Ik vind het heerlijk om er af en toe een paar dagen even uit te zijn. Dan kan ik in alle rust hele dagen schrijven. Echt een luxe vind ik dat. Ik kies dan vaak omgevingen in Nederland uit waar ik nog niet eerder ben geweest. Zo’n nieuwe omgeving brengt altijd weer extra inspiratie met zich mee.
Voordat ik dan met mijn rugzakje op pad ga naar mijn bestemming, check ik wel altijd even Google Maps om de route te bekijken. Vaak moet ik nog een stukje lopen vanaf een station, dus loop ik in Google Maps alvast het stuk dat ik straks in het echt moet afleggen. Uit ervaring weet ik dat dit een heleboel gezoek en gedoe scheelt als ik er straks ben. Ook met navigatie kan ik namelijk soms behoorlijk de mist in gaan. Als je de blog ‘zwarte band in verdwalen’ hebt gelezen, weet je dat ik dit niet van een vreemde heb ;).
Wat ik persoonlijk een groot voordeel vind, is dat je in Maps grote stappen voorwaarts kunt zetten, in plaats van dat je de route op dezelfde snelheid moet afleggen als wanneer je hem in het echt zou belopen. Mezelf kennende zou ik het dan waarschijnlijk niet doen bij een wandeling van langer dan vijf minuten. Kost te veel tijd.
Tenzij…
… ik steeds grandioos zou verdwalen en dat het thuis alvast rustig even bewandelen van de route mij die verdwaaltijd, frustratie en stress zou besparen. Dan zou ik het nut er wel van inzien.
Als je herkenning vindt in hoogbegaafdheid, zul je met mij delen dat je dingen graag snel doet, dat je wilt dat dingen snel gaan en dat je ook graag met grote stappen voorwaarts gaat. Daar schuilt alleen het gevaar in dat je aan het begin van de reis niet genoeg tijd neemt om je te verdiepen in de bestemming en hoe daar te komen.
Misschien herken je bijvoorbeeld wel dat je uitgekeken bent geraakt op je werk en dat je dan in een andere baan rolt wat het ook net niet helemaal is.
Wat we niet altijd beseffen, is dat we onszelf een enorme hoeveelheid tijd- en energieverspilling besparen als we eerst de tijd nemen om ons te verdiepen in de volgende bestemming. Als we de tijd nemen om na te denken over wat we willen en wat onze werkvoorwaarden zijn. Je zult merken dat de tijd en aandacht die je investeert in het onderzoeken wat je wenst en nodig hebt op termijn altijd meer oplevert.
Als je jouw werkvoorwaarden kent, kun je bijvoorbeeld ontdekken dat de baan die je nu hebt met een paar kleine aanpassingen ook weer goed zou passen. Dat voorkomt dat je onnodig gaat jobhoppen. En als je toch toe bent aan een nieuwe baan, kun je het sneller herkennen als de nieuwe baan die je nu op het oog hebt helemaal niet bij jou past, omdat niet wordt voldaan aan jouw belangrijkste werkvoorwaarden.
Het is in ieder geval niet voor niets dat de eerste twee principes in mijn boek ‘Nooit meer ruzie met je baas’ draaien om zelfkennis en het leren kennen van je werkvoorwaarden. Dat maakt het veel makkelijker om keuzes te maken in het verlengde van wie jij bent en wat klopt voor jou. Op die manier kun je jouw unieke gaven gaan benutten en kun je werkomgevingen vinden of creëren waarin jij helemaal tot je recht komt. Dat is een win voor jou en een win voor de wereld.
Als je toe bent aan leuker werk dat goed bij je past, dan is mijn boek een mooi begin. Bestel het boek hier: ‘Nooit meer ruzie met je baas’
–
Heb je het e-book over hoogbegaafdheid al gelezen? Dat kun je hier gratis aanvragen: e-book: ‘Hoogbegaafdheid het is meer dan je denkt’. Je ontvangt dan ook de HB-updates gemakkelijk in je mail.
Ik heb er zo’n 20 jaar over gedaan om het begrip liefde zo te kunnen omschrijven dat ik er tevreden mee ben.
Hetzelfde geldt voor wat een maatschappij is en wat het nut hier nu van is.
Maar het 1e wat ik deed was uitzoeken waarom ik iets doe.
Ik had als kind al snel door dat wat mensen zeggen (het abstracte) niet hetzelfde is als wat ze doen (het concrete). Zodoende heb ik mezelf aangeleerd om altijd te checken of wat ze zeggen ook daadwerkelijk doen. En al snel trok ik de conclusie dat niet de waarheid belangrijk is, maar wat sociaal geaccepteerd is. Dit had ik geleerd toen mijn ouders mij wijs probeerden te maken dat Sinterklaas bestaat, terwijl ik al zelf had uitgevogeld dat mijn vader de Sinterklaas cadeaus in de kofferbak van de auto had verborgen.
Dit verklaard wellicht waarom mijn basisgevoel ambivalentie is -> wat ik weet kan het tegenovergestelde zijn van wat ik voel. Nu is dit geen probleem meer, omdat ik niet anders meer gewend ben.
De eerste 20 jaar van mijn leven was ik dus meer bezig met het observeren van mijn familie, school, de kerk en de rest van mijn directe omgeving.
Maar dit veranderde na het lezen van het boek *Zen & de kunst van het motoronderhoud.* Dit boek deed mij ervan doordringen dat ik altijd filosofisch bezig was, ook al was ik mij hier niet van bewust.
Of ik nu snel of langzaam leer vind ik niet zo relevant, wat ik wel belangrijk vind is of datgene wat ik leer of onderzoek ook echt waardevol voor mij is.
Want ik ben eerder lui dan moe; alles wat ik niet belangrijk vind vergeet ik gewoon weer.
Qua werk heb ik dus geen problemen, omdat ik zelf werk heb uitgekozen dat perfect op mij en mijn behoeftes aansluit.
Privé gaat het iets minder omdat ik even geen zingeving heb, waardoor aansluiting met gelijkgestemden belangrijk is geworden.
Hier een anonieme lezer die even een reactie wil achterlaten 🙂 Ik had nooit gedacht dat ik een blog over HB zou lezen, of me hier überhaupt in zou verdiepen. Ik heb je e-book gelezen en de HB test ingevuld. Ik herken me zeker niet in alles, of kan het me eenvoudigweg niet allemaal meer herinneren, zoals de onderwerpen over jeugd. Zelfs mijn vrouw heeft naderhand mijn formulier bekeken en zei eerder volmondig “Ja! Dat doe/ben jij echt wel!” op enkele punten, waar ik mezelf bijvoorbeeld een lager punt op had gegeven. Het enige wat ik wel weet is dat ik na het volgen van een traject bij een jobcoach, na meerdere bore-outs en job switches, ik nog steeds niet het gevoel had alle antwoorden te hebben.
Ik mag binnenkort op intake bij een instantie die zich focust op HB. Mogelijk sluiten ze daar uit dat ik niet zwakbegaafd ben (geintje). Feit is wel dat je test, ook al vond ik het wat jammer dat het slechts vragen waren die in positieve zin meehielpen aan de score en ik een cijfer tussen de 1 en 10 moest geven ipv 1 en 5 bijvoorbeeld (wanneer is iets nu voor mij een 2 of een 4, dat vind ik lastig en daar ga ik te lang over nadenken), het wel geholpen heeft bij mijn stap om een intakeformulier in te vullen elders. En ik mag op intake komen, heel erg benieuwd of er iets uit gaat komen.
Wat een herkenning. Snel, bij mij moet alles snel. Dat irriteert me, maar ik kan er ook enorm van genieten! Zo heb ik een snelle auto (elektrisch, die lanceert je zowat) die me nog niet snel genoeg gaat. Heerlijk, hard rijden. Ik krijg dan soms van die wedstrijd-mannen naast me. Daar baal ik dan weer van, want voor mij is het geen wedstrijd, dat snel rijden. Het is meer dat ik geen zin heb om lang in de auto te zitten omdat ik nog zoveel wil doen. Een noodzakelijk kwaad waar ik gebruik van maak om toch op een bepaalde manier te genieten. Best gek om er zo over te filosoferen.
Het is dus voor mij tijdsbeperkend op dat moment bedenk ik me nu. Ik doe iets, in de tijd waarin ik liever iets anders wil doen.
In mijn dromen beam ik overal naartoe. Dat is echt zo veel praktischer. Gelukkig heb ik geen last van verdwalen, ik bekijk van te voren waar ik naartoe ga, dat scheelt tijd, en maak een schema op vakantie waar ik langs wil gaan.
Mijn ingebouwde richtingssensor werkt bijna altijd feilloos. Ik heb weer andere beperkingen.
Hi allen,
Ik vind de stelling “zonde van de tijd” heel uitdagend.
Dat “Zonde van de tijd” mijns inziens een illusie is wil ik aan de hand van 2 stellingen bespreekbaar maken.
Iets kan “zonde van de tijd” zijn als die tijd anders had kunnen worden besteed, bij voorkeur nuttiger.
Stelling 1: Er vanuit gaande dat op sub-elementair niveau elke volgende situatie kan worden bepaald uit de bestaande situatie kan de conclusie worden getrokken dat elke situatie in tijd kan worden bepaald. Dit geeft aan dat we onze momenten niet kiezen maar slechts ondergaan.
Stelling 2: We kunnen pas bepalen dat een moment “zonde van de tijd” is als dit moment reeds heeft plaatsgehad.
Filosofisch: Een moment is een dwarsdoorsnede van altijd en dit delen we met minimaal alles binnen ons zonnestelsel, eventuele zwarte gaten daargelaten. “Zonde van de tijd” is mijns inziens een uiting van emotie op een bepaald moment in een bepaalde situatie. Een verandering van het moment of de situatie kan het gevoel van waarde van het betreffende moment in zowel positieve als in negatieve zin doen veranderen.
In relatie tot werk: Ik heb het altijd lastig gevonden om de zin van mijn werk in te zien. Ik zie iedereen om me heen zich druk maken om banale zaken. Bij de overheid hebben we te maken met een overschot aan narcistische types die zich macht en geld doel hebben gesteld. Mijn “gaven” geven mij het vemogen mijn omgeving naar mijn behoeftes te manipuleren. Ik ben er niet altijd trots op maar ik meen dat ik er niemand echt pijn mee doe bezijdens af en toe mezelf. We moeten per slot wel overleven in deze wereld.
Tot een paar jaar geleden voelde ik me altijd schuldig dat ik maximaal slechts 2 uur per dag nodig had om aan de verwachtingen van mijn collega’s en leidinggevende te voldoen. Corona zij dank kan ik dat nu vanaf thuis doen en is het leven een beetje aangenamer geworden. Mijn grootste hobbies zijn koken, wandelen en niets doen en deze kan ik nu beter met mijn werk combineren 😉
Groeten, André
Dankjewel voor je reactie. Fijn André om te lezen. Inderdaad heeft dat voor veel mensen qua werk meer vrijheden opgeleverd.
“Dat “Zonde van de tijd” mijns inziens een illusie is wil ik aan de hand van 2 stellingen bespreekbaar maken.
Iets kan “zonde van de tijd” zijn als die tijd anders had kunnen worden besteed, bij voorkeur nuttiger.”
Maar zelfs al had je jouw tijd verkeerd ingevuld, dan nog kun je hiervan leren door je bijvoorbeeld af te vragen wat er verkeerd ging en dit in het vervolg
te verbeteren. Op deze manier is je tijd nooit verspild.
Je kunt dan alleen nog maar je tijd verspillen door op te merken dat je jouw tijd verkeerd had ingevuld en er vervolgens niets aan te doen.
Maatschappelijk gezien kun je wel van alles overschouwen, echter in vele (de meeste) gevallen kom je idioten tegen die enkel met een eigen belang bezig zijn en daarmee ook nog kans zien een meute mee te krijgen…. Euhm, over banen ed, ik voel me niet meer geroepen om een “baan”te nemen, me ondergeschikt te maken aan een van genoemde idioten. In mijn optiek, mogelijk wat negatief, is de mensheid verdoemt, dwz, men heeft niets, maar dan ook niets geleerd van het verleden. Bijgevolg ga ik dan ook, vanuit mijn leeftijd, maar ook vanuit bovenstaande bewering (en) geen baan meer nemen. Het levert alleen maar meer shit op en de doelen raken verder verwijdert. Sorry.
Dat is ook de reden waardoor er steeds meer zelfstandigen komen 🙂 Dankjewel voor je reactie Nik.
LoL mijn stelling is dat de mens alleen als individu intelligent is.
Hoe meer mensen je in dezelfde ruimte stopt hoe lager de IQ van de individu.
Dit komt waarschijnlijk omdat de overgrote deel van de mensheid nog steeds kuddedieren zijn en zich veilig in een groep wanen, waardoor ze bereid zijn hun individualiteit aan de status quo te conformeren. Dat de meesten hun mening belangrijker vinden dan simpele feiten is gewoon funest voor de IQ van de mens. Dus vergeet het maar dat mensen leren van hun fouten.
Het feit dat de democratie & het kapitalisme werken op het principe van eigenbelang wil ook niet helpen.
Wanneer het de democratie betreft gaat men er doorgaans vanuit dat kwantiteit ook kwaliteit is.
En het kapitalisme heeft ervoor gezorgd dat een hele kleine minderheid het meeste bezit.
Gek , ik word nog steeds panisch als ik een nieuwe route moet gaan doen… het lijkt alsof ik met zijn twee ben soms ; de ene kant zegt je wel rationeel ” och dat lukt wel ” , die andere stem zegt ” oh nee ik ga verloren lopen ! ” En je weet dan nog dat als je panisch gaat worden dat je inderdaad de weg kwijt gaat raken. Terwijl vind ik het ook nog steeds eng om onbekende route’s te doen of word ik overenthousiast waardoor ik het maar skip… dat enthousiasme verandert naar te snel willen gaan en reeds daar zijn waardoor ik ontzettend onhandig ben… wie heeft er daar nog last van van die onhandigheid eigenlijk ? Ik voel me wat alleen… een beetje een grote kluns / peuter die altijd vrolijk is maar het onhandige heeft meer nadelen dan ik dacht.
Fijn dat je reageert Vicky. Wanneer je vooral van jezelf vrolijk bent, heeft onhandigheid ook zo zijn charme 😀
Iedere keer dat iets niet zo handig uitpakt, dan leer je daar ook weer van voor de volgende keer.
“het lijkt alsof ik met zijn twee ben soms ; de ene kant zegt je wel rationeel ” och dat lukt wel ” , die andere stem zegt ” oh nee ik ga verloren lopen !”
Hah, dit herken ik. Mijn baseline stemming is ambivalentie -> wat ik weet kan het tegenovergestelde zijn van wat ik voel, maar ben dit inmiddels gewend.
Jouw ratio verteld je “och dat lukt wel,” terwijl je gevoel juist het tegenovergestelde zegt: “oh nee ik ga verloren lopen!”
Je ratio & je gevoel kun je beschouwen als een gevecht tussen 2 wolven en de wolf die dit gevecht gaat winnen is de wolf die jij het meeste voed.
Ik ben niet empathisch zoals de meeste HSP, maar gebruik cognitieve empathie, wat ook wel ‘theory of mind’ of perspectiefname wordt genoemd,
Ik lees dus geen gedachten, maar analyseer & voorspel het gedrag van mensen.
Ik classificeer mezelf als een Hoog Analytisch Persoon, wat een onderklasse is van de HSP (wat ik zelf heb verzonnen als deze niet al bestaat)
Ik kan al mijn bevindingen logisch verklaren, iets wat de HSP vaak niet kan
Ik gebruik geen moeilijke woorden, omdat ik autodidact ben; ik profileer al vanaf mijn 6e en heb mijn methode voor het vinden van de objectieve waarheid door de jaren heen geperfectioneerd.
Voor mij geldt:
weten = zien -> hoe meer ik weet, hoe makkelijker het is om de objectieve waarheid te vinden en mensen te voorspellen.
Mijn baseline stemming is ambivalentie -> wat ik weet kan het tegenovergestelde zijn van wat ik voel, maar ben dit inmiddels gewend.
Ik vind het gemakkelijk om films & verhalen te voorspellen, omdat ze binnen een bepaalde set regels werken.
Ik analyseer mensen op dezelfde manier als ik dat bij films & verhalen doe, maar dit vergt iets meer tijd omdat mensen iets gecompliceerder zijn.
Omdat ik niet kan stoppen met het analyseren van de mensen om mij heen isoleer ik mijzelf.
Of ik ben altijd eenzaam of ik ben nooit eenzaam geweest.
Ik geef de voorkeur om alleen te zijn en leef spartaans; ik gebruik alleen datgene wat ik nodig heb, niet wat ik wil.
Is hier ook iemand die zich herkend in het cognitief empathisch zijn?
Cognitieve empathie:
– het perspectief van een ander nemen
– jezelf letterlijk in de schoenen van een ander verplaatsen
– iemands gevoelens begrijpen
Hallo allemaal 🙂 , ik check ook altijd routes van te voren (lekker handig en tijdbesparend) maar daarnaast heb ik ook een oog gekregen voor architectuur waardoor ik eigenlijk nooit verdwaal omdat bepaalde details in gebouwen gelijk worden opgeslagen en op momenten dat ik een weg terug moet springen deze details gelijk in het oog 🙂 .
Goede tip Peter! Dankjewel voor het delen.
Hoewel ik geografisch goed onderlegd ben. Is het soms een bewuste keuze om een soort van te verdwalen in de omgeving. Gewoon even je gedachten ergens anders op richten. Alles even lekker in de vertraging zonder het als maar analyseren, definiëren, interpreteren, determineren, abstraheren, om te kunnen concluderen dat (…)
En na een keer of 50 eindelijk niet afgeleid en het boek besteld 😊
Mooi Sabine 🙂 dankjewel voor het delen, het is inderdaad zo dat het af en toe ook heerlijk is om je even ergens anders op te richten! Dankjewel voor je reactie.
Hi Adrienne,
Elke week een leuke uitdaging voor de hersenen. Ook hier kunnen we weer een paar dagen bewust en onderbewust mee aan de slag. Dankjewel voor de mogelijkheid die je biedt men zich te verdiepen in allerdaagse, doch uitdagende vraagstukken.
Ook hier zal ik weer met veel plezier over nadenken.
Groeten, André
Mooi André, dankjewel!
Heel herkenbaar. Vaak “adviseer” ik de richting al tijdig, het pad er naartoe duurt mij te lang. Dan is het klaar. Voor mij werken korte projecten prima, met een kop en een staart waarbij ik graag met anderen samenwerk. Als het te lang duurt gaat het mis en zit ik weer op verveling. Of de irritatie slaat toe, vermoeidheid etc. Voor het komende half jaar probeer ik alles los te laten en volledig in de ruststand te gaan leven, of het gaat lukken, de tijd zal het leren. Ik probeer meer gelijkgestemden te vinden. Daar krijg ik veel energie van. Zowel van samen in gesprek zijn als samen de stilte ervaren.
Mooi Cindy, dankjewel voor het delen van je persoonlijke ervaring. Het is inderdaad precies zoals je beschrijft, van gelijkgestemden krijg je energie en dan zullen stiltes ook niet ongemakkelijk aanvoelen!