Er zijn soms van die dagen dat ik overgenomen word door wat ik voel. Als iemand dan vraagt hoe het gaat of wat er is, kan ik eigenlijk alleen maar antwoorden: ‘Ik voel even heel veel van alles’. Er is niet één ding wat gebeurd of gezegd is, het lijkt wel alsof het één grote bal aan emoties en gevoelens is. Ik sta dan op het punt om in huilen of in lachen uit te barsten. In alle eerlijkheid weet ik zelf niet welke kant het op dat moment op kan gaan. Ik weet dan ook even niet wat ik met mezelf aan moet. 

Dat intense voelen heb ik heel lang moeilijk gevonden. Want ik ben aan de andere kant van dat voelen ook echt een rationele denker. Iemand die dingen wil kunnen verklaren. Als iemand vraagt wat er is, wil ik met een duidelijk antwoord komen. Maar dat lukt dan helaas niet. En zelf vind ik het vooral lastig dat ik niet even kan analyseren wat ik nodig heb. Want dat is vaak mijn oplossing: even in gesprek gaan met mezelf. Mezelf bevragen wat ik nodig heb. 

Inmiddels weet ik dat ik af en toe zulke momenten heb. Niet vaak, maar vaak wel aan het einde van een bewegende periode. Als er veel is gebeurd, als ik veel op mijn bordje heb gekregen, als ik wat stress heb gehad, als er van alles in de wereld is gebeurd, of als ik mezelf heb overvraagd. En er is dan even niets wat ik kan doen om het op te lossen behalve het te laten zijn. Even te voelen wat ik voel, het de ruimte te geven. Er lief voor te zijn en te weten, ook dit hoort erbij. Zelfs als je een heel mooi en goed leven hebt.  

Intens voelen mag er zijn 

Dat intens voelen, het ervaren van intense emoties, is best bijzonder en mooi. Het geeft je leven kleur, en het gaat ook zeker niet alleen om negatieve gevoelens en emoties. Het kunnen ook gevoelens en emoties zijn als blijdschap, dankbaarheid, geluk. Ik heb regelmatig periodes waarin ik zo blij en dankbaar ben dat ik even nergens toe kom. Dan loop ik maar wat door de woonkamer, of een rondje buiten, met een grote glimlach en een vol hart. 

Ongeacht wat je voelt en ervaart, is het ook vooral belangrijk dat het de ruimte krijgt. Als je ertegen gaat vechten, kun je het niet loslaten, dan blijf je het bij je dragen. Je slaat het op in je lichaam. Je krijgt er extra spanning door en je voelt de hele tijd dat er iets hoog zit, maar je laat het er net niet uit. 

Het is ook belangrijk dat je niet gelijk al in het analyseren schiet. Leer om eerst even te zijn met wat je voelt. Voel het zoals het is. Adem diep in en uit. En herhaal eventueel voor jezelf daarna een mantra wat jou geruststelt.  

Wat kun je doen?  

Onthoud dat niet alles wat je voelt een directe oorzaak heeft. Soms is het een uiting van verschillende dingen of omdat je even te veel van jezelf hebt gevraagd of verwacht. Soms gaat het heel goed met je en heb je toch even een bedrukkend gevoel wat je niet kunt verklaren. Als hoogbegaafde kan dit soms heel intens voelen. En misschien soms ook een beetje eng: want wat als dit blijft. 

Je zult merken dat wanneer je wat je voelt er echt even laat zijn, het zichzelf ook weer gaat oplossen. Je gaat vaak bijna als vanzelf de juiste dingen doen. Soms is dat een dutje of een wandeling. Soms is dat een goed gesprek met jezelf of een dierbare. En je ontdekt dat hoe intens iets ook voelt, het altijd tijdelijk is, zolang je het de ruimte geeft.  

— 

Hoe ga jij om met het te veel voelen? Laat je het weten onder deze blog? 

— 

Yes, ik wil graag dat e-book! Je ontvangt dan ook de wekelijkse HB updates gemakkelijk in je mail.
Heb je de masterclass over hoogbegaafdheid al gevolgd? Je kunt gratis deelnemen en je hier aanmelden voor de eerstvolgende.