Toen ik nog in loondienst werkte en voordat ik wist van mijn hoogbegaafdheid, keek ik regelmatig om me heen naar collega’s die duidelijke plannen hadden over hun werkende leven.
Ik voelde bij die plannen vaak een enorme weerstand. Ik kon me gewoon niet voorstellen dat ik dat ook zou kunnen. Dat ik jarenlang dezelfde functie zou kunnen volhouden om dan door te groeien naar een iets hogere functie, waar ik dan weer jaren zou blijven.
Bijna altijd had ik ook het langste CV met daarop uiteenlopende functies vermeld die soms totaal niets met elkaar te maken hadden. Bij mijn collega’s stonden er minder functies op hun CV, lagen ze veel meer in lijn met elkaar, vaak ook bij hetzelfde bedrijf en in elke functie hadden ze veel langer gewerkt dan ik ooit ergens had gewerkt. Mijn CV in vergelijking was gewoon ‘all over the place’.
Ik heb toen vaak gedacht dat ik iets verkeerd deed. Dat het niet goed was dat ik zo snel ergens was uitgekeken en dat ik zoveel verschillende banen had gehad.
In mijn hoofd hoorde ik regelmatig ook een stemmetje zeggen: ‘als je zo vaak van baan wisselt, wil geen enkele werkgever jou straks meer hebben’. En tegelijkertijd voelde ik gewoon dat ik iets anders nodig had dan de mensen om mij heen. Ik wist alleen nog niet wat en waarom.
De ontdekking van mijn eigen hoogbegaafdheid gaf mij het cruciale inzicht dat ik anders bedraad ben. En dat het dus niet raar was dat ik inderdaad iets anders nodig had. Het gaf mij een gevoel van opluchting. Alsof ik ineens een verklaring had en daarmee mezelf toestemming kon geven om het op mijn manier te doen.
Ik begon steeds minder van mezelf te verwachten dat ik net zo lang geïnteresseerd kon blijven in iets. Ik begon steeds meer vanuit nieuwsgierigheid te ontdekken wat ik nodig had om plezier en uitdaging te hebben in mijn werk en in mijn leven. En ik stopte met het mezelf vergelijken met de mensen om mij heen die duidelijk een ander pad te gaan hadden.
Dat maakte het mogelijk om, wat ik noem, steeds meer met mijn bedrading mee te gaan leven in plaats van steeds tegen mijn bedrading in te leven. Daardoor begon mijn hoogbegaafdheid te voelen als iets waar ik vooral voordeel van heb en minder als een last.
Als je nu merkt dat je vooral last hebt van je hoogbegaafdheid, dan is goed om te weten dat het niet door de hoogbegaafdheid zelf komt.
Eén van de hoofdredenen dat je last krijgt van dat wat aan je hoogbegaafdheid gekoppeld is, is namelijk dat je niet goed genoeg weet hoe hoogbegaafdheid je bedrading beïnvloedt. Want als je niet goed genoeg weet hoe je bedraad bent, is de kans groot dat je om je heen kijkt naar hoe anderen het doen, dat je jezelf gaat vergelijken en vervolgens van jezelf gaat verwachten dat jij het ook zo moet doen. Als gevolg ga je tegen je eigen bedrading inleven en dát is waar je last van krijgt.
In de gratis masterclass ‘Van last naar gave’ deel ik hier meer over en ook over hoe het precies komt dat je tegen je eigen bedrading in gaat leven.
Uiteraard deel ik ook met je wat er nodig is om juist met je bedrading mee te gaan leven, zonder dat je alles in je leven overhoop hoeft te gooien. En ik deel nog drie andere ingrediënten met je die jou gaan helpen om vooral de mooie kanten van hoogbegaafdheid te kunnen ervaren. Zodat je plezier hebt van je hoogbegaafdheid en in het leven.
Je kunt je hier gratis aanmelden voor deze LIVE masterclass.
–
Kunnen we je misschien nog verder helpen? Bijvoorbeeld met:
- Insight. Het programma voor HB volwassenen
- Het programma ‘De valkuilen van hoogbegaafdheid’
- Gifted Business. Voor slimme, sensitieve ondernemers
- Het boek ‘Nooit meer ruzie met je baas’
