Als hoogbegaafde heb je de gave om snel te zien, te denken en te doen. Dit kan zich uiten in de vorm dat jij snel een idee in je hoofd kunt uitwerken, bepaalde processen snel doorziet en iets al hebt gedaan voordat je collega op het punt staat ermee te beginnen.
Je zult daarbij vanuit jouw snelle denken merken dat je regelmatig stappen voorloopt op de mensen om je heen. In je hoofd heb je een idee al helemaal uitgedacht, je ziet voor je hoe iets kan, wat ervoor nodig zal zijn en als er problemen zijn, zie jij al snel de oplossingen.
Het lastige bij deze gave is dat mensen je dan vaak niet goed kunnen volgen, bijhouden of begrijpen. Je zult misschien al vaker de vraag hebben gehad om iets rustiger aan te doen. Om iets nog een keer uit te leggen. Voor jou kan dat voelen alsof je op de rem gezet wordt omdat jij graag gewoon door wilt gaan.
Voor sommige hoogbegaafden ontstaat hier een groot frustratiepunt. Je denkt bij jezelf: ‘Waarom zien zij nou niet dat…’, ‘Waarom doen ze dit nou zo?’, ‘Waarom is dat nou nog steeds niet af?’ Wat voor jou logisch en vanzelfsprekend is, lijkt voor de ander niet zo logisch te zijn.
Verwachtingen managen
Als je herkent dat je snel denkt en soms ook snel doet, is het belangrijk dat je kijkt naar waar je deze verwachting misschien ook op de ander legt. Want zodra je dit doet, is de kans op teleurstelling groot. Bij anderen is er meestal namelijk geen sprake van onwil, maar van onmacht. Vaak wil de ander jou wel bijhouden, maar dat lukt simpelweg niet. Dan kun je wel verwachten dat iemand ziet wat jij ziet, maar je legt hiermee vooral een grote druk op de ander en op jullie relatie. Dit kan leiden tot een verslechtering van de relatie en zelfs tot conflicten.
Om teleurstelling en frustratie te voorkomen is het daarom belangrijk dat je de verwachtingen gaat managen die jij hebt over een ander. En het is goed om te kijken waar jij jezelf onafhankelijk kan maken van de snelheid van de ander. Heb je bijvoorbeeld steeds het gevoel op de rem te staan omdat je moet wachten op een ander en totdat hij of zij iets gedaan heeft? Onderzoek dan wat jij kunt doen in de wachttijd. Denk aan het wegwerken van een aantal to do’s of aan het uitzoeken van iets anders. Soms kun je namelijk de ander niet sneller laten gaan, maar je kunt dan wel jouw tijd efficiënt en nuttig besteden. Dat voorkomt dat je jezelf niet zit op te vreten omdat iets te lang duurt.
Maak het daarnaast ook bespreekbaar met de mensen om je heen. Overleg samen wat een goede verdeling is qua taken en wat mensen zelf verwachten qua tijd die ze ermee bezig zijn. In een werksituatie kan dat bijvoorbeeld zijn dat je afspreekt dat jouw collega taak A gaat doen en jij taak B in de tussentijd en dat jij daarna A en B samenvoegt.
In een privésituatie kan dit bijvoorbeeld zijn dat je vraagt: ‘Hoe lang denk je nodig te hebben hiervoor?’ En vervolgens beslis jij dan wat je in die tijd gaat doen. Daarmee voorkom je dat je in een soort niemandsland blijft hangen waarin je gefrustreerd raakt van het wachten terwijl je het gevoel hebt tijd te verspillen.
Snel is niet altijd sneller, en niet altijd het juiste doel
Nog een laatste belangrijk punt. Dat je sneller bent, betekent niet altijd dat je alles snel moet doen. Soms is het nodig dat je ergens de tijd voorneemt. Soms is het goed om niet het meest efficiënt met je tijd om te gaan, maar om tijd te nemen voor de connectie met een ander en tijd om even een moment van bezinning te pakken.
Altijd maar snel willen drukt zwaar op jouw leven en op de levens van de mensen om je heen. En het staat je in de weg van het ook kunnen genieten van het leven. Als je altijd maar snel wilt, verlies je uit het oog wat er zich allemaal afspeelt in de traagheid.
En onthoud dat jij op de korte termijn in je eentje waarschijnlijk sneller gaat, maar zo cliché als het klinkt, zo waar is: samen kom je verder.
Wat kun je doen?
Realiseer je dat je op bepaalde vlakken sneller zult zijn, denken en zien dan anderen. En verwacht van hen dan niet hetzelfde. Herken dat jij hier mooie gaven in hebt en kijk waar je deze kunt benutten. Zoek ook mensen op die wel in jouw snelheid mee kunnen denken. Als je deze mensen bijvoorbeeld op werkgebied mist, kan het al veel schelen als je ze op privégebied wel hebt.
Kijk hoe jij jouw tijd zo kunt benutten dat je niet het gevoel hebt dat je steeds moet wachten op de ander. En maak bespreekbaar wat voor jullie beiden een reële tijdsinschatting is. Geef mensen dan ook nog net iets extra tijd. Soms willen mensen je een plezier doen door de tijd lager in te schatten dan ze eigenlijk nodig hebben, en dan sta je straks alsnog te wachten.
—
Ga jij vaak sneller dan de rest? Laat je het weten onder deze blog?
—
Yes, ik wil graag dat e-book! Je ontvangt dan ook de wekelijkse HB-updates gemakkelijk in je mail.
Heb je de masterclass over hoogbegaafdheid al gevolgd? Je kunt gratis deelnemen en je hier aanmelden voor de eerstvolgende.
Comments 49
Herkenbaar verhaal!
Ik neem hiervoor altijd de zandbak vergelijking (hoewel mensen dat vaak erg negatief vinden of ervaren).
Voor mij voelt het vaak alsof de wereld om mij heen nog in de zandbak zit te klooien.
Terwijl ik inmiddels of al mooie zandkastelen aan het bouwen ben, of inmiddels al toe ben aan rekenen en schrijven.
Die zandbak heb ik inmiddels wel al gezien.
Sterker nog, die zandbak kende ik al na een paar weken, vervolgens heb ik nog het geduld opgebracht om mezelf maar bezig te houden in die zandbak met andere projecten, maar inmiddels is dat geduld ook wel een beetje op aan het raken.
Hallo, Heel herkenbaar……door de jaren heen ,niet wetend dat ik HB was vaak gefrustreerd geweest.
Het werd afgedaan als anders zijn, ongeduldig en zelfs verwent.
Waar het niet dat mijn creatieve ideeën en doelen steeds door mezelf onder handen werden genomen.
De realisaties van mijn ideeën en vernieuwingen waarvan ik het eindresultaat al zag werden niet altijd begrepen dus zette ik zelf mijn schouders eronder.
Na jaren als ondernemer werd ik door omstandigheden gedwongen als werknemer aan de slag te gaan.
De creativiteit die eerst dankbaar onthaalt werd bleek achteraf een last. Meer inzicht als een baas krijgen daar worden ze niet blij van en ik ook niet. Meermaals kwam ik ongelukkig en gefrustreerd terug. Initiatief nemen dat mocht niet en ik snapte er niks van. Ik vulde in waar anderen tekort schoten en nog was het niet goed,
Een paar jaar en enkele jobs later besliste ik te stoppen voor mezelf en mijn gemoedsrust.
Intussen een leeftijd bereikt dat dat wel kon ,maar de onrust bleef.
Genieten was en is nog steeds moeilijk . Er is altijd wel iets dat aan verandering toe is zowel in als rond het huis.
Wegens weinig feedback want anderen vinden het wel goed zo deed ik vaak zware werken in mijn eentje.
Het project zat in mijn hoofd en moest er uit. Mijn HB maakte dat ik veel realiseerde met weinig of geen geld .
Ik kon dan ook niet begrijpen dan na zo een periode anderen jaloers konden zijn. Vaak kreeg ik de opmerking als ik erna zo doodmoe en buiten strijd was de opmerking,, tja jij wil ook zo véél,,
Intussen ben ik 59 en is mijn creatieve brein nog steeds niet aan banden gelegd maar mijn fysieke lichaam wel.
Daar loop ik weleens tegenaan en dan bedenk ik dat het fantastisch zou geweest zijn dit inzicht en wetenschap van Adrienne eerder te hebben geweten .Misschien had ik dan een balans kunnen vinden. Nu voel ik me vaak uitgeput.
Lieve groetjes,
Lieve Marcella,
Jouw verhaal lijkt voor mij een spiegel, ookal ben ik pas 34!
Momenteel merk ik ook overal op dat mensen me niet begrijpen, dat ik met 1001 projecten in mijn hoofd zit, die ik zo snel en goedkoop mogelijk wil oplossen. Echter krijg ik ook veelal te horen dat ik TE druk ben, TE veeleisend, TE veel wil,…
Ik heb via therapie al wat meer mezelf leren kennen en ga me nu laten testen op HB. Hopelijk brengt het iets op, maar wat ik bij Adrienne lees, klinkt zo vertrouwd en zo bekend! Ik hoop meer steun en begrip te kunnen vinden zowel voor mezelf als hoe ik me moet gedragen naar de omgeving toe.
Echter hoop ik ook dat ik kan leren aangeven hoe ze MIJ kunnen helpen, want overal is het hetzelfde liedje, JIJ moet je veranderen, JIJ moet je maar verlagen / aanpassen… dat is zo vervelend 🙁
Groetjes
Bea
Beste Liena,
is het niet zonde om de wereld te ontvluchten en alleen ’s nachts te leven? Mis je daardoor niet heel veel? Ik probeer me ervan bewust te zijn wanneer ik weer ’te snel’ wil en denk en ga en zie het als een persoonlijk groeiproces om, zoals Adrienne beschrijft, het schurende gevoel van frustratie te mitigeren. Dat lukt niet altijd, maar steeds beter en als het lukt geeft dat een gevoel van succes en verbondenheid.
Hi Oscar,
Zie mijn reactie hieronder, bij mijn OG comment.
🙂
Heel herkenbaar en zeker waar dat je met ‘snel(ler)’ soms vergeet om in het nu te leven en in het nu te denken en voelen. Ik merk bij mij wel een verschil met de tijd dat ik voor de klas stond. Dan kon ik echt de rust en tijd nemen om ervoor te zorgen dat leerlingen de lesstof beheersten. Ik bedacht dan allerlei manieren om de lesstof over te brengen totdat iedereen de stof begreep. In privé situaties kan ik erg ongeduldig zijn, behalve bij mijn kinderen dan kan ik weer ontzettend geduldig zijn. Grappig dat ik daar toch een soort onderscheid in maak
Author
Fijn dat je reageert Marije.
Hai allemaal
Heel herkenbaar. Voor mij heeft het geholpen om te kijken wat handelen vanuit rust, tijd en bedachten manieren concreet in hield voor mijn handelen en acties. Door deze bewustwording kon ik het “vertalen” naar situaties waar ik het onderscheid maakte. Wat ik had daar zelf last van. Misschien kan het jou ook helpen. Het is zo fijn om je talenten en kwaliteiten te kunnen gebruiken en daar energie mee te genereren.
Hi Adrienne,
Ik heb je podcast geluisterd en waar ik me het meest in herkende en ook vreselijk om moest lachen, was het moment dat je “naar binnen stormde en zei: ‘Welke debiel heeft dit bedacht?! Dit gaat helemaal nergens over’ ….”
Dat ben ik ten voeten uit. Maar daarbij heb ik ook wel een niet zo gangbare vorm van humor en ben ik absoluut niet P.C..
Ik denk hardop en zeg wat ik denk. Plus: I say what I mean and I mean what I say. People either love me or hate me. What they see is what they get. Ik ben eerlijk en oprecht. Ik krijg wel te horen dat ik af en toe pijnlijk eerlijk ben. Maar liever dat dan een gevalletje “mening-nietus” en een ruggengraat van nat plee papier. Daarbij kan ik geen gedachten lezen, dus doe je mond open! Maar ik ben super adrem …. en blijkbaar beangstigend 🙁
Werksituaties heb ik niet meer. Ik merk mijn verschillen met anderen vooral in de wereld buiten. Contact met anderen. En het blijft frustrerend om constant tegen muren aan te lopen.
Ik ben ’s nachts gaan leven, zodat ik die prikkels niet meekrijg en m’n agressie niet de overhand krijg.
Het besef dat ik zo anders denk, voel, praat en handel dan “de meesten” vind ik heel moeilijk te begrijpen. En als ik ergens een hekel aan heb, is het als ik iets niet begrijp.
….. moedeloos
Author
🙂 dankjewel voor je reactie. Het is een proces van naar jezelf op zoek gaan. De persoon die je wilt zijn vormgeven en jouw blauwdruk helder maken helpt daarbij. Heb je al eens een gratis online Masterclass kunnen volgen? Je bent echt welkom. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Hi Adrienne,
Ja, ik had je uitnodiging voor de online Masterclass gevonden in de vorige blog. Ik heb er nog niet naar gekeken. Ik heb de laatste tijd niets dan crap in m’n leven. Daar vraag ik niet om, maar het komt op mijn pad en ik moet er toch mee dealen. Het gaat niet zo goed met me.
Maar ik houd het in mijn achterhoofd, Dank je wel 🙂
Hoi Liena,
Zo herkenbaar…
Tegen muren aanlopen. Zo noem ik het ook altijd.
En ’s nachts leven…
Zonde van mijn kwaliteiten en enthousiasme, maar ik zie ook geen kansen meer om dit in te zetten. Erg jammer.
Heb jij er vrede mee?
Groetjes Annelies
Hi Annelies,
Ik heb er op zich wel vrede mee.
Ik zet mijn kwaliteiten en passie in voor mijn eigen “projecten”. Waar ik dan eindeloos research naar doe online, tot ik tevreden ben met de kennis die ik heb opgedaan. En dan ga ik weer naar een ander project waar ik me op focus.
Ik verveel me in ieder geval nooit.
De laatste tijd gaat het niet zo lekker en lopen mijn tijden in het idiote. Ik moet nu nog steeds naar bed toe … en voor mij wordt het pas de volgende dag, als ik wakker word. Hoort bij mijn depressie…
Maar ik zeg altijd: al is het jankend op m’n knieën, ik kom er wel 😉
Groetjes, Liena
Beste Liena,
is het niet zonde om de wereld te ontvluchten en alleen ’s nachts te leven? Mis je daardoor niet heel veel? Ik probeer me ervan bewust te zijn wanneer ik weer ’te snel’ wil en denk en ga en zie het als een persoonlijk groeiproces om, zoals Adrienne beschrijft, het schurende gevoel van frustratie te mitigeren. Dat lukt niet altijd, maar steeds beter en als het lukt geeft dat een gevoel van succes en verbondenheid.
Hi Oscar,
Ach, wat is zonde? De wereld zoals deze op dit moment is, is toch al geen feest. En terug gaan naar hoe het was, dat gaat niet meer gebeuren. Ook al zien mensen dat grotere plaatje ook niet. Wat jammer is.
Dus ik mis niet zo veel voor mijn gevoel. En ik houd van de rust ’s nachts. Ook al begint dat nu al om 21.00u natuurlijk.
Hmm, “verbondenheid” … dat heb ik maar zeer zelden. En met de enkeling met wie ik verbondenheid voel, die koester ik enorm. En ben ik ook erg dankbaar voor.
Ik ben blij voor je dat het je lukt om te groeien en het gevoel van succes en verbondenheid te ervaren. 🙂
Goed weekend en dank je voor je reactie.
Dag Liena, Ik weet niet hoe jouw leven was voor je snachts ging leven. Toch wil ik je iets van mijn leertocht in het leven meegeven. Op het moment dat je snachts gaat leven en dus overdag slaapt krijg je veel te weinig daglicht binnen. Dat verstoort je bioritme en je krijgt een enorm tekort aan Vit D wat op zich al oorzaak van depressie is. Ik heb zelf een daglichtbril gekocht omdat ik in de winter al te weinig zonlicht krijg en een winterdepressie op de loer ligt. Met mindfulness leer je om je gedachten te aanschouwen en met wat afstand te kijken naar wat die gedachten met je doen (jij bent niet je gedachten) en hoe je onderscheidt kunt maken tussen helpende en niet-helpende gedachten. Het leven in het hier en nu (De kracht van het Nu) heeft mij veel rust in mijn hoofd gebracht. Dat je anders bent dan de anderen komt omdat jouw brein nu eenmaal op een andere manier kijkt, ervaart, informatie verwerkt. Daar valt verder weinig aan te begrijpen. Het is. Ben je wel eens naar een HB cafe geweest? De plek om gelijkdenkenden tegen te komen. Ik hoop dat je iets kunt met mijn reactie. Ik gun je wat meer levensvreugde.
Hoewel dus wel meestal sneller met denken en zaken doorzien heb ik niet de indruk van mijzelf als “sneller willen zijn”.
Het is gewoon zo dat wanneer je meer overzicht hebt over wat te doen en wat te verwachten je dan ook veel sneller en efficiënter datgene aan kunt pakken.
Het komt soms ook voor dat ik geen pasklaar antwoord of oplossing heb, wat ik dan doe is het probleem laten voor wat het is op dat moment (indien mogelijk natuurlijk) totdat de “inspiratie” er is om het aan te pakken en dan gaat het ook binnen no-time vaak als vanzelf.
Moet het probleem direct aangepakt worden zonder dat ik op dat moment weet hoe of wat dan is het “gewoon beginnen” en naarmate het proces komen er dan vanzelf wel weer oplossingen voorbij…………
Author
Dankjewel voor het delen van je reactie Willie.
Dag Willie,
Wat je schrijft, is zo herkenbaar.
Ik wil niet “sneller zijn”, ik wil niet “beter zijn”, ik wil niet “slimmer zijn”, maar soms ineens zie je heel veel mogelijkheden voor een oplossing van een probleem. Soms ook niet, maar zoals je zegt, even aan de kant schuiven en dan komt er wel inspiratie.
Alleen het overbrengen op anderen, daar heb ik het moeilijk mee.
Nu elke dag een stapje verder, elke dag een stapje leren..
Groetjes en bedankt voor de herkenning!
Herkenbaar. Ik heb mij zo aangepast dat ik niet eens meer snel durf te zijn of bang ben voor de gevolgen als ik wel snel ben. Met snel bedoel ik dan vooral snel beslissen en uitvoeren. Voor anderen lijken het roekeloze of impulsieve beslissingen. Voor mij liggen de beslissingen in het vervolg van iets waar ik al langer over nagedacht heb. Ik ben namelijk altijd aan het (vooruit)denken.
Zoooooo herkenbaar! Dan heb ik alle afwegingen al gemaakt, geplust en gemind, en missen anderen een stuk zorgvuldigheid, dat er weldegelijk is, maar verborgen voor de buitenwereld, omdat het hele proces zich in hoog tempo in mijn hoofd afspeelt.
Anderen vinden mij een dominant persoon met een te grote bewijsdrang. Daar herken ik me door mijn eigen bril bezien helemaal niet in. Ik ben juist sociaal en hulpvaardig, loop over van oplossingsgerichtheid. Maar door de bril van anderen bekeken ben ik een streber, iemand die alles naar zich toe harkt en zich overal (lees: ook ongevraagd) mee bemoeit. Iemand die geen of weinig ruimte laat voor anderen, die bovendien het gevoel hebben dat ze bij mij op hun tenen moeten lopen.
Ik had laatst een heel verhelderend gesprek met een collega. Die zei: “Jij bent zo goed in je werk, dat er voor anderen te weinig ruimte is om de dingen op hun eigen manier te doen”. Dat is pijnlijk om te horen, je doet andere mensen tekort en je talent is dus eigenlijk één grote handicap.
Ik ben ook bang om nog iets te zeggen of te vinden, want ik wil mijn collega’s niet langer voor het hoofd stoten. Het is me nu duidelijk waarom ze me liever mijden. Mijn streven om mijn werk zo goed mogelijk te doen, gaat ten koste van de bewegingsruimte en het werkplezier van anderen.
Jouw reactie, Petri, lijkt wel mijn verhaal. Enthousiasme en snel werken wordt gezien als bewijzen en bemoeien. Terwijl dat totaal niet is wat je bedoelt. Ik zie juist altijd alle overkoepelende lijnen en wil graag dat dit goed op elkaar wordt afgestemd. Dat betekent dat je eigen uitdaging dus een stapje terug moet om anderen de ruimte te geven. Mooi om anderen mee te nemen, dat doe ik ook graag. Maar ging mij wel vervelen. Dat frustreerde mij enorm. Daarom ben ik eigen ondernemer geworden. Mijn klanten zijn zo blij met de adviezen die ik hen geef. Ik zie vaak al wat zij niet zien of kunnen bedenken. En help hen zo sneller op weg. Voor mij een win-win situatie.
goede morgen
zo als ik dit lees komt dat mij bekend voor ,
doe waar u zich het best bij voelt
betrek collega’s bij beslissingen , en kijk hoe zij ergens een oplossing of aanpak voor hebben ,
vaak zijn er meer wegen die naar het zelfde toe gaan ,
het is het resultaat dat telt , en op deze manier blijft iedereen in zijn waarde ,
bespreek met de personen , wat de gezamelijke oplossing is , dan kan iedereen zijn idee en visie laten horen ,
geef aan wanneer iemand een goed punt heeft
en neem dat mee in het eind resultaat /beslissing , ook al had u dat zelf allang bedacht
daardoor zijn mensen niet angstig om met iedeen bij u te komen ,
en wat blijkt dan ,
die mensen hebben vaak ook hele goede ideeen ,
u kunt zelfs van hun nog leren ,
er is niet alleen zwart wit , met kleur word de dat een stuk vrolijker ,
een hele goede dag nog
Hoi Kees,
dank voor je reactie. zo denk ik er ook altijd over.
Mij overkomen niet snel dingen, ik zie veel aankomen. Maar voor anderen zijn het verrassingen wat in mijn ogen dan niet nodig was geweest.
gr Frans
Hoi Kees, dat herken ik! Ik overweeg soms wel een jaar voordat ik een stap zet,niet echt snel maar het zijn joekels van stappen die ik vervolgens helemaal kan uitwerken en als ik er iets overuit leg, ga ik TE snel. Maar dan is alles helder voor me.
Author
Fijn dat je reageert Kees. Het is een proces van naar jezelf op zoek gaan. De persoon die je wilt zijn vormgeven en jouw blauwdruk helder maken helpt daarbij. Heb je al eens een gratis online Masterclass kunnen volgen? Je bent echt welkom. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Hoi Kees,
Ik heb het laatste half jaar aanvaringen gehad met mijn directe collega omwille van “roekeloze of impulsieve” beslissingen. Maar zoals jij vertelt, ben ik er vaak ook al langer mee bezig. Nu dit is niet altijd 100% maar vaak komt er ineens een boost van inspiratie waardoor er verschillende paden openbreken. Zo moeilijk om dit over te brengen bij de collega’s zonder als bazig, betweterig te worden bestempeld.
Zo herkenbaar weer!
Christa’s vergelijking met “op de fiets moet HIJ wachten op mij” vind ik ook een mooi voorbeeld.
Ik doe ook altijd iets kleins erbij, terwijl ik wacht. Laatst was ik met een vriendin aan het schilderen. Zij wilde het tekeningetje waar ik mee bezig was “even” bekijken als voorbeeld. Terwijl ik daar op wachtte, tekende ik een bos bloemen die stralend in het zonnetje stond op de tafel. Kleurtje erbij. In tien minuten klaar!
Die heb ik nu als verjaardagskaart aan mijn dochter gestuurd. Daar had ik veel plezier van, in plaats van de frustratie door het wachten.
Ook heb ik, dankzij de filosofietjes en adviezen van Adrienne , veel plezier van het “vervangen” van de mensen die mij omringen. Heb er eens kritisch naar gekeken…oei…wat stak ik veel tijd en energie in veel mensen waar ik eigenlijk niks van terug kreeg!!
Heerlijk om weer ruimte te krijgen, nee te leren zeggen en…nieuwe lieve mensen binnen te kunnen halen in mijn leven die met me mee kunnen denken en voelen! In mijn leven dat steeds meer MIJN leven wordt!! Genieten!! Dankjewel Adrienne.
Author
Wat fijn om te lezen Marijke. Het is heel waardevol voor ons (mij en mijn team) dat je dit met ons deelt. Ik ga jouw reactie ook doorzetten naar het team. Nogmaals bedankt voor het delen.
Dat wachten en vertragen ben ik helemaal gewend. Waar ik echt veel last van heb is dat discussiëren niet lukt. Ik zeg iets, Piet denkt iets anders, ik leg Piet uit waarom ik het niet met hem eens ben (want wat hij zegt dat had ik meestal al wel voorzien en overdacht) en binnen de kortste keren zegt Piet dat ik altijd wil ‘winnen’ en is de discussie voorbij – hij boos, ik boos…
Ik hoef helemaal niet te ‘winnen’, maar wordt Piet er beter van als ik mijn mond houd als hij iets zegt dat gewoon niet klopt? En vaak krijg ik ook wel gelijk, achteraf, soms maanden later. Dan gaat het toch zoals dacht dat het moest. Maar ik zeg nooit ‘ik zei het toch’ en hij zegt nooit ‘je had toch gelijk’.
Dus meestal zeg ik maar niets. En besteed ik mijn talenten aan het zoeken naar manieren om ondanks Piet iets voor elkaar te krijgen, in plaats van met Piet. Ben ik in elk geval lekker bezig…
“Piet denkt iets anders, ik leg Piet uit waarom ik het niet met hem eens ben (….)”
Hallo Antoinette,
Heel herkenbaar. Waarschijnlijk raakt Piet dan gefrustreerd omdat jij verbaal sterker bent (en gelijk hebt), en uit hij deze frustratie door te zeggen dat jij ‘altijd moet winnen’.
Ik probeer dit te omzeilen door nieuwsgierig te zijn en verder door te vragen naar Piet’s ideeen. Allereerst helpt een gemeenschappelijk doel of gemeenschappelijk belang vaak als startpunt, dat probeer ik te vinden. Daarnaast probeer ik in Piet’s ideeen mogelijkheden/kanten te zien waar ik nog niet aan gedacht had.
Als ik nl. zou uitleggen waarom ik het niet met hem eens ben, dan blijf ik in mijn eigen zienswijze steken en zal ik vaak inderdaad op argumenten ‘winnen’, maar daar kom je niet verder mee: dan heb ik er zelf niks van opgestoken, Piet is boos en we voelen ons allebei onbegrepen en niet gehoord.
Ik heb van een coach geleerd om sneller dingen los te laten als ik ze toch niet kan veranderen.. dus ik probeer te negeren dat ik ergens gefrustreerd over ben. Ik leg de lat voor mijzelf blijkbaar hoog en in mijn onderbewuste verwacht ik ook van anderen dat zij dat doen. Als ik dat dat niet zo is, krijg ik toch wat minder respect voor hen. Als ik dan merk dat die mensen net zo veel of soms zelfs meer waardering krijgen dan ik, dan raakt mij dat. Dan blijf ik maar denken en overdenken en als ik steeds tot de conclusie kom dat dat niet eerlijk is, dan kán ik het gewoon niet loslaten.. want ik heb altijd graag dat iets klopt en wil graag ook dat er een optimaal resultaat is. Het loslaten blijkt dus niet altijd de juiste oplossing… als het te belangrijk voor me is, moet ik dus inderdaad beter leren communiceren….en dat is inderdaad makkelijker gezegd dan gedaan. Ik dacht altijd: als de ander het niet ziet heb ik het dus niet goed uitgelegd en probeerde ik het nog simpeler uit te leggen.. maar ik denk dat het soms ook zo is dat men er moeite mee heeft om jou steeds maar weer gelijk te moeten geven.. je kunt het nog zo goed uitleggen, maar het is geen garantie dat men je idee gaat omarmen. Door op een andere (betere manier) te leren communiceren gaat het mij hopelijk vaker lukken om verbinding te creeren en mensen enthousiast te krijgen voor mijn ideeen.
Overigens op deze plek nogmaals complimenten voor het mooie interview. Ik vond dat je zo bondig en helder formuleerde hoe je erachter kwam dat je HB was en wat de kenmerken zijn en tegen welke problemen mensen met HB aanlopen. Dat er vaak misdiagnoses zijn. Het continue twijfelen aan jezelf iedere keer dat je merkt dat je anders bent, dat heeft mij in mijn jonge jaren zoveel verdriet gedaan en in mijn latere jaren inderdaad ook een paar keer (heftige) problemen op mijn werk opgeleverd.. zo zonde. Ik hoop dat mensen die HB zijn er vroeger achter komen dan ik, dat scheelt ze hopelijk veel verdriet. Ik heb overigens mijzelf gediagnosticeerd als HB omdat ik echt alles zó erg herken (IQ valt overigens maar net binnen de definitie van HB). En nadat ik aanvankelijk een soort trots gevoel had, vind ik het toch ergens toch ook een hele belasting om het te zijn. Ik pieker meer dan mij lief is en voel me vaak niet begrepen, maar door het lezen van blogs en herkenbare verhalen van mede ‘slachtoffers’ ga ik het hopelijk steeds minder als een handicap zien.
Erg herkenbaar. Ik probeer ook altijd onwegen te vinden, maar dat slurpt wel de nodige energie.
Author
Bespreek de stappen die je hebt gezet in je hoofd. Laat zien hoe je ergens toe bent gekomen, waarom je dat denkt. Oordeel niet over de mensen die jou niet begrijpen. Kijk hoe je samen een taal kunt vinden die je beiden spreekt en begrijpt. Investeer in de communicatie met anderen. Het is geen onwil van de ander, maar wat jij ziet is niet vanzelfsprekend.
Heel bijzonder, jou voorbeeld van discussiëren omschrijft ongeveer mijn hele leven.
Zowel op persoonlijk niveau als op professioneel niveau.
Vooral inderdaad frustrerend om maanden of soms jaren (!) later te horen dat je toch gelijk had.
Het gaat mij idd nooit om wie er gelijk heeft, dat interesseert mij geen ene moer.
Desnoods heb ik totaal ongelijk, ook prima.
Het gaat bij mij altijd om de oplossing, bij voorkeur wel een met de juiste onderbouwing.
Veel mensen zien blijkbaar een discussie toch als iets persoonlijks of anderzijds als meer een bezigheid.
In dezelfde gedachte als “meedoen is belangrijker”.
Ik noem het discussiëren om het discussiëren, om vervolgens nergens verder te komen dan waar je begonnen was.
Heb ik persoonlijk niks mee, evenmin als met mensen die er een bepaalde status aan verbinden.
Zeker herkenbaar, maar wat als je niet werkt in de juiste omgeving en met de juiste mensen, dat mag je geduld nog zo groot zijn, ik vind het dan eerder een valkuil om te gaan vertragen want soms is het gewoonweg frustrerend dat je niet met een groep bv snel kan schakelen en vaak zit er ook onbegrip binnen de organisatie of het team waardoor jij niet altijd moet gaan aanpassen vind ik. Binnen organisaties vind ik dat nog steeds lastig, want organisaties gaan al zeker niet snel en veranderen niet graag.
Author
Dankjewel voor je reactie Katrijn. Ga aan de slag met het helder maken van wat jij nodig hebt in jouw werk. Wat jouw werkvoorwaarden zijn. Denk hierbij aan hoe jouw ideale werkplek eruitziet, welke taken en activiteiten het meest bij jou passen en hoe je met jouw collega’s, baas en ondergeschikten wilt samenwerken. Denk ook na over jouw ideale werkdag, hoe ziet die eruit voor jou? En denk na over wat je nodig hebt om jouw unieke gaven te kunnen gaan inzetten. Kijk vervolgens wat je nu al kunt doen om dichterbij dat eindplaatje te komen. Misschien heb je iets aan dit e-book en deze blog. https://giftedpeople.eu/gratis-ebook-werk-dat-past/
Dank je wel! Ga ik doen.
Zo herkenbaar, ga idd te snel en ben al 5 stappen verder terwijl de ander nog bij punt 1 is…..
Soms word ik niet begrepen en vinden ze mij druk en chaotisch maar dat komt omdat ik zoveel tegelijk wil en kan doen?
Author
Fijn dat je reageert Anita. Ik hoop dat je iets kunt met de punten uit het blog. Dat wat jou anders, intens en snel maakt, is waar jij een unieke waarde te bieden hebt. En hoe het tot uiting komt is altijd in samenspel met jouw omgeving. Zorg er daarom voor dat je weet hoe je snel bent en in welke omgevingen dat op een positieve wijze tot uiting kan komen.
Zorg er daarnaast voor dat je voor jezelf een plan hebt over de gebieden waarop jij jezelf steeds verder kunt uitdagen. En dat je op zoek gaat naar omgevingen met gelijkgestemden. Je zult merken dat als je meer gelijkgestemden in jouw leven hebt, je de benodigde intellectuele prikkels vindt die voorkomen dat je snel uitgekeken raakt. En de relaties die je al hebt, worden steviger omdat je in het totaalplaatje voldoende geprikkeld wordt.
Ik heb een ander probleem, dat je misschien ook al wel aangekaart hebt, Adrienne: ik denk wel snel, maar daardoor zie ik ook alle obstakels tegelijk (die de anderen niet (kunnen) zien), en dat kan dan juist verlammend werken. Anderen willen dan sneller gaan, terwijl ik het gevoel heb dat ik eerst al die scenario’s mét hun gevolgen goed bekeken moet hebben, vooraleer ik een keuze maak in de te volgen strategie.
Ik zie daar het ‘domme’ van in, maar ik kan dat niet zomaar naast mij neerleggen…
goede middag
ik denk dat als iedereen zijn idee voorlegt , er met zn allen gekeken moet worden welk idee het meest succesvol is ,
en ook mogen de mensen aangeven ,
waar ze denken dat er problemen kunnen ontstaan
u kunt dan ook aangeven waarom sommige ideeen niet gaan werken en waarom ,
dat werkt beter dan te zeggen ,
dat gaat hem niet worden ,
geef aan welke obstakels je ziet , en ga met zn allen , ook u , deze oplossen ,
dan heb je met het hele team zamengewerkt , iedereen heeft er aan bijgedragen , iedereen blij en geen frustraties
Author
Als mens kijken we steeds vanuit onze eigen kaders en realiteit. We kunnen alleen ervaren wat wij zelf ervaren en de aanname is dan snel gemaakt dat dit bij een ander ook zo werkt. Maar als hoogbegaafde ben je in bepaalde opzichten toch echt fundamenteel anders. Dat anders-zijn is soms moeilijk onder woorden te brengen, het is vooral iets wat je zelf diep van binnen ervaart. Ik omschrijf het onder andere als het gevoel hebben dat je een net iets andere taal spreekt dan de mensen om je heen. Of dat je vanaf een andere hoek naar een situatie staat te kijken. En wanneer je dit voor jezelf begrijpt, wordt het makkelijker om te zien hoe je anders bent dan de mensen in jouw omgeving. Dan wordt het ook makkelijker om met elkaar een gezamenlijke taal te vinden. En dan wordt het ook makkelijker om vanuit de verschillende hoeken van waaruit we kijken een gezamenlijke visie te creëren die elkaar aanvult.
Als hoogbegaafde merk je bijvoorbeeld in sociale situaties vaak dat de mensen om je heen zich goed kunnen vinden in een bepaalde aanpak terwijl jij een geheel andere zienswijze hebt. Daar waar negen mensen zeggen: ‘Hier gaan we rechts’, ben jij de enige die dan denkt dat het links moet zijn. Jij ziet bepaalde problemen al van een afstand aankomen terwijl de mensen om je heen dat steeds maar niet lijken te zien.
Als anderen niet zien wat jij ziet, kun je frustratie en een gevoel van machteloosheid gaan ervaren. Het kan er ook voor zorgen dat je steeds meer de conclusie trekt dat de meerderheid het wel beter zal weten, en dat wat jij zelf denkt daarom onjuist is. Uiteraard heeft dit een negatief effect op je zelfvertrouwen. Het kan er bovendien toe leiden dat je aan jezelf gaat twijfelen, jezelf misschien “dom” gaat vinden en dat je het vertrouwen in je eigen intuïtie verliest. Je gaat de overtuiging ontwikkelen dat je maar beter niet kunt zeggen wat je ziet of denkt. En als gevolg kun je jouw unieke zienswijze en jouw unieke kwaliteiten niet inzetten.
Weet ook dat als jij met bepaalde (unieke/vooruitstrevende) ideeën of zienswijzen komt, niet iedereen gelijk zal begrijpen wat je bedoelt of zien wat jij ziet. Het is aan jou om het dan toch in beweging te gaan zetten want zodra er iets tot stand komt, kunnen anderen zien wat je hebt bedoelt. Dan ga je merken dat mensen gemakkelijker gaan aanhaken. Het is nodig dat je gaat oefenen met het krijgen en versterken van het vertrouwen in jezelf en dat je meer gaat vertrouwen op jouw eigen intuïtie.
Zoals meestal zijn jouw blogs een feest ver herkenning. Mijn snelheid leidt ook tot ongeduld en ongedurigheid waar ik best wel last van heb. Ik zie nog niet zo lang in waardoor dit eigenlijk wordt veroorzaakt. Anderen zullen niet gaan versnellen, ik moet verlangzamen of inderdaad de wachttijd efficiënt benutten. Ik heb daarom ook maar het concept langzamer luisteren bedacht.
Author
Dankjewel Mario voor je reactie.
Boeiend, het werkt echt zo. Het lukt me steeds beter, maar stap 1 is wel de bewustwording. Wat mij helpt is de gedachte dat mijn man me ook niet moet vragen hem op de fiets bij te houden, dat gaat nou eenmaal niet! Dus hij zal moeten wachten of zijn tempo aanpassen en bij andere dingen zal ik dat moeten doen….
Author
🙂 dankjewel voor je reactie Christa.
Grappig om te lezen en herkenbaar, hoewel het bij met name zit in de snelheid van denken waarbij ik stappen als vanzelfsprekend zie die andere niet begrijpen. Ik ben dan al 5 stappen verder, maar vergeet uit te leggen waarom ik bepaalde keuzes heb gemaakt omdat ik ze als “logisch” zie, waardoor ik mensen niet meekrijg met mijn plannen. Totdat ik uitleg waarom (oeps, vergeten dus), maar dat vind ik dan weer vertragend werken en irritant.
Author
Precies, neem mensen daarom mee in jouw denkwijze. Teken het uit of leg het stap voor stap uit. Dan ga je merken dat mensen gemakkelijker gaan aanhaken. Het is nodig dat je gaat oefenen met het krijgen en versterken van het vertrouwen in jezelf en dat je meer gaat vertrouwen op jouw eigen intuïtie.