Mijn laatste baan in loondienst was een baan waarbij ik voor het eerst de ervaring had dat ik helemaal op mijn plek zat. In alle eerlijkheid had ik daarvoor niet gedacht dat dit ooit mogelijk zou zijn, gezien mijn lijstje met specifieke en ongewone gewenste werkvoorwaarden. Zo zie je maar weer hoe belangrijk het is om te weten wat je wilt en om daar aan vast te houden.
Het was hoe dan ook de eerste (serieuze) baan waarbij ik het gevoel had dat ik echt iets kon betekenen voor de wereld én tegelijkertijd ook werk kon doen waar ik mijn kwaliteiten in kwijt kon.
De grap is dat ik daar binnenkwam als fitnessinstructrice (één van mijn carrière-zijpaden). Toen ik de opleiding tot fitnessinstructeur deed, wist ik nog niet waarom dit belangrijk zou zijn, maar wel dat het belangrijk zou zijn om dit te doen. Ik geloof dat het slim is om jezelf soms die zijstapjes te gunnen, omdat je niet altijd van tevoren weet waarvoor het goed kan zijn.
Na een paar maanden in dat bedrijf te focussen op het helpen van jongeren in de fitnesszaal, had ik al snel in de gaten dat dit het niet helemaal was voor mij….
Maar het coachen van die jongeren, dat vond ik wel heel leuk. Dus stroomde ik door als coach en daarna als hoofdcoach. Ondertussen zag ik in het bedrijf dat er ook andere functies nodig waren en nog onvervuld waren. Dus begon ik er extra taken bij te pakken.
Naast mijn rol als coach hield ik me daardoor bezig met het aansturen van personeel, het opleiden van andere coaches, het maken van de planningen, het uitsturen van de nieuwsbrief, het organiseren van events, het creëren van handleidingen, en uiteindelijk nog een heleboel dingen meer….
Als ik terugkijk op die tijd ben ik enorm dankbaar dat ik zoveel heb mogen doen binnen dat bedrijf en mij op die manier in veel dingen heb kunnen doorontwikkelen. Ik zie ook hoe ik door die organisatie heen ben gegaan en steeds ben gaan doen wat er nodig was.
Als je mijn boek ‘Nooit meer ruzie met je baas’ hebt gelezen, dan ken je het profiel van de Vormer. Zoals ik in mijn boek schrijf: “De Vormer kan zich gemakkelijk vormen naar de omstandigheden, de omgeving en de verwachtingen. Als Vormer kun je snel inschatten wat iemand nodig heeft en daar vervolgens op inspelen. Met een groot empathisch vermogen en de gave om de sfeer precies aan te voelen, zie je meteen welke rol passend is.”
Het mooie van de Vormer vind ik dat je moeiteloos kunt meebewegen en precies kunt doen wat er op dat moment nodig is. Daarmee kun je veel waarde toevoegen aan de omgeving waarin je functioneert en soms fungeren als de lijm tussen verschillende onderdelen die nog niet goed samenkomen of samenwerken.
Maar de valkuil is dat je je zoveel vormt en aanpast, dat je jezelf verliest. Ik merkte bijvoorbeeld dat ik aan het einde van mijn tijd bij dat bedrijf een beetje mijn eigen vorm was verloren. Dus toen ik besloot om te gaan ontdekken wat ik voor mezelf wilde, was ik dat kwijt.
Het was voor mij de realisatie dat ik te weinig tijd had besteed aan het terugkeren naar mijn eigen vorm. Ik maakte daarmee gelijk de belofte aan mezelf om dat niet nog een keer te laten gebeuren en om zorg te dragen dat ik steeds weer gemakkelijk kan terugkeren naar mijn eigen vorm.
Als Vormer is het enorm belangrijk dat je weet wat er nodig is om de gaven die bij dit profiel horen in te kunnen zetten én hoe je dit doet zonder te vervallen in de valkuil van het verliezen van je eigen vorm. In mijn boek ‘Nooit meer ruzie met je baas’ deel ik hier daarover meer. Je kunt het boek ‘Nooit meer ruzie met je baas’ hier bestellen.
Je ontdekt in mijn boek ook hoe je ervoor kunt zorgen dat je meer werkplezier en voldoening kunt ervaren door meer te gaan werken op jouw voorwaarden en meer over de profielen van de Onderzoeker, de Voorspeller en de Strijder.
–
Kunnen we je misschien nog verder helpen? Bijvoorbeeld met:
