Als hoogbegaafde ben je op bepaalde vlakken bovengemiddeld gevoelig. Kazimierz Dabrowski beschrijft deze gevoeligheid in vijf overexcitabilities.
- Psychomotorisch
- Emotioneel
- Zintuigelijk
- Verbeelding
- Intellectueel
Dabrowski ziet deze overexcitabilities als iets bijzonders, een soort superkracht. Daarvoor is het natuurlijk wel nodig dat je begrijpt wat ze voor jou betekenen. En dat je begrijpt in welke omgevingen jij dan het meest tot je recht komt. Daarom staan de overexcitabilities deze maand centraal. Om te beginnen met de Psychomotorische overexcitability.
Psychomotorische overexcitability
Kenmerken van deze overexcitability zijn een verhoogde prikkelbaarheid van het zenuwstelsel en een vergrote capaciteit op het gebied van actief en energiek zijn. Je houdt van bewegen om het bewegen en je hebt een overschot aan energie, vaak gemanifesteerd in snelle speeches, vurig enthousiasme, intense fysieke activiteit en een behoefte aan actie.
Als jij je emotioneel gespannen voelt, kun je ook onafgebroken gaan praten, impulsief handelen, nerveus worden, een intense gedrevenheid laten zien (workaholic), dwangmatig gaan handelen, competitief worden of je zelfs gaan misdragen. Anderen kunnen je dan ook erg overweldigend vinden.
Als je zelf wat rustig en behouden van aard bent, zul je in eerste instantie misschien denken dat deze overexcitability minder op jou van toepassing is. Onthoud dan dat het niet altijd gaat om het druk zijn. Het gaat ook om de behoefte om te bewegen, zowel fysiek (sporten, wandelen, etc.) als het in actie willen komen en het vervelend vinden om stil te staan en te moeten wachten.
Doe rustig, niet zo snel praten, stop met friemelen
Als jij je in deze overexcitability herkent, is het belangrijk dat je begrijpt hoe dit een onderdeel is van wie jij bent en wat dat betekent voor de omgevingen waar jij in past. In een omgeving die niet aansluit, zul je ongetwijfeld horen dat je rustig moet doen. Dat je te aanwezig bent. Dat je niet zo moet wiebelen op de stoel, niet met je pen moet tikken en niet zo snel moet praten: ‘want dan begrijpen mensen je niet.’
Het is logisch dat je dan gaat denken dat je die innerlijke bom aan energie niet mag laten zien. Maar juist de onderliggende energie en het enthousiasme dat je hebt zorgt ervoor dat je mensen en dingen in beweging kunt zetten. Misschien hoor je wel thuis op het podium of past een actief beroep het beste bij jou. Wat het ook is, het is belangrijk dat je kijkt naar hoe jij in elkaar zit en de mate van energie en bewegelijkheid die jij hebt. Dan kun je namelijk ook gaan zien waar je dat het beste kunt inzetten.
Geen stoornis maar veel innerlijke energie
Een mooi voorbeeld daarvan wordt gegeven In de TED talk ‘Why schools kill creativity’. Daarin vertelt Ken Robison over Gillian Lynne. Een meisje dat op school onmogelijk stil kon blijven zitten, zich niet kon concentreren en de hele tijd zat te friemelen. De school stuurde daarom een brief naar haar ouders omdat ze dachten dat ze een leerstoornis had. Ze kregen het advies een specialist te bezoeken, waar Gillian samen met haar moeder naartoe ging. Haar moeder vertelde over de problemen, zoals het huiswerk dat niet gedaan werd en hoe ze de klas verstoorde.
De specialist luisterde en vroeg vervolgens of hij haar moeder privé kon spreken op de gang. Voordat ze de deur uitliepen zette hij de radio aan en eenmaal op de gang zei de specialist tegen haar moeder: ‘Kijk maar even wat er gebeurt’. Gillian was zodra de muziek aanging van haar stoel afgekomen en door de kamer gaan dansen op het ritme van de muziek. De specialist keek haar moeder aan en zei: ‘Gillian heeft geen stoornis, ze is een danser, zet haar op een dansschool.’ Gillian ging naar een dansschool en inmiddels heeft ze de choreografie van beroemde shows op haar naam staan, zoals “Cats” en “Phantom of the Opera.”
Wat kun je doen?
Onderzoek hoe deze overexcitability tot uiting komt bij jou. Waar herken jij je in? En wat betekent dat voor wat jij nodig hebt? Zoek naar een omgeving waarin je jouw energie, enthousiasme, bewegelijkheid en gedrevenheid kwijt kunt. Waar je het kunt inzetten en waar het gewaardeerd wordt.
Neem daarnaast de ruimte om je beweging en energie kwijt te kunnen. Zorg voor een uitlaatklep. Voorkom dat je te lang ergens stil moet zitten en neem regelmatig een beweegpauze.
_
Herken je dit? En hoe ga jij ermee om? Laat je het onder de blog weten?
—
Yes, ik wil graag dat e-book! Je ontvangt dan ook de wekelijkse HB updates gemakkelijk in je mail
Heb je de masterclass over hoogbegaafdheid al gevolgd? Je kunt gratis deelnemen en je hier aanmelden voor de eerstvolgende.
Comments 81
Wauw, dit ben ik!!
Topsporter , alle bewegingen waren in een keer eigen.
Druk, vooral in praten wiebelen etc altijd commentaar…
Wat ben je druk, nooit zelf last ervan gehad.
Diagnose na diagnose, maar nooit gedacht aan hb …. medicatie voor adhd hielpen natuurlijk geen bal…
Ik betrap mijzelf erop dat ik ons zoontje van vijf ook regelmatig toe roep: Zit stil, doe rustig, doe normaal, doe eens zachtjes. Hij is zo overactief dat hij vooral mij heel erg op mijn zenuwen werkt. Ik probeer hiervoor weg te lopen, een ommetje te maken of eventjes afstand van hem te nemen zodat hij toch zijn ding kan doen en ik me niet irriteer. Maar aan tafel of met/op visite is het lastig hem in ‘bedwang’ te houden. Ook als ik een lang stuk met hem ga fietsen, lopen, rennen of plantjes ga planten of een heel circuit in de tuin op zet samen met hem zodat hij zijn creativiteit maar ook zijn beweging kwijt kan is hij daarna niet uitgeblust. Hij heeft geen rem en ik weet niet hoe hem dat te leren dat hij zijn lichaam ook rust moet geven. Juist doordat hij dan weer overprikkeld is lukt het hem niet in slaap te komen. We proberen nu op school hem meer uitdaging te geven zodat zijn brein de uitdaging krijgt dat het nodig heeft. Het is iedere dag een uitdaging de goede balans voor hem, mij en ons hele gezin hierin te vinden. Hopelijk worden we hier gaandeweg steeds een beetje handiger in. Tips zeker welkom want ik wil hem graag laten en zijn talenten leren ontdekken maar niet ten koste van al onze gezamenlijke gezinsmomenten.
Over enthousiasme herken ik direct, het moeilijk kunnen stilzitten ook en meestal oververmoeid omdat het hoofd niet stilstaat met denken/oplossen maar het lijf verplicht zittend dagen door te brengen. Totaal geen zin meer in bewegen op den duur ; serieuze valkuil.
Echt súper herkenbaar deze! En hiermee dus ook in de burn-out val gestapt: want je kan natuurlijk niet de hele tíjd doorgaan en bewegen en friemelen 😉
ik herken mij in het intense gedrevenheid laten zien, het vurige enthousiasme en intense fysieke activiteit willen. In combinatie met mijn perfectionisme en kritische innerlijke stem is het voor mij lastig om het gas en rem pendaal goed te hanteren. wat dan regelmatig resulteert in overprikkeling en oververmoeidheid.
Doordat ik door een spondylolisthesis ook fysiek rekening moet houden dat ik mij lijf niet te zwaar belast heb ik nog iets extra’s om rekening mee te houden waardoor ik vaak mij moet inhouden. Die balans tussen bore out en burn out en daar ver van weg blijven is echt een grote uitdaging voor mij.
Hoe is dat voor jullie? herkend iemand dat wanneer hij toegeeft aan de behoefte van veel doelen stellen, veel bewegen en toegeven aan je enthousiasme in projecten etc, dat je daarna een paar dagen compleet lam geslagen bent en juist niet veel meer kan? Ik ga dan te veel in mijn hoofd zitten piekeren.
Wat wel helpt is letterlijk met mijn handen in de aarde met tuinieren en weer aarden door ademhaling en yoga en schrijven en tekenen. Maar steeds die balans in de gaten houden vind ik heel vermoeiend, ook omdat ik geen goed voorbeeld om mij heen heb voor hoe je dit op een gezonde HB manier kan doen.
Dag Janni,
Jouw reactie greep mij direct aan. Temeer omdat ik door het continue overaccelereren in het verleden, nu FNS (functionele neurologische stoornis) heb. Dit uit zich bij mij in een spraakstoornis en chronische extreme vermoeidheid.
Wat ik nu ten tijde van mijn behandeltraject, bij o.a. oefentherapie, aan het ontdekken ben is als ik mijn energie en enthousiasme vanuit mijn buik (aardende) energie en ontspanneheid kan aanboren dat dit mij minder moe maakt. Zodra mijn energie vanuit mijn “hoofd/bovenlijf” moet komen ben ik werkelijk gesloopt en duurt het dagen, zei het niet weken voordat ik weer op “niveau” ben.
Wellicht helpt dit antwoord je. Aardende activiteiten als tuinieren, buiten wandelen etc zijn heel goed om je balans te houden….
Goede blog weer Adrienne,
Ik merk dat er veel mensen zijn die niet leven maar geleefd (willen) worden.
Ze gaan iedere dag naar hun werk, wat ze geld oplevert maar waar ze totaal geen plezier in hebben. Zelf heb ik de keuze gemaakt om werk te doen wat ik leuk vind. Dit doe ik met enthousiasme en passie! Ik wordt wel eens raar aangekeken als ik super enthousiast over iets heel kleins kan zijn.
Wat er dan gebeurt is dat ik heel snel ga praten en/of handelen waardoor ik soms niet meer te volgen ben. Soms leg ik ook uit wat mij zo enthousiast maakt om begrip te creëren. Enthousiasme creëert enthousiasme. de wet van de aantrekkingskracht.
Super Leonard dat je deze beslissing hebt genomen om bij jezelf te blijven en werk te doen wat jij leuk vindt.
Herkenbaar inderdaad: enthousiast, gedreven, intens, snel denken en handelen. Rondom mij lijkt alles zich dan in slow motion te bewegen.
Ik wist niet dat je hb psychen hebt. Ik heb wel de ervaring dat een “gewone” psych niks kan/doet met de mededeling dat je hb bent. Terwijl ik juist denk dat de reden dat ik bij de psych kwam, alles met hb te maken heeft.
Ik heb dit probleem ook bij de huisarts. Wat me weer op het volgende brengt, ik heb het idee dat ik alles in mijn lijf heel sterk voel, alsof mijn zenuwen meer aan staan. Herkent iemand dit?
Die ervaring heb ik ook. Hulpverleners genoeg gezien in het verleden. Veel foute theorieën over mezelf gehoord. Een misdiagnose. De problemen bleven. Dan kwam ik bij een psyosysteemtherapeute terecht. Nog steeds was er geen sprake van HB, maar ik groeide wel als mens. Mijn vertrouwen in haar was groot. Toch raakte ook zij bepaalde problemen die ik ervaar niet. Het vermoeden van HB kwam van een lector. (nog maar recent) Ik maakte mij zorgen over mijn sessies met de therapeut. Kan zij dit wel begrijpen dacht ik. En als ze het niet kan begrijpen, hoe kan ze mij dan helpen uitzoeken of HB al die problemen in het verleden heeft veroorzaakt. Elke keer als het gesprek richting ‘denken’ of HB ging voelde ik een spanningsveld bij mezelf. Dat was al zo voor mijn lector met haar vermoeden bij mij kwam. Thuis zat ik daar dan over te stressen want in mijn beleving begreep de therapeute het echt niet. Ik besloot om mijn twijfel gewoon uit te spreken bij haar en te zeggen waar ik nood aan heb om gewoon vrijuit te kunnen blijven praten in onze sessies. Ik had inmiddels ook ontdekt dat ze in gesprekken vaak op de rem gaat staan, maar voor mij werkt dat niet altijd. Nu ze dit weet heeft ze mij ook kunnen geruststellen en weet ik van haar welke ervaring ze al heeft met HB. Het is niet haar grootste specialisatie gebied, maar misschien is ze na mij wel een heel belangrijke ervaring rijker.
De huisarts hetzelfde verhaal. Ik ben al enkele keren gewisseld van huisarts, maar dit bracht mij niet vooruit. De arts waar ik nu ga, kwam deze keer met bipolair opdagen. Want ik was op mijn stage doorgeschoten in mijn gedrevenheid. Het leek heel erg op manie, maar ik voelde dat het niet zo was. Ook bij haar heb ik gewoon eerlijk geweest. Ze houdt nu de optie HB wel open.
Uiteraard weet ik niet of je al geprobeerd hebt om je twijfels en bedenkingen gewoon te delen, maar dat het lijkt mij wel het proberen waard.
Het is ellendig dat de meeste dokters, psychiaters liever iemand in een foute DSM-diagnose plaatsen
dan erkennen dat het een uitzonderlijk talent is.
Ik voel mij bij de meeste dokters beschadigd.
Zij kunnen niet hanteren dat ze geen oplossing weten,
en beschadigen liever een patiënt dan te erkennen dat ze het niet weten.
Enerzijds hebben ze me geholpen meer naar mijn gevoelens te luisteren,
anderzijds dat ik maar gewoon normaal moet doen, en dan alles opgelost is,
zodat ik uiteindelijk toch weer mijn gevoelens moet onderdrukken.
Ik heb een paar jaar geleden bij een psychiatrische instelling informatie gegeven over hoogbegaafdheid, omdat veel psychiaters mensen met hoogbegaafdheid wegzetten met een bepaalde diagnose, die niet klopt, dus misdiagnoses. Dus i.p.v. dat ze erkennen dat je hoogbegaafd bent, wordt er een ziektebeeld bepaald. Typisch Nederland.
Fijn dat je reageert Pien. Bij Gifted People proberen we mensen aan te moedigen om hun blauwdruk helder te maken. Het kan je enorm helpen om naar jezelf op zoek te gaan en daardoor te gaan uitvinden wat voor jou echt belangrijk is. Je bent altijd welkom om een gratis online masterclass te volgen. Via deze link kun je jezelf aanmelden op een moment wat voor jou uitkomt. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Het snel denken en handelen diagnositiceerde een psycholoog als ADHD, totaal onwetendheid over HB.
Hé jaaa! heb het gevoel dat ik elk klein ding in mijn lichaam opmerk – was vroeger bestempeld als hypochonder. Bij mijn oudste zoon merkte ok het ook: elke gewaarwording wordt in minuscule details beschreven. Nu hij bijna 30 is heeft hij geleerd wat significant is en wat niet.
Ik heb het gevoel dat mijn lichaam op alles overreageert – zelfs medicatie: ik lees nooit de bijsluiter, maar de eerste 2-3d heb ik meestal een groot deel van de bijwerkingen, en daarna verdwijnt dat. Ik uit het zelfs niet meer tegenover een arts of apotheker, die bekijken me dan heel meewarig.
Zeker n u tijdens Covid : ik zit noodgedwongen veel meer thuis, en het is net alsof bij gebrek aan andere externe prikkels, ik weer veel meer mijn lichaam gewaar word ! Vermoeiend!
Bijzonder om te lezen dat dit ook geldt als je rustig van aard bent!
Nu herken ik me hier dus wel degelijk in: moeten sporten, niet lang kunnen zitten, en niet kunnen wachten ??
🙂 fijn dat je reageert Door.
Idem dito. Overschot aan energie wordt ‘opgesport’.
Het is heel herkenbaar voor mij. Ook tegen mij wordt gezegd: ‘Doe eens rustig!’ ‘Praat niet zo snel!’ ‘Kalm aan!’ Ik heb me enorm aangepast en realiseer me nu dat dit aanpassen misschien wel een van de oorzaken is van terugkerende depressieve periodes. Waarbij ik ‘mezelf’ niet kan leven.
Helaas is het zo – vooral tegenwoordig – dat alles wat afwijkt van het gemiddelde vaak als een ziekte wordt gezien en dat je je (wat zij dan willen) geforceerd moet aanpassen, wat dan natuurlijk leidt tot psychische klachten…
Hallo Vincent,
Wat je schrijft geldt vooral voor Nederland (wie met zijn kop boven het maaiveld uitsteekt, etc.)
In de drie andere landen waarin ik heb gewoond was dit niet of veel minder zo.
Mijn ervaring is dat we ons allemaal in zekere mate moeten aanpassen om samen te leven.
Echter, dit zou niet noodzakelijk ten kost moeten gaan van jezelf te kunnen zijn.
Weet niet of je hier wat aan hebt.
hoop het.
Bedankt voor je reactie. Ik vind dat je gelijk hebt.
Dat klopt Maaike. Doordat jij je steeds aanpast aan andere mensen, verlies je eigenlijk wat belangrijk is voor jou en de verbinding met jezelf. Breng jouw belangrijkste omgevingen eens in kaart. Wat in die omgevingen draagt positief bij aan hoe jij je voelt en aan hoe je in die omgeving kunt functioneren? En welke dingen dragen juist negatief bij? Op basis hiervan kun je voor jezelf bepaalde voorwaarden schetsen die blijkbaar voor jou belangrijk zijn. Wanneer je deze helder hebt, kun je hier over gaan communiceren naar anderen en waar mogelijk zelf bepaalde veranderingen in aanbrengen. Soms zijn het de kleine dingen die een grote impact maken. Door die aan te pakken, kun je het voor jezelf allemaal al een stuk gemakkelijker maken. Je bent ook altijd welkom om een gratis online masterclass te volgen,
De nagel op de kop Maaike. Ook ik heb geleerd m’n hoofd niet boven het maaiveld uit te steken en me te conformeren naar het gangbare, het middelmatige zelfs. Met alle gevolgen vandien want jezelf onderdrukken is op lange termijn nefast.
Herkenbaar wat je zegt Maaike.
Ook ik heb me een tijd heel erg aangepast, waardoor ik van een onwijs gedreven en passievolle ondernemer, veranderde in een ‘grijze muis’… stil in een hoekje…
Inmiddels ben ik alweer 5 jaar lang bezig met ‘weer mezelf worden’. Gaat met kleine stapjes, maar wel steeds meer de goede kant op. Steeds meer naar mijn eigen, zuivere, authentieke EN ‘hyperactieve’ ik 😉
Niet in bewegingen maar soms een bijna niet te teugelen behoefte spontaan op iets attent te maken …..een simpele oplossing voor iets for ik dan heb ……..waar niemand anders het over heeft …..Maar dat vinden ze niet leuk en /of kunnen ze niet volgen……of zijn ze te lui voor……(geen idee!) en ervaren ze als iets heel anders dan ik het bedoel met een goed hart.
Ik wordt er soms doodmoe van al die schapen, Meeehhhhh. ????Sorry moet ff.
Vaak zie ik dan ook dat ze zelf geen oplossing willen …… omdat ze zich achter iets verschuilen en eerlijk zijn naar zich zelf toe en dus ook niet tov anderen.
Wow! Niet echt cool om dat te zien en te voelen. Best soms eenzaam.
@Iris.
Beste Iris, ik ervaar ook hetgeen jij beschrijft. Daaruit leer ik voor mijzelf dat ik enkel mijn energie mag geven aan degenen die mij om raad VRAGEN. Als wij ons goedbedoeld advies GEVEN, dan zijn ze meestal niet bereid het te aanvaarden. Meestal omdat ze er nog niet klaar voor zijn. Dat is voor mij vaak heel teleurstellend maar het is niet anders. Hopelijk heb je hier wat aan 🙂 Veel succes !
Herkenbaar…. je goede intenties worden ook compleet verkeerd geïnterpreteerd…. De kunst is misschien wel eerst je intentie kort te verduidelijken voordat je je echte boodschap vertelt. Of eerst even vragen of mensen een idee of mogelijke oplossing (jouw kijk of manier) willen horen.
En wat verder rest: onderzoek wat het je doet als mensen je afwijzen daarin. Sterker worden in jezelf, cq beseffen dat de reactie van de ander altijd een projectie is van hen. Maar ik vind dit ook moeilijk ….
Je leven inrichten op jouw voorwaarden kan je heel veel rust geven. Het is heel lastig als je de oplossingen aandraagt maar niemand daarin mee gaat. Wat je dan zou kunnen doen is om mensen mee te nemen in de oplossing die jij ziet. Kaart structurele problemen aan die steeds zorgen voor brandjes. In plaats van deze steeds snel op te lossen, is het nodig dat leidinggevenden of collega’s eerst zien dat het inderdaad speelt. Als jij voordat iemand het in de gaten heeft al de brandjes geblust hebt, dan gaat niemand denken dat er echt iets veranderd moet worden. Daarmee houd je de ongewenste situatie voor jezelf in stand.
Er is me vaak gevraagd of ik soms ADHD heb, maar dat denk ik niet. Dit verhaal is wel herkenbaar voor me. En ik herken het ook in sommige kinderen die ik begeleid in de praktijk of die ik zie in hun klas. Er is zo veel onbegrip, en er bestaan zo veel misverstanden, helaas. Daar moet wat mij betreft wel iets in gebeuren.
Daar heb je helemaal gelijk in Herma er is inderdaad veel onbegrip door misverstanden. Fijn dat jij jezelf inzet voor de kinderen.
Heb mijn heil gevonden in full contact karate, MMA en thaiboksen. Heb ook topniveau Europees behaald. Eea vertaalde naar agressie en martial arts was mijn redding en vervolgens opstap naar succes (bovengenoemd op sportgebied, studie die ik leuk vond, promotie werk en bij tijd en wijlen fijne rust). Een toptrainer heeft bij mij voor een keerpunt gezorgd.
Wow!!
Ik wordt dus ook af en toe agressief ervan…… liet dat ook blijken in een message op deze blog zonet …….en las gelijk nadien jouw bericht !
That’s it!
Dank voor je bericht, Ger!
Ik ga er iets mee doen.
( Kickboxen deed me in het verleden al zo goed….tot die blessure. Ga de rest uitchecken. )
Ik vind vechtsporten en het geloof “contradictio in terminis” in combinatie met hoogbegaafdheid…
Dat je een blind geloof in twijfel trekt vanuit pure ratio begrijp ik. Maar dat je “vechtsporten” in twijfel gaat trekken, getuigt eigenlijk vooral van onwetendheid. Mens sana in corpore sano. Dat is altijd het eerste uitgangspunt van elke krijgskunst. Het gaat om een fysiek trainen om het bereiken van ultieme mentale focus. Voor sommige mensen helpt het competitieve aspect om die focus te verplichten en zo hoger te groeien dan zonder dat extra aspect. Andere mensen bereiken een voor hun voldoende niveau zonder competitie. Tai Chi, Iaido en Aikibudo bvb hebben geen competitie. Het enige wat in combinatie met hoogbegaafdheid een contradictie is, is het uitsluiten van mogelijkheden. 🙂
Fijn om te lezen Ger dat dit je rust heeft gebracht.
Herkenbaar!
Ik heb inmiddels Taekwondo en Krav Maga achter de rug. Vooral na Krav Maga was ik echt bekaf. Heerlijk!
Dit is zo herkenbaar, op de lagere school zag ik alles wat bewoog of op het plafond zat, de les stof was vanzelfsprekend , huis werk deed ik niet.
Stil zitten is nog niet mijn ding, een ding is wel vervelend ik doe het 300% of niet, wat soms problemen oplevert.
Ook over enthousiast, van het ene thema naar het andere thema springen, wat resulteert in veel boeken kopen, en niks echt afmaken.
Onrust tijdens het eten, continue opstaan alweer bezig met het volgende , tijdens schrijven hele gedeelte overslaan om dat de geest sneller is dan de motoriek, ik heb ooit wel eens proefwerken terug gezien, dat de leraar daar überhaupt wijs uit kon is mij nog een raadsel.
Ook van de hak op de tak springen van onderwerpen, wat voor mij samenhangend is waar voor buitenstanders volkomen een raadsel is.
Tevens heb ik een afwijking in het Autisme spectrum stoornis, wat het nog lastiger maakt. Ze gezeggen vaak dat dat mensen zijn zonder emotie, dat lijkt vaak zo, intern zie en hoor ik alles, ik weet vaak daar niet mee om te gaan, wat alleen maar voor onrust zorgt in je hoofd waardoor je nog onrustiger wordt, wachtte is ook niet mijn sterkste kant, je weet toch als je bij de kassa staan dat je moet betalen waarom moet die portemonnee dan pas op het allerlaatst moment onder uit die tas gevist worden, onbegrijpelijk, dat zorgt zo voor stress.
Zelf ben ik me pas de laatste jaren dat me pas bewust, en probeer ik daar aan te werken maar dat is niet gemakkelijk je loopt steeds weer tegen andere problemen aan, en wat voor de ene persoon hetzelfde is is voor mij compleet anders, zodat ik het geleerde vaak niet kan topassen op die situatie.
mvg Sydney
Herkenbaar Sydney.
Fijn dat je reageert Sydney. Heb je het gratis e-book en gratis online masterclass voor hoogbegaafden als eens gelezen/gevolgd? Het e-book is gratis te downloaden en de masterclass kun je jezelf ook voor opgeven. Ik denk dat het interessant voor je zou kunnen zijn omdat je als HB juist ook tegen valkuilen aanloopt. Je bent altijd welkom om een gratis online masterclass te volgen. Via deze link kun je jezelf aanmelden op een moment wat voor jou uitkomt. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Hey! ik herken dat, vanalles beginnen maar niks afmaken. Het heeft ook te maken met interesse: eens ik ‘voldoende’ weet, ben ik de interesse kwijt en dus ‘niet afmaken’. Dat wordt door de werkethiek slecht bekeken, maar misschien interesseert het de HB niet? mss gaat het enkel om onze nieuwsgierigheid te bevredigen? Mss moeten we zelf in ons hoofd het concept ‘iets afmaken’ niet zo hoog op een voetstuk plaatsen? komaf maken van die negatieve connotatie? Minder streng zijn voor onszelf?
Zelf ben ik al 62, en de laatste jaren doe ik zelf meer moeite om iets ‘af te maken’ of op te ruimen na een project. Ik moet zeggen dat me dat wel een fijn gevoel geeft. Het is gewoon 1 vd vele ‘moeilijke’ dingen die ons toch ook voldoening geven.
Met de auto in de file of gewoon aan de kassa: mijn truuk is om aan iets anders denken, me met een bepaald probleem bezighouden, of me focussen op de muziek op de radio, terwijl je op de achtergrond de file in het oog houd, of je al een stukje kan opschuiven of niet. HB kunnen verschillende taken tegelijk aan, dus daag jezelf uit?
Succes!
Heel interessant!
Dankjewel Emma.
Ik kan me niet voorstellen om niet te werken of aan iets/een project bezig te zijn. Heel herkenbaar dus, veel speelt zich in mijn mind af. Niet zozeer in mijn fysiek dus. Gisteren zij een collega tegen mij: kun je niet gewoon minder gaan werken als je altijd zo druk bent en ga dan leuke dingen doen. Blijkbaar zien andere mensen mijn actief zijn als iets onwenselijks en vermoeiends terwijl ik er zelf energie van krijg 🙂 De uitdaging is wel om te gaan leren zaken af te ronden…
Zoooo herkenbaar!
Fijn dat je dit met ons wilt delen Greta 🙂 andere mensen kunnen er inderdaad heel anders tegenaan kijken.
Zo herkenbaar!
🙂
Heel herkenbaar dit, over enthousiast, moeten bewegen, snel gaan. Ik krijg idd mensen mee en zeker niet iedereen kan mij hebben… eerst paste ik mij dan aan. Maar ik kan het ook zo zien dat het niet past. Dat ik niet op de juiste plaats zit.
Toneel zou mij super gaaf lijken, helaas nu door C nemen ze geen nieuwe mensen aan. Maar zodra het weer kan en mag wil ik hier wel aan gaan snuffelen.
Mooi plan Angelique om wanneer het weer mogelijk is toneelklassen te gaan volgen.
Hey, Ik herken dit zeer zeker. Ik moet heel soms van mezelf mijn ‘enthousiasme’ temperen uit angst dat het te veel en te ver gaat. Ik ben onlangs ( op mijn 49e) met een adhd diagnostiek begonnen. Zeer benieuwd naar het resultaat. Wel duur. Jammer dat emotioneel welzijn en alles wat daar aan vast hangt zo’n hoge drempel kent. Herkent iemand dit? Bevind iemand zich in een gelijkaardige situatie? Groetjes. Koen
Helemaal in NL, volgens mijn ervaring.
Italianen , Brazilianen, Israëliërs etc zijn veel emotioneler, maar hier is men nog eens trots op zijn nuchterheid……wat voor mij dan vaak overkomt als veel te gecontroleerd en ingehouden saai.
Hoe ervaren jullie dat?
Ik ben Italiaanse en wordt (losstaand van mijn al enorme energie) altijd al bekritiseerd. Voorbeelden zoals “doe eens rustig” of “zit eens stil” of “waarom schreeuw je zo” zijn een rode draad door mijn leven. Wij Italianen spreken en handelen vanuit ons hart. Deze emotie wordt nog eens vergroot door mijn “hoogbegaafd” zijn. Dus dubbel op.
Ik werkte vroeger bij een werkgever waarbij ik niet mijzelf kon zijn. Heb 20 jaar geleden, want zoals zij wilde dat ik moest zijn, dat kon ik niet. Met alle therapie die ik van hun moest volgen om “rustig” te worden om mijn baan te kunnen behouden, is zonde van de tijd en energie geweest. Het had mij veel verdriet kunnen besparen als ik wist wat ik nu weet. Gelukkig heb ik nu een werkgever die zo sociaal is en begrip heeft voor zijn personeel. Ze bewaken je in je doen en laten. Als je richting bore-out gaat komt er wel weer een leuk projectje aanwaaien, als je richting burn-out gaat mag je verlof opnemen waar nodig en geven ze je tips hoe er zodanig mee om te gaan dat je dan ook geen burn-out krijgt. Hier mag ik gewoon mijzelf zijn met al mijn enthousiasme en al mijn energie. Niemand bekritiseerd mij. Sterker nog… ze moedigen mij aan.
Dus alles wat jullie schrijven en zo ook de punten die Adrienne opsomt is voor mij heel herkenbaar.
Hallo Graziella,
Ik voel me heeel geidentificeerd met jouw verhaal. Ik ben zelf Spaans en woon 20 jaar in Nederland en mijn drukte werd als culturele component beschouden. Soms was/is heel irritant als collega’s mij nadoen met mijn gebaren of mij niet serious nemen, als ik enthousiast aan het praten ben.
Nu ben ik op zoek naar een nieuwe baan in de zorg of hulpverlening sector, hopelijk kan ik de juiste werkgever en omgeving vinden.
Groet
Patricia
Ja zoekend….. adhd? Broer en zus hebben het…. een ander zegt dan weer , nee jij hebt geen adhd…. ik ben rustige verschijning, maar ben altijd bezig, tig ideeen…..
Weet voor jezelf waar jij een beetje ‘te’ in bent, en kijk in welke omgevingen mensen daar positief op reageren en in welke omgevingen mensen dat moeilijk vinden. Op basis hiervan kun je herkennen wat voor soort omgevingen bij jou passen en wat kenmerkend is voor omgevingen die jouw ‘te’s’ maar lastig vinden.
Streef ernaar om alleen in omgevingen te zijn waar jouw ‘te’s’ op waarde worden geschat. Dus niet omgevingen die jouw ‘te’s’ slechts toleren, maar omgevingen die jouw ‘te’s’ waarderen. Dan kun je ook het meeste uit jouw ‘te’s’ gaan halen.
Hey! HB ids de differentiaal diagnose van ADHD. Ik heb ADHD diagnose gehad nu 20j geleden en onlangs geleerd dat het wsch verkeerdelijk is, want je moet uitsluiten dat je HB hebt (elk klein detail opmerken, oplossingen zien die anderen blijkbaar niet zien, jeweetwel…).
Dit gezegd zijnde, af en toe een Rilatine helpt wel om beter te focussen…
Ik herken me niet in de fysieke behoefte om te bewegen, wel in ‘snelle speeches, vurig enthousiasme en behoefte aan actie’ en in het feit dat mensen me overweldigend vinden. Hoe vaak ik al niet te horen heb gekregen, dat ik niet boos hoef te worden terwijl ik alleen maar vol passie ergens over spreek… Zo frustrerend.
Je bent niet de enige.
Lig voortdurend overhoop met mijn omgeving hierdoor.
Het is een proces van naar op jezelf op zoek gaan. Breng jouw belangrijkste omgevingen eens in kaart. Wat draagt positief en negatief bij aan jou zijn. Dat is een belangrijk onderdeel van de Insight, de persoon die je bent en wilt zijn vormgeven. Is dat waar je nu het meeste naar op zoek bent? Je bent altijd welkom om een gratis online masterclass te volgen. Via deze link kun je jezelf aanmelden op een moment wat voor jou uitkomt. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Zo herkenbaar!
Heel herkenbaar Monique! Mijn valkuil is daarbij dat ik de neiging heb, wanneer de ander niet of nauwelijks reageert, nog enthousiaster te worden om maar “gehoord” te worden en dat werkt altijd averechts. Ik weet inmiddels hoe het werkt, maar stink er zelf toch vaak weer in.
Herkenbaar.
Ja, daar loop ik ook altijd tegen aan.
heel herkenbaar !
Heel herkenbaar Monique! Mensen denken dat je boos bent, terwijl je gewoon enthousiast/passioneel bent…. Ik kon vroeger boos worden over zulke opmerkingen, nu glimlach ik gewoon om hun onwetendheid.
Ik herken me helemaal in jouw verhaal Monique. Als ik dan met mijn broer spreek, ook hb’er, wordt iedereen om ons heen gek en wij juist blij omdat we voluit los kunnen gaan zonder ons voor de ander in te hoeven houden. Echt heerlijk is dat, super intens, super snel en inhoudelijk. Op zo’n moment maakt het mij niet uit wat een ander ervan vindt.
Top! Snel en intens, daar hou ik van. Helaas bevind ik me zelden in een omgeving die dit aanvaardt, laat staan stimuleert.
Super, die momenten!
Als hoogbegaafde ben je in veel opzichten anders en intenser. Deze twee versterken elkaar. Je valt op als je intenser bent en mensen kunnen je hier nog weleens op gaan wijzen. De mate waarin je jouw ‘te’s’ kunt inzetten, is voor een groot deel afhankelijk van jouw omgeving. Een omgeving die dingen graag houdt zoals ze zijn, zullen jou sneller als een beetje ‘te’ ervaren. Bijvoorbeeld omdat jij kritisch bent en ideeën hebt over hoe het ook kan. In een omgeving met mensen die goed ook gewoon goed genoeg vinden, kun jij aangesproken worden op het feit dat jij te veel wilt en dat je te veel naar het hoogst haalbare streeft. Daarom moedigen wij bij Gifted People HB’ers aan om hun blauwdruk helder te maken en daardoor uit te vinden welke omgeving het beste bij hun past, een omgeving die jouw ’te’ waardevol vindt :).
Jammer dat mensen graag iemand als ’te’ labelen. Dit duidt er alleen maar op dat er een soort norm van middelmatigheid bestaat en alles wat daarvan afwijkt wordt als ’te’ bestempeld. Mijn ’te intens’ vind ik heerlijk en laat me toe heel veel dingen te doen, helaas hebben anderen er al eens moeite mee.
Ik begrijp nu ineens mijn onrust. Ik begrijp zaken ws vaak sneller. En dus denk ik, actie in de taxi, terwijl de rest nog aan het debatteren is. Ik vind mezelf vreselijk ongeduldig en slikt het vaak in. Maar als de anderen het niet zien, moet ik wachten tot men het ook begrijpt en dan pas in actie komen. Heel grappig dit … niet echt een oplossing voor als je in teamverband werkt.
Ik vind mezelf ook altijd vreselijk aanwezig, bij-de-hand, heb snel een mening. En ik ben altijd enthousiast, kom maar op … waarom duurt het zo lang. Een uitleg? Na 5 minuten heb ik het wel gehad.
Maar ook uitgeput zijn na het werk … en waarschijnlijk omdat ik moet leren rustig aan te doen en aanpassen …
Dank hiervoor.
Ook zo moe van dat pseudo democratisch vergaderen terwijl je de uitkomst al weet? Ik herken ook niet dat bewegelijke wel het ongeduldige. Vertragen is verdragen zegt de psych – maar daar zit ook een grens aan.
Hoop dat je een HB psych hebt.
Ik had een niet HB psych (omdat ik zelf niet wist dat ik HB was) en die psych die dacht al lang te weten dat ik HB ben maar wist er niets over, heeft zich niet op internet, niet bij collega’s, niet bij haar beroepsvereniging of mijn huisarts of of of geïnformeerd…..over mogelijkheden voor HB’ers en had dus geen idee ….en probeerde me eerst nog toen ik er zelf achter kwam in de maling te nemen…..maar ze liep tegen de lamp…..en ik zag haar eigen rol waar ze inzat – en was dan ook klaar met haar. Ik adviseerde haar in therapie te gaan echt lief en aardig gemeend.
Ook met die psychs – echt opletten geblazen – als ze zelf niet HB zijn en niet gespecialiseerd in HB snappen ze er over het algemeen niets van.
Dat is zo erg! Ik heb op een gegeven moment met mijn werkgever overlegd en strategisch aangegeven dat ik er niet bij hoefde te zijn voor mijn werk en zo iets anders op kon pakken. Dit werd toen gelukkig geaccepteerd!
Precies dit. Zo herkenbaar.
Ook rustig aandoen en aanpassen gaat je energie kosten, omdat dit voor jou tegennatuurlijk is. Je zult hiermee na een werkdag niet minder moe zijn én loopt het risico ook psychisch in de knel te komen. Probeer uit te zoeken hoe je je kwaliteiten wel kunt inzetten binnen het team en of je teamgenoten jou zo vervelend ervaren als jij jezelf vindt. ‘Vreselijk aanwezig zijn, bij-de-hand en snel een mening hebben’, zijn negatieve waardeoordelen waarmee je jezelf geen recht aandoet; er is niks positievers dan enthousiast en betrokken te zijn.
Dit is een goed bedoeld advies. Ik hoop dat je er iets aan hebt.
Bedankt voor je reactie. Wees je bewust van de invloed van jouw directe omgeving en kies bewust voor de mensen die je wel en niet toelaat. Investeer daarnaast in zelfonderzoek. Leer jezelf beter kennen zodat je weet hoe jij in elkaar zit, wat jij nodig hebt en wat voor mensen jij graag om je heen wilt hebben. Je gaat merken dat hoe beter jij jezelf kent en durft te zijn, des te meer mensen je aantrekt die daarbij passen.
O yeah!
🙂