Ik kan oprecht genieten van iets dat precies is zoals ik het voor me had gezien. Dat is in mijn ogen perfectie. Ik houd ervan dat iets tot in de puntjes verzorgd is. In vroegere werksituaties kon ik me daarom extreem ergeren als ik iets kreeg toegestuurd wat er niet uitzag. Waar geen extra aandacht aan was gegeven. Ik kon het dan ook echt niet lezen en moest het eerst netjes maken voordat ik ermee aan de slag kon gaan. Dat heb ik trouwens nog steeds. Gelukkig krijg ik nu weinig toegestuurd wat er niet uitziet.
Onder mijn perfectie lag over het algemeen een positieve drijfveer: dingen mooier maken. Dingen speciaal maken. Daardoor leverde ik zelf ook bovengemiddelde prestaties. Daardoor was wat ik opleverde aan alle kanten mooi gemaakt. Van de kleinste details tot de grootste grote lijnen. Daar haalde ik enorm veel plezier en voldoening uit.
Maar perfectie kwam voor mij ook in de vorm dat ik ergens urenlang mee bezig kon zijn terwijl het een klusje van vijf minuten hoorde te zijn. Daardoor kwam ik soms in tijdnood of in de knoei met andere projecten die ook mijn aandacht nodig hadden.
De kaders voor perfectie
Als hoogbegaafde valt het je eerder op als er ergens een fout in zit. Als er iets niet klopt. Bij sommige dingen is dat handig en goed. Als je bijvoorbeeld een voorstel indient bij je baas, dan is het fijn als dat er goed uitziet. Het draagt positief bij als je een prototype maakt dat er gelikt uitziet. De kans dat mensen dan positief reageren is groter.
Bij andere dingen is het onnodig. Als jij bijvoorbeeld een Excelbestand moet aanleveren wat je collega gebruikt om cijfers uit te kopiëren, dan is het heel onnodig om een halve dag bezig te zijn met het kleurgebruik van dat Excelsheet. Dan heb je je waardevolle tijd niet heel goed benut.
Om de positieve kanten van perfectionisme te kunnen benutten is het belangrijk dat je voor jezelf kaders hebt. Dat je bepaalt welke dingen belangrijk genoeg zijn om extra aandacht aan te geven en dat je bepaalt wanneer het klaar is. Wanneer het goed genoeg is. Als je deze kaders voor jezelf helder hebt, wordt het makkelijker hiertussen te bewegen.
De juiste drijfveren van perfectie
Als je herkenning vindt in het perfectionisme, dan is er nog een extra onderzoek wat je mag doen. Het is namelijk belangrijk dat je de juiste drijfveren hebt voor perfectie. Sommige drijfveren zijn namelijk negatief geladen en kosten je veel energie. Ze dragen bovendien negatief bij aan je zelfvertrouwen.
Zoals eerder benoemd is een drijfveer voor mijn perfectionisme: dingen mooier maken. Dit heeft een positieve ondergrond. Een negatieve ondergrond kan zijn de overtuiging: ‘Ik ben alleen goed als ik perfect ben en doe’. Als je deze laatste overtuiging hebt, loop je het risico dat je altijd achter je eigen staart blijft aanlopen. Dat je nooit tevreden bent met wat je hebt gedaan. Het wordt dan heel moeilijk om perfectionisme op een goede manier in te zetten.
Het is belangrijk dat je dan met deze negatieve ondergrond aan de slag gaat. Onderzoek je onderliggende overtuigingen en buig deze om naar: ‘Ik ben al goed genoeg’. ‘Ik ben al waardevol’. Want dat ben je, zonder twijfel.
Wat kun je doen?
Onthoud dat perfectionisme niet altijd negatief is, het ligt eraan hoe je het inzet. Zorg dat je helder hebt wat belangrijk voor je is. Welke dingen verdienen het om extra aandacht van je te krijgen? Zet daar je perfectionisme juist meer voor in. Gebruik het om net dat beetje extra te kunnen leveren.
Onderzoek wat voor jou de achtergrond is voor je perfectionisme. Wat haal je eruit als je streeft naar perfectie? Wat haal je eruit als iets wordt zoals je het voor je had gezien? En wat kost het je om dat te bereiken? Hoeveel lever je in op gebied van tijd, energie en je gemoedstoestand als je probeert jouw ideaalbeeld te realiseren? Maak daar de balans van op. Staat het in verhouding met elkaar?
—
Streef jij te veel naar perfectie? Wat ligt er voor jou onder? Laat je het weten onder deze blog?
Heb jij het e-book over hoogbegaafdheid al gelezen?
Dat kun je gewoon gratis aanvragen:
Yes, ik wil graag dat e-book! Je ontvangt dan ook de wekelijkse HB updates gemakkelijk in je mail
Wauw, heel erg herkenbaar dit. Dat gevoel niet goed genoeg te zijn… Ik ben ermee bezig die mindset om te buigen. Dat is moeilijk maar ik maak stappen.
En inderdaad, dit als talent inzetten helpt daarin heel erg!
En dan lezen dat anderen daar ook mee worstelen doet toch wel goed, dan weet ik dat ik niet alleen ben.
Fijn dat je reageert Sharon. Dat is ook heel moeilijk, maar weet dat je er niet alleen voor staat. Mochten wij iets voor je kunnen betekenen voel je dan vrij om contact op te nemen. Heb je al eens een gratis online masterclass gevolgd, deze kan ook heel waardevol voor je zijn. Via deze link kun je jezelf aanmelden op een moment wat voor jou uitkomt. http://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
In de bovenstaande reacties herken ik ook mijn (vorm van) perfectionisme. En ook de manier hoe ik er mee om ben gegaan. En dan vooral dat dat niet de ideale (perfecte?) aanpak is geweest.
Voor mijzelf heb ik altijd het gevoel gehad dat wat ik doe niet goed genoeg is, daardoor leg ik voor mijzelf de lat idioot hoog en ben ik dus ook niet bepaald tevreden. Dit heb ik naar buiten toe omgebogen naar mijn werk ‘quick and dirty’ in te vullen. Dit in combinatie met het sneller leggen van verbanden en inzichten hebben die voor de troepen uit lopen, maakt dat in mijn werk dit wordt gezien als slordig en ondeskundig werken. En ik ben absoluut niet tevreden over mijn product en zie alle valkuilen, fouten en beren op de weg. En wacht dan ook in spanning af wanneer ‘men’ doorheeft dat ik eigenlijk maar een prutser ben en er eigenlijk niets van bak en ik dus op mijn afgesneden bochten wordt aangevallen.
Of, en dat is dan weer het andere uiterste, men ziet hoe snel ik iets heel goed heb ingeschat en uitgevoerd en ziet mij daardoor als concurrent. Terwijl ik totaal wars ben van competitie, waarschijnlijk weer door dat perfectionisme en door het grotere beeld zien (samen beter worden enzo) waarin ik het zeker niet van plan ben alleen te doen.
Kortom, de passende weg vinden is een gedoe 😉
Dat kan inderdaad een uitdaging zijn. Het is een proces van naar op jezelf op zoek gaan. Dat is een belangrijk onderdeel van de Insight, de persoon die je bent en wilt zijn vormgeven. Is dat waar je nu het meeste naar op zoek bent? Je bent altijd welkom om een gratis online masterclass te volgen. Via deze link kun je jezelf aanmelden op een moment wat voor jou uitkomt. http://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Veel herkenning in je tekst. Zelf heb ik oog voor detail en afwerking wat in mijn veelzijdige creativiteit van pas komt.
Ik gekscheer soms dat met perfectionisme niks mis is als het jezelf niet in de weg staat.
Wel gebeurt het dat door een vanuit kindszijn ontstaan gebrek aan zelfvertrouwen mijn werk keer op keer geperfectioneerd wordt . Soms komt dat mijn creatie ten goede maar het gebeurt ook dat bij voltooing het plezier erin is weg geebt
De grootste criticus van alles wat ik doe zoals koken,verven,huis opknappen en tal van mijn veelvuldige interesses ben ik zelf . Tot voor een paar jaar lukte het nog na altijd maar werken te recupereren . Met het ouder worden merk ik dat in hoofd dezelfde ambities er nog zijn maar dat ik regelmatig mezelf tegenkom en uitgeput ben met fysieke en mentale gevolgen .
Ik ben blij geweest het ebook te lezen en herken ontzettend veel van mezelf er in.
Fijn om te lezen dat je herkenning in het e-book vindt. Mocht je het leuk vinden je bent ook welkom om een gratis online masterclass te volgen. Via deze link kun je jezelf aanmelden op een moment wat voor jou uitkomt. http://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Hoewel ik het eigenlijk wel weet dat perfectionisme ook positieve kanten heeft merk ik dat ik het af en toe weer moet horen om het opnieuw scherp te krijgen.
Dank je.
Dat is ook lastig Herman voor mij gaf het streven naar perfectie vaak een voldaan gevoel. Zeker als ik iets perfect had afgeleverd. Maar op sommige vlakken bracht het me ook veel verdriet en ongeluk. Het was vermoeiend om altijd de perfecte versie van jezelf te moeten zijn en om altijd alles perfect te willen doen. Vraag jezelf daarom steeds af, wat levert dit me op en wat kost het me? En maak op basis daarvan de beslissing om of een tandje terug te schroeven, of vol gas te gaan.
Ik lees hier iets wat misschien ook voor mij de / een samenvatting is van mijn eigen kern: “dingen mooier maken”. Dit is bij mij in alle aspecten o zo aanwezig. Dit te lezen (van anderen) is eigenlijk wel een echt ‘oef’-gevoel…
Fijn dat je reageert Filip.
Andere mensen noemen mij wel perfectionistisch. Ik wil gewoon, net als Adrienne, de dingen zo mooi mogelijk maken. Maar als ik eerlijk ben zit er ook wel iets van een streber in me. Ik wil ook de beste zijn. Nu ik 54 ben, kan ik dat veel beter relativeren dan toen ik jonger was. Het lost niks op om de beste te zijn, het lost pas wat op als je jezelf accepteert zoals je bent. 20 jaar geleden kreeg ik een burn-out en toen liet mijn begeleidster me zien dat mijn investeringen in projecten vaak niet opwogen tegen wat het opleverde. Ze leerde me dat de verhouding daartussen was scheefgegroeid. In mijn herstelperiode ben ik dan ook andere keuzes gaan maken, wat uiteindelijk resulteerde in het afstoten van een jaarlijks terugkerend project waarvan de motivatie helemaal verdween. Ik had niet meer de drive om er zoveel in te investeren.
In mijn huidige werk geef ik nog steeds alles wat ik heb, ik wil mijn workshopdeelnemers het beste geven wat ik kan geven. En steeds verbeteren als ik weer meer ervaring heb opgedaan. Ik wil blijven groeien, steeds nieuwe takjes ontwikkelen, dat geeft mij plezier. Dit staat in contrast met mijn huishouden, daar kom ik moeilijk toe. Het is ook een soort verlamming, dat dat ook nog moet en het niet perfect kan, omdat ik nou eenmaal klein woon en een rommelkont ben. Maar wel woonbladen kopen en woonprogramma’s kijken en woonaccounts volgen op Instagram 😉
Grady fijn dat je reageert. Voor jou heb ik eigenlijk het zelfde antwoord als ik zonet heb gegeven. Voor mij gaf het streven naar perfectie vaak ook een voldaan gevoel. Zeker als ik iets perfect had afgeleverd. Maar op sommige vlakken bracht het me ook veel verdriet en ongeluk. Het was vermoeiend om altijd de perfecte versie van jezelf te moeten zijn en om altijd alles perfect te willen doen. Vraag jezelf daarom steeds af, wat levert dit me op en wat kost het me? En maak op basis daarvan de beslissing om of een tandje terug te schroeven, of vol gas te gaan.
Als je naast hb ook hsp bent dan heb je een boven gemiddelde behoefte aan schoonheid. Dat kan gerelateerd zijn aan objecten, processen, vormen, kleuren noem maar op. De negativiteit ligt veelal in het verleden en heeft betrekking op het niet bekent zijn met dan wel het onbegrepen zijn. Als je jezelf blijft spiegelen met de maatschappij blijf je last hebben van zo genaamde pijn punten. N gezond besef van zijn zorgt ervoor dat je kan zijn wie je bent met alle extra’s.
Tegen mij zei laatst een andere HB’er
…daarbij wil ik nog zeggen – .ik zie in mijn voor mij eerst zo bijzondere clubje mensen die ik eens per week spreek intussen de tekortkomen in de maatschappij dat ze bv toezeggingen niet nakomen, ontkennen, onbewust zijn, niet reageren of feed back geven, achter mijn rug lullen, etc etc ……
“Je kunt naar fouten zoeken dan krijg je fouten of je kunt naar liefde zoeken dan krijg je liefde”.
Is dat volgens jou zo, Wieger?
Dankjewel voor je reactie.
Ik vraag me af waarom menig een perfectie op zich zelf betrekt als persoon. Als Hb’er zie je gewoon veel meer en daar kan je dan wat mee doen of niet. Dat de mensen om je heen dat niet zien betekent niet dat het niet zinvol voor jezelf is. Het helder hebben van verwachtingen en je eigen doelen wensen. Met de daarbij behorende terug koppeling lijkt mij zinvoller als bijvoorbeeld perfectie loslaten, als je sproeten hebt kan je die wel loslaten, maar weg gaan ze niet. Zo ook met de bovengemiddelde observatie.
Tegen mij zei laatst een andere HB’er
….ik zie in mijn voor mij eerst zo bijzondere clubje mensen die ik eens per week spreek intussen de doorsnee tekortkomen in de maatschappij dat ze bv toezeggingen niet nakomen, ontkennen, onbewust zijn, niet reageren of feed back geven, etc etc ……
“Je kunt naar fouten zoeken dan krijg je fouten of je kunt naar liefde zoeken dan krijg je liefde”.
Is dat volgens jou zo, Wieger?
heel herkenbaar, dank je wel. Zelf heb ik lang geprobeerd om de dingen ‘minder perfect’ te doen. “Leg je lat wat lager”, was de boodschap die ik kreeg. Doch hoe laag die lat ook lag, het bleef worstelen. En ja ik heb beide stukken van perfectionisme in me. De idee dat het niet goed genoeg zal zijn, deed me blijvend worstelen. De lat die lager en lager kwam te liggen was een enorme teleurstelling voor me. Ik zou echt nooit iets bereiken wat de moeite waard was. Sindsdien heb ik besloten om de lat aan de kant te laten. Wat is het fijn om zonder ‘lat’ – zonder norm dus voor hoe het moet zijn of worden – aan de slag te gaan en te stoppen wanneer ik tevreden ben. En ja inderdaad, daarbij ook leren te kijken naar hoe belangrijk het is om aan iets te blijven doorgaan en ook in welke mate het fun is om verder te gaan. De energie die ik haal uit iets doen wat zo leuk is, zorgt ervoor dat ik het andere werk veel vlotter voor elkaar krijg. Daarin allemaal onderscheid maken, helpt een hoop.
Fijn dat je reageert Gerda en je persoonlijke ervaring met ons wil delen. Voor mij gaf het streven naar perfectie vaak ook een voldaan gevoel. Zeker als ik iets perfect had afgeleverd. Maar het was ook vermoeiend om altijd de perfecte versie van jezelf te moeten zijn en om altijd alles perfect te willen doen. Vraag jezelf daarom steeds af, wat levert dit me op en wat kost het me? En maak op basis daarvan de beslissing om of een tandje terug te schroeven, of vol gas te gaan.
Wat herken ik veel in jouw artikel, Adriënne!
Als HSP en wellicht ook HB persoon wil ik altijd beter, mooier en netter.
De kleinste imperfecties vallen mij op en moet ik, als ik dat kan, verbeteren.
Soms balen als mijn telefoon teksten onterecht verbetert, waardoor dan toch fouten ontstaan.
Top artikel voor mij dus.
Goed weekend!
Jan Menzinga
Dankjewel Jan voor je waardevolle reactie, fijn om te lezen.
Mijn collega’s weten hoe ik ben en helpen mij de kaders en grenzen aan te geven. Wanneer iets “quick and dirty” moet dan weten ze dat ze niet bij mij moeten zijn.
Ik heb een technisch beroep en kan mijn drang naar perfectionisme kwijt in het bedenken van nieuwe producten die seriematig gemaakt gaan worden. Als die niet perfect zijn blijft dat terug komen, dus dat ligt mijn kracht.
Thuis is dat wat lastiger, vooral met mijn kinderen uit mijn perfectionisme zich in onrust omdat dingen niet gaan zoals ze horen te gaan of dingen niet op de plek liggen waar ze horen te liggen. Maar balans zoeken en er bewust van zijn dat dat de irritatie veroorzaakt helpt al een hoop.
Bedankt Robert, fijn dat je dit met ons wilde delen.
Verhelderend! Dank!
Ik hoorde ooit: perfectionisme is de laagste levensstandaard. Het is dan namelijk nooit goed.
Dus, ik aan de slag met perfectionisme loslaten.
Maar ineens voelde alles zo zinloos…
Waarom zou ik ergens aan beginnen als ‘t maar ‘middelmatig’ hoeft te zijn….
Tot een tijdje terug het kwartje viel.
Ineens begreep ik waarom het allemaal zo zinloos leek…
Mijn perfectionisme, mijn oog voor detail, mijn drang iets ‘mooier’ te maken is juist mijn grootste talent.
En dat talent had ik opzij geschoven. Uiteraard voelt dan alles ineens zinloos.
Dus mijn perfectionisme maar weer omarmt.
Maar inderdaad wel perfectie met een ‘hoger doel’.
Verder noem ik mezelf een ‘optimalist’ ipv een perfectionist. Voelt ook fijn ??
Fijn dat je reageert Saskia. Het geeft ook een voldaan gevoel. Maar het is ook vermoeiend om altijd de perfecte versie van jezelf te moeten zijn en om altijd alles perfect te willen doen. Vraag jezelf daarom steeds af, wat levert dit me op en wat kost het me? En maak op basis daarvan de beslissing om of een tandje terug te schroeven, of vol gas te gaan.
ach ja dat dagelijkse dingetje.. ik heb geleerd dat ik perfectionisme in delen moet hakken, door te vragen wat men nou precies wil zien.
Dan maak ik dat ook zoals zij dat willen zien, tenminste dat is een uitdraai, want op de achtergrond heb ik bv alle data al aan elkaar verbonden, voor als je weer verdere stappen wilt maken. Daar hou ik me dan mee bezig, stiekum…hihi.. vaak komt het er niet van, maar ik ben dan iig prepared voor de future. En ik heb de ins en outs kinderfouten gemaakt en verbeterd.
Dus bij elke opdracht geef ik alleen wat zij vragen, maar doe ik ook een stukje achtergrond verbetering. Dus een beetje zelfstudie, perfectionisme, maar alleen op mijn eigen spullen.
Wat “zij”willen zien is hoe “zij” het kunnen krijgen. Door de jaren heen voldoende op mijn donder gehad hierdoor, daarom hou ik me er zo min mogelijk mee bezig aan de voorgrond.
Want als ik iets haat, is het wel elke keer iets opnieuw doen, “Harder”werken noemen ze dat ipv slimmer. Met een beetje tijdsinvestering haal je dat aan het eind weer eruit. maar dat wil niemand zien natuurlijk.. wel als het idee van een externe partij is…
En als dan echt erom datgene wat jij bouwt wordt gevraagd, dan ben je weer gevaarlijk en ziet men je als concurrentie… worden ze weer bang.. zo raar is dat altijd.. dan denk ik altijd van rare wereld leven we in.
Ja, dat is erg frustrerend, hé. En het kost bakken energie als je niet weet hoe je ermee moet omgaan. Had ik deze blog maar 30 jaar eerder kunnen lezen, dat zou veel kopzorgen gescheeld hebben.
Heb al veel goede tips kunnen gebruiken.
Dankjewel voor het delen.
Van Evelien Bijl, de perfectionisme coach, leerde ik dat perfectionisme meer te maken heeft met je nooit goed genoeg voelen, dan met alles perfect/zo mooi mogelijk willen afleveren. En dat perfectionisme iets anders is dan wat de meeste mensen denken. Eye opener en aanrader zijn haar podcasts hierover.
Bedankt voor het delen Lucienne.
Hé Adrienne. Je blog van deze week komt heel erg bij me binnen. Je maakt voor mij opeens iets concreet waar ik al lang mee worstel. Met behulp van oa. therapie heb ik leren omgaan met mijn drang naar perfectie, maar jij bent de eerste die het zo glashelder aan me uitlegt. Nu snap ik pas waarom het voelde als een rouwproces om mijn perfectionisme los te moeten laten, want een deel van mij wilde het helemaal niet kwijt!
Ik ben het nu, na een lange zoektocht, dus sterk oneens met de insteek van Mark, en vele anderen met hem, die het ongetwijfeld goed bedoelen. Want wat jij zegt Adrienne, je perfectionisme, en je vermogen om dingen perfect – of gewoon mooi(er) – te maken is ook een gave. Een gift aan de wereld. En zolang je je er niet door laat definiëren, niet gelooft dat jij zelf pas goed genoeg bent als je iets perfect doet, kan je echt mooie dingen aan de wereld toevoegen, zonder er iets (lees: veel te veel) voor in te moeten leveren!
Ik ken veel mensen die zichzelf perfectionist noemen, maar het feitelijk niet zijn. Ik kén perfectionisten en als zij één ding gemeen hebben, is dat zij nooit tevreden zijn…nóóit!!….al was het maar omdat perfectie niet bestaat en perfectie in de ogen van een perfectionist nooit bereikt zal worden. Ik denk dat er heel veel mensen zijn die streven naar perfectie , ook vanuit het idee om dingen mooi(er) te maken, dat is supermooi en heel waardevol. Maar het altijd streven naar perfectie maakt je nog geen perfectionist!
Dankjewel Margo dat je dit wilde delen. Dat heb je echt heel waardevol beschreven. Mocht je het leuk vinden, via de onderstaande link kun je ook een gratis online masterclass te volgen. Via deze link kun je jezelf aanmelden op een moment wat voor jou uitkomt. http://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Perfectionisme kan je erg in de weg zitten en er zelfs toe leiden dat je ergens gewoon maar niet aan begint, maar meestal dat je eigenlijk nooit echt tevreden kunt zijn over je prestaties. Ik vind je gedachte op zich zeer interessant om naar de onderliggende drijfveren te kijken; heb je een positieve of een negatieve insteek….maar is het niet beter om dat perfectionisme gewoon af te zweren?
Ik kom zelf uit een wereld voort (de muziekwereld) waarin ik veel mensen zie of heb zien worstelen met het continu moeten presteren, waar goed nooit goed genoeg is, waar de lat niet hoog genoeg kan liggen. Ik heb hierdoor veel grote talenten (vaak vroegtijdig) zien afhaken of zien stranden. Helaas leven we meer en meer in een wereld waarin je wordt afgerekend en gewaardeerd op je succes en niet op je talent, je kunnen. Maar staat succes altijd gelijk aan geluk en zit het streven naar perfectie ons niet danig in de weg?
Het is mij inmiddels (na 50 jaar) gelukt om dat verstikkende perfectionisme los te laten en tevreden te zijn met ‘goed genoeg’.
Het streven naar tevredenheid is een fijnere en vooral eenvoudiger weg naar simpel geluk dan het streven naar perfectionisme. Ik geniet hierdoor in elk geval veel meer van de grote én de kleine dingen in het leven dan vroeger.
Het is vermoeiend om altijd de perfecte versie van jezelf te moeten zijn en om altijd alles perfect te willen doen. Vraag jezelf daarom steeds af, wat levert dit me op en wat kost het me? En maak op basis daarvan de beslissing om of een tandje terug te schroeven, of vol gas te gaan.
Perfectie is per slot van rekening ook maar relatief. Zonder concrete inhoudelijke perceptie vanuit een bewuste context kent perfectie geen waarde, het verwordt dan tot slechts een hol begrip waarbij uitgekiend de leegte van zo’n begrip dan weer de boel op perfecte wijze gaat ontsieren, en vooral in kunst kan ik heel vaak imperfecties niet alleen maar aanvaarden, maar zelfs als een bijzonder positief gegeven ervaren. Dat geeft bij een kunstwerk namelijk het speciale unieke karakter waar schoonheid kan in schuilen: ook de beschermende factor van dat schuilen maakt daarbij niet zelden een héél duidelijk aangenaam verschil.
Fijn dat je reageert Yves.
Perfectie kan leiden tot het beste resultaat. Wel moet je weten van jezelf dat je de lat hoog legt. Je kunt streven naar dit hoge doel maar je moet ook je doel bij kunnen stellen binnen het realiseerbare. Wanneer je je bewust bent van deze 2 factoren en je hierbij geen stress enkel motivatie voelt kun je het beste resultaat behalen. In dat geval is het een positieve eigenschap!
Dankjewel Wendy voor je reactie.