Een van de dingen die ik lang niet heb begrepen is de opmerking “werk is niet altijd leuk”. Tot de dag van vandaag gaat dat er bij mij niet in. Ik weet dat werk niet altijd even leuk is en dat er soms wat dingen tussendoor komen die iets minder leuk zijn. Maar werk op zichzelf, dat hoort leuk te zijn. Je bent er zo’n groot gedeelte van je leven mee bezig, waarom zou je genoegen nemen met iets waar je geen plezier en voldoening uit haalt??
Tuurlijk, soms moet je iets doen wat minder leuk is om te komen waar je wilt zijn (al geloof ik heel erg in de kracht van uitbesteden, maar dat terzijde). Maar soms iets doen wat minder leuk is, is iets heel anders als dag in en dag uit jezelf naar je werk moeten slepen om daar al je energie te verliezen op wat voor jou voelt als geestdodend werk. Dat is de perfecte basis voor een burn-out, bore-out en existentiële depressie.
Joehoe, tijd om te gaaahaan!
Vanwege de aangeleerde overtuiging dat werk niet altijd leuk is, heb ik mezelf lange tijd gedwongen ergens te blijven waar ik echt niet meer paste. Waar ik was uitgeleerd, geen groei meer kon doormaken en vooral gefrustreerd was omdat de ideeën die ik had geen ruimte kregen om verder te ontwikkelen. Ik werd steeds ongelukkiger en teleurgesteld. Alles in mij zei dan “het is tijd om te gaahaan!” Maar dan hoorde ik meteen al dat stemmetje “nee Adrienne, werk is niet altijd leuk” of “we gaan nou niet weer vluchten of opgeven hè”. Het voelde dan als een keuze tussen falen (weggaan) of blijven en steeds meer leeglopen op het werk dat ik deed.
Niemand om me heen scheen ook datzelfde gevoel te hebben, dat gevoel van, “de lol is er nou wel weer vanaf”. Want als ik eenmaal door had hoe alles werkte, als ik had verbeterd wat er te verbeteren viel, dan bleef alleen nog maar het routinematige werk over. Het opdagen van maandag t/m vrijdag en mijn tijd doorbrengen achter een computer in de hoop dat iemand mij kwam redden met een super gaaf nieuw project. Wat vaker niet dan wel gebeurde.
Herkennen en doorbreken
Gelukkig ben ik ook heel eigenwijs. Dus dat stemmetje ging uiteindelijk ten onder aan mijn overtuiging en ook verlangen, dat het toch echt anders moest kunnen. Ik wilde erachter komen waarom ik steeds ergens met enthousiasme begon en waarom het dan weer eindigde in hetzelfde, laten we zeggen, fiasco. Ik wilde het patroon herkennen, doorbreken en het plezier in mijn leven blijven houden.
Ik leerde al snel dat ik ongeacht de baan die ik had steeds hetzelfde patroon doormaakte. Want zelfs bij de allerleukste baan die ik ooit heb gehad, kwam er ook een punt dat het niet meer paste.
Door het te herkennen, wist ik ineens precies op welke signalen ik moest letten. Ik kon herkennen wanneer ik alvast moest gaan nadenken over een volgende stap. Wanneer ik me moest gaan voorbereiden op iets nieuws. Ik had me ook gerealiseerd dat het ergens weggaan omdat het niet meer klopt, omdat ik er geen plezier meer in heb, geen vluchten is. Het is ook geen falen. Het is simpelweg kiezen voor mezelf en geloven dat er iets beters op mij staat te wachten.
Zou je dat nou wel doen?
Wanneer ik dan de beslissing nam om ander werk te gaan zoeken. Dan merkte ik ook steeds weer hoeveel angst er bij komt kijken als je van baan gaat wisselen. Niet alleen mijn eigen angst, maar ook de angst van mijn omgeving. Opmerkingen als “zou je dat nou wel doen? Nu weet je waar je aan toe bent. Nu heb je tenminste een vast inkomen, een dak boven je hoofd.” en “hoe ga je dan straks je maandelijkse lasten betalen?”
Precies de opmerkingen die jou op een plek houden die niet meer past. Uit angst dat je straks jouw hypotheek niet meer kunnen betalen, of de kinderen geen eten meer kunnen geven. Angst dat je er op achteruit gaat in je leven.
Maar heel eerlijk, met alle baantjes die ik heb gehad, en daarmee ook alle wisselingen, heb ik nog nooit een maand gehad dat ik onder een brug moest slapen. Dat ik mijn hele inboedel moest verkopen. Soms moest ik iets zuiniger aandoen, maar dat vond ik het helemaal niet erg. Want ik had mijn plezier in het leven terug.
Werk hoort wel leuk te zijn
Merk je dat je steeds tegen dezelfde dingen aanloopt? Begin dan bij jezelf te herkennen wat jouw patroon is en wanneer de uitdaging en het werkplezier aan het afnemen is. Dan kun jij je tijdig gaan voorbereiden op een volgende stap en hoef je dus niet halsoverkop je baan op te zeggen en te hopen op iets beters. Dan kun je gewoon op een goede manier de overgang maken van oud naar nieuw. Werk hoort namelijk wel leuk te zijn en als dat het niet is, verander er dan in ieder geval iets aan ;). Net zo belangrijk is het dat je voor jezelf ook helder gaat maken wat voor jou echt belangrijk is en dat die volgende stap past bij wat jij in dit leven voor jezelf wilt creëren.
Ken je iemand voor wie deze blog interessant kan zijn, delen mag. Graag zelfs.
Heb jij mijn E-book over hoogbegaafdheid al gelezen?
Die kun je hier gratis aanvragen!