Als iemand eenmaal in mijn leven is, zal ik niet veel laten om de vriendschap in stand te houden. Ik investeer (met liefde) veel tijd en aandacht in mensen die mij dierbaar zijn. Ik geef veel en vanwege mijn loyaliteit ontstonden vroeger ook relaties die uit balans waren. Relaties waar ik veel bleef instoppen, maar weinig uit terugkreeg.
De afgelopen jaren ben ik daarom op de eerste plaats selectiever geworden in wie ik toelaat in mijn leven. Ik doe regelmatig de ‘omgevingsanalyse’ (onderdeel van het Insight programma) om te bepalen of de mensen in mijn leven nog wel bij mij passen. En daarnaast heb ik afscheid leren nemen van mensen die eigenlijk helemaal niet passen bij de persoon die ik ben.
Dat was niet makkelijk. Maar ik voelde wel al snel wat er gebeurde met mijn energielevels toen ik niet meer afsprak met bepaalde mensen. Hoeveel rust dat gaf. Het enige waar ik aan moest wennen, is dat afscheid nemen een bepaald gevoel van leegte met zich meebrengt. En dat is geen fijn gevoel. Al weet ik inmiddels wel dat dit een tijdelijke en noodzakelijke overgang is.
Door afscheid te nemen ontstaat ruimte voor iets beters
Tijdens de gratis masterclass over hoogbegaafdheid druk ik de deelnemers op het hart dat het belangrijk is om echt je unieke zelf te zijn. Om afscheid te nemen van je maskers. En dan zie ik in de chat vaak de reactie: ‘Ja, maar als ik dat doe, dan houd ik straks niemand meer over’.
Dat is een terechte opmerking, want als je altijd een aangepaste versie van jezelf bent geweest, dan heb je op basis daarvan ook je relaties met anderen ingevuld. Relaties die misschien helemaal niet bij jou passen en waar je dan ook beter afscheid van kunt nemen.
Dat klinkt misschien hard en zwaar, maar het hoeft niet rigoureus en het is niet zwart of wit. Jij bepaalt in hoeverre je een relatie wel of niet in stand wilt houden. Maar weet wel, uiteindelijk is het voor alle partijen beter om afscheid te nemen als het niet meer klopt. Ook de ander geef je dan namelijk de mogelijkheid om iemand te vinden die echt past bij hem of haar.
De tussenfase hoort erbij
Als je afscheid of afstand neemt van mensen die eigenlijk niet bij je passen, kom je terecht in een tussenfase. Je gaat namelijk vanuit een situatie waarin je regelmatig met bepaalde mensen afsprak, over in een situatie waarin je minder sociaal contact hebt.
Deze tussenfase, de fase tussen het afscheid nemen en het opvullen van de leegte, is het moeilijkste. Want in deze fase vraag je jezelf af of het wel slim was dat je nu zonder masker de wereld betreedt. Of je wel mensen gaat vinden die jou dan nog steeds leuk vinden en die bij jou passen. Of je wel die gelijkgestemden gaat vinden en aantrekken. Er ontstaat angst dat je de verkeerde keuze hebt gemaakt en nu voor de rest van je leven alleen blijft.
Daarom is het belangrijk om te onthouden dat zodra je ruimte durft te maken, je ook de kans hebt om de ruimte weer in te vullen met iets beters. Hoe meer jij daarin jezelf durft te laten zien, des te makkelijker je gelijkgestemden aantrekt. En als gevolg kun je vriendschappen opbouwen die veel hechter zijn omdat je zonder maskers de relaties met anderen aangaat. Het heeft alleen tijd nodig. Geduld en vertrouwen zijn hierin sleutelwoorden.
Ook werkt het fijn als je je kunt aansluiten bij een groep mensen die eenzelfde soort proces aan het doorlopen zijn. Dat verbindt al automatisch. Dat zien we ook bij onze Insighters.
Wat kun je doen?
Analyseer je huidige situatie. Welke relaties zijn uit balans? Maak dit bespreekbaar met de ander. Is er iets wat jullie samen kunnen doen om de relatie te verbeteren? Geef mensen daarbij de tijd en de kans om je opnieuw te leren kennen. Maar wees ook bereid om het te accepteren als jullie ervoor kiezen om andere wegen in te slaan.
Is een relatie zo scheef dat je er steeds op leegloopt? Onderzoek dan of het beter is om afscheid te nemen, of in ieder geval afstand. Wees niet rigoureus in de zin dat je gelijk van alles en iedereen tegelijk afscheid neemt. Wees weloverwogen. Bekijk de hele looptijd van de relatie. Baseer je besluit niet op de laatste gebeurtenis. En doe het in fases, want anders is het voor jezelf een nog moeilijker proces om te doorlopen.
Herken je deze tussenfase? Hoe ga jij daarmee om? Laat je het onder de blog weten?
—
Yes, ik wil graag dat e-book! Je ontvangt dan ook de wekelijkse HB updates gemakkelijk in je mail.
Heb je de masterclass over hoogbegaafdheid al gevolgd? Je kunt gratis deelnemen en je hier aanmelden voor de eerstvolgende.
Ook hier geld voor mij
Kwaliteit boven hoeveelheid. Ook in liefde en aandacht .
Mooi, dankjewel Aad.
Mooi gezegd Christine, groetjes Christa
Ik heb in de Corona-periode mijn tijd benut om dichter te komen bij wat bij mij past en dat pakt erg goed uit! Met een nieuwe baan én een flinke toename van activiteit in mijn eigen shop via kunst. Ik merk dat ik met hele kleine stapjes steeds meer de omgeving aan het opzoeken ben die voor mij een betere match is. Met gedeelde interessen vooral. En elke aansluiting die ontstaat geeft inderdaad weer de geruststelling om stapsgewijs dingen die niet meer passen achter te laten. Dus geen rigoureuze ommekeer, maar heel geleidelijk op zoek naar een nieuwe invulling. De beste tip als het lastig is om in beweging te komen op een nieuwe koers? Zet elke dag het KLEINST denkbare stapje dat je kunt zetten, ipv het grootst. En volgens mij komt die tip van jou Adrienne. 😉 Works for me!
Super dat je dit hebt gedaan Conny! Geweldig dat je deze stappen hebt genomen. En dankjewel voor het delen 🙂 ik ga jouw reactie delen in ons team 🙂
Ik ga nooit uit van ideale omstandigheden. Dat iedereen het juist oppakt :).
Oops. Was bedoelt als reply. Soms raar. Dan post ik een reply en nu zie ik dat ze boven verschijnen. Sorry daarvoor.
🙂 toch fijn dat je zo trouw reageert 🙂
Snap ik.
Onder ideale omstandigheden pakt iedereen het zo op maar ideaal is precies dat het meestal niet zo is.
Ik ga nooit uit van ideale omstandigheden :).
Ja, de “tussenfase” herken ik wel. Daar ben ik nu een aantal jaar. En dat maakt me best verdrietig als ik daar even bij stilsta. Doe ik het wel goed? (vraag ik mezelf dan af). Het voelt gewoon al echt lang alsof ik me niet meer thuis ga voelen ergens. Ja, ik voel me al een paar jaar nergens thuis, ook niet als ik thuis ben in mijn eigen gezelschap. De enige plek waar ik me thuis voel, is presteren. Dan voel ik me zinvol. Dan voel ik me thuis.
Maar het levert me ook wel veel op. Dat presteren nu anders voelt. Dat ik minder een controlefreak ben en zie dat andere mensen waardering nodig hebben, of liever gezegd: verdienen 🙂
Nu kan ik welgemeend een compliment geven en zie ik in dat ik dankbaar mag zijn voor de bijdrage van de ander in plaats van ontevreden zijn en niet genoegen nemen met de situatie zoals ie nu is.
Misschien is leegte wel de ruimte waar je meer leert? En misschien is leegte wel de ruimte waar je jezelf aan kunt kijken. Daar heb/neem je geen tijd voor (of heb je geen aandacht voor) als je altijd bezig bent. In ieder geval ga ik het niet uit de weg. Sterker nog, laatst had ik de behoefte om juist de leegte op te zoeken omdat ik er zeker van wilde zijn van mijn keuze. Lijk wel een man ??
Mooi Manon, de tussenfase is ook een lastige periode. Je kent deze vragen vast wel die in de blogs naar voren komen, maar misschien kun je ze nog verder uitdiepen om dan achter jouw gevoel van ”thuis” omgeving te kunnen komen. Breng jouw belangrijkste omgevingen eens in kaart. Wat in die omgevingen draagt positief bij aan hoe jij je voelt en aan hoe je in die omgeving kunt functioneren? En welke dingen dragen juist negatief bij? Hoe ziet jouw ideale omgeving er voor jou uit en wat heb je daarvoor nodig?
Ja. Mooi Manon, Heel herkenbaar. Leegte op zoeken en je daar steeds meer comfortabel bij voelen. Rust ,wel overwogen stilte.
Ik ken maar heel weinig mensen die op dezelfde “frequentie” als ik het zo mag noemen, als ik zit. Ik ben ook allang gestopt met hopen en zoeken naar mensen die daar ook op zitten. Ik onderhoud relaties op basis van wat past en wat we gemeenschappelijk kunnen delen met anderen. Verschillende relaties, verschillende frequenties, verschillende gemeenschappelijke overeenkomsten…………..
Ik hoef er niet mee samen te wonen en het contact, hoe intensief dat is hangt van verschillende factoren af.
Zo kun je bijvoorbeeld samen een motorrit maken, en met anderen een concert bezoeken gewoon omdat je het leuk vind, niet ieder contact en/of relatie hoeft voor mij die diepgang te hebben, er zijn mensen met wie ik wel diepgang kan delen en er zijn mensen waar het gewoon lekker oppervlakkig bij blijft. Het is een balans………………
Precies dat Willie 🙂
Er is een schaarste aan mensen die op heel veel vlakken gelijkgestemd zijn aan mij, maar inderdaad… het is ook prima om met de ene vriend of kenns, het één te delen, en met een ander een andere interesse…
Dat klopt, je kunt niet verwachten dat iedereen leuk vindt wat jij vindt, daarom is het ook zo belangrijk om meerdere mensen in je omgeving te hebben. Dat hoeven er geen tientallen te zijn 🙂 Als je het fijn vindt om ook oppervlakkige priet praat te hebben, is dat helemaal goed, zolang jij jezelf kunt zijn en niet het gevoel hebt je anders voor te hoeven doen 🙂
Doe ik ook al jaren zo Willie, ik vrees dat we anders voor die enkelingen waar we veel contact mee hebben wat te ” intens” zijn 😉
Door corona hebben wij (on)bewust een keuze gemaakt wie we wel bleven zien en wie niet. Nu naar 1,5 jaar kunnen we zeggen dat we van een aantal vrienden afscheid hebben genomen op een natuurlijke manier
Voor sommige situaties heeft deze periode ook juist voor helderheid gezorgd, even een pas op de plaats en ons geholpen om afstand te nemen of omgevingen op te bouwen die beter bij ons passen 🙂
Dit is heel herkenbaar Adrienne, ik heb een verleden met heel veel geven en helpen, ondersteunen.
Nu is er die tussenfase, die wel eng is, maar toch goed voelt.
Het is een eenzaamheid. En soms ineens een contact dat aansluit bij mijn ziel.
Blijft het zo eenzaam?
Het is tussenfase, dus de bedoeling is dat het maar tijdelijk is. Maar vervelend Dina dat je jezelf nu eenzaam voelt. Breng jouw belangrijkste omgevingen eens in kaart. Wat in die omgevingen draagt positief bij aan hoe jij je voelt en aan hoe je in die omgeving kunt functioneren? En welke dingen dragen juist negatief bij? Op basis hiervan kun je voor jezelf bepaalde voorwaarden schetsen die blijkbaar voor jou belangrijk zijn.
Toen mijn man vorig jaar overleed vielen in één klap alle maskers weg. Daarmee beland je bruusk en ongewild in die tussenfase want mensen zien jou anders en jij ziet de ander anders. Een slopend maar noodzakelijk proces waar ik nu in zit en dat inderdaad ook weer ruimte geeft om nieuwe keuzes te maken en andere mensen te ontmoeten die nu bij mij passen.
Maar ieder afscheid doet pijn. Ook dat van “vrienden” die me jarenlang alleen maar energie hebben gekost. Helaas was zijn overlijden nodig om deze stap te durven en kunnen zetten.
pittig Pauline. gecondoleerd. maar als ik het goed lees, klaart er veel in je leven op, en dat is mooi.
Wat erg Pauline gecondoleerd met het verlies van je man. Fijn dat je wel andere mensen hebt ontmoet die beter bij jou passen.
Dat is ook toevallig Adrienne. Ik ben inderdaad “veranderd” of gewoon mezelf geworden?
Ik voel me nu “thuis” = op mijn gemak met mezelf. Niet meer zoals eerst toen ik niet wist
wie ik was en een andere persoon liet zien om zeker te zijn dat ze zouden mogen ….
Ik voel de ruimte (leegte?), reden waarom ik me niet op mijn gemak voelde – tussen wie ik laat zien en wie ik ben
nu heel duidelijk.
Gevisualiseerd: zie ik de contouren van 2 personen voor me met een tussenruimte; de ene contour
die vd persoon die ik was en die ik wilde zijn (mezelf).
Terwijl ik nu eindelijk EEN contour zie van mezelf die ik naar believen kan veranderen zonder dat daardoor mijn “EIGEN” ik
daardoor in het gedrang komt.
Mooi gezegd Christine, groetjes Christa
Mooi Christine!
Als je alleen met bepaalde mensen blijft omgaan omdat je bang bent om anders alleen achter te blijven, lijkt het me goed om eerst goed bij jezelf na te gaan waar dat gebrek aan zelfvertrouwen vandaan komt voordat je gaat snijden in je vriendenbestand.
Als je alleen met je ‘vrienden’ om blijft gaan omdat je bang bent alleen te zijn , lijkt het mij een prima reden om afscheid van ze te nemen! Zeker als ze energie kosten in plaats van geven.
De tijd die je aan hen besteed kan je dan mooi steken in onderzoeken wie je bent en wat je nodig hebt.
Wil even opmerken dat het mij niet verstandig lijkt deze stappen te ondernemen voordat je al het zelfvertrouwen hebt precies te weten wie jij bent en je daar comfortabel in voelt.
Ik kan me voorstellen dat je anders onbezonnen keuzen gaat maken welke meer een reactie zijn dan dan een weloverwogen beslissing in een niet emotionele toestand.
Plus het feit dat je daarna misschien de neiging hebt je weer aan te passen om de leegte op te vullen ?
Als je niet weet wie jij bent kun je niet nagaan welke eigenschappen van de ander aanvullend zijn voor jou waarbij je de niet aanvullende eigenschappen voor lief kunt nemen.
Deze waarde zullen de meeste mensen voor je hebben. Aanvullend, niet perfect.
Ik denk dat de blog niet perse aanzet tot onmiddellijke actie als wel tot het bewust worden. Wanneer er voldoende bewustwording is, ontstaat er ruimte tot reflectie en ook (naar gelang de persoonlijke omstandigheden) kracht voor actie. ‘De mens is de maat….’
Precies Bas, dankjewel voor deze aanvulling!