Mijn vader en ik zijn echte muziek liefhebbers. Toen ik nog thuis woonde, konden we lange tijd in de woonkamer samen naar muziek te luisteren. Muziek van vroeger. Muziek uit zijn tijd. Veel van die nummers ken ik nu nog steeds uit mijn hoofd. “Toen werd er nog echte muziek gemaakt”. Aldus mijn vader.
Maar hoe groot mijn liefde voor muziek ook was, als ik ’s avonds in bed lag en mijn vader zat beneden plaatjes te draaien, dan kwam het stoom uit mijn oren. Niet omdat de muziek zo hard stond, maar omdat ik verschrikkelijk veel last had van de bas, vooral de trillingen die de bas veroorzaakte. Die voelde ik door mijn hele lijf. Ik kon er helemaal opgefokt van raken. Nee echt, ik overdrijf niet.
Zelf vond ik dat zo stom. Daarom lag ik dan eerst in bed te denken hoe stom het was dat ik hier zo heftig op reageerde. Hoe vreemd het was dat het zo veel met me deed. “Ik moest me niet zo aanstellen en gewoon lekker gaan slapen”.
Dus dat probeerde ik. Ik deed zelfs extra hard mijn best om te gaan slapen en vooral niet nog meer geïrriteerd te raken. Vijf minuten later stond ik dan schreeuwend boven aan de trap mijn vader te verzoeken om alsjeblieft in vredesnaam de bas uit te zetten. Nog net niet met tranen over mijn wangen van intens ongenoegen.
Als ik daarna dan weer in bed lag en mijn vader de muziek had uitgezet, begreep ik zelf eigenlijk niet waarom het zo veel met me deed en zo heftig voelde.
Natte sokken, labeltjes en andere ongemakken
Als ik het heb over hoogbegaafdheid, verwijs ik vaak naar de overexcitabilities van Dabrowski. De meeste HB’ers herkennen zich namelijk wel in één, meerdere of zelfs alle van de overexcitabilities die hij heeft omschreven.
Mijn voorbeeld hierboven valt onder de zintuigelijke overprikkelbaarheid. Andere voorbeelden daarvan zijn ook dat je last hebt van labeltjes in je shirt, intens overstuur kunt raken van natte sokken (zoals ik dus) en regelmatig denkt “waarom reageer ik hier nou zo heftig op”. Of het wordt je verweten dat jij je aanstelt.
Alleen voor jou voelt het niet klein of een beetje vervelend. Het voelt intens irritant. En je begrijpt ook niet waarom. Inmiddels begrijp ik het zelf wel. Dat maakt het al een stuk makkelijker. Op de eerste plaats al omdat ik accepteer dat het zo is. Op de tweede plaats omdat ik nu weet hoe ik er mee om kan gaan. Oh ja, en omdat ik vooral zelf om mijn eigenaardigheden kan lachen. Mocht je me trouwens op een regenachtige dag bij gemiddelde temperaturen tegenkomen, grote kans dat ik dan op sandalen of slippers loop (want: geen natte sokken #omdenken).
Stel je lekker aan
Oké, toegegeven. ik ben niet de beste versie van mezelf als ik met natte sokken rondloop of als de buren een feestje hebben en de bas in mijn slaapkamer uiterst voelbaar is. En soms wil ik me gewoon even heerlijk kunnen aanstellen. Dan kan ik daarna gewoon weer mijn krachtige en stoere zelf zijn. Iets met balans en zo.
Mijn punt is vooral. Wees niet zo hard voor jezelf. Gevoelig zijn voor bepaalde prikkels maakt je niet minder sterk en je hoeft niet te doen alsof het er niet is. Dat maakt het alleen maar erger. Bovendien, zoals Dabrowski ook schrijft, aan de andere kant staat dat je intens kunt genieten van de mooie dingen in het leven. Dat maakt voor mij weer een hele hoop goed.
Ik ben benieuwd, waar kan jij je intens aan ergeren? Ik lees graag jouw reactie onder deze blog.
Heb jij mijn E-book over hoogbegaafdheid al gelezen?
Die kun je hier gratis aanvragen!
Comments 11
Hoi Adrienne. Dit herken ik heel erg. Harde knallen (bijv ballonnen, vuurwerk) vind ik verschrikkelijk. Stond ik daar elk jaar de buren te feliciteren met mn vingers in mn oren (gaat lastig, kan ik je zeggen). Ook op bruiloften (die ik fotografeer) en kinderfeestjes zijn ballonnen mijn grootste vijand. En ik dans al jaren met oordopjes in mn oren. We wonen in een volkswijk en er zijn maar dunne wandjes.. de keren dat ik me op mijn kleine kantoortje heb opgesloten (want daar hoor je de muziek het minst) zijn immens. Ik word dan echt FURIEUS – verschrikkelijk. Dank voor het delen, fijn om te weten dat meer mensen dit hebben ;-). Groetjes
Heel herkenbaar Manja, het roept inderdaad zo veel emotie op. En ja, oordopjes zijn een heel goed idee ;)!
Verschrikkelijk; het geluid van de motormaaimachines van de gemeente! Als ik dat geluid hoor is mijn dag verpest! Of dat moment dat je een kamer binnenstapt en meteen alle negativiteit van al die andere mensen op je af duikt. Het gesnurk van manlief of een smakkend kind aan tafel, ook van die leuke irrtatiefactoren. Gelukkig heeft het zoals jij al aangeeft ook een hele positieve kant, ik kan van zoveel kleine dingen optimaal genieten, daar waar die ene bloem voor een ander een bloem is is deze geur ervan voor mij een paradijs, kan ik uren genieten van de kabbelende golven bij de zee of een rivier, vind ik het heerlijk om van al die mooie wolkenpartijen te genieten en word ik helemaal blij van dat ene eekhoorntje dat op vakantie voorbij kwam springen.
Ja, mooi Chantal, intens genieten van de kleine dingen! En wat je schrijft over het voelen van de negativiteit van mensen in een bepaalde omgeving is voor mij ook heel herkenbaar… Gelukkig kan ik daar nu wel een stuk beter mee omgaan.
Bepaalde geuren kunnen mijn humeur helemaal omgooien. Een persoon die te veel parfum draagt of een zure lucht van iemand die zijn kleding te lang nat heeft gelaten.
Hoge fluittonen laten mijn hersenen knappen (zowel mechanisch – als mensen die fluiten).
Een schone, stroeve theedoek die tegen het oppervlak van mijn nagels komt… je kunt me opdweilen – ik verdraag het niet.
Ik herken me heel erg in je ‘muziekverhaal’.
Alleen was mijn vader niet bereid om de muziek uit te zetten waardoor ik gedwongen werd om mezelf te ‘ vermannen’.
Ik bedoel dat ik een manier moest vinden om toch in slaap te kunnen vallen.
Een mallot van grijze wol kon mijn hele dag negatief beheersen .Nog steeds kan ik geen kleding dragen met wol erin, ik voel het direct al zit er nog geen 1 procent in?
Ik ben er pas achter gekomen dat ik hooggevoelig ben door mijn jongste dochter.
Er valt heel veel op z’n plaats.
Blij mee dat ik mezelf herken en dat ik van mezelf nu ook kan en mag omarmen wie ik ben en hoe ik ben.
Dat ik niet hoef tv te kijken , dat ik als ik naar een concert of voorstelling ga het ok is dat ik na 1- 1,5 uur overweldigd ben en eigenlijk direct weg wil….
Dat ik geen kreukels in m’n onderlakens kan verdragen….
Ik erger me heel erg aan de manier waarop mijn man luidruchtig verkouden is.?
En dat duurt dan 3 weken!
Ja, je mag zeker omarmen wie je bent en hoe je bent! Dat ben je niet voor niets!
Hi Adrienne! Zeer herkenbaar hoor, van het intens kunnen genieten tot aan de overprikkeling. Ik heb het laatste bij troep/rommel in huis, te harde of teveel geluiden, drukte in de supermarkt, en met schreeuwende mensen. Dit kan trouwens ook heel lastig zijn voor de omgeving, maar ik ben het met je eens: jezelf accepteren & relativeren is heel belangrijk. Maar ook -zonodig- voorkomen, en er op een constructieve wijze mee leren dealen zijn cruciaal. Ik leer coachees desgevraagd eenvoudige afscherm-oefeningen, of creeer met hen ontprikkel-plekken. Het valt me op dat je de gevoeligheid als onderdeel van HB benoemd. Ik noem mezelf een ‘hoogsensitief’ persoon’ (HSP). HSP & HB gaan volgens schrijfster en onderzoekster Elaine Aron vaak -niet altijd- hand in hand. Ik herken sowieso -dus ook in je andere blogs- heel veel overeenkomsten tussen HB en HSP. Maar ik kom ook HB-ers tegen die niet hooggevoelig zijn, hoor. Die lopen gewoon door met natte sokken & kriebeltruien, haha. Groet Stefanie
Hoi Stefanie, dank voor je reactie! Veel HB’ers zijn inderdaad ook HSP. Niet altijd, maar vaak wel. En de overgevoeligheid kan zich ook in andere vormen uiten, hoeft niet per se in de zintuigelijke vorm te zijn (natte sokken en kriebeltruien).
Het infantiele deuntje van de ijscowagen in mijn buurt beledigt dagelijks mijn gehoor. Ik kan er niet omheen: het volume is zo hoog en de speaker zo schel dat het dwars door ramen en deuren rechtstreeks de privésfeer van het eigen huis binnendringt. Heel benauwend. Inderdaad geniet ik van mooie muziek intens!
Hoog en schel is inderdaad ook heel intens!