Zelf ben ik altijd gefascineerd geweest door uiteenlopende onderwerpen. Na mijn eerste HBO studie moest ik kiezen waar ik mee verder wilde. Maar dat wilde ik helemaal niet. Ik wilde alles doen, niet maar één ding. Tegelijkertijd had ik ook ervaren dat het niet maken van een keuze voor veel onrust in mijn hoofd en in mijn lijf zorgde. Dat was dus ook niet de oplossing. Bovendien kwam ik er ook niet verder mee.
Gelukkig vond ik een mooie ‘loophole’: ik ging gewoon alles tegelijk doen. Ik had altijd al meerdere projecten naast elkaar gedaan, dus dat moest nu toch ook lukken?
Van alles een beetje
Ik had inmiddels werk in de vorm van verschillende opdrachten en ik was betrokken bij een opstartende organisatie. Hierin kon ik mooi al veel van mezelf kwijt. Ik kon doen wat ik dacht dat nodig was op alle gebieden van de organisatie. Ik had veel autonomie en mijn input werd gewaardeerd. En alles wat ik van mezelf niet kwijt kon in mijn betaalde werk, dat deed ik er gewoon naast. Gevolg: heel hard werken en heel weinig verdienen.
Hoe verder ik in mijn projecten kwam, hoe complexer ze werden en hoe meer werk erbij kwam kijken. Als gevolg schoot ik op verschillende vlakken steeds meer tekort. Ik kon net niet doen wat nodig was. Zelfs al was ik van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat aan het werk. Ik had te weinig uren in de dag en kreeg nu zelfs steeds minder gedaan. Dat bracht een hoop frustratie en teleurstelling met zich mee en ik moest uiteindelijk stoppen met bepaalde projecten. Toen voelde het alsof een deel van mij niet meer gevoed werd. Ik was vooral ook teleurgesteld in mezelf. Dat ik het niet voor elkaar kreeg. Ook al was het onmenselijk wat ik de hele tijd probeerde vol te houden. Ik verwachtte meer van mezelf.
Ondertussen werd ik steeds vermoeider. Ik kon mezelf minder motiveren om in beweging te komen. Ik durfde soms mensen niet onder ogen te komen omdat ik vond dat de kwaliteit van mijn werk niet goed genoeg was. Ik was de hele tijd bang dat mensen me op fouten gingen betrappen. Daardoor kon ik mijn aandacht er niet goed bij houden en maakte ik mijn angsten waar. Leuke self-fulfilling prophecy.
Niet kiezen, gewoon alles doen
In de vorige blog hadden we het over de optie ‘niet kiezen’ en bespraken we waardoor je niet in beweging komt. Je kunt er ook voor kiezen om alles te gaan doen wat je wilt doen en dan naast elkaar. Omdat je als hoogbegaafde gemakkelijker projecten kunt overzien en sneller werkt dan de mensen om je heen, kun je een tijd lang wegkomen met het doen van meerdere dingen tegelijkertijd.
Maar op een bepaald moment wordt het ook voor jou te veel. Je gaat merken dat je meer vermoeidheid gaat opbouwen. Dat je een enorme last op je schouders voelt en dat je voelt dat je tekortschiet in de dingen die je doet. Daarmee maak je het jezelf vooral heel moeilijk en het leven heel zwaar.
Wat kun je doen?
Vind je herkenning in de afgelopen blogs en vraag je je nu af hoe je kunt gaan doen wat past bij jou, zonder dat je maar één ding moet kiezen? Onderneem dan de volgende stappen (zie ook de vorige blogs van dit thema):
- Maak helder wat jouw ‘rode draad thema’s’ zijn; naar welke onderwerpen keer jij steeds weer terug?
- Beschrijf jouw levensvisie (hoe jij jouw leven wilt leven). Dat is onderdeel van je blauwdruk
- Ga hiermee puzzelen tot je op iets komt dat past
Het kan zijn dat de activiteiten en werkzaamheden die nu passend lijken te zijn voor je, na een tijdje veranderen. Maar je dieperliggende visie voor het leven dat je wilt leven, is ook daar de basis weer voor. Zorg dus dat je die in ieder geval helder hebt.
Laat je onder deze blog weten wat voor jouw rode draad thema’s zijn?
—
Yes, ik wil graag dat e-book! Je ontvangt dan ook de wekelijkse HB updates gemakkelijk in je mail.
Heb je de masterclass over hoogbegaafdheid al gevolgd? Je kunt gratis deelnemen en je hier aanmelden voor de eerstvolgende.
