Toen ik een aantal jaren geleden door de sollicitatiemolen ging, zei iemand tegen mij dat een CV maximaal 2 kantjes mocht zijn. Ik dacht eerst dat ze een grapje maakte. “Hoe kan ik dan alle dingen die ik heb gedaan er op zetten?” Ik moest dan maar de banen er af laten die niet relevant voor deze baan. Blijkbaar vond ik te veel relevant, want zelfs met een mini lettertype, had ik nog 4 pagina’s.
Ik was altijd trots op de hoeveelheid ervaring die ik had opgedaan in verschillende functies en branches. Juist die veelzijdigheid maakte dat ik situaties en vraagstukken vanuit verschillende perspectieven kon bekijken en overzien. In het bedrijf was ik daardoor multi-inzetbaar. Daarnaast was ik een echte aanpakker met hart voor de zaak. Ik zag al snel wat er verbeterd kon worden en maakte mezelf gemakkelijk nieuwe dingen eigen. Ik vond mezelf echt wel een aanwinst voor mijn toekomstige werkgever.
Maar dan moest ik wel de kans krijgen om het te laten zien. Ik kwam er alleen al snel achter dat die brede ervaring niet per se een pluspunt was. Want ik paste daarmee niet in een hokje. En er bleken ook nog wat andere HB kenmerken bij mij mee te spelen die niet altijd op waarde werden geschat.
Ga je hier wel blijven?
Wat ik bij hoogbegaafden vaak zie is een enorme hoeveelheid potentieel dat verschrikkelijk miskend wordt in het sollicitatieproces. De mensen aan de andere kant van de tafel weten niet zo goed waar ze je in moeten plaatsen, omdat jouw ervaring zo breed is. Als je verbaal redelijk sterk bent, dan vinden ze je al snel te overweldigend, soms zelfs intimiderend. En als daar dan voorbij wordt gekeken, dan blijkt dat ze je in het gesprek toch een beetje “te enthousiast” of een andere beetje “te” vonden.
Bij veel bedrijven wordt daarnaast nog te veel vastgehouden aan de “als je hier begint, dan willen we zeker weten dat je nog jaren blijft”. Maar hoogbegaafden hebben vele kwaliteiten en talenten die niet per se het beste worden ingezet door hen lange tijd hetzelfde te laten doen. In mijn geval bijvoorbeeld, ik ben iemand die verandering komt brengen, die processen optimaliseert en als dat gedaan is, ben ik ook klaar. Dan kun je me wel nog jaren in een functie willen houden, maar daar hebben we allebei niets aan.
Ik hoop oprecht dat bedrijven steeds meer gaan zien dat HB’ers een waardevolle bijdrage kunnen leveren, juist met hun unieke kenmerken en soms brede ervaring. Soms is dat voor langere tijd, soms is dat voor een kortere periode. Maar ze tijdens het sollicitatieproces al aan de kant te schuiven omdat ze “misschien maar een paar jaar blijven” is een ontzettend gemiste kans.
Wat kun je doen?
Als hoogbegaafde is het goed om je te bedenken hoe iemand aan de andere kant van de tafel tegen jouw CV aankijkt. Bereid je voor op de vragen die gesteld kunnen worden en de bezwaren die een werkgever misschien heeft. Weet daarnaast dat sommige bedrijven, sommige functies, gewoon ook niet passen bij jou en dat het dan alleen maar goed is als je daar in dit proces samen al achterkomt.
Zorg dat jij in ieder geval heel duidelijk hebt wat jij zoekt en wat je komt brengen. Door hier duidelijk over te communiceren, vergroot je jouw kansen voor de functies waar je wel goed in past. Onthoud ook dat alle nee’s die je hoort, weer een stuk ervaring zijn die jou dichter bij een ja brengen. Verlies niet de moed, er zijn ook gelukkig bedrijven (en steeds meer) die jouw kwaliteiten en veelzijdige ervaring wel op waarde schatten.
Ik ben benieuwd, herken je dit? Hoeveel kantjes telt jouw CV? En wat is de raarste vraag die jij over jouw CV hebt gehad tijdens sollicitatiegesprekken? Laat je het me onder de blog weten?
