Ik ben een snelle loper. Dat weet ik van mezelf. Daarom vraag ik soms aan mensen als we samen buiten lopen of ik niet te snel ga. En zelf probeer ik erop te letten dat ik er niet echt de pas inzet. Dat ik een snelle loper ben, heeft ongetwijfeld te maken met het feit dat ik dingen graag snel doe. Ik ga recht op mijn doel af. Ik wil snel ergens naartoe om er snel te kunnen arriveren. Ik houd namelijk niet van tijd verspillen.
In de meeste omgevingen waarin ik heb gewerkt, vond ik trouwens wel dat er veel tijd verspild werd. Dan had ik de oplossing al bedacht en wilde de rest er nog drie keer over vergaderen. Daar kon ik heel onrustig en ongeduldig van worden. Vooral als ze dan aan mij vroegen of ik nog een keer kon uitleggen wat ik dan bedoelde. ‘Jeetje’ dacht ik dan ‘Waarom laat je het mij niet gewoon even doen? Dan is het zo klaar’ Ik had vaak het gevoel dat ik de race al uitgelopen had en dat de rest nog aan het bedenken was wanneer ze hun schoenen aan gingen doen.
Het snelle vormde zich ook in het snel uitgekeken raken. Op werk. Op hobby’s. Op mensen. En vooral dat laatste maakte mij vaak verdrietig. Want het bracht mee dat ik heel slecht was in het onderhouden van relaties. Daardoor ging ik echt twijfelen aan mezelf. Was er sociaal iets mis met mij? En ik durfde het tegen niemand te zeggen. Ik durfde niet toe te geven dat ik mijn interesse heel snel verloor in andere mensen. Toen was ik er nog bang voor dat dat altijd zo zou zijn. Inmiddels mag ik mij gelukkig prijzen met een mooi groepje mensen waar ik jaren later nog steeds niet op uitgekeken ben. En inmiddels weet ik gelukkig ook precies waarom dat zo is.
Hoe ben je snel?
Weten dat je een snelle denker bent en dat je graag snel handelt, maar ook snel uitgekeken raakt, is een belangrijk inzicht. Tegelijkertijd is het goed om dan concreet te worden hoe dat zich in jouw leven, werk en relaties vertaalt, en wat je dan wel nodig hebt. Dat je weet hoe je snel bent en waar dat tot z’n recht komt.
Om te weten hoe je snel bent, kun je in ieder geval voor jezelf de volgende vragen beantwoorden:
- Op welke momenten wordt er aan jou gevraagd of je even iets langzamer kunt doen?
- Op welke momenten merk je dat je ongeduldig wordt?
- Op welke momenten merk je dat je jouw interesse verliest?
Zodra je daar de antwoorden op hebt, kun je gaan nadenken welke kwaliteiten daaronder liggen. Als jou wordt gevraagd om even langzamer te doen, is de kwaliteit dat je stappen voorloopt op anderen en daarmee eerder kunt zien en doen wat nodig is. Dat is heel waardevol als je de ruimte krijgt om daarop te handelen. Kijk dan in welke omgeving dat voor jou meer tot z’n recht kan komen. Of hoe kun je dat creëren in de omgeving waarin je nu functioneert?
Wanneer je weet in welke situaties jij ongeduldig wordt, denk dan na over de oorzaak daarvan. Wat maakt het precies dat je ongeduldig wordt? Dat is namelijk een belangrijke waarde voor jou die in jouw leven en werk tot uiting moet kunnen komen.
Denk ook na over het punt waarop je jouw interesse verliest. Vaak is dat namelijk vanwege een gebrek aan intellectuele uitdaging. Omdat je niet meer voldoende geprikkeld wordt. Je kunt dan ook gaan onderzoeken hoe je die uitdaging alsnog kunt gaan toevoegen aan jouw werk of aan de relaties met anderen. Denk aan een verdieping van jouw takenpakket of jouw relatie met de ander.
Wat kun je doen?
Net als dat we in de vorige blogs hebben gelezen, dat wat jou anders, intens en snel maakt, is waar jij een unieke waarde te bieden hebt. En hoe het tot uiting komt is altijd in samenspel met jouw omgeving. Zorg er daarom voor dat je weet hoe je snel bent en in welke omgevingen dat op een positieve wijze tot uiting kan komen.
Zorg er daarnaast voor dat je voor jezelf een plan hebt over de gebieden waarop jij jezelf steeds verder kunt uitdagen. En dat je op zoek gaat naar omgevingen met gelijkgestemden. Je zult merken dat als je meer gelijkgestemden in jouw leven hebt, je de benodigde intellectuele prikkels vindt die voorkomen dat je snel uitgekeken raakt. En de relaties die je al hebt, worden steviger omdat je in het totaalplaatje voldoende geprikkeld wordt.
—
Wat maakt jou snel? Laat je het mij weten onder deze blog?
—
Heb jij het e-book over hoogbegaafdheid al gelezen?
Dat kun je gewoon gratis aanvragen:
Yes, ik wil graag dat e-book! Je ontvangt dan ook de wekelijkse HB updates gemakkelijk in je mail
Comments 64
Het is zo herkenbaar allemaal. Snel lopen, ik dacht dat dit kwam omdat ik dat geleerd heb, ik ben kleiner dan de rest, werk in de zorg ;-), maar nee … Ik denk sneller, anders, dieper … en denk idd vaak, nou, dan doe ik het zelf wel. Toch merk ik zelf, dat ik daardoor veel ongeduld heb aangeleerd. Het is misschien ook goed om stil te staan en het anderen nogmaals uit te leggen. Je kunt daarmee een klein stukje de ‘andere’ kant laten zien. Een kant belichten van iemand of een zaak die je aan het hart gaat waar anderen niet over denken. Omdat ze het niet willen weten. Of omdat ze niet op deze manier kunnen denken.
Maar ik geef toe … het is lastig om altijd in de positie mediator te staan. Of als een soort van leraar … En als ik het nog een keer kan uitleggen, kan ik mensen wel eens schietten … misschien brengt het juist nog een extra dimensie en rust in mijn leven …
Het stukje intensiteit was wat ik zelf als hormonaal heb bedacht. Dat klopt ook zeker. Maar die diepte van de hsp zit er zeker bij. Ik ervaar ook dieper dingen. Kan op andere vlakken weer vooruit kijken en plannen. En al die mensen met al die uitingen en gelaatsuitdrukkingen. In wat ze zeggen maar niet wat ze echt zeggen aanvoelen. Moet ik hier nou wat mee, moet ik het laten gaan? Oh dit wil ik doen, laat ik zo doen, dan is het beter … perfectionisme.
En dan ren ik mezelf weer voorbij en moet ik terug naar de basis. Bank, boek … muziek, meditatie. Je vind uiteindelijk wel een ritme. Dank Andrianne
Author
Fijn dat de blogs herkenbaar voor je zijn en bedankt dat je dit laat weten. Heb je al eens een gratis online masterclass gevolgd? Daar komt naar voren hoe je hoogbegaafdheid kunt herkennen, wat de drie hoofdeigenschappen zijn en welke impact het heeft op je leven en levensinvulling? Je bent altijd welkom. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Waar ik meestal van een koude kermis thuiskom is dat als ik mijn best doe om iets te organiseren met anderen (waar ik dan ook energie en de ruimte geef aan de anderen zodat we dat samen gaan doen en ook gezamenlijk ideeën inbrengen) Uiteindelijk puntje bij paaltje ik het alleen organiseer of uitvoert. Mensen verhinderd zijn om verschillende redenen? En dat ik het daardoor heel druk heb en veel alleen doe en over het algemeen weinig hulp ontvang. Ik vind hulpvragen ook heel moeilijk maar probeer het wel elke keer op te zoeken. Maar vaak op het laats gaat dat niet door en dat geeft weer zoveel teleurstelling waardoor ik het dan maar weer alleen doe…En dat lukt me ook altijd weer prima…. Maar het voelt af en toe wel eenzaam.
Maar de laatste tijd valt me wel op dat ik steeds meer mensen aantrek die ook heel zelfstandig en op zichzelf zijn maar toch meer steun geven zonder dat ze me direct helpen. Ik denk dat dat komt omdat het gevoel eerlijker is bij hun. En dat als het echt nodig is ze er zijn voor me of we elkaar meer begrijpen?
Author
Fijn dat je reageert. Wat je omschrijft is ook heel moeilijk. Dat maakt je als mens ook onzeker. Het is een proces van naar op jezelf op zoek gaan. Dat is ook een belangrijk onderdeel van de Insight die ik aanbied, de persoon die je bent en wilt zijn vormgeven. Is dat waar je nu het meeste naar op zoek bent? Je bent altijd welkom om een gratis online masterclass te volgen. Via deze link kun je jezelf aanmelden op een moment wat voor jou uitkomt. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Dank je wel.
zo herkenbaar voor mij, ik ben meestal een aantal stappen vooruit dan de mensen om mij heen.
Ik merk dat ik interesse verlies in mensen als ze steeds het zelfde herhalen, dan denk ik, dat weet ik al lang.
Voor andere mensen is die herhaling vaak prettig, bij mij geeft dat onrust.
Dit is voor vrienden zo maar ook voor mensen die ik online volg, na een paar maanden of hooguit een jaar verlies ik mijn interesse.
Ik merk dat ik nu andere mensen om mij heen verzamel
Author
Dankjewel voor je reactie Karen. Fijn dat je nu meer gelijkgestemden kunt vinden.
Mijn snelle denken zit in het associeren. Ik associeer vaak zo snel dat ik niet goed uit mijn woorden kan komen, en anderen dan soms afhaken of denken dat ik het nog niet goed op een rijtje heb. Ik probeer het dan stapsgewijs te verwoorden, zodat men weet wat er komt en dat het ergens op slaat. Ik ben o.a. kunstenaar, waarbij dat associeren een kwaliteit is, maar dan is het kiezen en focussen soms lastig. Want wat wordt je doel? Daarom is het proces bij mij en elke kunstenaar belangrijk. Je associaties vastleggen in artistieke stappen, en daar weer verder op associeren. Dit snelle associeren helpt mij in mijn workshops. Bij het ontwerpen en bij het begeleiden. Ik zie snel wat ik kan inbrengen, wat iemand nodig heeft en welke toon dan helpend is. Ik kan dan verschillende stappen aanreiken, zonder de eigenheid uit handen te nemen; we doen het samen.
Ik herken wat je zegt over relaties. Wat mij erg helpt is om niet van iedereen alles te verwachten. Er zijn maar heel weinig mensen met wie ik echt kan sparren. Maar er zijn ook relaties waarbij ik wel persoonlijke dingen kan delen en vriendschap ervaren. Ik houd in de frequentie wel enige afstand, maar op goede momenten kunnen dat ook plezierige contacten zijn. Dan zijn er andere raakvlakken dan de intellectuele. Vroeger kon ik dat veel minder goed, ging ik echt mensen uit de weg die ik niet interessant genoeg vond. Ik nam hen niet serieus. Dat is wel veranderd. Zeker sinds ik gezondheidsbeperkingen heb. Ik zie nu ook de waarde van andersoortige vriendschappen.
Author
Fijn dat je reageert Grady, dankjewel voor het delen van jouw persoonlijke ervaring.
Hoe herkenbaar, dat associëren! Ik noem dat ook weleens – beeldend – de vlinders ? in mijn hoofd. Vlinders die zo uit het niet verschijnen maar even snel weer kunnen verdwijnen. Ik moet ze dan ook vaak vangen. Niet zelden door, zo gauw ik ze zie, ze ook te benoemen: uit te spreken. Blijft bijzonder.
Ik heb eigenlijk een vrij belangrijke functie coördinator van de veiligheidscel van een weliswaar kleine stad, maar ik zit dus al sinds eind januari thuis met een burnout wegens mijn te snelle denken en het feit dat ik door mijn directe leidinggevende niet begrepen/gewaardeerd wordt. Ik heb er acht jaar tegen gevochten,over gedaan tot mijn lichaam het opgaf. Zelfs in mijn ziekenverlof had ik mijn verantwoordelijkheid niet volledig afgelegd doch werd tot 2x toe gewoon weggelachen. Met het resultaat dat ik momenteel nergens meer snel in ben en er precies een film tussen mij en de wereld ligt.
Gewoon totaal geen energie en voor niks echte interesse … zover kunnen ze je krijgen als je totaal niet gerespecteerd wordt in je kwaliteiten.
Ik zie momenteel niet echt hoe ik hieruit geraak; tips ?
Author
Het is een proces van naar op jezelf op zoek gaan. Dat is ook een belangrijk onderdeel van de Insight die ik aanbied, de persoon die je bent en wilt zijn vormgeven. Is dat waar je nu het meeste naar op zoek bent? Je bent altijd welkom om een gratis online masterclass te volgen. Via deze link kun je jezelf aanmelden op een moment wat voor jou uitkomt. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Voor mij is het grote nadeel van te snel denken, voor anderen en daardoor ook weer voor mijzelf, dat je rechtstreeks op meerdere punten tegelijkertijd uitkomt. Tenminste zo is het natuurlijk niet maar het gaat zo snel dat het zo aanvoelt.
Eigenlijk dus in meerdere richtingen tegelijkertijd denkt en in 1 gedachtengang veel meer overwegingen hebt gemaakt waar een ander veel langer over doet aangezien zij meestal in 1 richting denken. Het effect is onmiddelijke vertraging, voor mij, omdat het een eeuwigheid duurt voordat de ander is waar ik gelijk al was.
Ik kan eerlijk gezegd mijn eigen denkproces vaak niet eens kan volgen. Ik ben daar gewoon ineens zonder dat ik er echt over hoef na te denken.
Laat staan uitleggen aan een ander aangezien alles gerelateerd lijkt. Waar te beginnen ? Om het uit te leggen moet ik meerdere richtingen tegelijkertijd gaan uitleggen en voor de andere komt het dan weer te onsamenhangend over en volgens zij mij niet.
Voor mij is een simpel antwoord op een ogenschijnlijk simpele vraag dan ook veel moeilijker dan voor anderen. Ik krijg dan ook altijd te horen dat ik te veel nadenk. Alsof ik dat kan stoppen. Dat kan dus ook niet.
Ik heb daar zelf erg veel last van gehad gedurende mijn leven. Ik zei altijd weinig. Bracht alleen de punten naar voren waar ik uitgekomen was. Begreep nooit waarom anderen nooit tot de zelfde conclusies kwamen. Waarom anderen niet de zelfde relaties legde en dus niet het zelfde belang zagen in factoren die voor mij veel belangrijker leken dan wat zij belangrijk achte. Het plaatje waar ik in dacht was altijd groter dan wat zij zagen en wat zij als belangrijk beschouwde was voor mij van geen belang, een bijgevolg.
Dat heeft mij altijd heel erg onzeker gemaakt.
Naargelang de tijd verstreek ben ik dan mijn communicatie gaan bijschaven/aanpassen en nu krijg ik tegenwoordig altijd te horen dat ik zo’n snelle denker ben bla bla bla.
Werkelijkheid is dat ik mij beter heb leren aanpassen aan anderen. Zij dan tenminste kunnen waarnemen dat ik snel denk ja maar zij nog steeds vaak moeten nadenken over wat ik net zei of uitleg kunnen vragen over hoe ik iets bedoel omdat ik te snel ga.
Het lijkt mij ook dat een van de logische valkuilen voor hoogbegaafden is dat je er altijd rekening mee houdt dat wat je ook bedenkt totale onzin kan zijn en er dus totaal naast kan zitten. Zo denk ik tenminste wel.
Nu ben ik zekerder van mijzelf maar vroeger hield ik daar veel meer rekening mee.
Als je ver kunt denken ben je ook goed in het bedenken waarom iets niet zo is.
De regel dat je iemand niet mag onderbreken vind ik juist frustrerend. Zo traag.
Ik moet dan eindeloos wachten tot zij klaar waar ik al veel eerder was.
Als iemand tegen mij praat gaan mijn gedachten natuurlijk ook gewoon door dus heb ik veel eerder de neiging om te willen reageren op wat ze net zeiden en dan te moeten wachten tot zij klaar zijn voelt als een eeuwigheid aan.
Juist omdat ik dan moet wachten tot ze klaar zijn verliezen ze mijn aandacht en luister ik nog maar gedeeltelijk.
Heel zelden is er iemand die ook een stuk sneller denkt dan anderen en daar kan ik dan lekker mee kletsen en is dat bevrijdend. Samen meerdere richtingen uitdenken en samen zoeken naar antwoorden. Ik zoek namelijk altijd naar antwoorden dus ga ik ook altijd meerdere richtingen op met veel overwegingen in korte tijd.
Hoe anderen mij zien is altijd wel grappig. Die zien mij als iemand die heel goed is in het aangaan van contacten. Vriendelijk, vrolijk, leuke gesprekken en ben mijzelf. Dat is mijn anderen kant want ik ben ook heel sociaal. Daarom is juist de frustratie voor mij des te groter.
De mensen waar ik meestal een klik mee heb hebben veel humor. De mensen waar ik absoluut geen klik mee heb zijn mensen die dingen te serieus nemen omdat voor mij datgene niet serieus te nemen is. Geen waarde heeft.
Author
Dankjewel Reginald voor je uitgebreide ervaring. Het kan ook heel lastig zijn om hiermee om te gaan. Het is een proces van naar op jezelf op zoek gaan. Dat is ook een belangrijk onderdeel van de Insight die ik aanbied, de persoon die je bent en wilt zijn vormgeven. Is dat waar je nu het meeste naar op zoek bent? Je bent altijd welkom om een gratis online masterclass te volgen. Via deze link kun je jezelf aanmelden op een moment wat voor jou uitkomt. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Herkenbaar hoor. Ik jaag mezelf soms op, ben er nog niet uit of ik ook nog ADHD heb. Het blijft zoeken naar manieren van hiermee omgaan. Als anderen op de rem trappen, voel ik me tekort gedaan. Trap ik zelf op de rem, doe ik mezelf te kort, maar hou ik het misschien wel “ leuk “ met de ander. Ik wil ook niet egocentrisch zijn of anderen tekort doen. Ben eigenlijk voortdurend bezig mijn impulsen te controleren. Alsof ik boven mezelf zweef en merk dat ik te veel praat, en daar dan een oordeel over heb, maar weer te laat ben met ingrijpen. En toch…toch hou ik me echt heel vaak in. Dan heb ik een cursus, of opleiding, en worden er vragen gesteld, en niemand reageert! Ik wacht eerst altijd, maar reageer toch altijd weer en heb ook altijd aanvullingen en ervaringen te delen. Haha. Dat is wat jij waarschijnlijk bedoelt Adrienne, dat ik wellicht onvoldoende intellectueel wordt uitgedaagd. Mijn laatste opleiding was idd een “moetje” en de meeste lesstof was bekende materie. Ik kom nu ineens tot het inzicht: de medische modules waren nieuw voor me, en daar heb ik ook veel minder hoeven vragen of zeggen, daar heb ik vooral veel geluisterd.
Author
Hoogbegaafdheid brengt veel mooie kanten mee, maar ook valkuilen. Heb je het idee dat er meer in je zit dan er nu uitkomt en dat je jouw creatieve brein beter kunt benutten?
Het moeilijke vind ik dat ik door het snel zijn ook vaak achteraf details niet meer weet. Dit speelt vooral in de privé situatie en nog erger op het moment dat er emoties bij komen. Dan weet ik 1 min later niet meer wat ik gezegd heb. Partners vinden dat altijd moeilijk en geloven niet dat je het echt vergeten bent.
Is dat ook herkenbaar?
Absoluut herkenbaar. Wat fijn dat jij je kijk erop geeft, dat het door het snel zijn komt. Ik dacht altijd dat ik een naar persoon was aangezien ik kennelijk niet voldoende geïnteresseerd kon zijn in anderen. Of dat ik gewoon niet kan onthouden. Ik merk echter dat ik in elke situatie van een verhaal met details een rode draad maak, en de rode draad onthoud ik wel.
Hoe ga jij ermee om?
goed om te lezen Katie en Petra. details kan ik me uit gesprekken, boeken, films zelden herinneren tenzij ze mij echt raken of ik ze heel grappig vind. ik onthoud inderdaad een soort rode draad, daar ging het om. mijn man die dus juist details onthoudt, denkt dan dat ik lieg. of dat ik niet oplet. of het niet belangrijk genoeg vind. en dat vind ik natuurlijk wel en ik sta evenmin te liegen. zelf heb ik geleerd, met woorden voorzichtig te zijn. mensen onthouden ze soms letterlijk en dan zijn ze over je woordgebruik soms boos . pfff, dat ene woord, denk ik dan, het gaat toch om het grote geheel? dat woord is maar een bouwsteentje in een hele muur, whatever. nee, daar vallen ze dan over. begrijp ik niet. als ik iets samenvat, gebruik ik ook vaak andere woorden dan het origineel waardoor mensen de samenvatting niet goed vinden. ho, het gaat toch om de essentie? Ik denk snel en ik praat ook snel, vaak ook in meerdere oplossingsrichtingen tegelijk. En dat begrijpen gesprekspartners niet: He, je wilt toch A, WE HEBBEN HET OVER A, MAAR wat je nu zegt is B, dat is heel wat anders… Kortom, ik ben dan de chaoot. Die het niet snapt. hoe vaak ik dat op mijn werk niet heb moeten horen! wat ik doe? diep adem halen, geduld hebben, dingen stapsgewijs uitleggen en ook aangeven waar je bent in het proces. bijv. Okay, we kijken naar A. Er zijn ook andere mogelijkheden. Daar kom ik zo op. eerst A dus. enz. Toen ik jonger was kon ik dat echt niet opbrengen, ik vond de ander maar een dombo. Nu kan ik dat beter al barst ik dan van binnen b ijna uit elkaar bij zoveel traagheid. Ik geef ook aan dat ik de exacte bewoordingen niet gebruik maar dat ik weergeef waar het op neer komt. dat accepteert men dan vaak wel. Of onthoud 1 kenmerkend woord/begrip en citeer dat, dan is de ander sneller geneigd ervan uit te gaan dat jij exact dezelfde woorden gebruikt als in het originele gesprek het geval was. aanpassen ja.
Author
Dankjewel voor je reactie Petra. In Juni gaan we dieper in op relaties. Misschien fijn om die blogs extra in de gaten te houden.
Zou wel fijn zijn als de Comments (hoezo Engels?) chronologisch worden geplaatst ?
Author
🙂
We moeten rennen springen vliegen duiken vallen opstaan en weer doorgaan. Niet zo’n gek nummer, als je erover nadenkt.
Mooi nummer inderdaad.
Author
🙂
Ik heb nooit begrepen waarom ik zo ontzettend ongeduldig ben in vanalles (met werk, in gesprekken, en vergaaaaaaderingen!!) maar in het in andere situaties (op de bus wachten) wel op kan brengen. Dank voor dit inzicht Adrienne.
Author
Dankjewel voor het delen Nathalie.
Zeer herkenbaar dit schrijven en daardoor ook rustgevend. Het is oké zoals ik ben. Ik moet zeggen dat ik er steeds meer vrede mee heb dat ik ben wie ik ben. Nee, ik houd niet van feestjes en koffievisites. Dus ik merk dat ik weinig vrienden heb, maar dat ook prima vind. Mensen die me langer kennen weten ook waarom ik er soms wel ben en soms niet of dan eerder wegga. Wil iemand dat niet accepteren dan verloopt de vriendschap.
Mijn snelheid zit hem vooral in het snel praktische oplossingen bedenken, nieuwe dingen bedenken, vervolgens kort uitvoeren en weer iets nieuws bedenken. Gelukkig heb ik daar in mijn werk ook de kans toe en màg ik het ook doen. Ook denk ik dat ik snel mensen ‘lees’. Zien wat iemand nodig heeft. Ik heb een hekel aan de telefoon, want dan valt er niets te lezen.
Het zou nog wel eens mooi zijn om meer gelijkgestemden te treffen.
Met de vragen ga ik aan de gang ( ben ik in mijn hoofd natuurlijk al lang mee bezig?).
Zo juist
Author
Fijn dat je dit met ons wilt delen Nicole. Dankjewel.
Ja dat snel zijn, is soms wel een probleem. Ik zie de mogelijke uitkomsten op een probleem en kan die naar waarde schatten terwijl de anderen vergaderingen en overleggen plannen en gewoon tijd verspillen. Nu wil ik hoger geraken in mijn werk en daar krijg ik soms wel nuttige begeleiding van. Men begrijpt dat ik goede dingen doe en de organisatie vooruit help, maar dat is niet het belangrijkste in het werk (beetje onbegrijpelijk voor mij). Ik moet leren om gedragenheid te creëren, vrij vertaald door mij: leren rond de pot draaien. Maar goed, dát leren is ook een uitdaging. Dus ik probeer om de weg naar de oplossing langer te rekken. En soms kom ik wel op interessante gedachten van de anderen, dus eigenlijk wel een leuk leerproces, want ik heb niet altijd gelijk of kom niet altijd met de best mogelijke oplossing. En het is aangenaam om zaken rustiger aan te pakken. Meer tijd voor mijn gezondheid zoals rug en fysiek. Waar ik niet tegen kan is dat anderen hoger op geraken obv mijn ideeën en acties, gewoon omdat ze wel volgens de bedrijfscultuur kunnen communiceren. Dus het wordt nog een beetje zoeken en ik weet ook niet indien ik die talloze overleggen ook ga volhouden . ?
Author
Fijn dat je reageert, dankjewel Suzie.
Ik begrijp er niets meer van. Hoog laag, als je hoogbegaafd kunt zijn moeten er ook laagbegaafden zijn, toch? Denken die dan minder snel ofzo en wat voor conclusie kun je daar dan aan plakken? Denk ik nu te langzaam of ben ik gewoon niet hb? Zelf vind ik van wel want mijn universum is uniek en daar snappen jullie niets van, troost, ik snap ook niets van die van jullie.
Of zou ik gewoon ab (anders begaafd) zijn?
Het is me allemaal wat abstract, kan iemand me uit de droom helpen? (droom :)))
Pieter, ik vind “ab”, anders begaafd, een hele mooie. Maar als je je wat meer met gelijkgestemden wilt omringen, dan is het wel handig om te weten of dat “anders” in meerdere of in mindere mate is. Is iemand heel snel van zichzelf, of juist heel rustig en bedachtzaam. Heel intens, of juist heel erg op de vlakte. Ik heb ook moeite met “hoog” of “laag”. De meeste mensen zijn wel ergens hb in. Dus ergens méér van hebben dan een ander. Als je overal méér van hebt ben je misschien hb. Ik vind het allemaal relatief. Voor mij is het belangrijkste dat ik mezelf ken en kan herkennen in andere mensen. Het labeltje niet zo belangrijk. De Engelse term is mooi, “gifted”.
Je kan ook hoogbegaafd zijn met een trage informatieverwerking. Dat kan in de communicatie best lastig zijn, zeker als je je begeeft tussen snelle(re) denkers en praters. Het is dan belangrijk om dit aan te geven, bv door te zeggen dat je er even over na wilt denken. Of dat je het nu nog niet weet of kunt zeggen, maar dat je er later op terug zal komen. Of simpel “ wacht even hoor…” Iedereen heeft een eigen sensorisch profiel, dus de manier waarop jij de wereld waarneemt en al die informatie verwerkt. En voor wat betreft die term Hoogbegaafd, tja …. het woordje hoog zit wat in de weg. Het Engelse woord Gifted dekt de lading beter misschien.
Author
Hoogbegaafdheid brengt veel mooie kanten mee, maar ook valkuilen. Het is een proces van naar op jezelf op zoek gaan. Dat is ook een belangrijk onderdeel van de Insight die ik aanbied, de persoon die je bent en wilt zijn vormgeven. Is dat waar je nu het meeste naar op zoek bent? Je bent altijd welkom om een gratis online masterclass te volgen. Via deze link kun je jezelf aanmelden op een moment wat voor jou uitkomt. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Ik zou die tekst over mij kunnen geschreven hebben. Waar ik al mijn hele leven mee ‘sukkel’ is het feit dat mijn ‘houdbaarheidsdatum’ vrij beperkt is. Ik heb in relaties, zowel amoureus, vriendschappelijk als professioneel, heel dikwijls de indruk dat ik niets meer nieuws heb bij te dragen in die relatie. Waardoor ik het gevoel heb dat ik beter kan vertrekken, aangezien ik toch geen nut meer heb. Misschien is dat een uiting van een gevoel dat ik krijg van de anderen in die relaties dat ik op mezelf spiegel. Dat weet ik niet. Het geeft me alleszins altijd het gevoel van minderwaardigheid. Ik voel me altijd de minst nuttige persoon. Omdat ik meestal al weet of voel, wat het punt in de discussie of het gesprek is dat de andere wil maken. Ik onderbreek dan ook hun uitleg, omdat ik toch al weet wat ze gaan zeggen, waarna ik er al een repliek op geef en vervolgens al een repliek geef op hetgeen ze willen zeggen wat ik net gezegd heb… Is enorm vervelend voor de anderen, waardoor ik meer en meer overga tot gewoon zwijgen. Daardoor maak ik me druk over het tijdverlies en word ik, om het op zijn Vlaams te zeggen, ambetant en begin ik héél tegendraads te doen…
Ik hoop dat iemand hier begrijpt wat ik wil zeggen, want ook daarin ben ik gene straffe…
Alleszins dank voor het mogen volgen van de blog.
Zo herkenbaar. Tijdens een etentje met vriendinnen, heb ik vaak het gevoel dat ik een film herbekijk, omdat ik al kan voorspellen hoe gesprekken zullen lopen. Ik weet al wie welke reactie gaat geven, en hoe ik dan weer ga pareren. Ik doe mee, maar voel me op dat moment vaak eenzaam. Niet omdat mijn standpunt het juiste is, dat bedoel ik niet, maar omdat er niemand is die mij voldoende prikkelt met andere inzichten om het boeiend te houden.
Herkenbaar, maar waarom zet je dit niet naar je hand? Welke oprechte vragen zouden dit patroon kunnen doorbreken? Dit vraagt om openheid en kwetsbaarheid, anders kabbelt het gesprek en het leven maar door ..
Dat heb ik ook. Ik vind het enorm irritant om onderbroken te worden, en merk vervolgens dat ik het zelf ook doe. Jij slaat de spijker precies op z’n kop dat het komt omdat je weet waar de ander naartoe wil. Maarja daar heb je weinig aan natuurlijk, want verhelpen kan ik het niet. Bedankt voor het delen iig.
Author
Dankjewel voor je reactie. Fijn dat je dit met ons deelt.
Zo herkenbaar op werk een mail met twee vragen aan alle medewerkers en helft reageert niet of met “geen tijd voor”. Dan denk ik “man die tien minuten” en hoor ik dat gemiddeld zeker uur er aan bezig is geweest. Plan van Aanpak dat ik leidinggevende stuur “sorry nog geen tijd vóór gehad”. En ik denk “je kunt toch lezen blader het dan ff door en klaar”. Kom er langzaam achter (diagnose HB pas 2 wk) dat ik gewoon zo snel ben en zij niet zo langzaam maar dat is lastig.
Leuke naam Natascha ?. Ja erg lastig om je niet continu afgeremd te voelen, de anderen als sloom te ervaren.
Ik heb nooit veel in groepsverband kunnen of willen werken, en gelukkig gekozen voor (4) beroepen waarin ik grotendeels eigen tempo en koers kan bepalen. Aanrader!
Ik wil even reageren op jouw bericht. Vooral omwille van je gevoel van minderwaardigheid.
Ik ben een niet-schoolse creatief hoogbegaafde en zeer zeker een boekenvoorbeeld van een HSP.
Vanaf dat ik tijdens mijn middelbare school, dankzij mijn favoriete leraar, aan de weet kwam wat er met me is
(De man liet me testen op IQ en heeft een doctoraat filosofie en een doctoraat psychologie), heb ik absoluut geen minderwaardigheidsgevoel meer.
Ik leef aan mijn tempo en heb mijn omgeving daarop aangepast en niet andersom. Andersom zou ik mezelf beperken, me frustreren in het feit dat mensen mijn denken al heel snel niet meer kunnen volgen. Net één van onze vele sterke kanten is net dat we verder, sneller, anders,…denken en aanvoelen. Dat zijn talenten. Geen zaken om je minderwaardig door te voelen.
Ik voel me ook niet superieur en ook in m’n werkomgeving laat ik zeer sterk tot uiting komen dat ik een mateloos respect heb voor de mensen van de schoonmaakploeg, de conciërge, de absolute basis. Ik voel me verwant met iedereen die naar zijn of haar vermogen bijdraagt aan onze maatschappij. Mijn HSP brengt ook wel mee dat ik heel erg negatief emotioneel reageer op mensen die naar mijn gevoel niet bijdragen aan onze maatschappij en die ik zie als parasieten.
Maar het punt was minderwaardigheid, niet meer je mening uiten omdat mensen je niet volgen, zwijgen om je anders zijn te verbergen,…
NOOIT meer.
Bvb… Ik heb vrienden die anders zijn dan ik maar die mijn onwaarschijnlijk direct taalgebruik, mijn grondig gebrek aan diplomatie of beter mijn gebrek aan de wil om spelletjes te spelen en me diplomatisch op te stellen, kennen en aanvaarden.
Ik had meerdere eigen bedrijfjes (opbouwen tot op de top en de uitdaging verliezen en de zaak overlaten), liet mij tijdens een eerste gooi naar een politiek mandaat ook verkiezen (mijn zes jaar uitgedaan en dan gestopt wegens nutteloos naar mijn visie), was jaar na jaar sterkste groeier op ’t werk, beste verkoper, twee nationale titels in twee verschillende (verschillende want eens de piek, verloor ik de interesse) krijgskunsten,…
Er blijft geen kruimel meer over van het minderwaardigheidsgevoel waar ik als kind en jonge tiener mee kampte. De gepeste leerling, het buitenbeentje, de patenthouder op de vraag “waarom”,….
Weten wat er met me was of is, was en is de sleutel voor mij.
Het antwoord op de vraag waarom ik was zoals ik was, bleek de sleutel. Mijn onmetelijk diepe dank aan die éne leraar.
Hij stelde zich op als een buffer tussen mij en de anderen. Brulde mijn medestudenten aan dat ze zelf beter ook een keer wat kritischer zouden staan tegenover info die ze ontvingen, zelf ook wel eens wat meer diepgang aan hun kennis mochten proberen geven,….
Kritisch was volgens hem het sleutelwoord.
Pas heel veel jaren later vond ik mijn gave… Een heel snel automatisch analytisch denken en een lopende leugendetector.
Met slechts een middelbare schooldiploma A2 Secretariaat-Moderne Talen, toog ik aan het werk en werd ik gaandeweg steeds vaker opgemerkt tot iemand mijn talent herkende. Sindsdien toog ik aan de slag om die vestigingen van een aantal retailgroepen uit verschillende sectoren waar het slechter ging te gaan bekijken. Onder het mom van een andere functie, dus niet als crisis-manager, binnenstappen, alles analyseren en mijn voorstellen tot verbetering, personeelswissels enz rapporteren.
Waar een normaal begaafde daar veel langer over doet, ging het me vaak slechts om uren per vestiging.
Ik werd steeds beter en efficiënter. De wissel van het ene bedrijf naar het andere, van de ene vestiging naar de volgende, steeds nieuwe mensen, andere onderliggende redenen waarom ze niet optimaal draaiden… Zo bleef de uitdaging en bleef de verveling weg.
Dus Beperkte Houdbaarheid… Mijn advies… Laat je absoluut niet monddood maken omdat ze je niet snappen, sta recht en laat de liefhebbers van lange vergaderingen zien dat je ’t beter doet. Is dat vervelend voor de anderen… Pffffffffffffffffff… Het is beter voor jou EN voor de efficiëntie.
Talent wordt ALTIJD herkent wanneer je ’t maar laat zien. Geloof in je kunnen.
Kunnen je collega’s daar niet mee leven. Pech voor hen. Zoek dan andere collega’s.
Naar relaties… Het eerste wat ik mijn echtgenote vertelde, is dat ik HSP ben. Ze kocht zich een boek en ging er over lezen. Vindt ze me makkelijk om mee samen te leven….? Neen ! Maar voor haar wegen de nukken niet op tegen al het mooie. Als HSP begrijp ik haar beter, voel ik haar beter aan, heb ik meer oog voor schoonheid, details,… Ik zie wanneer ze iets nieuws draagt, naar de kapper is geweest, een kilootje is afgevallen… Maar ik zie ook wanneer er iets mis is met haar en plaats dingen altijd in een perspectief vanuit mijn anders denken en vaak brengt dat soelaas. Mijn dankbaarheid dat ze me zichzelf gunt, ondanks mijn anders zijn en mijn ruggegraat is, uit zich duidelijk en ik laat haar dat ook meer dan voelen.
Nog even terug op vrienden… Is het niet mooi en rustgevend wanneer je je bij je vrienden kan uiten en laten zien zoals je bent ?
Dus toon je zoals je bent. Zij die daar mee kunnen leven zullen blijven en zijn je echte vrienden. Zij die je uit de weg gaan, ben je ook beter kwijt. Zij zorgen toch enkel voor overbelasting en stress.
Wees trots op je unieke gave, op je anders zijn. MAAK jezelf er trots op. Door zoals Adrienne het aanbiedt, jezelf te gaan uitdiepen en ontwikkelen, je talenten te gebruiken (want ontdekt heb je ’t al) en je te omringen door mensen die gelijkdenkend/gelijkgestemd of onvoorwaardelijk begrijpend zijn.
Hoe beter je wordt in wat je doet, hoe beter je je omringt met de juiste vrienden, des te sterker zal je worden.
Pas jezelf niet aan, aan de rest van de wereld maar pas jou wereld aan jou aan. Word de wereld….
Ik herken me helemaal in jouw verhaal, Pieter. Echter, ik ben een vrouw in een mannenberoep en laat het door de mannen helemaal niet gewaardeerd worden dat ik vaak eerder zie wat er gedaan moet worden. De acceptatie is er nog niet helemaal. Ik moet ook regelmatig aan klanten vragen of ze me vertrouwen, zoals ze er met hun neus bovenop blijven staan. Mijn kwaliteiten werden en worden vaak niet gezien en wekten vaak agressie op. Zo ben ik ineen werkgroep geweigerd, om de simpele reden dat ik te snel dacht. Doe er je voordeel mee, zei ik toen. Niet dus.
Ik heb nu een eigen bedrijf en regel alles zelf, en het lijkt altijd vlekkeloos te verlopen. Zo vlekkeloos dat mensen het vanzelfsprekend vinden wat er gebeurt. Tja.
Patrick,
Mooi verhaal waar ik mezelf feilloos in herken. Alleen loop ik de laatste twee jaar vast in werk en inkomen ..Heb je tips ? mhg Willem
Ook het profiel van Patrick is bij mij zeer herkenbaar. In mijn ‘anders denkend snel zijn’ heb ik me volledige teruggeplooid op mezelf als persoon en beroepsmatig op een carrière als zelfstandig ondernemer. Ik kon naast de ’traagheid’ ook de drukte maar moeilijk aan om met anderen heel de tijd samen te werken. Inderdaad de eindeloze meetings, die ik ‘water naar de zee’ noemde strookten niet met mijn ’temperament’. Na 5 jaar op de werkvloer hield ik het dan ook voor bekeken. Een switch niet zonder succes zo zou blijken achteraf temeer omdat ik alles in mijn hoofd al had uitgelijnd en volledig intuïtief ging werken, als op een op hol geslagen automatische piloot. Ware het niet dat ik als HSP’er (Hoog Sensitieve Persoon) niet altijd doorhad dat mensen niet per definitie goed, correct en eerlijk zijn: terwijl je in al je drukte iedereen inhaalt blijken er veel ‘so called friends’ in je zakken te zitten terwijl je hen net wou helpen en/of uitleggen hoe jij de dingen aanpakt… Deze vreselijk oneerlijke ervaringen dringen mij eigenlijk nog dieper terug in mezelf aangevuld door opeenvolgende relationele problemen met de HSP-tegenpool, de narcissiste… dit vreet je jarenlang uit tot er tenslotte nog zeer weinig over blijft. Gelukkig rest er nu, na een jarenlange zoektocht, de kennis om uit te putten. Artikels als deze helpen daarbij en stel ik ten zeerste op prijs, bravo Adrienne!
Author
Is ook lastig.. Ik hoop dat je iets aan de punten in het blog hebt.. Komende maand staat in het thema van de werkomgeving.
Interessant artikel. Inderdaad heel herkenbaar.
Iedereen heeft zo z’n kenmerken, dus denk niet dat jij/Ik de enige is die bijzonder is. Ook belangrijk dat iedereen z’n waarde heeft in het totaal. Het helpt om de waarde van anderen te zien; allemaal hardlopers versterkt de survival of the fittest, dus goed dat er wat gefilterd en geremd wordt.. Focus je dus op jouw (visionaire) bijdrage en laat de uitvoering over aan hen die daar goed in zijn..
Neem ook tijd om te genieten van je bijdrage, dat geeft anderen tijd om weer aan te sluiten..
Author
Bedankt voor je reactie.
Gisteren zag ik Triumph op de tv, met ideetjes om corona te bestrijden, die man is een echte hb’ er.geen hond kan hem volgen en ook de humor die hij heeft is voor mij zo herkenbaar ?
“een echte hb’er, geen hond kan hem volgen..” haha ?, hierbij schoot ik echt in de lach. Een soort zelfhumor die mij pakt. Het was toch humor, hè? Ik vereenzelvig mij totaal niet met Trump! Wel met dat “geen hond kan hem volgen” hi hi. Nog een vraagje, ik ben hier pas een paar weken. Is er al voorbijgekomen dat hb’ers (ik heb moeite met deze term maar hij wordt nu eenmaal gebruikt) ook niet zo gauw vatbaar (of anders vatbaar) zijn voor humor? Ikzelf maak zeker grapjes en kan om dingen lachen. Maar sommige grapjes vind ik zo flauw. Zo doorzichtig, zo helemaal niet grappig. Dan krijg ik hoogstens een glimlach om mijn mond, of zit ik maar een beetje te neplachen. Dan vind ik het erg dat ik blijkbaar weinig gevoel voor humor heb.
Andere humor, meer gelaagd denk ik. André van Duyn heeft mij ook nooit kunnen boeien…
Author
🙂
Het snelle denken zit bij mij in voor uit kunnen kijken ,dus dit gaat bijvoorbeeld over aanschaffen bij een kringloop ,dit is goedkoper , duurzamer en je kunt het zelf ook nog verkopen met winst . En zo merk ik op dat dit op veel gebieden bij mij zo werkt .
Author
Fijn dat je reageert.
Zeker nu in deze corona-crisis valt mijn snelle denken op: al begin maart heb ik op het werk aangegeven wat er allemaal zou kunnen gebeuren. Diverse scenario’s opgesteld, waar zich (buiten mij) niemand in kon vinden, maar die nu toch wel allemaal aan het gebeuren zijn. Zij het wel in diverse landen. Niet omdat ik een waarzegger ben, maar ik omdat ik snel stappen vooruit kan denken.
Wat ik wel in de loop van de afgelopen jaren geleerd heb, is om mij daar niet meer druk over te maken ( dat anderen niet naar mij willen luisteren). Ik gooi het in de groep, in de hoop dat het toch ergens opgepikt wordt. En dat gebeurt op het moment.
Dat maakt het soms ook lastig: omdat ik snel die scenario’s kan opstellen, wil ik eigenlijk ook dat er snel actie ondernomen wordt. Geduld is een schone zaak, maar vaak wel moeilijk voor een snelle denker 🙂
Heel herkenbaar Gerard
Hallo Gerard, ook heel herkenbaar. Achteraf blijk ik in 90% van de voorspellingen gelijk te hebben. Het wordt alleen niet er/herkend. Zoveel tijd verloren met niet willen/kunnen luisteren. Klinkt ook wel arrogant, maar zo bedoel ik het niet. Ik verwijs er ook nooit meer naar.
mijn vorige manager liet zich eens in team overleg ontvangen (waar ik op dat ogenblik niet bij kon zijn) “Paul weet een jaar van te voren wat er gaat gebeuren”. Gelukkig briefte een collega dat meteen door. Eindelijk erkenning….
Author
Bedankt voor je reactie Gerard.
Het is alsof ik over mezelf lees. Van het letterlijk snel lopen tot het contact verliezen. Ik vind het ook moeilijk om relaties te onderhouden, en voel me daar ook naar bij. Maar ik vraag me ook vaak af, waarom IK altijd moet veranderen of aanpassen. Kunnen anderen gewoon zijn wie ze zijn dan? Bestaat dat?
Inderdaad heel herkenbaar! Hier ook: snel lopen, snel iets begrijpen waarbij het enorm irritant is dat je het een ander tig keer moet vertellen, en dat je het dan inderdaad zelf al 3 keer hebt gedaan! En ja, snel uitgekeken op vrienden….. Ik schaamde me daarvoor, dacht dat het aan mij lag. Nu accepteer ik het. Ik kan me ook prima alleen vermaken, of met m’n gezin. Ben wel meer dan ooit aan het uitkijken naar nieuwe contacten, nieuwe mensen leren kennen, kijken of die interessant zijn, en dat past dan eigenlijk weer helemaal niet bij de introvert, die ik zeker ook ben! Zo leer je jezelf ook eens anders kennen!
Hah goeie!
Dat vond ik ooit ook, maar dat is hoop of verwachting met meestal teleurstelling als gevolg.
Je kan alleen jezelf veranderen ( gedrag , gedachten etc)
Author
Het is een proces van naar op jezelf op zoek gaan. Dat is ook een belangrijk onderdeel van de Insight die ik aanbied, de persoon die je bent en wilt zijn vormgeven. Is dat waar je nu het meeste naar op zoek bent? Je bent altijd welkom om een gratis online masterclass te volgen. Via deze link kun je jezelf aanmelden op een moment wat voor jou uitkomt. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/