Toen ik een aantal jaren geleden door de sollicitatiemolen ging, zei iemand tegen mij dat een CV maximaal 2 kantjes mocht zijn. Ik dacht eerst dat ze een grapje maakte. “Hoe kan ik dan alle dingen die ik heb gedaan er op zetten?” Ik moest dan maar de banen er af laten die niet relevant voor deze baan. Blijkbaar vond ik te veel relevant, want zelfs met een mini lettertype, had ik nog 4 pagina’s.
Ik was altijd trots op de hoeveelheid ervaring die ik had opgedaan in verschillende functies en branches. Juist die veelzijdigheid maakte dat ik situaties en vraagstukken vanuit verschillende perspectieven kon bekijken en overzien. In het bedrijf was ik daardoor multi-inzetbaar. Daarnaast was ik een echte aanpakker met hart voor de zaak. Ik zag al snel wat er verbeterd kon worden en maakte mezelf gemakkelijk nieuwe dingen eigen. Ik vond mezelf echt wel een aanwinst voor mijn toekomstige werkgever.
Maar dan moest ik wel de kans krijgen om het te laten zien. Ik kwam er alleen al snel achter dat die brede ervaring niet per se een pluspunt was. Want ik paste daarmee niet in een hokje. En er bleken ook nog wat andere HB kenmerken bij mij mee te spelen die niet altijd op waarde werden geschat.
Ga je hier wel blijven?
Wat ik bij hoogbegaafden vaak zie is een enorme hoeveelheid potentieel dat verschrikkelijk miskend wordt in het sollicitatieproces. De mensen aan de andere kant van de tafel weten niet zo goed waar ze je in moeten plaatsen, omdat jouw ervaring zo breed is. Als je verbaal redelijk sterk bent, dan vinden ze je al snel te overweldigend, soms zelfs intimiderend. En als daar dan voorbij wordt gekeken, dan blijkt dat ze je in het gesprek toch een beetje “te enthousiast” of een andere beetje “te” vonden.
Bij veel bedrijven wordt daarnaast nog te veel vastgehouden aan de “als je hier begint, dan willen we zeker weten dat je nog jaren blijft”. Maar hoogbegaafden hebben vele kwaliteiten en talenten die niet per se het beste worden ingezet door hen lange tijd hetzelfde te laten doen. In mijn geval bijvoorbeeld, ik ben iemand die verandering komt brengen, die processen optimaliseert en als dat gedaan is, ben ik ook klaar. Dan kun je me wel nog jaren in een functie willen houden, maar daar hebben we allebei niets aan.
Ik hoop oprecht dat bedrijven steeds meer gaan zien dat HB’ers een waardevolle bijdrage kunnen leveren, juist met hun unieke kenmerken en soms brede ervaring. Soms is dat voor langere tijd, soms is dat voor een kortere periode. Maar ze tijdens het sollicitatieproces al aan de kant te schuiven omdat ze “misschien maar een paar jaar blijven” is een ontzettend gemiste kans.
Wat kun je doen?
Als hoogbegaafde is het goed om je te bedenken hoe iemand aan de andere kant van de tafel tegen jouw CV aankijkt. Bereid je voor op de vragen die gesteld kunnen worden en de bezwaren die een werkgever misschien heeft. Weet daarnaast dat sommige bedrijven, sommige functies, gewoon ook niet passen bij jou en dat het dan alleen maar goed is als je daar in dit proces samen al achterkomt.
Zorg dat jij in ieder geval heel duidelijk hebt wat jij zoekt en wat je komt brengen. Door hier duidelijk over te communiceren, vergroot je jouw kansen voor de functies waar je wel goed in past. Onthoud ook dat alle nee’s die je hoort, weer een stuk ervaring zijn die jou dichter bij een ja brengen. Verlies niet de moed, er zijn ook gelukkig bedrijven (en steeds meer) die jouw kwaliteiten en veelzijdige ervaring wel op waarde schatten.
Ik ben benieuwd, herken je dit? Hoeveel kantjes telt jouw CV? En wat is de raarste vraag die jij over jouw CV hebt gehad tijdens sollicitatiegesprekken? Laat je het me onder de blog weten?
Comments 28
Oh ja. Mijn CV telt 8 kantjes.
Veel herkenbare zaken die worden geschetst. Ik ben zelf al regelmatig de vooroordelen en vragen tegen gekomen tijdens kennismakingsgesprekken en sollicitatie gesprekken. Voor mijzelf maakt dit het daarom niet altijd even makkelijk. Ik wil me in beginsel namelijk niet committeren aan een lang dienstverband, maar hou graag alle opties open. Anderzijds wil ik wel een stabiele basis.
Ik sta nu ook op een keuzepunt. Bij mijn opdrachtgever in dienst of toch lekker interim blijven met alle vrijheid maar ook onzekerheid die dit biedt (acquisitie blijft nodig, al wordt ik achteraf vaak terug gevraagd, hetzij dat men mij dan graag in vaste dienst wil).
Soms is het ook bijzonder dat je eerst te horen krijgt dat het niet heeft gewerkt met het team of bedrijf en je vervolgens terug mag komen want je hebt toch goed werk geleverd.
Verveling op een vaste werkplek en je elke dag verwonderen waarom iedereen zo moeilijk doet terwijl de verbanden tussen werkzaamheden en gedrag zo duidelijk zijn of toch telkens met frisse elan opnieuw beginnen? Zou dit de uitdaging zijn waar we tegenaan lopen? Ik ben benieuwd hoe de anderen hiermee omgaan.
Een feest van herkenning. Nou ja feest….. De voorbereidingen tot het “feest” waren intensief. Voor zowel mij als mijn werkgevers/collega’s. Het is geen feest wanneer de combinatie van mijn passie en flow als intimiderend ervaren wordt. Nu ik het proces van herkennen-erkennen-accepteren achter de rug heb komt het feest: waarderen! Ik herken mijn passie en flow, ik waardeer mijn passie en flow, en ben nu in staat om mijn passie en flow passend voor zowel mijzelf als de ander in te zetten. Een paar blauwe plekken, dutsen en schrammen rijker! Zoals elk waardevol gebruiksartikel door de tijd waardevoller wordt, zie ik dat de blauwe plekken, dutsen en schrammen ook hun waarde hebben. Uit waardering voor mijzelf heb ik voor een ZZP-functie gekozen, maak ik bewuste keuzes voor mijn leermeesters (lees opleiders). Uit waardering voor mijn medemens weet ik nú mijn talenten, mijn zijn, in te zetten voor de ander. En voila, wij beiden groeien…… Het betekent dat ik uit waardering voor de ander én uit waardering voor mijzelf ik bij tijden ook beslis dat het niet verstandig is om met elkaar in zee te gaan. Ja, nu is het een feest! Voor degenen die nog aan het begin van het proces staan: houd vol, zoek je leermeesters met respect voor jezelf, accepteer het vallen én opstaan. Je bent het waard!
Zo herkenbaar. En opnieuw sta ik voor de keuze, blijf ik bij deze werkgever die mijn behoeftes niet begrijpt of ga ik me aanpassen. Dat laatste is vrij onwaarschijnlijk, dus weer op zoek in de hoop een werkgever en omgeving te vinden die wel beter aansluit….Wat een zoektocht….
Heel herkenbaar, onlangs mijn cv geupdated, schrok zelf ook een beetje van de vele verschillende banen die ik had. In alle banen heb ik processen verbeterd, mensen gestimuleerd in hun werk en ik had het meestal wel naar mijn zin als ik door mijn collega’s begrepen werd. Helaas vielen spelletjes en strategieën van slecht functionerende managers me snel op en moest ik maar weer weg als ik te kritisch werd. Tot ik terugkijkend op mijn loopbaan na ging denken waar ik echt warm voor liep. Nu heb ik een functie met autonomie en veel verschillende taken. Jammer dat mijn leidinggevende me niet begrijpt. Ik zie vanzelf wat er op mijn pad komt en zie stoppen met de functie niet meer als falen. Weet nu ook beter wat ik niet wil, dus begin daar ook niet meer aan. Tip bij verschillende banen binnen korte periode; maak er een detachering van via je werkgever. Ben zelf recruiter geweest en nodigde juist de mensen met rare cv’s uit. Heel interessante gesprekken leverde dat op. Als iemand vraagt of je lang zult blijven kun je ook alvast een vast contract voor 5 jaar vragen, dat doen ze vast niet. Liefde moet van twee kanten komen toch?
Heel herkenbaar! Ik vat mijn ervaring samen, maar p&o mensen kunnen mij niet plaatsen en hoor ook dat ik te brede ervaring heb en dat ze zich afvragen of ik wel lang blijf. Ik heb maar 1 jaar een echt betaalde gehad, verder alleen vrijwilligerswerk. Nu ik bijna 31 ben, ben ik bang er niet meer tussen te komen. Ik hoor namelijk dat ik wel veel gedaan heb maar te breed en te weinig ervaring op 1 vlak. Hoe kom ik er tussen?!?
Fijn dat het eindelijk eens gezegd wordt. Of dat ik het nu eens lees ????
Heel herkenbaar.
Ook regelmatig de vragen waarom ik zoveel werkgevers heb gehad en waarom ik overal kort werkzaam was?
Of ik me snel verveel? Geen idee. Wist niet dat ik HB ben .
Houd ik iets lang vol? Ja hoor. Mijn relatie van 35 jaar. Staat ook op mijn CV.
Is nu dus niet meer nodig met alle goede tips van iedereen. Waarvoor mijn dank.
Maar misschien is het beroep van Interim …… Iets? Ergens een probleem aanpakken en als het klaar is of saai wordt ga je de deur weer uit.????
Heel herkenbaar. Meteen al bij punt 1 als het gaat om goed verwoorden en “te” enthousiast zijn…. hoe vaak ik DAT niet heb gehoord.
Nu heb ik mijn eigen bedrijf waarin ik zeer veelzijdig werk verricht… heerlijk.
Heeeel herkenbaar. Nu heb ik niet zozeer veel verschillende banen gehad maar wel in die banen alles eruit gehaald wat er in zat zeg maar. Als iemand ziek of zwanger was nam ik graag hun werk een tijdje erbij: weer nieuwe ervaring opdoen, mezelf weer even kunnen uitdagen. Inmiddels in mijn huidige baan alles wel weer zo’n beetje gezien dus aanstaande maandag begin ik bij mijn nieuwe werkgever.
Tip voor alle kantjes CV: vlieg het eens aan vanuit de inhoud en maak een samenvatting. Ik heb alles wat ik heb gedaan gecategoriseerd dus in mijn geval naar projectmanagement, strategisch advies, plannen en organiseren en netwerken en verbinden. En op basis van die categorieën even heel kort wat voorbeelden gegeven . Dan ben ik dus echt niet compleet in wat ik allemaal kan en heb gedaan maar in hoofdlijnen staat alles er wel.
Ik heb dus mijn lijstje van waar ik heb gewerkt heel kort gehouden, kerncompetenties aangegeven (creatief, enthousiast, analytisch e.d. vast herkenbaar voor de mensen hier) en dan een hoofdstukje kennis en vaardigheden waarin ik feitelijk de rode draden schets die door al mijn ervaring van afgelopen jaren heen lopen. Want ik zie er wel een patroon en verbinding in namelijk maar het klopt dat dat niet altijd geldt voor degene die jouw cv bekijkt… Dit helpt echt heb ik gemerkt, mensen kunnen je hierdoor beter plaatsen en krijgen een beter idee van het grotere plaatje want uiteindelijk leveren al die verschillende ervaringen mij en (een toekomstige werkgever) natuurlijk wel wat op.
En zo bedenkend is het natuurlijk gek eigenlijk dat een CV standaard is opgedeeld naar voorgaande werkgevers, het zijn veel meer moeten zijn over wat je allemaal hebt geleerd gedurende je loopbaan, het gaat immers om je werkervaring.
Zeer herkenbaar , ook ik worstel met een te lang CV en oad deze al aan op de doelgroep. In mijn geval drie kantjes als resultaat.
Doordat ik zaken overzie en in bredere perspectief denk, en vervolgens ook nog eens verbaal sterk ben, krijg ik vaak ‘ over gekwaliceers’ ‘ risico op bore out ’. Te horen. En de laatste sollicitatiegesprek was intern, de HR dame met twee jaar ervaring vond mij intimiderend . (Te veel de inhoud in en ik voorzag het in haar ogen niet goed. De ficus voor deze functie moest breder.).Nadat ik haar corrigeerde zowel op de inhoud van de functie en op haar eigen vakgebied. Ja wat doe je er aan als je ooit verdiept hebt in gedrag en sturen op gedrag. Mijn teller van sollicitatiegesprekken voeren staat ver boven de honderd. Ja dan is het moeilijk om niet het gesprek over te nemen.
Wat bleek ik had gelijk, de uiteindelijke kandidaat is verzocht om eerst de focus te leggen op een dieper probleem, de verantwoordelijke manager adviseerde om eens in gesprek te gaan met mij…
Opmerkelijk herkenbaar en mijn vraag is: ‘Is wat jij een organisatie kunt brengen, wel gewenst?’ Je zou ook kunnen zeggen: ‘Is er wel een markt voor?’ En als dat zo is: waar vind ik die? Als jij de enige bent die het ziet, terwijl anderen geen idee hebben waarover je het hebt. Als jij de enige bent die denkt dat een organisatie, een proces of een taak of aanpak (veel) effectieve, efficiënter en met meer kwaliteit kan, dan heb ik ervaren dat je ook een bedreiging bent voor anderen. Zeker als je doet wat je zegt en zegt wat je denkt en je geen idee hebt of iemand anders het wel of niet begrijpt of doorziet.
Opmerkelijk herkenbaar en mijn vraag is: ‘Is wat jij een organisatie kunt brengen, wel gewenst?’ Je zou ook kunnen zeggen: ‘Is er wel een markt voor?’ En als dat zo is: ‘Waar vind ik die?’ Als jij de enige bent die het ziet, terwijl anderen geen idee hebben waarover je het hebt. Als jij de enige bent die denkt dat een organisatie, een proces of een taak of aanpak (veel) effectieve, efficiënter en met meer kwaliteit mogelijk is, dan heb ik ervaren dat je ook een bedreiging bent voor anderen. Zeker als je doet wat je zegt en zegt wat je denkt en je geen idee hebt of iemand anders het wel of niet begrijpt of doorziet wordt er zo korte metten met je gemaakt.
Zo herkenbaar dit! Leuk stuk!
Overgekwalificeerd, te enthousiast (dit was via een bemiddelingsbureau dat mij bij een klant had voorgesteld en mij voorafgaand aan het gesprek nog op het hart had gedrukt dat ik vooral erg enthousiast moest zijn en dat er achteraf van overtuigd was dat ik daar wel binnen was… niet dus), de angst dat ik snel uitgekeken zou zijn op de functie, geen aansluiting met mijn collega’s etc.
Tijdens een stagegesprek zei de vrouw die daar mijn stagebegeleidster werd dat ze vond dat ik een gek cv had (vanwege de diversiteit) en dat ze daarom getwijfeld had of ze mij wel als stagiaire moest nemen. Toen ik daar uiteindelijk ook voortijdig wegging, omdat zij mij niet netjes behandelde en ik daar iets van had gezegd, klaagde ze dat ze ‘iemand met zo’n raar cv’ ook niet had moeten aannemen. Tja.
Nu werk ik al bijna 5 jaar op dezelfde plek, maar als ik hier ooit wegga, is de kans groot dat ik weer totaal iets anders ga doen.
Ik vind het idee van een speciaal format voor je cv wel goed, daar ga ik t.z.t eens over nadenken.
Teks met veel herkenning :-). Aanvankelijk vond ik niets relevant om te noemen, dus mijn CV was ultrakort. Ben overgestapt richting de strategie van Bert Blomsma, eerst bel ik nav de functieomschrijving de organisatie en als dat goed voelt ga ik verder. Opmerkelijk gesprek: HRM: “Kun u ook in the box denken?” Mijn antwoord: “Welke box?” HRM zuchtte en tekende een vierkant op een A4: “hoeveel vierkanten kunt u hierbinnen tekenen?” Mijn antwoord: “misschien is het wel relevanter om dat met cirkels te doen”. Er viel een diepe stilte.
Ik ben ooit, net na mijn afstuderen, afgewezen omdat ze bang waren dat ik door mijn enthousiasme snel burned out zou raken. Heb verschillende keren paar jaar gewerkt, maar heb nog steeds niet de baan gevonden die bij mij zou passen.
Ik pas mij altijd aan naar het bedrijf, het gesprek etc. Ik merkte bij m’n laatste sollicitatie dat ik het gesprek ‘overnam ‘ wat niet gewaardeerd werd. Ik werd snel weer in de medewerkermodus gezet en niet als gelijkwaardige gesprekspartner. Ik ben wel aangenomen maar ik ga er niet blijven. Op zoek naar een bedrijf waar je stem gehoord wordt????
Ik heb 2 A4tjes, waar ik de ‘logische’ dingen op weg heb gelaten, middelbare school en bijbaantjes.
Te sterk, niet weten wat ik zou willen, te breed? Ja, ook allemaal al eens gehoord. En of ik wel de intentie heb om langer te blijven? Nou, dat hangt van jullie af 😉
Grappig. Afgelopen week nog de vraag gekregen “maar gezien je CV: hoe lang blijf je dan, als je deze baan krijgt”.
Mijn antwoord was heel simpel: “Als jullie me een uitdagende baan blijven bieden, blijf ik.” Iets wat trouwens ook uit mijn CV blijkt: 5 jaar op het hoogste niveau (wereldwijd) in de spoedzorg gewerkt.
Ben denk ik wel een beetje klaar met werkgevers.
Intimiderend✔️ Overweldigend✔️
Overgekwalificeerd✔️
Te enthousiast✔️ Te…alles✔️????
Wat een leuk stuk.
En Bert, dat vind ik een goed uitgangspunt. Ik hou van dingen veranderen/verbeteren in een baan. Maar eigenlijk gaat het altijd hetzelfde, tijdens het sollicitatiegesprek juichen ze als je zegt dat je vernieuwende ideeen hebt maar puntje bij paaltje doen ze het toch liever zoals ze het altijd al deden. Taak voor mezelf om verbeterplannen overtuigend te brengen (dat vind ik dan weer lastig omdat ik zelf niet snap dat ze het niet zien).
Herkenbaar! Ooit eens afgewezen voor een baan in de kinderopvang omdat mijn spraakgebruik niet zou passen bij de rest van de medewerkers. En idd. de angst dat ik het snel gezien zou hebben. Bij een andere werkgever wel dezelfde functie gekregen en 6,5 jaar daar gewerkt. Werk nu nog steeds met kinderen (inmiddels ruim 14 jaar) maar wel met een andere inhoud en die laatste 7,5 jaar als zelfstandige.
In SF verhalen wordt bij het “First Contact” moment vaak de uitspraak “Breng ons naar jullie leider” gebruikt. Begin nu, na vele jaren, te begrijpen waarom dit zo spoedig mogelijk dient te gebeuren. Dit voor degenen die op zoek zijn naar een duurzame relatie waarin beide partijen wederzijds waarde kunnen en willen scheppen 🙂
Ik heb nu een cv van 1 pagina waarvan maar ongeveer 2/3 tekst.
Ik zie het als een verzameling highlights, een soort teaser. Het is bedoelt om intresse te wekken voor een gesprek. Ik heb het in een mooi format gemaakt zodat het visueel aantrekkelijk is ipv 6 kantjes word (die ik ook makkelijk zou kunnen vullen…)
Zo herkenbaar. Een andere HB-er noemde ‘ons’ generalisten. We weten overal iets van en vaak is iets meer dan het gemiddelde.
Heel herkenbaar. Krijg vaak te horen dat ik overgekwalificeerd ben of dat ze bang zijn dat ik anderen in een schaduw zet… ik heb twee studies gevolgd in heel andere richtingen en op beide vakgebieden stevige ervaring opgedaan. Tegenwoordig hanteer ik 2 CV’s, afhankelijk van de sollicitatie richting, kies ik het meest passende CV. En ik ben een eigen (part time) bedrijfje op aan het zetten, zodat ik het voor mezelf in kan richten.
Wat fijn dat je hier over schrijft! Ik ben net afgestudeerd en aan het onderzoeken wat ik nu echt wil en welke baan daar bij zou passen, en ik loop ook al tegen deze dingen aan. Grappig om van jou te lezen dat potentiële werkgevers je intimiderend kunnen vinden en je niet in een hokje kunnen plaatsen.
Mijn raarste ervaring dusver was een gesprek voor een potentiële stage waarbij het al snel door de andere partij werd omgezet in een soort betoog met zogenaamd goed advies over dat ik toch echt moest weten wat ik wil in het leven. ‘De bal ligt bij jou, de bal ligt altijd bij jezelf.’ Het was echt een belachelijke vertoning waarbij ik totaal niet gezien werd. Gelukkig kan ik er om lachen. 🙂
Ik probeer er altijd zo goed mogelijk achter te komen wat voor soort iemand ze zoeken: iemand zonder mening die gewoon een klus komt doen, of juist een enthousiasteling met frisse ideeën. En is het voor de lange termijn of om zo snel mogelijk een gat te vullen ? Daar kun je je CV op aanpassen. Wees in het gesprek vooral scherp op lichaamstaal aan de andere kant van de tafel; op wat niet gezegd wordt dus.