Een hele tijd geleden was er een reclame op tv met een kameel die door een kantoor liep en riep ‘Wednesday hump day’. De eerste keer dat ik die reclame samen met een vriend zag, lagen we allebei op de grond van het lachen. Hilarisch vonden we het. We hebben er een kwartier plezier van gehad.
Omdat ik om die reclame zo hard moest lachen, vond ik dat mijn collega’s destijds die reclame ook moesten zien. Dus vol enthousiasme liet ik mijn team zich verzamelen rondom mijn laptop. Natuurlijk begon ik halverwege de reclame al te lachen. Maar aan het einde van de reclame, nadat ik zelf weer een beetje van het lachen bekomen was, realiseerde ik me dat 5 mensen mij met een strak gezicht aan zaten te kijken. En ze zeiden het niet, maar ik zag ze denken ‘jij hebt wel een heel vreemd gevoel voor humor’.
Grapjes die net (niet) kunnen
En dat klopt. Ik heb een ongewoon gevoel voor humor, ik maak soms grapjes die nog net kunnen (of net niet) en je kunt me opvegen als het zo flauw en zo droog is, dat verder niemand er om kan lachen. Oh en sarcasme. Check.
Zelf vind ik het ook grappig dat één van de kenmerken van hoogbegaafdheid is dat je een ongewoon gevoel voor humor hebt. Wat neerkomt op dat jij lacht als de meesten niet lachen en dat jouw grapjes niet altijd goed ontvangen worden. Je kunt ook de absurditeiten van het leven zien en daar heel veel plezier om hebben. Zo liep ik bijvoorbeeld ooit in Amerika en zag ik op een bordje de straatnaam ‘New Begin Ave’ staan. Prachtig. Met onder dat bord een knalgeel ander bord met de tekst ‘Dead End’. Hilarisch. Zie ook foto bij deze blog ;).
Ook ben ik bijzonder goed in het al heel hard beginnen met lachen voor iemand de clou heeft verteld. Want dan voel ik gewoon dat het heel grappig is. Als ik zelf iets grappigs aan het vertellen ben, is het helemaal geestig. Want ik kan niet meer normaal praten als ik eenmaal begin te lachen. Daardoor kunnen mensen vaak geen touw vastknopen aan wat ik probeer te vertellen. Dan moeten ze me eerst een kwartier laten uitlachen voor ik enigszins aanspreekbaar ben.
Humor verzacht
Humor is voor mij één van de belangrijkste levensprincipes. Met humor is zo veel op te lossen, zo veel leed te verzachten. Humor brengt mensen samen, lachen verbindt. Ik merk ook dat wanneer ik met gelijkgestemden ben, hoe fijn het is om op een dieper niveau met elkaar te genieten van humor en de absurditeiten van het leven. Om hele gesprekken in de taal van het sarcasme te kunnen spreken en dan nog het gevoel hebben dat het een goed gesprek was.
Ik weet ook vanuit de tijden dat ik niet zo veel plezier had in het leven, hoe humor mij het gevoel gaf dat het allemaal wel mee viel. Dat het niet allemaal zwaar, hard en moeilijk hoefde te zijn. Ik leerde vooral om ook om mezelf te lachen. Om mezelf niet zo serieus te nemen. Om in plaats van me te schamen over een fout of een blunder die ik maakte, het te gebruiken om er samen met anderen om te lachen. Ik realiseerde me dat ik aan wat er was gebeurd niets meer kon veranderen, maar ik kon er in ieder geval nog iets grappigs van maken. Ik leerde ook dat daardoor de schaamte juist sneller verdween. In plaats van dat anderen om mij lachten omdat ik midden op de busbaan onderuit ging (true story) lachte ik er samen met anderen om. Ik werd eigenaar van mijn blunder in plaats van slachtoffer.
Zelfs in de slechtste en meest zware tijden is er iets om over te lachen. Door het leven en jezelf wat minder serieus te nemen en door jezelf te omringen met mensen die zulke flauwe grappen vertellen die niet grappig zijn en daarom juist wel, ga je ook meer van de leuke dingen in het leven herkennen.
Vertel, waar heb jij voor het laatst super hard om moeten lachen?
Heb jij mijn E-book over hoogbegaafdheid al gelezen?
Die kun je hier gratis aanvragen!
Onlangs was ik bij het juridisch loket voor advies. Serieuze aangelegenheid natuurlijk, hele wachtkamer vol mensen met problemen die opgelost zouden moeten worden. De sfeer is lichtelijk sacherijnig.
1 Van de adviseurs roept een man binnen. Deze meneer begint op luide toon, hoorbaar voor iedereen een wat verward verhaal, in eerste instantie over zijn huisarts. De man heeft namelijk een lumineus idee. Dit idee is volgens hem Nobelprijswaardig, hij begint uitleg te geven. Hij heeft bedacht dat vrouwen om mannen sexueel plezier te geven met duin en wijsvinger over de eikel van de man moeten wrijven. De meneer van het loket vraagt voorzichtig wat die huisarts daar dan mee te maken heeft… “Hij wil er vandoor gaan met mijn idee! Ik moet hem aanklagen!”
Niemand in de hele wachtkamer reageert. Ik lig van binnen in de scheur, kijk rond om mijn plezier met iemand te delen, maar 0 reactie.
Keurig netjes legt de adviseur de meneer uit dat het verstandig is om gesprek aan te gaan met de huisarts over dit probleem en eventueel pas daarna formeel een klacht in te dienen. “Maar mijn idee is fantastisch, en hij gaat er mee vandoor, ik moet hem stoppen!!”
0 Reactie. Ik heb het niet meer, juist door het surreële karakter van de situatie. Godzijdank heb ik vrienden aan wie ik het verhaal later kan vertellen, die het wel op waarde schatten 😉
Ik heb zelf altijd de grootste lol als iemand een meerkeuzevraag stelt. ‘Vind je a of b?’. En dan gewoon ja zeggen. ? Supersimpel, maar priceless die gezichten!
Of woordgrappen. Heerlijk. Zelfs zonder echte clou. Ik lig al jaren dubbel om één hark, twee harken, één vark, twee varken. Kan t nie helpen, daar ga ik weer. ?
Sarcasme is voor mij ook erg lastig om te herkennen, omdat ik nergens vreemd van op kijk en daarom de meest bizarre verhalen of reacties nog steeds serieus kan nemen…. Tegelijkertijd ga ik er wel vanuit dat mensen mijn eigen sarcasme haarfijn kunnen volgen.
Ik volg je omdat ik vermoed dat mijn zoon van bijna 8 hoogbegaafd is. Er ligt nu een autisme diagnose, en hoewel ik daar ook veel van herken in hem is het ook een superslim jongentje. Gelukkig ziet school dat ook en is er nu mede dankzij hen ook gevraagd om een iq test, waarvan we nu op de uitslag wachten.
Maar overal lees ik dat autisten geen sarcasme snappen. Terwijl onze zoon een heel goed gevoel voor humor heeft en ook aanstekelijk kan lachen om dingen en zelf regelmatig een sarcastische opmerking maakt. Leuk om dat hier terug te lezen.
Wat grappig… ik ben juist ontzettend slecht met sarcasme. Ik herken het meestal niet wanneer andere mensen iets sarcastisch bedoelen. Blijkbaar ben ik ook slecht met gezichtsuitdrukkingen lezen. Dat heeft daar dan misschien mee te maken. Maar toen ik er laatst extra alert op ging zijn, en dus soort van sarcasme ging verwachten, ging dat stukken beter. En kon ik het zelf ook ineens 😉