Tijdens mijn studie haalde ik hoge cijfers. Maar dat was natuurlijk hard werken. Zo slim vond ik mezelf niet. En het was ook mazzel. Want tijdens de tentamens werden precies de juiste vragen gesteld. En bij het nakijken van mijn projecten hadden mijn docenten natuurlijk net een goede bui. Want weet je, als ik zo slim was, dan had ik niet zo hard hoeven werken. Toch?
Dat is te makkelijk
Aan de andere kant vond ik veel dingen heel makkelijk. Zo makkelijk dat ik dacht dat ik het misschien niet goed deed. Want ik zag anderen bijvoorbeeld tijdens tentamens zwoegen en hard werken terwijl ik bij mezelf dacht dat ik weer zo’n mazzel had omdat ze precies de juiste vragen stelden. En die anderen waren nog bezig terwijl ik al klaar was. Dan begon ik te twijfelen. Had ik wel alle vragen beantwoord? Had ik überhaupt wel alle vragen gekregen, miste ik niet nog een blaadje?
In mijn wereld waren dingen over het algemeen moeilijk. Of beter gezegd, ik maakte het mezelf vooral heel moeilijk. Ik stond inmiddels bekend om mijn uitzonderlijke prestaties en dat werd onderdeel van mijn identiteit. Dat bracht natuurlijk weer een hoop extra stress mee, want daar moest ik aan blijven voldoen. Hele dagen bracht ik door in mijn kleine slaapkamer met het leren en maken van opdrachten. Ik mocht niet falen. Ik kon niet falen, want dan zou iedereen zien dat ik niet zo slim was.
Dat zorgde ervoor dat ik ook de hele tijd op mijn hoede was. Ook tijdens mijn bijbaantjes was ik bang om fouten te maken. Dus controleerde ik alles wat ik deed. En daarna controleerde ik het nog een keer. Als de dood was ik dat mensen zouden denken dat ik helemaal niet wist waar ik mee bezig was. Dat ik maar wat deed. Terwijl ik aan de andere kant dondersgoed wist waar ik mee bezig was en hoe iets in elkaar zat. Na 1 keer zien, kon ik het meestal al zelf.
Zelfs als hoogbegaafde moet je oefenen en hard werken
Wanneer je als hoogbegaafde de juiste inzichten over jezelf mist, ga je al snel aan jezelf twijfelen. Heb ik ook heel lang gedaan. Maar vinden dat je dom bent, “want anders zou alles toch zo veel makkelijker gaan”, is best een nare overtuiging om te hebben. Dan plaats je jezelf ook ver beneden je niveau en ben je geneigd om dingen te doen die veel te makkelijk voor je zijn. Dan word je steeds maar niet passend uitgedaagd en zit je je vooral vaak te vervelen.
Ik kom ook nog vaak hoogbegaafden tegen die er van overtuigd zijn dat ze niet slim genoeg zijn om hoogbegaafd te zijn. En dat is zonde. Want ergens hard voor moeten werken of moeten oefenen om iets te kunnen, betekent niet dat je dom bent. Als hoogbegaafde heb je veel dingen snel in de vingers, maar sommige dingen ook niet. Je bent niet overal goed in en soms moet je er echt gewoon je best voor doen. Dat staat los van jouw intelligentie en staat je in de weg van het vinden van passende uitdaging en het ontwikkelen van jouw kwaliteiten.
Durf vooral ook los te laten van waar je denkt aan te moeten voldoen. Want de druk die dat meebrengt, staat je in de weg van jouw levensplezier, en het maakt het juist moeilijker om het beste uit jezelf te halen. Gun het jezelf om fouten te maken, om niet alles te kunnen en om toe te geven dat je het soms ook gewoon even niet weet.
Ken je iemand voor wie deze blog interessant kan zijn? Delen mag, graag zelfs.
Heb jij mijn E-book over hoogbegaafdheid al gelezen?
Die kun je hier gratis aanvragen!
