Laatst moest ik iets hebben uit een winkel en ik wist dat het bij de kassa stond. Dit was een vrij grote winkel, dus om mezelf het rondje van een kwartier door de hele winkel heen te besparen, ging ik door de deur waar uitgang op stond. Daar zag ik meteen wat ik zocht, maar er ontstond ook een interessant gesprek met een medewerker:
Medewerker: “Dit is de uitgang.”
Ik: “Dat weet ik, ik wilde alleen even iets kijken”
Medewerker: “Dat is niet de bedoeling. Dit is de uitgang.”
Ik, wijzend naar waar ik voor kwam: “Ik wilde alleen even weten of die nog hier stond.”
Medewerker, terwijl ze mij strak aankijkt: “Dit is de uitgang.”
Ik: “Oké.”
Ik, terwijl deze medewerker met een flinke pas wegloopt: “Mag ik nog iets vra…”
Als uitgang-betreder kon ik helaas geen vragen meer stellen en bleef ik vervolgens achter in een kleine staat van verwarring. In mijn hoofd ging er van alles draaien tijdens en na dat gesprek: “Moet ik hier dan ook weg, of kan ik nog wel doen waar ik voor gekomen ben?” en “Hoezo mag ik niet via deze kant komen? Wat is eigenlijk precies het probleem?” Harm, die mee was, heeft vooral spijt dat hij het niet gefilmd heeft.
Gelukkig gebeurt het mij de afgelopen jaren eigenlijk niet veel meer, maar heel af en toe heb ik een gesprek waarin ik weer even voel dat ik een heel andere taal spreek. En dan herken ik weer de frustratie en de onmacht die ik vroeger veel gevoeld heb. Samen met het gevoel van dom zijn. Blijkbaar niet begrijpen waarom iets is of niet is en mezelf niet kunnen verduidelijken.
Inmiddels weet ik dat je als hoogbegaafde fundamenteel anders bedraad bent. Ik omschrijf het vaak als denken, communiceren en functioneren op een andere frequentie. Hoe verder je afligt van de frequentie van de ander, des te verwarrender jullie gesprekken worden.
Dat weten, heeft mij heel erg gesterkt in er oké mee zijn dat het soms gebeurt en dat het niets zegt over mij of de ander. Ik kan het gemakkelijker weer los laten als het een keer gebeurt en het gebeurt me ook veel minder.
Dit soort momenten maken mij wel weer extra dankbaar voor de gelijkgestemden die ik in mijn leven heb. Ik merk het ook bij de Insight deelnemers tijdens de live meetups en zelfs al in de online community. Het is zoveel makkelijker om met elkaar de diepte in te gaan, om snel te kunnen schakelen, om elkaar te kunnen bevragen over het waarom en om herkenning te vinden in de verhalen en ervaringen van anderen. Daardoor krijg je steeds weer het gevoel: “Ik ben niet de enige. Er is niets mis met mij”.
Het komende jaar staan er weer fantastische Insight meetups op de planning. Ik kijk daar naar uit. Als je zelf meer gelijkgestemden wilt ontmoeten, meld je dan ook aan voor Insight. We openen binnenkort voor het eerst dit jaar weer de deuren, zodat we samen van 2023 een prachtig mooi jaar kunnen maken, waarin je meer gaat leven in het verlengde van jouw blauwdruk en meer mensen kunt ontmoeten waarbij je niet de hele tijd denkt: “Huh, wat bedoel je?” en wel: “Oh ja, dat heb ik ook”. Als je je aanmeldt voor de wachtlijst, hoor je als eerste wanneer Insight opent. We hebben 20 plekken beschikbaar deze maand en ik ben heel benieuwd wat er dit jaar allemaal op jouw pad mag komen.
Trouwens, ook leuk als je jouw meest verwarrende gesprek deelt onder de blog!
—
Heb je het e-book over hoogbegaafdheid al gelezen? Dat kun je hier gratis aanvragen: e-book: ‘Hoogbegaafdheid het is meer dan je denkt’. Je ontvangt dan ook de HB-updates gemakkelijk in je mail.
Hahaha zo herkenbaar en jouw Harm begreep je. Pas echt vervelend werd het als anderen je dan toevoegen dat je niet zo lastig moet doen, of een sanctie zetten op bij de uitgang naar binnen gaan waardoor je echt voor gek wordt gezet. Ik heb mijn kinderen van jongs af aan geleerd dat mensen hoepeltjes hebben gemaakt die vaak onzinnig lijken of zijn, maar waar je langs moet om in deze maatschappij gezien te worden en verder te komen (diploma’s? niet begrijpende leraren!) en zelf te besluiten welke nodig zijn of niet cq hoe het anders kan. Geweldig en spannend om te zien hoe ze experimenteren en verantwoordelijkheid nemen. Iedere generatie weer een stapje verder.
That you.
Thank you.
Thank you for your response.
Hoi Adrienne, ik lees je blogs altijd met plezier. Ook aan je e book heb ik veel gehad. Vooral het inzicht dat ik het steeds opnieuw moest lezen om voorbij het ongemak te komen van het vinden dat dit op mij van toepassing zou kunnen zijn. Ik zal het nog steeds niet hardop tegen iemand zeggen, zo groot is kennelijk de angst dat ‘men’ vindt dat ik het wel heel hoog in mijn bol heb.
Maar ik herken het ook bij mijn dochter van 15 en die heeft zo’n behoefte aan gelijkgestemden, aan diepe gesprekken, vooral omdat ze vmbo kader doet om haar school periode maar door te kunnen komen. Heb je tips daarvoor? Plekken waar zij gelijkgestemde leeftijdsgenoten kan ontmoeten?
Of misschien heeft iemand anders tips? Alvast bedankt!
Hoi Boukje, dat kan inderdaad lastig zijn. In onze gratis Facebook groep vinden gelijkgestemden elkaar weleens. Maar over het algemeen raden wij vooral aan om uit te zoeken wat belangrijk voor haar en voor jou is. Aan de hand daarvan kun je namelijk pas echt gelijkgestemden vinden. Wanneer je dichterbij jezelf komt, ga je namelijk ook de mensen aantrekken die jou kan waarderen om de persoon die je echt bent.
“Dit is de uitgang!”
“Ach, het spijt mij dat ik u ontrief. Het lezen gaat mij best goed af hoor. Is het akkoord als ik nu even de rest van mijn boodschappen ga pakken? Ze staan daar :)”
Doe je boodschap en kijk de bewaker nog even lief aan bij het verlaten van het pand en wens haar/hem nog een hele fijne dag en smakelijk eten voor straks.
En wees vooral dankbaar. Dankbaar omdat jij die bullshit-baan niet hebt 😉
Dankjewel voor je reactie Bart.
Mijn “verwarrende gesprekken” vinden regelmatig plaats tijdens leerlingbesprekingen. De opzet aan het eind van het jaar is bespreken of een leerling over kan, blijft zitten of van niveau moet veranderen.
Ik krijg regelmatig kortsluiting, omdat geen van deze 3 keuzes het probleem waar de leerling tegenaan loopt oplost. Ik had een uitzonderlijk hoogbegaafde, autistische leerling in de klas. Leuk kind, maar was totaal niet in staat om een les op een normale manier te volgen (tenzij er iemand naast ging zitten om te helpen) en op toetsen lukte het haar niet om een antwoord te formuleren dat hoorde bij de vraag, haar brein associeerde zo ongeremd dat het antwoord rustig 10 stappen verwijderd was van de oorspronkelijke vraag. Aan het einde van het jaar was de vraag van de teamleider over haar: “door op het VWO of door op de HAVO?” Ik heb de vraag beantwoord met een wedervraag: “Zien we deze leerling met deze problematiek een diploma halen? Ik denk niet dat zij, zoals zij er nu bij zit, succesvol een examen kan maken. Wat is het plan voor de toekomst? Zonder deze informatie kan ik geen beslissing nemen.” Er viel een stilte. Ik weet niet meer of de stemming doorgegaan is. Ik werd er wel verdrietig van dat ik de vraag moest stellen, want deze leerling werd aan alle kanten begeleid, maar deze vraag was blijkbaar nog niet gesteld. Het begeleiden was volledig gericht op het meisje door “het systeem” te slepen, zonder af te vragen of dat wenselijk of überhaupt haalbaar was.
Dit is niet de eerste keer dat ik een vergelijkbare vraag heb gesteld. Sommige collega’s vinden dat vervelend, want ik maak het “ingewikkeld”, maar ik krijg ook regelmatig bijval van collega’s die het eigenlijk wel een hele goede vraag vinden en nu ik er over begin ook liever eerst naar oplossingen voor het probleem willen kijken voor we een beslissing nemen over de overgang.
Rapportvergaderingen zijn voor mij de meest frustrerende momenten in het schooljaar, want ik kijk altijd zó anders naar leerlingen en ik kan dan ook echt boos worden over kortzichtige beslissingen, waarbij helaas geldt “de meerderheid telt”.
Annette, je bent een topper.
De leerling(e) krijgt geen passend onderwijs aangeboden.
Een systeem wat geschikt is voor 90% faalt voor de rest.
Die ‘rest’ heeft een coach nodig om:
1) te leren inzien wat de eigen interesses zijn, sterkten en zwakten zijn
2) waarom het systeem daar niet bij aansluit
Hierna kan de start gemaakt worden voor het persoonlijk ontwikkelingsplan
– waarin expliciet de sterkten, zwakten en persoonlijke interesses van leerling(e) staan benoemd. (mindmap)
– waarin de aanpassingen van school staan die de leerling(e) helpen aansluiten. (voorzieningen)
– welke extra vaardigheden de leerling(e) daarvoor moet ontplooien. (leren aanpassen op basis van eigen sterkte)
En daarna(ast) met een deskundige bepalen of er een beter passend opleidings-systeem bestaat. (overstappen)
De intrensieke motivatie is vaak rechtevenredig aan het gevoel het juiste te doen of op de juiste plek te zijn.
Wie alleen maar kijkt naar behaalde cijfers checkt alleen de gemene deler van toepassing is.
Jouw focus is op de daadwerkelijke ontwikkeling tot een gelukkig mens.
Daar ben ik je dankbaar voor namens al die leerlingen die dat misschien nooit zullen beseffen 😉
Hoed af.
Ik begrijp je frustratie maar al te goed. Ik heb zelf een dochter die niet in het systeem past, nu op vmbo kader zit en waarbij mijn enige doel is geworden om haar inderdaad door het systeem te slepen. Ze is er niet gelukkig, vooral niet omdat ze geen gelijkgestemden om haar heen heeft en niet begrijpt waarom leerkrachten, voor haar gevoel, hun best doen om haar een inferieur gevoel te geven en niet gewoon antwoord geven op haar vragen (die vaak erg raak, maar nogal confronterend voor leerkrachten kunnen zijn).
Ik heb zoveel gesprekken gevoerd met zoveel leerkrachten, al vanaf de kleuters, ik heb het opgegeven. Ze zou het best tot haar recht komen op een democratische school denk ik, maar die hebben we hier niet. Ik heb zelfs nog even onderzocht of ik die zelf zou kunnen beginnen, maar de hele bureaucratische rompslomp deed alle energie uit mij verdwijnen.
Ik heb haar altijd serieus genomen, we zijn twee keer van school gewisseld en ik steun haar waar ik kan. Maar vooral probeer ik haar steeds weer te zien in al haar kracht en grootsheid. (Wat soms ook best een uitdaging is).
En meer kan ik niet doen, heb ik moeten concluderen. Het vechten tegen het systeem maakt zo moe en gefrustreerd, dat heeft een averechts effect.
Ik zou haar een rustiger pad wensen, maar dit is de hare. En ik begin nu te zien wat een sterk jong mens er zich ontwikkeld met een enorm inzicht in zichzelf en anderen.
Gelukkig zie ik wel een tendens waarbij steeds meer leerkrachten en ouders zien dat het systeem niet meer voldoet. Ik blijf hoopvol.
Dankjewel voor je reactie Annette. Dat lijkt me inderdaad ook lastig, fijn dat jij je zo inzet voor je leerlingen, daarmee maak je echt het verschil.
Een keertje heb ik meegemaakt dat mijn ns-abbo werd geskimd ofzo, op utrecht centraal. Want op rotterdam wel kunnen inchecken.. en tussen utrecht en culemborg was de chip kapot.
Dus een boete omdat de controle personen dat niet konden uitlezen..
Dan mij een techneut, ervan proberen te overtuigen dat een scheurtje in het het ” let op plastic” ,de boosdoener was voor het niet werken????
Als je ze dan dom noemt, dan noemen ze dat bijna verzet…
Snel mn woorden ingeslikt, maar ach ach ach, waar moet dit heen…
Als dit soort mensen ons moeten gaan controleren straks, samen met alle noa’s….
Ik moet me gaan orienteren, hoe ik met dit type robotische noet zelf nadenkende mensen om moet gaan…
Fijn dat je reageert PNA, dankjewel voor het delen van je reactie.
Onafgezien van de inhoud, merk ik aan schrijfstijlen in welke mate gedachten springen. Zo herkenbaar. Het is nooit Chinees in je eigen hoofd.
Maar pen het maar eens neer.
Een tram er tussenuit deze morgen. 9 minute moet ik extra wachten. Dat wordt sewens een hel. Gelukkig sta ik zo gepositioneerd dat er niemand mij onbeschoft in de regen kan duwen en dat de regen en wind onder de juiste hoek afketsen op de halte. De tram is aanvaardbaar vol wanneer hij/zij/het eindelijk aan komt gebolderd. Bij de uitgang is er plaats zat. Ik denk 2 minute verder. Mensen kijken me raar aan als ik in een bijna volle vierzit ga zitten. En nu chill ik, en kijk vol genoegen naar mensen die verveeld elke halte moeten vechten voor hun plaats en evenwicht
Bedankt voor je reactie Artes.
die uitgang is een mooie ingang.
😀
Ik moest laatst voor een cadeaubon bij het grote Scandinavische woonwarenhuis zijn. Op zaterdag. Ik besloot dat ik het beste tijdens openingstijd van de winkel aanwezig kon zijn. De meeste mensen lopen namelijk de hele winkel door en ik kon direct naar de kassa.
Ik zag een klein groepje mensen voor de uitgang staan, wachtend tot de winkel open ging. Een stukje verderop zag ik mensen binnen gaan… juist, bij de ingang.
De enige logische weg voor mij was dus naar binnen gaan door de ingang…
Onderweg naar de kassa (de allersnelste weg), liep ik binnen langs de uitgang, waar ik de wachtende mensen eens door de deur heen heb aangekeken. Ze keken nogal schaapachtig.
Maar de grootste verbazing kwam toen ik klaar was bij de kassa en bij de uitgang kwam… daar stond nog altijd dat groepje mensen te wachten tot de deur open ging…
Oh nee 😀
Dit heeft totaal niets met dit verhaal te maken, en vergelijk het aub al helemaal niet met een wereldoorlog…
Ik probeer altijd maar te denken:
mijn probleem is het omgaan met de frustrerende kortzichtigheid en inflexibiliteit van anderen, maar die ander zit met een groter probleem.
Die ander overziet niet wat ik wel zie, in allerlei situaties. Die ziet niet waarom regels er zijn, wanneer die regels wel of niet effectief zijn, en krijgt waarschijnlijk dus ook geen ruimte, vanuit het bedrijf, om van die regels af te wijken.
Er zijn mensen ontslagen bij de Action voor het drinken van een flesje water (‘diefstal’), terwijl ik in mijn baan véél meer vertrouwen en ruimte krijg. Ik krijg echt geen ontslag om een uitgelopen lunchpauze, terwijl die ‘diefstal’ van tijd veel meer kost dan een flesje water.
Ook dat probeer ik te zien: dat we niet alleen verschillend zijn, maar dat we ook in verschillende werelden werken, met andere spelregels.
Lastig kan dat inderdaad zijn.. Dankjewel voor het delen Hans.
Ik heb dat ook één keer meegemaakt. De uitgang stond open en de ingang was wat verder weg. Ik ben dan iemand als ik door de uitgang naar binnen kan en ik heb snel wat nodig, loop ik gewoon door en laat me niet tegenhouden. Want dat mag het personeel niet, alleen aanspreken. Alleen als je heel snel loopt zijn alleen de woorden Hé meneer dit is…. het enige wat ik hoor om dan al weer een grote afstand te hebben tot deze persoon. Want ze gaan niet achter je aanrennen om te vertellen dat het de uitgang was.
Daarbij zolang je je netjes gedraagt, hebben ze niet het recht je vast te pakken.
Fijn dat je reageert.
Ik snap hoe andere openingen praktischer kunnen zijn.
Ik besef me net dat ik bij Ikea Delft vaak genoeg niet bij (waar staat) de ingang, maar bij de uitgang naar binnen ga. ..Hehe..
Ben nog nooit raar ervoor aan gekeken, mensen hebben betere dingen te doen daar en heb sowieso nooit eerder er op gelet (dat, -minstens-raar kijken, zal waarschijnlijk wel gebeuren als ik vervolgens nog ook langs de kassa’s naar binnen wil.
Maar de Ikea heeft vele doorsteek plaatsen, ik hoef ook geen vliegtuig te halen waar ik nog even wat voor moet kopen dat even belangrijker is dan de aankopen en/of situaties van andere mensen, daar ff lopen is wel leuk, en het mogelijke voordeel voor de wereld in zijn totaliteit als ik bij de kassa naar binnen ga heeft is niet een gedachte die mij gebezigd heeft, dus boeide niet om het nog korter te maken. )
De enige ben ik daar in ieder geval niet, die dat doet – door de uitgang vh gebouw naar binnen.
Ieder de compositie
Heb je wel eens een kerntalent analyse gedaan?
(Kheb 22 sterke en 1 halve. Beetje benieuwd of jij iig 1 van mijn sterke klein hebt en/of mijn halve sterk )
Of iets met hoogbegaafdheid te maken heeft of wat anders .. kan allebei.. ’to define is to limit’ ( – Oscar Wilde ) #PositieveDesintegratieBeLike?
Ik.. heb zelf het spelletje
“je (= volgens de ander, dwz ik) bent het teveel aan het overdenken” uitgespeeld, volgens mij.
Dat heb ik wel es te horen gekregen als ik bv logische vragen stel of reden zie iets niet op een bepaalde manier te doen. Dan werd ik aangemoedigd iets “gewoon (ondoordacht/onder-dacht? ..zoals door hun in gedachten) te doen “. Het gaat bijna altijd om dingen die niet zo goed voor mij zijn.
En .. ik .. bedenk vaak oplossingen meestal voor dingen die andere als onmogelijk/niet zien.
In vele gevallen denk ik niet eens, het valt gewoon uit mijn hoofd.
..Tsja..
Ik heb zeker wel es overdacht hoor, vanuit mij gezien, toch dat niet in het minste als het gevolg van het perspectief van andere mensen.
Niet dat het nooit ergens op slaat iets te doen zoals een ander zegt. Maar zolang ik geen reden heb binnengekregen waarom iets op een bepaalde tot dusver niet op mij (ook) aansluitende manier te doen, tsja.
Dankjewel voor het delen van je eigen ervaring :). En ook bedankt voor je reactie Phoenix.
Soms heb ik het idee dat ik in een robot maatschappij leef. Sowieso is zoveel al geautomatiseerd natuurlijk, maar ik had toch nooit verwacht dat mensen ook zo op de automatische piloot gaan. Empathie, begrip en out- of- the- box denken is vaak ver te zoeken. Niet in de laatste plaats bij jongeren, terwijl ik dan denk ´jongen (of meisje)… je brein is zich volop aan het ontwikkelen. Hoe kun je nu een goed functionerend neuronaal netwerk krijgen als je niet verder kijkt dan je neus lang is?´ Nog zo jong en nu al zo afgestompt.
Inderdaad het paarse krokodillen verhaal van Ohra.
Onderdeel van politieke agenda. “We leiden iedereen ‘hoog’ op, maar we leren ze niet zelfstanding te denken – volgzaam, gehoorzaam stemvee”. En over 20 jaar nemen ze beslissingen over jou…
Leuk dat je reageert Jolanda.
Waterbedrijf had werkzaamheden verricht in de straat enkele meters van mijn huis. Ze hadden hiervoor een gat gegraven om bij de waterleiding te komen.
Leiding bleek te lekken en de straat liep vol water.
Waterbedrijf bellen (hier volgt een korte samenvatting):
“Goedenmiddag, ik woon aan [adres]. Jullie hebben hier werkzaamheden uitgevoerd op straat en nu staat de straat blank”.
“Weet u waar de hoofdkraan zit?”
“Er is een overstroming. Op. Straat. Niet in mijn huis.”
“Ja maar heeft u de hoofdkraan al dichtgedraaid?”
“Nee”.
“Maar dat moet u wel doen hoor!”
Ik probeer het nog een keer.
“Er. Zit. Een. Gat. In. Het. Wegdek. En. Daar. Komt. Water. Uit.”
“Ooooh dus er is een lekkage op straat!”
::diepe zucht::
Lang verhaal kort: uiteindelijk is er iemand langsgekomen om het lek te dichten.
Een sinkhole heet zoiets. Misschien de volgende keer gelijk benoemen, anders wordt het niet of verkeerd gesnopen 🙂
Oeps! Leuk dat je reageert Ellen.
Ik zocht een woning. Destijds ging dat nog aan het loket:
‘Goedemiddag, wat kan ik voor u doen?’
‘Ik zoek een woning”
“Prima, we gaan u inschrijven; wat is uw adres?”
“Dat heb ik niet, daarom sta ik hier.”
“Oh.. maar zonder adres kunt u zich niet inschrijven als woningzoekende.”
“Maar als ik een adres had, zou ik toch geen woning zoeken?”
Heel verwarrend 😉
😀 Dat is inderdaad heel verwarrend.
Ik had 2 vuilniscontainers vol met huis-, tuin- en keukenafval. Dat was duidelijk te zien, want de takken staken er aan alle kanten uit. Maar er was er 1 met een groen deksel en de andere met een oranje deksel. Die werd niet geleegd, want, zei de mevrouw vd gemeentelijke vuilnisophaaldienst: “u snapt toch wel, mevrouw, dat we geen container die voor plastic bedoeld is, gaan legen als er geen plastic wordt opgehaald!” Nou nee, daar snap ik geen snars van ..
😀
Zo herkenbaar verhaal. Ik denk dan maar ‘gewone mensen zitten opgesloten in hun zelfbedachte patronen en hoe-het-heurt’… Zo herkenbaar omdat ik iets dergelijks heb meegemaakt. Mijn werkgever had een nieuw gebouw laten neerzetten, met een parkeergarage eronder. De rijroute en parkeervakken waren aangegeven met geverfde pijlen en lijnen. Op weg naar de uitgang nam ik vaak de kortste route zonder me aan die belijning te houden. Dus tussen de auto’s door en niet gehinderd door ‘verplichte rijrichting’ ofzo. Dat werd een keer gezien en binnen een week lagen er overal zg ‘biggenruggen’ (van die halfronde betonnen balken) om ‘ongeleid verkeer’ te dwingen zich aan de bedoelde route te houden.
Bedankt Marcel voor je reactie.
Er zijn veel mensen die gedijen in systemen. Ik haat systemen, omdat de logica meestal ver te zoeken is (behalve dat het structuur geeft en chaos vanuit de massa voorkomt). Omdat het nou eenmaal zo is hoef je ook niet meer na te denken over of en hoe het anders kan. Dus de makke schapen gaan gewoon mee. Ik verbaas me meestal heel erg. En als de irritatie heel groot is of ik er te vaak mee in aanraking kom word ik rebels of ga vermijden.
dat herken ik…
al ga ik t steeds meer soort van aanvaarden. Vroeger moest me ook elke regel uitgelegd worden. Nu neem ik aan dat regels voor veel mensen synoniem zijn aan werkelijkheid.
Dankjewel voor je reactie Laura.
Ik heb mezelf laatst geregistreerd bij de kamer van koophandel. Tijdens een gesprek werd het online ingevoerd. Helaas kreeg ik geen kvk nummer thuisgestuurd. Toen ik daar over belde bleek mijn aanmelding uit het systeem verdwenen en na lang zoeken ergens op een papieren stapel te liggen. Toen ik uitvroeg hoe dat werkte, aangezien ik het zelf in het systeem had zien staan kreeg ik een diepe zucht. Na even doorvragen bleek dat een andere afdeling het print om het dan weer in een ander systeem in te voeren. Niemand leek dat een bizar systeem te vinden of daar vragen hij te stellen. Ik heb ze maar bedankt en opgehangen. Het was alsof ik in een andere wereld was.
Jeehtje dat is inderdaad heel apart.
Ik heb mezelf laatst geregistreerd bij de kamer van koophandel. Tijdens een gesprek werd het online ingevoerd. Helaas kreeg ik geen kvk nummer thuisgestuurd. Toen ik daar over belde bleek mijn aanmelding uit het systeem verdwenen en na lang zoeken ergens op een papieren stapel te liggen. Toen ik uitvroeg hoe dat werkte, aangezien ik het zelf in het systeem had zien staan kreeg ik een diepe zucht. Na even doorvragen bleek dat een andere afdeling het print om het dan weer in een ander systeem in te voeren. Niemand leek dat een bizar systeem te vinden of daar vragen hij te stellen. Ik heb ze maar bedankt en opgehangen. Het was alsof ik in een andere wereld was.
Je bent nu zo geconditioneerd, dat je maar dubbel post 🙂
Leuk verhaal.
Ik was bij de MacDrive. Een kleine rij voor mij. De stem der bestelling zegt :u bent klant 0000. Ik verbaasd en vraag bij het betaal loket. Hoe kan ik 0 zijn als er al andere auto’s voor me waren? Zijn jullie opnieuw met de telling begonnen, hoe werkt dat?
Het meisje herhaalde daarna vier keer deze zin ” u bent gewoon nummer 0″. Twee dingen wist ik toen zeker…mn oprechte nieuwsgierigheid naar systemen en werking van processen komt soms niet lekker over…en…het was zinloos om idoor te gaan want t was n doodlopend parcours.
Grappig! Ook grappig dat je waarschijnlijk McDrive bedoelt?
Tsja, we hebben de nul te danken aan de italiaanse koopman Fibonacci,
die romeinse cijfers inferieur aan arabische cijfers vond.
Hij schreeft daar in 1202 een boek over waardoor we in de renaissance zijn overgestapt.
(In die periode leerden mensen zelf te lezen, schrijven, rekenen en nadenken ipv ‘iets’ te geloven)
https://npokennis.nl/longread/7986/hoe-komen-we-aan-het-cijfer-nul
En in een wereld die in opdracht van de kerk heeft leren tellen door te beginnen bij 1,
terwijl de 0 ervoor komt, tsja, die viert in het jaar 2000 het nieuwe millenium,
maar dat begon toch echt pas in 2001, omdat het jaar 0 nooit heeft bestaan 🙂
😀
Tijdens Corona moest ik een grote produktielocatie inspecteren waar alle werknemers (+/-1000) naar huis waren gestuurd. Na een klein uurtje was ik klaar en was niemand tegen gekomen. Terug bij de portier kreeg ik van hem te horen dat ik mij voortaan aan de (i.v.m. Corona) op de grond aangegeven looprichting moest houden. (zodat er geen kruisende verkeersstromen zouden ontstaan)
Ik heb geantwoord dat ik mijn leven zou beteren.
En dat je een mondkapje moest dragen…
😀
Kan er tegenwoordig wel om lachen. Echt paarse krokodillen verhaal.
😀
Maar hoe is het afgelopen?
Heel herkenbaar.
Toch zijn er ook winkels die hier op inspelen. Bijvoorbeeld dat grote woonwarenhuis uit Scandinavië. Daar hebben ze tussen alle kassa’s een doorgang gemaakt waardoor je ook vanaf die kant de winkel in kunt lopen. Bijv om idd alleen maar even dat ding te pakken wat dicht bij de kassa ligt.
Daar maak ik regelmatig gebruik van zodat ik niet de hele winkel door hoef.
Interessant dat wist ik niet 🙂 Leuk dat je reageert Heidi.
Dit is zo herkenbaar…
Ik heb in de loop der jaren mezelf maar aangeleerd om tijdens het doen van boodschappen, maar even stoïcijns dat rondje te lopen. En vooral niet meer in gesprek te gaan met de medewerkers van de supermarkt.
Tegenwoordig is er ook veel meer arbeidsparticipatie door mensen met een beperking. Grote kans dus dat je een medewerker tegenkomt met kenmerken uit het autismespectrum. De overheid geeft een financiële prikkel om mensen uit de doelgroep deel te laten nemen aan de arbeidsmarkt. Op zich is dat een goed ding. Maar soms past de baan niet bij de persoon of krijg je dit soort situaties. Je moet voor jezelf dan wel even omdenken en schakelen naar het niveau van de “gespreks”partner 😉
Dat was ook wat bij mij langsgekomen was
Goeie om in acht te nemen
Volop unieke composities, van nature + nurture
Bedankt voor je reactie Sabine.
De medewerker kan het waarschijnlijk niet goed verwoorden, of weet de reden niet, maar dat je er via de uitgang niet in mag lijkt me logisch. Ik ken zelf geen winkel, waar je niet vrij gemakkelijk via de ingang door kan steken naar de kassa/uitgang. Via de uitgang naar binnen gaan is dan eigenlijk voordringen bij de mensen die wel het juiste pad bewandelen. Ik heb ook een adres, waar ik regelmatig moet zijn, wat aan de andere kant van een één richting straat ligt. Ik heb vaak de neiging om even snel door deze straat te gaan, i.p.v. helemaal rond te rijden, maar ik vermoed dat de politie hetzelfde gaat reageren als deze winkelmedewerker.
😂 die Wilco! Braaf blijven mee marcheren hoor!
Zo herkenbaar dit… Ik moest ooit heel lang geleden als kind bij de kinderpsycholoog een test doen… Daar zat ook een doolhof bij… Dat was kiezen tussen a b c d e welke is juist om bij t kasteel te komen… Ik begon bij het kasteel ( de uitgang)… Kreeg op mijn kop van de psycholoog want dat mocht niet… Ik begreep het niet want ik kwam toch met t juiste antwoord en had een snellere route voor het antwoord… Hij zag mij oplossend vermogen niet… Miste de hoogbegaafdheid volledig…
Haha inderdaad, ik heb nog nóóit een doolhof gedaan waarbij ik niet bij de uitgang begon. Eerst alle letters uitproberen zou niet eens bij me opkomen, zijn er echt mensen die dat doen?
Nee, dat snap ik ook niet. Hier altijd bij de uitgang begonnen 😀
Met hond op deels afgezet bouwterrein, een regenachtige maandagochtend. Hekken open, niemand te bekennen die aan het werk is. En dan een vrouwelijke opzichter die de moeite neemt om uit de bouwkeet te stappen en eist dat ik aan de andere kant van de weg ga lopen (5 meter naar rechts) want ‘er wordt hier gewerkt’. Ehm…iets met vakantie, bouwstop of…gewoon niemand in de wijdw omtrek te bekennen? Op een weggetje waar geen auto’s, fietsers komen?
En als ik dat aangeef, dan voet bij stuk houden… En herhalend als ik daarbij aangeef dat ik er niet zou lopen als er gewerkt wordt uit respect voor de werkers… Tja…dan voel ik me echt een beetje anders…
Oh jee 😀
Dankjewel voor je reactie Sarah.
Fijne tekst en bedankt en een fijn weekend en gelukkiger jaar dan ooit tevoren voor je hoop ik van harte.
Liefs
Leuk dat je reageert.
Fantastisch verhaal !
Dankjewel.
Hoi Hoi,
Bij mijn bijbaan werk ik op een computer en sinds IT wijzigingen aanbracht, werken 2 programma’s niet meer. Ze krijgen het maar niet opgelost. Ik had aangegeven dat ik er de eerst volgende keer bij wilde zijn om alles door te testen (ik werk al 12 jaar met deze programma’s).
Aanstaande maandag zouden we dit samen doen. Plots gooit de IT man de planning om en ging dit op vrijdag doen (gisteren) – dan ben ik er niet. Dus ik mailde terug dat het beter is om dit samen te doen, want met die programma’s komt het heel nauw en kan ik het gelijk testen. Ik kreeg alleen terug “we gaan vrijdag ons best doen”. Arggggg. Om mij heen blijven werken en niet met mij.
Ik heb niets meer teruggehoord. Het is maar een verrassing of het maandag werkt of niet. Ik vrees van niet… want het zijn programma’s die je heel specifiek moet kalibreren en zij missen die info…
Dus ja héél herkenbaar. Dezelfde taal spreken is zoveel makkelijker.
Ingewikkeld.. Ben eigenlijk wel benieuwd hoe het is afgelopen?
Hi,
Ik ken iemand die graag krasloten koopt. Dan koopt hij er 3. €5 per stuk … kras kras kras. 2x niks, 1x €5. “Yes, ik heb €5 gewonnen!”
En als ik dan zeg “Nee, je hebt €10 verloren” gaat dat er NIET in.
Ik begrijp dat niet!!!!
Oh jee… Tja, dat lijkt me nogal logisch inderdaad 😀
Zo herkenbaar en zo vaak (in een andere setting) meegemaakt en tevens ook vrij frusterend!
Bedankt voor je reactie.