Ik zeg je heel eerlijk, ik heb er lang naar gestreefd dat alle mensen waar ik mee in contact kom positief over mij praten. Dat ze mij een leuk en integer persoon vinden. Toen ik begon als ondernemer heb ik me daarom ook gekwetst gevoeld door mensen die zonder mij te kennen allerlei dingen over mij gingen roepen. Ik vond het bovendien ook nog eens super onrechtvaardig. Want ik deed juist zo mijn best.
Gelukkig kwam ik er vrij snel achter dat je als ondernemer, maar vooral ook als mens helemaal niet moet ambiëren dat iedereen jou leuk en aardig vindt. Dan ben je namelijk alleen maar van alles aan het zijn voor anderen, terwijl je in dat proces verliest wie jij bent. Want zodra je kiest voor wie je bent en daarvoor gaat staan, zijn er mensen die dat niet leuk vinden. Mensen die er een mening over hebben. Maar wat de ander vindt van jou, zegt eigenlijk heel weinig over jou. Het zegt vooral iets over hoe de ander in de wereld staat en tegen de wereld aankijkt.
Ik realiseerde me ook dat er genoeg mensen zijn die ik niet leuk vind, dus dat het helemaal niet raar of erg is dat er mensen zijn die mij ook niet leuk vinden. Sterker nog, daardoor houd ik meer tijd over voor de mensen die ik het leukste vind.
Wie zijn de belangrijkste personen die jou leuk moeten vinden?
Als hoogbegaafde kun je jezelf relatief gemakkelijk vormen naar jouw omgeving. Je kunt inschatten wie je voor je hebt en wie je moet zijn om bij die persoon aan te kunnen sluiten. Het lastige is alleen dat je daardoor veel verschillende mensen probeert te zijn en steeds meer de essentie van wie jij bent gaat verliezen. En de vraag is wat levert het je op als je een relatie opbouwt met anderen vanuit iemand die jij niet bent. Vroeg of laat prikt de ander daar doorheen. Of raak jij oververmoeid van het leven met een masker op.
Het doel is uiteindelijk niet om met iedereen vrienden te worden. Het doel is om de mensen te vinden die aanhaken op wie jij bent als je 100% jij bent. Het doel is om een liefdesrelatie op te bouwen met de juiste mensen en om daar vervolgens in te investeren.
Denk voor jezelf eens na wie de mensen zijn die jou leuk moeten vinden. En realiseer je dat jij op de eerste plaats jezelf leuk moet vinden. Want als jij niet de persoon bent die je eigenlijk wilt en kunt zijn, zul je vanzelf in de spiegel iemand zien terugkijken waar jij niet heel gelukkig van wordt. Op de tweede plaats kun je jouw dierbaren benoemen. Wat is er nodig om een leuk persoon voor hen te zijn? Doe dat natuurlijk dan wel in lijn met wie jij bent.
Jouw omgeving; jouw voorwaarden
Zoals je jouw leven en werk kunt inrichten op jouw voorwaarden, zo kun je dat ook doen op gebied van relaties met andere mensen. Daarvoor is het nodig dat je weet hoe jij met de ander wilt omgaan en hoe de ander met jou mag omgaan. Vanuit daar kun je gaan onderzoeken wat er nu ontbreekt en welke kleine stap je kunt zetten om daar een verandering in te kunnen maken.
Het veranderen van de relaties die je hebt is overigens niet makkelijk. Zeker niet als het gaat om relaties die al jaren op een bepaalde manier zo lopen. Je went met elkaar ook aan hoe dingen zijn en gaan. Je hebt bepaalde verwachtingen van elkaar. Wanneer jij besluit om meer in het verlengde van jouw blauwdruk te leven (wie je bent, wat je wilt en wat je nodig hebt), dan kan jouw omgeving daar op gaan reageren. In de weerstand gaan. Daardoor is het gemakkelijk om weer in oude patronen te vervallen. Om dat te voorkomen, is het belangrijk dat je elke dag extra tijd neemt voor jezelf om bezig te zijn met de persoon die jij wilt zijn. Dat je bij jezelf voelt hoe je de dag hebt meegemaakt, waar je bent uitgedaagd om bij jezelf te blijven en in hoeverre dat gelukt is of niet.
Geef jouw omgeving ook de kans om te wennen aan de “nieuwe jij”, of beter gezegd de “echte jij”. Het kan voor hen verwarrend zijn, een beetje eng zijn omdat jij eenzijdig de relatie verandert. Ze kunnen je (onbewust) ter verantwoording roepen en dingen zeggen als ‘dat doe je normaal gesproken nooit, waarom doe je dat nu wel?’
Door vast te blijven houden aan wat jij jezelf hebt voorgenomen, gaat jouw omgeving op termijn met je meebewegen. Maar er zullen in alle eerlijkheid ook mensen zijn waarmee je een afstand gaat creëren. Dit zijn niet de mensen die echt bij jou passen. Natuurlijk is het niet fijn als mensen je gaan afstoten zodra je meer jezelf gaat zijn, maar juist doordat deze mensen verdwijnen, ontstaat ruimte voor de mensen die graag bij jou zijn. De mensen die jou leuk vinden als je helemaal jezelf bent en de mensen die jij leuk vindt omdat zij ook helemaal zichzelf zijn.
Wat kun je doen?
Zorg dat je heel duidelijk hebt wie jij bent en op welke voorwaarden jij een relatie wilt hebben met de mensen om je heen. Of het nu gaat om vrienden of familie, het is belangrijk dat zij met jou verbinden op basis van wie jij in de kern bent. En het is belangrijk dat jij gaat staan voor jezelf en voor wat jij nodig hebt.
Wanneer je dichter bij jezelf gaat komen, meer gaat zien wie jij bent, zul je merken dat jouw omgeving in het begin wat vervelende feedback kan geven. Dat ze proberen om jou te houden zoals ze jou kennen. Weet dat hier liefde onderligt. En dat er een stukje angst onderligt omdat ze bang zijn jou te verliezen, te verliezen wat jullie samen hebben opgebouwd. Neem mensen daarom mee in het proces dat je doorloopt. Niet omdat je verantwoording moet afgeven of jezelf moet verklaren, maar omdat je zo anderen ook kunt laten wennen aan de veranderingen die jij wilt doorvoeren.
—
Zijn jouw relaties al op jouw voorwaarden? Laat je het weten onder deze blog?
Heb jij het e-book over hoogbegaafdheid al gelezen?
Dat kun je gewoon gratis aanvragen:
Yes, ik wil graag dat e-book! Je ontvangt dan ook de wekelijkse HB updates gemakkelijk in je mail
Er zijn maar weinig mensen waar ik me echt verwant mee voel op mijn denkniveau. Maar ik heb wel veel lieve mensen om me heen die me nemen zoals ik ben. Heel soms ervaar ik: hee jij bent net als ik. Dat is altijd een verademing. Dat je vanuit complexiteit een heldere lijn naar voren brengt en dat die persoon dan die complexiteit snapt. Zoiets. Ik moet zeggen dat ik het meeste moeite heb met mensen met weinig zelfinzicht en een snel oordeel. Met hen vind ik het moeizaam om te communiceren. Maar ik heb bijv ook een mooi contact met iemand die naar eigen zeggen beperkt begaafd is. Zij weet altijd precies wat we hebben besproken en vraagt altijd hoe het daar nu mee is en dat is wederzijds. In ons geval is het verschil in ontwikkelingsniveau geen drempel voor een waardevol contact.
Leuk dat je reageert Grady. Wat fijn dat je deze vriendschappen hebt opgebouwd. Het blijft inderdaad altijd lastig, maar als je duidelijk hebt wie jij bent, vind je makkelijker gelijkgestemden.
Interessante these maar niet nieuw; ik vermoed dat al veel mensen, hoogbegaafd of anderszins, dat onbewust doen. Hoe plaats je, Adriënne, jouw these in de context van het (antropologische) gegeven dat de mens toch vooral een groepsdier is. Om in een groep te kunnen functioneren/opereren ontkomen wij er niet aan toch minstens zo af en toe eigenschappen te vertonen die door onze groep worden (h)erkend als attributen van lidmaatschap van die groep; ook individualisten horen graag ergens bij, hoe afstandelijk ook.
Het zal zeker zo zijn dat sommigen onder ons inderdaad te ver doorschieten in het “pleasen” van anderen om maar aardig gevonden te worden en daardoor uiteindelijk in de knoop geraken omdat er te weinig overblijft voor henzelf. In die gevallen is het lang niet zeker dat een gedragspatroon van een leven lang makkelijk (of snel) kan veranderen; ik betwijfel dat.
Wat mezelf betreft, individualistisch groepsdier; ik ben waarnemer, geen deelnemer! In mijn 40-jarige relatie (verkering, verloofd, getrouwd) met twee kinderen komen mijn zielenroerselen uitsluitend aan bod wanneer ik 1-op-1 ben met mijn meisje (en dan nog spaarzaam). Mijn vertrouwenskern (“inner core”) bestaat uit slechts die 3 mensen alle anderen zijn – in voor de hand liggende gradaties – bijzaak en daarmee op voldoende mentale afstand om per geval rationeel te worden beschouwd; dat is al begonnen op de middelbare school waar mijn kijk op de (politieke) wereld doorgaans diametraal tegenover die van de meeste klasgenoten stond (ook op een gymnasium worden onafhankelijke denkers zelden op prijs gesteld). Sindsdien is die afstand bewust in stand gehouden; dat werkt voor mij maar het is serieus oppassen dat je die levenshouding niet projecteert naar de “inner core”.
Fijn dat je reageert Gerard. Fijn om te lezen dat je een vertrouwenskern hebt kunnen opbouwen, dat is zo waardevol.
das een moeilijke, doordat je met heel veel soorten mensen in aanraking bent gekomen, als je ze al kunt categoriseren.
Ik heb genoeg kennissen, familie en vrienden uit een heleboel treden van de sociale ladders.
vrienden uit je jeugd, pubertijd, je staptijd, vakanties , werkrelaties en vele andere momenten die soms toch wel een ander soort jij nodig hadden, in sommige tijden.
Soms wordt je wanneer je juist door deze mensen erop gewezen, dat ze jou nog steeds zien als de persoon, uit die tijd wanneer jij ze eigenlijk achter liet. Op facebook bijvoorbeeld zie je precies wie is eigenlijk is blijven hangen en welke hebben doorgepakt.
sorry verkeerde knop…hihi
Maar goed… heb eens een overgangscoach gehad, die je van de ene, naar de andere job brengt ( geestelijk dan), toen ging er eigenlijk een lampje branden. ( rosetheory), dus hoe jij je opstelt tegenover de ander, is bepalen hoe iemand op jou reageert, was bv een wijze les.
En dus koos voor een scheiding van een relatie waar ik al een tijd ontevreden over was.
Daarbij kwam GP ook om de hoek kijken, wat me steeds meer bewoog naar punten , waarvan ik blij werd.
Ipv pleasen, het pleasen vind ik niet erg, maar dat bepaalde mensen proberen misbruik te maken van mijn easy going state.
Mijn ex- probeert bv nog steeds mijn geld uit te geven, als het gaat om de kinderen, gelukkig ben ik hier wat starrer in geworden.
Nee 2 weken geleden nog een veilige baan tot aan het pensioen afgewezen, omdat deze me weer in dezelfde situatie zou brengen als de afgelopen 15 jaar, dus een duidelijke richting gekozen, de andere kant op. Een eenmanszaak met een doel aan het eind, persoonlijke groei en misschien profit. Maar wel 1 waar je je volledig bloot moet geven, wat je eng vindt en niet, geen borstklopperij… maybe… maybe…. this is it. ( blue pill – red pill)
Spannend is het inderdaad om zekerheden af te wijzen, juist omdat je als mens graag een stukje zekerheid wil. Maar super dat je dit doet en dat GP je daarbij heeft kunnen helpen is super waardevol om te lezen. Dankjewel voor je reactie.
Ongeveer anderhalf jaar geleden leek het alsof ze als vliegen op me afkwamen, de mensen, mannen vooral, die net dat aan mij leuk vonden dat ik al een hele tijd verborgen hield. Dat deed me beseffen dat het tijd werd om dat deel maar eens niet meer te onderdrukken. Een mes dat aan twee kanten snijdt, zoals je zegt. Niet iedereen kon dat meteen waarderen. Angst en afstand was duidelijk aanwezig. Toch worstel ik liever daarmee dan mezelf ooit nog te ontkennen.
Nu is het zoeken naar een manier om mezelf te zijn en toch in bepaalde situaties zoals werk te zorgen dat ik mensen mee krijg in mijn verhaal.
Breng jouw belangrijkste omgevingen eens in kaart. Wat in die omgevingen draagt positief bij aan hoe jij je voelt en aan hoe je in die omgeving kunt functioneren? En welke dingen dragen juist negatief bij? Op basis hiervan kun je voor jezelf bepaalde voorwaarden schetsen die blijkbaar voor jou belangrijk zijn. Wanneer je deze helder hebt, kun je hier over gaan communiceren naar anderen en waar mogelijk zelf bepaalde veranderingen in aanbrengen. Soms zijn het de kleine dingen die een grote impact maken. Door die aan te pakken, kun je het voor jezelf allemaal al een stuk gemakkelijker.
Toch af en toe wel moeilijk hoor! Bv. voordat we gingen emigreren: geef jij je banen dan op? Niks doen, da’s niks voor jou. Nu ik inderdaad (na 40 jr.) even “niks” doe: zou je niet eens gaan solliciteren? Wat doé je dan de hele dag? Maar ook vroeger, op school: doe eens iets meer/minder je best?
En dan soms aanpassen of gewoon geen antwoord meer geven, omdat je het jezelf moeten verantwoorden ook zo beu bent… Tegenwoordig is alles op mijn tijd, mijn manier, mijn voorwaarden 🙂
🙂 super om te lezen dat je nu leeft op jouw manier en voorwaarden!
Beter dat mensen je haten om wie bent.
Dan van je houden om wie je niet bent.
Ik leef daat steeds meer naar.
Dankbaar voor ???
Precies, de wereld zit niet te wachten op kopieën van andere mensen, maar op jou!
Als mensen over je oordelen die verder van je afstaan is dat niet erg. Bij een nieuwe baan als je vragen stelt en dat wordt als bedreiging gezien is is dat ook niet leuk om te merken dat ze je wantrouwen. Geen oordeel over anderen, je kent toch hun verhaal niet is al jaren mijn moraal om mezelf overeind te houden in een veranderende wereld. Ik volg een kleurencursus en heb me verdiept in innovatieve duurzame ideeen en duurzame projecten en bedrijven,, zoveel over te leren en ik krijg er energie van en wil een kleurenpraktijk beginnen. Mijn naaste omgeving vindt dit maar raar, ik heb mezelf altijd weggecijferd voor de carrière van mijn man, was er voor hem toen hij in de put zat en voel heel sterk dat het nu me-time is. Ik laat me niet weer voor de 3e keer van mijn pad afbrengen door er alleen te zijn voor mijn gezin.
Misschien leuk om een gratis online masterclass te volgen. Hierin wordt ook over de valkuilen van HB gesproken. Je bent altijd welkom! http://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Oei, die komt binnen. Tijd om mezelf serieus te nemen!
🙂 als wij jou daarbij kunnen helpen, kun je altijd eens kijken naar de mogelijkheden op de website. Of natuurlijk deelnemen aan een gratis online masterclass.
Dat je voelt dat er iets niet meer klopt aan de relatie met bepaalde mensen/vrienden daagt mij uit om voor mezelf meer duidelijkheid te scheppen wie ik ben en waarvoor ik kies. En ook om daarin dan naar de ander assertief te zijn.
Dank je wel voor deze blog, het komt op een ideaal moment 🙂
Fijn om te lezen Bram, dankjewel.
Mooi verwoord. Het vraagt moed om jezelf te zijn. Ik heb geleerd om me er weinig van aan te trekken wat anderen over me zeggen of denken. Toch voel ik me af en toe onverwacht gekwetst door afwijzing van collega’s. Dan moet ik dit even verwerken. Waar ik een hekel aan heb is als mensen denken dat ze je kennen maar er helemaal naast zitten. Ze zeggen dan ‘dat is iets voor jou’ of ‘jij bent toch zo en zo’ . Ze vormen een beeld van mij dat niet klopt en gaan me daar dan nog eens mee confronteren. Soms is dat iemand van de familie die denkt dat hij/zij je beter kent dan jezelf. Dat is echt balen. Ik antwoord dan ‘je vergist je, zo ben ik niet’. De kunst is om er niet wakker van te liggen. Zelfkennis is het enige waardevolle.
O dat herken ik zo: je krijgt een kadootje op je verjaardag met ‘echt iets voor jou’, waarbij je denkt hoe dan??
Tegelijkertijd vraag ik me dan af, laat ik mezelf onvoldoende zien of kijkt de ander onvoldoende? Enfin – zolang we niet kunnen gedachtenlezen blijven we allemaal tot op een bepaald punt vervreemd van elkaar.
Alleen God kent onze diepste wezen. Dat geeft mij troost, als ik me onbegrepen voel door mensen. De kunst is om toch verbinding te blijven zoeken met de ander – ook al zien we elkaar maar ten dele.
Precies, een zelfonderzoek is hierin ontzettend belangrijk! Mocht je hier tegenaan blijven lopen dan is het misschien interessant voor je om je vraag te stellen in het online spreekuur. Deze is twee keer per maand (meer info vind je hier: http://giftedpeople.eu/online-spreekuur-hoogbegaafdheid )