Iemand zei ooit tegen mij ‘sometimes you have to go slow to go fast’. Ik heb hem sowieso toen raar aangekeken. Want, hoe bedoel je, ‘soms moet je langzaam gaan om snel te kunnen gaan?’ Ik hoor de NS al omroepen ‘beste mensen, we gaan iets langzamer zodat we sneller aankomen’. Hij zei vervolgens ‘denk er maar even over na’. Nou dat heb ik gedaan. Al duurde het nog een hele tijd voordat ik het echt begreep.
Mijn tempo lag met de meeste dingen die ik deed namelijk een stuk hoger dan de mensen om me heen. Ik dacht sneller, ik deed sneller. En als ik iets had afgerond, dan pakte ik meteen een volgend project op. Ik wilde het vergelijken met een hogesnelheidstrein. En die komt toch ook sneller aan dan een trein die op gemiddelde snelheid gaat? Ik zag alleen 1 klein ding over het hoofd. Ik ben geen trein ;). Dat was gelukkig niet de enige briljante conclusie waar ik toe kwam toen ik er verder over na ging denken.
De valkuil van snel gaan
Kenmerkend voor hoogbegaafden is het snel denken en snel kunnen schakelen. Je hebt relatief snel nieuwe dingen in de vingers, je ziet vaak al snel wat de stappen zijn die ergens voor nodig zijn en je bent in je hoofd vaak genoeg al ergens klaar mee terwijl het echte werk nog moet beginnen.
Met veel dingen ben je dan ook zoals de hogesnelheidstrein sneller dan een gemiddelde trein. Het gevaar is alleen dat je maar door blijft gaan. Hetzelfde tempo blijft aanhouden of het tempo maar blijft opvoeren. Dat je geen of te weinig rust neemt. Jezelf geen herstel gunt. En niet de tijd neemt om op een bepaald tussenstation iets langer te blijven staan omdat je daar nog iets te ontdekken hebt.
Als gevolg van dat altijd maar sneller willen en op een steeds hoger tempo door willen gaan, loop je het risico om, in de trein termen te blijven, ontspoord te raken. Denk aan de burn-out. Als je eenmaal ontspoord bent, duurt het een heel stuk langer voordat je vanuit stilstand weer in beweging kunt komen. Een hogesnelheidstrein komt dan wel sneller aan dan een trein met een gemiddelde snelheid, maar dat geldt niet voor een ontspoorde hogesnelheidstrein.
Wat kun je doen?
Realiseer je dat altijd maar doorgaan, meer van jezelf verwachten, sneller willen gaan, geen duurzame aanpak is. Op termijn gaat het er juist voor zorgen dat je minder snel vooruitgaat. Je oververmoeid raakt of een burn-out krijgt. Wanneer je regelmatig jouw snelheid kunt verlagen, voorkom je dat je uit de bocht vliegt en daardoor kostbare tijd verliest omdat je de bijkomende chaos moet opruimen. Dus ‘sometimes you have to go slow to go fast’.
Het is overigens niet erg als je af en toe ergens vol gas in duikt, als je jezelf ergens vol enthousiasme in stort, als je maar de tijd neemt om te herstellen als je iets hebt afgerond. En zorg er ook voor dat de dingen waar jij je energie aan geeft ook daadwerkelijk passen bij de weg die jij wilt gaan, bij jouw blauwdruk.
Ik ben benieuwd, herken je dit? En hoe ga jij er mee om? Laat je het me onder de blog weten?
