In de afgelopen blogs hebben we gehad over werken op jouw werkvoorwaarden, hoe je dat kunt doorvoeren in jouw huidige werk en welke rol dat speelt bij het vinden van nieuw werk.
Wanneer je bezig bent met het helder maken van wat je wenst, speelt hoogbegaafdheid natuurlijk ook een belangrijke rol. Bepaalde eigenschappen die je hebt als hoogbegaafde hebben invloed op wat jij nodig hebt, en op de omgang met anderen. Wie jij bent beïnvloedt de relatie met de ander.
We krijgen bij Gifted People daarom ook vaak de vraag of het slim is om hoogbegaafdheid te vermelden op jouw werk. Het antwoord daarop hangt af van een aantal factoren. In deze video vertel ik je er trouwens ook meer over.
Waarom is het slim om hoogbegaafdheid te vermelden op jouw werk?
Aangezien hoogbegaafdheid meebrengt dat je in bepaalde opzichten anders bedraad bent, kunnen erop de werkvloer conflicten en miscommunicatie ontstaan als er geen onderling begrip is. Tegelijkertijd kunnen anderen zich bedreigd voelen door jou omdat je kritisch bent, of het werk sneller doet dan collega’s, waardoor je een afstand creëert. Zoals jij voelt dat je anders bent, zo voelen anderen dat ook. Dat kan anderen een onveilig gevoel geven. Omdat ze jou niet kunnen peilen. Omdat ze niet weten wat ze van jou kunnen verwachten. Het is dus slim om hoogbegaafdheid op werk te melden.
Soms kun je door wat je doet of zegt ook jouw baas of collega’s onbedoeld voor het hoofd stoten. Soms probeer jij iets duidelijk te maken, maar krijg je vooral onbegrip terug wat aan jou kant dan weer leidt tot frustratie.
Omdat te voorkomen, kan het helpen om te vermelden dat jij je herkent in kenmerken van hoogbegaafdheid. Daarmee kun je bespreekbaar maken wat jullie anders maakt en samenwerken aan een beter begrip van elkaar. Maar, weet dat het benoemen van hoogbegaafdheid jullie in dat opzicht dichter tot elkaar kan brengen, maar dat het soms ook juist weer leidt tot een afstand. Soms is het namelijk niet zo slim om hoogbegaafdheid te vermelden.
Waarom is het niet slim om hoogbegaafdheid te vermelden op jouw werk?
In sommige gevallen is het minder handig om hoogbegaafdheid te laten vallen. Rondom hoogbegaafdheid hangen namelijk nog best wat misvattingen en stereotypen. Daardoor kan het zijn dat de mensen aan wie jij het vertelt een heel verkeerd beeld hebben over hoogbegaafdheid. Sommige mensen denken bijvoorbeeld nog steeds dat jij jezelf als hoogbegaafde ook meteen beter voelt. Als dat zo is, kan het eerder de connectie met elkaar in de weg staan en de samenwerking negatief beïnvloeden.
Bovendien kan het bepaalde onrealistische verwachtingen op jou leggen omdat mensen hoogbegaafdheid nog weleens koppelen aan het superslim zijn, altijd succesvol zijn en nooit fouten maken. Ook al is dat helemaal niet waar hoogbegaafdheid omdraait, dat brengt voor jou dan wel weer extra druk mee omdat je het gevoel hebt aan die verwachtingen te moeten voldoen.
Wat kun je doen?
Bepaal eerst wat voor jou een gewenste situatie is. Hoe wil je met jouw baas en collega’s omgaan? Wat staat dat in de weg? Wanneer je merkt dat jij in veel opzichten anders bent, denkt en voelt, denk dan na over hoe je dat bespreekbaar kunt maken. Dat kun je doen door aan te geven dat jij je herkent in hoogbegaafdheid, maar uiteindelijk is het woord hoogbegaafdheid niet relevant. Het gaat om de eigenschappen die het meebrengt.
Daarom is het belangrijk dat je vooral helder hebt wat hoogbegaafdheid voor jou betekent. Hoe uit het zich in jouw leven en werk? Hoe beïnvloedt het de samenwerking? En hoe kun je dat bespreekbaar maken?
Overigens is hoogbegaafdheid zeker niet iets om je voor te schamen. Als jij er open over wilt zijn, doe dat dan ook zeker. Juist omdat er nog vaak een taboe omheen hangt, is het belangrijk dat wij als hoogbegaafden meer naar voren stappen. En dat we vooral ook uitleggen wat hoogbegaafdheid dan betekent en meebrengt. Op deze manier werken we er samen aan dat we in deze samenleving erkennen dat we allemaal onze eigen begaafdheden hebben en dat we daar juist ons voordeel mee kunnen doen. Dat het niet gaat om wie beter, meer of anders is, maar om de vraag hoe we elkaar kunnen verstevigen in onze begaafdheden. Hoe we onze begaafdheden in elkaars verlengde kunnen inzetten.
—
Heb jij jouw hoogbegaafdheid vermeld op je werk? Laat je het mij weten onder deze blog?
Heb jij het e-book over hoogbegaafdheid al gelezen?
Dat kun je gewoon gratis aanvragen:
Yes, ik wil graag dat e-book! Je ontvangt dan ook de wekelijkse HB updates gemakkelijk in je mail
Comments 46
Tot op heden heb ik het niet aan de grote klok gehangen dat ik hoogbegaafd ben. Ik ben het nu echter voorzichtig hier en daar de dialoog aan het openen op mijn werk. Dit naar aanleiding van een gesprek met mijn leidinggevende, hij is er wel van op de hoogte. Zijn mening is dat het me kan helpen wat meer op de voorgrond te treden met mijn goede ideeën. We kwamen hier op tijdens het evalueren van een selectiegesprek voor een interne opleiding waarvoor in was uitgenodigd. Dat gesprek liep erg stroef, mede omdat ik me introvert opstel als ik buiten mijn comfort zone treed.
Het verzoek van de selectiecommissie was om me kwetsbaar op te durven stellen en ik heb het onderwerp benoemd in mijn motivatiebrief, dat voelde als een soort uit de kast komen… Lang verhaal, ik ben nu 42 en weet sinds 2011 dat ik hoogbegaafd ben. Helaas niet tijdens mijn schooltijd, dus daar is na een Havo diploma ook niets meer gebeurd. Mij leek deze kans erg mooi om eindelijk eens wat echt te gaan leren. Ik heb een best goede baan in de IT op HBO niveau, maar geen diploma’s. De geboden opleiding is op HBO niveau, mooi begin toch?
Helaas leven er onder de leden van de selectiecommissie inderdaad wat misvattingen en vooroordelen over hoogbegaafdheid. Ik had het gevoel dat te moeten verdedigen en sloeg dicht, ik had op sommige vragen geen antwoord en heb niet het idee dat ik mezelf heb kunnen laten zien. Nu is het bedrijf waarvoor ik werk redelijk groot en zullen er legio kansen zijn voor me, als ik me maar wat meer laat zien en horen.
Binnen mijn eigen team stel ik me een stuk meer extrovert op. De sfeer is daar gelukkig ook naar, jezelf kunnen zijn is dan erg fijn. Dit is de groep mensen waar ik begin, ik reken op begrip en denk niet dat ik word teleurgesteld daarin.
Bedankt Adrienne.
Het valt mij op dat veel mensen hier frictie voelen of zien met hun collega’s en zich niet echt op hun plaats lijken te voelen.
Zelf ben ik met een drietal vrienden en een aantal bekenden van de universiteit nu bezig een eigen bedrijf op te zetten. Dit is na anderhalf jaar vrij succesvol aan het worden (groei van 2 naar 12 man personeel), mede doordat ik continu kan en wil schakelen tussen allerlei disciplines en rollen. De mensen die we kennen herkennen dit gevoel en zijn ook blij als ze wisselende verantwoordelijkheden krijgen.
Daarom vraag ik mij af voor iedereen die hier reageert: hebben jullie wel eens nagedacht over je eigen bedrijf opzetten?
Een bekend HB-probleem is dan natuurlijk waar je je op gaat richten als bedrijf, want je persoonlijke interesse is na een paar maanden vast weer op een hele andere plek. Echter, het schakelen tussen alle rollen en vaardigheden die bij een groeiend bedrijf komen kijken maken mij vrij om te switchen naar gelang mijn eigen interesse. Mijn mede-oprichters weten dit en weten dat ik kwaliteit lever als ik mijn eigen doel kies in de stapel van “op te pakken projecten”.
Het benoemen van HB-zijn is dan helemaal niet nodig, de mensen om je heen leren en zien vanzelf dat jij kwaliteit levert in de rol die je oppakt en zullen vanzelf leren dat ze je moeten interesseren voor een nieuw project.
Maar ik ben misschien naïef, dit is mijn eerste echte baan en ik heb (naar mijn idee) een aantal HB’ers om me heen daarin. Ik ben benieuwd naar jullie blik op een eigen bedrijf.
Ik vertel het nooit aan iemand. Hoe kunnen zij begrijpen wat ze niet kunnen begrijpen. Uitleggen kun je het dus niet.
Hoeveel mensen zijn er die het al aan zichzelf kunnen uitleggen wat hoogbegaafdheid is ?
Wat mensen zien en/of herkennen als hoogbegaafd zijn is alleen maar het uiteindelijk resultaat van “hoogbegaafd” zijn.
Een resultaat herkenbaar voor de samenleving en voor als je wilt jijzelf.
Wat zij niet kunnen begrijpen is wat tot dat resultaat leidt. Dus wat jou nu jij maakt en jij deze herkenbare resultaten toont.
Het enige wat de meeste mensen die niet hoogbegaafd zijn dan ook meestal zullen doen is naar deze resultaten kijken om te bepalen of wat jij zegt volgens hen waar is.
Ik zie het dus als geen enkele zin hebben dit te vermelden. Je benoemt iets wat niet eens begrepen kan worden dus wat is de toegevoegde waarde dan ?
Ik denk dat je veel beter gewoon kunt proberen te vertellen hoe jij in elkaar steekt en wat je nodig hebt dan dat je hun eigen creatieve invulling aan wat hoogbegaafdheid is of waar het aan moet voldoen aan hen overlaat want dan ben je vaak slechter af.
Over het algemeen is het uitgangspunt van wat hoogbegaafdeid nou precies is al helemaal verkeerd.
Er wordt altijd naar hoogbegaafdheid gekeken alsof het een verlenging is van het gemiddelde in plaats van het te zien als een op zichzelf staand iets.
Het gemiddelde is namelijk, heel simpel gezegd, van laagste opleiding tot hoogste opleiding.
Van hoogst tot laagst is dus nog steeds gemiddeld. Het is niet perse ”intelligentie” wat bepaalt hoe goed iemand presteert maar meer een samenhang van eigenschappen van diegene. Je zou dus kunnen stellen dat intelligentie al de minst belangrijkte factor is om tot goede prestaties te komen. Dit is heel logisch aangezien alles in onze samenleving is afgestemd op de grote groep en dus op gemiddeld. Het kan ook niet anders.
Iemand die topfuncties bekleed is daarom ook niet per definitie veel intelligenter dan de rest.
Iemand met een uni achtergrond kan daarom ook heel goed een relatie aangaan met iemand die niet goed heeft gepresteerd op school omdat de gemiddelde ”intelligentie” nodig om goed te functioneren nog steeds overeenkomt.
Hoogbegaafdheid moet niet gezien worden als een verlenging van het gemiddelde maar juist als een op zichzelf staand iets aangezien het de basis bepaalt van wie jij bent.
Hoogbegaafdheid is hoe jouw hersens totaal anders werken in verhouding met hoe het werkt bij anderen en dit anders werken dus op alles invoed heeft. Bijv hoe je observeert, hoe je leert, hoe je gedraagt. Jouw persoon en hoe jij de wereld ziet en jouw ideeën daarbij.
Het gaat dus helemaal niet om het ”resultaat” waarnaar altijd maar gekeken wordt. Dat resultaat is maar het tipje van de ijsberg en uiteindelijk van geen belang. Van belang voor de gemiddelden omdat dat herkenbaar en toepasbaar op wat de samenleving verwacht maar voor jou van geen belang want het bepaalt niet wie jij bent.
Ik zelf kijk naar ”hoogbegaafdheid” als iets wat kan leiden tot maar niet per definitie tot iets hoeft te leiden. Iemand die intelligent is met de mogelijkheid te doen wat anderen niet kunnen maar dit tegelijkertijd niet de kern is van wat hoogbegaafdheid is. Dat kunnen uitschieten, wat niet hoogbegaafden zo belangrijk vinden, is meer een bijkomstigheid maar bij lange na niet bepalend en eigenlijk ook helemaal niet belangrijk.
Dus ja je bent net zoals ieder om je heen. Jouw ontwerp is het zelfde maar de basis toch weer anders.
Dat het zo moeilijk te herkennen is ligt aan het feit dat het uitgangspunt vaak al verkeerd is en ook dat vergeten wordt dat alle hoogbegaafden onderling net zo kunnen verschillen qua eigenschappen als alle niet hoogbegaafden onderling en dus weer de zogenaamde ”intelligentie” er niet toe doet in hoeverre jij prestaties neerzet maar juist hele andere eigenschappen van belang zijn net zoals bij elk ander mens.
Wat je volgens mij vooral ook niet mag vergeten, wanneer je aan Jan Modaal begint te proberen uit te leggen dat je anders bent en op welke manier dat is, alvorens het gespek aan te gaan, dat is je fopneus dragen. Zo maak je misschien nog wel de meeste kans dat men je daadwerkelijk ook serieus zal nemen.
Ik ben dat zeker niet van plan, omdat de werkvloer, meestal vol zit met werkmieren en niet een 2de koning willen.( je ziet het, deze regel is een alweer een voorbeeld, bij het nalezen)
Ga nu straks beginnen aan m’n 20ste baan, mijn probleem is altijd het werk van goed tot heel goed kunnen uitvoeren en altijd op ben naar standaardiseren en versnellen of versimpeling totdat ik vergeleken met de rest een megasnelheid heb. ( arrogantie?)
Het delen ervan hangt ervan af, of de mensen iets willen aannemen van mij. ( Ik ben van het type verdien model- heb jij me genaaid of ben je poten aan het zagen, kun je er naar fluiten, ben je aardig… krijg je steeds meer of alles)
Mijn probleem is de communicatie, omdat ik van “zone” gedachtes ( een plek waarin je hele complexe vraagstukken en de antwoorden aan jezelf kunt voorleggen en oplossen) naar een Jip en Janneke uitleg toe moet en zelfs dat vaak anders wordt uitgelegd of begrepen.
zone gedachtes(Paar keer voorgelegd aan collega’s , maar niemand herkend dit fijne gevoel)
De mensen van vandaag de dag zijn volledig op zichzelf gefocust of kliekjes aan het bouwen.
De echte en directe mensen, bestaan volgens mij bijna niet meer. ( of ze willen je gelijk domineren, met hun IQ wijsheden en je klein maken, samenwerken??, nee heersen…)
Tenminste, ik weet dat ik mee moet doen, maar ik heb teveel ideeën en interesses die ik soms ook uit moet werken en onderzoeken, waardoor ik de omgang vaak laat versloffen en dus na een tijdje de aansluiting mis. ( kameleon gedrag)
Ik kan het niet helpen, maar chit-chat kan voor mij maar 1 uurtje interessant zijn, als je dan alleen maar oppervlakkig moet blijven, denk ik wil er nou echt niemand de diepte in? ( bore-dom)
20ste baan sinds 1993 en ik heb denk ik 4 mensen meegemaakt die echt waren of zelf hb hadden zonder die tiran neigingen.
Ik kijk wel uit om het te melden. Ik ben een man, wit, over de 60 en ik wil werken. Dat zijn al vier zaken die tegenwerken. Als ik dan ook hoogbegaafd zou noemen (of anders bedraad, daar moest nog even over denken) dan ben je meteen afgeschreven.
Je ziet dat ik inmiddels niet ergveel vertrouwen in mijn medemens heb, excuus.
Ik zou het woord hoogbegaafd niet zo snel noemen. Ik heb zelf moeite met het woord ‘hoog’. Ik durf wel te erkennen dat ik een bepaalde gave heb voor wat ik nu doe. En dat ik het daarom ook graag doe. En dat ik daardoor ook anders naar dingen ga kijken. Dus in mijn geval heb ik het liever over gaven en talenten. Daarmee kun je je onderscheiden zonder dat je je boven iemand hoeft te plaatsen. In een gesprek kun je dan ook vragen naar de gaven en talenten van iemand anders. Dat kan zorgen voor een soort respectvol evenwicht.
Mooi verwoord, dat neem ik mee.
Helaas moet ook ik een negatieve noot toevoegen aan dit liedje. Sterker nog, in plaats van echt naar iemands talenten te kijken (met ruim 20 jaar relevante werkervaring), lijkt het steeds vaker of van alles te moeilijk en ingewikkeld is.
Men lijkt niet te begrijpen dat het werk moet worden gedaan door mensen, niet door perfecte robots.
Dan praat ik zeker niet over mijzelf, maar zeer zeker ook over andere collega’s.
Bijzonder anno 2020……..
Om het te kunnen vermelden op je werk, moet je er eerst nog kunnen voor zorgen dat je ook werkt. Klinkt misschien te negatief in de oren van wie wèl werkt, maar ik zeg maar wat: je ben ouder dan 45 en je hebt een CV vol met gaten als gevolg van burn-out, bore-out, eenzaamheid, depressie, leerstoornis (en meer in het bijzonder het niet kunnen mechanisch leren zonder daarbij massa’s energie erin te moeten pompen, dit terwijl je het niet eens graag doet…), meervoudige kenmerken van HSP, continu slaapgebrek wegens 1) geen “off-switch” hebben, in cominatie met 2) het niet compatibel zijn van je eigen benodigde slaaptijd met de werkuren (en geen dutje mogen doen op het werk, laat stáán tijdens een sollicitatie…), half in slaap vallen van oververmoeidheid en je daardoor ook niet kunnen concentreren, ofzovoort,… tja… ze zullen overal nogal lachen als je dan vol-enthousiast zegt dat het allemaal komt door HB. Dit is mijn eigen persoonlijk verhaal, wat ik zelf heb meegemaakt, en waardoor ik echt niet meer inzie hoe het uiteindelijk nog iets zal uitmaken of ik iets zeg, of helemaal niets zeg. Want luisteren heeft voor hen toch totaal geen zin. Op enkele uitzonderingen na, juist ja. Echt wel. Maar, er is wèl een maar: diegenen zijn volgens mijn ervaring nóg zeldzamer dan mensen die zijn zoals ik.
Je bent zeker niet de enige met dit probleem. Ik herken mij hier volledig in. Ik zal dus ook nooit meer zeggen dat ik een HB ben. Heb veel onbegrip ervaren. Als je dan eens een paar dagen ziek bent omdat het even niet meer gaat door vermoeidheid of overspannenheid moet je het nadien horen.
Dat ik niet de enige ben met dit probleem, dat heb ik voor mezelf altijd al vanzelfsprekend gevonden. Toch wel fijn om dit hier op deze manier ook echt te zien worden bevestigd.
Tot slot nog even dit klein onbenullig kanttekeningetje, want zonder de benodigde IQ-score of in de buurt daarvan zie ik al helemaal niet hoe men zal ondersteunen wanneer je komt aandragen met het label van HB (ook niet bij organisaties zoals CBO / Exentra). Van Wechsler naar CHC naar Gardner en gedwongen weer terug naar CHC: hoe kan je gewoon jezelf zijn als de wereld om je heen steeds, en voor zover je kan herinneren, aan een dwangneurose lijkt te lijden, want daar komt zo’n gedwongen cijfer van minimaal 130 puur per definitie al helemaal op neer, en kan ik dan in de toekomst, nadat het volgende IQ-model door psychologen wordt bewezen, misschien met terugwerkende kracht een HB-schadevergoeding vragen bij de arbeidsrechtbank, of staat de morele intelligentie (dan wel het gebrek eraan) van diezelfde psychologen ook die conclusie pertinent in de weg?
Herken me hier ook volledig in. Ik ben zelf 50+, werkzoekend en ook met een “onrustig” CV. Vergeet niet dat ruim de helft van de gepubliceerde vacatures, bestaat uit zogenaamde spookvacatures.
Mooi weergegeven Rick. Van extreme hoogte terug in detail. De blik in de toekomst is een groot risico omdat je de “negatieve” kanten belicht als risico. Veelal ziet men liever dat je het enthousiasme deelt. Gevolg je bent de negatieveling.
Ook wordt je vaak als “bedreiging” gezien. Let erop dat je niet in een hoek gedwongen wordt waar je “ongevaarlijk” wordt.
Veel herkenbare dingen lees ik. Je voelt je soms een roepende in de woestijn. Het liefste ga ik daarom mijn eigen gang en doe de projecten helemaal zelf. Maar dit is helaas niet altijd mogelijk. Werk moet bij ons minimaal getoetst worden door één collega. Die moet ik vaak overtuigen en dat lukt vaak niet.
De afkorting HSP las ik ook ergens hierboven. Dit schijn ook ik te zijn. Met dit fenomeen heb ik persoonlijk veel moeite. Het valt mij op dat vele (vooral vrouwen) die zichzelf HSP noemen, uitsluitend gevoelig naar zichzelf toe zijn, veelal geen oog hebbende voor de ander. Het van “oh, oh, oh….wat ben ik toch hoog gevoelig…… en nu moet ik huilen…..”. Maar de omgeving, dat maakt even niet uit……
Hahaha wat voor vrouwen heb jij dan om je heen? Denk toch echt dat je even moet kijken naar de gemene deler in jouw verhaal, oh ja dat ben jij. Het gaat over jouw visie
Author
Fijn dat je reageert.
Ik zou het niet melden, tenzij je het gevoel of kennis hebt dat iemand er ook daadwerkelijk voor openstaat of ervaring mee heeft (als je dat toevallig weet), bijvoorbeeld een vertrouwenspersoon binnen de organisatie.
Of ik HB heb weet ik niet, herken wel erg veel maar heb wel met ‘zekerheid’ Asperger en het melden hiervan heeft me niets opgeleverd en is denk ik vergelijkbaar. Opmerkingen als “iedereen hier heeft wel iets”, “we hoeven geen uitleg want we begrijpen het wel, hebben wat gelezen” of “ik merk anders helemaal niets vreemds aan jou” zijn zomaar een aantal voorbeelden die ik al regelmatig gehoord heb.
Heb het “wederom” geprobeerd door in simpele verwoordingen duidelijk te maken wat voor mij prettig is om goed, functioneel te kunnen werken. Een prikkelarme omgeving, duidelijke taken en afspraken en een vertrouwenspersoon bij wie ik terecht kan als het niet goed gaat. In de praktijk met 6 man op een kantoor, veel belverkeer, continu mensen die in-en uitlopen voor overleg, een bouwbedrijf wat een week lang naast je bureau gaat boren en timmeren, werkplanningen die zonder overleg niet doorgaan of verschoven worden omdat het nou eenmaal zo druk is, een werkplaats direct naast je kantoor waar de hele dag geboord en gezaagd wordt. Nooit iemand die vraagt “hoe gaat het?”, “Loop je ergens tegenaan?”. Ben ik nou gek of …? Ik snap dat het ook vanuit mezelf moet komen hoor, maar de drempel is steeds erg hoog. Ik wil niet klagerig overkomen, wil graag mijn baan behouden, wil geen voortrekkers positie ten opzichte van andere collega’s, etc. Meerdere malen “tactisch” een opmerking laten vallen als “zou je misschien in een apart kantoor kunnen bellen of overleggen”, “als het heel druk is, zou een dag thuiswerken misschien een optie zijn?”, “kunnen we toch duidelijke afspraken maken over werk en planning en anders iedereen ook op de hoogte stellen als iets niet doorgaat”, zijn ook zomaar een paar voorbeelden. Resultaat (helaas) is dat ik me maar ziek gemeld heb, nadat ik weer merkte dat het privé ook zo z’n weerslag begon te krijgen. Dan is er ineens onbegrip van “waar komt dit vandaan?”
Maar ik geef niet op en zal ooit een passende baan en bedrijf vinden, die moeten er gewoon zijn.
Author
Bedankt voor het delen Harold.
Ik weet van kleins af aan al dat ik zeer hoogbegaafd ben (alle officiele tests), en het bespreken ervan heeft nog nooit iets positiefs opgeleverd. Mensen projecteren arrogantie en beter voelen dan anderen op je, en of je dus vindt dat zij ‘dom’ zijn. Die waardeoordelen liggen bij hen, maar kom dan maar weer eens van dat imago af. En uit de concurrentiestrijd die velen met je aangaan om te bewijzen dat ze ‘beter ‘ zijn. Hopeloos! ? (Dat ik ook HSP ben helpt ook al niet trouwens op de werkvloer.)
Author
Fijn dat je reageert.
Ik weet het sind een week of twee na uitvoerig onderzoek door het Leo Kannerhuis. Daar werd ik onderzocht op Asperger of gerelateerde vorm van autisme aangezien ik klachten had voor de zoveelste keer gelazer te hebben in mijn opdrachten met voornamelijk producenten -mensen met macht-. Ze raken gefrustreerd doordat ik het wat beter overzie en ze daardoor indirect vertel hoe ze hun werk beter kunnen doen, (ik zeg dat niet letterlijk maar geef aan wanneer ik last krijg als vormgever die binnen hun kaders moet manoeuvreren), deze input niet bolwerken en dan uit frustratie met een verkrampt ego terugvallen op hun machtspositie en met de vingers in de oren, met de neus in de lucht, toch het drijfzand in wandelen. Zodra ze merken hier vast te lopen neigen vele de inzet dan maar te verdubbelen en bijvoorbeeld nare roddelpraat in gang zetten in de hoop gezichtsverlies te voorkomen ipv rechtsomkeert te maken. Om maar aan te geven dat ik niet zie hoe het niet laten weten van hoogbegaafdheid dergelijk giftige situaties kan verslechteren en ben benieuwd of mensen hier dit herkennen en vanuit een vergelijkbaar herhalend negatief patroon een positieve ontwikkeling mee gemaakt hebben na het wel vermeld te hebben.
Het kan ook nadelig uitpakken om hoogbegaafd te zijn in een werksituatie waarbij het bedrijf waar je werkt een gebrekkig moreel kompas hanteert. Daarbij maakt het niet uit of je het wel of niet hebt vermeld.
Het is wel een groot voordeel als je je zelf er van bewust bent en wat het betekent, zodat je in deze situatie kunt begrijpen wat er gebeurt, zodra je eruit gewerkt wordt/gaat worden.
Ja, vooral dat laatste…
Author
Dankjewel voor je reactie Anneke.
Loop momenteel vast in mijn nieuwe baan, precies om dingen die ik in alle reacties terug lees. Er is een totaal onbegrip over hoe ik in elkaar zit en er is een conflict ontstaan waar ik me niet duidelijk kan maken. Groot gevoel van niet mogen ‘zijn’. Geen haar op mijn hoofd die eraan denk HB te noemen. Er is zonder HB al geen wil om echt naar me te kijken en me te willen begrijpen. Ik heb afgelopen tijd wel eens geprobeerd uit te leggen hoe dingen bij mij werken, zonder HB te noemen, maar het enige wat eruit wordt gehaald is dat ik niet moet verwachten dat anderen zich aan mij gaan aanpassen en dat ik niet mag vragen aan de ander of er bijv op een andere manier gecommuniceerd kan worden. Die communicatie is vrij direct en ego gericht, als ik een ander aanspreek op iets wat ik niet fijn vindt (is nu twee keer gebeurd in een half jaar tijd) dan krijg ik van alles op me geprojecteerd en er worden ook onwaarheden verkondigt om maar niet naar de eigen fout te hoeven kijken. Gevolg is dat iets simpels uitmondt in conflicten en ingewikkelde gesprkken. Inmiddels ben ik om me heen aan het kijken naar een andere baan, maar dat doet me veel pijn want ik verwijt mijzelf dat ik niet met deze situatie om kan gaan. Blijf lang zoeken naar oplossingen, lijntjes, mogelijkheden. Als ik nou dit of zus of zo doe, dan lukt het misschien. Ondertussen ben ik sinds het laatste conflict overspannen van mijn eigen overmatige piekeren . 🙁
Weg daar zou ik zeggen.
Hmmm. dat kan er ook op duiden dat het bedrijf het een en ander te verbergen heeft.
Als HB-er ben je vaak een kanarie in de mijn.
zeker niet wachten met vertrekken. Ik zit in een gelijkaardige situatie en heb geprobeerd deze het hoofd te bieden en mij aan te passen, want “het zal wel aan mij liggen”. Na 25 jaar dienst in een job die ik verschrikkelijk graag deed ben ik gecrasht door het onbegrip en tegenwerking van vooral de (nieuwe) leiding in het bedrijf. Nu zit ik al meer dan drie jaar thuis door burnout en depressie omdat ik niet wou opgeven en bleef proberen om te bewijzen dat alles beter kon. Je gaat er aan ten onder door de angst en het onbegrip van anderen, terwijl je enkel het beste wil.
Wegwezen ginder voordat je zelf kapot gaat!
Author
Het is een proces van naar op jezelf op zoek gaan. Dat is ook een belangrijk onderdeel van de Insight die ik aanbied, de persoon die je bent en wilt zijn vormgeven. Is dat waar je nu het meeste naar op zoek bent? Je bent altijd welkom om een gratis online masterclass te volgen. Via deze link kun je jezelf aanmelden op een moment wat voor jou uitkomt. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Aan hoogbegaafdheid zit een negatieve connotatie en daarom is dit woord niet handig om te gebruiken in een uitleg om meer begrip te krijgen. Ik denk ook niet dat dat hoeft. Zoals eerdere reageerders al aangeven, kun je beter inzoomen op waar je problemen ervaart of waar het voor jou niet lekker loopt en wat voor jou beter zou werken.
Met het initiatief om dingen op te pakken, wordt soms al zichtbaar in de omgeving dat je op een andere manier handelt en denkt. Mijn werkomgevingen hebben nooit het woord hoogbegaafdheid in de mond genomen tegen mij, maar wel slim, pienter, consciëntieus, snel, analytisch sterk, creatief, wandelende encyclopedie etc. Toen ik mijn vleugels wilde uitslaan, gaf ik mijn wensen en dromen aan. De ene werkgever wilde daarin mee, herkende mijn kwaliteiten en zag meerwaarde, maar de ander kon het niet zien en begrijpen en dan werd het voor mij tijd om naar een nieuwe werkplek op zoek te gaan. Zeggen dat ik mogelijk hoogbegaafd ben (ik ben niet getest), zou dan niets uitmaken, want wat ze konden zien, werd al niet begrepen.
Ik merk dat ik het enorm lastig vind om mezelf ‘hoogbegaafd’ te noemen. Maar ik herken me in bijna alle eigenschappen. Die eigenschappen brengen me wel eens in lastige situaties, vaak met (nieuwe) leidinggevenden. In die situaties vind ik het soms toch wel belangrijk om iemand te laten weten hoe het werkt in mijn hoofd, waar bepaalde dingen/reacties vandaan komen. Niet als excuus, maar in de hoop om meer begrip voor elkaar te krijgen en de samenwerking te verbeteren. Heel omslachtig heb ik wel eens verteld over mijn kenmerkende eigenschappen, maar het voelde zó ongemakkelijk.
In het boek ‘Meer dan intelligent’ van Tessa Kieboom en Kathleen Venderickx las ik kort geleden een mooie, toegankelijke omschrijving die ik onthouden heb. Laatst heb ik deze ook echt een keer gebruikt. Dat voelde eigenlijk best wel prettig. Zo kon ik mijn anders kijken, denken, beleven aan een ander uitleggen zonder stamelen, gene of er omheen kletsen.
Vrij geciteerd:
Je kunt de ander bijvoorbeeld vragen om zich voor te stellen dat je vanaf je geboorte een vergrootglas mee krijgt waardoor je voortdurend kijkt.
Vervolgens leg je dat vergrootglas op een bloem. Er komt iemand naast je zitten die geen vergrootglas heeft. Jij vraagt diegene: ‘wat vind jij van die mooie bladstructuur in die bloem? Kijk eens wat een mooie vertakkingen in de nerven van dit blad, kijk eens hoeveel het er zijn!’ De kans is groot dat de persoon naast je je met verstomming aankijkt. Hij ziet wellicht niet eens een nerf in het blad. Niet omdat hij die niet wil zien, maar puur doordat hij geen vergrootglas heeft. Voor hem is het gewoon een groen blad, al ziet het er inderdaad wel mooi uit.
Voor mij omschrijft dit heel mooi de andere blik en het wederzijdse onbegrip wat daardoor kan ontstaan.
Author
Mooi omschreven San. Bedankt voor je waardevolle toevoeging!
Precies dit! Binnenkort heb ik een gesprek over mijn anders zijn en mijn plek binnen de organisatie omdat mijn directe leidinggevende niet goed weet wat ze met mij aanmoet. Ze kan me niet peilen en voelt zich daar niet goed bij. Ik vroeg me af of ik het hoogbegaafd zijn zou vernoemen. Ik denk van wel, maar eerder ook benoemen wat dat juist voor mij betekent en hoe ik het werk ervaar als HB. Zo kunnen we samen tot een oplossing komen hoop ik. Want het punt is; ik verveel me op het werk. Na een jaar hetzelfde te doen, is de lol er wel voor me af. Ik heb ook in verschillende teams gewerkt tot ik nu een team heb waar het mee klikt (eindelijk). Tot nu was ik altijd “de speciale” van het team, overal eigenlijk. En dat vind ik helemaal niet erg.
Author
Bedankt voor je reactie.
Toen ik nog regulier werkte had ik zelf nog helemaal geen zicht op hoogbegaafdheid. Dus het was niet aan de orde om het te vermelden. Wel merkte ik dat ik anders was, mijn ambities lagen anders dan bij de meeste collega’s. Ik wilde mijn vleugels verder uitslaan. En ik kreeg veel verantwoordelijkheden. In die tijd was ik toch nog niet helemaal op mijn plek, maar ik kon het niet goed zelf benoemen. Door verschillende ervaringen en doordat anderen het over mij gingen zeggen dat ik waarschijnlijk hoogbegaafd was, ben ik ook in die richting gaan denken en vielen er dingen op hun plek.
Ik heb het er nu wel soms over met sommige vrienden. Die er dan zelf over beginnen. Dan vertel ik wel dat ik met de gedachte speel en er mee bezig ben. Bij die enkeling is er veel begrip voor. Ik voel me dan helemaal ontspannen. Ik hoef me niet te bewijzen of te verdedigen. Mensen proberen zich er dan ook in te verplaatsen dat het voor mij fijn en belangrijk is mensen te treffen in wie ik me herken en bij wie ik mezelf kan zijn. Veel mensen leven in een andere wereld, met andere behoeftes dan mijn intellectuele behoeften, maar als je het voorzichtig en met respect voor de ander uitlegt, begrijpen ze dat je anders bedraad bent, en dat jij dus andere behoeftes hebt. Omdat er dan wederzijdse acceptatie is, kan er toch sprake zijn van een waardevolle relatie.
Author
Dankjewel voor het delen van jouw persoonlijke ervaring.
Wat ik ervaar bij het vertellen over m’n HB, o m’n werk, en wat dat voor mij inhoudt is dat er vaak niet open wordt geluisterd. Dan is het moeilijk om voorbij de stereotyperingen te komen.
Aan de hand van concrete voorbeelden van werksituaties waar we beide/allemaal in hebben gezeten probeer ik te laten zien dat ik de wereld om me heen anders decodeer.
Ik vat het dan samen als dat ik een drone ben die heel snel kan stijgen tot grote hoogte (extreme overview) en dalen en landen (details) en daardoor van detailoplossingen gelijk een beeld heb van de lange termijn.
Maar ook dit concept lijkt vaak te ingewikkeld te zijn om te bevatten.
Ik ben benieuwd hoe anderen dit aanpakken ?
Hé, dat staat hier verkeerd, dat moest onderaan… En ik krijg het niet meer weg! 😀
Aan jou, Rick, wou ik antwoorden op wat jij schrijft: “Ik vat het dan samen als dat ik een drone ben die heel snel kan stijgen tot grote hoogte (extreme overview) en dalen en landen (details) en daardoor van detailoplossingen gelijk een beeld heb van de lange termijn.” Dat ervaar ik precies hetzelfde! En ik ben er nog niet helemaal in geslaagd om mijn frustraties daarrond (en het bijhorende arrogante gevoel) te kanaliseren, maar dat komt nog. Zeker weten, want ik ben zo ingesteld. 🙂
Marieke, nu ik me steeds meer besef dat ik deze redelijk unieke eigenschappen heb, moet ik ook waken voor die arrogantie. Ik probeer zoveel mogelijk dit in te zetten om anderen te helpen. Ik ben dan ook helemaal in mijn element als anderen – vrienden, teamgenoten – mij vragen juist die gedetailleerde, en tegelijkertijd globale overzichten te maken. Mijn uitdaging om die zo helder mogelijk terug te geven.
Heb ik mijn hoofd weer een warming-up kunnen geven en hebben zij weer wat meer grip op de materie.
Ik dat je als mens vooral moet vertrouwen op jezelf aan wie je dit kunt vertellen. Ik heb bv een algemeen directeur van het muziekonderwijs waar ik werk, die ik zelf herkende, het gewoon gevraagd en hij gaf daar antwoord op, waarmee voor mij ook meteen begrip was…
Tgaat altijd nog over: mens-zijn, naast de prestatie, dat zie je bij professionals ook. Degene die EN goed zn werk doet EN een prettig mens is komt toch verder in veel situaties…
Succes iedereen!!
Author
Bedankt Jeroen voor je reactie en het delen van je persoonlijke ervaring.
Nu ik er nog eens over nadenk… kan ik me eigenlijk helemaal niet voorstellen wat het nut is van vermelden dat je hoogbegaafd bent op je werk. Ten eerste dient het voor het ontstaan van begrip zo te zijn dat mensen op jouw werk volledig begrijpen wat het in ieder geval in het algemeen inhoudt om hoogbegaafd te zijn. Ten tweede is dat voor elke hoogbegaafde net anders. Ten derde hoeven die specifieke kenmerken niet allemaal in de specifieke situatie een probleem (of kans natuurlijk) op te leveren. Je zadelt iemand dan met een hoop info op waar ze niet per se iets mee hoeven of kunnen. Is het niet handiger om het specifieke aspect van hoogbegaafdheid, dat voor jou in een specifieke situatie een probleem of kans oplevert te benoemen en kijken of en hoe men daar rekenening mee kan houden of hoe jij ook de mogelijkheid kan krijgen die kans te verwezenlijken. Wat zou de meerwaarde zijn om daarbij nog te vermelden dat t vanwege hoogbegaafdheid is?
Eens. In plaats van het paraplubegrip kun je beter de voor jou specifieke kenmerken benoemen. Overigens vind ik ‘anders bedraad’ ook prettiger bekken dan hoogbegaafd.
Wat is het verschil tussen Hoogbegaafd, HSP, Asperger Syndroom, Autisme Spectrum, High Level Autisme, Low Level Autisme, ADHD/ADD ? In deze labels zitten overeenkomstige kenmerken. Ieder mens is dan nog eens uniek. Waar ligt de grens om een mens in een bepaald hokje te duwen vraag ik mij af ? Ik heb overeenkomstige kenmerken van enkele labels die ik opgesomd heb. Moet ik dan allemaal deze labels krijgen? Het label Hoogbegaafd klinkt natuurlijk veel beter in de oren. Hoogbegaafd en HSP zit in de categorie ‘karaktereigenschappen’ terwijl de andere dingen die ik opgesomd heb in de categorie ‘stoornissen’ zit. Zou het niet zijn dat ieder mens in meer of mindere mate van deze eigenschappen bezit ? Hooggevoeligheid is ook geen Zwart/Wit begrip. Het is niet enkel van ik ben het of ik ben het niet. Tussen niet en wel zitten nog veel gradaties waardoor je er in meer of mindere mate last van hebt.