Wanneer ik (weer..) bij een nieuw bedrijf begon, vond ik het heerlijk om eerst even losgelaten te worden. Om op alle afdelingen te kijken, om te zien hoe het “hier” werkt en vooral ook waar het beter kan. Werk- en bedrijfsprocessen vind ik fascinerend. Ik kan namelijk al heel snel zien waar het scheef loopt, waar het efficiënter kan en waar al snelle winst te halen is. Kan ik van genieten.
Waar ik minder van kon genieten is dat ik daarna met mijn strakke voorstel aankwam bij iemand die dan reageerde met ‘Interessant. Maar daar hebben nu geen budget/mensen/tijd voor.’ Dan kreeg ik meteen kortsluiting. Ik kreeg het in mijn hoofd niet gerijmd dat er ergens geld kan worden bespaard door iets te veranderen in je werkprocessen of in het bedrijf. Maar dat er geen mensen of budget voor vrijgemaakt kunnen worden om dat te realiseren. Naast een “huh-moment” kreeg mijn motivatie om dit bedrijf nóg beter te maken dan ook een kleine dip. Ik moest me vaak ook maar vooral eerst bezig houden met mijn eigen werk. Dat dat al klaar was, scheen niet zo relevant te zijn.
Zo doen wij dat hier niet
Als hoogbegaafde zie je al snel waar er verbeterd kan worden. En je vraagt jezelf regelmatig af “waarom hebben ze dat nou zo gedaan, dat kan toch veel beter?!”
Wanneer je net ergens bent begonnen met werken, krijg je te horen dat als je ideeën hebt of ziet waar er verbeteringen mogelijk zijn, dat je dat vooral moet laten weten. Meestal hebben ze er niet op gerekend dat je als hoogbegaafde dat niet alleen heel serieus neemt, maar ook dat je gemakkelijk een waslijst met verbeterpunten kunt produceren.
Vol goede moed draag je jouw mooie inzichten aan, maar krijg je overwegend de reactie “nee, dat kan helaas niet”. Of “daar ga ik niet over, dat wordt door het hoger management bepaald”. En natuurlijk de “zo doen we dat hier niet, het is fijn als jij je gewoon bij je eigen werk houdt”. Oef. Weg motivatie om mee te denken en samen de organisatie beter willen maken.
Vervolgens loop je tegen van alles aan wat echt zo veel beter kan, maar je wordt niet gehoord of begrepen. Dan heb je een prachtig voorstel, maar zodra je het probeert uit te leggen, kijken je collega’s en baas je zo verward aan. Het lijkt wel alsof je een pitch in het Chinees hebt gedaan.
Dat brengt een hoop teleurstelling mee. Je kunt zien hoe de organisatie beter kan, hoe de kwaliteit verhoogd kan worden, maar je kunt er niets mee. “Doe maar gewoon wat er van je gevraagd wordt”. Bah, super saai. En ook super zonde.
“Ik kan nog veel meer..”
Voor HB’ers is het vaak moeilijk om bespreekbaar te maken dat ze meer kunnen betekenen voor een bedrijf. Moeilijk om kenbaar te maken dat er nog meer kwaliteiten zijn die ze graag kunnen en willen inzetten. Dat ze nog waardevoller kunnen zijn voor een bedrijf. Veel bedrijven realiseren zich ook helemaal niet dat ze gouden medewerkers in dienst hebben die nu niet uitgedaagd worden. Ze stimuleren ook niet dat zij delen wat ze zien en denken.
Er wordt daarbij nog te veel gedacht in functies en vaste werkzaamheden. Voor HB’ers is het soms juist nodig om los van functies te functioneren. Om overstijgend aan de slag te gaan met vraagstukken en complexe problemen. Bovendien hebben bedrijven vaak niet door dat een groot aantal prachtige en vooruitstrevende ideeën die een positieve impact op de bedrijfsvoering en resultaten kunnen hebben. Ze worden weggewuifd met de opmerking ‘daar hebben we nu geen geld, tijd of mensen voor’. Daardoor zijn HB’ers te vaak teruggestuurd naar hun “eigen plek” waardoor ze niet meer durven te zeggen waar verbetering mogelijk en nodig is.
En voor jou als HB’er, wanneer je ergens werkt en je weet dat je meer zou kunnen en willen, is het belangrijk dat je dat bespreekbaar maakt. Want als je dat niet doet, ga je merken dat het werk dat je doet voor steeds minder uitdaging zorgt. Dat je er steeds minder plezier in krijgt en dat je daardoor ook minder waarde kunt leveren. Het is voor jezelf en het bedrijf waar je werkt heel waardevol dat jij jouw ideeën en zienswijze deelt. En als je teruggestuurd wordt met de opmerking ‘zo doen wij dat hier niet’, dan is het goed om je te realiseren dat jij dat wel zo doet. En dat je daarom dan wellicht ook niet moet willen blijven.
Ken je iemand voor wie deze blog interessant kan zijn? Delen mag, graag zelfs.
Heb jij mijn E-book over hoogbegaafdheid al gelezen?
Die kun je hier gratis aanvragen!
