Tijdens mijn middelbare school carrière werd ik ontzettend bedreven in het aanpassen. Ik kreeg vriendinnetjes, deed wat er van me verwacht werd en leefde zoals het hoorde. Ik hoorde erbij.
Soort van.
Want tegelijkertijd zorgde het er bij willen horen er juist ook weer voor dat ik me nergens echt thuis voelde. Ik werd dan wel geaccepteerd, alleen niet voor wie ik was maar voor de rol die ik speelde. Dat was eigenlijk nog eenzamer dan alleen zijn.
Deze bedrevenheid zette zich door naar mijn studietijd en iemand vroeg in die periode aan mij ‘ik zie zo veel verschillende Adrienne’s, maar wie is nou de echte?’. Die kwam toen wel even binnen. Vooral omdat ik oprecht het antwoord niet had. Ik wist niet meer wie de “echte” Adrienne was.
Als hoogbegaafde was ik namelijk een fantastische kameleon. Ik was in iedere omgeving de meest passende versie van mezelf. Ik keek naar hoe anderen op elkaar reageerden en stelde daarmee instinctief vast wat er van mij verwacht werd en hoe ik me moest gedragen. Ik werd mijn omgeving, ik voegde me naar mijn omgeving. En dat gebeurde zonder dat ik er echt over nadacht. Hoe vaker ik dat deed, des te minder ik in contact bleef met mezelf.
Ik was succesvol naar de maatstaven van “normaal” en deed wat er verwacht werd. Zelf voelde het alleen alsof ik mijn beste vriend was verloren: mezelf. Steeds bevond ik mij in een kamer vol met mensen, die om mij heen bewogen, af en toe naar mij keken, maar mij niet zagen voor wie ik was.
Alleen is ook maar zo alleen
Dat jij en ik ons aanpassen aan onze omgeving is trouwens niet zo vreemd. Het zit in onze menselijke natuur. We hebben een dieperliggend verlangen om de verbinding met andere mensen aan te gaan. Die verbinding met andere mensen, kun je alleen aangaan als je allebei bereid bent om je een beetje aan te passen. Het aangaan van het contact met de ander, omschrijf ik daarom ook als het sluiten van een compromis.
Maar als hoogbegaafde schuilt daar een groot risico in. Jij moet namelijk, vanwege jouw anderszijn, in veel omgevingen een grotere aanpassing maken om mee te kunnen. En hoe groter die aanpassing, des te meer energie het kost. Wanneer je in een omgeving hebt gezeten met mensen die op een andere frequentie zitten, dan voel jij je ook letterlijk uitgeput. Wanneer jij je in een omgeving met gelijkgestemden bevindt, waar jij dicht bij jezelf kunt blijven, dan kom je juist thuis met extra energie.
Vanuit eigenheid de verbinding aangaan
Voor mij kwam jaren geleden het moment dat ik mij realiseerde dat het voldoen aan de verwachtingen, het voldoen aan de status quo en de maatstaven van normaal, mij vrijwel niets had gebracht. Het koste me vooral veel. Energie, plezier, mezelf. Het koste me zoveel, dat ik leegliep.
Daarmee kwam ik op een punt in mijn leven waarop ik zei ‘zo gaat het voor mij niet werken, op deze manier kan en wil ik niet verder’. Ik wist dat er meer in me zat en dat het er niet uit zou komen door de regels van andere mensen te blijven volgen. Ik wist ook dat het niet loont om jezelf helemaal los te zien en los te maken van de wereld om je heen.
Ik wilde vanuit mijn eigenheid de verbinding met anderen aan kunnen gaan. De verbinding waarbij wij allebei zien, accepteren en waarderen dat de ander anders is. Dat we samen onszelf kunnen zijn.
Wat bleek. Toen ik dat ging doen, ging de omgang met andere mensen zoveel makkelijker. Ja, er waren mensen die mijn eigenheid maar raar vonden. En ja, er waren mensen die dat niet begrepen. Maar dat kon mij niet zoveel meer schelen. Want ik had de belangrijkste persoon in mijn leven terug: mezelf.
De belangrijkste les die ik daarin heb geleerd, is dat als je kiest om echt voor jezelf te staan en jouw plek in de samenleving durft in te nemen, dat de meeste mensen dat juist heel leuk vinden. En sommige mensen vinden het niet leuk. Er gaan daarom ook twee dingen gebeuren: mensen verdwijnen uit je leven omdat je niet meer voldoet aan hun maatstaven van “normaal”. En mensen komen in je leven omdat ze het tof vinden wat je doet en waar je voor staat.
Het lijkt misschien vervelend dat een aantal mensen vertrekken, maar meestal is dat juist een bevrijding. Dit zijn namelijk de kwantitatieve relaties. Ze tellen mee in aantal, maar missen de inhoudelijkheid, de kwaliteit. Het onderhouden van deze relaties kost je juist ook energie. Bovendien heb je met de mensen die gaan omdat jij jezelf bent, gewoon niets (meer) te doen in het leven. Met hun vertrek, creëer je wel mooi ruimte voor de mensen die wel bij jou passen. Het is bovendien heerlijk als je niet meer hoeft te voldoen aan de regels van mensen die jij zelf helemaal niet zo leuk vindt.
De leukste mensen zijn zichzelf
Uiteindelijk gaat het er om dat jij kunt zijn wie je bent, om daarmee jouw plek in de samenleving in te nemen. Dat gaat samen met het maken van keuzes die nu moeilijk lijken, maar je leven juist makkelijker maken.
In plaats van aanpassen is het de truc om jezelf in te passen. Daarmee bedoel ik het volgende. Je leeft naar je eigen regels en doet wat je doet op jouw manier, waarbij je dicht bij jezelf blijft. En tegelijkertijd ga je vanuit jouw eigenheid de verbinding aan met de eigenheid van anderen. In plaats van afzetten tegen, voeg je met jouw eigenheid waarde toe aan de omgevingen waar jij je in bevindt. Vanuit gelijkwaardigheid.
Je zult merken dat andere mensen dat waarderen en juist leuk vinden aan je. Wanneer je dat lastig vindt om te geloven, neem dan eens de tijd om te kijken naar de mensen waar je zelf naar opkijkt en die je graag mag. Je gaat dan het volgende herkennen: ze zijn authentiek, echt zichzelf en trots op hun eigenheid. Ze weten dat juist die eigenheid hun grootste kracht is. Ze trekken hun eigen plan en kiezen bewust voor de omgevingen die bij hun passen. Mensen die zichzelf zijn, zijn leuker. En nog belangrijker; ze hebben het zelf ook veel leuker.
Zelfs al zou je het willen, jezelf aanpassen, leven naar de regels van een ander, je houdt het niet vol. Op een dag is het op en heb je geen energie meer om te voldoen aan andermans verwachtingen. Dan heb je de energie niet meer om je te begeven in omgevingen die niet bij je passen met mensen die je niet begrijpen. Het is aan jou om nu al de keuze te maken dat je daar niet mee door wilt gaan. Want anders wordt die keuze straks wel voor je gemaakt.
En weet je, je bent niet in het leven gekomen om te zijn en doen zoals de rest. De samenleving is niet gebaat bij allemaal dezelfde mensen. Je bent hier omdat jij iets te doen hebt wat alleen jij kunt. Dat waar jij de perfecte karaktereigenschappen en kwaliteiten voor hebt. Wat dat is, daar kom je achter door te kiezen voor jezelf en het pad dat voor jou voelt als het juiste pad. Eng? Ja! Is het het waard? Absoluut!
Heb jij mijn E-book over hoogbegaafdheid al gelezen?
Die kun je hier gratis aanvragen!
Comments 14
zo vanmiddag nog maar eens gelezen…de herkenning…de beweging ook…(van komen en gaan)
Weer opnieuw, en nog meer inzicht levert mij dit op! Dank je!
Zo herkenbaar. Je leven lang aanpassen en zijn wie je niet bent. Door de jaren jezelf verliezen en als je dan weer op zoek wil gaan naar jezelf, weet je jezelf niet meer te vinden. Vergeten wie je was of wilde zijn.
Ergens leg jij jezelf erbij neer. Staak je de strijd met jezelf en leef je in de illusie dat het toch maar niet te veranderen is. Frustrerend soms.
Ik herken veel punten in mijzelf. Al zou ik mijzelf ook niet als hoogbegaafd willen omschrijven, zie ik toch raakvlakken op zeer persoonlijk gebied.
Voor velen blijft het een strijd voor het leven. Onzichtbaar gevoerd in je innerste zelf. Een strijd tegen jezelf. Een strijd waarin je niet alleen maar kan winnen maar uiteindelijk ook verliest. Wat? Dat is voor iedereen anders, maar voor iedereen even belangrijk.
de spijker op de kop! ik ben een echte kameleon en ik wil wel mezelf zijn en durf ook wel anders te zijn , ik weet alleen niet meer wie dat is. Wie ik ben. Hoe kom ik daar achter.
Hi Esther, het is een proces van naar op jezelf op zoek gaan. Dat is ook een belangrijk onderdeel van de 7week Insight die ik aanbied, de persoon die je bent en wilt zijn vormgeven. Is dat waar je nu het meeste naar op zoek bent?
In aansluiting op wat ‘A’ schreef en jouw reactie hierop Adrienne..
Er moeten wel mogelijkheden en opties zijn voor iemand om “te ontsnappen.”
Of diegene moet het niet erg vinden / moedig genoeg zijn om desnoods op straat te eindigen zonder support van wie of wat dan ook, met alle mogelijke risico’s die dat met zich mee brengt. Tuurlijk valt hier een state of mind voor te ontwikkelen e/o aan te nemen, maar ik kan nog niet zeggen dat ik erg geloof in het “wie goed doet, wie goed ontmoet principe.” Vaak is het leven een loterij, waarbij de één geluk heeft en de andere niet. Ik luister bijvoorbeeld veel naar Abraham Hicks.. Tolle en dergelijke seminars en deels geloof ik wel dat “wat je uitstraalt en daar waar je over denkt, dat je dit ook creëert..” Maar toch ook weer niet helemaal.
Ik herken mij zeker in alles wat je schrijft en in die zin kan ik van mijzelf zeggen dat ik altijd mijn beste been voor zet, mij aanpas of heb gepast… Ook poog ik mensen te zoeken die mij in de waarde laten… maar keer op keer blijkt het niet mogelijk te zijn om helemaal mijzelf te zijn. Zelfs bij ‘mensen met diepgang en die zeggen “nee, je kunt echt alles tegen mij zeggen,’ is mij nog niet gebleken dat het wordt gewaardeerd als ik bijvoorbeeld volledig eerlijk ben.
Maar goed… het zal wel de moedigheid zijn die ik mis.
Maar liever een leven met een dak boven mijn hoofd, een baan en iig wat mensen om mij heen.. dan een leven zonder dit alles.
Voor sommigen lijkt er dus zo goed als zeker geen ‘ontsnapping te zijn’ en is het wat makkelijk om het enkel samen te vatten met “gewoon voor jezelf kiezen en dan komt het allemaal wel” denk ik.
Heel eerlijk Arjan, ik begrijp heel goed je “zorgen”, maar je staat niet zomaar op straat, tenzij je ineens je baan opzegt en niets achter de hand hebt. “Ontsnappen” is echt mogelijk, als je het in stapjes doet. Wanneer je echter het gevoel hebt dat je vastzit, dan ervaar je ook weinig ruimte en mogelijkheden. Bovendien is het altijd eng als je iets in je leven verandert. Hoogbegaafd of niet, als mens zoek je een bepaalde mate van zekerheid. Maar wanneer je helder maakt hoe jij jouw leven wilt leven, wie je wilt zijn/bent en wat je wilt bereiken, ga je ook zien welke kleine stappen je in de juiste richting kunt gaan zetten. Dan ga je zien hoe je kunt “ontsnappen”. Niet meteen nu, maar wel wat je nu al kunt doen. Ik hoop dat je blijft zoeken naar wat wel past, want een net-niet-leven is zonde van jou en jouw kwaliteiten.
Jouw perceptie is zo herkenbaar voor mij 🙂 bedankt daarvoor! Ik gebruik schrijven ook om mijn behoefte aan diepgang te uiten. Ik heb dankzij levenservaringen en bewust inzetten van persoonlijke ontwikkeling een acceptatie van mijn zijn gevonden. Driandayaba.com & driandayaba.wordpress.com zijn mijn dagboeken.
Graag gedaan. En leuk om te horen Peggy :). Succes met het schrijven!
Hoi Adrienne, als reactie op je weer herkenbare artikel, weet ik dat hier de sleutel ligt naar mezelf toe. Loslaten van het oude maakt vrij. En het is me gelukt! Ik laat mijn vorige baan volledig los en mag al aan de slag binnen een supermooi project binnen de muziek. Ik word zelfstandige 😉 Ik blijf op mijn pad en blijf weg van al begaande paden. Alles kwam precies op het goede moment naar me toe. Een nieuw avontuur tegemoet met veel mogelijkheden. Alleen omdat ik de beren op de weg negeer en voor mezelf kies. En het geeft een heel groot gevoel van vrijheid!!! Wauw….nog steeds bedankt voor je begeleiding. Super!
Wauw Marion! Wat ontzettend gaaf, wat goed! Gefeliciteerd! Ik ben heel erg trots op je, op alle stappen die je hebt gezet sinds de 7day Insight en hoe ver je nu al bent gekomen. Blijf voor jezelf kiezen, want je hebt zo ontzettend veel te bieden. Heel veel respect voor jou en een diepe, oprechte buiging voor jou en het pad dat jij beloopt.
Dit komt voor mij op het juiste moment. Ik ben op zoek naar een nieuwe baan. Dat zal het beste gaan als ik mezelf durf te zijn.
Helemaal waar Willy. Dank je wel voor je reactie. Weet je al wat voor soort baan je zoekt?
Wat een.goed artikel Adrienne.
Ik herken heel veel.
Aanpassen aan de omgeving, aan anderen, familie, vrienden, collega s ….het is een tweede natuur. Ik moet ook wel omdat ik onder mijn niveau werk, ik heb anders helemaal geen aansluiting met collega s en werkgever waardoor ik weer vertrek en.weer op zoek ga naar een andere baan. Ik ben zo verveeld en daar zo moe van.
Eigenlijk ben ik in heel mijn leven verveeld besef ik.
Vrijheid is voor mij mijn redding,
Hoogbegaafd zijn is geen voordeel als je.geboren bent in een gezin waar iedereen acteert op.lbo niveau. Ontsnappen is onmogelijk gebleken.
Dank je wel voor je reactie. Wat zonde om te horen dat je onder je niveau werkt en leeft. Ik begrijp heel goed waarom je doet wat je doet. Maar hoe vrij ben je als je leeft naar de regels van anderen en doet waar je verveeld en moe van wordt? Ontsnappen is en blijft echt mogelijk. Ook al kun je nu nog niet zien hoe. Ik zie iedere dag mensen die besluiten om hun eigen plan te gaan trekken. En ook zelf kijk ik iedere dag in de spiegel en zie ik iemand die nu wel naar zichzelf en de eigen regels leeft. Dat is de grootste bevrijding. En nee, dat was niet altijd makkelijk op weg er naar toe en ook ik kwam mijn belemmeringen tegen. Maar het kan echt! En het begint alleen wel met de beslissing dat jij voor jezelf gaat kiezen.