dat niet aan het doen bent. Voor jou én voor de wereld. Binnenkort staat er een Gratis Online Masterclass over hoogbegaafdheid gepland waarin je nog meer ontdekt over hoogbegaafdheid, en ook over hoe wij jou kunnen helpen bij het erachter komen van wat voor jou de bedoeling is.
Je kunt je hier aanmelden voor de eerstvolgende masterclass die nog niet vol zit.
Ik herken mij hier heel erg in. Mijn ‘stresslat’ ligt na meerdere malen depressie en burn out ook steeds lager. Ik heb altijd het gevoel gehad anders te zijn en gek te zijn. Ik zal het wel niet begrijpen of ik ben niet ervaren genoeg om vervolgens toch een patroon of situatie tot in de details voorspeld te hebben en dan kan ik mezelf wel spreekwoordelijke voor m’n kop slaan dat ik niet gewoon voor mezelf ging staan. Het zit niet in mijn hoofd. Ik kijk dus wel makkelijk vooruit en voorspel makkelijker patronen. In de tussentijd mijn eigen zelfverzekerdheid overboord gegooid, omdat ik het niet aan zou kunnen het te doen ‘zoals het hoort’. Terwijl ik in mn botten voel dat zoals het hoort niet beter is, sterker nog het levert juist meer stress op. Ik wil meegaan met de stroom om minder stress te ervaren, maar tegelijkertijd past het niet bij mij. Ik wil gaan. Ik heb geen idee hoe hoog mij IQ is, maar ik ben overal snel doorheen gegaan. Ik leer heel en snel, heb dingen heel snel door en ben dan ook weer uitgekeken. Is het handig om toch een test te doen? Voor ik hierover begin bij bijv. een therapeut? En heeft de reguliere GGZ hier ervaring mee?
Hey Monica,
Je kunt je IQ testen bij Mensa en eventueel lid worden voor klein geld. Daar vind je gelijkgestemden en vind je jezelf misschien helemaal niet meer “gek”. Voor veel leden voelt het onder elkaar als thuiskomen. Door naar anderen te kijken leer je veel over jezelf. Je kunt praten over hoe de ander met een situatie of een gedachte omgaat. Uiteindelijk zul je beseffen dat je een bepaalde persoonlijkheid hebt of bent, met betweterige eigenschappen. Het is lastig om zulke eigenschappen in te zetten, je hebt altijd te vechten tegen “macht” figuren, tegen onrecht, tegen onwelwillendheid en wat dies meer zij. De wereld is niet rechtlijnig maar complex maar toch uiteindelijk, door ervaring, ook wel verregaand voorspelbaar. Wat je moet leren zijn coping strategieën, oftewel hoe ga je optimaal om met situaties, met mensen, liefst intuïtief en op de kracht van je karakter. En het optimaal omgaan behelst zowel extern richting anderen, als intern, naar jezelf.
Wees mild voor en geïnteresseerd in de mensen die anders denken, ook zij kunnen soms verrassend uit de hoek komen, zij het weer op andere vlakken. We zijn allemaal nodig, allemaal van waarde en iedereen wil gewaardeerd worden. Wij neigen ernaar om anderen een beetje aan de kant te duwen, met visie, kennis, kunde, bewijsdrift en een snelle processor onder de motorkap. Dat roept weerstand op. We zijn uitgedaagd om strijd te leveren, met anderen en met onszelf. Tot de waarheid doorgedrongen is.
Push uzelf niet. Hard rijden naar het werk levert u in vele gevallen nauwelijks tijdswinst op. Uzelf langdurig onder druk zetten ook niet.
U put zichzelf alleen maar uit.
Richt uw aandacht niet alleen naar binnen, maar ook naar buiten. De blauwe hemel met kwakende ganzen en het vers gemaaide gras verdienen ook uw aandacht. Het geeft uw hersenen rust en gelegenheid om te herstellen van langdurig teveel stress en concentratie.
Ik vind het heel fijn dit te lezen. Ik raak altijd zo gefrustreerd als niemand mij begrijpt. gelukkig ben ik niet gek. Het is pas sinds een jaar of anderhalf dat ik het heb ontdekt. Het lucht enorm op maar er blijft af en toe veel onbegrip ondanks dat mensen het weten. Bedankt hiervoor!
De bovenstaande reacties zijn voor mij zo pijnlijk herkenbaar. Ik heb ze met tranen in mijn ogen gelezen. Ik wou dat ik meer contact had met andere hoogbegaafden, zodat ik me minder alleen in mijn ‘zijn’ zou voelen en wat meer begrip van anderen zou ervaren. Zijn er mogelijkheden om contact te hebben met andere hoogbegaafden, zodat er over de gekende problematiek in dialoog kan gegaan worden om zo meer zelfkennis op te doen en valkuilen in vriendschappen te vermijden. De grootste problemen voor mij zijn teleurstelling in vriendschappen door te hoge verwachtingen in anderen en mij onbegrepen en alleen voelen. Bore-out op het werk in mijn jobs die ik combineer (onderwijs en personal trainer). Ik mis iets extra; een bepaalde zingeving.
Eigenlijk voel ik me mijn hele leven al eenzaam; in groep 1 van de basisschool begon dit gevoel voor het eerst te spelen. Nu als dertiger is dit gevoel (en de praktische emotionele eenzaamheid) in de loop der tijd intenser en pijnlijker geworden. Mijn eenzaamheid wordt/werd vaak niet geloofd omdat ik sociaal vaardig ben en het lijkt alsof ik goed vrienden kan maken. De oppervlakkigheid en het gebrek aan emotionele diepgang in sociale relaties maken dat ik me onbegrepen voel en écht alleen ben (0 vrienden). De term ‘hoogbegaafd’ wordt in mijn ervaring nog té vaak gekoppeld aan louter een (zeer) hoge intelligentie die ‘in het oog springt’ / ‘afsteekt’ in vergelijking met andere(n) en/of vaardigheden. ‘k Ben blij dat deze site er is; een van de weinige die ’the bigger picture’ in beeld brengt!!!
Heel herkenbaar. Vanaf de de lagere school (ja, ik weet dat dat een heel oude tem is) voel ik me anders. Eigenlijk heb ik nooit begrepen hoe dat nu kon maar langzamerhand verdwenen de vrienden en dat kon ik ze niet kwalijk nemen. In mijn werk maak ik makkelijk contact, kan goed met collega’s opschieten maar vriendschappen zijn een brug te ver. Mijn vrouw heeft talrijke vriendinnen maar ik kan niet verder komen dan één persoon die ik met een beetje fantasie een vriend kan noemen. Met name de oppervlakkigheid die jij ook ervaart zijn een spelbreker. Ik ben heel snel op mensen uitgekeken en kan me erg ergeren aan mensen op mijn werk (onderwijs) die ik niet capabel vindt. Niet dat ik mezelf beter vind hoor, integendeel want ik krijg af en toe wel eens een compliment van iemand maar dan denk ik bij mezelf van ‘kom op zeg, dat wat ik deed was niets bijzonders’.
Ik durf mijn zelfbeeld niet te delen met anderen uit angst voor de reacties van anderen.
Een collega, hb-specialist, heeft me een jaar of twee in laten zien dat ik waarschijnlijk hoogbegaafdheid ben en er ging een wereld voor me open. De puzzelstukjes van ruim 50 jaar leven begonnen op hun plek te vallen.
Net wat jij schrijft, Mar, het is niet dat ik alles weet of wil weten maar het snel inschatten van complexe situaties en mijn afwijkende humor is wel een kenmerk.
Ook ik ben blij dat ik herkenning vind, de constatering dat er meer mensen zijn zoals wij en dat ik het eindelijk een plek kan geven heeft mij wel geholpen. Hoe het nu verder gaat? Geen idee maar ik zou zo graag eens in contact komen met mensen die hetzelfde ervaren en voelen.
Wat herkenbaar, Mar. Ik ben bovengemiddeld intelligent (zogenaamd meerbegaafd) , grens intellectueel aan hoofbegaafdheid, maar kwam dit op het spoor door de zijnskenmerken, die maken ook dat jij je anders voelt, net als ik, en dat heeft minder met intelligentie te maken.
Deze corona crisis heeft mijn ogen geopend, en sinds dien volg ik mijn intuïtie.
Wat mij op schokgolven in mijn leven heeft gezet, en ik bleef maar gedachten, gevoelens en emoties stapelen.
Het werd een 8 vouwdige crisis voor mij, een paar grote ontploffingen die ik niet kon inhouden en net niet kon beheersen tegen materialistische dingen.
Toen ontdekte ik gifted people in mijn zoektocht naar antwoorden.
Ik heb onmiddellijk het ebook gelezen en liet het toen door mijn vriendin lezen.
Maar toen kwam voor mij de grootste shock, het was haar te veel en ze was verdwenen en negeerde mij voor 3 dagen.
Mijn wereld storten in, het zijn drie dagen de hel geweest voor mij, en ik maakte dingen mee die ik niemand wens.
Een echte catastrofe, ik ben toen diep gegaan, gelukkig vertelde een friend van mij uiteindelijk waarom de mensen bang waren en mij wilde tegen houden.
Alles werd logisch, ik werd weer rustig en volledig beheerst, mijn vriendin zocht toenadering en keerde terug.
Het ebook is net op tijd in mijn leven gekomen, het heeft mij gered, ik heb echt geluk gehad.
Ik herken mij volledig in de creatief hoogbegaafde, met overgevoeligheid voor alles.
Het is echt mijn leidraad naar ontdekken wie ik ben en wat ik moet gaan doen.
Ik heb het mogelijk zelfs overleefd dankzij dit boek in die 3 dagen van hel in mijn leven.
Door mij te proberen aan te passen, en de dingen te veel op te stapelen ( stress management over belasting ).
Ik ben ook nog heel sterk en gezond, en straal heel intens mijn gevoelens uit heb ik ontdekt.
Dit is waarschijnlijk waarom mensen zo absurd, on nodig en angstig op mij reageerde.
Inderdaad, ik merk zelf ook dat ik nogal ‘overweldigend” over kan komen. Helemaal niet zoals ik mij voel, het is meer hoe ik mij uitdruk, snel, rationeel, etc.
Heel herkenbaar. Corona heeft bij mij ook voor een relatiebreuk gezorgd omdat ik niet om kon en kan met de onzinnigheid van bepaalde (maat)regelen. Daar heb ik al mn hele leven last van, en hoewel ik dacht dat mn verloofde me onvoorwaardelijk zou steunen waren mijn uitbarstingen er te veel aan. Het heeft me getekend voor het leven en nu, anderhalf jaar laten, ben ik via mijn therapeut en n vage kennis bij dit thema (HB) uitgekomen en ineens vallen er n hoop stukjes op hun plek. Ik ben er nu 41 en krijg nu redelijk goed bevestigd wat ik al sinds mn lagere schooltijd denk (en ja, ik wéét dat dit arrogant klinkt): de meeste mensen zijn niet van mijn niveau, en dat is een enorme bron van frustratie. Ik kan net zoals Inge zegt nogal “intens” overkomen, ik babbel zo veel en zo diepgaand met mensen dat ze op den duur bang worden omdat ik hen beter kan doorgronden dan dat ze dat bij zichzelf kunnen. Ik zoék ook echt die connectie op, en wie die imo niet ‘aankan’ of, erger gezegd, ‘waard’ is, daar steek ik geen energie in omdat het draint… Ik probeer die uitbarstingen nu beter onder controle te krijgen maar het is pas sinds ik meer ben beginnen lezen over het concept HB dat ik besef waar de oorzaak mogelijks ligt. So tnx, het is idd nooit te laat om te leren wie je bent en waarom je doet wat je doet.
Herkenbaar, maar steeds moet je op jezelf blijven. Ik snap wel dat je ook naar anderen moet luisteren, jezelf nederig moet opstellen en niet te trots zijn, is belangrijk! Als je wil ontplooien, zeg maar, stel je niet hoog op. Maar gebruik op goede gelegenheid en tijd zodat anderen niet opvalt. Dat zal verder goede resultaat blijven, en belangrijk iedereen mij waarderen, is mijn de ervaring. Zo kan ik mee doorgaan met mijn bekwaamheden!
Ik herken me er wel in. Jaren heb ik gedacht dat ik dom was omdat andere mensen zeiden dat ik dom was. Nu snap ik toch iets beter wat zei bedoelden met dom. Ik doe gewoon alles op mijn manier en dat is niet wat andere mensen rond mij deden. Ik werd ervoor gestraft. Als ik niet deed wat mijn familie van mij verwachtte was ik maar weer eens de dommerik. Ook zei iedereen dat er meer in mij zat dan ik liet zien. Hoe hard ik ook mijn best deed om aan hun verwachtingen te voldoen, het was nooit goed genoeg. Misschien was hen wel gezegd dat ik hoogbegaafd was maar begrepen ze niet dat ik daardoor geen soort supermens ben. Ik heb het zelf nooit geweten of het werd mij niet gezegd. Ik had steeds het gevoel dat ze dingen voor mij verzwegen, dat ze het idee hadden dat ik het hoog in mijn bol zou krijgen als ik wist dat ik een hogere intelligentie heb. Mijn vader dacht waarschijnlijk dat ik een of andere hoge functie zou kunnen uitoefenen zonder er ooit moeite voor te doen en veel geld te verdienen. Ik zocht alleen naar begripvolle mensen waar ik me goed bij voelde en die me konden zien zoals ik echt ben. Het heeft lang geduurd tot ik per toeval op mijn vriend botste. Ik voelde direct een klik met hem. Hij begreep mij zoals nog niemand dat had gedaan en hij zag wie ik echt was. Hij heeft me geleerd om mezelf te leren zijn en mijn zelfvertrouwen terug te winnen. Want toen ik hem ontmoette zat mijn zelfvertrouwen onder nul. Iedereen rond mij gedroeg zich jaloers al snapte ik niet wat er dan zo speciaal aan mij was om jaloers op te zijn.
Mensen zullen uw visie vaak afbreken, vooral als uw visie anders is, maar ze zijn ook snugger en beseffen dat je wel eens gelijk zou kunnen hebben.
Dat komt inderdaad voort uit jaloezie. Mensen gaan ook vaak hun fouten in anderen hun schoenen schuiven, zodat een andere pad staat en niet zijzelf.
Dat is typisch de mens. Het universum eigenlijk… Het universum is super destructief. Wij komen voort uit diezelfde atomen. Ons brein en ogen zijn al een mini-universum opzich, dus logischer wijs zijn wij ook destructief. Dat is de normale gang van zaken… Het vergt veel lef om dan stand te houden en inderdaad niet volledig aan te passen. Mij wordt er ook vaak gezegd dat ik eens ‘normaal’ moet beginnen doen en dat ik mijn hoofd meer moet gebruiken. Maar iemand die z’n hoofd ‘meer’ moeten gebruiken zou zulke dingen niet zeggen, volgens mij. Sommige mensen respecteren u als persoon, en steunen u in uw visies, ook al verstaan ze niet altijd van waar het komt. Ze voelen dat je juist kan zijn, ook al zegt 9/10 rechts en jij links. Kin omhoog, borst vooruit. What doesn’t kill you makes you stronger. Zo zie ik het dan, maar toch is het soms sterker dan mijzelf omdat ik mijn vrienden graag zie en respecteer. De vraag is dan, is het effectief ook omgekeerd? Geven en nemen?
Herken heel veel dingen.
Intrigerend, maar ik ben nog steeds anders dan de mensen uit de verhalen hierboven. Ik heb moeite met lezen en met rekenen, ik kan zelf geen drie zinnen foutloos schrijven, maar zie elke dag wel fouten in de krant staan. Ik heb de spellingsregels nooit willen leren en bv Duits naamvallen snap ik nog steeds niet. Ik ben momenteel weer werkeloos. Ik heb bijna geen enkele school afgemaakt en welke ik wel heb afgemaakt daarvan heb ik het diploma niet afgehaald. ( ik vond de stof wel interessant maar het papiertje niet) Ik vond de kleuterschool even moeilijk als het hbo, hbo kost alleen meer werk. Ik heb mijn strikdiploma niet eens zelf gehaald
Omdat ik het nut niet zag, om het zowel links als rechtsom te kunnen. Het konijntje rond de boom en in het holletje begreep ik al helemaal niet. Ik bleef al zitten in de eerste klas omdat ik te speels was. Ik vond mezelf wel altijd een goede acteur en kon elke rol bekleden. ( ook verschillende keren als advies gekregen om acteur te worden) Maar speel dus bij elke baan een andere rol, dacht dat dit gewoon was. Ik heb ook zogenaamd twee rechter handen. En inderdaad een cv van een aantal kantjes in de meest uiteenlopende richtingen (vaak ook nog 2 a3 baantjes gelijktijdig,) en bij alle bedrijven wel iets van innovatie achter gelaten. Ik voel me vaak de slumdog millionair. Dat gaat over een jongetje welke het tv programma weekend millionair wint. Omdat hij op de meest belachelijke vragen toch het antwoord weet. Omdat hij dat toevallig mee heeft gemaakt. Zo heb ik ook vaak het antwoord op vragen in een gezelschap waarvan niemand anders het antwoord weet. Of wil weten. Dat is een belangrijk aspect, dat hoor ik weleens., jouw hoofd zit vol nutteloze informatie. Zo weet ik helemaal niets over het wk voetbal, maar wel van het gras waarop het gespeeld wordt. Men komt wel naar mij toe opdat ik alles zou weten, maar ik heb meer vragen dan de gemiddelde ander. Ik heb gewoon vaak antwoord op hun vragen. Ik weet niks van sport, politiek en literatuur dus met triviant heb je niets aan mij als partner. Alleen de rare vragen die echt niemand weet, heb ik dan toevallig wel het juiste antwoord,of weet ik het te beredeneren. Mensen zeggen me ook vaak dat ik mee moet doen aan per seconde wijzer of de slimste mens. Maar bij de eerste sportvraag lig ik er waarschijnlijk al uit. En ik heb ook nog nooit een boek gelezen.
Een voorbeeld:
op de lager school kwamen studenten de rorschach test doen. Dat had ik toevallig net gezien op tv, dus snapte het principe al. Plus mijn levendige fantasie erbij. Maakte dat die studenten mega enthousiast mij als visueel begaafd bestempelden. Ik ben er nog speciaal een tweede keer voor terug moeten komen. Dat was de eerste keer dat ik het z.g systeem had doorgrond. Op de mavo, moesten we een role play doen in het Engels over een rechtzaak. Dat had ik toevallig ook net gezien op tv de dag ervoor. Leraar mega enthousiast natuurlijk en hoogste punt van allemaal. Ik zat als eerste jaars vanwege een straf bij de vierde jaars in de klas strafregels te schrijven. De leraar had vanalles uitgelegd maar hun hadden niet geluisterd denk ik. Niemand kon antwoord geven op zijn vragen, totdat ik mijn vinger maar opstak ik wist alles. Ik begreep ineens hoe school werkte . Op het mbo werd het alleen maar erger. Alle leraren de eerste periode super enthousiast en dat verdween altijd weer even snel. En inderdaad was ik er heel snel achter dat hun maar een beperkte kennis hadden. Ik beredeneerde meer hoe en waarom iemand leraar werd. En ik heb ook vaak voor de klas gestaan om het dan uit te leggen. Soms uit de frustratie van de leraar, zo van dan leg jij het maar uit . Maar later ook uit enthousiasme vanuit de leraar, Bij de laatste cursus/training die ik heb gedaan. Vroegen ze me al naar enkele weken of ik het niet over wilde gaan nemen. Dat heb ik overigens niet gedaan, was zelf allang weer met andere dingen bezig. En bovenal bleek ik uiteindelijk bij elke opleiding maar een matige leerling. Ik kan en weet van heel veel dingen een beetje, maar van niks alles. En kan uiteindelijk niks echt goed. En weiger ergens de dingen te leren die ikzelf niet interessant vind, dus nooit meer gedaan dan het hoog nodige met name op school. Wel vroegtijdig vakken afgerond. Ik deed er natuurlijk alles aan om zo min mogelijk tijd eraan kwijt te zijn.
En de iq testen waarover jullie het hebben, denk ik ook heel anders over, kijk wie maakt die dingen en veelal komen dezelfde zaken terug. Ik heb me daar een tijdje in verdiept en maakte daarop 4 verschillende testen foutloos (meerdere malen, omdat vriend en vijand het niet kon geloven) dus zogenaamd een genie en hoogte iq niet scoorbaar of maximale score en verwijzing ergens naartoe wat ik niet wil. Omdat ik van mening ben dat je dan geregistreerd wordt. Aldus heb ik een jeugd iq score gehaald van 250 en even zo makkelijk bij een andere test een score van 70 ( blijven hangen op een getallenreeks) mijn mening is dus dat die iq score meer zegt over die test dan over je iq. Dus ik herken me wel in veel zaken die hier beschreven staan, maar niet in het commentaar van anderen hier. Maar dan wel in :Het anders denken, de cv van 10 kantjes, de boosheid. Altijd bezig met innovatie. Het gevoel dat anderen me soms niet willen begrijpen of niet mee willen gaan in mijn visie. Veel strijd en bewijsdrang. ( zie deze lange betoog) Niet snappen waar mensen zich zo druk om kunnen maken. Ik loop nu al weken bijvoorbeeld iedereen uit te leggen over corona. Daar weet ik dan wel weer veel van, en denk en bekijk alles anders dan de rest van Nederland schijnbaar.
Ik heb me dus ook nooit dom gevoeld zoals je hier kunt lezen. Maar ook nooit slimmer. Ik heb ook nooit last gehad van dat ik anders zou zijn. Iedereen is anders. Het enige lastige wat ik ervaren heb is dat ik de humor niet kan begrijpen van anderen of op tv. Ik weet ook niet of dat te koppelen valt aan hoogbegaafdheid. En soms dat mensen me niet konden begrijpen ervaarde ik als last. Maar daar is dit een eye opener voor geweest. Een tijdje terug een masterclass van de uni gezien over hoogbegaafdheid en er is zoveel waar ik mezelf dan wel in herken. Van moeite met de acceptatie dat een blauw kleurpotlood blauw is, tot veel opleidingen halve bak gedaan en weinig afgemaakt. De vele baantjes. Daarvan had ik mijn eigen visie dat dit kwam omdat ik zo’n brede interesse heb en vele hobbies. Maar ik herken het precies zoals hier beschreven. Enthousiast beginnen, veel sneller dan een ander alles kunnen. Werkgever mega enthousiast, leidinggevenden die zich zelf terug trekken. Heel veel innovatie aandragen, en uiteindelijk frustratie en hele boekwerken van wat er allemaal niet goed gaat ?
Op de een of andere manier begint nu alles op zijn plek te vallen als ik mezelf als hoogbegaafd ga zien. Dus ja met mijn 50 blijk ik dan toch nog steeds een trage leerling ?
Maar nog altijd even leergierig
Ow en ben ik nou de enige hier. Die 425 duizend Nederlanders geen kleine groep vind!?
Bedankt Ro, voor jouw lange verhaal. Dan moest ik het niet schrijven. Kon het mijne geweest zijn 🙂
Heel herkenbaar?
Dit gaat helemaal over mij… Jaren heb ik me een paria gevoeld. Ik heb me uiteindelijk neergelegd bij het feit dat anderen mijn gedachtengang vaak niet kunnen volgen, ik ben het positief gaan gebruiken. In het verenigingsleven ben ik de bedenker van evenementen, de maker van taakverdelingen, de marketeer, … Eens bewezen dat mijn ideeën werken, erkent men mij wel. De voorzittersrol ligt mij dan prima, ik hoef ook niet ieders vriend te zijn, ik haal er veel voldoening uit om dingen te kunnen creëren en voor anderen een steun te kunnen zijn.
dit is voor mij zeer herkenbaar. Ik had vaak de grootste moeite om mijn ideeën praktisch haalbaar te maken en daar heb ik geregeld dan wel mensen naast mijn gehad die de “vertaling” konden maken. Ik hoef de voorzitter niet te zijn, ik kan me heel heel dankbaar voelen als mijn ideeën, ik noem het vaak breien, geaccepteerd word.
zeer herkenbaar
Zó herkenbaar dat ik een zakdoek nodig had. Wat valt er veel op z’n plek. Dank je wel!
Het was nogal een stap om dit überhaupt te gaan lezen. Waarom? Precies zoals het omschreven wordt, kop in het zand! Sommige mensen die ik het ooit verteld heb reageerden heel vervelend en spottend; alsof ik ze eigenlijk vertelde dat ik ‘beter was dan zij’…
De psychiater waar ik uiteindelijk terecht kwam voor een second opinion bij een ADHD diagnose en zware slaapproblemen vertelde mij dat hoogbegaafdheid heel vaak de misdiagnose ADHD krijgt. Zij vertelde me ook dat je het eigenlijk net zo kunt zien als ‘zwakbegaafdheid’. Het wordt door iedereen helemaal begrepen dat deze groep ‘problemen’ ervaart. Maar de andere kant uit is dat net zo.. Door deze vergelijking durfde ik pas toe te geven dat dit de reden was van al mijn ‘vreemde trekjes en problemen’. Ik was gewoon zwakbegaafd, maar dan andersom.
Toen ik jong was werd bij mij een IQ vastgesteld van 157. Ik was hoogbegaafd. Wat dat inhield? Geen idee. Het ging vanzelf wel over zei de GGD arts. Ik wil om die reden ook nooit meer een IQ test doen. Dat is net als op de weegschaal gaan staan nadat je op vakantie bent geweest. Je weet toch wel hoe laat het is, beter zal het er niet op geworden zijn.
Ik heb mijn vreemdheid omarmt. Sociale interactie en ‘leven’ kosten mij heel veel energie omdat ik inderdaad in een constant aangeleerd patroon leef. Toch ben ik nu vooral mezelf en zijn er steeds meer situaties en mensen die nog maar weinig tot geen energie kosten en die mij ook nog weten te tolereren. Slaap blijft mijn grootste vijand omdat mijn hersenen nooit stil staan. Ik ben ook bezorgd dat dit niet erg gezond voor je brein kan zijn op de lange termijn..
Ik ben niet zo van de self-help, ik help me-self meestal wel 🙂 Maar toch fijn om dit te lezen.
Dankjewel!
Erg leerzaam verhaal dit 🙂 oa dat adhd en dit met elkaar verward worden. Wat voor soort beroep oefen je uit?
Hi, dankjewel. Fijn dat men er iets aan heeft 🙂 Ik heb 3 natuurwetenschappelijke opleidingen gedaan met daarbij ook een minor wetenschapscommunicatie. Ik ben nu werkzaam in deze hoek (ook nog gerelateerd aan mijn studie-achtergrond). Ik heb mijn ‘niche’ gevonden. Ik vind wetenschap naar de wereld brengen super belangrijk, het is heel gaaf dat ik dat nu kan doen. Ik werk in de energietransitie.
Woow hier herken ik mij zo erg in.
Hoi daar,
Waar te beginnen…?
Ik kon lopen op 9 maanden, kon schrijven voor ik naar de kleuterklas ging, las de volledige Larousse Encyclopedie voor ik 12 was,…
Maar zat ook steeds opgesloten in mijn kamer tot ik 15 was.
In de lagere school liep alles als een trein. De slimme schattige jongen…
Het middelbaar was een hel. Mijn onafgebroken vragen stellen wanneer eens een onderwerp aan bod kwam dat me boeide, mijn zitten dromen wanneer het me weer eens niet interesseerde… De vragen van leraars “of ’t weer niet interessant genoeg was voor mij” en mijn antwoord dat het dat inderdaad niet was. De vraag of ik zo goed wilde zijn om van hen over te nemen en mijn medeleerlingen dan zelf alles even uit te leggen. Dat ook doen met een gevoel van “dommekloot, je kennis is veel te beperkt om hier les te geven want je kon nooit antwoord bieden op mijn vragen”.
Het bracht teleurstelling, ongeïnteresseerdheid, woede, en nog veel andere negatieve gevoelens mee. De nerd werd gepest, werd een paria,… Ik was anders, een lastigaard, verbeterde steeds wanneer men over een bepaald onderwerp in gesprek was. Ik leefde in het donker, niemand begreep me.
En toen… De mooiste vrouw die ik ooit zag, sprak me aan. Mij!!!!
We werden een paar.
Lief, begrijpend, luisterend en voor ’t eerst iemand die achter, voor en naast me stond.
Zij haalde me uit mijn kamertje.
Mijn zelfzekerheid groeide. Ik ontdekte gaandeweg mijn potentieel.
Met dit latere, in Italië zeer bekende topmodel, aan mijn zijde, voelde ik me trots, krachtig….
Op school bleef het slecht gaan alhoewel ik na een wissel in studierichting mijn diploma behaalde. Maar ik had nu houvast, mijn anker.
Ik spartelde van de ene job naar de andere. Ik werd douane-declarant, expediteur, scheepsexpert, matroos, politie-inspecteur, baatte een immobedrijf uit, was juwelier, had een Italiaans eethuis, was treinbestuurder,…
En werd ontdekt door een gelijkdenkende. Hij gaf me de verantwoordelijkheid over één van zijn vestigingen met de vrijheid om daar dingen naar eigen gedachten te veranderen. Ik ontdekte plots mijn begaafdheid. Mijn analytische aanleg. Personeel werd verschoven, werkprocessen werden aangepast, cijfers gingen de hoogte in, mensen waren meer tevreden in hun job, alles draaide prima….
Ik groeide…. Had eindelijk mijn functie gevonden in de maatschappij.
Ik voelde al langer dat ik hier gevoel voor had maar hoe bewijs je dat zonder de kans te krijgen. En zonder universitair diploma…
Uiteindelijk werd ik weggekocht en ging ik aan een bescheiden vorm van crisis-management doen.
Grote bedrijven lieten me hun filialen doorlichten.
Alleen had ik het gevaar niet opgemerkt dat om het hoekje loerde.
De pesterijen van vroeger…. Het kleineren… En nu het succes…
Het had me een gevoel gegeven dat ik beter was en het hen eens zou laten zien.
Ik werd hovaardig en rancuneus.
Twee zaken die me stuwden.
Mijn hyper dure Mercedes op de speelplaats van mijn oude school parkeren om in een kostuum ter waarde van een maandloon van een leraar binnen te stappen op een oud-leerlingenavond gewoon om de leraars aan te gaan spreken die me jaren eerder voor een volle klas hadden gezegd dat er niks van mij ging komen.
Even deed dat me goed.
Het onderbouwde mijn gevoel dat ik wel degelijk iets waard was en mijn bijdrage leverde.
Maar uiteindelijk verandert dat niets aan het niet begrepen worden en het gevoel alleen te zijn temidden van een maatschappij die niet de mijne is. Omringt door mensen die intellectueel en gevoelsmatig niet op jouw snelheid meedraaien.
En heel af en toe ontmoet je dan iemand waarbij je gewoon onmiddellijk voelt dat het je gelijke is. De verademing… Ik ben niet alleen. Het begrip, de herkenning en erkenning…
Even heb je terug hoop en geloof… Om dan terug verder te moeten met een wereld vol anderen.
Aan de oppervlakte pastte ik me prima aan. Ik bleek een geboren acteur te zijn. Mijn weinige ECHTE vrienden noemden me kameleon.
Mijn hekel aan de wereld en het gevoel alleen te zijn, werden enkel doorbroken door die ene vrouw die me uit mijn gevangenis had gehaald.
Heeeeeeel veel jaren later las ik dan plots iets over hsp. Ik had iets gevonden. Ik herkende mezelf.
Ik las veel van Dr. Elaine Aron…
Het gevoel eindelijk een en ander te kunnen duiden, was onbeschrijfelijk.
De weg naar innerlijke rust was begonnen.
Daarnaast gelezen over hoogbegaafdheid en met tranen in de ogen…
Een gevoel van “Eindelijk”….
Eindelijk….was ik thuisgekomen. Eindelijk vond ik mezelf.
Mijn hovaardigheid, mijn woede, het gevoel beter te zijn, kwam en ging nog even en veranderde stilaan in de idee niet beter of slechter te zijn. Maar gewoon anders…
Ook de collega die me zei: “Je behoort tot 5% van de bevolking. Hoe sneller je aanvaard dat je ’t je hele leven lang zal moeten klaren met 95% anderen, des te sneller ga je rust vinden.”
Hem, Dr. Aron en de enige leraar die mij herkende als wat ik was en me de mogelijkheid bood me te laten testen in een tijd dat dat slechts zeer zelden gebeurde… Hen ben ik mateloos dankbaar.
Mijn ondertussen echtgenote, die me een echt leven gaf, haar ben ik onmetelijk dankbaar.
Ik WEET nu.
Sindsdien ben ik overgestapt naar een job die me veel zelfstandigheid biedt, terwijl ik binnen een vast patroon werk en duidelijke grenzen vind aan mijn verantwoordelijkheid. Daarnaast heb ik heel veel vrije tijd om af te schakelen.
En geloof het of niet.
Nog volgend jaar kopen wij als voorbereiding op ons pensioen een huisje op een dunbevolkt Italiaans eiland. Waar ik weg van de massa mijn batterijen kan opladen om de “andere” wereld aan te kunnen (helemaal zoals in uw e-book omschreven). Eindelijk kan ik dan leven, weg van de vermoeiende drukte. Ik kan er steeds naar terugkeren maar vanaf dan enkel wanneer ik daar zelf voor kies.
Uw e-book vond ik via Facebook.
Het was alsof ik las over mijn eigen leven. Een openbaring.
Het haalde oude wonden terug open. Maar het gaf ook extra duiding. Het was ook pure waanzin om alles wat u omschrijft tot en met euforie maar ook depressie, burn-out, de kenmerken, het schoolse, gewoonweg ALLES te herkennen.
U leerde me de term of het beeld… “nietschoolse creatief hoogbegaafde” kennen.
Mijn lijstje van personen welke mijn onmetelijke dank krijgen, wordt bij deze met één naam verlengd.
Mijn diepe en oprechte dank voor uw werk, uw geloof, uw duiding.
Het heeft me heel veel wijzer gemaakt en mijn gevoel van thuiskomen heel erg versterkt.
Aan zelfvertrouwen ontbreekt het mij persoonlijk bepaald niet. Een laag zelfbeeld is mij al heel lang vreemd. Dat is zowat het enige uit uw boek wat ik bij mezelf “niet meer” zie. Daar zat een diepgewortelde woede voor in de plaats.
Ik kan u enkel heel veel succes toewensen met uw werk, uw doelen en zoveel meer.
U heeft duidelijk uw functie in deze maatschappij gevonden.
Gelukkig maar ?.
Nice !!! en
Waarom moet alles zo ingewikkeld zijn 🙂
Hi Adrienne.
Bedankt om dit initiatief op te zetten.
Ik wilde je E-book even scannend overlezen maar heb hem in één ruk compleet uitgelezen.
Het is fijn om soms even een feest der herkenning te hebben.
Keep up the good work!
Zo herkenbaar allemaal, er zijn al veel labels op mij geplakt de laatste jaren, maar toch sprong ik er altijd op een of andere manier nog altijd uit. Dit geeft meer duidelijkheid. Nu begrijp ik waarom mensen mij niet begrijpen en waarom ik heb niet begrijp. Wat voor mij duidelijk en logisch is is voor andere precies chinees, en andersom ook. Natuurlijk 2,5% in heel de wereld dat is natuurlijk niet veel. Ben blij dat dit op mijn Facebook is verschenen, want ik zat met wat vragen en vond geen antwoorden, nu heb ik een antwoord gekregen.
Ik dacht dat ik nu na heel veel jaar o.a HSP begeleiding, psychotherapie, enz. nu alles wel van mijzelf wist !
Maar nee dus niet, nu valt alles op zijn plek na de masterclass en E book te hebben gelezen.
Zolang al op zoek naar wat is er toch mis met mij, de kenmerken die jij benoemt wat een “herkenning”!
Evaline hieronder heeft een mooie duidelijke recensie geschreven.
Ook ik ben heel erg blij dat ik jou
E book heb mogen lezen !
Dank je voor al deze zeer waardevolle informatie ❤️
Hai Adrienne,
Al jaren ben ik bezig met ontwarren van de puzzel ‘wat is er toch met mij aan de hand?’, nooit/niet vaak echt op mijn plek gevoeld, zeker niet op plekken van gevestigde orde (zo doen we ‘t hier), beklemmend en nauw, ik kan dan echt benauwd zijn. Weer aanpassen. Maar goed, ik leer. Ik ben recentelijk erachter gekomen dat ik niet hoogbegaafd maar meerbegaafd ben (volgens de staatjes) desalniettemin herken ik veel zo niet alles waar HB’ers tegenaan lopen.
Ik ben nog aan t uitvogelen wat en waar mijn plek is. Ik vind t heftig. Ondertussen erkennen wat/wie ik ben en daar trots en tevreden mee zijn, i.p.v. bang. Want ik ben vaak bang voor mensen geweest, want ik voelde me altijd raar in gezelschap en dom. Nu weet ik, dat we elkaar gewoon niet konden volgen, en dat zaken die voor mij heel logisch zijn, er extra uitleg nodig is om te begrijpen voor de ander. Ik bedank je en vraag me af wat er een plek zou kunnen zijn voor meerbegaafden.
Groet,
Evaline
Hey Evaline, waar heb je de test van meerbegaafdheid gedaan?
Zelf ben ik op zoek gegaan naar mensen zoals ik en heb deze ook gevonden! Het valt me op dat de “maker” communitie veel zo’n mensen bevat. Niet onlogisch ook want daar zijn we vrij in ons denken en kunnen we de opgekropte ideëen een plaats geven en er ook open over praten. “Maker” is een ruim begrip en er is voor iedereen wel een plaatsje in te vinden. Voor mij werkt dit heel erg daarom dat ik dit ook even wou delen.
Groetjes
Hallo Adrienne en andere lezers,
Of ik (Ellen 53 jr) Hb ben weet ik niet en is voor mij geen dealbreker, van mijn beide kinderen 22 en 20 ben ik overtuigd dat zij het zijn.
Wel zie ik als ik iets probeer uit te leggen wanhoop en onbegrip in de ogen van mijn luisteraars. Haha dus ja ik denk ook dat ik veel sneller en op meer sporen denk. Toch wil ik graag een reactie geven want voor mij staat mijn -ik- bovenaan, ik mag zijn wie ik ben ik mag zoveel “anders denken” als ik wil. Want ik ben wie ik ben misschien haal ik niet alles uit mij wat er in zit, maar ik doe het wel op mijn manier. Dit geeft voor mij voldoende rust en kan ik prima functioneren op mijn werk (ik zit wel lekker alleen als secretaresse op een advocatenkantoor), want alleen werken vind ik heerlijk. Ik hoef geen muziek om mij heen, geen collega’s, ben altijd met van alles tegelijk bezig, maar het eindresultaat is zoals mijn bazin het aangeleverd wil hebben. Ik wil alleen maar zeggen als je van jezelf mag zijn wie je bent is de eerste hobbel genomen. Ik denk dat we nou ook niet allemaal de wereld te hoeven verbeteren. Persoonlijk kan ik mij goed vinden in de NLP als levens motto. Positiviteit, doen waar je goed in bent en flexibel blijven :-). Niet aan verwachtingen proberen te voldoen.
Voor mijn kinderen is het lastiger, die willen geen etiket of HB sticker. Als je ze zegt dat je denkt dat ze HB zijn weten zij het beter.
Maar voor mij zijn de kenmerken niet weg te gummen mijn dochter kende toen ze 4 was alle verkeersborden en maakte op 6 jarige leeftijd 3d huisjes van papier ipv een tekening. Zoonlief kon lezen en schrijven voor hij 6 was en heeft veel meer “last” van zijn HB. Regelmatig zijn we in conflict en zijn boze reacties zijn buitenproportioneel en het gaat dan nergens om. School een crime en toch weet ik dat hij er ook wel komt. Hun ambities zijn eindeloos, plannen voor de toekomst zijn wereldverbeterend. Ik hoop dat ik ze zelfverzekerd genoeg gemaakt heb en ze de ruimte gegeven heb te zijn wie ze willen. Zodat ook zij als ze daar aan toe zijn begrijpen dat Hb er voor heeft gezorgd dat ze zo denken en doen. Inzicht hebben in wat jezelf nodig hebt is de sleutel naar je eigen ik! Liefs en succes allemaal Ellen.
WOW , ik zal zeer zeker niet zeggen dat ik HB ben, maar jeetje wat een herkenning! Ik heb mezelf genoeg etiketten gegeven (ook gekregen) van dom tot HSP en dat laatste paste mij de laatste 18 jaar heel goed maar…..ik bleef anders! Ik denk sneller, zie eerder zaken dan anderen, vind veel dingen ook niet geheel logisch terwijl de hele wereld het zo doet. Aangezien ik alleen de lagere school “gedaan” heb vond ik me met de tijd steeds minder dom omdat ik eigenlijk best veel kan, ik ben een echte autodidact, leer mijzelf van alles aan, en lees me suf. Aangezien ik een slimme moeder had en een broer die hoog intelligent is en een hoger begaafde dochter kwam de gedachte de laatste jaren wel eens bij mij op. Wat nu als dat domme zusje nou helemaal niet zo dom blijkt. Wat nou als die verlegenheid en onzekerheid mij nu al van jongs af aan mij heeft tegen gehouden?
Nu kwam ik jou vorige week ergens tegen en ik dacht, dat moet ik zien…. zo maar! En echt Adrienne, ik was die masterclasses helemaal zat want het kost tijd en er wordt eigenlijk zelden iets gezegd waar je wat aan hebt, Ik heb de Masterclass bijgewoond en elke woord herkende ik en ik dacht dat IK daar zat te praten. Net het e book uit, en ook dat….elk woord herkenbaar en ook dat stuk over de labels ADHD ADD enz, ik heb dan alles hahahaa. Tja…..of ik HB ben of niet….. ik kan alleen maar oprecht hopen dat alles wat ik nog ga lezen tijdens de coaching ,mij de tools geeft om een meer betekenisvoller leven te gaan leven. Geen veel te simpele banen meer maar toch een uitweg vind om wat anders te gaan doen want echt, zonder scholing krijg je geen kansen. Ook al vinden wij dat niet altijd nodig dat papiertje is niet voor iedereen haalbaar.
Alvast heel erg bedankt voor de eye openers, en ik ben benieuwd wat het me verder brengt.
Lieve groet
Edith
Wouw, dit komt dichtbij mijn gevoel…..
Al meer dan 23 jaar weet ik heel bewust dat ik hoogbegaafd ben. Jouw blogs en e-book zijn als een materialisering van mijn gedachten. Al die jaren hoor ik intuïtief dat ik tot een kleine groep behoor, zo’n 2 à 3 procent van de mensheid.
Ik ben meer dan 10 jaar zwaar ziek geweest. Het verhaal erachter zal ik je besparen, maar het was inclusief 4 bijna doodervaringen en de laatste 5 jaar in een rolstoel, waar ik volgens de doktoren nooit meer uit zou komen. NIEMAND wist wat er met me aan de hand was. Zodra men een sticker probeerde te plakken, veranderde of verdween het. “Ik practiseer al meer dan 20/30 jaar en dit heb ik nog nooit meegemaakt” was niet van de lucht onder artsen en behandelaars. Ernstige, “ongeneeslijke” ziektes verdwenen als bij toverslag (later en nog steeds ook bij anderen waar ik mee praat(te).) en ik was in staat om dingen te doen die ik volgens hen niet zou moeten kunnen.
Ik heb 7 maanden 24/7 moeten revalideren, opgenomen in een revalidatiecentrum, om opnieuw te leren lopen en praten. “Walk MY walk & talk MY talk… NO MATTER WHAT.
Kortgezegd kwam die lange periode erop neer dat mijn lichaamswijsheid het over begon te nemen van mijn hoofdwijsheid en wil. Ik kwam weer beetje bij beetje “thuis IN mijzelf”.
Ik had me zó aangepast aan de “norm”, zó m’n best gedaan normaal te zijn dat ik letterlijk en figuurlijk volledig getwist was geraakt. Want ik redde het nooit, bleef veel te lang in banen (ik werkte voornamelijk via agencies en moest bij vertrek altijd vervangen worden door 3,5 à 4 man. Niemand verwachtte dat, want alles zag er bij mij zo gemakkelijk uit. Ik ben een echte ’time-bender’, 12 sporendenker en sterke wil, maar het fysieke lichaam redt dat mentale, emotionele en spirirituele tempo niet en reageert met een burn-out. Letterlijk, mn zenuwgestel was aan het doorfikken!) en relaties die meer dan niet pasten, maar het was het enige wat voorhanden was. Ik moest toch íets…
Spreken over wat er in mij gebeurde, wat ik om mij heen voelde, zag, hoorde, rook en proefde was niet mogelijk. Zodra ik dat deed, probeerde men mij in een psychisch hokje te plaatsen.
Na de ruim 10 jaar bedlegerige, ben ik intuïtief naar Hawaii gegaan, alleen, en heb daar 6 maanden, in het wild, gezwommen (in de eerste maanden gedreven 😉 met wilde spinnerdolfijnen, humpbackwhales en hun babies. Hun frequenties hebben mijn hersenen en zenuwgestel weer op de rails gezet. En samen met de guidance van waterschildpadden, de Oceaan en de ‘ongeziene’ wereld (voor mij heel zicht- en tastbaar) ben ik permanent uit de rolstoel gekomen.
Nog steeds kan ik niet functioneren in de ‘normale’ maatschappij. M’n benen houden er ineens mee op, of ik lijk wel super onhandig als ik me probeer uit te drukken. Maar ik weet nu dat dat een normale reactie is op mijn omgeving. Het komt er kort gezegd op neer (en jij stipt het ook aan): wanneer iets een hoge frequentie nodig heeft om perfect te kunnen functioneren, dan werkt ’t niet wanneer ’t aangesloten wordt op een veel lagere frequentie.
Waarom ik dit alles hier neerleg: dat frequentieverhaal kun je dus LETTERLIJK nemen Adrienne.
Omdat er zoveel in mijn hersenen aan de hand was geweest (o.a. zware afasie en Alzheimer op m’n 31e. Zware epileptische aanvallen zonder bewustzijnsverlies. Een hersenberoerte op m’n 42e (ik ben nu 50). Alles wèg, wat onmogelijk was volgens de artsen. Duh… je ziet toch dat m’n lichaam t doet? 😉 heb ik m’n hersenen laten onderzoeken.
Wat daaruit kwam: mijn hersenen hebben geen filters. Waar de gemiddelde hersenen stoppen met registreren van en reageren op prikkels/input van buitenaf (zelfbescherming, anders word je gek), gaan de mijne onbeperkt door. Veel hersengolven die de gemiddelde mens alleen in slaaptoestand heeft. Dus de DROOMwereld en ongeziene wereld en al hetgeen daarin plaatsvindt wat niet mogelijk is in ‘het echt’ en vaak niet eens onder woorden gebracht kan worden, omdat er teveel tegelijk gebeurt en ook ‘rare/onmogelijke’ dingen, is MIJN NORMALE wereld. (Na de E.E.G. kon ik bijvoorbeeld ook de MRI zien èn voelen.)
Er werden veel hersengolfpatronen waargenomen die ze ook zien bij kinderen en volwassenen met AD(H)D en autisme(spectrum), maar dat heb ik niet. Apart genoeg vertonen mensen die deze stickers hebben gekregen heel ander gedrag wanneer ik met ze in contact ben. Dan is er ineens niets met ze aan de hand. Mijn (aangeboren) vermogen om een ‘groter plaatje’ te zien, creëert een ruimte waarin storende frequenties (de meningen en gedachtes van de gemiddelde maatschappij en cultuur) niet bestaan, waardoor ze, letterlijk en figuurlijk, ongestoord hun ware zelf kunnen zijn. I.p.v. de werkelijkheid van de ander te móeten reflecteren.
Anyways, bedankt voor je mooie werk. En voor deze mogelijkheid te schrijven. Hiermee krijg ik de gelegenheid zelf te reflecteren. Ook (en vooral) omdat ik voel dat er aan de andere kant iemand leest waarbij ik kan zijn zoals ik ben.
Ik ben er de 8e bij.
Wat interessant om het zo helder aan frequenties te koppelen. Ik waardeer enorm dat je dit deelt.
Bedankt Adriënne!
Het eerste boek dat ik in één ruk, zonder afdwalen of delen overslaand, heb gelezen. Ik was gestopt met lezen, terwijl ik vroeger boeken “verslond”. Bij veel teksten dacht ik dat ik het beter zelf had kunnen schrijven, of droomde ik weg om in een helikopterview naar het verhaal te kijken en verzon ik er al na twee regels mijn eigen versie bij. Dood vermoeiend!
Nooit komt mijn brein tot rust, ik denk altijd in drie of vier sporen tegelijk (die ook nog connectie met elkaar maken) en kan dat niet uitleggen aan anderen omdat zij mij halverwege mijn uitleg al “kwijt zijn”. Zelfs als ik naar mijn idee “Jip en Janneke taal” spreek.
Ooit vond ik een afbeelding waarop was aangegeven hoe een persoon met ADD denkt en dat was de eerste keer dat ik dacht “aha, dát is het”. Daarna ging het snel en het labeltje “autistisch” zat op mijn voorhoofd. Aanvankelijk vond ik dat fantastisch, totdat ik tijdens mijn burn-out een paar maanden geleden een psychologe trof die in mijn andersdenken hoogbegaafdheid herkende. Ik? Hoogbegaafd?? Ik heb de HAVO niet eens afgemaakt!
Maar ja hoor, ik ging me er toch maar in verdiepen en daar was jouw e-book.
Wat een verademing om mezelf te herkennen in alles wat jij schrijft. Ik voel me “thuis” komen! Na jaren van sociale isolatie en mislukte relaties. Graag zou ik met gelijkgestemden contact maken. Hoe kan ik dat doen? Waar vind ik hen?
Nogmaals bedankt Adriënne, je verandert mijn leven op een fantastische manier.
Heel herkenbaar,ben een laatbloeier.
Doordat waarschijnlijk zoon hb is,en 1 van de ouders dat mogelijk ook is ben ik mezelf gaan testen.Shocking!
Kom met tests uit op 125-135…
Ben nu 57 en er vallen veel stukjes op zijn plek..(mavo zonder leren afgerond,postdoctorale opleiding zonder moeite enz.)
Er valt wel een last van mijn schouders,maar hoe nu verder?
Zoek ook gelijkgestemden,zonder dingen zoals Mensa etc.
Dag,
Ik herken mij in voorgaande berichten ook wel erg.
ik zou dan ook wel graag in contact willen komen met mensen die ook deze ervaringen hebben.
Is dat niet mogelijk om gewoon een chatlijn op te starten.( of zijn die er al , waar?)
ik woon in Belgie en denk dat vele reacties hier uit Nederland komen.
Laten we misschien eens onze mail adressen proberen te weten te komen.
Je moet elkaar toch ook kunnen helpen zonder dat het geld kost(want dat heb ik niet door mijn miserie)
Wat in het boek beschreven staat is zo herkenbaar, als een thuiskomen. Toch heb ik het er moeilijk mee ivm mijn verleden omdat die niet alleen me gebracht heeft waar ik nu ben, maar deze er ook voor zorgt dat NIEMAND me serieus kan nemen als ik zou zeggen dat ik hoogbegaafd of een hogere intelligentie denk te hebben. Het begint met eigenlijk nauwelijks opgevoed te zijn en verwaarloost en mishandelt te zijn door mijn ouders, daarnaast nog een hoop gepest en mishandeling van anderen, dit heeft ben ik recentelijk achter gekomen geleid tot ptss. Doordat ik als jong kind anders was en achterliep op een aantal gebieden (niet intellectuele) dankzij de opvoeding of het gebrek daaraan plus het feit dat ik veel wegdroomde/fantaseerde en eigenwijs was werd ik op jonge leeftijd gediagnosticeerd met een Autisme Spectrum Stoornis met moeite om fantasie en realiteit te scheiden, ik kwam op een speciaal onderwijs school (ZMOK) terecht wat eigenlijk compleet ingericht was voor zwakbegaafde/mensen met een verstandelijke beperking, hier heb ik eigenlijk niets geleerd omdat ik vrijwel alles dat ze te bieden hadden zelf al had geleerd, ik verveelde me, had geen zin om te gaan, had geen vrienden, voelde me waardeloos. De werk plekken waar ze me later neergezet hebben (dagbesteding) wederom voor de zwakbegaafden/mensen met een verstandelijke beperking, en wederom geen uitdaging, geen aansluiting met anderen, geen voldoening. Ik voelde me een groot deel van mijn leven alsof er meer moest zijn, alsof er meer voor mij bedoelt was dan dit, daarnaast tegelijk voelde ik me zinloos, nutteloos, voelde me dom en slim tegelijk als dat ergens op slaat, deze gevoelens kon ik nooit plaatsen. De laatste paar jaar twijfel ik bij tijd en wijle sterk aan die Autisme diagnose, oa omdat ik zo weinig autisme kenmerken herken in mezelf, zelfs mijn begeleiding zegt vaak hoe makkelijk, zelfstandig, flexibel en zelfredzaam ik ben, hoe anders ik ben dan de andere autistische cliënten, dat ze met mij normaal kunnen praten waar ze bij de meeste cliënten met autisme telkens moeten nadenken wat ze zeggen, hoe ze iets zeggen etc. De een of twee dingetjes die ik herken die bij autisme vaak komen kijken zijn dingetjes die minstens net zo goed al dan niet beter te verklaren zijn met mijn ptss en/of zoals het ebook zegt hoog begaafdheid, kijk het gaat mij er niet om dat ik niet kan accepteren als er iets “mis” is met mij, maar het moet kloppen, het moet waarheid zijn, daarom twijfel ik ook niet aan bijvoorbeeld de ptss, omdat ik weet dat dat klopt, ik herken er zoveel aan dat dat ook een thuiskomen was qua klachten etc, maar dat autisme herken ik me helemaal niet in, ik begin de laatste twee jaar steeds meer over dingen na te denken en op zoek te gaan naar mezelf en daardoor word het steeds duidelijker voor mij dat ik me niet kan herkennen in autisme, ik ga vrij veel om met mensen met autisme maar kan alleen op een intellectueel nievau hun begrijpen, als ik hun gedachtengang/manier van denken en de wereld ervaren op mezelf betrek dan snap ik er helemaal niets van, zo onlogisch en vreemd is dat voor mij. Ik heb in mijn leven een aantal IQ tests gehad die nouja nogal afwijkend zijn van de norm IQ tests, intellectuele vragen kwamen niet aan bod bijvoorbeeld, er was ook geen rekening gehouden met mijn ptss en de daarbij horende problemen met korte termijn geheugen en concentratie (niet gek aangezien niemand wist of vermoedde dat ik dit had), deze tests kwamen op z’n best gemiddelde intelligentie uit, op z’n slechtst een verstandelijke beperking, die ook in mijn dossier vermeld staat, dit ervaarde ik als een belediging, en iets dat sowieso niet klopte, als ik keek naar alles waar ik over leer, informatie over zoek, over nadenk dan ligt mijn intelligentie veel hoger. Laatst heb ik een paar IQ tests op internet gedaan en daaruit kwamen veel betere scores ondanks mijn gebrek aan scholing. Natuurlijk besef ik me dat IQ maar een deel van het verhaal is, ik kan hier tig punten uit het ebook gaan vermelden waar ik me sterk in herken maar de berg tekst is nu al erg lang.
Mijn vraag is wat jouw opinie is, is er een mogelijkheid dat ik hoogbegaafd ben ipv autistisch?
Dit is voor mij een heel belangrijk punt want mijn leven staat al zolang stil, mijn ontwikkeling staat stil, omdat ik niet weet wat ik ben, en wat anderen denken dat ik ben niet klopt, en zo kan ik niet meer verder. (geen zorgen, geen suicidale gedachtes ofzo).
Ben nu gestopt bij de laatste dagbesteding omdat ik er zo zwaar klaar mee ben en niets eraan me nog kon brengen om te gaan, maar ik kan niet eeuwig thuis gaan zitten, dus ik moet uitzoeken hoe nu verder. In ieder geval bedankt voor het delen van de informatie over hoogbegaafdheid, daar mag wel meer over bekend worden.
Beste Rob.
Luister naar je gevoel!
Ik herken best veel in jou verhaal.
Ook al zegt de hele wereld dat jij niet meer kan dan dagbesteding jij WEET dat je meer kan.
Het klopt dat een iq test niets zegt, als ik dat doe kom ik niet boven de 98 uit omdat ik geen scholing heb gehad kan ik veel wat ze daar vragen niet weten.
Please trek je eigen plan!
Sorry dat ik me er even tegen aan bemoei maar dit gaat mij aan mijn hart!
Als Puber diverse intelligentietesten mogen maken tijdens de psychologie opleiding van mijn zussen en telkens maal een score van HB mogen behalen en toch in mijn leven mij vaak dommer voelen dan de mensen om mij heen, trager denkend niet zo gevat en noem alle minderwaardigheids trekken maar op. Het E-book dat je mij doorgestuurd hebt is hierin een echte EYE-opener geweest. Nu begrijp ik dat ik niet dommer ben, dat ik absoluut niet trager ben maar op meerder sporen tegelijk denk. En dat het heel gewoon is dat ik vijf jaar terug dingen bedacht heb die toen onmogelijk leken en bekritiseerd werden als ‘doe niet zo gek’ en nu als innovatie worden geïntroduceerd. Nu alleen nog leren om een idee vol overgave tot uitvoering te brengen en hiermee mijn zelfvertrouwen een boost te geven alswel gehoor te geven aan dat kleine stemmetje in mijn hart.
Adrienne ontzettend bedankt hiervoor.
Super fijn dat mijn ebook zo’n eye-opener voor je is geweest. En inderdaad veel HB’ers bedenken dingen die eigenlijk te vroeg zijn voor hun tijd en dan ineens jaren later een prachtig “nieuw” idee zijn. Ik hoop dat je gaat en blijft luisteren naar dat stemmetje in je hart, en anders hoop ik dat je bij mij start met een coachingstraject ;).
Dank je wel voor de enorme eyeopener. Er is nu al sprake van een “voordat ik wist wat HB was” en ” nu ik weet wat HB is” grappig ook dat mensen om mij heen het kennelijk allang zagen en dit nu “pas” aangeven/bevestigen. Zij dachten dat ik het zelf al wel zou weten, omdat ik immers al zoveel weet.????..nu nog de weg van vloek naar zegen gaan afleggen…hoe vind ik de juiste stip aan de horizon…mijn stip….of stippen..zoveel keuzes!!!!
Haha, ja die hoor ik vaker Ursula! Mooi dat je in jouw zoektocht nu de inzichten vindt die jou verder helpen 🙂
Mooi hoe precies dat wordt beschreven wat ik altijd al voel en merk in contact met anderen.
Zo ontzettend dom en alleen voelde ik me. Nu heb ik een aantal mensen om me heen waarbij ik me niet doorlopend ‘ gekke Henkie’ voel. Langzaam lijkt de eenzaamheid en het anders zijn minder plek in te nemen door meer gelijkgestemde om mij heen.
Wat fijn Femke. Gelijkgestemden om je heen maakt zo’n groot verschil!
Hi,
Allereerst dank voor je e-book. Dat geeft veel samenhang in wat heel lang losse problemen leken.
Het bovenstaande leert mij en mijn vrouw dat ze mij, doordat ik een ‘aangepast leven’ heb geleid, eigenlijk nog helemaal niet zo goed kent (22 jaar huwelijk). De verwachting van mij, het eventueel echt open en eerlijk zijn, mijn karakter en hart volgen, zijn facetten waar nog flink over gepraat gaat worden. En dan de verantwoordelijkheid als man van een vrouw en vader van kinderen. Geloof me, ik leef op van avontuur, risico, ad-hoc leven/werken, problemen oplossen etc. maar een verandering zou ook zomaar beperkt kunnen worden door verantwoordelijkheden die er liggen.
Komt tijd komt raad, Eerst maar eens je masterclass volgen.
Hi Marcel, fijn dat het ebook je die samenhang heeft kunnen bieden. Vanuit daar kun je weer verder :).
Hallo, veel zaken zijn op mij van toepassing: voel me eenzaam, onbegrepen en een apart persoon. Denk en voel anders, denk sneller maar velen nemen weinig van me aan. Ik doe huidig mezelf onderzoeken naar hb maar is een iq test doen niet de 1e stap? Overigens scoor ik bij een test soms nog lager dan de norm voor assistent houthakker. Vind een iq test soms apart want vind mn antwoorden ook kloppend alleen zijn ze dan fout. Wellicht ben ik gewoon een man met een autistische inslag met een aparte manier van denken, te gevoelig en volledig op ratio “draaiend”. Groetjes
Van jongs af aan dacht ik ook altijd dat ik dom was en twijfelde enorm aan mezelf. Ik heb me altijd anders gevoeld en probeerde me constant aan te passen. In het bedrijf waar ik “nog steeds” werk met hoger opgeleiden waar voornamelijk dure woorden gebruikt worden deed me alleen maar meer in mijn schulp kruipen. Tijdens besprekingen droom ik vaak weg of aanschouw wat er “besproken” wordt en vind het dan ook weer grappig. Vriendinnen die ik jaren ken en waar ik steeds minder aansluiting bij voel. Sinds 1.5 jaar heb ik me meer verdiept in mezelf en ben me steeds bewuster van mijn kwaliteiten. Er komen nu mensen op mijn pad met dezelfde energie. Deze artikelen helpen echt en ik besef me dat ik niet de enige ben. Dankje!
Wat fijn dat er nu meer mensen op je pad komen met dezelfde energie. En dank je wel voor het delen van jouw ervaringen Danielle. Je bent zeker niet de enige!