Ik ben jarenlang een fantastische kameleon geweest. Ik deed wat er van mij verwacht werd. Gedroeg me zoals ik dacht me te moeten gedragen. Ik vormde me naar wat er nodig was. Ik werd mijn omgeving. Ik dacht dat dit zo hoorde. Dat je dit moest doen om vrienden te maken. Om ergens bij te kunnen horen. 

Iemand vroeg in die tijd aan mij “Ik zie zo veel verschillende Adriennes, maar wie is nou de echte?” Eerst vond ik dat een rare vraag. Ik voelde me ergens ook wel betrapt. Maar erger nog, ik wist oprecht het antwoord niet. Ik wist niet meer wie de ‘echte’ Adrienne was.   

Ik had mezelf jarenlang verscholen achter mijn maskers. Als gevolg voelde ik me nergens echt thuis. Overal speelde ik een rol. Er was niemand in mijn leven die had gekozen voor de persoon die ik echt was, simpelweg omdat ik ze niet de kans had gegeven om de echte Adrienne te leren kennen.   

Met de maskers wijs je jezelf af 

In de blog over aanpassen schreef ik al over het menselijke verlangen om bij een groep te horen. En hoe dat een onderdeel is van ons overlevingsinstinct. Het doet pijn als je het gevoel hebt afgewezen te worden. Iets wat we als mens zoveel mogelijk proberen te voorkomen.  

Als hoogbegaafde heb je op jonge leeftijd al door dat jij net iets anders bent dan de rest. Je leert daarom (vaak onbewust) dat het handig is om snel te kunnen inschatten wat de groep van jou verwacht en om daarop in te spelen. Je leert de juiste maskers te creëren. Als je in verschillende omgevingen functioneert, zul je wellicht zelfs wel een hele kast vol maskers hebben. En de hoop dat mensen uit die verschillende omgevingen niet ooit samen met jou in één kamer staan. 

Het kunnen inspelen op je omgeving is enerzijds een mooie gave. Een gave die ervoor zorgt dat je met verschillende mensen uit verschillende lagen in de samenleving een connectie kunt bouwen. Maar de keerzijde is het risico op identiteitsverlies. Want hoe vaker je functioneert in een omgeving waarin je een masker nodig hebt, des te verder je jezelf verwijdert van de persoon die jij in de kern bent. Als gevolg raak je uit verbinding met jezelf en ontstaan vragen als: ‘wie ben ik eigenlijk?’ en ‘wat vind ik eigenlijk nou echt leuk?’ En er ontstaan zingevingsvraagstukken, zoals ‘waar doe ik dit nou eigenlijk voor?’ en ‘wat heeft het eigenlijk voor zin?’ 

Het opzetten van een masker geeft bovendien een vals gevoel van veiligheid. Omdat je denkt jezelf te kunnen beschermen voor afwijzing. Maar de waarheid is dat je daardoor juist jezelf steeds afwijst. En omdat je een masker draagt, maak je het onmogelijk voor anderen om jou te herkennen als gelijkgestemde, waardoor je een omgeving in stand houdt die helemaal niet bij jou past. 

Wat kun je doen? 

Voorkom dat je jezelf altijd maar achter een masker verschuilt door helder te maken wie jij bent en waar je voor staat (onderdelen van jouw blauwdruk). In de volgende blog gaan we daar verder op in.   

Onthoud dat de wereld niet zit te wachten op kopieën van andere mensen. De wereld zit te wachten op jou. Op de originele versie van wie jij bent. Want juist daarmee kun jij iets wat niemand anders kan. 

Herken je dit? Draag je ook nog te veel maskers? Laat je het onder de blog weten? 

 — 

Yes, ik wil graag dat e-book! Je ontvangt dan ook de wekelijkse HB updates gemakkelijk in je mail.
Heb je de masterclass over hoogbegaafdheid al gevolgd? Je kunt gratis deelnemen en je hier aanmelden voor de eerstvolgende.