Toen ik voor het eerst begon met ondernemen had ik niet heel veel meer te verliezen. Ik was het jaar daarvoor naar Amerika geëmigreerd om te gaan trouwen met een Amerikaan, maar mijn relatie liep stuk en dus kwam ik terug naar Nederland. Ik had niet meer dan twee koffers in mijn bezit en had geen vast inkomen. Ik trok tijdelijk weer terug in bij mijn ouders terwijl ik bij mezelf te rade ging wat ik nu met mijn leven ging doen, aangezien al mijn toekomstplannen verdwenen waren. Mijn American Dream was ineens helemaal over.
Op 21 maart 2014 ging ik vol excitement naar Amsterdam om daar mijn handtekening te zetten bij de KVK voor mijn eigen onderneming. Voor mij voelde dit als het begin van iets nieuws. Iets moois, iets passends en iets dat helemaal van mij was. Een paar maanden later vond ik via via een kamer in een appartement in Nijmegen. De jongen waarvan ik huurde vertelde ik eerlijk: ‘Ik weet nog niet hoe ik de huur ga betalen, maar ik denk dat het lukt.’ Blijkbaar vertrouwde hij mij daar wel in en zo woonde ik ineens in Nijmegen.
Inmiddels was ik in gesprek met iemand die een ontwikkelomgeving voor hoogbegaafde jongeren aan het opzetten was en ik wist en voelde: hier moet ik bij zijn. Dus sloot ik mij aan. Een jaar later kreeg ik een mooi contract aangeboden waarop stond dat ik weer werknemer was geworden. Terwijl mijn vader over de telefoon zijn felicitaties uitsprak, voelde ik vooral een beetje pijn in mijn buik. Heel eerlijk, het voelde een beetje alsof ik mijn ziel had verkocht.
In de jaren die volgden kocht een appartement voor mezelf, creëerde ik een fijn sociaal netwerk in Nijmegen en ontving ik een vast salaris. Maar dat ik geen ondernemer meer was begon steeds meer te wringen. Ik begon daardoor ook tegenzin te ontwikkelen voor mijn werk, terwijl ik oprecht dacht dat er geen andere baan voor mij zou zijn die zo passend was als dit. Dus deed ik uiteindelijk waar veel mensen zich destijds over verbaasden. Ik nam ontslag om weer ondernemer te worden en om mij helemaal te kunnen richten op mijn eigen bedrijf. Ook al had ik een hypotheek. Ook al had ik nu wel alles te verliezen.
Noem het innerlijk weten, maar ik twijfelde er niet aan dat wat ik wilde mogelijk was. Natuurlijk vond ik het soms spannend en natuurlijk had ik soms momenten waarop ik overwoog om de handdoek in de ring te gooien, maar ik voelde altijd weer, dit gaat gewoon lukken. Vroeg of laat. En dat geloof bleek cruciaal te zijn.
In mijn nieuwe masterclass van Last naar Gave vertel ik over wat er nodig is om vooral de voordelen van hoogbegaafdheid te gaan ervaren, in plaats van de lasten. En één van die ingrediënten is geloof. Want zonder geloof zul je niet doen wat nodig is om plezier te kunnen hebben van je hoogbegaafdheid en in je leven. Zonder geloof ga je jezelf in de weg zitten. Dan zul je jouw unieke gaven nooit helemaal kunnen benutten en zul je jezelf klein houden. Dan zul je steeds net niet doen waar je echt naar verlangt.
Herken je bij jezelf dat je nu nog vooral last hebt van je hoogbegaafdheid? Dat je vaak op de rem staat, jezelf veel aanpast en dat je meer nadelen dan voordelen van HB ervaart? Dan is het sowieso slim om de masterclass even te bekijken. Meld je hier aan voor de masterclass van Last naar Gave.
En ik ben benieuwd. In hoeverre geloof jij dat hoogbegaafdheid een mooi cadeau is (of kan zijn) voor jou? En dat wat je het allerliefste wilt mogelijk is? Laat het weten onder de blog:
–
Heb je het e-book over hoogbegaafdheid al gelezen? Dat kun je hier gratis aanvragen: e-book: ‘Hoogbegaafdheid het is meer dan je denkt’. Je ontvangt dan ook de HB-updates gemakkelijk in je mail.
