Als je mij voor mijn HB-ontdekking had gevraagd hoe ik een hoogbegaafde zou omschrijven, dan zou het ongeveer zo zijn geweest: een slim, betweterig jongetje met een bril die overal het antwoord op weet. Of: een professor die een geniale uitvinding heeft gedaan en mogelijk wat verstrooid is.
Persoonlijk ken ik geen enkele hoogbegaafde die aan die omschrijving voldoet. Dat betekent natuurlijk niet dat er geen enkele hoogbegaafde is die aan die omschrijving voldoet, maar de meeste hoogbegaafden zullen zich in die omschrijving niet herkennen.
Ik kwam trouwens laatst wel een raketgeleerde tegen die dat met mij deelde als reactie op mijn opmerking “we denken al snel dat hoogbegaafden allemaal raketgeleerden zijn”.
Als we het hebben over hoogbegaafdheid, dan omschrijf ik dat als de optelling van de hoofdkenmerken Anders, Intens en Snel. En ook al vind je daar als hoogbegaafde altijd herkenning in, dat betekent niet dat we allemaal dezelfde persoon zijn.
Er is ontzettend veel diversiteit onder hoogbegaafden; de ene hoogbegaafde is echt de andere niet. Je zult daardoor bijvoorbeeld ook merken dat je niet met alle hoogbegaafden een klik hebt en dat je niet altijd op dezelfde manier in het leven staat.
Wat je daarnaast zult merken is dat er verschillende niveaus van hoogbegaafdheid zijn in de zin van intelligentie. Hoe groter het verschil in intelligentie, des te minder gelijkgestemd iemand zich kan voelen. Ben jij bijvoorbeeld iemand die uitzonderlijk hoogbegaafdheid is (IQ 145+), dan ben je heel verschillend dan iemand die bijvoorbeeld een IQ heeft van rond de 132.
Vanwege die diversiteit is het daarom slim als je in omgevingen komt met gelijkgestemden, zodat je met meerdere mensen in contact komt. En dat je ook meerdere omgevingen met gelijkgestemden uitprobeert. Zo vergroot je de kans dat je mensen ontmoet die bij jou passen.
In het verlengde van deze misvatting is het ook belangrijk om jezelf niet te gaan vergelijken met mensen van wie je weet of vermoed dat zij hoogbegaafd zijn.
Vaak als ik gesprekken voer met mensen die net tot de ontdekking zijn gekomen dat ze mogelijk hoogbegaafd zijn, komt er een moment waarop de ander tegen mij zegt: “Ja, ik herken mij wel in de kenmerken, maar mijn buurman, schoonvader, collega, partner etc. …die is hoogbegaafd en die is heel slim, die heeft veel algemene kennis, die is echt heel succesvol, die is heel creatief, en dat ben ik allemaal niet.”
Het komt bovendien ook voor binnen gezinnen dat één van de kinderen opvalt als hoogbegaafd. Bij de broers en zussen wordt dan onbewust of bewust een vergelijking gemaakt over het wel of niet hoogbegaafd kunnen zijn.
Als het hoogbegaafde kind bijvoorbeeld hoge resultaten behaalt en de broers of zussen niet, omdat zij anders leren of andere interesses hebben, dan is de aanname snel gemaakt dat alleen de persoon met de hoge resultaten hoogbegaafd is. Dit komt ook omdat we hoogbegaafd nog vaak aan slim koppelen. En als je slim bent, behaal je hoge resultaten.
Dus, omdat er ontzettend veel diversiteit is onder hoogbegaafden, heeft vergelijken helemaal geen zin. Je kunt simpelweg niet aan een ander afmeten of je wel of niet hoogbegaafd bent. We zijn allemaal anders hoogbegaafd.
Daarom is het vooral belangrijk, dat als je herkenning vindt in hoogbegaafdheid, dat jij jezelf er meer in gaat verdiepen en ook blijft verdiepen. Ik doe dit werk al meer dan tien jaar en ik ben ook nog steeds niet uitgeleerd over hoogbegaafdheid en over mezelf.
Als je meer over hoogbegaafdheid wilt weten en begrijpen, dan nodig ik je graag uit voor de introductie-masterclass over hoogbegaafdheid. Je kunt je hier gratis aanmelden.
–
Kunnen we je misschien nog verder helpen? Bijvoorbeeld met:
- Gifted Business. Voor slimme, sensitieve ondernemers
- Het boek ‘Nooit meer ruzie met je baas’. Voor als je dit jaar werk wilt vinden of creëren dat echt bij jou past.
