Misschien herken jij dat ook wel, maar voordat ik ontdekte wat hoogbegaafdheid echt inhield, had ik er al heel veel gedachten over. In mijn hoofd was er een specifiek type hoogbegaafde. Ik dacht vooral in de lijn van wiskundige genieën die een beetje van de realiteit afstonden. Ik dacht aan de Steve Jobs’ en de Elon Musks en aan de slimme professoren. Ik dacht dat er maar één type hoogbegaafd was en dat hoogbegaafdheid dus altijd hetzelfde tot uiting kwam.
Hoogbegaafdheid is een samenspel van kenmerken
De afgelopen jaren hebben we met Gifted People veel mensen geholpen in hun eigen HB-ontdekking en in het beter begrijpen hiervan. En iedere HB’er die we tegenkwamen, was weer anders dan de HB’ers daarvoor. Dat is ook vrij logisch, want hoogbegaafdheid is vooral een samenspel van verschillende hoofdkenmerken die op verschillende manieren tot uiting kunnen komen. Daardoor hebben ze ook verschillende gevolgen.
Het kenmerk intens kan bijvoorbeeld meebrengen dat je sferen en emoties van anderen haarfijn aanvoelt. Daardoor kun je snel overprikkeld raken in sociale omgevingen. Aan de andere kant kun je juist die prikkels nodig hebben en daarom graag in sociale omgevingen zijn zodat je in je prikkelbehoefte wordt voorzien.
De kenmerkende intelligentie kan bijvoorbeeld op een klassieke manier of op een creatieve manier tot uiting komen. Bij creatieve intelligentie ben je niet een wiskundig genie, maar je kunt wel creatieve oplossingen bedenken voor problemen die de meeste mensen om je heen niet kunnen ontrafelen.
Sommige hoogbegaafden herkennen zich daarnaast minder in het gevoel anders te zijn omdat ze met gelijkgestemden zijn opgegroeid. Je bent uiteindelijk vooral anders in vergelijking met anderen.
De ene HB’er is de andere niet
Wat daarom belangrijk is, is dat je niet jezelf gaat vergelijken met een andere HB’er. Misschien ken je iemand die echt heel slim is. Misschien ken je iemand waarbij hoogbegaafdheid is vastgesteld en waar jij jezelf echt niet op vindt lijken. Omdat hij of zij bijvoorbeeld vaker successen behaald. Of meer “trekjes” vertoont van hoogbegaafdheid. Of intelligenter is dan jij. Of misschien zelfs wel heeft gezegd dat jij niet hoogbegaafd kunt zijn.
Omdat we als hoogbegaafde allemaal anders zijn, is het echter onmogelijk om je eigen hoogbegaafdheid te bepalen aan de hand van een andere hoogbegaafde. Laat je ook zeker niet vertellen dat er bij jou geen sprake is van hoogbegaafdheid omdat je niet lijkt op het stereotype HB. Doe altijd je eigen onderzoek.
Wat kun je doen?
Onderzoek, lees en ontdek meer over hoogbegaafdheid. Weet dat jij je niet zult herkennen in alle deelkenmerken van hoogbegaafdheid. Kijk daarom vooral naar de drie hoofdkenmerken: ‘Anders’, ‘Intens’ en ‘Snel’ (lees ook dit artikel: ‘Hoe weet ik dat ik hoogbegaafd ben?‘) en onderzoek wat deze kenmerken betekenen voor jou en welke impact ze hebben op jouw leven en de invulling daarvan.
Binnen de relatief kleine groep hoogbegaafden is er bovendien ontzettend veel diversiteit. Kijk daarom niet naar andere HB’ers. Kijk naar waar jij je in herkent, welke kenmerken voor jou kloppen. En gebruik dat vooral als een manier om jezelf beter te leren kennen. Uiteindelijk maakt het niet uit of jij jezelf wel of niet hoogbegaafd noemt, als je maar begrijpt wat het voor jou en jouw weg betekent. Durf hoogbegaafdheid mee te nemen in het vinden van bepaalde oplossingen. Als jij jezelf er in herkent en je bent op zoek naar antwoorden, laat hoogbegaafdheid daar dan een rol in spelen.
Denk daarnaast eens terug aan een moment voordat je wist wat hoogbegaafdheid inhield. Hoe had je toen de typische hoogbegaafde omschreven? Was het een superslimme professor? Een soort van Einstein? Was het iemand die arrogant of betweterig is? Realiseer je dat er nog steeds veel mensen zijn die dat denken. Neem daarom ook de gelegenheid om mensen uit te leggen wat hoogbegaafdheid wel is. Zo zorgen we samen voor een beter begrip over hoogbegaafdheid.
—
Wat was jouw beeld over hoogbegaafdheid voordat je de kennis had die je nu hebt? Laat je het weten onder deze blog?
—
Yes, ik wil graag dat e-book! Je ontvangt dan ook de wekelijkse HB-updates gemakkelijk in je mail. Heb je de masterclass over hoogbegaafdheid al gevolgd? Je kunt gratis deelnemen en je hier aanmelden voor de eerstvolgende.
Comments 45
Als kind voelde ik me al anders dan anderen, maar omdat een groot deel van mijn familie in Auschwitz vermoord is heb ik daar altijd de schuld aan gegeven.
Als veertiger kreeg ik de diagnose Asperger, bij het lezen daarover herkende ik zeker vele facetten. Toch waren er ook zaken die daarmee botsten, maar er staat ook geschreven dat ‘niet iedere autist hetzelfde is’, ik dacht dat het daar dan aan zou liggen.
Acht jaar geleden ben ik les gaan geven aan HB leerlingen. Opvallend genoeg herkende ik veel van mezelf in deze kinderen.
Toen ik in contact kwam met Adrienne kwam steeds vaker de vraag bij me boven drijven of ik zelf dan ook een HB-er zou kunnen zijn.
Inmiddels ga ik er vanuit dat deze laatste vraag bevestigend beantwoord kan worden, al durf ik het niet hardop te zeggen.
Bij hoogbegaafd denk je meteen aan een hoog IQ en ik dacht ook dat dat het enige criterium was voor de “diagnose” maar misschien ben ik fout, ik was nog heel jong toen deze bij mij werd gesteld. Voor mij zijn de dingen die mij hoogbegaafd maken allemaal niet gerelateerd aan IQ maar aan andere dingen, zoals extreme nieuwsgierigheid, snel verveeld, gevoelig voor prikkels en vooral het op een andere frequentie dan anderen zitten.
Ik ken veel hoogopgeleide wiskundigen (waarvan veel met doktorsgraad) waarbij je zou denken dat ik me daar als hoogbegaafde helemaal thuis zou voelen maar dat viel tegen. Veel van deze mensen zijn superslim, naar mijn idee veel slimmer dan ik, maar toch vooral gefocust op één gebied. Ik voel me tussen deze hoogopgeleide wetenschappers alsnog anders dan de rest vanwege mijn creativiteit en brede blik die veel wetenschappers niet zo hebben. Mijn vriendengroep is ontzettend divers als afspiegeling van mijn vele kanten en er zitten ook juist laagopgeleide mensen in omdat dat mij juist uitdaagt en ik van mensen die heel anders zijn dan ik ook weer een hoop leer. Maar mensen van dezelfde frequentie kom ik zeer weinig tegen. Ik denk daarom dat hoogbegaafden best zeldzaam zijn en dat het iets anders is dan hoogintelligent.
Ik vind het jammer dat het woord hoogbegaafd zo de nadruk legt op “slimmer zijn dan anderen” en dat is ook de reden dat ik het nauwelijks vertel. Ik voel me ook helemaal niet slimmer dan anderen, wel andersdenkend. Ik loop nu in mijn werk ook weer tegen van alles aan (tien stappen vooruit denken, verkeerd begrepen worden door collega’s en veel te snel willen gaan) en dát zijn de dingen waarin ik mijn hoogbegaafdheid vooral merk.
Dat klopt er nog veel misvattingen in omloop waardoor hoogbegaafden nog vaak worden weggezet als super slimme mensen die altijd succesvol zijn. Daarom is het begrijpelijk als je het moeilijk vindt om te erkennen dat je hoogbegaafd bent of om jezelf hoogbegaafd te noemen als je dit niet hebt laten vaststellen, want “wie ben ik om mezelf hoogbegaafd te noemen” en “iedereen kan zich dan wel hoogbegaafd gaan noemen”. Aan de andere kant, weet je vaak diep van binnen wel of hoogbegaafdheid past bij wie jij bent. Het raakt aan de kern van jouw zijn waardoor het emotie bij je oproept als je er over leest of de verhalen en kenmerken van andere HB’ers hoort.
Helemaal mee eens, herken het dus ook…
2 van mijn beste vrienden waren ook erg intelligent, de één is oliemagnaat geworden en de ander doorgedraaid. Ik denk niet dat ze hoogbegaafd zijn, maar meer hoogintelligent. Ik miste bij hun de empathie/dynamiek die bij een hoogbegaafde hoort… Doordat ik vanwege onderdrukking niet zo erg goed kon presteren als logisch zou zijn met mijn kwaliteiten, kwam ik er pas laat achter dat ik hoogbegaafd ben…
Fijn dat je reageert Vincent.
Ik herken me grotendeels in jou Sonja. Ben 62 en vraag ne nog steeds af wat ik hiermee moet en mss wel niet moet maar kan. Een deel van mijn omgeving heeft er moeite mee als ik zeg HB te zijn. Denken dat ik arrogant ben of me beter voel. Dus praat ik er niet over met hen. Gelukkig kan ik er wel met mijn man over praten. Toch zou het fijn zijn als ik met andere HB’ers zou kunnen praten. Ik ken er verder geen.
Dankjewel voor je reactie Lilian. Het is een proces van naar op jezelf op zoek gaan. Dat is een belangrijk onderdeel van de Insight, de persoon die je bent en wilt zijn vormgeven. Is dat waar je nu het meeste naar op zoek bent? Je bent altijd welkom om een gratis online masterclass te volgen. Via deze link kun je jezelf aanmelden op een moment wat voor jou uitkomt. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Hoogbegaafd betekende in mijn ogen inderdaad eigenlijk alleen maar ‘goed kunnen leren’. Dat werd ook zo gezien, in mijn tijd op de lagere school. Ik had een vriendinnetje wat alleen maar tienen haalde. ZIJ was hoogbegaafd, volgens de normen. Ik was alleen maar anders..
Als ik nu naar mezelf kijk: ik was altijd al anders, hoorde er vaak niet bij (werd gepest); beleefde altijd al sterk de emoties van anderen (traaanen met tuiten voor mijn tante die opeens haar man verloor “ik vind het zo zielig voor haar”, ik was toen 10 of zo); had altijd al sneller overzicht en oplossingen paraat (hoe vaak ik niet zag en zie hoe dingen sneller en beter konden en kunnen..).. tja.. duidelijk, toch?
Het is heel fijn dat ik er de laatste paar jaar achter ben gekomen hoe het zit. Dat ik me nu inderdaad kan focussen op gelijk gestemden. En vooral op wat mijn kwaliteiten zijn door de HB. Dat ik ook geduld leer opbrengen voor mensen die níet al die stappen vooruit denken zoals ik. Maar ook – niet onbelangrijk- dat je als HB-er niet feilloos hoeft te zijn..
Daar was wel coaching voor nodig en die heb ik gelukkig gekregen. Heb ik nog, als ik de behoefte heb. Dat is echt goud waard.
Fijn dat je reageert Elna.
Een hoogbegaafde was voor mij iemand die niet hoefde te leren voor een toets. Die was slim, wist alles en had succes zonder daar veel moeite voor te hoeven doen. Later bleek het heel anders te zijn. Toch was het ook een mooie reis om te ontdekken hoe het voor mijn dochter en mij is om hb-er te zijn. Superfijn dat ik hier open over mijn hoogbegaafdheid kan schrijven.
Dankjewel Monique voor je reactie. Fijn dat je er nu voor je dochter kunt zijn.
Jammer dat er op schoolprestaties en werk altijd en tot in lengte van dagen zo wordt gelet. School en werk zijn ‘sjablonen’ waarbinnen de menselijke geest helaas vaak wordt gekooid. Voel mij altijd euforisch worden als ik The Wall van Pinkfloyd luister: “we don’t need no education….”……..
Tot in eeuwen der eeuwen (saecula saeculorum) gaat het over ex MAVO klanten die naar het gymnasium zouden hebben gekund… en vice versa…. dat men niet is begrepen op het gymnasium en ‘moest’ afdalen tot de krogten der MAVO……
Laat het los! Er is meer dan school en werk….
Een prettige dag!
Op school wordt je opgeleid als een soort van economische entiteit, klaargestoomd om voor economische groei te zorgen, voor jezelf als wel voor je werkgever als voor de maatschappij op zich. Die is er dan ook geheel op ingericht op het meten van de economische prestaties van de mens. Politiek “leiderschap” is nauwelijks meer dan management waarbij de mens wordt gereduceerd aan de hand van kosten / baten analyses.
De mens zelf in al zijn vele dimensies is dan slechts nog iets secundairs. En hoewel ik een flink aantal diploma’s en opleidingen heb genoten heb ik mijn meest waardevolle kennis opgedaan buiten de gereguleerde kaders van de economische maatschappij. Waarom??
Altijd de prangende vragen die in mij steeds weer naar voren kwamen………..
Wie ben ik…..?
Hoe kom ik hier…..?
Waar ga ik naartoe…..?
Wat moet ik hier…..?
En meer van dit soort vragen waar onderwijs en maatschappij geen enkel raad mee weet dan slechts dus weer de mens degraderen tot een economische entiteit…………….
En juist die vragen leer je niet op school, ze zijn toen ik nog met studie bezig was nooit ter sprake gekomen.
Ik zeg het heel vaak; overal en wanneer het van pas komt, Begin met filosofielessen. Dat kan al op de lagere school. De enige manier op populisme in de politiek te weren is mensen leren nadenken. ALgebra is prima wanneer ja als je groot bent een kruiwagentje op een komeet wil laten landen, maar in het dagelijkse leven heeft men genoeg aan optellen, aftrekken, delen en vermenigvuldigen. Er is zoveel meer en beter met het odnerwijs te doen.
Mooie reactie Willie ! Ik vind ook dat het schoolsysteem er teveel op gericht is om kinderen economisch van nut te laten zijn en niet zozeer om ze gelukkig te laten worden door zichzelf te ontdekken & ontplooien. In feite wordt je als kind je hele jeugd door school gegijzeld, ook wel leerplicht genoemd. In feite een achterhaald systeem…
Ja dat vind ik ook.. filosofie, ontwikkelen van sociale skills en creativiteit zouden wat mij betreft ook wel wat meer aandacht mogen krijgen, mensen die daar goed in zijn maken de wereld in elk geval vaak mooier en vriendelijker
Daar zit zeker wat in. Het draait vaak immers vooral om presteren. Dus moet je slagen, dus moet je daar maar vroeg mee beginnen…..
Beter zou zijn het om te draaien; zorg dat een kind gelukkig is en zich ontwikkelt op zijn/haar manier. de standaard benodigde bagage (rekenen, taal e.d.) kun je uiteraard ‘gewoon’ daarin meenemen, die heb je in ieder geval nodig. Maar inderdaad, creativiteit, zelf leren denken, vertrouwen geven, luisteren naar het kind en begeleiden op het pad. Dan komt het ‘economisch nut’ ook vanzelf. Vertaald: een kind dat gelukkig opgroeit en zijn weg vindt, is voor de maatschappij van groter belang (en mooier) dan een kind dat onder druk opgroeit en later ook onder druk maar ‘gaat’ voor presteren, presteren (en vervolgens opbrandt).
Fijn dat er Bijbels en kerken zijn; daar krijgt men antwoord op zulke vragen.
Bedankt voor je reactie.
Hoogbegaafdheid was voor mij altijd: dat meisje uit mijn klas (basisschool). Super slim en altijd goede cijfers.
Mijn ouders hebben, toen ik in de bovenbouw van de basisschool zat, zelfs nog aan de meeste gevraagd of ik dat zou kunnen zijn, aangezien ik anders was en deed en mijn ouders dat ook opviel.
Volgens die meester kon dat écht niet, want er was er maar één: dat meisje.
Ik haalde daarentegen ook niet zulke goede cijfers als zij, kreeg toen ik bij die meester zat ineens ook geen Somplex meer -daarvoor dus wel.
Nu, zo’n 20 jaar later, m’n rugzak vol bagage en opgedane kennis over HB: een feest der herkenning!
Fijn om te lezen dat je hier herkenning in vindt. Je bent altijd welkom om een gratis online masterclass te volgen. Via deze link kun je jezelf aanmelden op een moment wat voor jou uitkomt. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Mee eens Sytze. Ik vind het ook moeilijk om van mezelf te zeggen dat ik hb ben. Wordt arrogant gevonden. Dan schermen ze met hun (altijd hogere) leeftijd en het argument dat ik net kom kijken etc etc. Ik ben nu dit soort energie vretende -en niet energie opleverende- mensen uit mijn leven aan het werken. Zo komt er ruimte voor nieuwe fijnere contacten. Maar als je Facebook en instagram ook al uit leven heb gebannen, vanwege het teveel aan prikkels, en je bent 64, dan wordt het best een uitdaging om, zeg maar ”frequentie-genoten” van jouw leeftijd en in gelijkwaardige omstandigheden te vinden. Maar ik blijf het proberen. En Insight helpt mij ook nog steeds om een soort weg hierin te vinden.
Goed bezig Marijke. Nu ik -eigenlijk nog maar kort- bevestigd heb ‘gekregen’ dat ik ook HB ben, meld ik dat geregeld. Misschien uit een soort rebellie? Geen idee. Tot nu toe wordt er niet van opgekeken. Net alsof diegenen het al wisten. Sterkt mij wel en ik blijf het gewoon roepen. Was ook bang dat men mij arrogant zou vinden en wellicht daarom ook wel jaren onderdrukt wat ik eigenlijk al langer wist. Maar ach, als men je arrogant vindt, dan vindt men dat maar. Ik trek mij tegenwoordig veel minder aan van wat mensen van mij vinden (al kan mijn ziekte daarin ook een rol spelen). Vertrouw op je eigen kracht en doe vooral waar je energie uit haalt. Ballast lekker ‘over boord’ gooien ;-).
Overigens, daar zeg je zowat Marijke. Je ontmoet idd niet heel gemakkelijk ‘frequentie-genoten’. Zou mooi zijn als er ergens iets van een forum zou zijn (en misschien bestaat dat al, maar ken ik het niet), wellicht met je provincie er bij vermeld, zodat je vanuit die hoek ook met elkaar af zou kunnen spreken, mocht daar interesse voor zijn.
Wat je kan helpen is gewoon na te gaan wat houdt het in voor jou om HB te zijn. Je bent altijd welkom om een gratis online masterclass te volgen. Via deze link kun je jezelf aanmelden op een moment wat voor jou uitkomt. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Oh dat weet ik nog wel: een man (een vrouw kwam simpelweg niet bij me op) die heeeeel slim was, bovennatuurlijk begaafd in …. wiskunde!! Hij was heel slim, zei weinig omdat hij altijd aan het nadenken was over een oplossing (ik zag ‘m dan ook altijd bezig zijn met een formule of probleemstuk in zijn hoofd) en hij was grijs, lol. Niemand stoorde hem.
Het grappige is, als ik terugkijk op dat beeld, kan ik mezelf daar heeeeel goed in herkennen (afgezien van het feit dat ik een vrouw ben en niet grijs ben en ik me niet bezig houd met wiskunde).
Ha! Grappig.
Dankjewel Manon, voor je reactie!
Een kennis van me is een heel erudiete man. Hij heeft veel historische kennis, als we met hem in een bepaalde omgeving zijn weet hij van alles te vertellen over de gebouwen en de cultuur en de geschiedenis; Ik weet er ook redelijk veel van, en daarom weet ik hoeveel meer hij weet dan ik. Ik beschouwde hem altijd als veel intelligenter. Totdat we in een politieke discussie terechtkwamen en ik helemaal stijl achteroversloeg van zijn totaal gebrek aan wijsheid. Zijn kennis was goed, maar zonder emotie, zonder verbindingen te leggen. Wat hij beweerde op politiek gebied, was totaal niet in overeenstemming met de kennis die verspreidde en hij zag het niet. Pas toen ben ik gaan nadenken over HB. Deze man is geen hoogbegaafde, hij is iemand met kennis en een goed geheugen, maar als je geen verbindingen kunt maken, dan kun je wel succesvol zijn en indruk maken, maar dat is het dan ook. In onze maatschappij wordt er veel meer waarde gehecht aan kennis en niet aan wijsheid en zelfreflectie waardoor ik pas heel laat in mijn leven (58) begon te beseffen hoe het bij mij zat. Het is goed dat er daarom veel meer aandacht besteed wordt aan HB.
Bedankt voor je reactie Sytze.
Voordat ik jouw e-book las (wat voor mij een openbaring was) dacht ik dat het alleen met een hoog IQ te maken had en met genieën die
bijvoorbeeld wiskundige vraagstukken konden oplossen.
Wat mij het meeste raakte in jouw uitleg was het van kleins af aan anders voelen; alsof ik op de verkeerde planeet zat en het haarfijn aanvoelen van de mensen om mij heen. De sterke verbinding met de natuur en mijn grote gevoel voor rechtvaardigheid. In mijn omgeving was hier geen begrip voor.
Ik ben nu 61 en heb nog steeds het gevoel van onbegrepen te worden en achter het leven aan te hollen, want ik moet nog…. en…en..
Van overprikkeld naar onderprikkeld en vice versa.
Zoek gelijkgestemden lees ik dan. Ik zou niet weten hoe. Mensa lijkt me een leuke club, maar ik ben meer creatief intelligent en zou de test slecht maken ben ik bang.
Hi Sonja, ik erken me in jou. Woon je ook in NL – dan kunnen we misschien eens praten bij een kopje thee in het park….
Beste groet,
Iris Pia Heneka = tevens mijn Facebook naam
Dankjewel Sonja. Je kunt bijvoorbeeld met gelijkgestemden in aanraking komen via de FB groep van Gifted People. Heb je hier al eens opgekeken?
Ik dacht bij een HBer aan een Willy Wortel: superslim, maar beetje saai uiterlijk, introvert, serieus, humorloos, geen interesse in feestjes. Maar dit blijkt lang niet altijd het geval?.
Over feestjes gesproken: Van harte Gefeliciteerd met je verjaardag Adrienne!
Leuk, dankjewel Sandra 🙂
Bij het uitleggen van HB is het ook handig dat de ander er voor open staat en de bereidheid heeft om echt te luisteren.
Helemaal eens Anneke. Ik durf het niet eens ter sprake te brengen. Bang dat ze me arrogant zullen vinden. Het zou fijn zijn als het wordt opgemerkt door de leidinggevende en/of HR professional. HR professionals beschikken vaak over veel info van werknemers (uitslagen van assesments enz) en zouden er zelf ook over kunnen beginnen (en bespreken met de leidinggevende en de HB werknemer) en zo samen een link leggen tussen HB en bepaald gedrag en prestaties en vervolgens kan de leidinggevende de HB werknemer beter begrijpen en kunnen zij samen bekijken hoe de organisatie kan profiteren van de bijzondere eigenschappen van de HBer en kunnen ergernissen (zie boek Nooit meer Ruzie met je baas) ook tot een minimum worden beperkt. Communicatie van leidinggevende naar HB werknemer is soms ook echt voor verbetering vatbaar. Het lijkt soms alleen de HB werknemer zich moet schikken naar ‘hoe het hoort’ (de gangbare opvattingen niet ter discussie stellen ) Terwijl er heel veel moed voor nodig is om dat wel te doen.. en een HB is niet kritisch om te pesten… maar omdat hij ziet dat men ergens een denkfout heeft gemaakt en hij nu eenmaal heel veel waarde hecht aan gerechtigheid en dat zaken kloppen..
Het is zwaarder voor een werknemer om zijn HB zelf ter sprake te brengen dan dat een ander dat doet, want dan merkt hij of zij vanuit de benadering tenminste al enigszins of men hem accepteert zoals hij/zij is.
In het moderne eufemistische taalgebruik waarbij invaliden worden beschreven als mensen met een beperking en aansluitend zwakbegaafden als mensen met leerproblemen, beschrijf ik mijzelf liever als iemand met leermogelijkheden. Dat klinkt minder heftig als hoogbegaafd omdat ik me daar toch ongemakkelijk bij voel. Als homoseksueel bijv, vond ik het makkelijker uit de kast te komen dan als hoogebegaafde. Misschien moeten we wel op zoek naar een andere term…?
Ook ik schaam me voor het woord hoogbegaafd. Ik noem mezelf een “snelle denker” en als mijn kinderen te sprake komen zijn ze “iets slimmer”. Dit dekt de lading niet helemaal maar is voor de meeste mensen genoeg informatie. Als ze meer willen weten dan vragen ze wel door.
Hoogbegaafd, iemand met leermogelijkheden, een snelle denker, het maakt mij persoonlijk niet uit hoe het genoemd wordt. Feit is dat we ‘anders denken, anders bedraad’ zijn.. daar gaat het toch om.. het is zo jammer als men je wegzet als een betweter, terwijl ‘we’ onszelf toch helemaal niet zien als ‘betere mensen’, maar wel als mensen die bepaalde zaken misschien sneller kunnen doorgronden en die sneller (creatieve) oplossingen kunnen bedenken voor problemen… waarom is het zo erg om dat te erkennen?
Is het wellicht een ‘schamen’ vanwege de buitenwereld (om het zo maar te zeggen)? Klinkt voor de buitenwereld als hoogdravend? Of zijn we als HB’ers bang dat de buitenwereld ons zo ziet? Uitslovers, opscheppers? Sommige mensen zullen het inderdaad zo zien en door die mensen worden we misschien wel als een soort bedreiging gezien? Geen idee, maar het zou kunnen. Ondertussen heb ik zelf de ervaring dat ik ook positieve reacties krijg of geen reactie. Ik schaam mij er niet voor (zonde van die energie). Probeer je er ook maar niet voor te schamen, maar wees er trots op; je hebt wat extra’s (ook al is dat niet altijd even makkelijk).
Ik moest erg lachen om je opmerking dat je makkelijker als homo uit de kast kwam dan als hb’er… ? Al is het natuurlijk wel een teken aan de wand. Het komt door het woordje ‘hoog’ waardoor er meteen geïmpliceerd wordt dat je boven de rest staat. Daar moet een ander woord voor gevonden. Tegenovergestelde van zwak is sterk, dus iets als ‘sterk-begaafd’ of ‘buitenbegaafd ‘. Ik roep alvast maar iets.
Dit is zo herkenbaar voor mij!
Op geen enkele werkplek hou ik het lang uit. Er wordt nooit naar mijn mening of inzicht gevraagd.
Ik ben altijd de veel te kritische collega. Ik merk sneller dan anderen wat er fout gaat of wat beter (sneller) zou kunnen. Als ik mijn mening geef, luistert er niemand of vindt men mij een lastpak. Vaak vindt men mij betweterig waardoor ik me onbegrepen en ongelukkig voel.
Ik versta niet waarom niemand me begrijpt of waarom ik de dingen anders zie of aanvoel. Ik heb al heel lang het gevoel dat ik ‘anders’ ben dan anderen (niet alleen op de werkvloer).
Mijn job als grafisch ontwerper is creatief maar na een tijd op dezelfde werkplek wordt het voor mij altijd oersaai. Dat gaat nu al meer dan 30 jaar zo. Het lukt me nergens om in het plaatje te passen.
Grappig en fijn om even te lezen, dit? Ik ben (redelijk succesvol) beeldend kunstenaar en sta ook overal te boek als lastig en kritisch en wil het altijd nog weer beter. Maar vind het dan wél weer erg vermoeiend en ook teleurstellend dat delegeren haast onmogelijk is omdát er zo weinig mensen zijn die het (beter) kunnen. Daar ben ik elke keer weer verbaasd over. En dan móet je dus uiteindelijk ook alles zelf doen.
Vind dat behalve vermoeiend en irritant ook vooral erg jammer, want ik houd juist erg van mensen die goed zijn in hun vak. Of sowieso – die ergens heel goed in zijn. Kan ik erg van genieten.
Dat helpt inderdaad 🙂