Als je mijn ebook hebt gelezen, dan weet je dat je als hoogbegaafde op jonge leeftijd al voorliep op de rest. Je was sneller. Je maakte je dingen na 1 of 2 keer al eigen. En daarom ging je leven met het idee, dat als je vooruit wilt op jouw tempo, je dat zelf moet doen. Want dat wachten op de rest, dat schiet natuurlijk niet op.
Gelukkig kon jij je uren vermaken met het uitzoeken van iets. Dus als je iets niet wist, dan ging je op onderzoek uit en je kon je daarin helemaal verliezen, als het maar je interesse had. Uren gingen voorbij en bijna obsessief moest je weten hoe het zat. Om hulp vragen? Vergeet het maar, jij ging dit wel even uitzoeken.
To go fast, go alone, to go far, go together
Zelf was ik er heel lang van overtuigd dat ik alles zelf moest doen, wilde ik ergens komen. Ik was ongeduldig en de kwaliteit die andere mensen leverde viel me vaak behoorlijk tegen. Als gevolg zeiden anderen ook vaak tegen en over mij ‘die regelt het wel’. Mijn eigenwaarde lag daardoor steeds meer in het feit dat ik alles wel kon oplossen. ‘Ik regel het wel’. En dat was ook zo. Al moest ik er dagen voor uittrekken om te oefenen of te onderzoeken, ik kwam er wel. Ik loste het wel op. Daar stond ik immers om bekend. Ik kreeg er nog een gratis overtuiging bij, namelijk dat om hulp vragen een ‘zwaktebod’ is. Want om hulp vragen impliceert dat ik iets niet kan en dat rijmde niet met mijn zelfbeeld.
De afgelopen jaren heb ik mij meer en meer gerealiseerd dat er in mijn omgeving veel mensen zijn die zichzelf al de dingen eigen hebben gemaakt die ik nodig heb voor mijn reis. Ik begon me namelijk steeds vaker af te vragen waarom ik steeds zo graag het wiel opnieuw wilde uitvinden. Waarom zou ik eigenlijk zoveel moeite doen om iets uit te zoeken terwijl er mensen in mijn directe omgeving zijn die het al weten? Waarom zou ik iets doen wat ik echt niet leuk vind, waar ik niet de skills voor heb, als er anderen zijn die dat juist wel leuk vinden en goed kunnen? Waarom zou ik eigenlijk zo veel tijd verspillen?
Werk slimmer, niet harder
Toen ik begon met mijn bedrijf deed ik ook alles zelf. Maar meer en meer kwam ik tot de ontdekking dat ik heel veel tijd aan het besteden was aan het uitzoeken van hoe iets werkte en de techniek erachter. Ik wist natuurlijk precies wat ik wilde, alleen niet hoe ik dat mogelijk kon maken. En ik realiseerde me dat ik veel kon leren van mensen die dit al veel vaker hebben gedaan, die gewoon beter zijn in iets dan dat ik ben.
Ik realiseerde me dat het niet ging om alles zelf uitzoeken en harder werken, maar om slimmer werken. Om gebruik te maken van wat er al is en te weten waar jij goed in bent en waarvoor je beter andere mensen kunt vragen. Dat heeft mij ontzettend veel rust gebracht. Bovendien kan ik hierdoor veel meer doen waar ik plezier in heb en waar ik goed in ben en bied ik anderen de gelegenheid om te doen waar zij goed in zijn.
De kern is, je komt er uiteindelijk zelf wel achter, als je maar ver genoeg en lang genoeg zoekt. Alleen, het is niet de leukste zoektocht. Het is eenzaam en tijdrovend. Bovendien is het niet nodig. Er zijn mensen die verder zijn dan dat jij bent, die hebben gestaan waar jij nu staat en weten wat werkt. Deze mensen kunnen jou veel sneller vooruit helpen dan dat jij alleen kunt.
Natuurlijk ben je eigenwijs en koppig. Natuurlijk kom je er uiteindelijk zelf ook wel. Maar hoe? Uitgeblust en opgebrand? Of met energie omdat jij de kennis en kunde van andere mensen voor jou en jouw doelen hebt weten in te zetten?
Om hulp vragen is geen zwaktebod. Het is het meest krachtige wat je kunt doen. En ik heb persoonlijk geleerd dat het leven een stuk leuker wordt als je samen werkt aan iets wat voor jou belangrijk is. En ook de kwaliteit van wat je doet gaat er op vooruit!
Laat je me onder deze blog weten waar jij vanaf nu om hulp bij gaat vragen?
Heb jij mijn E-book over hoogbegaafdheid al gelezen?
Die kun je hier gratis aanvragen!
Comments 3
Heb je ook tips hoe je hier een balans in gaat maken en hoe je dit aan kunt pakken?
Dat ligt er een beetje aan wat voor jou passend is. Begin in ieder geval met het om hulp vragen als je voelt dat je er zelf niet goed uitkomt, of als je het fijn zou vinden als iemand jou zou helpen.
ik vroeg in mavo 2 al heel duidelijk om hulp (ik wil graag leren leren en dat wil ik graag bv daar..) en vond dat juist heel normaal en krachtig. kreeg toen de deksel op mijn neus met “dat moet je zelf kunnen” . niemand vertelde me dat paps me niet begreep en dus liet ik verslagen het hoofd hangen en accepteerde dat ik maar door moest sudderen.. tot op de dag van vandaag kan ik niet loskomen van het verdriet van alle gemiste kansen daardoor. ik ben zo in onrust over wat alleen te doen en wat samen, dat ik mezelf daarbij niet meer op mijn best ben..
ik vind het nog steeds een kracht om om hulp te vragen wat andere mensen beter kunnen dan ik. doe ik ook. soms doe ik echter in mijn eentje mijn ding, liever in mijn eentje (soms frustie) dan geïrriteerd naar een ander (vanwege een onderliggende laag die altijd boos is)