Van 9 tot 5 op kantoor zitten, het heeft nooit gewerkt voor mij. Ik was dan vaak meer bezig met vragen als “hoe houd ik het hier vol?” en “hoe houd ik het hier leuk?” Daar had ik dan ook bovengemiddeld veel tijd voor omdat ik mijn werk in relatief korte tijd af had. Meestal pakte ik een moment op de dag waarop ik het meest productief was en dan knalde ik alles even door. De rest van de dag probeerde ik niet overprikkeld te raken en mezelf te vermaken.
Ik vond de 9-5 mentaliteit ook vooral zonde van mijn tijd. Als ik mijn eigen werkzaamheden kon indelen en zelf kon bepalen op welke momenten ik wel en niet werkte, vond ik op de eerste plaats mijn werk leuker en op de tweede plaats was ik meer gemotiveerd om extra dingen te doen.
Met bazen die mij probeerde te micro-managen had ik bovendien binnen een week al ruzie. Bazen die mij vrij lieten om zelf mijn werk in te richten en oprecht luisterden naar mijn feedback over hoe en wat er beter kon, die kregen het “Adrienne+ pakket”. Een win-win voor beide partijen. De hoeveelheid vrijheid en zelfsturing in mijn werk stond daarom ook lineair verbonden met de tijd dat ik het ergens naar mijn zin had.
Samenwerken vanuit vertrouwen
Gelukkig zijn we niet allemaal hetzelfde. Elk mens heeft een andere samenstelling van wensen, kwaliteiten en mogelijkheden. We hebben daarbij ook allemaal onze eigen optimale werkcondities en als mensen op basis daarvan hun werk kunnen inrichten, haal je ook het meeste uit mensen.
In onze samenleving zie ik alleen helaas vaak nog management vanuit controle, autoriteit en wantrouwen. Strak opgelegde structuren en regels. En hoewel er mensen zijn die gebaat zijn bij extra sturing in hun werk, is dit voor hoogbegaafden juist een enorme dooddoener. Voor hoogbegaafden is het namelijk belangrijk om ruimte te ervaren. Om de verantwoordelijkheid en regie over de eigen werkzaamheden te hebben. Dan kom je als HB’er het beste tot je recht.
Leg het maar op tafel
Kun je als hoogbegaafde voldoende zelfsturing in je werk vinden? Dat is natuurlijk voor iedereen verschillend. Maar er is in veel gevallen nog best het e.e.a. mogelijk. Zeker als je ergens al langer werkt en je al een vertrouwensbasis hebt opgebouwd.
Wanneer je merkt dat je in jouw baan er tegen aanloopt dat je “te strak” wordt gehouden, is het in ieder geval belangrijk dat je dit bespreekbaar maakt. Uiteindelijk is het voor alle partijen belangrijk dat jij optimaal kunt functioneren. Durf het daarom aan te kaarten en durf oplossingen aan te dragen die jou kunnen helpen.
Wat kun je doen?
Maak een wensenlijstje voor wat jij nodig hebt en maak het bespreekbaar. Als je het niet bespreekbaar maakt, kun je het jouw leidinggevende ook niet kwalijk nemen dat er niet aan wordt voldaan. Vaak is er best nog wel wat mogelijk binnen jouw functie. Durf daar samen naar op zoek te gaan en wees duidelijk over wat jij nodig hebt.
Ik ben benieuwd, herken je dit? En hoe ga jij er mee om? Laat je het me onder de blog weten?
Comments 7
Hoi Adrienne,
Helaas ook voor mij erg herkenbaar. Zeker bij de switch van ‘leidinggevenden’ merk ik dat het samenwerken vanuit vertrouwen erg belangrijk is.
Zelf heb ik ook wel steun aan de “zelfdeterminatie theorie’ ZDT, hier in staan de psychologische basisbehoeften; Autonomie, Competentie en Relatie/verbinding centraal.
Voor het bespreekbaar maken van wensen met leidinggevende over mijn eigen gebruiksaanwijzing heb ik hier ook houvast aan.
Verder probeer middels ‘Jobcrafting’ mijn huidige functie zo veel als mogelijk passend te maken aan mijn talenten en passie. De leidinggevende ziet wel in dat dit voor mij belangrijk is, maar heb ook wel het idee dat zij mij lastig stuurbaar vindt en dat ik haar daarin misschien wel onzeker kan maken.
Daarbij ben ik ook vaak wel een beetje huiverig om maar niet verkeerd begrepen te worden. Ik ben dan ook niet op zoek naar een uitzonderingspositie, maar uiteindelijk is maatwerk wel wat ik nodig heb om het beste te kunnen geven zonder gefrustreerd te raken. Dat is de win-win, die je mooi omschrijft in je blog.
Bedankt voor je blogs en de inkijk die je daarmee geeft in jouw eigen reis, ik lees ze met veel plezier & hoop dat er nog velen mogen volgen.
Heel herkenbaar in al mijn banen. Verstikkend en ik werd er ziek van. Dus heb ik gekozen voor het onderwijs. Pabo gaan doen, met wens om echa specialisatie te doen en ondertussen volg ik trainingen ea voor kinderen met trauma’s en anderslerenden. Nu merk ik dat ik veel sneller de diepte in ga en me dood verveel bij de vakken, maar ook bij de lessen voor de klas. Zit in mijn laatste jaar pabo. T is dat ik t papiertje nodig heb om verdere studie te kunnen doen, maar wat saai. T voelt als onnodige herhaling. Zonde.
Ja zeker herkenbaar! En hoe meer ik van jou lees hoe meer ik denk; ja dan ben ik dus ook hoogbegaafd. Hooggevoelig dat wist ik wel. Het zelfsturende kom ik nu tegen in mijn uitkeringssituatie. Ik bouw mijn bedrijf vanuit de bijstand, maar de sturing vanuit de gemeente is echt vanuit wantrouwen. Ik snap daar echt niks van. Dank je wel voor je inzichten!
Ik herken dit nu vooral in mijn studie orthopedagogiek. Ik moet van alles, waar ik het nut niet van inzie en ik merk dat mijn motivatie omlaag gaat doordat ik weinig autonomie ervaar. Geen mogelijkheden om te versnellen en weinig maatwerk. Ik werk zelf in basisonderwijs waar maatwerk verplicht is. Dit voelt frustrerend. Heb je tips om opleiding vol te houden. Ik heb het papiertje helaas wel nodig.
Hallo,
Ik weet sinds 2 maanden dat ik HB-er ben met hoogsensitiviteit. Dat laatste wist ik al, het eerste niet.
Het verklaart 3/4 van mijn leven. Vragen als: waarom pas ik daar niet? En waarom begrijpen ze me niet?
Maar ook waarom ik me al snel verveelde in de meeste banen. Ik herken me in jouw verhaal. Door ziekzijn een tijd niet gewerkt en heb besloten om mijn eigen werk te creëren. Ik ben 54, maar ik begin gewoon opnieuw. Heerlijk! Niemand die me nog iets wijs maakt.
Wat leuk en mooi om te lezen, Greet. 54 en gewoon opnieuw beginnen. Spannend, lijkt me (ik zit in een soortgelijke fase)! Heel veel succes gewenst, Nicole
Hoi adrienne
Wat je schrijft lijkt of het over mij gaat. Ik ben zeker van plan er over te praten met mijn leidinggevende. Wat ik nodig ben. Maar ben nog maar net in dienst mijn proef tijd zit er nog niet op. Dus wil nog even wachten.