Toen ik nog veel werkte met hoogbegaafde jongeren hadden we soms ouders die vonden dat hun kind wel een beetje ‘diva-gedrag’ vertoonde. En in alle eerlijkheid, als je als buitenstaander keek naar de situatie, zonder kennis van hoogbegaafdheid, is het best logisch om dat te denken.
We hadden jongeren waarvan het eten gescheiden moest worden van elkaar. Aardappelen los. Groente los. Vlees en vis los. Want de mengeling van de structuren was te vervelend. Zodra de jus van de aardappelen overliep naar de groente, konden ze alles weggooien.
We hadden jongeren die de hele dag met een koptelefoon opliepen omdat het geluid anders te veel werd. We hadden jongeren die geen labels in hun shirt konden verdragen. En zo hadden we nog veel meer voorbeelden van gevoelige jongeren.
Één van onze belangrijkste taken destijds was dan ook het uitleggen aan ouders en andere betrokkenen dat deze zintuigelijke gevoeligheid geen aandachttrekkerij, ‘diva-gedrag’ of aanstel-gedrag is. Dat deze jongeren dit echt zo intens ervaren.
Zintuigelijke overprikkelbaarheid
Als jij jezelf herkent in de kenmerken van deze overprikkelbaarheid, zul je herkennen dat jouw zintuigen (zien, ruiken, voelen, aanraken, horen) intensiever werker. Dit heeft mooie voordelen, zoals dat je intens plezier kunt beleven aan bijv. muziek, taal, kunst, aanrakingen of eten. Maar kan ook vervelend zijn omdat je bijvoorbeeld in drukke omgevingen overprikkeld raakt.
Je kunt daarnaast bepaalde kledingstoffen intens irritant vinden. Bepaald licht kun je niet goed tolereren. Je kunt ook snel afgeleid raken door externe prikkels. En aan de andere kant kunnen bepaalde zintuigelijke prikkels juist een verslavend effect oproepen waardoor overmatig gedrag kan ontstaan.
Je kunt ook overdrijven
Door deze overprikkelbaarheid kun je dus bepaalde zintuigelijke waarnemingen intens ervaren. Voor een ander is het onmogelijk om te begrijpen hoe dat is en voelt. Daarom kan het best zijn dat iemand weleens tegen je heeft gezegd ‘Nou, nou, je kunt ook overdrijven hoor’. Dat geeft je de indruk dat er iets mis is met de manier waarop je dingen ervaart. Maar het is simpelweg onderdeel van jou.
Bovendien kan deze zintuigelijke overprikkeling ook veel moois met zich meebrengen. Het geeft het leven extra kleur, een extra dimensie en zoals met alles, wat hoge pieken kent, af en toe ook dalen. Focus je vooral op de positieve aspecten van jouw bovengemiddeld intense waarneming.
Weet ook dat je een bepaalde mate van prikkeling nodig hebt. Probeer het dus ook niet uit de weg te gaan, maar zorg dat je er een balans in vindt die voor jou klopt.
Wat kun je doen?
Herken bij jezelf omgevingen en situaties waarin je negatief overprikkeld wordt. Bereid je hier of op voor, of probeer ze te voorkomen. Je mag ook best nee zeggen op een uitnodiging als je weet dat het je meer kost dan oplevert.
Ga op zoek naar strategieën die voor jou werken. Stap bijvoorbeeld op feestjes er af en toe even uit. Knip alle labels uit je shirt. Koop goede schoenen zodat je geen natte sokken krijgt als het regent. Geef het bij anderen aan als je bepaalde dingen niet eet. Neem oordopjes mee naar festivals. Communiceer erover als je last hebt van muziek die door collega’s gedraaid wordt. En creëer een goed afsluitritueel voor jezelf ’s avonds.
Zie het vooral als iets moois dat je intenser kunt zien, ruiken, voelen, aanraken en/of horen en neem de tijd om te genieten van het moois dat je in het leven tegenkomt.
Herken je dit? En hoe ga jij ermee om? Laat je het onder de blog weten?
—
Yes, ik wil graag dat e-book! Je ontvangt dan ook de wekelijkse HB updates gemakkelijk in je mail.
Heb je de masterclass over hoogbegaafdheid al gevolgd? Je kunt gratis deelnemen en je hier aanmelden voor de eerstvolgende.
Comments 60
Krakend plastic (bv snoeppapiertjes of plastic verpakkingen) gaat door merg en been. 😉 Thanks, dat jullie dit delen. Het geeft zoveel herkenning en hulp bij het plaatsen van alledaagse situaties.
Zo herkenbaar…. Labels uit de kleding, TL verlichting, blauwe verlichting van auto’s. Bij sirenes, de trein die voorbij komt en nog andere heftige geluiden, moet ik mijn oren dicht houden. En ook de gevoeligheid, die mijn lichaam uit, hoe ouder, hoe erger het wordt, hooikoorts, intolerantie voor bepaalde voedingsmiddelen, ernstige reacties op insectenbeten, maar helemaal erg dat ik bijna geen enkele medicatie meer kan verdragen. (Gelukkig ben ik bijna nooit ziek ).
Zoon van 17 eet al jaren niet veel anders dan stukje vlees, aardappelen, erwtjes en sperziebonen. Hij kan de rest van groenten e.d. niet verdragen. Hij doet zijn best maar dit is voor nu wat het is. Zelf hoor ik de snelweg overal en heb lst van omgevingsgeluid, op mijn verlanglijst een noise cancelling device 😉 Inderdaad, anders bedraad. Ik vind het wel heerlijk om intens van muziek te kunnen genieten, hoe luider hoe beter..
Een hele oude vrouw vertelde me ooit dat ze niet meer van muziek hield omdat je het overal hoort. Vroeger was alles veel stiller en was mooie muziek luisteren een buitenkansje, nu wordt het je overal opgedrongen. Daar heeft volgens mij iedereen last van. Ik heb een decibelverslaving. Jarenlang in keiharde rockbands gespeeld en vaak in depressieve buien (fijne combi: HB en depri!) tot diep in de nacht keihard op de koptelefoon dertig keer hetzelfde liedje draaien en zuipen tot je bijna van je stokje gaat. Maar ook na een optreden met suizende oren bij thuiskomst het ochtendgloren aanschouwen in alle stilte – dat is geen kleinigheid hier aan de oever van de Lek! – en dan nog een half uurtje buiten gaan zitten met een glaasje water en van het alleenzijn en het uitzicht genieten, heerlijk!
Hoge bergen en diepe dalen, inderdaad. Mijn leven bestaat uit het opzoeken van uitersten, als ik die niet vind ga ik me vervelen (dat is sowieso het allereerste wat ik me van mijn babytijd herinner: wat doe ik hier en waarom gebeurt er niks?) en word ik depressief en dorstig. Jeuk en fel licht (buiten altijd een zonnebril op) zijn dan bijzaakjes…
Het is inderdaad goed wanneer je leert om bij jezelf omgevingen en situaties te herkennen waarin je negatief overprikkeld wordt. Je bent ook altijd welkom om een gratis online masterclass te volgen. Via deze link kun je jezelf aanmelden op een moment wat voor jou uitkomt. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Ja herkenbaar!
Alle labels gaan uit alle kledingstukken. Zodra ze gekocht zijn, schaaf erin en eruit/ Kleding mag niet kriebelen, het moet ineens lekker zitten anders koop ik het niet. Weinig lichtinval in huis, vaak rolgordijnen bijna dicht en altijd sfeerlichtjes s avonds aan. Bewust geen grote plafondlampen aangesloten.
Werk in een kantoortuin met vreselijke tl-lichten. Om echt gestoord van te worden en ik raak dan echt geïrriteerd en kan niet lekker werken. Plak er altijd een papier overheen, maar dan wordt je door beheer weer teruggefloten. Al een paar keer een mail gestuurd of er andere lampen kunnen komen, maar dit is onderzocht en deze lampen zijn duurzaam, geven wettelijk de juiste hoeveelheid licht.
Of een tikkend geluid in een luchtleiding in het plafond. Mensen snappen niet dat ik daardoor echt gek wordt!
Inderdaad, some lastig uitleggen als je hb en hsp bent. Gelukkig ken ik mijn eigen blauwdruk nu beter en ken ik mijn eigen handleiding, dus kan er op anticiperen.
Fijne dag allemaal!!!
Super om te lezen Wendy, wat fijn dat je zo een manier hebt gevonden om hier mee om te gaan.
Labels in shirts, nou overdrijven hoeven ze niet te zeggen, het gaat er gewoon echt kapot.
Overgevoeligheid voor geluid: vaak wordt er dan gezegd maar een oortje in te doen, maar dat voelt toch echt erg onprettig. Ik mocht meer thuis gaan werken en had ook op een andere locatie een plekje gekregen waar ik een paar keer per week kon plaatsnemen (tot de pandemie).
Overgevoeligheid voor licht: ik kreeg van mijn werk een onderzoek aangeboden bij Visio, daar is hinder door strooilicht vastgesteld en er is van meerdere kanten meegedacht hoe dit voor mij te beperken (leidinggevenden, arbo, opticiens en Viso).
Na het oplopen van inmiddels een 5e whiplash is de overgevoeligheid voor horen, licht en afgeleid worden alleen maar versterkt. Ik heb extra filters gekregen in mijn beeldscherm/-leesbril. In mijn gewone bril gebruik ik al meer dan 10 jaar lang meekleurende glazen.
Muziek op een radio o.i.d. gaat over het algemeen wel, tenzij hiphop/rap is, dat zuigt werkelijk alle energie weg. Wanneer er veel gesproken worden op radio of tv, ervaar ik dat al snel al te luid. dan knalt het echt mijn oren in, eentonigheid maakt het nog vermoeiender. Dat geeft ook meer spanning.
De invloed van het verstoord raken van geluid is ook opgemerkt. Toen ik na 1 jaar na ongeval een onderzoek 2e spoor kreeg. ondanks behoorlijke concentratieproblemen (vooral de duur was nog lastig) kon ik toch redelijk goed presteren, maar het verschil tussen rustige omgeving en druk gepraat in de ruimte ernaast was waarneembaar.
Ik meld thuis en op het werk wanneer ik ergens hinder van heb, Sinds kort kom ik bij een orthomoleculair voedingsdeskundige die mijn bloedwaarden onder de loep heeft genomen. Daar was absoluut een disbalans. Dankzij haar adviezen gaat het nu, niet alleen op het gebied van energie uit voeding een stuk beter, maar ook de prilkkelverwerking gaat wat beter.
Fijn om te lezen Inez, dankjewel voor het delen van jouw persoonlijke ervaring.
Ja, herken ik helemaal. Dacht dat ik gewoon hoogsensibel was, maar past dus in een ruimer kader.
Vraagje: heeft die overprikkelbaarheid ook fysieke gevolgen? ik ben allergisch aan zowat alles. Vanaf februari heel veel hooikoortsklachten maar testen tonen enkel graspollenallergie in maand juni, maar ik nies, hoest vanaf februari tot september? Reageer ik fysiek mee?
Ik vraag mij dat ook vaak af… Of mensen die HB/HSP zijn ook sneller last hebben van allergieën , intoleranties maar ook heftig al reageren op maar een minimale hoeveelheid medicatie (terwijl een ander bijvoorbeeld wel de volledige volwassen dosis kan innemen). Ik ben in ieder geval wel zo iemand 🙂 Heel lastig helaas.
Daar lijkt het wel op. Ik nies al gauw bij bep. stoffen, kan bep. medicijnen anders verdragen, enz. Vind die overgevoeligheid in combi met mijn andere gezondheidsperikelen vermoeiend en lastig; als ik in de tuin bezig ben steeds te moeten stoppen voor weer een niesaanval met ongemakken en alweer de zakdoek tevoorschijn moet halen. Ook al probeer ik te relativeren, door te denken wat er wel goed gaat, door te genieten van wat mooi is.
Zo veel herkenbaars weer in deze blog. Eerlijk gezegd roepen zowel de blogs als de reacties iedere week zowel een lach als een traan bij mij op, behoorlijk emotioneel dus. Vooral omdat ik nu pas, na ruim vijftig jaren, ga inzien waar mijn “eigenaardigheden” vandaan komen en ze ook leer te omarmen. Zelfs mijn vroegste jeugdherinneringen, de leuke maar óók de problematische, kan ik nu op een andere manier en vooral beter begrijpen. Maar ook mijn ervaringen als volwassene (werkelijk enorme ups en downs op privé en werkgebied, fysieke en mentale problemen maar ook kracht, grote waardering naast onoverkomelijke botsingen, etc) begin ik nu in een andere context te plaatsen. Daarom die traan om de pijnlijke gebeurtenissen in het verleden, problemen en gemiste kansen, waarvan ik nu de oorzaken beter begrijp maar die natuurlijk niet meer terug te draaien zijn. Overigens daarbij ook meteen het gevoel van trots en kracht om, dankzij of ondanks deze ervaringen, door te kunnen gaan en mijzelf positief te blijven ontwikkelen.
En ook die lach wil ik tot slot graag benoemen, zoals bij deze blog ivm het scheiden van de soorten voedsel op het bord. Vooral als kind wilde ik alles los van elkaar op mijn bord hebben, niks prakken of mengen, het mocht zelfs liever niet tegen elkaar aan liggen, geen jus of saus over mijn aardappels, geen vlees en groente tegelijk op mijn vork. Mijn omgeving vond het maar raar en grappig (dat laatste maakte het acceptabel denk ik) en begreep er niks van en ik zelf destijds ook niet echt, ik vond dat “gewoon niet lekker”.
Maar ik vond blijkbaar (achteraf gezien en nog steeds wel al heb ik me enigzins aangepast) het visueel op mijn bord mooier als de producten netjes gegroepeerd lagen en de structuur en smaakverschillen ook prettiger los van elkaar als ik ze proefde…
Maar nogmaals, iedere blog bevat zo veel herkenbaarheid. Ik lees ze graag, dankjewel daarvoor!
Dankjewel Udo, superfijn om te lezen dat je iets hebt aan de blogs 🙂 Dankjewel ook voor het delen van jouw persoonlijke ervaring. Ik weet niet of je al eens een masterclass hebt gevolgd, je bent altijd welkom om een gratis online masterclass te volgen. Via deze link kun je jezelf aanmelden op een moment wat voor jou uitkomt. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Erg fijn veel te herkennen en ook om iets van elkaar te kunnen leren als het even kan.
Fijn dat je reageert Iris.
Zelf herken ik alles wat je schrijft. Rouw ook, en Niet voor een baas kunnen werken.
De weg en het harde werken om te zijn waar ik nu ben. (1960) Vooral in andere tijden.
Zo fijn voor mij nu te lezen nu ik sinds een paar jaar meer begrijp.
Dat er meer mensen hier zijn, en ik niet de vreemde eend ben….Het is zo helend.
Mezelf opnieuw uitvinden en geschiedenis herschreven..
Wat ik eigenlijk nooit erg vond om anders te zijn, maar met ontwerpen en creatief zijn, wel zag, en vooral voelde, de blikken van niet begrepen worden, een fijne maar wel eenzame weg. ..nu dankbaar.
Ik had dit verhaal ook kunnen schrijven. Best wel heftig.
Dankjewel voor je reactie Karin.
Mei, de mooiste maand, alle geuren in “de nieuwe” natuur. Telkens toch nog een stralende zon tijdens de dagelijkse moeilijke wandeling. Ik weet niet zeker of er nog mensen zijn die zeer goed visueel communiceren met dieren. Het is stressvol bij een wandeling, en tegelijkertijd een zege te weten wat er om de bocht gebeurd door de signalen van mijn hond, het is telkens maar een fractie van een seconde, maar heb je deze, dan weet je het wel. Ik ben volgende maand 59 jaar en weet nu meer dan alle boeken, cursussen en lessen welke ik allemaal heb gevolgd . Ik weet nu wat een “eenling” betekend, te zijn, also dacht ik. Geuren, irritante situaties, geluid, wat vooral voor mij teveel lawaai is. Daarom is de koptelefoon voor mij dus de uitweg, ik doe dit al lang , meestal klassieke muziek, maar dikwijls ook niets. Ik kreeg ook de ziekte van Parkinson. Niet zo erg dacht ik 16 jaar geleden. Nu, kom ik veel in aanraking met situaties die eigenlijk “normaal” zijn. Trager denken, moeilijker stappen… de dingen veranderen, te snel, ook de materie welke ik nu leer wordt moeilijker, jawel, was ik maar terug school jongen, al ging ook helemaal niet graag. Met de kennis die er nu voor handen is zou het misschien iets makkelijker zijn, ik zou de turbomotor niet meer hoeven uit te vinden, ook niet de chemie of hoe wordt plastic of andere materialen gemaakt. Je kan het nu allemaal gewoon even opzoeken. Dan denk ik, waarom doen mensen dit niet, alles is op het net voorhanden, je hoefde de boeken niet te kopen, alhoewel, ik maakte altijd noties erbij en maakte sommige dingen duidelijk met een marker.
Ik wil even toch zeggen, bedankt voor deze nieuwsbrieven, en commentaren. Allicht zal ik niet meer reageren, maar ik blijf je wel volgen, bedankt Adrienne. Ik heb wel het geluk gekend een gelijkstemmende persoon te hebben gekend. Helaas is deze in 1991 gestorven, zelf was ik toen ook nog zeer jong. Maar als je dit hebt gekend, is het de rest niet eenvoudiger. Terug alleen.
Dankjewel Ivan voor je reactie. Wat erg om te lezen. Dat laat inderdaad een grote leegte achter. Je geeft aan dat je jezelf eenzaam voelt, ik weet niet of je bekend bent met het Insight programma, maar ook hier kun je weer nieuwe gelijkgestemden vinden. Je bent altijd welkom om een gratis online masterclass te volgen. Via deze link kun je jezelf aanmelden op een moment wat voor jou uitkomt. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Altijd al gehad… mijn kinderen ook. Wordt al snel onder de noemer autisme geschaard!
Mvg A.M. Kuipers
Ja, lastig is het. Maar ook zo bevrijdend als je gelijkgestemden om je heen hebt, zodat je ziet dat je niet de enige bent die dit ervaart 🙂
De kleur van een glas rosé, de geur van bloeiende seringen 🙂
Ik ben hobby fotograaf en kijk continu naar vorm, kleur, lichtval en merk dat ik door mijn werk andere mensen anders “leer” kijken naar hun omgeving.
Die labels in shirts zijn een verschrikking inderdaad en het geluid van een boor drijft me tot wanhoop 😀
Mijn extreme gevoeligheid voor vorm en kleur en geur (ik ruik aan boeken bijvoorbeeld) vind ik zelf heerlijk en ik noem mijzelf ook estheet maar sommige mensen vinden het eerder “schattig” of “raar”. Ik ben blij dat ik van schoonheid (in welke vorm dan ook) kan genieten!
Prachtig Karlijn, dat is helemaal waar! Dankjewel 🙂
Ik neem aan dat je bekend bent met het werk van Elaine Aron rond hooggevoeligheid? Want wat hier beschreven wordt is hooggevoeligheid. En hooggevoeligheid is niet exclusief voor hoogbegaafden. 15-20% van de bevolking is hooggevoelig.
Misschien herkennen hoogbegaafden het wel eerder bij zichzelf. Maar het kan ook (zoals bij mij) dat ze er pas laat achter komen dat de moeite die “normale” mensen hebben om hen te begrijpen niet komt door hun hoogbegaafdheid, maar door de hooggevoeligheid. Je neemt de wereld letterlijk anders waar.
Aangezien hooggevoeligheid minder bekend is dan hoogbegaafdheid wordt het minder snel herkend en inderdaad snel als overgevoeligheid of aanstellerij afgedaan.
Zij en haar man zijn vooral bekend omwille van de test die ze samen ontwikkelden tijdens de 90-er jaren, maar wat velen niet lijken te weten is dat Kazimierz Dąbrowski oorspronkelijk de term “over-stimulabilities” heeft bedacht. Omdat hij aanvankelijk niet goed Engels sprak toen hij in de V.S. aankwam, werd de benaming “overexcitabilities” een tijd later pas in gebruik genomen. Puur toeval of niet, voor mij klinkt “over-stimuleerbaarheden” nog steeds de minst pejoratieve. En zo erkén je ook meteen het belang van zijn werk, wat mijns inziens ook tot op vandaag nog té vaak en té sterk wordt onderschat.
Voor zover ik weet zijn alle hoogbegaafden ook hoogsensitief, dus is het wel degelijk onderdeel van hoogbegaafd zijn en daarom belangrijk om hier te beschrijven.
Jouw stelling dat hoogbegaafdheid meer bekend is dan hoogsensitiviteit verbaast me. Mijn ervaring is anders.
Dat mensen mij als hoogbegaafde niet begrijpen, heeft niet te maken met mijn hooggevoeligheid (zoals jij stelt). Daar heb vooral ikzelf last van. Mensen begrijpen me niet, omdat ik anders denk. Ze kunnen mijn denkwijze niet volgen, ook niet als ik het verder uitleg. Ik ga te snel (zet te grote stappen) of ben te abstract.
Zo zie je maar, dat ook niet alle hoogbegaafden hetzelfde zijn!
Nee, klopt Monique. Ik stelde ook niet dat het voor iedere hoogbegaafde geldt. Het zijn ervaringen uit mijn eigen vroege jeugd. Dat je op de lagere school praat over dingen waar dan heel afwijzend op gereageerd wordt. Dat ik slimmer was dan de meeste anderen, dat was me ook toen al duidelijk. Dat dat niet echt werd begrepen ook. Maar pas recent, toen ik hooggevoeligheid ontdekte, toen heb de link gelegd dat sommige ervaringen niet gingen over denkvermogen, maar over waarnemingsvermogen. Ik nam letterlijk dingen waar die de rest van de klas (en de juf) niet konden zien. En waarvan ze dus niet wisten wat ze ermee aanmoesten als ik erover begon.
Mooi onderscheid maak je hier. Denkvermogen versus waarnemingsvermogen. Dat zet mij weer aan het denken en ik merk dat ik met het woord waarnemingsvermogen meer kan dan met hoogsensitiviteit. Dat laatste wordt meestal gebracht als ‘gevoelig, invoelend, meevoelend, etc’ en ik ben niet zo’n gevoelig type. Ik ben vooral analytisch sterk of weet bijvoorbeeld meteen of ik iemand aardig vind (of niet). Ik heb ooit ergens gelezen dat mijn vorm de mannelijke variant van HSP is, maar daar wordt nauwelijks ruchtbaarheid aan gegeven. Ik begrijp nu dat ik dus iets waarneem (verbanden of uitstraling/energie), en dat is iets anders dan het denken wat daarop eventueel kan volgen.
Daarom bedankt voor het woord waarnemingsvermogen. Daar kan ik iets mee. Nu kan ik mijn hoogsensitiviteit eindelijk accepteren, omdat ik het kan duiden.
Interessant om te lezen.
Ik herken wel sommige dingen die hier worden beschreven.
Voor mij is het echter vreemd om mensen in psychologische categoriën in te delen.
Zijn er meer mensen die dat zo ervaren?
Voor mij gaat het voorbij aan de essentie van het mens-zijn en voelt oppervlakkig.
Psychologie gericht op “functioneren in de maatschappij,” waarbij je een soort van “gemiddelde mens” veronderstelt, die zich gemiddeld gedraagt en gemiddeld functioneert.
Iedereen wijkt natuurlijk af van die veronderstelde “gemiddelde” of “normale” mens. Logischerwijs. Omdat mensen nu eenmaal verschillend zijn! 🙂
Psychologie op die manier kan zelfs gevaarlijk zijn en worden misbruikt. Je kan namelijk IEDEREEN wel één of andere diagnose geven, als “afwijkend” bestempelen en gaan behandelen voor die geconstrueerde afwijking van “de norm”, die je zelf hebt bedacht.
Je ziet dat ook gebeuren, als je kijkt naar het steeds toenemende, hoge aantal diagnoses in onze maatschappij.
Een gouden business voor psychologen, psychiaters en de farmaceutische industrie, ‘Big Pharma’?
Het gevaar van politiek misbruik ligt ook op de loer, je kan politieke tegenstanders immers makkelijk psychologisch labelen, in diskrediet brengen en afserveren.
Meer fundamenteel mist een filosofisch en spiritueel goed onderbouwd mensbeeld, het concept van het zelf, het individu, het ‘ik’, dat in de overheersende, materialistische wereldvisie niet kan bestaan.
Zo zie ik de moderne psychologie als een onvolkomen wetenschap..
Thee uit een glas i.p.v. een aardewerken mok, lichte en soepele kleding, licht(inval), griezelen van koffie uit kartonnen bekers en nog zo wat van die rare eigenschappen van mij. Heel herkenbaar dus.
🙂
Tjee zo herkenbaar, ik ben deze blogs gaan lezen omdat mijn jongste hoogbegaafd blijkt te zijn (getest) maar ik herken ook zo veel HB trekjes bij mijn oudste en ook steeds vaker bij mezelf, zo fijn deze blogs te lezen en herkenning in te vinden! Mijn dank is groot!
🙂 dankjewel voor je reactie Cindy.
Met bepaalde thema’s heb ik weinig. Gisteren zat ik nog even iets na te lezen in voorbereiding op een aanstaand gesprek. In dat gesprek is een psychologisch onderzoek essentieel, alsmede de daaropvolgende communicatie van een viertal personen. En ik begin echt te genieten van bepaalde woordkeuze van dit vijftal, omdat ik lees dat ze mij niet begrijpen. Ze begrijpen niet hoe een HB’er in elkaar zit. En zetten vraagtekens bij het waarom bepaalde vragen niet beantwoord zijn. Let wel. De suggestieve vragen op een totaal van 2.000+ die niet beantwoord zijn gaan over intelligentie. En ze zetten vraagtekens bij het waarom er een grote discrepantie aanwezig is. Alleen de uitkomst is dan weer precies dat waarvan ik vooraf zei dat er uit moet komen. Dus is de uitkomst twijfelachtig, omdat ze de werking van mijn brein niet begrijpen. Maar het was precies, waarom ik aan dat onderzoek wilde meewerken om aan te tonen dat ze de werking van mijn brein niet kunnen begrijpen. En alle vragen zaten in een computerprogramma en werden door een algoritme beïnvloed.
Waarom ik dit aanhaal is dat dergelijke sturende omstandigheden bij mij weer voor veel prikkels zorgen. En ik van in totaal 6 dagen 12 dagen aan absolute rust nodig heb gehad. Dan gaan de telefoon en laptop echt uit.
Begrijpelijk, Sabine.
Goed ook al die prikkels uit of weg.
Super dat je een weg hebt gevonden die goed voor je werkt!
Heb een keer in Suriname om vier uur ’s morgens een berg beklommen om de zon te zien opkomen boven het oerwoud. Zo’n 15 mensen. De stilte, de optrekkend nevel, de oerwoudgeluiden…en toen was de zon daar… ik snakte ernaar alles helemaal in me op te nemen, stil en aandachtig….ik kon wel huilen van wanhoop: om me heen waren ze allemaal keihard aan het kletsen over computers!! Op dit once in a lifetime moment!! Ik ben zo ver mogelijk weggelopen om de stilte op te zoeken. Een vrouw volgde mij en deed naast mij Tai Chi. Prachtig!
Prachtig!
Ohhhh… Aardappelen los. Groente los. Vlees en vis los.
Ik kreeg altijd te horen dat ik overdreven was.
Later dat ik een beetje ‘autistische trekjes’ had…
Ook ze verschrikkelijk… mensen met veel parfum op…
Haha, en ik heb inderdaad ook alleen maar label-loze truitjes 🙂
Maar heerlijk om onwijs te kunnen genieten van fluitende vogels, het aaien van een kat, een knuffel…
???heel herkenbaar.
Ook geluiden en fel licht. Vooral sirenes (vingers in de oren om het enigzins te dempen), smakken, snurken en tl verlichting om maar een paar te noemen. Ook idd geen grote plafond lampen maar sfeerverlichting.
Overigens is HSP minder overeenstemmend met HB. HSS komt beter overeen. Daarbij hoort namelijk ook het juist opzoeken van nieuwe ervaringen en prikkels, naast de gevoeligheden.
Silly, wat herken ik mij in jouw reactie! TL verlichting wordt ik helemaal gek van, smakken en snurken zijn zó vervelend! Anderen zien het als aanstellen. Ik kan er echt niks aan doen dat het zo ‘hard’ binnenkomt.
Geweldig! Intens genieten 🙂
Ja! Die labels… zo herkenbaar. Inmiddels 53, maar nog steeds knik ik bij thuiskomst die eruit. En die muziek… waarom moet ik naar de muziek van iemand anders luisteren?
🙂
Ik werk in de kinderopvang. Samen met een collega hebben we per dag 16 kinderen tussen de 2 en 3 jaar op de groep. Werkdagen zijn 8,45 uur.. 3 dagen per week.
Ik ben daarna helemaal kapot en heb paar dagen herstel nodig om maandag weer fit te beginnen… Andere collega’s doen daarnaast door de weeks ook nog andere activiteiten. Hoe dan? Dat lukt mij niet. Daarnaast heb ik ook mijn 2 kinderen te verzorgen. Soms baal ik van die hooggevoeligheid en het onbegrip van de omgeving en dat ik niet veel kan ondernemen. Soms kan ik het omarmen..
Oh dit is zo herkenbaar, na een dag kapot zijn van je werk. De geluiden, geuren, de gesprekken, de mensen … het lijkt wel, bij het ouder worden, dat het meer wordt. En dan inderdaad er zo van balen dat je niet nog meer naast je werkt kunt doen, wat je graag doet …
Bedankt voor het delen Marijke.
Ik vind het vooral lastig om een kader te hebben. Om zo te kunnen vergelijken wat ‘normale’ mensen ervaren. Hoe zij bijv. muziek of de natuur ervaren. Ik kan het mezelf maar lastig voorstellen hoe je iets als minder ervaart.
Dat komt vanzelf wel, éénmaal wanneer je oud bent en versleten. 😀
Dag Sabine,
Met veel interesse heb ik je reactie gelezen en het is voor mij een klein deel van de problemen die ik ervaar sinds ik weet dat ik ‘anders bedraad’ ben in combinatie met HSP. Dat laatste weet ik al mijn hele leven… Nu viel het HB ‘kwartje’ en het is waar, het wordt niet begrepen… De ervaring van niet begrepen worden is eigenlijk pas onderdeel van mijn leven geworden sinds ik weet dat ik een HB’er ben. Met terugwerkende kracht is er veel van mijn ervaringen in een nieuw perspectief komen te staan. Ik heb verschillende dingen gedaan, waaronder het geven van workshops, en tussen de uiteenlopende thema’s vroeg ik regelmatig of er vragen waren en vaak was het antwoord ‘nee’, maar nu begrijp ik dat veel mensen gewoon niet voor vragen die er wel degelijk waren en het -niet begrijpen- uit durfden te komen. Het is echt hard werken geweest de laatste tijd om op het punt te komen waar ik nu ben. Rouw speelde zeker een rol! Aan de andere kant heb ik van kleins af aan met alle ingrediënten kunnen werken vanuit mijn eigen organisatie en ik was überhaupt niet geschikt om voor een baas te werken. Het betekent wel dat ik de laatste anderhalf jaar op de leeftijd van zeventig jaar mijn privé leven opnieuw ben gaan herkaderen en dat heb ik menig maal opnieuw gedaan in mijn leven in verband met andere diagnoses… Zijn er meer mensen die dit herkennen? Ik ben benieuwd naar reacties! Mijn websites ben ik momenteel opnieuw aan het inrichten en daar voeg ik zeker een groot deel van mijn ervaringen aan toe.
Het is een verschil of men vraagt: wie heeft het begrepen?
(En dat niemand of maar weinigen zich dan gaan melden waarop de ‚leraar’ dan vrij zeker weet dat ie niet begrepen werd.
Of: Wie heeft het niet begrepen?
(en dat niemand zich dan gaat melden).
Een heel groot verschil in vraagstelling.
ALTIJD de eerste vraag stellen – als leraar/workshop-gever/ etc etc ….
Het viel me vroeger op school al op dat de leraren 999 van de 1000 keer verkeerd vroegen terwijl het Logisch is dat kinderen en volwassenen in groepen niet als degene in de groep gezien willen worden die HET niet begrijpt.
Daarvoor moet je zelfverzekerdheid bezitten.
Wat een goede tip!! ??. Ik ben geen leraar, maar denk dat je gelijk hebt!
Ja, nog meer openheid en reactie krijg ik als ik niet de vraag stel of het is begrepen (of ‘zijn er nog vragen’), maar ‘welke vraag heb je nog?’ of ‘ wat heb je nog nodig om het helemaal te begrijpen’?
haha
Ja dat herken ik. Ik besef nu pas (56) dat de intensiteit waarin ik iets ervaar (voor mij vooral licht, muziek en huidcontact) afwijkt van anderen . Hoe weet je wat de norm is? Wij kunnen die gevoeligheid niet uitzetten.
Oja, licht, dat ervaar ik ook zo intens.
‘Men’ vind het bij mij in huis ’s avonds altijd zo donker. Ik vind het heerlijk 🙂
De vraag is dan; wat is ‘normaal’? Breng jouw belangrijkste omgevingen eens in kaart. Wat in die omgevingen draagt positief bij aan hoe jij je voelt en aan hoe je in die omgeving kunt functioneren? En welke dingen dragen juist negatief bij? Zo kun je al een begin maken van een omgeving waarin jij je prettig voelt. Je bent altijd welkom om een gratis online masterclass te volgen. Via deze link kun je jezelf aanmelden op een moment wat voor jou uitkomt. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/