Een tijd geleden heb ik mijn eerste tatoeage laten zetten. Het woord free, wat voor mij de essentie is van hoe ik in het leven wil staan, namelijk in vrijheid. De vrijheid om te doen in lijn met mijn weg, te zijn wie ik ben en te gaan waar ik wil gaan. En daarbij ook de vrijheid van keuze om me te laten leiden door verlangen en niet door angst.
De dame die mijn tatoeage heeft opgetekend en gezet, was een eersteklas perfectionist. En ik ook. Dus het duurde iets langer dan gemiddeld. Na veel uitproberen en een kleine mini verschuivingen qua locatie van de tattoo, kwam er uiteindelijk een moment waarop ik wist, nu klopt het. Ik keek in de spiegel en zag hoe de lijnen van de tattoo precies pasten bij het verloop van mijn arm. In mijn ogen was het perfect. Ik zei nog even ‘sorry dat het zo lang duurt met mij’. Maar daarop liet zij meteen weten dat, aangezien het voor de rest van mijn leven op mijn arm staat, het maar beter is dat we er de tijd voor nemen. En inderdaad, in deze situatie loont het dat we beiden wat perfectionistisch zijn.
Perfectionisme loont
Als hoogbegaafde is het soms alsof je met een vergrootglas rondloopt. Je ziet alles en je ziet hoe iets kan zijn. Daarom kun je er veel belang aan hechten dat iets tot in de puntjes klopt. Hoewel we in eerdere blogs hebben gezien dat perfectionisme soms nadelig kan zijn, is het voor sommige taken en beroepen juist heel lonend. Wanneer er iets gedaan moet worden wat tot op detailniveau goed in elkaar steekt, dan is de perfectionist de (wo)man for the job.
Daarbij is het wel belangrijk dat je de ruimte en de tijd krijgt, en jezelf dit ook gunt, om iets zo “perfect” mogelijk te doen. Voor mij was het bijvoorbeeld ook een frustratie punt dat ik aan de andere kant juist dingen snel wilde doen. In veel gevallen ervaren we ook druk van anderen om iets binnen een relatief korte tijd op te leveren. Maar deze twee gaan niet goed samen. Ik moet dan vaak denken aan deze quote: ‘You can have it cheap, fast or good. Pick two’.
Wanneer iets door een perfectionist gedaan wordt, kun je er geld op inzetten dat er extra tijd voor nodig zal zijn. Je kunt het zien als een form of art, iets wat niet overhaast mag en kan. Daarom is het belangrijk om vooraf te bepalen wat de verwachtingen zijn qua uitkomst. En dat het duidelijk is hoeveel tijd ervoor beschikbaar is.
Wat kun je doen?
Bepaal wanneer perfectionisme op z’n plek is, en gun jezelf dan ook de tijd om te doen wat nodig is. Bepaal daarnaast wanneer iets in jouw ogen “perfect” is en of dat reëel is. Je kunt wel willen streven naar een bepaalde mate van perfectie, maar dat betekent niet altijd dat je het kunt bereiken. Het opstellen van duidelijke verwachtingen is daarom belangrijk.
En het is belangrijk om je te realiseren dat iets nooit helemaal perfect zal zijn en dat iedereen weer een andere definitie van perfect heeft. Zie de kwaliteit van perfectionisme vooral als een middel om je te helpen iets zo goed als het kan zijn, te maken.
Ik ben benieuwd, ben jij een echte perfectionist? Wanneer pluk je daar de vruchten van? Laat je het me onder de blog weten?
Ik was een perfectionist! Was? Ja was, met het groeien van mijn zelfvertrouwen slonk het perfectionisme. Eerlijkheid gebied mij wel te zeggen dat in het werk of andere bepaalde dingen het er wel wat in blijft maar ik vind dat niet erg. Ik heb al heel veel gewonnen in het dagelijkse leven.
Hoi Adrienne,
Op de meeste vlakken ben ik perfectionisme al aardig de baas, dat bevalt me goed. Maar als het gaat om samenwerking in een groepsetting, dan merk ik soms pas achteraf dat ik de lat erg hoog heb liggen. Dan zijn anderen lyrisch over hoe goed een bijeenkomst verlopen is, hoe constructief iedereen was en dan wordt ik me er bewust van dat ik nog een heel lijstje met punten heb die we hebben ‘laten liggen’, allemaal mooie dingen die we ook nog hadden kunnen doen. Bewust successen vieren is daarom voor mij echt een ontwikkelpunt. Maar dat is niet erg, want ik leer graag…
Zeker in een begin stadium van een project is en blijft het lastig om een inschatting te maken tussen “hoe snel en globaal” ga je reageren en “hoe gedetailleerd ga je er al op in” . Wetende dat in een later stadium een aantal details grote gevolgen kunnen hebben als je die niet juist hebt ingeschat. Nog steeds vind ik een langere periode van inschatting opwegen tegen het in een later stadium tegenkomen van onderdelen die je eerder onderschat hebt. Toch vind “men” dat perfectionistisch en hoor ik alleen maar dat iets snel moet, later in een traject lijkt “men” het echter wel te waarderen.
Een andere HB eigenschap die op gespannen voet staat met perfectionisme is het snel verveeld/uitgekeken zijn. Ik loop daar in het musiceren nogal tegenaan: Wil graag een smetteloze uitvoering, maar voor ik een song goed heb ingestudeerd begin ik al behoefte aan iets nieuws te krijgen en dat strooit zand in de raderen…
Wat ik ook do, het lukt m gewoon niet om het niet perfect te doen. Ik neem het me wel voor, maar het lukt niet. Ik ga door tot het helemaal af is. Ik heb een eigen bedrijf in de hovenierssector en daar ben ik wel blij me, maar ik erger me aan collega-hoveniers die het in mijn ogen afraffelen. Mijn klanten zijn over het algemeen wel blij met mij.
Ik herken veel in het snel willen doen en tegelijkertijd perfect willen doen. Dat gaat niet samen waardoor het meestal resulteert in dat ik er maar helemaal niet aan begin. Ik zou graag leren hoe te accepteren dat het tijd kost om iets perfectioneren of iets te leren.
Bij het werken in de ICT kwam het me goed van pas. Ik vroeg bij klanten net zolang door tot ik echt precies dacht te weten wat ze wilden, tot op detailniveau. Met het testen van gebouwde software wist ik ook allerlei situaties te verzinnen die ook mogelijk waren en die testte ik. Gevolg was dat ik wel wat langer over het werk deed maar dat het wel aan de verwachtingen voldeed en dat het ook vaak goed (getest) was. Ik werd daar binnen het bedrijf om gewaardeerd. Later ben ik in een andere branche terecht gekomen, daar werd mij gezegd dat een 6 ook voldoende is. Eerlijk gezegd heb ik dat nooit aan kunnen leren. Wel om zo nu en dan met minder genoegen te nemen, maar ik merk dat ik daar zelf heel ontevreden van word. Tijd voor iets nieuws wat weer beter bij me past. (en dat komt er op korte termijn aan!)
Goh, tot nu toe heb ik perfectionisme eigenlijk altijd gezien als iets wat me verschrikkelijk in de weg zat en waar ik gillend gek van werd, inderdaad omdat ik vaak ook snel resultaat wilde zien. Ik heb er nooit echt aan gedacht dat het ook een optie is om gewoon meer tijd ervoor uit te bouwen in mijn schema, en te accepteren dat het wat langer gaat duren voordat het af is. Zo krijgt mijn perfectionistische kant ook de ruimte om zich te uiten 🙂