Toen ik begon met ondernemen, kan ik je in alle eerlijkheid vertellen, heb ik regelmatig gedacht, misschien kan ik dit gewoon helemaal niet. Misschien ben ik gewoon geen goede ondernemer. Heb ik er geen talent voor. Heb ik niet ‘what it takes’.
In de eerste maanden van mijn ondernemerschap had ik ook geen flauw idee wat ik aan het doen was. Wist ik veel hoe het moest, had ik nooit geleerd. Nu leerde ik overigens wel, met veel vallen en opstaan. En dat vallen was niet echt prettig. Dat vallen was pijnlijk en oncomfortabel en maakte me aan het twijfelen over alles en over mijn huidige levenskeuzes. Op die momenten was het verleidelijk om het stemmetje in mijn hoofd gelijk te geven en te denken: Ja, misschien moet ik maar gewoon terug naar het werken voor een werkgever.
Ik noem dat mijn zelfsabotage stemmetje. En dat stemmetje gelooft niet zo in het najagen van wat mij gelukkig maakt. Want dat betekent dat ik moet blijven proberen totdat het lukt – en dus ook moet accepteren dat het eerst vaak niet lukt. Of enger nog, dat het straks wel lukt! Dat stemmetje fluistert dan zachtjes: ”Hee luister, laten we het onszelf vooral niet te moeilijk maken. Je hebt het een keer geprobeerd, dat is genoeg joh.”
De meeste dingen lukken niet de eerste keer
Als hoogbegaafde heb je een sterk ontwikkelde bovenkamer die nog weleens de illusie heeft dat het de baas is over jouw leven. We kunnen eindeloos analyseren, beredeneren, nog een keer analyseren en dan de handdoek in de ring gooien omdat we al zoveel hebben geprobeerd, dus dan zal dit ook wel niet werken. En waarom zouden we onszelf opnieuw die teleurstelling aandoen?
Helemaal niet raar. Ons brein heeft namelijk de belangrijke taak om ons zo veilig mogelijk te houden en zoveel mogelijk pijn te voorkomen. En ja, iets proberen en vervolgens op je bek gaan, dat is nou eenmaal pijnlijk. Maar het is wel de manier om ergens te komen. Want niet alles lukt in 1 keer. Sterker nog, de meeste dingen lukken niet in één keer. En soms moet je honderd keer van baan wisselen om te begrijpen wat wel past. Maar weet dat met alles wat je probeert, je dichter bij hetgeen wat je zoekt en wilt bereiken komt. Dat met alle ‘nee’s’ die je te horen krijgt, je weer dichterbij de ‘ja’ komt.
Voor hoogbegaafden is dat iets wat je op latere leeftijd nog moet leren. Want wanneer je op jonge leeftijd voorliep in je ontwikkeling, heb je de skill van oefenen, herhalen en volharden minder nodig gehad en dus ook minder goed ontwikkeld. Maar je bent nooit te oud om dat alsnog te gaan leren. En ja, je kunt er natuurlijk voor kiezen om het te blijven inzetten als argument. Helaas, dat heb ik nooit geleerd of je kunt onder ogen komen dat je iets niet goed beheerst en daarmee aan de slag gaan. Omdat je weet dat het nodig is voor jou om verder te komen. De keuze die je hierin maakt, heeft in ieder geval een grote impact op jouw geluk en voldoeningsniveau.
Wat kun je doen?
Investeer in iemand die je verder kan helpen. Ik had al snel door dat ik zelf nog een paar jaar kon vallen en opstaan voordat ik het ondernemerschap onder de knie had, maar ik kon het ook aan iemand vragen die mij een proces kon aanbieden om mezelf erin te ontwikkelen. En zo geldt het met alles. Als je iets wilt en je mist bepaalde skills of inzichten, of je vindt het moeilijk alleen, investeer dan tijd, geld en energie om het te ontwikkelen.
Laat negatieve ervaringen uit het verleden niet je toekomst kleuren. Ook al heb je al zo vaak geprobeerd erachter te komen wat je wilt. Ook al heb je al zo veel coaching, banen en projecten geprobeerd, als je terugkijkt zul je zien dat het je steeds een stap verder heeft gebracht.
Laat je niet verleiden door de makkelijke keuzes te maken, want die leiden tot een moeilijk leven. Een leven waarin je niet doet wat je wel zou kunnen doen als je het nog net iets vaker had geprobeerd. Een leven waarin je genoegen neemt met een 6’je en ondertussen tegen je vriendjes en vriendinnetjes vertelt over wat je allemaal anders zou willen.
Blijf proberen. Oftewel in de woorden van Jim Rohn ‘How long should you try? Until.’
Ik ben benieuwd. Hoe zit jij jezelf vaak in de weg? Laat me weten onder deze blog!
Comments 38
Dank je om te zijn wie je bent, Adrienne!
Cool 🙂 ik ben 44 nu en begin langzaam te beseffen dat het datgene is wat me ook energie geeft en goed doet voelen. Super fijn om te lezen dat het jou reeds 20 jaar verder heeft geholpen 🙂
Author
Dankjewel Jo, leuk dat je reageert.
Ikzelf heb vooral het gevoel dat ik nergens bij ‘pas’. Ik zit altijd dieper te denken dan mijn omgeving (algemeen) dat het isolerend werkt. ‘Erbij horen’ kost véél energie. Omdat ik zo empatisch ben moet ik zelfs medicatie nemen om het te ‘sussen’. Ik vind gelijkgezinden op aparte levensgebieden,
zoals ratio (wetenschap, logica, deductie etc), spiritualiteit (veel kaf onder het koren) en zelfs geloof (dat is meestal sterk individueel) maar nooit alle gebieden samen. Nochtans is het een geheel. Onder mijn beste vrienden zitten ook veel atheïsten, heb ik totaal geen probleem mee. Ieder moet leven naar wat zijn eigen innerlijk hem/haar aangeeft (levenslessen). Maar ik zou graag mezelf zijn en anderen vinden zoals ik. Dáár ga ik de beste persoonlijke resultaten kunnen halen (ook op gebied van werk) Vraag is waar vind je dat ? Bestaat nog niet denk ik. Diepgang mis ik elke dag om me heen. Levensfilosofie, maar dan de diepe versie, geen holle spreuken die gewoon maar wat aanmodderen. Dus, ok, ik ga blijven proberen tot ik die mensen vind om er dieper op in te gaan.
Oh wat resoneert dit in mij!Heel hartelijk dank voor dit bericht. Ik ervaar het net zo. Als je berichten krijgt over netwerken waar HBers met elkaar in contact komen dan hoor ik dat heel graag!Vooral het geheel van inzicht- gevoel-spiritualiteit verdiept beleven is heel herkenbaar. Warm dank je wel. Deed deugd om dit te lezen.
Graag gedaan. Ben zelf ook zoekende. Mss best in afwachting zelf iets oprichten. Tot we iets beters vinden. Interesse ? Moet zeggen dat Adrienne zelfs zonder persoonlijk contact dingen losmaakt bij mensen, waarvoor dank. Zeer veel effectieve inzichten… Nog geen betere coach gevonden. Mijn systeem is dat het antwoord resoneert op de diepte van je vraagstelling. Dus praktisch, geen theorieën.
Author
Dankjewel voor je reactie Guy. Fijn dat je dit met ons wilt delen.
Ik geloof dat je werk voor mensen leuker kunt maken, waardoor het ook effectiever wordt.
Ik heb al veel verschillende dingen geprobeerd. Als iets niet werkt komen er vanzelf weer nieuwe ideeën. Dit voelt voor mij niet (meer) als falen, maar als leren. Ik voel dat ik steeds een stukje verder kom. Geloven dat het kan, ook al weet ik nog niet hoe. Dat houdt mij aan de gang ???
Author
Dankjewel voor je reactie Wout Jan.
de vertaling
er was ‘een vogel in mijn huis
Hij botste mij als maar tegen
dat ene dichte raam
’t was hem vast ooit ook gezegd
Knoop dit goed in je veren
Want opeens ja daar had hij het
En hij fladderde door ‘het losse raam
naar buiten
Ook hier zie je weer aan
je kunt je heel raar bezeren
Maar nooit stoppen met proberen
Luister goed naar jezelf
Kijk jezelf eens gaan
Tot hier aan toe is ’t je al gelukt
Het zit ja diep in ons
’t Hoort bij ons bestaan
Kijk ’s dan
Zie ons weer ’s gaan
er was ’n vonk en er was vuur
er was ’n vuursteen en dat werd ‘een mes
En voor we het wisten
schoten we op elkaar met geweren
En dat komt ook van
Zo werd de wereld hoe hij is
Mooi en lelijk, goed en slecht
Maar levendig sowieso
Alles zal uiteindelijk
zich pas tegen ons keren
As wij stoppen met proberen
We moeten ’t niet verleren
Al heb je altijd het verkeerde
Lust je geen zoute haring
Wil je gitaar spelen leren
Schaatsen is kreperen
Maar nooit stoppen met proberen
En wat ze ook beweren
Author
Bedankt voor het delen.
Mooi liedje van Daniel Lohues
Nooit stoppen met probeern
Songteksten
Der was ’n vogel in mien huus
Hij botse mij aal tegen
dat iene dichte raam
’t was hum vast ooit ok zegt
Knoop joe dit goed in de veren
Want opiens ja daor had ‘e het
En hij fladderde deur ’t lösse raam
naor buuten hen
Ok hier zie’j weer an
je kunnen je hiel mal bezeren
Mar nooit stoppen met probeern
Luster goed naorjoezölf
Kiek joezölf ’s an
Tot hier an toe is ’t joe al lukt ja
’t Zit ja diep in ons
’t Heurt bij ons bestaon
Kiek’s ’s dan
Zie ons weer ’s gaon
Der was ’n vonk en der was vuur
Der was ’n vuurstien en dat weur ’n mes
En veur we ’t wussen
scheuten we op mekaar met geweern
En dat komp ok van
Zo weud der wereld hoe e’ is
Mooi en lillik, goed en slecht
Mar lebentig sowieso
Alles zal uuteindelijk
zich pas tegen ons keern
As wij stoppen met probeern
We moeten ’t nie verleren
Al he’j altied verkeerdn
Lust joe gien zolte heern
Wu’j gitaar speuln leern
Scheuveln is krepeern
Mar nooit stoppen met probeern
En wat ze ok beweern
Author
Dankjewel Gerard.
Dit blog ‘past’ precies, of bijna in de fase waar ik nu in zit.
Mijn hele leven heb ik al moeite met wat voor veel mensen redelijk normaal is nl plannen, ordenen, structureren, taken ook echt afmaken etc. Vanaf dat ik zelfstandig woonde op mijn 18de heb ik heel erg veel pogingen gedaan om bv structuur in mijn leven en in mijn huis te krijgen; steeds weer opnieuw viel ik, lukte het niet, en steeds weer bleef ik het proberen voor elkaar te krijgen. Ik saboteerde mezelf neem ik aan toch geregeld maar wat mij meer bijbleef is dat mijn naasten zo vaak kwetsend en naar reageerde als er een poging mislukt was. Helaas ging ik daardoor ook echt mensen mijden…….En ik werd zelf ook zo ontmoedigd dat ik het niet meer zag.
Wat blijkt: naast de hoogbegaafdheid heeft het hersenletsel dat ik opliep op mijn 3e ervoor gezorgd dat ik op de gebieden die ik noemde niet goed kon functioneren, en nu na 47 jaar kwam een ergotherapeute daar achter. Binnenkort krijg ik hulp, en ik ga me volop inzetten; maar ook nu al is mijn eigen vermogen om andere mogelijkheden te vinden geactiveerd en merk ik dat ik al stapjes zet op mijn nieuwe pad.
Van een chaotisch naar een overzichtelijk leven waar doelen ook echt gehaald kunnen worden.
Author
Bedankt voor het delen Carolien, heftig om te lezen… Ik hoop dat je ook echt iets hebt onder de tips van mijn blogs. Heb je al eens een gratis masterclass gevolgd? Misschien helpt dat ook om nieuwe inzichten te krijgen, mocht je het leuk vinden je kunt je hieronder aanmelden.
https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Phoe, dat zet me opnieuw aan het denken… Optimistisch gezien: Het voordeel van elke keer iets nieuws proberen is een brede achtergrond aan kennis en ervaring ;-). Maar eerlijk gezegd heb ik mijn droombaan al opgegeven tijdens mijn studie. Me suf geredeneerd waarom ik het vast niet zou kunnen, wat er zou gebeuren als het niet zou lukken, bang dat het wel zou lukken. Die laatste angst kom ik nog steeds tegen en ben ik altijd veel mee bezig: wat als het lukt, ik het kan… Hoe snel gaat het dan weer vervelen? Dus kies ik steeds wat ik van nature niet goed kan, al vanaf jongs af aan. Sinds kort sta ik voor de klas… over leerkuilen gesproken;-)
Author
Bedankt voor je reactie.
Herkenbaar, maar ik mis de begrenzing.
Tot mijn studententijd had ik het heel gemakkelijk gehad, dus inderdaad, dat knokken voor iets en het leren doorzetten, dat was onvoldoende ontwikkeld en heb ik moeten leren.
Ik heb echter te veel mensen mee gemaakt die het zichzelf ontzettend moeilijk maakten door telkens weer dingen na te streven die niet voor hen weggelegd waren. Dat beschadigt mensen, het maakt ze ongelukkig en ze worden er uiteindelijk vaak ook ziek van. Ook dat zou ik zelfsabotage willen noemen.
Vervolgvraag is natuurlijk: wanneer moet je de conclusie trekken dat je de lat te hoog hebt gelegd en wanneer niet? Uiteindelijk is dat toch je eigen intuitie, je onderbuikgevoel. Ik ben met dingen opgehouden omdat ik op een gegeven moment merkte dat ik vooral werd gedreven door plichtsgevoel en de cultuur van ‘wat je begint, maak je af’ en niet door intrinsieke motivatie vanuit mezelf, mijn authentieke ik (voorzover ik dat kende en ken).
Bij de mensen die ik herhaaldelijk met hun kop tegen de muur zag lopen, was mijn indruk dat ze zich te veel lieten beinvloeden door anderen (partner, schoonvader, studievriendjes, media, etc.) en niet goed naar zichzelf wisten te kijken en luisteren.
My2cents 🙂
Dank voor de input. Twijfel soms of ik mijn doelen niet te hoog zet volgens mijn kunnen. Maar aan de andere kant is de sabotage meestal extern. Moeilijk uit te schakelen als je die mensen graag ziet.
Hi,
Intussen geloof ik er niet in dat je er komt met alleen intrinsieke motivatie. Dat ‘gevoel’ komt en gaat. Een belangrijk ingrediënt om je doel te halen, dat wat je ambieert, die stip aan de horizon, je visie, daar heb je niet alleen intrinsieke motivatie voor nodig, maar ook discipline.
Iets plat redeneren waarom ‘iets niet voor jou is’ is alleen maar om je gevoel te sussen. Gevoel en verstand strijden een verloren zaak. Ik word weleens verweten te veel te rationaliseren, plat te analyseren. Door dat te doen, kwam ik elke keer weer op een mooi argument waarom iets niet lukte of niet voor mij was weggelegd.
Die mensen die, zoals jij zegt, steeds hun kop tegen dezelfde steen stootten, dat zijn dezelfde mensen die wél hadden geleerd volharden te zijn. Het is namelijk niet diezelfde steen, maar een volgende steen op hun pad naar succes. Zij die geleerd hebben niet op te geven bij de eerste paar tegenslagen, zijn de mensen die wél successen behalen. Daar hoef je niet slim voor te zijn.
Mijn steeds terugkerende valkuil is dat is elke keer word gedreven door intrinsieke motivatie, maar zodra dat, om wat voor reden dan ook, wegvalt, stop mijn hele onderneming. Daar komt dan ook het gevoel van falen bij en de bijbehorende neerwaardse spiraal.
Sorry, Younes, maar deze film heb ik te vaak gezien. Iemand hangt in de vangrail, want hij/zij deed iets wat-ie niet aankon. Daarna ging het een poos goed (terug naar haalbare ambities) en opeens moest het weer en eindigde het wederom in de vangrail.
We kunnen niet allemaal Formule1-coureur zijn of top-programmeur of succesvol kunstenaar of CEO van een multinational, hoe graag we het ook willen en hoeveel zelfhulpboeken ook zeggen dat we het kunnen.
De kunst is om haalbare doelen te hebben en vervolgens je daar met volle aandacht en volharding aan te wijden.
Ik heb de indruk dat Younes emotionele motivatie mist, met ratio alleen kom je daar niet uit. (mijn opinie is dat iedereen vanuit een andere basis gemotiveerd wordt, en dat het zonder die intrinsieke basis, eigen aan de persoon zelf, niet zal lukken)
Maw missen van gelijkgezinden nodig als steun bij mindere momenten bovenop de individueel bepaalde sturing.
Jij hebt dat bvb helemaal niet nodig, werkt vanuit een andere basis die werkt voor jou.
Als iemand de lat te hoog legt voor zichzelf is wat men wil bereiken niet het probleem, maar wel wat men met die overdaad onbewust tracht te compenseren. Pas dat aan (dieptepsychologie) en dat probleem verdwijnt vanzelf.
Mooi gezegd! Dat idee had ik ook bij het lezen van het stuk: er zitten twee kanten aan. Maar wanneer weet je dat je jezelf voor de gek houdt (zowel wat opgeven als wat doorzetten betreft)? Contact met je intuïtie , je authentieke ik is dan er lag belangrijk en vreselijk moeilijk (vind ik)
Ik denk dat je dat kan invullen met gelijkgezinden. Dat zijn de enigen die er min of meer passende objectieve ondersteuning aan kunnen geven, mits je hen ‘visjes’ smijt om het onderwerp (en je diepgang) op gang te krijgen. De mensen die bij je passen gaan reageren op wat jij belangrijk vindt in je leven.
Johannes
Ik ben helemaal mee met je verhaal. Het is inderdaad belangrijk dat we een nuance aanbrengen in wanneer we koppig doorgaan om iets te bewijzen of luisteren naar je intrinsieke motivatie. Ik heb als kind mezelf geleerd om die intrinsieke motivatie te negeren. Het doel was mezelf bewijzen in dingen die voor anderen een normaliteit leken en voor mij eerder een grote lijdensweg. Tot ik er 2 jaar geleden achter kwam dat ik hoogbegaafd was en dat het heel belangrijk was dat ik mezelf leerde kennen los van de ‘moeten bewijzen’. Het is fijn om met zachtheid mezelf te omarmen en mezelf meer en meer te leren kennen en respecteren. En nu, ja nu, is die intrinsieke motivatie een drijfveer.
Dat zichzelf ‘moeten bewijzen’ is zo herkenbaar. (en dan snappen ze het nog niet). Blij te zien dat ik niet de enige ben…
Dat is zo’n verspilling van energie
Author
Dankjewel voor het delen van je ervaring Johannes.
ik heb met veel ideeen en dingen vaak gedacht dat gaat toch niet lukken maar gelukkig heb ik er ook wel een aantal waar ik wel heb doorgezet en soms moest ik eerst wel 100 keer onderuitgaan en horen zie je wel maar dan toch weer net dat ene graantje hoop te vinden om toch door te gaan en het tot een succes te brengen. dit heeft mij geleerd dat als je er eerst goed over nadenkt in wat je wilt doen en dan het tot uitvoering brengt is het ALLEEN BELANGRIJK WAT JIJ DENKT en niet dat wat je hoort van een ander, alhoewel je wel open moet blijven voor advies en kijken wat je er mee kunt en of je er iets mee wil, blijft het belangrijk dat je naar JOUW EIGEN visie het moet blijven doen en niet opgeven want wij als HBer kunnen het echt, tegenwoordig mentor ik anderen in soortgelijke situatie en krijg ik steeds te horen hoe kan je dat nu weten en je had achteraf toch gelijk, dus kijk naar jezelf en wat je wilt, WIJ HBer kunnen als wij willen alles!
Author
Fijn dat je reageert en dit met ons deelt.
Ik ben er nu ongeveer achter (61 jaar) dat het heel goed bij me past om iets tot op de bodem uit te zoeken als er iets op mijn pad komt. Ik merk dat ik dat superleuk vind en ook goed kan. Veel mensen om me heen worden al moe als ik ze vertel wat ik allemaal doe om iets voor elkaar te krijgen, maar het grappige is dat ik er juist energie van krijg. Ik ben dat pas vanaf mijn 40e gaan ontwikkelen, dus ja op latere leeftijd. Maar dat maakt het leven wel spannender, uitdagender en vooral veel leuker, helemaal als het gelukt is. Van dat stemmetje in mijn hoofd dat iets toch niet gaat lukken heb ik nu helemaal geen last meer. Ik stort me erin. Tot groot onbegrip van mijn omgeving, vaak. Dat dan weer wel, want ik vind veel dingen leuk en interessant.
Author
Dankjewel Tinka, fijn dat je dit met ons wilt delen.
Heel inzichtelijk, dankje!
Author
Bedankt Christine.
@Tinka.
Cool 🙂 ik ben 44 nu en begin langzaam te beseffen dat het datgene is wat me ook energie geeft en goed doet voelen. Super fijn om te lezen dat het jou reeds 20 jaar verder heeft geholpen 🙂
Wel herkenbaar! Maar nu heb ik zo goed geleerd om niet naar dat stemmetje te luisteren dat ik niet meer weet wanneer je dan wel mag stoppen. Want soms werken dingen echt niet. Is er een manier om dat te ontwikkelen?
Hey Yvonne, fijn dat je tot dit punt bent gekomen en het klinkt zo herkenbaar!
Voor mij werkt het maken van een hoog-over kosten-baten analyse. Stel, ik ga aan de slag met een nieuw liedje voor mijn coverband. Ik kan vanaf moment 1 proberen het perfect te krijgen: noot voor noot het origineel leren, uitschrijven, de sound kopiëren, bijpassende effecten zoeken, you name it.
De kans is echter dat het nummer niet werkt. Dan zou ik 20 uur steken in 1 liedje waar we mogelijk niet mee gaan optreden. In dat geval houd ik het bij de basis, wat tussen 30 en 60 minuten kost. Swingt het, dan kijk ik weer verder.
Author
Misschien heb je daarvoor iets aan het laatste stukje van het blog, de tips onder wat kun je doen. Mocht je echt specifieke vragen hebben dan mag je me altijd mailen hoor. Heb je ook al eens een gratis masterclass kunnen volgen? Via deze link kun je jezelf aanmelden op een tijd en dag die voor jou uitkomt. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Als je analyseert waarom het niet werkt (er moet ergens een diepere lijn zitten in die mislukkingen) kan je je stemmetje weer gebruiken. Blokkeren leidt dan weer tot andere problemen.