Ik heb altijd een hekel gehad aan verjaardagen. Zeker ‘kringverjaardagen’ waar je heel knullig met je bordje op schoot zit en moet hopen dat je het kopje koffie van je buurman naast je stoel niet per ongeluk omgooit. Verjaardagen waar je koetjes en kalfjes gesprekken hebt met iemand die je niet kent en buiten deze verjaardags-context ook niet meer hoeft te kennen. Verjaardagen waarbij je elke vijf minuten op de klok kijkt en je afvraagt of je al bijna naar huis kan.
Daarom besloot ik ergens in mijn tienerjaren dat ik niet meer naar verjaardagen ging. Het interesseerde mij ook niet wiens verjaardag het was, ik deed er niet meer aan mee. Ik zat niet te wachten op een activiteitje buiten de deur waarbij ik ook nog eens afhankelijk was van het tijdplan van mijn ouders om weer naar huis te kunnen.
Na enige poging om mij over te halen om toch mee te gaan, zeiden mijn ouders de fantastische woorden: “Als jij niet meer naar hun verjaardag gaat, dan komen zij ook niet meer naar jouw verjaardag”. “Heerlijk” dacht ik. “Dat zou pas fantastisch zijn”. Mijn eigen verjaardag vieren vond ik namelijk minstens net zo verschrikkelijk.
Jarenlang heb ik mijn verjaardag ook niet meer gevierd. Tot zo’n vijf jaar geleden. Ik bedacht me namelijk dat mijn verjaardag vieren ook gewoon op mijn voorwaarden mag. En dat betekent in mijn geval dat ik mijn verjaardag vier door te gaan eten of iets leuks te doen met de mensen die me dierbaar zijn.
Een belangrijk verschil is ook dat ik nu heel andere mensen in mijn leven heb. Mensen die net als ik niet zo van de koetjes en kalfjes zijn. Mensen die mij inspireren en vice versa. Mensen die verhalen hebben die ik herken, in plaats van verhalen over situaties op het werk die ik nog nooit heb meegemaakt. Een belangrijk verschil is ook dat ik mezelf beter ken. Daardoor weet ik beter wat ik fijn vind en wie ik fijn vind.
Als je zelf niet weet hoe jij bedraad bent, als je niet begrijpt hoe hoogbegaafdheid een rol speelt in jouw leven, dan wordt het ook heel lastig om de juiste mensen te vinden. Zeker als je ook niet helemaal jezelf durft te zijn omdat je al zo vaak een beetje ‘te’ bent genoemd.
Het lastige is dat dit elkaar vaak in stand houdt. Je durft niet helemaal jezelf te zijn, daardoor trek je niet de juiste mensen aan en daardoor durf je niet helemaal jezelf te zijn. Een oplossing daarvoor is dat jij je meer gaat begeven in een omgeving met gelijkgestemden. Mensen die zich ook herkennen in het anders, intens en snel zijn, wat wij bij Gifted People zien als de drie hoofdkenmerken van hoogbegaafdheid. Dat maakt namelijk dat je al meer gaat voelen dat je helemaal mag zijn wie je bent. En, dat mensen dat juist leuk vinden.
Misschien een mooie opdracht voor jou vandaag: Kijk eens om je heen naar de mensen in je leven. Kun je helemaal jezelf zijn bij hen, jouw ’te’s laten zien? Kun je jouw enthousiasme, gevoeligheid of kritische ingesteldheid laten zien? Kun je jouw grapjes maken? Kun je ontspannen in het contact? Als dat niet zo is, loont het om aan de slag te gaan met het ontdekken van je blauwdruk. Je blauwdruk is de optelling van wie je bent, wat je wilt en wat je nodig hebt. Het helpt je om jouw relaties beter vorm te geven. Als je jouw blauwdruk kent, wordt het ook veel gemakkelijker om op jouw voorwaarden te leven en om gelijkgestemden te vinden.
Wil je meer weten over het ontdekken van je blauwdruk? Kijk dan even hier: Wat is de blauwdruk
Misschien een mooie opdracht voor jou vandaag: Kijk eens om je heen naar de mensen in je leven. Kun je helemaal jezelf zijn bij hen, jouw ’te’s laten zien? Kun je jouw enthousiasme, gevoeligheid of kritische ingesteldheid laten zien? Kun je jouw grapjes maken? Kun je ontspannen in het contact? Als dat niet zo is, loont het om aan de slag te gaan met het ontdekken van je blauwdruk. Je blauwdruk is de optelling van wie je bent, wat je wilt en wat je nodig hebt. Het helpt je om jouw relaties beter vorm te geven. Als je jouw blauwdruk kent, wordt het ook veel gemakkelijker om op jouw voorwaarden te leven en om gelijkgestemden te vinden.
Wil je meer weten over het ontdekken van je blauwdruk? Kijk dan even hier: Wat is de blauwdruk
PS. Je blauwdruk is onderdeel van het Insight programma.
Comments 39
Ik heb niet perse een hekel aan verjaardagen. Ik hou altijd van gezellige get-togethers.
Ik hou altijd wel van een feestje. Lol hebben.
Er zijn er dan altijd wel een stel die ik probeer te vermijden. Ik herken die mensen altijd gelijk. Door hun houding, hun praten, etc etc.
Zij zouden mij mateloos irriteren als ik daarmee zou moeten praten. Te traag, te zelfingenomen, etc.
Ik maak altijd makkelijk contact. Als iets mij interesseert aan iemand kan ik het gesprek goed gaande houden.
Dat kan bijv. zijn over hun beroep, hun hobbies, hun verhalen, etc.
Ik weet niet wat het is maar ik kan vaak iets leerzaam vinden aan mensen. Dit is onderdeel van het willen leren om met die informatie mijn ideeën bij te stellen. Deze ideeën hebben er dan weer mee te maken dat ik over veel dingen nadenk en elke nieuwe input is interessante informatie en dus leerzaam. In die zin zijn de meeste gesprekken leerzaam voor mij.
Het enige is dat ik liever niet over mijzelf praat. Dit omdat hoe ik dingen zie en er over denk eigenlijk zelden of nooit uit te leggen valt en ik waarschijnlijk nog nooit iemand ben tegengekomen die het ook begrijpt.
Het valt ook niet uit te leggen want daar komt zo veel informatie bij kijken dat ik het niet echt kan verwoorden.
Wat ik dus ook zeg zijn slechts flarden en is vaak te lastig om op te pikken. In m’n gedachtenstroom hou ik rekening met ontelbare relaties.
Dus over mijzelf praten is a no no. Dan maak ik altijd dat ik wegkom :).
En ja over koetjes en kalfjes en al die onzin daar blijf ik ook bij uit de buurt.
Langdradig, altijd het zelfde.
Maar goed. Het moet wel een leuk feestje zijn dus. Van die dooie boel verjaardagen heb ik natuurlijk geen zin in en het lijkt mij de meeste deelnemers niet echt :).
Leuk dat je weer reageert Reginald en bedankt voor het delen van jouw persoonlijke ervaring! Mensen zijn ook geïnteresseerd in jou! In jouw unieke kwaliteiten 😀
Wat zonde Reginald, dat je niks over jezelf verteld. Ik ken het wel hoor, wat je verteld. Ik los dat tegenwoordig op de volgende manier op: ik laat een klein ballonnetje op en zie wat er dan vervolgens gebeurt. Dat geeft me informatie over wat er mogelijk is op dat moment tussen de ander en mij. En ja soms is het je mond houden over jezelf, maar soms ook word ik verrast door een openheid die toch op de een of andere manier ontstaat en die ik van te voren niet ingeschat had. En dat herhaal ik eigenlijk iedere keer weer in een contact, zodat ik informatie krijg bij wie ik me prettig voel en van wie ik wat meer afstand wil houden in een periode. Ik voel me er prettig bij, omdat ik me niet afsluit maar ook zeker niet teveel van mezelf vertel waar de ander niks mee kan.
Krengverjaardagen.
🙂
Als buitenlander die al erg lang in NL leeft – weet ik hier van af.
Uit mijn eigen leven ken ik deze verjaardags-saaiheid als jonger mens in NL.
Ik denk dat het iets calvinistischs, stijfs is om
verjaardagen op de omschreven manier te vieren.
Mij kwam eens in zo een kring de koekendrommel tegemoet en nadat ik een koekje had gepakt werd de trommel weer gesloten en weggezet.
Omdat ik dit niet kende …vond ik dat eerst heel chique …net een butler die je zo een trommel voor de neus houd en nadien de trommel meeneemt om geen rommel door de trommel te laten ontstaan.
Tot ik erachter kwam dat het ingebakken calvinistische zuinigheid was dat stijve gedoe in die kring en met die koekentrommel.
Een, twee koekjes waren genoeg.
“Heb jij al een bonbon gehad?”was ook eens de vraag aan mij.
Ik wist niet wat ik hoorde. Waar is de warmte en gastvrijheid?
Die bonbons gaan toch op tafel tot de doos leeg is!
En met eten bij iemand in NL – dat de gastvrouw/heer nadat je hebt opgeschept tegen je zegt: Ah dan heb ik nog genoeg over om morgen te kunnen eten.
Dan durf je dus als gast van die zuinige calvinist niet nog een keer op te scheppen.
Bij ons thuis in het buitenland waar ik vandaan kom stonden de taarten op tafel en was er een luid theatraal door elkaar heen praten en nam je net zo veel taart als je er zin in had! Overvloed!
En nu zijn we natuurlijk in NL waar het calvinisme in alle poriën van de NL cultuur nog steeds erg heerst.
Ja, daar moet je je van bevrijden van dit stijgen keurslijf – ook zie ik telkens dat de reacties hier niet al te diep zijn hoe het nou in de basis komt dat die NL KRINGVERJAARDAGEN (die kring al!!!) zo vreselijk saai zijn. Ingehoudenheid en normaal doen hoort ook bij het calvinisme. Niet leuk en oncreatief om steeds op de rem te moeten staan.
Ik denk dat de NL zonder het te weten last van calvinisme hebben.
Zich niet bewust van hun eigen brainwash zijn.
Het wel bij mensen uit andere landen zien – maar niet bij zich zelf.
Dat kom ik als buitenlander in NL dagelijks tegen.
Maf voor mij dat jullie het niet erover
hebben – terwijl die stijve kringverjaardagen in NL hiermee te maken hebben.
Waarom blijven jullie zo aan de oppervlakte?
Mag het niet anders?
Heel herkenbaar. En al die mensen waar je geen aansluiting mee hebt, zeker nu in deze tijd. Het is soms best eenzaam. Maar om nou te kiezen voor onbenullige gesprekken die nergens over gaan, nee daar ben ik klaar mee. Dank weer voor je blog.
Fijn dat je reageert Mari, het kan ook inderdaad heel lastig zijn, wanneer je dan juist de eenzaamheid ervaart. Maar wees je er van bewust dat er ook mensen zijn die aansluiten bij jou en die passen bij wie jij bent! Je bent niet alleen, je moet deze mensen alleen nog vinden.
Wederom feest van herkenning Adrienne!! Heerlijk om te lezen en wat laten we ons vaak overrulen hierin he, want ja, je moet toch………..
🙂 dankjewel Michael.
Wow wat een feest van herkenning! Ik dacht altijd dat ik de enige was!! Ik heb dit pas na mijn 30e besloten. Na elke verjaardag zat ik huilend op de bank, of het nu de mijne was of die van iemand anders. Iedereen in mijn omgeving verklaarde me voor gek. Ik heb het veel mensen uitgelegd. Twee vriendinnen gaven me groot gelijk en begrepen me helemaal. Familie vond het absoluut niets, want je deed dat toch gewoon voor een ander?! Gelukkig heeft mijn vriend precies hetzelfde..en voelen we ons samen soms schuldig naar familie toe.
Een zucht van verlichting toen we besloten om het voor de kinderen hetzelfde te doen. Ze mogen een heel leuk kinderfeestje vanuit school (liefst buitenshuis). Maar hun eigen verjaardagsdag vieren we alleen met ons gezin. We eten taart, ze mogen zelf kiezen wat ze die dag willen doen en wat we gaan eten. Dat vinden ze hartstikke leuk en er is nog niemand geweest die een groot feest met een kring heeft gemist.
Super dat jullie deze beslissing hebben genomen. Inderdaad zoals je zegt, een feestje is om leuk te vinden, als ze geen groot feest missen, is het toch precies goed zo!
Leuke blog! En ja, ook hier herkenbaar 🙂 Op mijn 9de verjaardag besloot ik nooit meer mijn verjaardag te vieren. Die paar kinderen die er waren hadden het naar hun zin, maar ik weet nog goed dat ik dacht, fijn dat jullie het naar je zin hebben, maar voor mij hoeft het niet(!). 😀 Heel veel later hebben mijn toen beste maat en mijn vriendin me verrast tijdens m’n verjaardag en dat was erg leuk en goed gedaan. Verder gaan m’n vriendin en ik altijd samen uit eten bij een van onze favoriete restaurants en dat is fijn en heerlijk.
Vrienden weten ook dat ik nooit bij hun verjaardag kom en dat is inmiddels ok. Soms zegt er wel eens iemand dat ik van harte welkom ben, ook al weten ze dat ik niet kom. Heel fijn zo.
Ik wist niet dat dit een onderdeel van HB was/is. Kennelijk erg herkenbaar, gezien de reacties van de anderen!
🙂 dankjewel voor je reactie Hans. Veel hoogbegaafden herkennen zich hier inderdaad in, juist omdat je jezelf als HB aanpast aan je omgeving.
Zeer herkenbaar. Ik ben net “lid”. Wow wat een eye opener. Ik dacht altijd dat het aan mij lag dat ik geen sociaal gesprek kon voeren. Ik was de familiebijeenkomsten en verjaardagen helemaal zat. Ik kan slecht tegen domme opmerkingen en zinloze gesprekken. Reden waarom ik nauwelijks meer ergens kwam.
Nu maar eens kijken hoe ik dit kan oplossen.
Misschien vind je dit leuk om eens te lezen Gerard. https://giftedpeople.eu/wat-is-de-blauwdruk/ https://giftedpeople.eu/hoogbegaafdheid-test/
Ik maak een buffetje en drank in de koelkast. Wie komt, komt! Iedereen gaat gewoon z’n gang en lopen door elkaar, zo spreek je verschillende mensen en het wordt wel gezellig. Maar een kringetje: no way!!
🙂
O, wat is dit herkenbaar voor mij. Een verademing om te lezen.
Ook de verjaardagen van mijn, zelf gekozen, vrienden is dit een thema. Want ook zij houden soms nog een feestje waarvoor veel mensen zijn uitgenodigd. Daar zit je dan; ongemakkelijk, out of place en blij wanneer je met goed fatsoen afscheid kunt nemen. Dat wil niet zeggen dat ik niet gezellig of niet sociaal kan zijn, maar small talk vind ik echt lastig.
Binnenkort een groot feest van een fijne vriendin; ik heb besloten de gulden middenweg te kiezen. Ik ga wel, maar voel me niet verplicht om te blijven hangen. Het helpt om me dat van tevoren al toe te staan. De vriendin in kwestie begrijpt dat ook.
Mooi dat je het zo kunt oplossen Caat.
Jaaa, verjaardagen vind ik niks.
Liever gewoon met de hele familie 1 keer wat leuks doen in het jaar. Of inderdaad met gezin wat leuks doen. Vervelende vind ik zelfs die weegschaal. Ruzies tot en met omdat je niet op een verjaardag komt. Belachelijk. Die druk op te leggen. Alsof houden van of geven om daar uit moet blijken. Ieder toont z’n liefde op z’n eigen manier en dat is altijd ok.
Dankjewel voor je reactie Ilona.
Heel herkenbaar zowel voor mij als voor mijn partner. Met onze verjaardagen gaan we altijd een paar dagen weg. Heerlijk!
Heerlijk 🙂
Ooooh wat heerlijk herkenbaar! Ik word gewoon heel erg blij van de (h) erkenning!!!
Sinds ik besloten heb om op mijn verjaardag altijd op vakantie te zijn ben ik van de saaie gesprekken en het bedienen af.
Ik vond er vroeger ook al niets aan, al die chit-chat… interessante onderwerpen mocht ik niet aandragen want “dat hoort niet voor een vrouw “…
🙂
Op de verjaardagen waar ik altijd kwam werd er alleen over voetbal gekletst door de mannen en de vrouwen hadden het over hun haar, nagels en nieuwe schoenen. Bo-o-ring! Als ik dan met iets interessants kwam kreeg ik steevast de opmerking: “Ach daar heb je Roos weer”. Dus dat leer je (leren ze je) dus vanzelf wel af. Mijn eigen verjaardag vier ik niet meer en ik wil niet meer naar de verjaardag van anderen, gewoon omdat ik geen zin heb om naar al die oppervlakkige gesprekken te luisteren, want meedoen, dat lukt al helemaal niet.
Hai, Ik begrijp je goed.
Maar je kunt je eigen verjaardag ook zelf vormgeven. Zoals jij het wil. Die dag wel vieren kan ook bijzonder zijn.
Dankjewel voor je reactie.
Heel herkenbaar Adrienne! De familie verjaardagen thuis (ook nog grote familie van vaders kant), waren precies zo: kring en daarnaast ook mannen en vrouwen gescheiden…
Vaak trok ik me na een uur terug op mijn kamer.
Laatst mijn 40ste verjaardag idd op mijn manier gevierd met mensen die me na staan. Ik heb genoten!
Fijn dat je reageert.
Heerlijke herkenbaarheid weer! Ik vier mijn verjaardag nu helemaal zoals ikzelf wil. Weg stress,
schuldgevoel en verplichtingen. En dat bevalt prima. Beter laat dan nooit!
🙂 super!
Super Adrienne ! Het is inderdaad ook van toepassing op ons privé leven en ik had er nog niet aan gedacht, maar inderdaad, wat prachtig dat je daar ook je voorwaarden kunt stellen. Dat zal niet altijd lukken in familiale kringen, maar er zijn meer opties. Top 😊
Naar ik ouder word is “moeten” voor mij een tricker. Daar horen verjaardagen zeker bij. Open vragen zoals:”Weet je wat hoort en niet hoort?” en “Waarom laat je je vrouw in de steek als je alleen op vakantie gaat?” Daar reageer ik niet meer op.
Mijn interesses zijn zo breed dat ik geen tijd heb om altijd sociaal te zijn.
Mijn vrienden zijn net zo. Einzelgangers met een missie.
Uitleggen is zinloos. De meerderheid begrijpt je niet en zal dat nooit begrijpen. Als er een verjaardag aankomt waar een gelijkgestemde is, ga ik. En meestal zijn we “asociaal” teruggetrokken en hebben de kring verlaten. Mijn “inner” cirkel is te groot voor een verjaardagscirkel.
Prachtig geschreven Anton ,vooral je laatste zinnen😂
🙂 super dat je het zo ziet!
Deze komt precies op het goede moment voor mij! Mijn verjaardag komt er zeer binnenkort ook weer aan, en alhoewel ik kringverjaardagen niet meer zo een probleem vind(iets met zelf bepalen waar ik heen kan en weten dat het toch wel gezellig wordt, ondanks (angst voor) een gebrek aan sociale skills), loop ik met het vieren van mijn eigen verjaardag vooral aan tegen mijn wensen en vooral de wensen van mijn omgeving. Ik heb zodanig verdeelde interesses dat ik niet iedereen naar het zelfde voor mij gewenste kan uitnodigen omdat ik ook wil dat de uitgenodigden het leuk hebben. Dit jaar voor het eerst wil ik het graag op een bepaalde manier vieren, maar die richt zich het meest op een bepaalde omgeving, waar diverse andere vrienden niet zo snel zullen komen, misschien wel liever zullen vermijden… Maar goed, alles is een mouw aan te passen. Ik ben blij dat deze spiraal, ook voor mij, eindelijk weer omhoog gaat.
Dankjewel voor je reactie Paul.