Allereerst natuurlijk de beste wensen voor dit mooie nieuwe jaar. Ik wens je toe dat je plezier en voldoening mag beleven dit jaar en dat je zoveel mogelijk dagen opstaat met zin in de dag.
Voor mij voelt de start van het nieuwe jaar ook altijd als de start van een nieuw leeg canvas waar alles weer op mag gebeuren. Er mogen nieuwe dromen zijn, nieuwe plannen gemaakt worden en nieuwe pijlers gezet worden. Ik word daar altijd blij van, van dat nieuwe.
Uit ervaring weet ik dat het nieuwe wel tijd nodig heeft. Er is tijd nodig om te ontdekken en bedenken wat dat nieuwe voor jou mag zijn. Om te bepalen hoe dit past in de lijn van je blauwdruk en er is tijd nodig om het vervolgens te manifesteren.
Zoals wel vaker aan bod komt in de Gifted People blogs, willen we als hoogbegaafde soms te snel gaan. Als het niet snel lukt, als iets niet snel komt of bereikt wordt, dan is de kans groot dat we te snel afhaken. We denken bijvoorbeeld dat het niet kan, of niet kan voor ons. Of we voelen te veel druk om nu een volgende stap te zetten en vervolgens zetten we onze pijlers op iets simpelers om te bereiken. Op een plan B in plaats van een plan A.
Dit patroon zie ik ook vaak als het tijd is voor een nieuwe baan. Bijvoorbeeld omdat je nu even geen baan hebt, of heel graag weg wilt uit de baan die je nu hebt. En omdat tussen wat je deed en wat je gaat doen een onzekere en oncomfortabele periode ligt, is het logisch dat je daar zo snel mogelijk uit wilt. Het risico daarvan is dat je steeds in plan B banen terechtkomt omdat je net niet lang genoeg vasthoudt aan plan A.
Op deze manier het ongemak op korte termijn proberen te voorkomen, levert echter ellende op de lange termijn op. Het leidt er namelijk toe dat je sneller weer op ditzelfde punt staat, omdat het volgende tijdrovende patroon ontstaat:
- Je vindt een nieuwe baan
- Je wordt ingewerkt
- Je knippert met je ogen
- Je bent weer uitgekeken
- Je gaat op zoek naar iets nieuws
- Je rolt ergens anders in
- Repeat
Aangezien je jezelf als hoogbegaafde bovengemiddeld snel iets eigen maakt, zul je ook gemakkelijker en sneller van het een in het ander rollen. In mijn boek ‘Nooit meer ruzie met je baas’ geef ik het voorbeeld van een GP’er die tot de conclusie kwam dat zijn loopbaan nooit een bewuste keuze is geweest. Steeds als hij ergens was uitgekeken, nam hij ontslag en keek hij om zich heen. Hij greep zich vervolgens vast aan het eerste dat zich aandeed en dacht: “Oh ja, dat kan ik ook wel”. Hij had daardoor in zijn werk best leuke dingen gedaan en successen behaald, maar nooit het gevoel ervaren dat hij echt zijn potentie ergens in kwijt kon.
Misschien herken je dit bij jezelf ook wel. Dat je te snel weer in iets anders schiet. Dan is het een mooi goed voornemen om dit jaar meer met intentie en geduld te gaan handelen. Om eerst je blauwdruk en werkvoorwaarden helder te maken voordat je een nieuwe baan instapt. Je gaat merken dat je hierdoor op veel fijnere en meer passende plekken komt en dat je jouw mooie gaven daarbij veel meer kunt benutten. Dat geeft uiteindelijk ook het meeste plezier en het gevoel dat je zinvol bezig bent. Het voorkomt dat je weer ergens inrolt waar je net niet kunt doen waar jij wel toe in staat bent.
Het is sowieso goed om voor jezelf te bepalen wat jouw intentie gaat zijn voor het komende jaar. Hoe wil jij je voelen? Wat wil je bereiken? Als je het leuk vindt, deel het dan ook onder de blog, dan kunnen we elkaar inspireren.
PS. In het boek ‘Nooit meer ruzie met je baas’ ontdek je hoe je jouw werkvoorwaarden helder kunt maken. En in Insight ontdek je jouw blauwdruk én je werkvoorwaarden.
—
Heb je het e-book over hoogbegaafdheid al gelezen? Dat kun je hier gratis aanvragen: e-book: ‘Hoogbegaafdheid het is meer dan je denkt’. Je ontvangt dan ook de HB-updates gemakkelijk in je mail.
Comments 20
Dit ergens inrollen is zo herkenbaar ook voor mij.
En soms had ik ook niet eens een keus omdat ik geld moest verdienen en maar een baantje aannam om in ieder geval mijn huur te kunnen betalen. Na jaren tobben en aanmodderen ben ik in de WiA terecht gekomen… mijn lijf is moe van al die jaren niet op mijn plek zitten, niet de juiste mensen om me heen en niet weten wat je wil. Het levert gewoon stress op.
Nu heb ik recent een opleiding (de zoveelste) afgerond voor interieurarchitect dus ik denk dat ik ZZP-ER ga worden. Maar ik vind het wel een beetje spannend!
Wish me LUCK!
Zo herkenbaar! Mijn cv is lang, met een zeer brede ervaring en inzetbaarheid in beroepen waarin het maatschappelijk belang, de mens die hulp, zorg, coaching, onderwijs of anderszins ondersteuning nodig heeft, centraal staat. Ik begon steeds ontzettend enthousiast, vind zoveel interessante dingen en geniet v mensen. Tegelijkertijd voelde ik me vaak belemmerd, vond ik beleid vaak behoudend en mijn omgeving letterlijk traag. Ik begon me meestal na een tijdje te vervelen. Ik doorzie zaken snel en weet me staande te houden in beroepen waarvoor ik niet eens geleerd had. Maar wat ik nu echt precies zoek? Ik merk dat ik in elk geval veel plezier en belang ben gaan hechten aan een fijn team collega’s! Dan maar minder uitdaging.
Echter het lot wil dat ik reeds een jaar worstel met herstellen v COVID. En nu is het meest eenvoudige al een uitdaging. Al mijn wensen en ambities staan on hold. Volhouden.
Jee Esther, wat naar dat je nog hier tegenaan loopt. Heel veel sterkte met je herstel en wat betreft je werk, plezier in je werk is inderdaad ontzettend belangrijk met een fijn team aan collega’s.
Wat grappig! Dat geldt dus ook voor mij 🙁
Onderhand ben ik moe geworden van mezelf. Elke nieuwe baan geeft even een goed gevoel. Ik bijt me erin vast, begin op stoom te komen en dan kan ik langzaam weer af gaan remmen als ik niet weer over wil gaan naar een nieuwe baan. Maar als ik begin te remmen, beginnen mijn hersenen te geeuwen en ik weet niet of ik dat lang kan volhouden. Een interimbaan heb ik een tijd geprobeerd, maar zelfs daar vond ik geen voldoening in.
Ik wil alles omgooien en geen kantoorbaan meer. Mijn creativiteit krijgt daar niet voldoende ruimte. Wat is wijsheid?
Om beroepsfotograaf te zijn/worden, duurt het mogelijk nog even voordat ik financieel hetzelfde bereik als mijn kantoorbaan. Maar niet geschoten is altijd mis, toch?
Precies, doen waar je hart ligt, dat is waar je echte voldoening uit kunt halen. Soms is een combinatie ook mogelijk om vanuit loondienst voor jezelf te gaan werken, dat kan een minder spannende stap zijn.
Ik werk al 25 jaar interim, dus die vorm lost automatisch het probleem op van verveeld raken; in begin krijg je veel energie van nieuwe taken/ omgeving/collega’s. En tegen de tijd dat je de sprankel bij jezelf voelt uitdoven, is de opdracht meestal afgelopen. Dus ik denk dat het ZZP-schap zeker bij HB-ers past.
Dus voor wie met plannen hiertoe rondloopt: DOEN! De markt is nu gunstig.
Er is wel een valkuil; je verdiept nooit. En je wordt nooit echt onderdeel van een team. Na 25 jaar eenpitterschap begin ik dat nu wel echt te missen. Zelfstandig is leuk maar soms ook eenzaam en alleen..
Moraal van dit verhaal: bestaat de perfecte (werk)situatie? Na een tijdje heeft élk voordeel weer een nadeel. Zeker voor immer ‘nieuwe-prikkels-zoekende’ HBers.
Hoeveel mensen in jouw omgeving kennen jullie die echt al 25 jaar helemaal happy zijn in hun werk (cq relatie…😉). Ben wel benieuwd.
Mooi Mea, dankjewel voor je mooie woorden.
Ook nu weer lijkt dit mijn levensverhaal. Ook erg leuke banen gehad, maar nooit Yes. Wist al binnen 2 maanden dat mijn huidige baan het niet ging worden. Omdat ik nog 8 jaar moet werken, eindelijk naar mijn hart en gevoel geluisterd.
Ik wil niet meer job hoppen. Wat en welke werkomgeving heb ik nodig? Sociaal en zinvol. Ik kwam een leuke vacature tegen bij een thuiszorgorganisatie, gesolliciteerd en een fijn sollicitatiegesprek gehad. Voelde als een warm bad. Begin februari begin ik 😊.
Ga zeker nog nooit meer ruzie met je baas lezen!
Leuk Monique, heel veel succes in februari ik ben blij voor je dat dit zo fijn aanvoelde!
Voor jou ook een sprankelend Nieuw Jaar Adrienne 🥳
Sinds kort heb ik ontdekt dat ik ook een Gifted Human Being ben.
Omdat ik ontslag heb genomen om me te heroriënteren op ander werk, waar ik écht blij van wordt, kocht ik ongeveer 3mnd geleden je boek “Nooit meer ruzie met je baas”. En toen vielen heel veel puzzelstukjes op zijn plaats. Nadat ik de werkvoorwaarden en mijn eigen Zijn beter kon duiden heb ik de volgende zin, met krijtstift😉, op mijn badkamerspiegel, spiegel in de woonkamer én op de tussendeur naar de voordeur geschreven: “Stick to the plan!! met 100% vertrouwen en 100% geduld”. Later kwam er daar nog 1 bij: Eyes on the price!!
En het werkt!! Als ik het zie, en dat is vaak 😆, zeg ik ze hardop, lach ik en word ik blij dat ik heel dicht bij mijn eigen gevoel, hart kan blijven om een goede keuze te maken. Zo ga ik beter voorbereid op weg. Zó fijn, dat gun ik iedereen.
Inmiddels heb ik al een aantal sollicitatiegesprekken gehad maar ze liefdevol afgewezen – ik word er niet blij genoeg van. En dat is wat ik écht wil.
Ik ga geen noodsprong maken of weer ergens inrollen 😊
Stick to my plan🙏
Mooi Jolanda! Dankjewel voor het delen van jouw persoonlijke ervaring en mooi ‘stick to my plan’!
Heel herkenbaar. Heel vaak meerdere banen tegelijk gehad, echter merk je ook dat het bedrijfsleven vaak te traditioneel denkt: zij zoeken iemand met een specialisatie voor het volgens het bedrijf benodigd item, terwijl een hoogbegaafde juist met de helicoptervieuw out of de box kan denken, en onverwachte oplossingen kan vinden. De brede kennis geeft oplossingen waar tradities niet opkomen. Helaas wordt dit niet altijd gewaardeerd.
Fijn dat je reageert Fred.
Ook voor mij komt deze mail/blog op het juiste moment.
Na 40 jaar altijd maar in banen gerold te zijn ben ik met het boek (Nooit meer ruzie met je baas) op tafel en pen en papier bezig om voor mezelf eens duidelijk te hebben van welk werk ik echt gelukkig wordt. Ik hoef nog maar 10-12 jaar (of langer?) En die wil nu wel eens op mijn manier invullen.
Liefst ga ik voor mezelf beginnen (voorbereidingen zijn al in volle gang) maar ik ‘moet van overheidswege’ nog wat anders daarnaast.
Door het lezen van de e-books realiseerde ik mij dat het tijd wordt dat ik mijn HB erken, niet meer weg stop en er lekker mee aan de slag ga.
Ik heb er zin in.
Wauw! Ik verbaas me er telkens weer over bij het lezen van de blog of de reacties: dit gaat over mij!
Mijn huidige baan doe ik 6 maand en ik ben alweer uitgekeken. Ik ben nu ook heel voorzichtig mijn eigen zaakje aan het oprichten om de laatste 10-15 jaar in te kunnen vullen zoals ik zelf wil. Maar ik overweeg ook naar het onderwijs over te stappen, en ben ook weer aan het solliciteren.
De zin is weer even weg omdat ik mezelf soms zo vermoeiend vind. Waarom kan ik niet gewoon, zoals de meesten, een job 9to5 doen op automatische piloot en dan lekker vroeg naar huis op de bank hangen?
Dankjewel om nog eens het vuur aan te poken 😉
Mooi Greet! Super dat je dit doet.
Ongelofelijk dat ik nu net de mail krijg over deze blog en met dit onderwerp. Precies hierover ben ik al de hele ochtend aan het piekeren. Ik vind het zo moeilijk om te weten waar ik goed aan doe. Ik heb op dit moment een baan waarin ik het hoogste salaris heb dat ik ooit gehad heb maar ik heb mij ook nog nooit zo verveeld en zo ondergewaardeerd gevoeld. Ergens wil ik nou eens stabiliteit en blijven waar ik ben maar ik weet eigenlijk wel dat ik vasthoud aan iets dat niet goed voor me is. Maar ik ben bang om een stap te maken en weer in hetzelfde cirkeltje te belanden.
Maak voor jezelf helder Marge wie jij bent, wat je wilt en wat je daarvoor nodig hebt! Vanuit daar krijg je helderheid en antwoorden, want een net niet leven, is zonde van jouw mooie kwaliteiten!
Treffend stuk weer! Wel vraag ik me af hoe je in zo’n situatie helder kunt blijven inschatten of blijven (en verdiepen in de huidige situatie) niet averechts werkt?
Enerzijds begrijp ik dat er soms meer te ervaren is als je even pas op de plaats maakt en leert tevreden te zijn met wat je hebt, anderzijds loop je dan ook het risico dat je verzandt in een soort kramp en je zo lang blijft dat je niet eens meer anders kan.
Laatst zei iemand over een vergelijkbare situatie “soms moet je accepteren dat je niks te willen hebt”. (In een werkrelatie waarin iemand anders de besluiten neemt en je eigen wil ondergeschikt is aan het belang van het bedrijf.) Maar dat lijkt me niet echt een prettig uitgangspunt?
Het blijft paradoxaal dat ik aan de ene kant nadenk over ‘hoe ik mijn hart beter kan volgen’ en aan de andere kant steeds probeer vast te houden aan wat ik heb en daar waardering voor te kweken.
Dat lijkt me inderdaad ook geen prettig uitgangspunt. Een werkplek is toch juist een fijne plek wanneer je met elkaar meedenkt en ook jouw input wordt gewaardeerd. Of ze er iets mee doen is iets anders, maar dat ze het tenminste op prijs stellen.