Bekend (met hoogbegaafdheid) maakt bemind, zo werkt het (helaas) nog steeds in het algemeen. Onbekend maakt dus ook onbemind. En dus.. pas ik me aan. Herkenbaar? haha. Vast wel.
Vanaf mijn jonge jaren had ik het gevoel ‘anders’ te zijn. Anders in de zin van snel dingen door hebben en kijken naar dingen waar niemand anders naar kijkt. Dieper ofzo.. naar de kern van ons mens-zijn.

Ik stam uit de jaren 70, jaren waarin emoties, gevoelens, onderzoeken van ditjes en datjes nog niet zo aan de orde waren. Ik groeide op bij ouders die uit de oorlogsjaren stamden (emoties stop je zo snel mogelijk weg).
Er was gewoon niet zoveel ruimte voor mijn anderszijn.
Ik vermoed dat de overlevingsdrang, aangeleerd in de oorlogsjaren en overgenomen weer van hun ouders (mijn opa’s en oma’s) ook een rol speelden. Natuurlijk ontwikkelden zij ook hun eigen issues als ouders van kinderen, net als ik later zou doen. Geen verwijt dus, meer een gegeven.

Wat ik toen wel heb ervaren is dat ik gezien werd als een zeur, ik stelde veel te lastige (emotionele) vragen. Kon niet uitleggen wat ik bedoelde, waarschijnlijk omdat ik gevoelsmatig al door had dat het onbegonnen werk was.
Slapen ging slecht omdat ik nadacht over ongewone dingen. Urenlang zat mijn lieve moeder naast mijn bed.. radeloos, want we kwamen er niet echt uit samen.
Iedereen vond dat ik altijd veel te diep aan het graven was. Ik ‘wist’ dingen die ik niet kon weten (dat er iemand dood was gegaan bijvoorbeeld, wist ik al voor het me verteld werd). Voelde sferen aan en ‘wist’ of mensen happy waren of niet. Wanneer ik dit deelde met mijn moeder vooral wist zij waarschijnlijk ook niet goed wat ze ermee moest en werd er niet veel aandacht aan geschonken.

Wat ook opviel was dat ik vastbesloten was niet te willen studeren, ondanks mijn gymnasium advies na de CITO toets in de 6e klas. Ik deed uiteindelijk de MAVO zonder ooit te studeren en zakte bijna!
Dat gareel was niks voor mij, ook dat voelde ik haarfijn aan. Ik was toen 12 en heel erg zeker van mijn zaak. Ik ging het zelf doen, op mijn manier. Mijn vaders hoop ten spijt, hij gunde mij op zijn manier het allerbeste.

Het feit dat ik nooit iets voor lange tijd deed, nooit iets afmaakte werd min of meer geaccepteerd, maar wel kreeg ik het idee dat dat niet goed was.
Later leerde ik hierover dat ik gewoon snel uitgekeken ben op iets nieuws en dat ik oneindig veel interesses heb. Ik verveel me snel weer. Ook vind ik het lastig me op het goede niveau aan te passen tegenover docenten en leidinggevenden.
Omdat het in mijn bovenkamer een soort ‘vanzelf’ gaat en ik dus veel te snel dingen al weet en vragen stel waar men helemaal niet aan toe is.

Hoewel ik in liefde terugdenk aan mijn jeugd heeft mijn gevoel ‘anders’ te zijn en te voelen haar sporen nagelaten. Ik ontwikkelde het gevoel nooit begrepen te worden. Mensen die mij kennen zullen mij hierin 100% herkennen.
En in het dagelijks leven voel je je dan vaak een buitenbeentje, teleurgesteld, boos en vooral heel erg gefrustreerd. Je snakt naar erkenning. That’s all.

Nu, na 47 jaar weet ik beter. Door op de jaren te kunnen terugkijken heb ik nu referentiekaders. Ik kan gedragsherhalingen zien, verbindingen maken. Dat is het charmante aan ouder worden, de rimpels neem ik voor lief.
Vooral alle heftige gebeurtenissen waren de grootste leermomenten. In mijn leven was plaats voor overlijden van dierbaren, een stiefgezin waarin ik een zeg maar gerust onmogelijke rol had. Een ontslag omdat ik aan de poten van mijn superieuren zaagde. Ik wist overigens niet eens dat ik dat deed. Dat besef kwam later pas.

Tijdens deze heftige periodes kwam mijn ‘anders’ zijn sterk naar boven. Ik reageerde anders op situaties, dacht anders en sprak anders dan de mensen om mij heen. Ik vond dus ook nog eens geen klankbord, geen metgezel, geen sparringpartner. Sterker nog: de zienswijzen van anderen voerden de boventoon. Zij waren immers zeer democratisch in de meerderheid.
Daarbij werd ik zelfs regelmatig op moeder- of vaderlijke toon toegesproken hoe ik mij beter kon gedragen, zoals het ‘heurt’. Ja echt! Ook heel politiek correct.

In ons stiefgezin bijvoorbeeld zag ik al vanaf het begin waar de schoen wrong en zou gaan wringen in de toekomst. Ik stond met mijn reddingsboei klaar, maar niemand kon hem zien.
Als ik over mijn zorgen sprak met anderen, naasten, was er steeds die vragende blik: waar hèb jij het over? Doe niet zo moeilijk. Bij mijn ontslag was ik de enige die de onderliggende reden zag.
Nu jaren later blijkt dat ik het goed gezien had. Alles klopte wat ik toen al zag. Maar niemand wilde het van me aannemen. En nog niet, want toegeven is ook een dingetje.

Het betekent dat ik leerde nooit vrijuit te praten. Ik hield me meestal in, paste me aan aan het belevingsniveau van de ander. Anders snappen mensen niet waar ik het over heb.
Mijn oudste dochter zegt heel open en eerlijk: ‘mam, mensen snappen jou niet hoor’.
Is niet ‘gesnapt’ worden, over and over again frustrerend? JA!
Pas kort geleden deed ik een test. Bingo! Een zeer hoog EQ en een ruim voldoende IQ voor de stempel HB. Hooggevoeligheid als toetje.
Nu ben ik in de fase dat ik inzie dat ik een gave heb. En dat ik die ook mág hebben van mezelf. Dat ik mezelf dus in dat opzicht koester. Dat dit is wie ik ben, en altijd al was.
Ik moest de drempel over van aanpassen of mezelf trouw blijven.
Ik koos voor het laatste. Wat wel consequenties heeft overigens. In de zin van afhakende mensen, omdat je je niet gedraagt zoals men dat het liefste ziet. Je speelt de egospelletjes niet meer mee.

Wat er veranderd is? Ik houd nu soms mijn mond, soms niet. En kan van binnen lachen om reacties die dan komen. Ik blijf natuurlijk altijd begripvol. Want begrepen worden zit in mijn systeem, remember?
Ik kan er nu van genieten dat ik dingen gewoon veel sneller door heb. Stilletjes kijk ik dan naar de film die zich voor mijn neus afspeelt, maar die ik al gezien heb. Ik weet al hoe hij afloopt.
Dan houd ik wijselijk mijn mond omdat ik respecteer dat ik ergens anders ben met mijn aandacht dan mijn gesprekspartner(s).
Hilarisch grappig ook soms!

Wat ik ook geleerd heb is dat als we mensen met een gave (en IEDEREEN heeft er één, alleen in zovele gevallen wordt nooit de tijd genomen te ontdekken welke het is) volledig kunnen erkennen in hun gave, zonder ons bedreigd te voelen of minderwaardig.
Hoe zou de wereld er dan uit zien denk je? Het zit hem in ons zelfvertrouwen, onze eigenwaarde, onze waardigheid. Die kunnen de meesten van ons helemaal niet voelen.
Slimheid wordt overigens schromelijk overschat als zijnde iets waar je tegenop moet kijken.
Misschien kun je het wel beamen als ik zeg dat ik liever iets meer laissez faire zou willen zijn.
Ik ben zó blij dat ik niet goed kan rekenen bijvoorbeeld. Heerlijk om me daar niet druk over te hoeven (kunnen) maken! Ook ruimtelijk inzicht is overigens een drama! Ik blijf kennelijk toch een vrouw.

Wat ik dus uiteindelijk leerde door mijn levenslessen, is dat alle mensen geaccepteerd willen worden voor wie ze zijn. ‘HB’, ADHD, autistisch, verstandelijk gehandicapten.
Ook ‘weet’ ik inmiddels dat ik mijn gave niet voor niks heb gekregen. Voor wie leren wil: je bent meer dan welkom. Voor wie dat niet wil, even goede vrienden.
Waar het feitelijk over gaat is: WAT VIND IK VAN MEZELF? Kan ik van mezelf houden zoals ik ben? Ondanks dat er niet veel klankbord-materiaal is op mijn specifieke HB-gebied?
Het antwoord na een 47-jarige levensweg is: JA!

Ik refereer graag naar het lied “Ik hou van mij’ van Harry Jekkers. Hoe mooi is dat!

Liefs,
Marleen

Ken je iemand voor wie deze blog interessant kan zijn? Delen mag, graag zelfs.


Heb jij mijn E-book over hoogbegaafdheid al gelezen?
Die kun je hier gratis aanvragen!

 

Ik wil het E-book!

Download het gratis e-book over hoogbegaafdheid

Als hoogbegaafde heb je een andere wijze van denken, leren, ontwikkelen en communiceren. In het uitgebreide e-book ‘Hoogbegaafdheid, het is meer dan je denkt’ wordt uitgelegd wat hoogbegaafdheid precies is en de eigenschappen die erbij horen. Download het e-book nu gratis.

SCHRIJF JE IN VOOR DE WACHTLIJST

We sturen je ook meteen het speciale Insight Magazine toe!

Je bent nu ingeschreven voor de wachtlijst van Insight. Je wordt vanaf nu op de hoogte gehouden

Meld je hier aan voor de wachtlijst

Gelukt, je staat nu op de wachtlijst

Download de extra tools en worksheets van principe 2

You have Successfully Subscribed!

Download de extra tools en worksheets van principe1

You have Successfully Subscribed!

Download de extra tools en worksheets van principe3

You have Successfully Subscribed!

SCHRIJF JE IN VOOR DE WACHTLIJST

We sturen je ook meteen het speciale Insight Magazine toe!

Je bent nu ingeschreven voor de wachtlijst van Insight. Je wordt vanaf nu op de hoogte gehouden