Regelmatig ontvangen wij vragen over wanneer je hoogbegaafd bent en in welke mate intelligentie daar een factor in is. We krijgen vragen als: ‘Uit mijn IQ-score test kwam een score van 127, dus dan ben ik niet hoogbegaafd, toch? Maar ik herken me zo in de kenmerken’.
We horen ook regelmatig verhalen van mensen die lange tijd hoogbegaafdheid zelfs aan de kant hebben geschoven omdat het jaren geleden niet bleek uit de IQ-test. En ondertussen blijf je dan zoeken naar antwoorden op de verkeerde plekken.
Het klopt dat hoogbegaafdheid een bovengemiddeld IQ meebrengt en een bovengemiddelde potentie op bepaalde vlakken. Daarom wordt vaak de IQ-test gebruikt. Als er uit een officieel erkende IQ-test een IQ van boven de 130 komt, kan hoogbegaafdheid officieel vastgesteld worden. We spreken overigens over vaststellen en niet over een diagnose omdat hoogbegaafdheid geen stoornis is.
MEER DAN EEN HOGE IQ SCORE
Alleen een hoge IQ-score maakt echter nog niet hoogbegaafd. Als hoogbegaafde zit je namelijk fundamenteel anders in elkaar en die bedrading in jouw mooie hersenpan loopt anders dan bij niet-hoogbegaafden. En dat voel je ook. Niet iedereen begrijpt jouw gevoel voor humor, of waarom jij je ‘zo druk maakt’ over wereldse problemen of intens kunt reageren op onrechtvaardigheid. Niet iedereen begrijpt dat je sneller overprikkeld raakt en complexere en intense emoties hebt. En soms, begrijp je daar misschien zelf ook niet zo veel van.
Hoogbegaafdheid is vooral een samenspel tussen intelligentie en zijnskenmerken. Deze zijnskenmerken vind je ook in het gratis ebook over hoogbegaafdheid. Daar komt bij dat jij je niet in alle kenmerken hoeft te herkennen om hoogbegaafd te kunnen zijn. Er is geen simpele checklist die je kunt afvinken. Daarom is het vooral belangrijk dat je kijkt naar de kenmerken waar jij je wel in herkent en wat dat voor jou betekent en jouw weg. Dat is uiteindelijk waar het om gaat; dat je het ziet als iets wat je kunt gebruiken om jezelf beter te leren kennen. Een aantal kenmerken die bij hoogbegaafde kinderen naar voren komen:
- Voorsprong in de ontwikkeling
- Ongebruikelijk goed geheugen
- Leergierig en breed geïnteresseerd
- Sterke fantasie en creativiteit
- Sensitief en intensief
- Sterk ontwikkeld rechtvaardigheidsgevoel
Is een IQ-test nodig om hoogbegaafdheid vast te stellen?
De IQ-test is een meetinstrument en een manier om hoogbegaafdheid vast te stellen. Veel mensen zien het als een manier om hun hoogbegaafdheid te kunnen bewijzen. Misschien voelt het alsof je dan pas mag vinden en zeggen dat je hoogbegaafd bent.
Maar hoogbegaafdheid komt niet altijd naar voren in een IQ-test. Sommige hoogbegaafden scoren zelfs laag op een IQ-test, ook al hebben ze een hoog IQ. Intelligentie is namelijk meer dan de IQ-score die uit een IQ-test komt.
Een IQ-test is ook een momentopname. Dat is belangrijk om te onthouden. Want als je net op dat moment niet in staat bent om een goede prestatie te leveren omdat je gemoedstoestand wat minder is, zul je dat zien in de score die uit de IQ-test rolt. Maar dat verandert niet de mate waarin je hoogbegaafd bent.
Veel hoogbegaafden scoren bovendien lager op IQ-testen omdat ze de vragen anders interpreteren of er te moeilijk over nadenken. Het ligt er ook aan wie de IQ-test afneemt. Hoe voel jij je bij deze persoon? En heeft deze persoon wel kennis over hoogbegaafdheid zodat hij of zij dat kan meenemen in het afnemen van de test?
Onze zienswijze is dat een IQ-test hoogbegaafdheid wel kan bevestigen, maar niet kan ontkrachten. Met een IQ-score van, bijvoorbeeld 127 (officieel ben je dan meerbegaafd), kun je dus toch hoogbegaafd zijn. Wij zien een IQ-test ook niet als noodzakelijk, tenzij je het “officieel” wilt laten vaststellen. Want als het voor jou fijn is, dan kun je natuurlijk een IQ-test doen. Maar laat de test dan wel afnemen door iemand met ervaring op gebied van hoogbegaafdheid. Die kan dan ook rekening houden met de factoren die hoogbegaafdheid meebrengt.
Zie een IQ-score niet als leidend
Voordat je overweegt om jezelf te laten testen, vraag jezelf eerst af wat het belang is van een IQ-test. Is het omdat je iets aan iemand hebt te bewijzen? Weet dat het uiteindelijk gaat om de kenmerken waar jij je in herkent en wat dat voor jou betekent. Het label is veel minder interessant. Het gaat erom dat jij jezelf beter leert begrijpen.
Aangezien IQ-scores niet voldoende zijn om te bepalen of je wel of niet hoogbegaafd bent, is het vooral belangrijk dat je er over blijft lezen, praat erover, verdiep je erin. Lees ook het artikel ‘ben ik hoogbegaafd’.
Onze hoogbegaafdheid test kan jou daarnaast ook meer inzicht geven in de andere kenmerken van hoogbegaafdheid. Een IQ van 130 of hoger is, zoals gezegd, slechts een onderdeel van hoogbegaafdheid, de kenmerken van hoogbegaafdheid reiken een stuk verder. En hoogbegaafdheid kan ook per hoogbegaafde weer verschillend tot uiting komen. Alle factoren die meespelen in het tot uiting komen van bepaalde kenmerken van hoogbegaafdheid maken het logischerwijs lastiger om te bepalen of er sprake is van hoogbegaafdheid.
Herken jij je in hoogbegaafdheid? In welke kenmerken vooral? En hoe belangrijk is het voor je om het “officieel” te weten? Laat je het onder de blog weten?
Heb jij het ebook over hoogbegaafdheid al gelezen?
Dat kun je gewoon gratis aanvragen:
Comments 41
Onze zoon heeft een bijzonder brein, om het maar even zo te benoemen. Als peuter/ kleuter viel hij al op door feilloos de vier jaargetijden van Vivaldi mee te neuriën, kleuren onderscheiden en tellen kon hij al en bij simpele woordspelletjes met z’n oudere broer en nichten vormde hij met de letter i niet bijvoorbeeld het woord ik maar antwoordde hij met immigratiebeleid of inconsequent. In groep 3 met het leren schrijven was hij duidelijk anders dan de rest. Andere kinderen schreven hun lievelingsdier op zoals ‘poes’, ‘paart’ of ‘hont’ en onze zoon schreef ‘alle katachtigen’.
De basisschooltijd was bijzonder. Uitdaging, buiten de klas werken, huilen omdat het zo saai was en in groep 8 ver vooruit op de rest. Hij kan slecht tegen onrecht, is bijzonder sociaal en loyaal, gedraagt zich graag clownesk en als hij iets wil, is het net een pitbull en laat hij niet los. Voetballen doet hij graag en ook daarin draaft hij door. Op zijn 16e voetbalt hij als spits al bij een volwassen team.
De eerste 3 jaren vwo doorloopt hij op zijn sloffen. Behalve de vele activiteiten met klasgenoten en gezelligheid onderling, zien we hem nooit iets doen. Resultaten zijn goed en hij zit goed in zijn vel. Tot zover prima dus. De lockdown en het online lessen volgen deden hem echter de das om. Althans, dat dachten wij allemaal. Hij leek lui te zijn, terwijl hij aangaf zich niet te kunnen motiveren en concentreren. Hij wist niet waarom en hoe hij dat kon veranderen. Hij zat ondertussen al halverwege Havo 4. Zijn cijfers waren prima, maar hij deed niets in de lessen en werd hiervoor continu aangesproken en bestraft. Terwijl leerkrachten hem eigenlijk een lieve en respectvolle jongen noemden, wisten ze niet wat ze met hem moesten doen. Halverwege het leerjaar besluiten zij dat hij direct terug moet naar het VWO met extra begeleiding. Op datzelfde moment komt hij in het ziekenhuis terecht en blijkt hij diabetes type 1 te hebben. Wederom een verklaring voor de situatie en bovendien erg frustrerend om op die leeftijd met diëten, insuline spuiten en een schommelend energieniveau te moeten dealen. In overleg wordt besloten om hem even uit de schoolbanken te halen om hem onder begeleiding weer op de goede weg terug helpen. Een vervelende periode, hij wordt vaak niet begrepen en ook dat wat er bij diabetes komt kijken, wordt niet begrepen. Hij komt steeds verder van het normale onderwijs af te staan. Tussen alle besluiten en opties door, wordt aangedrongen op een IQ test. Hij doet braaf wat er van hem verwacht wordt, onderuit gezakt en met gepaste tegenzin. Op dit punt heeft hij zelf namelijk erg weinig vertrouwen, geen perspectief, is het zat en is in een schulp gekropen. Dan komt de uitslag. Een performaal IQ van 143 maar verbaal aanzienlijk lager. Het advies is om hem niet meer de havo of het vwo te laten volgen omdat ‘men’ niet weet hoe ze hiermee om moeten gaan. Op dit moment staan we op een wachtlijst voor specialistische ondersteuning, hijgt de leerplichtambtenaar in ons nek en zijn we gestuurd om hem aan te melden voor het MBO. Dit voelt niet goed. Wij als ouders zijn in eerste instantie gespitst op zijn gezondheid en dat hij lekker in zijn vel zit. En daarnaast dat hij goede ondersteuning krijgt om zelf te ontdekken hoe hij in elkaar steekt en om te gaan met zijn talenten en zwakheden. Dat laatste is erg lastig.
Boeiend! Dit alles. Wat ik als rode draad lees in alle verhalen hier, is dat de mensen die hier reageren voornamelijk anders functioneren en reageren in de maatschappij. Ook krijgen daardoor waarschijnlijk velen te maken met eigenschappen die in deze wereld als een stoornis worden gezien.
Zelf loop ik al levenslang tegen “stoornissen” aan als: Hooggevoelig, snel uit balans, extreem reageren op onrechtvaardigheid, “de wereld niet aankunnen”, keuzes van andere mensen niet begrijpen, leergierig, altijd (onder)zoekend.. en toch wel onrust en ontevredenheid.
Veel van deze eigenschappen lees ik hier ook tussen de regels door. (zo kwam ik dus op deze pagina ook terecht, door leergierigheid)
De vraag in mijn hoofd was: “wanneer je superintelligent bent, kun je toch alles?” Dus.. auto’s repareren en begrijpen, raketten bouwen, talen makkelijk leren, alles begrijpen van het menselijk functioneren, computers bouwen, maar dat is dus niet zo. En dat gedeelte begrijp ik niet, want een extreem intelligent mens, kan oplossend denken en begrijpt toch alles? Toch werkt dat niet zo en niet alleen door desinteresse. Dit blijft boeiend!
Pingback: Wanneer ben je hoogbegaafd? - 2 Punt I
Pingback: Anders en onbegrepen voelen? - Alles voor HB - Gifted People
Pingback: Altijd al willen weten wat hoogbegaafdheid inhoudt? Lees er alles over - psypoli
Pingback: Alle belangrijke informatie over hoogbegaafdheid - Loren TZ apotheek
Steeds weer die IQ test. Ik heb het idee dat veel begaafden (op welke manier dan ook begaafd), te slim zijn voor deze tests. Het is een manier van denken die tegenover de creatieve manier van denken staat. Die krijgen een vraag en denken: dit is te simpel om te vragen dus wat zit er achter deze vraag. wat willen ze echt weten en scoren vervolgens slecht op de vraag, en slecht op de test.
Hallo,
Een IQ test is inderdaad maar een test. Er wordt vooral gekeken of je snel een verband ziet of vindt.
Wist je trouwens dat een IQ test eigenlijk niet is uitgevonden om extreme hoge (meer dan 130 of 2% van de bevolking) of lage (minder dan 70 ook 2% van de bevolking) score op te sporen. Daarom wordt tegenwoordig ook heel sterk gekeken naar de “zijns”- kenmerken en dat is onder andere de creativiteit. Mensen met een hoog IQ zijn ook bijna altijd beeld denker, aja want een beeld zegt meer dan 1000 woorden en het werkt gewoon veel veel sneller. Daarom vergelijk ik het IQ soms met een processor van bv een computer, je hebt er verschillende verwerkingssnelheden in.
gemiddeld wordt een rekenmachine gebruikt, hoogbegaafden gebruiken een computer. Maar een rekensommetje uitrekenen met een computer is toch overkill, je hebt gelijk en daarom hebben hoogbegaafden het soms moeilijker met eenvoudige zaken. Maar ook met automatismen zoals tafels van vermenigvuldiging, waarom vanbuiten kennen ? ik ben toch snel genoeg om het steeds opnieuw uit te rekenen :-)) is hun redenering.
grts Frederik
Pingback: Wanneer mag ik mezelf hoogbegaafd noemen? - Gifted People | Hoogbegaafdheid
Pingback: Iedereen wil toch HB zijn? - Gifted People | Hoogbegaafdheid
Oke, dus ik zit nu even met iets. Ik zit nu op de middelbare school in de derde klas van MAVO.
Ik kan me goed herkennen in de kenmerken. Hier een paar voorbeelden:
Ik heb mezelf het alfabet aangeleerd, en wat meer dingen die je niet zo snel leert op school
(Zoals dat de aarde en maan 384.450km van elkaar afstaan).
Ik heb een goed geheugen, ik kan een droom van 6 jaar terug nog in de details na vertellen.
Ik begon op mijn 4e levensjaar al woordjes Engels te praten.
Ik was/ben echt altijd de beste in hoofdrekenen (ze wouden me onder elkaar leren rekenen, maar dat wou ik niet).
Ik voel me totaal niet slim en voor mijn gevoel leer ik echt heel weinig in de klas.
Ik vindt feiten echt leuk om te weten.
Ik heb een totaal ander gevoel voor humor.
Ik ben perfectionistisch (Alles kan voor mijn gevoel wel beter en ben nooit echt ’te vreden’.
Ik was naar het SBO toegestuurd, omdat ik ‘gedragsproblemen’ had. Ik zat in groep 6 bij elk
vak in een groep 8 boek, dit is al 1 punt dat ik irritant vond.
Omdat ik in groep 7 en 8 vrijwel al die boeken nog een keer overnieuw moest gaan doen, en dan denken ze zeker dat ik dat leuk vind? (Ze zeiden zelfs dat ik het middelbaar wel aankon, maar ik geen toegang kon krijgen tot bijvoorbeeld wiskunde boeken ofzo)
Nou, nu word het pas leuk: Ik kreeg een IQ test voorgeschoteld en een intelligentietest waaraan je kon zien welk niveau je aankon op elk vak.
Ik had die IQ test trouwens midden in al die intelligentietesten door, en ik had vrijwel veel afleiding in de klas toen.
Nou, mijn intelligentietest van CITO ging goed, ik had vrijwel bijna alles HAVO/VWO (Vooral spelling, Wiskunde en Taal stonden zeer hoog).
Mijn IQ test kwam uit op het gemiddelde IQ van de Nederlandse bevolking.
Maar nu op de middelbare school werd het gewoon echt saai, ik begon eigenlijk meer te gamen dan dat ik iets aan school deed omdat ik het eigenlijk gewoon saai vond/vind. Dus ik leerde weinig tot vrijwel niet voor school, maar haalde alsnog gewoon zevens of hoger. En nu in de derde klas kreeg ik een beetje ‘motivatie’ voor school, omdat ik een hoger niveau wou/wil gaan doen (Mijn doel is VWO). Het is niet per se nodig voor mijn toekomstige studie ofzo, maar gewoon omdat ik meer en meer wil leren. Ik zoek ook altijd echt mega veel op op internet om alle informatie dat ik dan heb gevonden heb te ‘bundelen’ als het ware en zo nodig kan ik de informatie aan iemand geven die er vragen over heeft. Maar nu in de derde van de MAVO leer ik weinig tot niet en ik haal nog steeds zevens of hoger.
Iemand een idee wat dit betekent/kan betekenen (misschien)?
Ik herken me helemaal in je verhaal, op de basisschool kreeg ik een gemiddelde tot lage IQ-test uitslag. Ik ben naar het VMBO gegaan (combinatie basis/kader klas). Ik hoefde bijna niks te doen op school en ze vonden mijn vragen irritant waardoor ik de VMBO-TL boeken kreeg van de docent. Ik zoek ook veel op via het internet of de bibliotheek. Ook perfectionistisch. En ook herken ik wat je schrijft over dromen onthouden. Nu heb ik daarna MBO-4 gedaan, 1 jaar regulier HBO (propedeuse gehaald) maar liep vast in het onderwijssysteem en nu zit ik in het 3de jaar (HBO) van de kunstacademie (animatie/illustratie). Zo “slim” voel ik me ook niet maar hoor van steeds meer mensen dat ze hoogbegaafdheid in me zouden zien? Ik weet ook verder niet wat het betekend? Hopelijk kom je er uit. Zelfonderzoek helpt mij voor nu vooruit en wat de toekomst brengt, wie zal het zeggen?
Hi, ik wil deze plek graag even gebruiken om te spuien en mijn gedachten te ordenen. Ik ben leerkracht basisonderwijs en moeder van twee kinderen, waarvan 1 officieel gediagnosticeerd HB. Sinds een paar jaar ben ik me aan het verdiepen in HB en heb ik ook de opleiding specialist HB basisonderwijs afgerond. Ik vreet alle boeken over dit onderwerp en vraag me steeds vaker af of ik HB ben. Ik vind dat het me niet uit zou moeten maken, maar stiekem wil ik het wel heel graag weten… waarom? Ik heb me altijd anders, minder, raar gevoeld. Ik heb weinig echte vriendinnen, ik voel me nergens op mijn plek, mijn man (ook HB??) en ik analyseren ons suf over alles en worden moe van onze eigen gesprekken. Ik herken veel van de kenmerken, maar durf geen test te doen. Het zou zo’n mooie verklaring kunnen zijn voor mijn gebrekkige zelfvertrouwen… maar wat nu als eruit komt dat ik een lager IQ heb? Hoe verklaar ik dan dit ik me zo anders voel? Want HB is misschien geen zegen, maar wel kenmerken zonder hoog IQ lijkt me nog minder…
Hallo,
Vind je het belangrijk om te weten dat je HB bent? Vind je het belangrijk om je IQ te weten?
En waarom zou je het willen weten? Heb je het ergens (extern) voor nodig zoals ondersteuning van dyslexie en dergelijke? (zover ik weet wordt HB niet beschouwd als (extra) ‘hulpbehoevend’) Dit zijn vragen waar je eens moet over nadenken.
Het kan van belang zijn om eindelijk voor jezelf een oorzaak te hebben en ergens te weten vanwaar alles komt en vooral in wat je ‘anders’ bent. Ik ben het eerder per toeval te weten gekomen en dat was een heel stevige psychologische ervaring en dat is soms nog steeds. Plots vielen alle puzzelstukje op zijn plaats. MAAR !!! rekenen er echter niet te veel op dat hierdoor anderen plots gaan begrijpen hoe je je voelt en denkt, dat gaan ze waarschijnlijk nooit doen. Maar als je weet waaraan het ligt of kan liggen, kan het een hele geruststelling zijn en net iets minder eenzaam.
Een IQ test is tegenwoordig niet het enige die bepalend is, er wordt (als men HB ernstig neemt) ook gekeken naar de “zijns”-kenmerken. Omdat een IQ test eigenlijk niet is gemaakt om HB op te sporen.
grts Frederik
Ik wil graag toevoegen dat er van ‘officieel gediagnosticeerd’ geen sprake kan zijn. Dit wordt op deze site ook mooi uitgelegd: het is geen stoornis, geen ziekte, geen afwijking genoemd in de DSM, dus is er ook geen officiële diagnose. Als degene die je kind heeft behandeld of getest dat met die woorden heeft gezegd heeft is dat incorrect. Dat wil niet zeggen dat het niet klopt: er zijn meerdere tests (iq, kenmerken) waaruit voort kan komen dat het zo kan zijn. If it looks like a duck and walks like a duck, it’s likely a duck. Maar een hb-diagnose bestaat niet.
Pingback: Hoogintelligent, Hoogbegaafd of Hoogsensitief? - Gifted People
Pingback: Ben ik hoogbegaafd? Alles over Hoogbegaafdheid- Gifted People | Hoogbegaafdheid
Pingback: Hoe weet ik dat ik hoogbegaafd ben? - Gifted People | Hoogbegaafdheid
Pingback: Rol van Intelligentie bij Hoogbegaafdheid - Gifted People
Hallo, mijn zoontje is 3 jaar en we vonden hem altijd enorm slim. Hij heeft de diagnose van ASS sinds de leeftijd van 2 jaar. Hij heeft zichzelf het alfabet geleerd en kan de letters (willekeurig) lezen, hetzelfde met de cijfers. Een paar maanden geleden kwam het getal 46 op tv en hij zei doodleuk, oh 46 ?. ook kent hij van verschillende familieleden de pincode van de smartphone of tablet. Hij zag bv 1x z’n opa zijn pincode ingeven en een paar maanden later weet hij die nog steeds. En bij z’n oma zijn het zelfs 6 cijfers ipv 4. Nu heeft hij een iq test op school moeten doen en zijn score is beneden gemiddeld ?. We zijn verbaasd hoe zo iets kan. Heeft u al ooit zoiets gehoord?
Beste Stefanie,
Wat jij hier omschrijft valt volledig binnen mijn waarden.
Als kleuter en kind was ik vaak een lastpost voor m’n ouders, leerkrachten e.a.
Vermits ik volgens mijn omgeving geen zelfstandigheid beheerste en gezien werd al lui, werd me hulp (die later negatief uitdraaide) aangeboden wat betreft planning etc.
Zo werkte ik nooit mee tijdens huiswerk, leerstof die ‘ingestudeerd’ diende te worden die ik echter al beheerste vanuit de les en het nutteloos vond mijn tijd te verkwisten aan iets dat ik toch al kende. Dit werd ook niet expliciet geuit aangezien ik nog een klein jongetje was en de oorzaak van het probleem niet kon vatten. Ik werkte het op allerlei manieren uit wat resulteerde in afwijkend gedrag. Vandaar lieten mijn ouders me testen en zo bleek dat ik ASS had. Bovendien was ook mijn IQ-score niet wat mijn ouders voordien gedacht hadden.
Een hele poos later (leeftijd: +- 16 jaar) kreeg ik meer en meer te kampen met mijn eigen identiteit. Ik deed heel wat research naar kenmerken van allerlei ‘afwijkingen’ en kon me het beste herkennen in ADD en lichte mate HSP. Ik vond geen enkel kenmerk waardig voor mijn eerder gegeven plakkertje. Het grootste probleem voor mij was dat ik school niet zag als de plaats waar je dient te luisteren naar de lessen om op die manier tijd uit te sparen voor het studeren, maar als een nutteloze plaats die me enkel een stoel bood om zittend te dagdromen. Zo vertelde ik mijn ouders dat ik de school haar functie waardeloos achtte. Vanbinnen in mijn hoofd zit het vol met filosofische bedenkingen en een fantasierijke wereld. Ik heb mijn eerste 4-5 jaar tijdens het secundair onderwijs ASO voltooid als een dromer, wat ik achteraf zeker een knappe prestatie vind. Ik haalde niet de beste resultaten, maar kon de leerstof telkens verwerken de dag voor een deadline, waarbij ik die stof als ongezien/volledig nieuw zag en voor een eerstemaal moest gaan bolwerken.
Na deze identiteitscrisis was het tijd voor een nieuwe test, die ik m’n ouder zelf voorstelde.
Mijn ADD werd compleet bevestigd (heb Het zelf in een zware vorm) en mijn IQ-test sprak de eerder afgenomen test ferm tegen.
Het was voor mijn geen kwestie van meten en vergelijken. Het was de sleutel die een nieuwe deur opende naar de bron van mijn identiteit: wie ik ben en tot wat ik in staat ben. Ik wou af van de verkeerde labels en liefst en vanal van deze hele maatschappij die niet in staat is zich van vooroordelen te ontdoen. De mens is een blind wit schaap.
Ik hoop dat ik bij deze uw vraag heb beantwoord. Het kan dus goed zijn dat uw zoon net als mij is, of nog een andere karaktereigenschap heeft en dus een misdiagnose. Een combinatie met ASS en HB is ook mogelijk. In dat geval zal uw zoon niet het label ‘autisme spectum stoornis krijgen’, maar ‘Syndroom van Asperger/hoogfunctionerend autisme’. Op basis van jullie bevindingen en z’n sterke geheugen kan je er wel met vrij grote kans vanuit gaan dat de momentopname z’n werkelijke capaciteiten tegenspreken. Belangrijk is om dit verder goed op te volgen, en op latere leeftijd een nieuwe test te laten afleggen.
Wow! Nee, ik heb nog nooit zoiets gehoord en ken veel verhalen van autistische kinderen en heb er veel ervaring mee. Goed uitkijken hoor dat die zogenaamde “autisme-diagnose” niet gaat overheersen en dit superslimme kindje niet in handen van hulpverleners of jeugdzorgers komt. Liefst de diagnose voortaan helemaal verzwijgen, want het zal best veel jaloezie opwekken dat het kind zo slim is. Veel mensen vinden dat beter te verteren als er in hun ogen een vlekje aan is, iets waardoor ze hem toch een beetje kunnen betuttelen. Ik zou er NIETS over zeggen als hij zo in het onderwijs komt, hoe moeilijk het soms ook zal zijn. Maar dan heeft hij veel betere ontwikkelingskansen!
Beste,
Eigenlijk is en IQ test niet echt geschikt om de extremen, die 2% links en rechts van de housecurve te gaan meten. Daarom wordt tegenwoordig als men hoogbegaafdheid ernstig neemt ook gekeken naar de “zijns”-kenmerken. Mijn oudste zoon had op een schooltest ook geen hoogbegaafdheid tot we de test lieten doen bij een expertise centrum zoals exentra, waar hij wel als hoogbegaafd werd erkend.
Een test is ook maar een moment opname. De kans bestaat altijd dat je lager scoort en niet je maximum hebt bereikt.
mvg,
Goedendag,
Mijn zoon was altijd al erg gevoelig voor geluid ook zag hij altijd veel details. Had zich als peuter al wat woordjes Engels aangeleerd. Hij kon erg druk en ondernemend zijn en had angsten. Op de basisschool kwamen de klachten over hem al binnen enkele dagen. Binnen 2 weken moest ik op gesprek komen en hij kon daar volgens de juf gewoon bij zijn. Ze vertelde direct over hoe erg hij zich misdraagt in de klas en vroeg verschillende dingen over thuis en zijn opvoeding. Hij is hier erg onzeker van geworden en wilde niet meer naar school. Een paar weken ging het beter. Maar zijn gedrag werd op een gegeven moment van kwaad tot erger, met driftbuien tot gevolg. Wel zag de leraar en intern begeleider een pienter ventje, maar het leek er niet uit te komen. Vanwege zijn gedrag konden ze zijn cognitieve niveau niet vastleggen. Mij viel op dat hij ondanks hij ongeïnteresseerd was (volgens de juf) hij toch al snel kon tellen etc. Verbaal was hij niet erg sterk. Kon niet op zijn stoel blijven zitten (dus zette de juf hem er dan maar schreeuwen en hard op). Logopedie: grote woordenschat, laag taalbegrip. In de loop van de tijd was er vanuit school veel onbegrip: hij zou sociaal-emotioneel niet sterk zijn omdat hij de kinderen uit zijn klas niet begreep (en zij hem niet) en snel huilde/boos werd. Ook zijn angsten werden als opstandigheid gezien. Uiteindelijk vertoonde hij repetitief gedrag wanneer hij boos werd. (Waarschijnlijk: copingmechsnisme). Alles bij elkaar werd SBO en een onderzoek naar eventuele stoornissen geadviseerd. In de tijd dat het zo mis ging is er een non-verbale iQ test gedaan met net 5 jaar oud. Geen totaal score want 1 sub-test kon hij niet zonder begeleiding doen. Hierdoor werden er geen waardes aan gegeven. Matrix-redeneren kwam 7 jaar oud uit en puzzelen 8 jaar oud.
Op het SBO ging het In een korte tijd heel goed (juf: het leek of hij opeens de knop omdraaide). Hij ging veel meer praten en kwam tot rust. We hebben toen besloten dat hij naar een SBO in de buurt zou gaan.
Orthopedagoog heeft onderzoek gedaan: geen ontwikkelingsstoornis, wel tekenen van ADHD. Maar dit konden we pas met 7 jaar laten vaststellen. Na de zomervakantie: met de WISC is zijn iQ getest: verbaal 74 en performaal 109. De test is in 2 dagen gedaan met veel pauzes omdat hij klaagde vermoeidheid en kon zich in iedergeval de eerste dag slecht concentreren. De uitslag van de subtesten waren wel consistent volgens de ortho.
Op de nieuwe SBO was er weer veel onbegrip (en naar mijn mening te weinig uitdaging: werd beziggehouden met af en toe eens wat constructiespeelgoed). Meester heeft hem pijn gedaan en de intern begeleider daar had zich samen met hem in het kantoor opgesloten omdat hij anders niet binnen bleef.
Dit alles kan toch bijna niet anders dan het hem een trauma gegeven moet hebben? En hoeveel van die tekenen van ADHD kan aanleiding zijn van hooggevoeligheid en onbegrip? Thuis heeft hij namelijk geen concentratie problemen of hyperactiviteit.
Ook blijf ik altijd twijfelen over de uitslag van de iQ-testen.
Ik hoor graag van u!
Ik heb altijd geweten dat ik anders was. Ik heb hele hoge eisen aan mijzelf, zie constant wat ik niet goed doe. Leg supersnel verbanden en ik heb een hoog EQ. In mijn omgeving wordt ik altijd gezien als die hele slimme dame, maar ik ben niet verder gegaan dan de HAVO. Wel heb ik de havo gedaan, zonder enige serieuze inzet. Ik herken zeker 95 procent van de kenmerken(zelftwijfel, hyperfocus, humor, cognitief en sociaal emotioneel ouder zijn als leeftijdsgenoten, dieper nadenken, angsten over zaken, waar een ander niet eens bij stil staat, intellectuele honger, overprikkeling, weinig herhaling nodig, hekel aan teveel herhaling, mezelf leren lezen, op kinderleeftijd, volwassen interesses etc).
Ik scoor op IQ testen (online testen, die je wel serieus kunt nemen. Niet van die testjes, waarbij iedereen een plotse genie is) echter altijd tussen de 123 en de 130. Tenzij! je het ontleed. Want vaak bestaan die testen uit diverse onderdelen. In mijn omgeving sta ik bekend als communicatief zeer vaardig. Echter is het juist mijn verbale intelligentie, wat mijn gemiddelde omlaag haalt. Want ik scoor dus op het non-verbale tussen de 137 en 143. Op het verbale gedeelte tussen de 118 en de 123. Ik heb ook vaak het idee dat ik sneller denk, dan ik kan uiten. Soms veroorzaakt dat frustratie. Want dan wordt ik langdradig, omdat ik mijn gedachten als het waren probeer in te halen.
Toen ik begon te lezen over HB, was ik aan de ene kant heel opgelucht. Want ik heb echt alle mogelijke diagnoses afgestruind, om te ontdekken wat mij zo anders maakte. HSP (maar ik heb het idee dat veel van de hoogsensitieve kenmerken, juist komen omdat je zo snel verbanden ziet en meer op details let. Dus je legt gewoon snel verbanden tussen de informatie die je krijgt via o.a. verbale en non-verbale communicatie). ADD en HB, bleven over. Het laatste was echter, waar de meeste kenmerken overeen kwamen. En toch durf ik het niet te zeggen. Durf ik het niet te denken. Zo slim ben ik niet, dat is wat ik dan denk. Wat wil ik met dit verhaal? Dat weet ik eigenlijk ook niet. Herkenning vinden denk ik.
Ben ik gewoon een ADD’er met een bovengemiddelde intelligentie? Of val ik onder het type HB’er met een intelligentiekloof?
Aangenaam anoniem! Ik (40 jaar) zit ook in die GGZ molen die me niet kan volgen….. Helaas. Hoewel het geen wedstrijd is bij een psychiater begint het nu dan toch echt tijd te worden voor mij om uit het traject met valse diagnoses te stappen. De psychiater kan me totaal niet volgen en ook niet bijhouden met denken. Hij is overigens niet de enige die daar last van heeft in mijn omgeving. Tijd om mijn HB speurtocht te laten bevestigen na 40 jaar met grotendeels ellende.
Volhouden, lezen, informeren, praten met HB-ers, en jezelf blijven / worden. Je bent speciaal genoeg zoals je bent ????
Ik heb nooit een IQ test gehad. Ik heb 3 jaar HAVO gedaan (gemiddelde cijfers en ik moest er aan trekken) en daarna MBO4 afgerond en omdat ik graag werk op de werkvloer ben ik niet doorgestroomd naar HBO.
Mijn broer en zusje hebben de havo met gemak doorlopen.
Ik heb altijd geweten dat ik meer praktisch inzicht heb, maar ook dat ik minder goed feiten kan onthouden.
Ik heb mezelf dan ook nooit als hoogbegaafd gezien.
De laatste tijd is dat veranderd, maar de drempel om mezelf hoogbegaafd te noemen is ook nog aanwezig.
Ik heb nu een zorg bedrijf en moest daarvoor een test afleggen in abstract analytisch denken. Tot mijn schrik had ik de hoogste score ooit binnen de organisatie (meer dan 100 mensen).
Ik weet dat ik duidelijk anders in elkaar zit dan anderen. Voel me altijd onbegrepen en heb moeite om contacten te vinden die voor mijzelf bevredigend zijn.
Maar als ik een penseel pak of op een andere manier iets kunstigs probeer te maken dan komen daar dingen uit waarvan ik mij niet kan voorstellen dat ik dat doe. Ik sta er bij en kijk ernaar alsof er iemand in mijn lichaam is gekropen…
Zoals ik het zie ben ik niet heel goed in leren. Zeker niet uit boekjes. Maar kan ik dingen bovengemiddeld goed doorzien en toepassen.
IQ test zou waarschijnlijk niet zo hoog uitvallen, maar ik herken veel.
Erkenning zou wellicht helpen om meer zelfvertrouwen te ontwikkelen of wat beter uit te kunnen leggen aan anderen hoe ik in elkaar zit en waardoor.
Ik vind het allemaal erg lastig.
Ik voel me al mijn hele leven anders, maar ik weet niet waar het aan ligt.
Ja ik ben slim, heb gymnasium en universiteit gedaan, een studie die niet iedereen kan en ik ben nu nog steeds de ene na de andere cursus aan het doen omdat ik leren zo leuk vind. Maar: werken put me uit, ik kan slecht tegen teveel tegelijk moeten, ik heb snel last van stress met lichamelijke klachten. Daarbij kan ik niet goed tegen grote groepen mensen, ik word dan heel moe, ik ben sowieso snel moe. Ook heb ik moeite met sociaal zijn, ik kan niet goed over koetjes en kalfjes praten, ik ben vaak serieus, soms begrijp ik grapjes niet, ik reageer soms raar op andere mensen of ik weet niet hoe ik het beste kan reageren (of: ik weet het wel, maar ik kan het niet).
Ik herken me in HB, HSP en ASS, maar wat ben ik nou?
Ik heb de IQ-test van Mensa gedaan, op taal en algemene ontwikkeling scoor ik hoog, maar op geheugen en ruimtelijk inzicht laag.
De rest is gemiddeld. Mijn percentielscore kwam bij lange na niet in de buurt van HB. Naar mijn mening ben ik dan dus niet hoogbegaafd, dus blijven ASS en HSP ‘over’. Maar HSP is weer een onderdeel van ASS (mensen met autisme zijn ook heel erg prikkelgevoelig).
Een IQ-test is niet heilig, maar ‘zijnskenmerken’ ook niet, zolang er zoveel overlap is tussen verschillende ‘eigenschappen / stoornissen. ‘
Ik denk dat het belangrijkste is hoeveel last je ergens van hebt. Zolang je geen last van jezelf hebt, is het goed. Zodra dat wel zo is, moet je er wat aan doen, je laten onderzoeken etc.
Vroeger heb ik wel eens een test gedaan, was wel iets beter dan gemiddeld. In mijn hoofd was ik dan altijd teleurgesteld, omdat ik vond dat ik het toch beter had moeten doen. Op school ging het elk jaar een beetje minder met leren. Tot ik op mijn 15e van de trap viel en daarna nooit meer goed heb geleerd. Testen durfde ik niet meer te maken, bang dat ik niet aan mijzelf kon voldoen. Nu bijna 40 jaar later, herken ik mij in de informatie die Adrienne ons geeft en begin ik weer tot leven te komen. Een test durf ik nog steeds niet te maken, nu snap ik waarom niet. Beetje bij beetje begin ik mijzelf te ontdekken.
Ik heb onlangs een online iq-test gedaan. Ik vond het spannend omdat ik al tijden last heb van conecentratie- en geheugenproblemen en me begon af te vragen of mijn hoofd nog wel werkt en tegelijkertijd (en helemaal na het lezen van je e-book) toch ook denk hoogbegaafd te zijn. Het was fijn om dan toch 140 op het scherm te zien verschijnen. Om vervolgens onmiddellijk te denken: is 140 eigenlijk wel zo hoog, ben ik echt wel hoogbegaafd? En zo denk ik dan verder.
Ik loop bij een psycholoog ivm slaapproblemen. Ze kan me regelmatig niet volgen (van hak op de tak, vanwege de vele verbanden die ik zie). Dan vraag ik me af of ik moet zeggen dat ik waarschijnlijk hb ben. Maar doe het dan niet, ik vind het ongemakkelijk.
Als ik jou was, zou ik een andere psycholoog zoeken. Iemand die je wel kan volgen, wellicht meer in het alternatieve gebied, waar je meer hoogbegaafden treft.
Hoogbegaafdheid, is iets dat vertelt dat je bovengemiddeld slim bent. Om in de maatschappij goed te kunnen functioneren is het van groot belang dat je sociaal-emotionele ontwikkeling op een minstens gemiddelde hoogte is.
Hoogbegaafdheid is niet altijd prettig.
Ik begrijp ook niet dat testen opnieuw gedaan moeten worden om te kijken of iemand HB is of niet. Je bent het of je bent het niet. Mijn dochter is 3 jaar geleden getest anders zou ze niet het speciaal onderwijs voor HB-ers kunnen volgen. Nu de Middelbare school in aantocht is hanteren sommige scholen toch echt opnieuw die dure test afname want die van 3 jaar geleden is alweer achterhaald. Zonder dat kan ze niet het versnelde en verbrede onderwijs dat die middelbare school aanbiedt volgen. Ook moet de cito score VWO zijn en het advies van de school ook VWO. Dit is niet het geval bij mijn dochter. Daar kwam cito Havo uit en advies VWO. En dan wordt er ook nog geloot om een plekje…. dus voor scholen is het wel degelijk belangrijk.
Ik heb een paar jaar geleden een IQ test gedaan, maar daaruit kwam dat ik een gemiddelde intelligentie had. Met blokjes vormen nabouwen doe ik andersom (spiegelbeeld) op een of andere manier, maar dus niet goed. Betekenis van woorden was er ook zo een, er moet een woord tussenzitten wat zij op hun antwoordpapier hebben staan, anders is het niet goed. Daarnaast presteer ik niet zo goed onder tijdsdruk. Ook heb ik zelf een groot vermoeden van discalculie, maar dat is ook niet getest. Wat wel een uitblinker was waren de cijferreeksen onthouden en mijn kennis van geschiedkundige zaken. Uitslag van mijn psycholoog werd aldus gebracht: je doet je dus intelligenter voor dan je bent en als je die verkorte HBO opleiding wilt gaan volgen, moet je je wel afvragen of je dat kunt volbrengen. Jij hebt kennelijk ook veel meer tijd nodig dan gemiddeld. Wat wel vreemd is voor een vrouw is dat je zo goed die cijferreeksen kunt onthouden, jij hebt meer een mannenbrein. Tja… dat was best een vreemde boodschap, die me af en toe nog door het hoofd spookt en me parten speelt. Ik ben super onzeker in wat ik (aan)kan en dacht door die test juist die bevestiging te krijgen die ik dacht nodig te hebben.
Mijn jongste zoon is een paar jaar voor mij getest en bleek HB, ik zag daarna zoveel herkenning in hoe hij werkt en de uitleg van zijn psycholoog destijds, dat ik dacht dat ik dat dan ook maar zeker moest weten. Het heeft mij meer schade gedaan dan dat ik er wat aan heb. Maar uiteindelijk heeft het ook wel weer geresulteerd in een soort omgekeerde psychologie; ik weet dat het erin zit, misschien denk jij (lees mijn psycholoog) dat ik het niet kan, maar dat kan ik heus wel. Dus schouders eronder en gaan! Die verkorte HBO studie heb ik inmiddels opgepakt en inmiddels het eerste half jaar (propedeuse) met goed gevolg achter de rug, de rest zal me ook wel gaan lukken…
Ik zou diep van binnen nog steeds blij zijn met een ‘bewijs’, maar ik weet nu dat ik het niet nodig heb.
Ik begrijp wat Piet bedoelt. Heb me zelf al heel vroeg afgezet tegen alles wat met kennis te maken had, omdat ik niet wist wat ik met mijn intelligentie moest en in de omgeving waarin ik opgroeide als adoptiekind geen gelijken kende. Wilde als kind en tiener dan ook ‘normaal’ zijn! Daardoor een enorme achterstand opgelopen in algemene ontwikkeling. Bewust. Maar toch werd ik nooit normaal…
Toen mijn kinderen hoogbegaafd bleken te zijn wist ik eigenlijk al genoeg. Herkenning.
Na het bijwonen van de Masterclass en het lezen van het E-book van Gifted People was het voor mij dan ook thuiskomen. En dat op mijn 48e! Een IQ test durf ik ( nog?) niet aan, maar heb ik ook niet nodig. Ik weet genoeg. Dit ben ik!
Testen zijn tijdsopnames. Voel je je niet helemaal lekker of ben je gevoelig voor druk dan scoor je vaak lager. Daarbij komt ook nog dat er vaak een wiskundig element inzit. Volgens een test op een goede dag heb ik een IQ van 154. Volgens een psycholoog loop ik voor op mijn leeftijdsgenoten. Veel vrienden van mij zijn ook ouder. Ik heb genoeg testen verknalt in mijn leven b.v. de Cito-toets, proefwerken, tentamens en (rij-)examens. Sowieso heb ik vaak dat als ik de leerstof te simpel vind, ik vaak de eindstreep niet haal of een lagere score neerzet. Het is toch heerlijk om over alles na te denken in het leven. Maar door de leerfabrieken en prestatie-instituten moet je alles binnen een vaste periode halen. En maar klagen dat er kennis verloren gaat en dat Nederland is gezakt op de lijst van kennislanden. Ik heb geen test nodig om te weten hoe ik mij voel.
Daarnaast zijn iq-test manipuleerbaar in die zin dat je je er op kunt voorbereiden. Ik heb om diverse redenen uitgebreide iqtests gedaan en onvoorbereid kom ik rond de 133-135 uit. Gedegen voorbereid is mijn hoogste score 167. Het verschil zit m bij mij vooral in de tijdsdruk en ‘weten’ hoe vragen bedoeld kunnen zijn. Dat zegt overigens niets over mijn iq, maar veel meer over de tests zelf. En wat heb ik er aan in de praktijk: vrij weinig. Wel leuk om te weten 🙂
Ik deed voor de gein (omdat ik dit ook erg leuk vind!) altijd IQ testen op internet en dit waren dan wel zeer uitgebreide met ook vaak een tijdscomponent erin. Ik scoorde altijd tussen de 124 – 130. Totdat ik bij stichting Mensa officieel werd getest. Ik voelde mij zo “gekeurd” en opgejaagd dat ik de gehele test verpest heb. Toen was de score ineens 96 haha…..
Het hele IQ gebeuren maakt dus geen snars uit, als jijzelf maar weet dat je anders dan anderen denkt, sneller schakelt, altijd 10 stappen voorruit bent en weet dat je oplossings gerichte vermogen enorm is. Allemaal cadeautjes of gaves, zoals je het noemen wilt. En ik maak er gretig gebruik van 😀
Voor mijn gevoel wordt het verschil tussen HSP en HB dan nog kleiner, als het hebben van een hoog IQ niet per sé een voorwaarde is.
Ook hoeven HB’ers niet altijd ‘uit te blinken’ in iets, dus wat is het verschil dan (nog) tussen HB en HSP?
Author
Hi Fedor, een bovengemiddeld IQ is wel onderdeel van HB, maar komt niet altijd naar voren in een test. Een bovengemiddelde potentie is ook onderdeel van HB, maar dat uit zich niet altijd in de vorm van uitblinken. Daarvoor spelen ook factoren als de omgeving een rol.
Is een bovengemiddelde intelligentie dus ook altijd onderdeel van HB?
Hoe zit het met mensen die in het verleden niet de juiste aandacht hebben gekregen?
Daardoor zou bv de ontwikkeling minder zijn kunnen gegaan, waardoor iemand minder intelligent lijkt te zijn.
(als in “algemene kennis”