Toen het voor mij tijd werd om een studie te kiezen, kwam ik voor het eerst in aanraking met het dilemma: ‘Wat kies je als je zoveel leuk vindt?’ Mijn oplossing? De studie Management, Economie en Recht. Een beetje van dit en een beetje van dat was voor mij ideaal. Natuurlijk stond ik vier jaar later weer buiten met dezelfde vraag en was het slechts het begin van al mijn opleidingen. Want ook al wist ik van veel dingen nu iets, er was nog niet iets wat er voor mij uitsprong. En dat maakte dat mijn werkende carrière begon met links en rechts wat uitproberen.
Dat uitproberen is enerzijds de manier om te ontdekken wat past. Anderzijds bracht het me ook vaak op dwaalsporen. Achteraf gezien had ik daar wel wat hulp bij kunnen gebruiken.
Breed geïnteresseerd zijn
Kenmerkend voor hoogbegaafden is het veel leuk vinden, het breed geïnteresseerd zijn en het hebben van veel mogelijkheden. Dat zijn prachtige eigenschappen om te hebben. Maar het kan je ook in de weg zitten. Het maakt het bijvoorbeeld moeilijker om erachter te komen wat het dan voor jou hoort te zijn. Als je zoveel leuk vindt, is het ook lastig kiezen. Je wilt niet zomaar iets uitsluiten, of weer beginnen aan een nieuw project zonder het af te maken. Of misschien wil je wel, maar weet je gewoon niet waar te beginnen.
Dat is dan de keerzijde van jouw brede interesses en vele mogelijkheden. Dat je veel wilt en kunt, maar dat er weinig echt van de grond komt.
Veel leuk vinden maakt het lastig om ergens aan te beginnen
Als je inmiddels ook al vaak ergens aan bent begonnen om vervolgens je interesse te verliezen en ermee te stoppen, is de kans groot dat je er tegen opziet om weer een nieuw project op te pakken. Dat kost je namelijk tijd, energie en geld en levert je misschien weer teleurstelling op. Teleurstelling van een onafgemaakt project. Van iets dat het wederom weer niet voor je was.
Hoe vaker je teleurstelling hebt ervaren, des te terughoudender je wordt in het aangaan van een nieuwe uitdaging. Bang om je tijd niet nuttig te besteden en je energie en/of geld te verliezen. Bang om weer tegen je omgeving te moeten zeggen dat ook dit het niet voor je was.
Veel proberen is veel leren
Jouw brede interesse zorgt ervoor dat je veel verschillende dingen leuk vindt, maar het is vooral het nieuwe dat je aanspreekt. Het ontdekken, uitzoeken, erachter komen hoe het werkt. Dat is leuk. Maar als je dat eenmaal door hebt, is de lol er wel vanaf. ‘Been there, done that’. En op een bepaald moment, kun je jezelf niet meer motiveren om ergens aan te beginnen.
Als je veel mogelijkheden hebt, zul je meer moet uitproberen om erachter te komen wat werkt voor jou en wat voor een langere termijn bij je past. En als je dat doet, wordt er op termijn rode draad zichtbaar. Naast het plezier dat je hebt in het starten met iets nieuws, zit er vaak ook een lijn in de projecten die je onderneemt. Een gemene deler. Het zijn allemaal puzzelstukjes van een overkoepelende levensvisie en missie.
Daarom is het ook niet erg als je niet alles afmaakt waar je aan begint. Daarom is het niet raar dat je in bepaalde projecten en onderwerpen jouw interesse verliest. Dan heb je geleerd wat je te leren had en is het de bedoeling dat je de lessen meeneemt naar een volgend onderzoek.
Wat wel goed is, is om aan de slag te gaan met een proces wat jou begeleid in je onderzoek. Dat maakt het makkelijker om keuzes te maken over wat je wel en niet gaat proberen.
Wat kun je doen?
Zie wat je doet als een onderdeel van de reis die je te maken hebt. Wees niet bang dat je weer ergens aan begint en het niet afmaakt. Zie het als een puzzelstukje dat jou weer verder op weg helpt. Laat je ervaringen en de teleurstelling die je hebt gevoeld, je niet belemmeren in jouw groei, in jouw persoonlijke ontwikkeling. Leer ervan, ga op zoek naar wat het je heeft gebracht en hoe je daarmee verder wilt. Verlies niet het vertrouwen in jezelf, want er gaan ook projecten en plannen komen die je wel gaat doorzetten en afmaken.
Verlies je ook niet in de teleurstelling van het niet afmaken of in de wanhoop van: ‘Ga ik het dan ooit wel vinden?’ Neem een andere mindset aan. Focus je in plaats daarvan op wat het je komt vertellen. Zorg dat je helder maakt wat jouw levensvisie en missie is, wat onderdeel is van je blauwdruk. En gebruik daar de puzzelstukjes voor die je al hebt. Blijf ontdekken, onderzoeken en uitproberen. En wanneer je weet wat jouw levensvisie en missie is, dan weet je ook welke projecten en plannen daarbinnen passen en welke vooral zonde zijn van je tijd, geld en aandacht.
Herken je dit? En hoe ga jij ermee om? Laat je het onder de blog weten?
—
Yes, ik wil graag dat e-book! Je ontvangt dan ook de wekelijkse HB updates gemakkelijk in je mail.
Heb je de masterclass over hoogbegaafdheid al gevolgd? Je kunt gratis deelnemen en je hier aanmelden voor de eerstvolgende.
Comments 47
Zo herkenbaar. Toevallig vandaag met mijn manager besproken dat ik zo breed geïnteresseerd ben. Dit is al tijdens mijn studiekeuze naar voren gekomen: werktuigbouwkunde – zo’n beetje de breedst mogelijke technische studie die er is. Volgens binnen mijn huidige bedrijf een traineeship in gestapt, om aan allerlei rollen te kunnen proeven en er zo achter te kunnen komen wat er bij mij past. Ik heb het idee dat ik er inmiddels best goed richting aan heb kunnen geven, maar ook binnen die richting zijn er nog vele uitweikmogelijkheden. Vooralsnog vind ik het wel leuk om een beetje van hot naar her te vliegen, maar ik herken me dan ook vooral in het feit dat ik heel veel energie heb aan het begin van een project(je) en daarna snel de interesse verlies. Ik ben liever steeds met iets nieuws bezig dan ‘echt’ iets van de lange termijn af te maken, dat geeft veel voldoening op de korte termijn, maar op de langere termijn is het ook wel fijn om iets substantiëlers op te kunnen leveren. Ik ga nu proberen wat meer focus aan m’n werk te geven, al heb ik aan mijn manager ook aangegeven dat ik die dynamiek juist wel nodig heb: aan één onderdeel werken put mij binnen de kortste keren uit. Het gaat echter allemaal om balans natuurlijk en de scheidingslijn voor mij is dun: het is of gauw teveel in de inhoud of teveel ‘randzaken’ (die eveneens belangrijk zijn, daar gaat het niet om). Heel frappant dat ik precies nu in mijn inbox deze blog zie opdoemen!
Honderduizend interesses hebben en niet weten wat te kiezen , herken ik helemaal. Nu ik sinds een jaar of twee de blogs en de commentaren lees, begint voor mij helder te worden wat mijn blauwdruk is. Ik ben het gelukkigste als ik creatief bezig kan zijn. Er borrelen allerhande ideeën in mijn hoofd op, die ik wil gaan uitvoeren. We bouwen nu een nieuw huis met een grote werkplaats en ik verheug me er op om daar straks aan de slag te gaan. Langzamerhand verdwijnt de chaos in mijn hoofd. Daar ben ik Adrienne dankbaar voor.
Zo fijn om te ontdekken dat er meer mensen zijn zoals ik en dat er een achtergrond bij hoort. Niet omdat je weer eens iets “zat” bent, dat je ermee wil stoppen….moeilijk uit te leggen, maar hier in deze omgeving hoeft dat ook niet, heerlijk! Groetjes, Christa
Dankjewel Christa voor je reactie. Het kan inderdaad een hele verademing zijn als je ontdekt dat er meer mensen zijn die dezelfde ervaring hebben, fijn dat je daarom dit met ons delen wil 🙂
Zo herkenbaar. Zodra ik het doorheb/ beheers, en dat is meestal redelijk snel, dan gaat de lol er af. Een paar dingen zijn gebleven; creativiteit en muziek. In alle denkbare vormen, dat wel. Meerdere instrumenten bv.. Ook alle denkbare materialen van de beeldende kunst zijn door mijn handen gegaan. Meerdere heel uiteenlopende beroepen uitgeoefend. Wat fijn om al die herkenning te lezen.
Dankjewel Mieke, fijn dat je reageert. Het kan inderdaad een hele verademing zijn als je herkenning vindt. Fijn dat je daarom dit met ons delen wil 🙂
Ik vond/vind het moeilijk om ergens aan te beginnen omdat ik graag boven de stof wil staan en altijd denk dat ik iets niet kan omdat ik me bewust ben van het feit dat ik zoveel niet weet. En achteraf zie ik dan dat ik het best had gekund en dat de ander het ook allemaal niet weet en daar nog mee wegkomt ook… dan denk ik ohh is dat alles. Dan lijk ik arrogant en direct omdat ik het dan doorzie en to the point kom wat dan weer bedreigend over komt. Inderdaad als ik het kunstje ken of als ik ergens niet beter in kan worden voor m’n gevoel is mijn aandacht ook weg. Bore out. Dit heb ik ook bij mensen als ik het gevoel heb dat ik nx meer van ze kan leren. Dan heb ik geen geduld meer met ze. Irritant trekje van mezelf vind ik dit.
Nou. Heel wat om over na te denken weer.
Ja, dat herken ik ook helemaal zo!
Ontzettend herkenbaar! Na lang twijfelen of ik wel genoeg in huis heb ergens aan beginnen, dan na een week denken “Is dit alles wat er van me verwacht wordt?” maar dat niet kunnen uitspreken omdat mensen dan enorm beledigd kunnen zijn en dan beland ik weer in mijn isolement.
Ja, vooral het eerste gedeelte vind ik heel herkenbaar: “en daar nog mee wegkomt ook…” heb ik regelmatig vol verbazing gedacht over collega’s. Terwijl ik ondertussen vastliep in de door mezelf gecreëerde omvang van een opdracht.
voor mij ook heel herkenbaar! Sowieso de overgang van universiteit naar bedrijfsleven heeft mij veel verbazing omtrent verschil in niveau, snelheid en motivatie t.o.v. wat ik gewenst was…
Maar ook fijn om jezelf zo steeds beter te leren kennen en je bewust wordt van bepaalde eigenschappen of trekjes 🙂 dus goed bezig Pauline!
Heel herkenbaar en moeilijk oplosbaar. Tips van een oude rot:
-kies een opleiding met multidisciplinaire trekken (bv. op het snijvlak van sociale wetenschappen en economie of een beta-vak en medicijnen)
– let op dat doen waar je goed in bent, een valkuil en zelfs een doodlopende weg kan zijn.
Mooi en motiverend. Het gaat niet om het reisdoel maar om de reis zelf
Dankjewel Johannes.
Zó herkenbaar! Ik vind ook heel leuk en heb inmiddels ook heel veel verschillende dingen gedaan. De contractvorm die ik 20 jaar geleden al (op mn 30e) hiervoor gekozen heb, past hier heel goed bij: interim professional. Ik dat iedereen aanraden, want zo heb je ook nooit een ‘regenboog CV’, want het is juist normaal dat je korte tijd bij werkgevers zit. Tegen de tijd dat het nieuwe eraf is, is mn project ook meestal teneinde. Win-win.
Hoewel… sinds kort zit ik voor het eerst langer op een opdracht. En ervaar ik dat ‘even doorzetten’ loont. Want pas na een tijdje ga je de vruchten plukken van je inspanningen. Hoe meer je je in iets verdiept, hoe groter je kennis en ervaring , hoe leuker het wordt, hoe meer je je ‘op je pad’ voelt. Ik kom daar nu eigenlijk pas achter.
Ik probeer dit nu ook privé toe te passen. Ik veranderde vaak van hobby. Nu probeer ik vast te houden aan dezelfde hobby (in mijn geval zingen), maar daar wel iedere keer nieuwe contexten bij te zoeken. Zodat ik toch een constante houd. Dat geeft toch wel meer voldoening dan ik dacht:)
Super Mea dat je hier zo goed overna hebt gedacht en op deze manier jouw aandacht erbij kunt houden en jezelf blijft uitdagen 🙂
Na twee onafgemaakte studies aan de universiteit had ik er genoeg van. Ik besloot om “een vak” te gaan leren. De universiteit was voor mij te eenzijdig en ook vond ik het niveau tegenvallen. Op de middelbare school had ik hard gewerkt om goede cijfers te halen, nu kwam ik erachter dat ik dat harde werken eigenlijk helemaal niet nodig had. Met een beetje logisch nadenken en de dag voor een tentamen even hard studeren kwam ik er ook.
Uiteindelijk ben ik vanwege mijn brede interesse, en omdat ik het altijd leuk vond om met kinderen te werken, het basisonderwijs ingegaan. Het niveau op de Pabo ervaarde ik als nog beroerder dan de universiteit, en ik heb diverse keren op het punt gestaan om het bijltje erbij neer te gooien, maar toen kwam ik er dus achter dat er een verklaring was voor mijn frustratie en demotivatie. Ik was “hoogbegaafd”. (Ik zou heel graag een andere term dan “hoogbegaafd” willen gebruiken want ik vind altijd dat het klinkt alsof je jezelf beter vindt dan een ander en dat vind ik absoluut niet)
Ik werk inmiddels meer dan tien jaar in het onderwijs en dat biedt uitdagingen op een ander vlak dan alleen het academische. Elke klas is anders, elk kind is anders, dus het hoeft niet saai te zijn. En in mijn vrije tijd ben ik bezig met vanalles en nog wat, want ik word blij van nieuwe ervaringen, kennis en vaardigheden. Soms blijft het bij een korte kennismaking (niks mis mee), soms zijn er dingen die steeds weer terugkomen, zoals tekenen en schilderen, muziek maken, verhalen schrijven, oude talen en theoretische natuurkunde of astrofysica.
Soms lijkt het alsof ik dan op andere mensen overkom als intimiderend of dat ze ook wel ergens zo gepassioneerd over zouden willen zijn. Dat zijn vaak momenten dat ik voel dat ik toch anders in elkaar zit, dat ik echt een andere manier van denken heb waardoor de communicatie soms stroef verloopt. Ik heb een paar keer van mensen de suggestie gehad dat ik misschien wel autistisch ben. Ik weet zelf dat dat niet zo is, maar dat het hoogbegaafdheid is hou ik meestal voor me.
Dankjewel Elowen voor je reactie. Ik begrijp dat je het zo ervaart, meer hoogbegaafden zien dit zo, maar hoogbegaafdheid zegt niets over beter of hoger zijn; het zegt iets over de soort begaafdheid die we bezitten en daarmee welke rol passend is (in het e-book lees je daar meer over, via de link kun je deze gratis downloaden, misschien heb je er iets aan). https://giftedpeople.eu/gratis
Erg herkenbaar. Ook ik een brede interesse, diverse studies onafgemaakt omdat ik mij enerzijds verveelde en tegelijkertijd gefrustreerd raakte door de door mezelf opgelegde hoge lat, terwijl anderen “wegkwamen “ met een veel simpeler versie, waardoor ik teleurgesteld raakte in wat dan blijkbaar het niveau van de opleiding was.
Ik heb inmiddels wel de rode draad ontdekt, ben echt een mensenmens, verdiep me graag in agogiek, pedagogiek en didactiek en zoek het werk in die hoek en dan weer in het complex gedrag.
Uitdaging om onbegrepen mensen te begeleiden.
Terecht dat u dit aan het onderwijsveld niet bekend maakt; ik heb er 21 jaar lesgegeven en mijn “anders zijn” verklaarden zij voor zichzelf dat leerkrachten niet confessionele zedenleer wat bizar zijn ; o ja en ik was ook vant stad ! 😉 Eigenlijk hebben de meesten een erg hoge pet op van zichzelf maar kunnen ze moeilijk buiten het aangeleerde kader denken => je komt met de lagere schoolkinderen meestal verder.
raak, Michèle. reden, waarschijnlijk: lagere schoolkinderen staan onbevangener in het leven.
we hebben allemaal wel een kader nodig, ook HB-ers, maar sommige mensen hebben hun eigen kader niet door, en raken soms in paniek wanneer dit door vragen, opmerkingen, of acties van jou kant sms helder dreigt te worden. vaak worden deze vragen, e.d. opgevat als een “persoonlijke” aanval, in plaats van een reactie op de zaak. mensen die onbeseft onvoldoende in huis hebben om te kunnen antwoorden, gaan dan steigeren, manipuleren…alles om gezichtsverlies te voorkomen. Ken maar weinig mensen die dit durven onderkennen. goed om te beseffen.
Ik had een ontzettend brede interesse, dus was ook vaak de weg kwijt wat ik nou eigenlijk echt wilde. Ik was heel creatief en wilde naar de kunstacademie, muzikaal, dus conservatorium trok me ook enorm, sterrenkunde had ook mijn aandacht, net als archeologie, anatomie, wiskunde, filosofie enz. enz. Dat was echt heel vermoeiend.
Dankzij mijn vader kwam ik op kantoor terecht, want “werken zal je”, werd er gezegd. Dat werk kon ik heel goed, maar echt blij werd ik er niet van. Maar gelukkig kon je (vroeger) vol hoop van de ene in de andere baan overstappen.
Of ik nu weet wat mijn doel is? Nee….. of het moet die van duizendpoot zijn. 😉
Heb je wel eens geprobeerd om dit voor jezelf duidelijk te maken? Als je bepaalde inzichten over jezelf mist, dan voelt het alsof je een handleiding aan het lezen bent waar pagina’s uit ontbreken. Maar die pagina’s heb je wel nodig om te begrijpen wat jij nodig hebt, hoe jij “werkt” en “aan” en “uit” gaat.
Jij hebt unieke en bijzondere kwaliteiten die precies passen bij de weg die jij te gaan hebt. Een deel van die kwaliteiten heb je zelf nog niet in de gaten, of moet je nog verder ontdekken en ontwikkelen. Bovendien kun je veel en heb je veel mogelijkheden. Dat maakt het lastig om op basis van wat je kunt te bepalen wat voor jou de juiste plek is. Wat de beste omstandigheden zijn waar jouw extra functies het beste tot hun recht komen. Ervaar jij dit ook zo? Via deze link kom je meer te weten over het helder maken van jouw blauwdruk, wat is het en hoe kom je er achter? Misschien leuk om eens te lezen. https://giftedpeople.eu/wat-is-de-blauwdruk/
Ook voor mij herkenbaar: er zijn heel veel dingen waar ik eigenlijk goed in ben, of die ik me snel eigen kan maken, vooral op het vlak van kenniswerk. Sommigen zeggen dan ook: wauw, jij kunt dit goed zeg – moet je niet XYZ worden? En dan denk ik bij mezelf: ik kan dit wellicht wel goed (misschien soms beter dan de mensen die er wél plezier uit halen), maar dat is dan voor mij ook de enige motivatie om het te doen en daarmee snel wat op te leveren (want ik ben wel behoorlijk resultaatgericht), want echt leuk vind ik het dan dikwijls verder niet.
Na mijn schooltijd, ik noem het altijd maar spijbelschool want ik had andere veel interessantere zaken te doen daarom was ik vaak “ziek”, ben ik in een vak gerold waar ik in gegroeid ben met werken en studies en gelukkig altijd met plezier gedaan.
Maar het meeste en het meest waardevolle heb ik naast mijn werkzame carriëre geleerd in de vorm van, zal maar even een containerbegrip gebruiken, mensen- en zelf-kennis. En dat op de breedst mogelijke zin, van psychologie, spiritualiteit, geestelijke zoektochten en nog veel meer.
Tja, maar ook wetenschappen, economie, en van alles en nog wat heb ik me in verdiept gewoon omdat ik het leuk vond en omdat ik soms dacht de wereld te kunnen veranderen. Nooit als een soort van moeten ervaren maar dat komt misschien ook omdat ik juist een stabiele baan had waar ik voldoende energie in kon stoppen en uit kon halen.
Fijn dat je reageert Willie.
Absoluut herkenbaar…
Een tijdje geleden vroeg iemand mij, waarom ik denk over alles te kunnen meepraten.
Toen ik vertelde dat dit begon op 8-9 jarige leeftijd met het bestuderen van de Grote Oosthoek encyclopedie. Eindigde het gesprek abrupt met het verwijt dat ik bijdehand wilde doen…
Maar dat het (in mijn eigen bewoording) gaat om wat Adrienne omschrijft worden allerlei argumenten voor bedacht om het gesprek gelijk weer op een ander niveau te brengen…
Wanneer ik iets hoor, of lees wat mijn interesses wekt. Dan kan ik echt verdwalen in het vergaren van meer kennis.
Vroeger in de bibliotheek.
Tegenwoordig verslindt ik gemiddeld een e-book per dag.
Los hiervan begrijpen veel mensen niet dat ik veelal maar eenvoudige en vaak solitaire werkzaamheden verricht als een soort van veiligheidsmeganisme voor, zoals ik het zelf noem, dat gekke brein van mij dat 24/7 heen en weer stuitert van onderwerp naar vraagstuk naar onderzoek naar wat ik die avond wil eten en of dat ik daar in de komende 12 uur nog boodschappen voor moet doen. En dan ben ik ook nog gezegend met Hyperthymesia.
Soms is het allemaal best wel vermoeiend ?
Goed om te lezen, ik zocht als klein kind ook alles op in woordenboeken of encyclopedieën als mijn ouders het niet wisten. Veel mensen zien het als bedreiging als iemand anders ‘altijd gelijk’ heeft. Ik herken het ook om heel erg te stuiteren over alles wat op mijn pad komt en waar ik het beste van wil maken. Als je gedreven bent lijkt je energie oneindig, maar achteraf heel vermoeiend (-:
heel herkenbaar, Mirjam. zie mijn reactie boven op Michèle
Je vergaat in ieder geval heel veel kennis Sabine. Ervaar je hierdoor ook wel eens een te veel aan input? Het is vanuit overexcitability verleidelijk om steeds maar nieuwe kennis en inzichten te willen vergaren. Om continue je geest te willen prikkelen. Dabrowski schreef hier een hele reeks over. Kenmerken van overexcitability zijn o.a. nieuwsgierigheid, het stellen van diepgaande vragen, goede concentratie, probleemoplossend en theoretisch denken. Je hebt een ongelofelijk snelle geest die altijd kennis wil vergaren en je bent steeds opzoek naar begrip, waarheid en oplossingen voor problemen. Je verslindt boeken, houdt van mentale uitdagingen en je kunt lang rustig zitten nadenken over jezelf.
Ervaar je het ook als een valkuil dat je hoofd altijd maar vol zit met alle nieuwe kennis? Wanneer jij je ergens in verdiept, vraag jezelf daarna dan af ‘wat ga ik hiermee doen?’, ‘Hoe kan ik dit ergens voor gebruiken?’ Voorkom dat je hoofd volloopt met weetjes en feitjes die je vervolgens niet in iets kwijt kunt.
Kies bewust voor waar jij je in gaat verdiepen en zorg dat het bijdraagt aan de weg die jij te gaan hebt. Dat het past bij jouw blauwdruk. Natuurlijk is het prima als je af en toe een uitstapje maakt naar iets wat je gewoon interessant en leuk vindt. Maar voorkom dat je je hele leven ongestuurd ergens instort. Dan wordt je leven namelijk één grote afleiding van wat je eigenlijk te doen hebt. Breng dingen in de praktijk. Je zult nooit alles weten wat er te weten valt, maar door te doen kom je erachter hoe iets echt werkt. Over fietsen kun je eindeloos lezen, maar pas als je het gaat doen, ga je het leren. Ik hoop dat je hier iets mee kan 🙂
Ik ben sinds kort gaan werken met een ToDo manager, een app om dingen als wat ga ik eten? en wanneer ga ik boodschappen doen? wat meer een plekje te geven zodat niet alles een eigen leven in m’n hoofd gaat leiden. Lastig is dan wel om streng voor jezelf te zijn in het altijd direct opschrijven van de ToDo/het hersenspinsel of welke andere cirkel je hoofd ook maar ingeslagen is, en voornamelijk het deel om dan niet continue alle ToDo’s in je hoofd te gaan repeteren – dat is hoe ik het voorheen deed, niet te doen! Ik merk dat het wel even onwennig geweest is (en nog, ik gebruik het nu een half jaar denk ik), omdat ik er niet zo van hou om in al te gestructureerde/uitgekauwde omgevingen te zijn, helemaal met het oog op wat ik ga doen, ook al heb ik het zelf opgeschreven, het voelt dan alsnog af en toe als iets “van buitenaf” opgelegds en daar reageer ik doorgaans wat tegendraads op. Maar het gaat steeds beter en geeft me veel rust. Misschien ook iets voor jou, Sabine? (En anderen natuurlijk!)
Dit is zo herkenbaar…
O zo herkenbaar
Regenboog CV zo noem ik het als grap
Menig werkgever zal wel gedacht hebben hoelang blijft hij hier
Het is werkelijk zo een nieuwe baan en na een jaar heb ik het wel weer gezien me ingelezen ontwikkeld ,weer wat nieuws ontdekt en dan slaat de verveling toe en ga ik proberen vernieuwingen toe te passen want overal zie ik weer verbeter punten waar menig collega en zelfs de baas niet blij mee is .
Vorige baan twee jaar kunnen werken R&D helemaal mijn dingetje .Een baan waar ik me nog nooit in verdiept had maar mijn interesse en aansluiting electronica ,mechanica een beetje metallurgie en elektrochemie etcetera wist precies hoe het in elkaar zat in twee jaar meer dan de mensen die er al jaren werkten en een vaste baan hadden .
Drie jaar hadden ze in China een bedrijf opgezadeld met een project
In drie maanden had ik het afgerond met als resultaat 25% yield van de te repareren product .
Even vertellen dat ik van af de kleuterschool ? een ongelofelijk lastig mannetje ben geweest mijn onderwijs helemaal naar z’n grootje heb geholpen want het was erg niet interessant
Ze hadden geen interessante vakken zoals scheikunde natuurkunde mechanica biologie en dergelijke op mijn niveau in klas 4 basis ?
Dankjewel voor het delen van jouw persoonlijke ervaring Wytze.
Heel herkenbaar verhaal, het leek op 12 ambachten 13 ongelukken.
Maar uit elk ambacht werd kennis en ervaring verrijkt, ook kennis over wat juist NIET bij mij paste.
Alle stukjes brachten me tot het inzicht en vaardigheden om een eigen bedrijf op te zetten, en hetgeen te doen waar mijn hart ligt.
Belangrijke kernpunten daarin: werken met gemotiveerde mensen en mijn kennis overdragen.
Nu zorgen dat de lol erin blijft 🙂
Precies hetzelfde hier.
Alleen vind ik nergens gemotiveerde mensen. Toch niet die zo gemotiveerd zijn als ikzelf.
Mooi Eric, dankjewel voor het delen.
Al hetgeen je geleerd hebt in je leven is nooit voor niets. Uiteindelijk zul je de opgedane kennis van alle “zijwegen” in je leven kunnen gebruiken in werkzaamheden (al dan niet betaald) of in (counceling-) gesprekken met anderen. Soms weet je niet hoe een koe een haas vangt, en kan het zelfs zijn dat je door selfemployment juist in een beroep terechtkomt waarvan je het bestaan eerst niet wist.
Mooi Mayke, fijn dat je reageert.
Zo’n beetje alles een beetje, steeds iets nieuws leren vind ik heerlijk.
Iets opzetten vind ik leuker dan iets onderhouden. Nu ik eindelijk bij m’n huidige werkgever zit krijg ik hulp uit te zoeken wat bij me past en ruimte daar heen te groeien.
Ideaal, alleen als je mij vraagt “wat ìk wìl”????? Zo moeilijk om uit alles te kiezen
Super Suzan! Misschien kan deze link met 3 punten je een klein beetje opweg helpen naar wat je misschien wel wil uitzoeken. https://giftedpeople.eu/wat-is-de-blauwdruk/
Hoi Adrienne, super herkenbaar dit. Het is inderdaad zowel een vloek als een zegen.
Ik ben me nu aan het oriënteren op een nieuwe baan, de vierde. Maar mijn banen zijn altijd interessant gebleven zolang ik er steeds meer onderdelen bij kon nemen. Of dingen erbij kon doen die niets met mijn eigenlijke werk te maken hadden. Of die er juist bovenuit stegen.
Bij nieuwe potentiële werkgevers is het dan enorm lastig om uit te leggen wat ik precies gedaan heb.
Detailkennis heb ik, na meer dan 20 jaar, van bijna niks. Maar ik heb wel van heel veel dingen basiskennis.
Met andere woorden: een prachtig CV wat enorm lastig te vermarkten is.
Geeft niks, ik vind mijn weg wel weer, maar het sluit naadloos aan op je verhaal.
Fijn dat je reageert Casper, heb je al eens een gratis online masterclass gevolgd? Hier worden namelijk de mooie kanten maar ook de valkuilen van hoogbegaafdheid in besproken. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Hier probeert mijn manager me dus een beetje voor te waarschuwen: ik ben technisch geschoold (WO), maar ik waai met veel winden mee en pak van alles op, ook wat niet altijd met de wezenlijke “technisch” inhoudelijke taak te maken heeft. Ik ben dan ook niet de expert-programmeur, dat is sowieso te eenzijdig voor mij, maar ik krijg wel het gevoel dat het belangrijk is om een duidelijk CV op te bouwen. Mijn manager zij vandaag dat het anders lastig is om het “ver te schoppen” op de carrièremarkt, omdat het faciliterende werk weliswaar heel belangrijk is, maar ook zó onzichtbaar! Wellicht een manier bedenken waarmee wij onze toegevoegde waarde wat meer op de kaart zetten?
‘Focus je (…) op wat het je komt vertellen.’
Met zo’n zin kan ik weer weken verder.
Mooi Agnes, dankjewel voor je reactie!