Al snel na de realisatie van mijn eigen maskers en het verlangen dat ik veel meer vanuit mijn eigenheid de wereld wilde gaan betreden, liep ik toch tegen een aantal vragen aan. De belangrijkste vraag: ’en hoe dan?’ Want om nou als een soort filmmoment ergens de deur open te zwaaien en te verkondigen ‘tada, hier ben ik dan, de ‘nieuwe ik’, of beter gezegd, de echtere ik, dat leek me toch niet helemaal passend.
Ik kwam er ook al snel achter dat er veel onuitgesproken verwachtingen zijn als het gaat om de manier waarop we in een bepaalde omgevingen functioneren. Als je eerst altijd zei, ‘ja is goed’, en ‘wat jij wilt’, dan gebeurt er iets met de dynamiek als je ineens zegt ‘ik ga liever ergens anders heen of iets anders doen’. Het gevolg: weerstand. Mensen begrijpen het niet. Er ontstaat onrust, een soort kortsluiting bij anderen, want je zei en deed altijd ‘dit’, en nu doe je ineens ‘dat’. Als gevolg lijkt het beter om terug te vallen in oude (rol)patronen want dan is er weer rust in de tent.
Als jij verandert, verandert alles met je mee
In de vorige blogs van dit thema hebben we het gehad over het waarom van de maskers die we dragen, de voordelen en de nadelen en over het belang van jezelf te durven zijn en bewust te kiezen voor de persoon die je bent. Dat zijn hele belangrijke voorwaarden om te kunnen doen wat jij te doen hebt, en om hechte relaties op te kunnen bouwen met anderen.
De volgende stap is dat je voor jezelf gaat staan. Het lastige is alleen dat hoewel jij in die zin overnight kunt besluiten de maskers thuis te laten en de echte versie van jezelf te gaan ontdekken en te leven, je ook functioneert in een omgeving die gehecht is geraakt aan jouw masker. Wanneer er bij jou iets verandert, verandert er iets bij hen waar zij zelf geen invloed op hebben. Je verandert in die zin eenzijdig de spelregels van een relatie. Dat kan voor de ander oncomfortabel zijn.
Deze fases van jezelf beter leren kennen, dichter tot jezelf komen en vervolgens jezelf laten zien zoals je wilt zijn, zijn bovendien erg kwetsbaar. Daarom werkt het goed om een tijdje ook ruimtelijk afstand te nemen door bijvoorbeeld meer alleen-tijd in te plannen. Ook naar het buitenland gaan helpt. Dan kom je namelijk in een nieuwe omgeving waar niemand bepaalde verwachtingen van je heeft. Dan is het een stuk makkelijker om jezelf weer te hervinden en te re-branden.
Wat kun je doen?
Neem tijdelijk meer afstand van je omgeving om jezelf weer opnieuw te leren kennen en gewend te raken aan de persoon die jij bent en die je wilt laten zien. Als het mogelijk is, ga dan een tijdje naar het buitenland.
Neem wel jouw meest dierbaren mee in dit proces zodat zij weten wat er speelt. En weet dat een stukje (liefdevolle) weerstand erbij hoort. Ook van de mensen waar je het misschien niet van verwacht omdat zij je altijd overal in steunen. Onthoud dat als jij iets verandert, er ook iets verandert voor hen en daar moeten zij hun eigen weg in vinden. Zie de weerstand, soms gecombineerd met een stukje onbegrip, daarom ook niet als iets om jou op jouw plek te houden, maar meer als onderdeel van het veranderingsproces waarna je samen weer een rustpunt vindt. Geef mensen de kans om jou opnieuw te leren kennen.
Ik ben benieuwd, herken je dit? En hoe ga jij er mee om? Laat je het me onder de blog weten?
