Ik hoor het de mensen om me heen nog zeggen, nadat ik heb verteld dat ik ga stoppen met mijn baan omdat ik geen plezier meer heb in mijn werk: ‘maar je vond het toch zo leuk?’
Ik voel me bijna schuldig en ik schaam me een beetje. Want inderdaad, nog niet lang daarvoor vertelde ik dolenthousiast hoe gaaf mijn nieuwe baan was. Dat dit het écht helemaal ging zijn, zo leuk.
Ik hoor de bezorgdheid in hun stem als ze vragen: ‘wat ga je dan doen?’ Zeker als ik antwoord: ‘dat weet ik nog niet…’.
Met enige frustratie heb ik in het begin van mijn werkende leven gemerkt hoe enthousiast ik ergens kon starten om dan binnen een paar maanden het alweer enorm saai te vinden.
Ik heb geprobeerd om banen vol te houden, terwijl het steeds meer van me vroeg om dan uiteindelijk toch de conclusie te trekken: dit is het ook niet.
Dat ging regelmatig gepaard met twijfel aan mezelf: Doe ik iets verkeerd? Is er iets mis met mij? Ga ik het ooit wél vinden?
Misschien moest ik gewoon harder mijn best doen. Dat heb ik zeker geprobeerd. Het gevolg daarvan was dat ik steeds minder plezier in mijn leven had. Ik was vooral moe en naast mijn werk had ik nergens zin meer in.
Bovendien werden de lichamelijke en mentale signalen die mij vertelden dat ik ergens niet meer paste steeds heftiger, tot ik niet meer anders kon dan de conclusie trekken dat het niet meer mijn plek was. Ik kon wel blijven vechten, maar ik ging dat gevecht niet winnen.
Daar had ik ook de energie helemaal niet meer voor. En ik nam er ook geen genoegen meer mee.
Ik wilde mijn leven niet zo leven. Wat ik wilde was gewoon plezier in mijn leven: doen waar ik energie van krijg en een leven opbouwen dat past bij mij.
Vanuit dat uitgangspunt gaf ik mezelf toestemming om altijd weg te gaan als het niet meer paste of klopte bij mij. En dat gaf een enorm gevoel van vrijheid en ruimte.
Als je herkenning vindt in hoogbegaafdheid is het niet gek of raar dat je relatief snel uitgekeken bent, en het is ook niet erg. Het is wel belangrijk dat je steeds helder maakt hoe je een volgende verdiepingsstap kunt zetten. Want anders blijf je wat ik noem ‘nieuw op nieuw’ doen en dan raak je steeds sneller uitgekeken.
In de gratis masterclass over de valkuilen van hoogbegaafdheid ontdek je hier meer over. Je ontdekt waarom je sneller uitgekeken kunt raken dan de mensen om je heen en over de (snellere) groeicurve die je als hoogbegaafde hebt. Ik deel ook waarom het belangrijk is om dat je steeds streeft naar de volgende verdiepingsstap.
Je kunt hier de masterclass gratis bekijken.
Deze masterclass gaat binnenkort offline.
