In één van mijn kantoorbanen heb ik mezelf oprecht afgevraagd: wat doen al die mensen de hele dag? Ik had bijna nooit meer dan een halve dag nodig en soms deed ik de hele dag niets en ramde ik van 17.00 tot 18.00 uur alles eruit, omdat het dan heerlijk rustig was en ik nul afleiding had.
Eerst dacht ik dat ik misschien gewoon te weinig werk had, maar dat bleek vergelijkbaar te zijn met het werk van collega’s. Toen dacht ik dat zij misschien vaker of meer pauze hielden. Maar ik bleek zelf de meeste pauze te nemen… Fascinerend vond ik het. Zo moeilijk en veel was dit werk toch helemaal niet?
Ik weet nog goed dat ik op kantoor zat en op de momenten van verveling mijn beeldscherm een beetje draaide zodat niemand kon zien wat ik aan het doen was. En vervolgens dwaalde ik dan een halve dag rond op Facebook tot iemand weer een opdrachtje voor me had.
Ik weet ook nog goed hoe ik dagelijks net na de lunch achter mijn computer zat, terwijl ik heel hard mijn best moest doen om niet in slaap te knikkebollen. Als dat niet ergens wegstoffen is, weet ik het ook niet meer.
Logischerwijs hield ik het op dit soort werkplekken niet lang vol. Het werd zo dodelijk saai dat ik op een bepaald moment er echt het nut niet meer van kon inzien. Dus besloot ik het dan weer ergens anders te proberen. Niet geheel onverwachts liep ik daar weer tegen soortgelijke zaken aan. Je neemt jezelf natuurlijk altijd gewoon mee.
Als HB’er ben je anders bedraad, denk je sneller en soms doe je ook sneller. Daardoor heb je bijvoorbeeld je werk eerder klaar dan collega’s en daardoor ga jij soms als een razende door de to-do’s heen terwijl je collega’s er uren langer mee bezig zijn.
Soms zul je merken dat hier vanuit collega’s ook jaloezie door ontstaat. En onbedoeld kun je hen het gevoel geven dat zij niet goed of snel genoeg hun werk doen, als jij steeds al veel eerder klaar bent. Daarmee komt de angst tot stand dat zij daarop door jullie leidinggevende afgerekend gaan worden en dat wordt jou dan aangerekend.
Je hebt het daarnaast nodig om intellectueel geprikkeld, gevoed en uitgedaagd te worden en als dat niet voldoende in je werk gebeurt, loop je het risico op verveling en uiteindelijk zelfs op een bore-out. En als je de onderliggende oorzaak niet oplost, dan blijf je steeds weer nieuw werk zoeken in de hoop dat je dan weer gevoed en geprikkeld wordt.
In de gratis introductie masterclass over hoogbegaafdheid deel ik over de vicieuze cirkel van nieuw werk. Een cirkel die ik zelf ook maar al te goed ken en een cirkel die lastig te doorbreken is als je zelf niet herkent dat je erin zit (als je de masterclass nog niet gezien hebt, meld je dan hier even aan).
Deze cirkel houdt in stand dat je steeds snel uitgekeken bent in werk en vervolgens dan nieuw werk zoekt om even weer die uitdaging en spanning te voelen. Wat vaak in het begin wel even het geval is, maar je vervalt ook net zo snel – en steeds sneller – weer in de saaie dagelijkse dingen waar je niet door geprikkeld wordt.
Daarom heb ik het in de masterclass ook over verdiepen in het verlengde van je blauwdruk. Daar ligt namelijk voor langere tijd de groei en uitdaging voor jou. Het voorkomt dat je eindeloos blijft jobhoppen en zorgt ervoor dat je jouw mooie gaven kunt inzetten, wat juist enorm veel plezier geeft. Wil je hier meer over weten? Bekijk dan zeker even de gratis Introductie Masterclass over Hoogbegaafdheid.
–
PS. Heb je de introductie masterclass al gezien? Bekijk dan de masterclass ‘Van Last naar Gave’. In deze masterclass ontdek je wat de drie hoofdredenen zijn dat je last krijgt van je hoogbegaafdheid en wat je kunt doen om juist de voordelen van je hoogbegaafdheid te kunnen benutten en ervaren, zodat je er vooral plezier van hebt. Aanmelden voor deze gratis masterclass kan hier.
PPS. Wil je meer weten over je blauwdruk? Download dan hier het gratis Insight Magazine.
