Mijn record is bijna 3 jaar, oké, eigenlijk 2.5 jaar. 2.5 jaar fulltime bij dezelfde werkgever. Voor mij een absolute prestatie. Niet in dezelfde functie natuurlijk. In 2.5 jaar tijd heb ik in dit bedrijf bijna alle mogelijke functies vervuld. En daardoor was ik er uitgegroeid. Het was tijd voor iets nieuws.
Mijn verlangen naar uitdaging en groei gecombineerd met de snelheid waarmee ik ergens was uitgekeken, heeft mij lange tijd veel frustraties en vraagtekens opgeleverd. Vragen als ‘ga je nou alweer iets anders doen’ en ook teleurstelling in mijn eigen onvermogen om het ergens een tijdje vol te houden. Pas in de afgelopen jaren ben ik gaan begrijpen waarom dit zo is bij mij en waarom het kenmerkend is voor hoogbegaafden.
Jouw natuurlijke groeicurve
Als mens is het nodig dat je kunt groeien, dat je kunt leren en jouw vaardigheden verder kunt ontwikkelen. We maken allemaal een natuurlijke groeicurve door in de dingen die we doen. En wanneer je ergens die groeicurve doorlopen hebt, is het tijd voor een volgende uitdaging. Soms in de vorm van iets anders. Bij hoogbegaafden zie ik dat we die groeicurve sneller doorlopen. Dat brengt dat je sneller weer ergens bent uitgeleerd en uitgekeken. En dat het sneller tijd is voor iets nieuws.
Als je kijkt naar je werk, dan heb je het meeste plezier in je werk als jij je capabel voelt en tegelijkertijd de mogelijkheid hebt om jouw comfortzone op stretch te brengen en je jouw kwaliteiten verder kunt ontwikkelen. Wanneer je als hoogbegaafde het “trucje” doorhebt, oftewel als je weet hoe alles werkt en je werk bestaat uit het herhalen van die activiteiten, dan ga je steeds meer tegenzin ontwikkelen. Je wordt niet meer geprikkeld, niet meer geïnspireerd. Je mist de uitdaging. Daar waar jouw intens-zijn een oorzaak van de burn-out kan zijn, is jouw snel-zijn vaak een oorzaak van de bore-out. Een gemis aan intellectuele voeding.
Veel bestemmingen hoort bij jouw reis
Het sneller ergens uitgekeken zijn, is op zichzelf geen probleem. Misschien ervaar je het soms als vervelend of frustrerend, maar realiseer je dat het onderdeel is van jouw reis. Het is voor jou (en mij) gewoon niet de bedoeling om 10 jaar lang dezelfde kantoorstoel warm te houden.
Wanneer je dat gaat accepteren en gaat herkennen wanneer het tijd voor jou is om door te gaan naar een volgende bestemming, ga je ook minder frustratie ervaren. Vecht er niet tegen, omarm het. Want juist door meerdere bestemmingen aan te doen, ga je jouw kwaliteiten het beste ontwikkelen en uiteindelijk samenbrengen in iets waarbij blijkt dat je al die bestemmingen nodig had om “dit” te kunnen doen.
Daarbij is het wel belangrijk dat je steeds volgende stappen zet in lijn van wie jij bent en wat je te doen hebt; jouw blauwdruk. Daardoor ga je ook iets opbouwen in plaats van dat het allemaal losse eindjes blijven. Veel hoogbegaafden vallen in de valkuil van iets nieuws zonder dat het daadwerkelijk een stap vooruit is. Dan is het nieuwe leuk, maar ook al snel weer saai omdat er niet voldoende complexiteit in zit.
Volgende week vertel ik je meer over de valkuil die sneller zijn meebrengt als het gaat om het zetten van de stappen die nodig zijn om te vinden wat past bij jou.
Wat kun je doen?
- Accepteer dat jij sneller uitgekeken bent op plekken. Zie het niet als een tekortkoming, maar als onderdeel van de reis die jij te maken hebt.
- Zet stappen in lijn van wie jij bent en wat jij te doen hebt. Daarmee voorkom je dat je wel steeds nieuwe bestemmingen aandoet, maar dat deze niet passend zijn bij de weg die jij te gaan hebt.
Ik ben benieuwd, herken je dit? En hoe ga jij er mee om? Laat je het me onder de blog weten?
Heb jij mijn E-book over hoogbegaafdheid al gelezen?
Die kun je hier gratis aanvragen!
Comments 10
Beste Adrienne,
Ik heb geluk. Ik heb de afgelopen 12 jaar een werkgever gehad, die mij zag. Die mij een kans gegeven heeft, mijzelf te ontplooien.
Een werkgever die zo goed is, dat de opvolgers van hem (ik heb mijzelf opgewerkt van administratief medewerker, boekhouding, naar secretariaat, management assistente en nu office manager) mij ook zien, waarderen en mij de kans geven te groeien, te doen waar ik goed in ben én waarin ik plezier heb.
Het betekent wel, dat je jezelf kwetsbaar opstelt door eerlijk te zijn over wie je bent, om aan te geven wat je wel en wat je niet wilt. Wanneer het je lukt om dit niet langer als kwetsbaarheid maar kracht te zien, wordt de situatie al heel anders.
Dan kun je zonder schaamte of waarde oordeel aangeven waar je verbeterpunten liggen en je interesses.
Hoe meer je over jezelf weet, des te gerichter kun je ‘debatteren’ over wat je goed kunt en graag zou willen.
In iedere branche, of dit nou voor jezelf is of voor een werkgever, zijn de zogenaamde k*tklusjes.
Als je jezelf ertoe kunt zetten om zonder oordeel naar je werkzaamheden te kijken, waardeer je deze klusjes meer als onderdeel van het geolied lopen van de trein. Ervaar je minder tegenzin of weerstand om deze klusjes te doen.
Ik dacht altijd heel minderwaardig over ‘de deur opendoen’ of ‘de telefoon aannemen’. Tot mijn collega’s zeiden hoe blíj ze waren dat ik dat deed, zodat zij ongestoord hun werk konden afmaken.
En: niets is voor altijd. Voor een half jaar, een jaar, vijf jaar, tien jaar.
Als je het plafond bereikt heb bij een werkgever of je werkzaamheden, schroom niet en blijf jezelf uitdagen. Geef dit aan en kijk naar wat ze voor je kunnen doen. Ik weet dat niet iedereen zo gezegend is met zo’n werkgever, maar het is 50% werkgever en 50% je eigen inbreng. Hoe meer jij van jezelf laat zien, hoe meer anderen rekening met je kunnen houden.
Hoi Adrienne,
Snel verveeld raken in een baan herken ik heel erg. Om het leuk te houden ga ik steeds meer projecten aannemen. Dit heeft ook een keerzijde: op een gegeven moment doe je veel meer als collega’s terwijl je hetzelfde betaald krijgt. In ieder geval kom ik iedere keer tot een punt dat ik teveel doe in te weinig tijd en krijg ik (door mijn eigen keuzes) stress. Wat eerst een kwaliteit is (veel willen doen en dit leuk vinden), wordt vervolgens een valkuil. Ik vraag mijzelf dan af: mag het ook wat minder? Maar de angst voor verveeld raken blijft.
Ik heb al heel wat banen gehad. Ik herken dat het, ondanks dat je geen uitdaging meer hebt, toch moeilijk is om naar een andere baan te gaan.
Angst om te falen in een nieuwe baan ligt hier bij mij aan ten grondslag.
Adrienne, zou je een keer wat willen schrijven over faalangst en hoogbegaafdheid?
Het is zo’n vreemd fenomeen dat je faalangst hebt en tegelijkertijd juist heel goed in dingen bent.
Dank je wel voor de fijne blogs.
Hoi Adriënne,
Ik weet ook niet of ik hoogbegaaf ben maar herken ook veel in wat je schrijft in je blogs. Ook ik heb nooit langer dan 2 jaar voor dezelfde baas gewerkt. Sinds 11 jaar werk ik zelfstandig en al 7 jaar heb ik zelfs twee bedrijven die elkaar sinds een paar jaar perfect aanvullen. Ik ben grafisch ontwerper en in mijn bedrijf heb ik me ik door de jaren heen steeds op iets anders gericht. Ik denk dat ik nu gevonden heb wat ik echt het liefste doe (boeken maken) maar merk dat mijn interesse hierin de laatste maanden weer verschuift van de onwerpkant naar de schrijfkant. Op deze manier hoef ik niet meer steeds van baan te veranderen, maar verandert mijn baan gewoon met mij mee door mijn specialisatie mee te laten veranderen. Een verademing om me hiervan bewust te zijn en fijn om te lezen dat ik blijkbaar niet de enige ben en dat het dus niet vreemd is dat ik het nooit lang op dezelfde plek en in hetzelfde werk volhoud.
Hoi
Graag wil ik reageren op Hanneke, aangezien ik ook voor mezelf wil starten (al jaren) maar me niet kan concentreren op welke richting ik kies. Ik begrijp dat de Kamer van Koophandel specifieke omschrijvingen wilt van de werkzaamheden die je gaat uitvoeren, zodat je ook binnen een “Kader past”. Hoe pak jij dat aan, het schuiven binnen deze kaders?
Warme groet, Desiree
Hoi Adrienne,
Ik herken veel in de dingen die je schrijft. Ook het snel verveeld zijn in een baan. Echter houd ik dan toch weer niet van nieuw, niet van onbekend. En dat maakt het soms wel een ingewikkelde puzzel. Nou sta ik nu nog maar aan het begin van mijn werkende carrière, ik ben wel al bij baan nr 3 sinds mijn afstuderen 2 jaar geleden. En ik heb nu eigenlijk 2 functies in 1, met veel te leren met name in 1 van de 2 takken van die functie, maar ik ben eigenlijk bang dat het punt ook gaat komen dat ik hierop uitgekeken raak, hoewel het eigenlijk wel de bedoeling is dat ik voorlopig blijf, om te kunnen promoveren, wat ik ook graag wil. Ik vroeg me af of je de combinatie met juist niet van nieuw houden (behoefte aan duidelijkheid, regelmaat/ritme), maar wel snel verveeld zijn kent en of je daar tips voor hebt?
Groeten,
Daniël
Ik heb geen tips. Ik wil gewoon graag vertellen hoe het voor mij is. Ik herken het. Je wilt graag nog datgene afmaken, maar je stikt bijna. Het nieuwe en onbekende, daar wil je niet aan. Ik ervaarde het altijd als een gevangenis. Ik zit met hetzelfde, al is mijn situatie anders. Ik weet dat ik alleen mijn angst moet laten varen, dat het niet zo zeer de angst voor het nieuwe is, maar angst om anderen in de steek te laten. Niet collega’s, maar familie, vrienden. Angst voor succes, en anderen overstijgen.
Yvonne Blokker,
Daar zeg je iets raaks, angst anderen te overstijgen en hen daardoor te verliezen. Maar dus onderpresteren, verveling, en frustratie, omdat je weet dat je zo enorm veel meer in je mars hebt, maar dan weer aan anderen denkt, die je niet kunnen missen in hun eigen ontwikkeling. Schuldgevoel. Een lastig kringetje waar ik uit wil stappen. Dankjewel voor je input.
Warme groet, Desiree
Ik ben niet hoogbegaafd, maar ik vind het wel mooi om te zien hoe verschillende mensen verschillende behoeftes hebben.
Ik werk zelf al twintig jaar lang voor het zelfde bedrijf, en al zeker tien jaar in dezelfde functie. Ik heb in die tijd wel promoties aangeboden gekregen, maar dat heb ik gelukkig altijd af weten te wimpelen. Ik vind dit leuk om te doen, dus dat wil ik graag blijven doen.
Mijn advies: volg je eigen behoeften. Doe niet waar abdere mensen gelukkig van worden, doe waar jij gelukkig van wordt. Als jij blij wordt van steeds een nieuw baan dan is dat dus wat je moet doen.
Hoi adrienne, ik weet niet of ik hoogbegaafd ben. Al herken ik mij in veel van je blogs en verhalen. Ook nu in deze, snel uitgekeken zijn.. Steeds wisselen van baan en interesses. Wat is het nu dan toch wat ik echt leuk vind? Ik heb nu mijn zinnen gezet op het snappen / eigen maken van alles wat het leven behelst en hoe de universele wetten werken/ voor ons werken . Dit is complex en heerlijk veel in te ontdekken dus voorlopig kan ik hier nog wel even mee vooruit. ????
Hoi Adrienne,
Het snel uitgekeken zijn en daardoor weer iets nieuws willen, herken ik zeker. Ik ben het langst ongeveer 5 jaar ergens in dienst geweest, maar verder steeds 2 jaar of korter. De banen lagen wel steeds in elkaars verlengde, zodat ik uiteindelijk voor mijn werk een heel mooi c.v. heb opgebouwd.
Nu werk ik voor een consultancybureau, waar ik verschillende opdrachten tegelijk uit kan voeren en ook de nodige afwisseling vind.
Voor mezelf heb ik geconstateerd dat dit beter bij mij past dan ergens lang blijven werken.
Dus zeker veel herkenning in je e-book.