Snel denken, snel zien wat er nodig is en snel willen gaan, kan heel waardevol zijn voor jou en de mensen om je heen. Het kan ook een grote valkuil meebrengen, namelijk dat je te snel wilt en gaat voor jezelf.
Misschien herken je wel dat je in je hoofd iets al helemaal hebt uitgedacht en dat je helemaal voor je ziet hoe iets moet zijn en worden. Alleen dan moet het ook nog allemaal gedaan of gemaakt worden. Terwijl jij er eigenlijk al klaar mee bent, want in jouw hoofd is het er al. Tegelijkertijd kun je ongeduldig worden omdat de realisatie van jouw idee voor jou veel te langzaam gaat. Of je kunt een te hoge verwachting neerleggen voor jezelf over wanneer het af moet zijn.
Wat we vaak zien bij hoogbegaafden is dat ze geen onrealistische grote plannen, ideeën en ambities hebben, maar wel onrealistische tijdsinschattingen. En daardoor lijkt het ineens of plannen, ideeën en ambities onrealistisch zijn. Want als jij hebt bedacht dat iets maximaal een jaar gaat kosten, dan is het best teleurstellend als je na een jaar nog niet eens op een kwart bent. En dan ga jij twijfelen of datgene wat jij wilt wel kan.
Jezelf niet over de kop werken
Als gevolg haak je dan af omdat je het vertrouwen erin verliest dat wat jij wilt mogelijk is. Of je gaat juist harder werken. Je gaat jezelf een beetje opjagen omdat je in jouw ogen niet snel genoeg gaat.
Je schrapt dan ook vaak bepaalde onderdelen in je leven die wel belangrijk zijn, maar die je tijdelijk ondergeschikt maakt. Je slaapt bijvoorbeeld iets minder. Je gaat minder vaak op stap met vrienden. Je besteedt iets minder aandacht aan je partner en je neemt iets minder vaak alleen-tijd. Daardoor kun je veel geven en meters maken, maar loop je ook op energieniveau leeg. Je bent namelijk geen machine die altijd maar door kan gaan. Probeer je dit wel, dan kom je uiteindelijk terecht in een oververmoeidheid en soms zelfs in een burn-out. En als je op dat punt aanbelandt, komt al je harde werk tot stilstand.
De mindset van er tijd voor nemen
Het is goed om scherp te houden dat hoe groter je plan of idee is, des te moeilijker het is om een goede tijdsinschatting te maken. Je kunt iets in je hoofd nog zo snel hebben bedacht, maar sommige dingen hebben echt tijd nodig.
Om te voorkomen dat je teleurgesteld raakt of jezelf gaat opjagen is het slim om een andere mindset aan te nemen. In plaats van dat je zo snel mogelijk iets wilt realiseren, stel je voor jezelf momenten vast waarop je eraan gaat werken. In plaats van: ‘Dit moet volgende week af zijn’, stel je vast: ‘Ik ga hier de komende week elke dag aan werken op dit tijdstip’.
Zorg er vervolgens voor dat je hier elke dag ook de tijd voor maakt zodat je een voldaan gevoel overhoudt aan de dag: je hebt vandaag gedaan wat je kon. Je hoeft trouwens niet dagelijks twee uur bezig te zijn, als je maar tien minuten beschikbaar hebt, ga er dan tien minuten mee bezig. Onderschat niet wat je daar al mee kunt doen.
Wat kun je doen?
Herken bij jezelf het snel kunnen uitwerken van ideeën en de eventuele overtuiging dat het gister al gedaan had moeten zijn. En onderzoek wat dat voor jou meebrengt: haak je af of ga je in overdrive? Weet in ieder geval dat jouw plannen en ideeën mogelijk zijn, maar dat het soms iets langer duurt dan je had verwacht. Geniet daarom ook van het ermee bezig zijn. Het gaat niet alleen om het bereiken van wat je wilt, maar ook van de reis ernaartoe.
Weet dat het soms lastig in te schatten is hoe lang je ergens mee bezig gaat zijn. Zeker als je iets nieuws bedenkt wat er nog niet is of wat nog niet eerder gedaan is. Natuurlijk kun je wel een inschatting maken, een indicatie. Maar pin jezelf hier niet op vast. Zeker in het creatieve proces loopt alles vaak toch anders. Bovendien is het leven zelf ook niet te voorspellen. Soms gebeurt er iets waar je toch echt op moet reageren en dan kun je simpelweg even niet werken aan jouw mooie idee of plan. Bereid je voor op deze situaties en zorg dat je het zo voor jezelf regelt dat je daarna weer verder gaat met jouw plan.
—
Ga jij soms te snel voor jezelf? Laat je het weten onder deze blog?
—
Yes, ik wil graag dat e-book! Je ontvangt dan ook de wekelijkse HB-updates gemakkelijk in je mail.
Heb je de masterclass over hoogbegaafdheid al gevolgd? Je kunt gratis deelnemen en je hier aanmelden voor de eerstvolgende.
Comments 75
Dit herken ik ook heel erg… Al zit ik ‘voor de lol’ een leuk creatief online fotoboekje te maken, dan nog, die focus is bijna altijd (te) groot. Dat kost heel veel energie. Maar het anders doen….pfff… Ik vind het erg moeilijk. Vroeger, toen ik nog jong was, heb ik veel truien gebreid. Toen ook al: ik zat altijd op het puntje van mijn stoel…die trui moest eigenlijk diezelfde avond nog af zijn.
Die balans tussen spanning en ontspanning voor mijn lijf.
Erg lastig al mijn hele leven.
Veel wandelen en bewegen….dat is wel een manier voor mij…..
In mijn voormalige werk als docent muziek trok ik vaak allerlei projecten naar me toe. Ik zag het allemaal voor me en de ideeën bleven altijd komen. Zoals het kunstzinnig vormgeven van vieringen. In de praktijk bleek het steeds toch veel werk te zijn, ook al werkte ik in een team. Dat kon best belastend zijn. Mijn leidinggevende zei eens tegen mij dat ik het binnen de perken moest houden. Ik reageerde dat het in mijn beleving een minimaal idee was. Een helder concept dat echt niet nog minder kon. Nu zie ik toch wel een soort perfectionisme, als ik zo terugkijk.
Nu heb ik chronische beperkingen door NAH, en leef ik van een uitkering. Maar ik heb ook een eigen bedrijf als kunsteducator en kunstenaar. Ik blijf altijd veel ideeën houden, maar nu lukt het me vaker om steeds rustig stapjes te zetten. Niet meer in de overdrive (alhoewel), maar inderdaad steeds stil te staan bij het proces. Zo ben ik nu met een boek bezig. Ik zet mezelf niet onder druk om het snel af te hebben. Er zijn veel stapjes nodig. Daar geef ik mezelf, ook in tijd, alle ruimte voor. Maar het blijft voor mij altijd balanceren tussen mijn ideeën realiseren (word ik blij van) en geen stress mogen hebben en sterke begrenzingen in mijn hoofd ervaren. Veel rust is dan ook aan de orde.
Author
Dankjewel Grady voor het delen van jouw ervaring. Super dat je hier de balans in blijft zoeken.
voor degenen die bekend zijn met “overdrive” en immer doorgaande gedachten: wel eens beseft dat we allen denken, hb-ers misschien meer dan anderen, dat denken en logica ten grondslag ligt aan letterlijk al wat we bedenken en op grond daarvan doen, en aan alle vakken en bezigheden? is het dan niet ietwat vreemd dat, tenminste in Nederland, logica gewoonlijk wordt weggestopt als een onderdeeltje van het vak filosofie. zoals iemand schreef: lezen, schrijven en rekenen liggen onder alles wat we doen, en onder deze drie ligt de logica. daarom deze tip: als je gedachten soms met je “aan de haal” gaan, wel eens gedacht aan een (eventueel verdere) training door bestudering van de logica (de wetenschap van geldige afleiding met behulp van de bestaande denkwetten)? helpt ook om de onzin die je vaak om je heen hoort sneller en beter op te sporen en weerleggen. enfin, als het je wat lijkt, probeer het eens.
reken maar dat ook Einstein bij tijd en wijle domme dingen zei. alleen publiceerde hij die niet. er is geen mens geweest, hoogbegaafd of niet, die nooit domme dingen zei.
Sinds ik bij jou terecht ben gekomen Adriënne, vallen zo veel puzzelstukjes op zijn plek. En dat in een bijzonder pijnlijke periode, waarin ik voor de zoveelste keer geconfronteerd word met de weerstand van anderen (leidinggevende en collega’s) tegen mijn karakter en manier van werken. Ik ben jouw blogs gaan lezen, heb het gratis webinar gevolgd en ook nog een soort stoomcursus gevolgd over hoogsensitiviteit. Ik kan alle punten aanvinken en voel me voor het eerst in mijn leven begrepen, ook al is het niet door mensen in mijn eigen (werk)omgeving. Ik moet leven met etiketten als “impulsief”, “rood” en “te emotioneel”. Niemand ziet hoe ik dingen wel degelijk goed doordenk en op een rijtje zet, alleen wat sneller dan een ander en vaak niet volgens de geijkte route. Doe ook heel makkelijk dingen op mijn gevoel en intuïtie en heb nog niet meegemaakt dat ik ernaast zit. Helaas levert het geen waardering op, alleen misinterpreratie en strijd. Terwijl anderen zich blind staren op details, overzie ik het geheel en zie ik feilloos waar het misgaat en hoe alles wèl in elkaar past. Maar goed, het werkt alleen maar tegen me, dus ik voel me eerder gehandicapt dan gezegend. En heel erg eenzaam, vooral dat.
Wat die snelheid betreft versus uitvoering en ongeduld, ook dat herken ik weer 100 procent. Eigenlijk zou ik alles net zo snel willen maken als dat ik het bedenk. En ja, ik verkijk me ook vaak op de planning, omdat ik veel taken niet zo spannend vind. Maar ook dingen die niet moeilijk zijn, nemen tijd in beslag en vaak meer dan ik heb ingeschat. Zeker als je je bord ermee vol harkt, want “o, dat doe ik wel even tussendoor”. Plannen is niet mijn sterkste kant (ik ben liever creatief/productief bezig), maar ik merk wel dat het me helpt om de dingen waar ik niet zo’n zin in heb af te krijgen . En om mezelf meer inzicht te verschaffen in hoeveel tijd ik nu ècht nodig heb voor een bepaalde bezigheid.
Author
Dankjewel Petri voor je reactie. Fijn om te lezen dat je iets aan de blogs hebt. We kunnen het onszelf inderdaad best moeilijk maken met die gedachte. Goed dat je dit van jezelf al doorhebt.
Dag Petri,
Herkenbaar. Ikzelf vraag me af en toe nog wel eens af waar de grens ligt tussen “degelijk goed doordenk” en “op mijn gevoel en intuïtie”. Bewust over een onderwerp nadenken versus in het achterhoofd. Ik denk dat onbewust over dingen nadenken nog een heel nieuw wetenschappelijk onderwerp kan zijn. Groet, Erik
Heel herkenbaar dit verhaal. Wat mij tegenwoordig erg helpt is te denken dat de tijd van elastiek is. Deze is voor mij erg beeldend. Wellicht kan deze ook helpenden beeldend zijn voor andere lezers!
Author
Mooi Femke, dankjewel.
Hahaha! (lol) Ik herken me in de woorden van Samira.
Ik kan, of kón eigenlijk, heel snel dom uit de hoek vallen met een geheugen dat dikwijls het karakter had van een zeef. En dan tóch vaak het niet kunnen snappen waarom andere mensen niet inzien wat voor mij zo vanzelfsprekend was/is. Gevolg: ik trok alles van mezelf in de lijn van de domheid, aanvaarde het als zodanig en bleef ik zoeken en vluchten zonder te weten waar ik eigenlijk naar op zoek was en wat nu de dingen waren waar ik het hazenpad voor koos.
Tot ik eens op een IQ-test stuitte, en zonder iets aan vast te pinnen, gewoon voor de gein, eens te bezien hoe het met mijn brein gesteld was.
Resultaat werd niet in percentage uitgedrukt maar met een indicatie. Mijn indicatie: academisch niveau! En dat voor een MAVO-klantje.
Ik meen het als ik zeg dat ik het resultaat gelijk de prullenbak in wierp. Want ik en academisch? Dan gaat er toch iets niet helemaal goed (lol). Ik nam die test geheel niet serieus.
Maar het bleef knagen: bijna mijn hele leven alleen, altijd anders zijn, nooit begrepen worden, anders denken… zou misschien tóch…?
Inmiddels wat jaartjes en IQ-tests verder is me weer iets duidelijk geworden, iets wat Adrienne al heeft gesteld, misschien impliciet: voor de bepaling van wel/geen hoogbegaafdheid is het niet handig je vast te pinnen aan een IQ-test. Want zo blijkt: in de ondergane persoonlijkheidsontwikkeling van afgelopen jaren heb ik dikwijls zo’n test gedaan. En de resultaten wisselen nogal: soms onweerlegbaar hoogbegaafd, soms (tegen) academisch niveau, maar… soms ook ‘slechts’ HBO-niveau!
Met achtergrond als MAVO en een arbeidsverleden dat zich laat kenmerken als het spreekwoordelijke ’twaalf ambachten/dertien ongelukken’ zou zelfs HBO-niveau al tot de verbeelding moeten spreken. Maar hoe het ook moge zijn, hoogbegaafd of niet, er moet dus iets anders zijn, iets dat me in de weg zit of juist ontbeert om mijn eigen talenten/kwaliteiten en overpeinzingen tot uiting te brengen.
En dan kom ik weer terug bij Samira, en wil ik zeggen hoe ik het ervaar. Misschien, wie weet, voor wat herkenningspunten…
Als ik terugkijk op mijn eigen domheden e/o ‘geheugenbeperkingen’ zie ik een constante, een patroon: het waren doorgaans momenten waarin ik niét gemotiveerd was, momenten dat ik in me hoofd met andere dingen bezig was dan mijn werk. Waarom? Omdat ik het werk veelal saai vond en bij wijze van afweermechanisme (om mijn hoofd in leven te houden) mezelf te bezigen met dingen die ik interessanter vond.
En dat is ’tricky’. Want eenmaal gestimuleerd in het ‘jezelf afscheiden van de actualiteit/realiteit’ kan het de manier worden om conflictsituaties uit de weg te gaan. En met ‘conflict’ doel ik op zowel sociale als interne conflicten (dingen die je dom vindt/waar je niet achter kan staan) waarmee je tot in het oneindige gaat lopen zweven in eigen gedachten. Gevolg, bij mij thans: nog verder verwijderd van waar ik me mee bezig diende te houden.
Resultaat: nog meer domme reacties, en op zijn beurt ook meer zweven in eigen gedachten.
En dán kom ik op geheugen:
Mijn geheugen begreep ik nooit. Zelf ben ik eens slachtoffer geworden van NAH (ernstig hersenletsel) wat mijn geheugencapaciteit ernstig heeft, of had, beschadigd. Maar ik ging eraan sleutelen en heb mezelf aardig bijgewerkt zogezegd. Ik had doorgaans mijn NAH als excuus voor het slechte geheugen, maar in de verbetering van de afgelopen jaren viel me op dat ik soms dingen tot in de deatil onthouden kan, maar dat ik sommige simpele zaken gewoon vergat. Vergeten? Nee, dat niet, het kon gewoon totaal uit mijn bestand verdwijnen! Gewoon…, weg, helemaal.
Wat ik gaandeweg merkte is dat mijn beperking van concentratie/focus (als gevolg van NAH) hierin een belangrijke rol speelde.
En wat is er nodig voor focus/concentratie: motivatie! Maar wat is op zijn beurt nodig om motivatie vast te houden: focus!
Lekker cirkeltje, niet? (lol)
Die cirkel moest doorbroken worden, en ik vond een aanhefpunt: mijn eindeloze zweven vanuit interne overpeinzingen. Daardoor ben ik doorgaans elders dan waar ik (met me hoofd) hoor te wezen en heb ik geen grip op het moment van mijn bestaan. Dit ontbreken van grip maakte dat ik mijn interne bibliotheek gesloten hield voor nieuwe informatie. Gevolg: als (eens) vuilnisman moest ik op de groene knop drukken om de bedrijfscontainer te legen: hoe makkelijk wil je het hebben, niet? Maar nee, eenmaal de container in de haken weet ik het niet (meer) en de twijfel leidt mij naar de knop die de container uit de haken haalt en de stortbak in werpt. Gevolg: meerdere mensen moesten hierdoor twee uur overwerken omdat door mijn actie de vrachtwagen alles had geblokkeerd.
Geloof me, dat doet je gevoel van eigenwaarde geen goed! En al helemaal niet wanneer je plaats in de maatschappij nog niet helemaal duidelijk is.
Stempel: vriendelijke vent, die Hans, maar echt snugger is hij niet.
En dat alles, zoveel negatieve gevolgen, alleen omdat ik aan het zweven was in eigen hoofd.
Om terug te komen op de stelling van dit blog: ik herken mezelf erin, totaal.
Deadlines stellen, dat heb ik mezelf wel afgeleerd nu. Als het echt nodig is, dan zij het zo. Maar gaat het om persoonlijke kwesties, dan denk ik dat de benadering van Adrienne echt een ideale is. En nu ik op een kruispunt sta is dat de benadering die ik wil hanteren: mezelf een doel stellen en werken aan de discipline om er in stappen naartoe te werken. En daarin ligt de kern besloten waar het om draait: trouw blijven aan de stappen die ik nemen wil!
Ha Hans, je hebt het goed verwoord. Het zweven in je eigen hoofd herken ik ook heel erg.
Daardoor voelde ik mij vooral rond mijn middelbare schooltijd ook niet echt slim. Ik vond (waarschijnlijk net als veel scholieren) veel vakken niet zo heel boeiend en dus dwaalde mijn gedachten altijd af naar andere dingen die mij meer boeiden (een foto in het klaslokaal, iemand in de klas, een kapotte lamp in het lokaal of iets anders dat niet klopte… het trok mijn aandacht en in mijn gedachten liep ik door het landschap van de foto, beeldde ik mij in hoe iemand in de klas woonde, bedacht ik een betere indeling voor het klaslokaal of verzon ik hoe je van het klaslokaal een appartement kon maken…..de gekste dingen… en die leraren maar lesgeven….dus pikte ik weinig op van de lesstof. Ik herinner mij nog goed dat het herhaaldelijk voor kwam dat ik in de klas om mij heen keek en iedereen zag schrijven.. dan vroeg ik aan een meisje naast mij: “wat moeten we doen?” ..ik had totaal de opdracht niet gehoord die de leraar dan had gegeven met als gevolg tijdnood, opdracht niet goed gemaakt want niet opgelet tijdens de uitleg enz. slechte cijfers…
het is eigenlijk een wonder dat ik de havo wel haalde. Je voelt gewoon dat je anders bent en twijfelt aan jezelf en bij magere cijfers op de Havo denk je heus niet dat je HB bent.
Later bleek inderdaad dat ik helemaal niet zo ‘dom’ was en inmiddels durf ik mijzelf zelfs ‘best wel slim’ te noemen. (Geen universiteit, wel HBO in avonduren gedaan en leuke banen gehad en nog). Maar ik vond die periode van de middelbare school echt heel heftig en ik denk dat het mij veel verdriet had bespaard als ik toen wist wat ik nu weet: dat ik anders bedraad ben en op een andere manier leer. Ik ben inmiddels begin 50 en mijn vader is een paar jaar terug overleden. Vlak voor zijn dood heeft hij een keer gezegd dat hij mij eigenlijk wel heel begaafd vond… toen ik na dat bezoek aan hem naar mijn auto liep, rolden er tranen over mijn wangen.. mijn ouders waren altijd zo streng geweest en we mochten als kinderen eigenlijk nooit dingen bekritiseren of in twijfel trekken.. zij hadden zogenaamd altijd gelijk..de lage cijfers op school waren in hun ogen een teken van luiheid enz. ik vond mijn hele jeugd moeilijk maar toch bleef ik wel van mijn ouders houden.. maar mijn vader horen zeggen dat hij mij eigenlijk best heel erg begaafd vond, dat raakte me.
Hoi Sandra.
Wat heb je dat mooi beschreven. Het is alsof ik het bijna voelen kan zoals jij je reactie beschreef op jouw vader, dat hij na al die vele jaren jou eigenlijk zegt hoe hij jou in werkelijkheid zag, dat hij eigenlijk zelfs zegt dat je dat je belangrijk was voor hem.
Ik kan me voorstellen dat dit jou raakte in het hart.
Bedankt voor je mooie woorden.
Wat heb je dit mooi omschreven Hans. Ik heb hier nog nooit gereageerd maar voel dat ik dit nu wel even wil doen.
Mooi wat je omschrijft wb die groene knop (toen wat minder voor jou om dat zo mee te maken, maar gelukkig weet je nu wat er aan de h(H)an(s)d was. Sorry, die moet er bij mij dan weer even uit…;-) Hoe je het zo omschrijft met dat zweven in je hoofd. Het ergens anders zijn. Ik ga daar ook maar eens wat vaker op letten hoe dat bij mij zit. Dank je wel ! Vriendelijke groet, Carmen
Author
Dankjewel Hans voor het delen van jouw persoonlijke ervaring.
Wat heerlijk dat iemand begrijpt hoe ik in elkaar zit. Eigenlijk dat je dus niet de enige bent die zo in elkaar zit.
Iedere keer neem ik mij voor om het anders aan te pakken, maar loop toch iedere keer weer in de valkuil. Met als gevoel niet kunnen slapen, hoog in de adem zitten en overwhelmed zijn. Ik ga de tips oppakken want ik wil er graag relaxter mee om kunnen gaan. Dankjewel Adrienne!
Author
Dankjewel Esther voor je reactie. Je bent altijd welkom om een online gratis Masterclass te volgen. Hier worden ook de valkuilen in besproken van HB zijn.
Idd gaat het in t denken -snel-
Wat ik vaak bij mezelf zie (gebeuren) is dat tijdens een (origineel) idee om iets te maken wat opkomt in mijn hoofd, vervolgens het in plaatjes (of gefragmeteerd filmpje) in mijn hoofd vorm krijgt. Dat helpt mij om het uit te gaan voeren. Zo leer ik om in de juiste stappen het ook daadwerkelijk vorm te gaan geven hoe ik het al voor ogen had. Alleen de uitvoering? Daarin wil ik graag ook vaak snel resultaat zien zodat het tevredenheid geeft en ook zodat ik doorgang (ruimte) kan geven aan weer nieuwe vormgevingen.
Orginaliteit in het vormgeven
aan kunst heb ik naast snelheid hoog in vaandel staan.
Author
Fijn dat je reageert Jessah.
Hoi,
Ben weer heel erg aangedaan door de blog.
Niet altijd is het even herkenbaar of ik heb er mijn weg in gezocht. Nu is het echter heel herkenbaar. En het geeft een aantal ‘antwoorden’, allé aanknopingspunten is misschien een beter woord.
Ook het verhaal van Marja roert me heel erg. Het is zo herkenbaar in de emotie.
Door dingen te doorzien maar het niet te kunnen verwoorden wat ik in mijn hoofd zie of wat erin omgaat, ben ik al dikwijls met mijn neus tegen de muur gelopen. De ideeën waar ik wel voor kies om ze uit te werken daar lijkt geen einde aan te komen en lijk ik idd de tijd nooit goed in te schatten.
Ik heb mezelf even uitgeschakeld (dat moest even heel nodig) maar krijg me precies niet terug aangezet.
Ik lijk op een tweesprong te staan, en het spreekwoord zegt ‘vooruit is vooruit ook al is het traag’, maar mijn wegen lijken opzij te lopen en ze zijn heel mistig.
Misschien moet ik me eerst even vergewissen van waar ik sta ?
Even tijd nemen en niet al aan het einde willen staan maar van de trip genieten zeker. Ook van alle kuilen, stenen en opstakels want anders mis ik de mooie uitkijkpunten ook.
Groetjes
Author
Dankjewel Jooggie voor je reactie.
Mooie blog over de tijdsinschatting. Heel herkenbaar overigens, maar nog nooit zo bewust gezien dat de overdrive een manier is om de onrealistische tijdinschatting te compenseren. bedankt voor dit inzicht! En iedereen sterkte die op zoek is om zichzelf te ontdekken. Verstop je niet, de wereld heeft je nodig! Net zoals ze Pieter Omtzigt nodig hebben.
Author
Fijn dat je reageert Kees.
Ik herken mij ook in heel veel van de blog van deze week. Gelukkig lukt het mij wel steeds beter om de tijd dier ergens voor nodig is, goed in te schatten. De meeste dingen die ik plan gaan gelukkig heel goed.
Ik heb even de behoefte om onder de lezers van dit blog een reactie te vragen over een actualiteit. Het er in principe niet om dat ik een bepaalde politieke voorkeur wil delen, maar ik wel even kwijt dat ik mij als HB echt enorm heb gestoord en verdrietig voel over het lot wat Pieter Omtzigt treft. Ik heb het vermoeden dat veel HBers (en niet HBers ook, maar met name HBers en hooggevoeligen) dit zullen herkennen. Ik heb mij afgelopen week zó boos en gefrustreerd gevoeld over hoe onrechtvaardig hij behandeld wordt. Hij die zó zijn best doet, die strijdt voor rechtvaardigheid en het volgens mij bijna altijd bij het juiste eind heeft. Ik heb het gevoel dat hij ook echt HB is.. en zo zie je maar weer hoe er met dit soort mensen wordt omgegaan..
Ik vind het ook erg wat nu met Pieter Omtzigt gebeurt. Deze man heeft zo hard gewerkt om zaken boven tafel te krijgen. Ik hoop dat hij goed uitrust en doorgaat. Dat hij zich gesteund voelt door vele mensen in Nederland. En dat ze hem niet gaan negeren of tegenwerken in zijn werkkring. Dat hij gewoon terug kan komen, weer aan het werk kan gaan en met open vizier tegemoet getreden wordt. Dat zou netjes zijn.
Heb daar zelf ook aan gedacht. Je zou trouwens van minder overspannen raken dan de strijd die hij gevoerd heeft tegen de stroom in. En dan word je afgerekend op je afwijkende gedrag en liefst nog afgevoerd ook. Ik heb veel compassie met die man.
Author
Bedankt voor je reactie Sandra.
elke week weer zooooo dankbaar voor je stukjes! Wat een herkenning en erkenning en goede tips. Dank je wel!
Author
Dankjewel Hilda ?
Inderdaad heel herkenbaar, ook wat de vorige commentatoren schrijven.
Ook ik merk dat bijna voortdurend ‘aan’ staan niet mogelijk is en op langere termijn het gevaar van burn out in zich heeft. Altijd weer die tweeledigheid: de kracht en de valkuil, de winst en het verlies, de ja èn de nee. Het is een wankel evenwicht en een continu balanceren en acteren op het scherpst van de snede. Het is de uitdaging mezelf te begrenzen, steeds opnieuw terug te houden van het onbegrensde wat lonkt en lokt. Ai, niets menselijks en goddelijks is mij vreemd. Ik ben altijd twee in één.
Author
Je bent altijd welkom om een gratis online masterclass te volgen. Via deze link kun je jezelf aanmelden op een moment wat voor jou uitkomt. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Erg herkenbaar. voor mij.
33 jaar geleden studeerde ik in Delft af op stabiliteitsberekeningen van waterkeringen.
De norm voor de veiligheid van waterkeringen was destijds een zogenaamde “Veiligheidsfactor”.
Een Veiligheidsfactor zegt echter niet over de kans op bezwijken van een dijk.
Redelijk goed in mechanica, statistiek en wiskunde als ik was, zag ik onmiddellijk wat er nodig was om een veiligheidsfactor om te rekenen naar een faalkans.
De uitwerking van dat idee is mijn leven gaan beheersen.
Author
Fijn dat je reageert Henk.
Ik weet niet of ik hoogbegaafd ben, ik kan wel veel dingen die veel anderen niet, of minder goed kunnen. Ik ben enorm naar beneden gehaald in m’n jeugd, en een lange weg om weer ‘boven water’ te komen. Het gewone leven kan ik niet aan. Ik werk niet geen school gedaan of afgemaakt. Veel vrienden nu op HBO denkniveau werk niveau. Als er iets is, willen mensen met me praten omdat ik dingen heel snel doorzie, en weet of, en wat, en hoe ik dingen bij de ander kan brengen, zodat ze er wat aan hebben, wat ik dan terug hoor dat ze er veel aan gehad hebben. Verder, teken, en sinds kort, schilder ik. En weet niet wat me overkomt omdat ik mijn penseel niet bij kan houden over wat ik allemaal zie wat er in het schilderij moet ‘gebeuren’. Krijg terug erg getalenteerd te zijn. “Wat dóe je hier?” zei de lerares. Ik speel gitaar, en zing. Treed soms op waarbij mensen diep geraakt zijn, tranen en kippenvel . Ik schrijf liedjes die flink aankomen bij mensen. Over verliefd binnen je relatie op een ander, kanker, de vervuiling van de aarde. Ik heb een onmogelijke persoonlijkheid. Vol van depressie, eenzaamheid, ongeduld, kort lontje, het gevoel constant overspannen en zwaar overprikkeld te zijn. Inspanningsboog die erg klein is, en vaak extreem moe. Ik knal dit in korte versie zomaar op de blog. Ik praat hier nooit over. Ook de kwaliteiten die ik heb, breng ik nooit naar voren. Zoals het hier lijkt, loop ik er mee te koop door het allemaal zo op te schrijven. De waarheid is anders. Ik houd me altijd in, en ben bang mensen mis te lopen als ik naar buiten toe zou worden wie ik in wezen ben. Omdat ik niet aansluit op veel gebieden. Ik denk anders over het leven, over de wereld over mensen. en mezelf. Erg veel pijn over alle onzuiverheden die ik om me heen zie gebeuren in het groot en in het klein. Gedrag, daden, beschadigingen die mensen oplopen, maar vooral motieven. Ook het onderwerp wat vandaag is aangesneden is heel herkenbaar. Ik maak bijna niets af om zoveel redenen, waaronder verkeerde tijds inschatting. In mijn gedachten gaat het razendsnel soms, en vol enthousiasme. Als het dan niet gaat zoals ik wil word ik zo boos. De stroom waarop ik zit kan niet onderbroken worden dan, zonder mijn geduld te verliezen. Daarom begin ik vaak niet eens aan een klus, bang voor mijn eigen temperament. Fijn om dit een keer op te kunnen schrijven… Ik ben nu 61 jaar. Ik voel me alleen hierin, en relatie’s werk school, alles is mislukt in mijn leven, ik ben vroeger niet ‘gezien’ en extreem verkeerd omgegaan met in ieder geval m’n hoogsensitiviteit. Voor wat het waard is… dit heb ik te zeggen.
Hoi Marja
Je openheid en kwetsbaarheid verdient een reactie. Als ik het zo lees zit jij barstensvol creatief talent! En ben je er pas mee begonnen? Ga ermee door, hier kun je de wereld een stuk mooier mee maken.
Ik lees in je stuk dat je eigenlijk jezelf veroordeeld op je korte lontje. Dat hoeft echt niet hoor. Ik denk wel dat het goed is dat je het ‘ziet ‘ van jezelf. En als ik het zo lees schat ik in dat jouw korte lontje komt van oververmoeidheid. Het gevaar is dat je gaat denken dat het een karaktereigenschap is van jou. Mijn advies: neem de komende periode heel veel rust . Ik heb zelf ook een tijdje op alles en nog wat fel gereageerd. Ik dacht ‘zo ben ik’, maar tegelijkertijd was er een stemmetje in me die zei’ vroeger was jij nooit zo’ . Toen kwam Corona en moest ik verschillende activiteiten stop zetten. Dat heeft mijn kijk op mezelf enorm veranderd! Want nu in het een stuk rustiger heb, bén ik ook een stuk kalmer in mijn reacties geworden naar anderen. Ik realiseer me nu dat ik echt voor langere tijd rust nodig had om weer meer mezelf te kunnen worden.
Ik lees ook jouw zin “ ben bang mensen mis te lopen als ik naar buiten toe zou worden wie ik in wezen ben”. Realiseer je je hoeveel energie het je kost om de hele tijd iemand te moeten zijn die je niét bent. Ik snap goed dat je heel moe bent!
Ik gun je dat je dit alles durft los te laten en jezelf voorop gaat zetten. Lekker even NIKS hoeven. Je zult zien dat het aan beter met je gaat. Let op: dit heeft tijd nodig! En daar ging precies deze blog over… dat ‘wij hoogbegaafden (ja ik denk dat jij het ook bent) niet zo goed zijn in tijdsinschatting?. Onze ongeduld is onze grootste valkuil want als we niet oppassen zijn we permanent over – spannen..
Ik wens je alle goeds!?
Hoi Mea,
Dank voor je sympathieke reactie. ‘Was vrijwel direct in tranen toen ik las over rust nemen. Omdat ik in mijn beleving al zo weinig doe en o.a. daardoor veel in conflict ben met mezelf. En jut een stemmetje me op; hoezo; rust? Je doet al zo weinig! Ik ben zelf nou niet bepaald m’n beste vriendin. En als er iets is waar ik behoefte aan heb, is het wel rust… natuur, zuiverheid, …
En ja, ik ben er vanuit gegaan dat m’n ongeduld een karaktereigenschap is…
Het creatief zijn heeft er altijd in gezeten. Heb altijd getekend vroeger, maar nooit geschilderd.
Bedankt, ik denk dat, de ernst van m’n vermoeidheid, somberheid en nergens meer zin in, veel meer begrip van mezelf vraagt, en een zachtere kijk… meer liefdevol ook… Ik zie nu waar ik mank ga, en ga op dezelfde manier met mezelf om als er vroeger door anderen met me is omgegaan….. Ik moet/mag dat stop zetten… Ik heb zoiets van; mag dat echt??
Ik zie wat voor ruimte dat kan geven, om bij te komen. Dit is al zo lang zo. In die ruimte verlang ik alleen maar inderdaad naar rust, niets hoeven. En al het:”Ja maar…ja maar… ” weggooien. Zucht… Dank je wel.
Jij ook alle goeds. Mar
Marja, ik herken heel veel van wat je schrijft, ik ben 58 en er ook pas recent achter gekomen dat ik ‘anders bedraad’ ben. Ik heb heel veel gehad aan het boek Refuse to choose! van Barbara Sher, een echte eye-opener. Ik weet nu dat ik anders ben, maar ook niet alleen sta daarin, en dat ik mezelf kan en mag zijn. Omarm wat je bent, mensen als jij zijn hard nodig als tegenwicht voor alle meelopers!
Bedankt Linda, ik zal ook ’s kijken voor dat boek.
Groet, Marja
Wat goed Marja, dat je dit dan toch deelt terwijl dat voor jouzelf tegennatuurlijk voelt omdat je er niet mee te koop wil lopen. Het komt waarschijnlijk omdat je je hier wel ‘veilig’ voelt omdat dit blog over HB gaat. Deze mensen nemen anderen serieus en houden doorgaans van eerlijkheid en oprechtheid en laten anderen in hun waarde. Fijn dat je iets gevonden hebt om je te kunnen uiten..ook dat schilderen! Ik hoop dat je ook trots op jezelf leert te zijn. Je bent waardevol!
Hoi Sandra,
Wat fijn om te lezen, dank je wel. En inderdaad, ik voel me redelijk veilig er vanuit gegaan zijnde, aan min of meer gelijkgestemden mezelf wat te openen.
Dank je.
Mar
Hi naamgenote, wat een kwaliteiten heb je in huis. Niet alles is uit te drukken in carriere, behaalde resultaten of materiele status. Wees lief voor jezelf dat ben je waard. Denk in oplossingen en mogelijkheden. Er ligt een toekomst voor je, lieve groet Marja
Ja de overdrive die herken ik zeker. De tip om er tijd per dag aan te besteden had ik wel al bedacht . Nu nog oefenen…….
Maar echt fijn hier erkenning te vinden.
Hallo Marja,
Grappig. Ik kom niet vaak een naamgenote tegen.
En hoewel ik toen jonger was voor ogen had, iets te willen ‘bereiken’, met één van de kwaliteiten die ik heb, ben ik nu al lang grotendeels van die druk af. Dat ik naar buiten toe, maatschappelijk op geen enkele tree van de ladder sta vind ik niet erg meer. omdat ik ook helaas wel veel misstanden heb gezien op die ‘ladder’. Buiten het feit om dat er veel mensen prachtig functioneren en kunnen werken en zich in kunnen zetten vanuit de potentie die ze hebben, en bijdragen aan veel goeds, laat het regelmatig ook minder mooie kanten van mensen zien. Maar goed. Dat ik in die zin niets heb bereikt, maakt mij in de kern geen ander mens.
En jij ook, bedankt voor je lieve reactie.
Marja
Lieve Marja,
Dank dat je dit zo openlijk deelt. En wat ben je getalenteerd! Ik voel het door de woorden heen. Ik zou je willen vragen om te mijmeren op
wat ‘gelukt’ voor je inhoudt. Anders zijn en anders denken vind ik ook niet eenvoudig . Teleurstelling, eenzaamheid en depressie liggen altijd op de loer. Maar wat nou als je juist ‘gelukt’ bent doordat je zelf bent blijven nadenken en je niet hebt laten meeslepen door de waan van de maatschappij?
Het is slechts een door mensen bedacht concept. Ik zie je ?
Hoi Marlies,
Ik begrijp wat je schrijft. Ik ervaar de maatschappij, en de wereld als een carrousel, die steeds sneller gaat draaien. En ik ben er lang geleden al uit geslingerd. En kan niet langer mee. In die zin heb ik mezelf ‘behouden’ ja.
En al voor dat ik instapte (omdat iedereen instapte) leek het me al niet iets wat bij mij zou passen. Dat klopte ook.
Het zet je alleen op een plek neer, al heel jong, waar overleven het enige bleek te zijn wat overbleef. Dat zie ik, nu ik terug kan kijken.
Ik hoorde en las, dat het in de psychologie min of meer een wetmatigheid is, dat als je in je ‘zijn’ en visie en gedrag afwijkt en niets dan afkeuring ontvangt van je directe leefomgeving, gezin, school maatschappij, dat je je dan aan gaat passen om aan te kunnen blijven sluiten, om niet alleen te zijn. En zo op die manier verlies je jezelf. (lees het boekje; Het drama van het begaafde kind)
Ik deed het tegenovergestelde, nl in verzet gaan, in een situatie die niet klopte heb ik gevochten als een leeuw, (soms letterlijk) kreeg de boodschap mee dat ik niet klopte. Die ben ik gaan geloven. Een veel later inzicht, in dat ik gezond heb gereageerd in een ongezonde situatie… zette de boel meer op z’n plek.
Ik heb mezelf behouden, grotendeels, dus ja, dat is gelukt. Maar iets in me is wel op. Is een heel verhaal natuurlijk, en tot zover.
mmm…ik zit wel op de praat stoel… Anyway, bedankt voor je fijne reactie.
Lieve groet Marja
Hallo Marja, moedig dat je dit allemaal met ons deelt. In jouw verhaal zie ik veel raakvlakken, net als jij ben ik iemand die veel kan, veel ziet en diep nadenkt. Wat ik je zou willen meegeven is, geniet van je talenten, van de flow waarin je zit als je creatief bent. Je vergeet de tijd en je bent helemaal in je element, dat is altijd weer een heerlijk gevoel, ik hoop dat je dat ook kent. Wees dankbaar voor wat je allemaal kunt en vooral; durf jezelf te zijn. Dan zul je sommige mensen misschien verliezen, maar je zult ook de mensen om je heen houden en nieuwe mensen aantrekken die je waarderen om wie je bent. Ik kan me zo voorstellen dat je een kort lontje krijgt als je de hele tijd op je tenen loopt. Ook kan het zijn dat je te veel tobt over de wereld. Ik beperk zelf mijn nieuwsconsumptie door geen tv meer te kijken, ik lees alleen nog de nos nieuws app bij het ontbijt. Verder heb ik mijn eigen beroep verzonnen, als spreker/ cabaretier kanaliseer ik mijn getob en maak het tot iets wat me plezier geeft en elke keer weer uitdaagt, daarbij is humor voor mij ook een life saver. O ja, last but not least, sinds een jaar doe ik vrijwilligerswerk; elke week bel ik met eenzame ouderen. Het is fijn om een klein beetje verschil te kunnen maken in een paar levens. Als ik weer even het idee heb dat ik hier eigenlijk niet thuishoor met die complexe aard, dan bedenk ik me dat het uiteindelijk gaat om die kleine dingen. Een beetje aandacht voor elkaar, vriendelijkheid en warmte, en hopelijk een paar bruikbare tips ;-))
Hartelijke groet, en dat het je snel beter mag gaan.
Pauline
Jeetje Pauline, er zijn best wat mensen die reageren op wat ik schreef. Dat is fijn. Zo ook jij. Het is inderdaad een enorme flow, wanneer ik zing of schrijf en met schilderen sta ik soms met tranen in m’n ogen stiekem. Dat maakt me gelukkig die 2 uurtjes in de week. Inderdaad in m’n element.
Wat leuk dat je een stap hebt gezet als spreker/ cabaretier. Dapper ook.
Het nieuws is heel dubbel. Ik wil graag weten wat er speelt maar wordt er ook niet goed van… Ook het gevoel geen thuis te vinden op deze aardbol herken ik erg. Ik wil eerst uitrusten van ’t feit dat ik mezelf zo opjaag, en afkeur iets waar iemand anders mee kwam ook op deze blog.
Jij ook succes en bedankt voor je reactie. Ik ga even met de hond lopen.
Groetjes Marja
Hi Marja, ik heb je verhaal met bewondering en ook een beetje verdrietigheid gelezen. Wat rot dat je je zo alleen voelt. Ik wilde je hierbij even meegeven dat ik zeker weet dat je zóveel kunt bereiken. Je lijkt vele talenten te hebben, ook al komen deze niet overeen met het “standaard” plaatje van je omgeving. Doe hier iets mee, ga voor de dingen waar je je energie uithaalt, waar je blij van wordt. Geloof in jezelf, houd van jezelf en vertrouw op jezelf! Je bent niet alleen.
Hoi Emma,
Lief, dank je wel voor wat je schrijft. Er zijn een aantal mensen die de moeite namen te reageren op wat ik schreef. Dat verbaast me wat, en ben er blij mee. Zo ook jij. Ik ga eerst voor rust…
Lieve groet,
Marja
Hihi, ik zou het traject van Adrienne doen. Daarin word je al in de eerste module stil gezet bij wie jij ben en hoe jij de omstandigheden gaat creëren waar jij gelukkig van wordt. Dus dat gedrag van steeds aanpassen mag tot heb verleden horen. Gun het jezelf, je bent het waard.
Dank je wel Suzanna!
Groet Marja.
Hoi Marja,
zo herkenbaar wat je schrijft. Heerlijke herkenning. Ontroerend, schokkend. Positief!
Ik ben 66. Teveel om op te noemen wat ik herken van jou.
De grootste impact had het naar beneden gehaald worden in je jeugd. Perongeluk. Expres. Maakt niet uit.
Als je het patroon maar leert zien waar je dan in terecht bent gekomen als HBer en HSP er.
Ik ben ook begonnen met schilderen en tekenen.
Haal daarvoor mensen in huis (nu op anderhalve meter) die dat ook weer aan het oppikken zijn. Zo fijn!
Mijn eenzaamheid wordt nu gevuld met mensen “op mijn frequentie”.
Die ikzelf uitkies.
En niet meer om te pleasen.
Maar om samen te genieten.
Nu maar hopen dat je in de buurt woont.
Zou héél, héél graag eens met je willen schilderen of tekenen.
Wees lief voor jezelf. Zoals je het al zolang voor anderen bent. Maar nu ben jij aan de beurt.
Ik woon in Wijk bij Duurstede. Ben mijn schaamte en angst om naam en plaats te noemen, al voorbij. Heerlijk!
Veel goeds, hopelijk tot ziens met een kwast in de handen…
Zo niet, ook goed.
Liefs, zorg goed voor jezelf! Nu ben jij aan de beurt hoor!
Marijke
Hoi Marijke,
Zal apart voor je zijn dat je zo veel herkent. En fijn de mensen om je heen waar je mee schildert. Leuk om te lezen dat je me zo blij uitnodigt met een kwast. Heb even gekeken. Het is 1.22 uur rijden. Ik woon in Overijssel. Je klinkt door je schrijven heen, gelukkig. Ik laat het je weten als ik ’s wil komen. Voor nu, alleen maar moe.
Heel erg bedankt voor wat je schreef en dat je schreef.
Lieve groet Marja
Lieve Marja,
Ik lees nu pas je reactie. Fijn dat je mijn voorstel niet gelijk verwerpt.
Ik moet nog leren hoe die community werkt met dat contact leggen onderling.
Ik wil graag een draadje met je houden, om naar terug te kunnen grijpen als het een goed moment is.
Ik voel zoveel verbinding met jou, zoveel herkenning, dat ik graag eens met je zou willen praten.
Gewoon. Zonder verplichtingen. Alleen maar proberen.
Zo leg ik ook mijn contacten: met een “schildermoment” afspreken.
Dat is een makkelijke manier om snel iemand te kunnen ontmoeten en leren kennen in een ongestoorde, ontspannen, rustige omgeving.
Je woont idd best ver weg.
Maar waar een wil is…
Ik voel dat het goed is.
Ik hoop dat het me lukt jouw via de digi manier te kunnen benaderen, zodat ik deze ingang niet meer nodig heb om je te mailen.
Hopelijk tot mails…
Marijke
Author
Hoi Marijke, allereerst superleuk dat je zo enthousiast bent over Insight. Misschien handig om te weten dat niet iedereen die reageert op de blog lid van Insight. Niet iedereen kan dus deelnemen aan de Insight community :).
Hoi Marijke ik kan geen contact gegevens hierop kwijt ik ga het anders doen. Kijk: mijn mail adres–>
marjavdhulstapenstaartjedjiemeelpuntkom
als je dit snapt weet ik direct of je echt intelligent bent ha ha
Goh Marja, wat een lef. Heel herkenbaar en goed geschreven ook. Fijn ook dat nu sprake is van “gifted people” ipv hoogbegaafdheid; ik vind dit veel beter klinken omdat het weergeeft dat er veel meer is dan het stigma van buitengewoon intelligent zijn. Zie ik bij mezelf, maar ook bij jou; creatief, sociaal vaardig, goed kunnen luisteren en communiceren. Ik hoop dat je het kunt omarmen enzymen als een gave.
Hey Paul,
Een klein drempeltje moest ik wel over ja, om te openen op een blog. Nooit gedaan ook. Ik voel me absoluut sterk genoeg om kwetsbaar te zijn. Ik wil dat. Omdat daar het echte contact begint. En ben van mening dat daar iets zit dat met waarheid te maken heeft, en dat kan in mijn optiek niet kapot. Wel verkeerd begrepen, of tegen aan geschopt. Je kunt wel gekwetst worden. Verdriet oplopen of eenzaamheid. En een groot ego kan ook in de weg zitten, maar waarheid kan niet stuk.
Communiceren vind ik een wondertje. Hoe genuanceerd we iets bij de ander over kunnen brengen wat bij ons van binnen zich afspeelt. En dan heb je het alleen nog maar over woorden. Toon, stem, mimiek, lichaamstaal. Allemaal boeiend…
Het voelt niet als een gave, en misschien is het dat wel, maar dat is eigenlijk helemaal niet belangrijk. Het is toch wat het is. In die zin ook niet iets waar trots op haar plaats is. Ik heb mezelf niet gemaakt. Een viool krijgt ook geen compliment, de bouwer wel. Ik kan er niets aan doen dat ik ben wat ik ben, wat de toeters en de bellen betreft. Wel wat ik er mee doe. En dat is niet veel, om meerdere redenen. Ik zie de betrekkelijkheid in van wat ik kan, en er zijn zoveel mensen die mooi het één of ander kunnen. Ik kan er van genieten iets te maken, en zo dit leven afmaken.
Fijn dat je reageerde Paul,
Groet, Marja
Marja, met zo’n openhartige, ontroerende, eerlijke verklaring zou ik zeggen dat je leven allesbehalve mislukt is. waren er maar meer mensen die, tenminste soms, voorbij de pr of hun eigen besefte of onbesefte masker konden zijn, tenminste soms.
Hoi Jelle,
Tegen de achtergrond van wat de meeste, of veel mensen najagen, geld, status ,aanzien, bezit, carrière, positie ben ik mislukt… Dat ik op de één of andere manier wilde kiezen voor andere waardes, en wilde volgen wat voor mij klopte, eerlijk zijn, open zijn, kwetsbaar zijn, is ook niet van de ene op de andere dag geklaard. Ooit schreef ik in een dagboek: Ik wil een weg aanleggen van eerlijkheid naar uitspreken, en dat is gevaarlijk als je de enige bent. Ik was toen nog jong. Ook schreef ik, nog jonger zijnde: Ik ben bang dat ik op m’n 25e dood ga van ouderdom. Zo zwaar vond ik alles.
Ik vind het fijn iets te kunnen delen met mensen hier. Ook de aantal lieve reactie’s, superfijn…
Dus jij ook bedankt Jelle. Groetjes Marja
Hi Marja….
Geen uitgebreide reactie nu…
Goed dat je je op deze manier uit hier, dat kan heel waardevol zijn.
Wil even laten weten aan je dat ik veel dingen lees die ik herken.
52 jaar ben ik nu…vind ik ook al zo ‘oud’ om helaas nu pas, sinds een paar jaar te weten wb het hoogbegaafdheids en hoogsensitieve ‘verhaal’…
Had ik maar eerder…. Maar helaas dat is niet zo. Dat is ook niet meer te veranderen.
Tijd aan dit soort gedachten (het mislukt zijn…) besteden, heeft geen zin.
Maar hoe lastig is dat soms…vaak.
Wat is wel gelukt ? Wat lukt jou…en mij nu ? Waar kun je van genieten ?…
Waar beleef je plezier aan ?
Dat zijn de dingen waar ik mij nu op probeer te richten…hoe moeilijk soms ook.
Weet dat je niet alleen bent.
Hoi Carmen,
Bedankt voor je reactie… Als het moeilijk word ga ik terug naar wat ik allemaal wel heb en kan. Naar de hele basale dingen, zoals een dak boven me hoofd, iedere dag te eten en een warm en droog bed.
Er zijn er zo veel die dat niet eens hebben, denk ik dan… Ik weet wel dat we meer nodig hebben, of verlangen…
Aanvaarden dat het is zoals het is, huilen wat er te huilen valt en genieten wat er te genieten valt. Ik weet het ook niet zo goed. En fijn dat ik niet alleen ben.
Lieve groet, Marja
??
Author
Hi Marja,
Dankjewel voor het delen van jouw persoonlijke ervaring. Bij Gifted People raden we mensen aan om hun blauwdruk helder te maken. Vanuit daar krijg je ook een omgeving die beter past bij jou.
Je geeft aan dat je niet weet of je HB bent of niet. Als je meer wilt weten over hoogbegaafdheid en begrijpen wat het echt is en meebrengt Raad ik je aan om het gratis e-book te lezen. Je kunt hem op deze website gratis downloaden.
Je bent ook altijd welkom om een gratis online masterclass te volgen. Via deze link kun je jezelf aanmelden op een moment wat voor jou uitkomt. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Hoi Adrienne,
Het E-book heb ik maanden geleden gedownload. Heb ik weinig aan als ik het niet lees. Ga ik maar’s doen. En je masterclass ook maar’s bijwonen. Steeds niet gedaan, er van uitgaande niet boven gemiddeld intelligent te zijn. Herken toch veel in details.
Bedankt voor de tips,
Groetjes Marja
Heel herkenbaar dat fenomeen van de overdrive in schieten en alles ondergeschikt maken aan wat er ”moet” gebeuren. In mijn werkende leven heb ik het niet leren herkennen. Wel kreeg ik regelmatig te horen dat ik zo ontzettend hard kon werken, waar ik dan achteraan dacht: maar niet hard genoeg, want er is nog zoveel meer te doen.
Ik ben nu een aantal jaren met pensioen en heb in de terugblik – heel erg geholpen door de nieuwsbrieven van Adriënne – leren herkennen wat mij voortdreef en vooral welk effect dat op mijn leven heeft gehad. Al met al ben ik tevreden over wat ik bereikt heb en de inzichten die de terugblik mij hebben opgeleverd. En kijk ik heel erg vooruit naar alles wat er nog komt!
Adriënne, ik zal je nieuwsbrieven blijven lezen en wil je hierbij hartelijk danken voor alles wat je doet.
Author
Dankjewel Helen voor je waardevolle reactie. Echt motiverend ook voor het team van Gifted People.
Zooo herkenbaar. Ik wil zoveel maar heb het idee dat dat allemaal niet kan omdat ik “verzand” in tijd en bezigheden. Wel planning maar die haal ik nooit. Dank voor weer meer inzicht in hoe het werkt Adriënne. Ik lees momenteel je boek, ook erg inspirerend 🙂 Fijne zaterdag… Greta
Author
Dankjewel Greta, super om te lezen!
Ja, dit herken ik heel erg. Daar komt dan nog eens bij dat terwijl ik een idee uitwerk er vaker nieuwe ideeën bij me opkomen. Ik vind het dan zonde om daar geen aandacht aan te besteden omdat ik het idee niet wil laten “vervliegen”. Met als gevolg dat ik meestal met meerdere ideeën tegelijk bezig ben en/of dat ze afwisselend op pauze gaan om een ander idee voorrang te geven. Zo duurt alles al met al nog veel langer.. Maar goed, ik accepteer dit wel, want uiteindelijk krijg ik op allerlei vlakken van alles voor elkaar, leer ik er veel van en heb ik ook plezier van het werken eraan. Daarnaast voelt het, al lijkt het soms wat eindeloos allemaal, ook wel solide om meerdere ijzers in het vuur te hebben.
Author
Fijn dat je reageert Mark, dankjewel.
Samira ik herken jou zeef heel goed…en toch hoort ook dat bij HB’ers onze MB’s zijn hoog….maar niet onuitputtelijk….dus vergeten wij de op dat moment ” minder belangrijke” dingen.
Ik merk bij mezelf dat ik idd de tijdspanne van werkzaamheden moeilijk kan inschatten…dan tijdelijk idd meer door werk en de rest op hold zet, maar daarna ook rust pak om weer energie te tanken. Had wel een Burn-Out nodig om die les te leren…dus een gewaarschuwd mens telt voor 2!groet Maya
Het is bizar hoe goed deze blogs aansluiten op wie ik ben… Toch ben ik van mening dat ik niet hoogbegaafd ben. Ik zeg namelijk genoeg domme dingen, ik weet niet alles en ik heb soms het geheugen van een zeef. Echter, kan ik wél weer alles…
Blijft leuk om de blogs te lezen!
reken maar dat (om een algemeen bekende hb-er te noemen) ook Einstein bij tijd en wijle domme dingen zei. alleen publiceerde hij die niet. er is geen mens geweest die nooit domme dingen zei.
Author
Als hoogbegaafde ben je ook niet op alle fronten superslim! Wil je meer weten over hoogbegaafdheid en begrijpen wat het echt is en meebrengt dan kun je het gratis e-book downloaden op deze website.
Je bent altijd welkom om een gratis online masterclass te volgen. Via deze link kun je jezelf aanmelden op een moment wat voor jou uitkomt. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/