We zijn natuurlijk allemaal autonome, capabele en intelligente mensen. We hebben een druk werk en sociaal leven waarbij er van ons verwacht wordt dat we onze eigen boontjes doppen, uit de problemen blijven en ons de hele dag goed en blij voelen. Eigenlijk is dat vreemd, want deze verwachting is geheel onrealistisch en tegenstrijdig. We zijn als mens namelijk afhankelijk van andere mensen. We leren sinds onze geboorte van andere mensen hoe we mens moeten zijn en we worden gevormd door de omgeving waarin we ons bevinden. De gedachte dat we het allemaal maar zelf moeten doen, gaat daarom op de eerste plaats al tegen onze natuur in én leidt er juist toe dat we ons minder goed en blij voelen. We zijn als mens imperfect en in deze imperfectie vinden we de waardevolle connectie met anderen.
In de woorden van Arnold Schwarzenegger: “I am not a selfmade man”. De meest succesvolle mensen weten dit al lang: om succesvol (en gelukkig) te zijn heb je andere mensen nodig. Het getuigt van kracht om anderen om hulp te vragen, om toe te geven dat we zelf niet alle antwoorden hebben. We hebben anderen nodig. Soms om onze gedachtes en ideeën mee te delen en soms omdat we er zelf even niet meer uitkomen. Hoe capabel, intelligent en autonoom je ook bent, het loont om anderen te betrekken en om (tijdig) om hulp te vragen.
Waarom om hulp vragen belangrijk is
Natuurlijk kun jij je eigen boontjes doppen. En natuurlijk ben jij zelfstandig in staat tot grootse dingen. Maar om hulp vragen heeft ook zo z’n voordelen. Zo komen we bijvoorbeeld efficiënter vooruit en ook verder als we de hulp inschakelen van andere mensen. Bovendien is het voor ons geluksgevoel belangrijk en het geeft ons een gevoel van rust en vertrouwen: we staan er immers niet alleen voor. Om hulp vragen is daarom, los van de uitkomst, op zichzelf al heel belangrijk. Lees maar:
- Anderen hebben inzichten en ervaringen die wij nog niet hebben
We zijn een product van onze omgeving: we leren van de mensen om ons heen en de ervaringen die we hebben opgedaan. Het is vanzelfsprekend onmogelijk om in een mensenleven alle mogelijke ervaringen en kennis op te doen die er in de wereld te vinden zijn. Het loont daarom om jezelf te omsingelen met anderen die hun inzichten, ervaringen, netwerk en kennis kunnen delen en daarmee aanvullend zijn op wat jij weet en kan. Het 1+1=3 principe. Anderen kunnen jou efficiënter en effectiever verder helpen omdat je niet eerst zelf het wiel opnieuw hoeft uit te vinden. Ze kunnen bovendien obstakels voor je wegnemen en het gezegde zegt niet voor niets: vele handen maken licht werk. Wees niet zo eigenwijs, wees slim: maak gebruik van wat er al is: “Go fast by going alone, go far by going together”, of beter gezegd: “go slow and lonesome by going alone, go fast and far by going together”.
- We worden er gelukkiger van
Uiteenlopende onderzoeken tonen keer op keer aan dat verbondenheid met andere mensen een cruciale basisbehoefte is van ieder mens. We zijn gelukkiger als we betekenisvolle en zorgzame relaties met andere mensen hebben waarbij we kunnen zorgen voor de ander en er voor ons gezorgd wordt. Anderen vragen om hulp versterkt de gevoelens van verbondenheid met hen. Hoe dan? Nou o.a. als volgt:
I. We worden “menselijker” | The Pratfall effect
Onderzoek door o.a. Elliot Aronson toont aan dat anderen ons meer mogen en ons “menselijker” vinden als we onze fouten toegeven en (openlijk) blunders maken, ook wel het Pratfall effect genoemd. We kunnen onszelf beter in anderen herkennen als ze toegeven fouten te maken; we maken immers zelf ook fouten en blunders. Mensen die bijna alles (ogenschijnlijk) goed doen en weinig fouten maken, of dit niet toegeven, worden daarbij als minder leuk, minder aardig en ontoegankelijk gezien. Ze creëren daardoor een afstand en plaatsen zichzelf buiten de groep. Dus door af en toe wat te knoeien, een misstap(je) te maken en met anderen jouw blunders te delen, neemt de kans toe dat je een positieve verbinding aan kunt gaan met de ander.
II. We worden aardiger gevonden | Cognitieve Dissonantie
Een ander voordeel van om hulp vragen heeft te maken met het psychologische effect dat mensen jou aardiger vinden als ze jou geholpen hebben. Om dit toe te lichten is het belangrijk om te benoemen dat ons brein continue op zoek is naar consistentie, oftewel: dat wat we doen en zeggen, overeenkomt met onze gedachten en overtuigingen. Als er ongerijmdheid plaatsvindt, bijvoorbeeld als we iets doen wat niet strookt met onze gedachten en overtuigingen, herkent het brein een inconsistentie. Deze inconsistentie wordt ook wel cognitieve dissonantie genoemd. We ervaren cognitieve dissonantie als ongemakkelijk en willen dit zoveel mogelijk voorkomen waardoor het brein naarstig op zoek gaat naar een verklaring. Dit kan ook in jouw voordeel werken. Zo zullen de meeste mensen zich kunnen vinden in de gedachte dat we een ander helpen omdat we hem of haar aardig vinden. Het mooie is dat dit ook andersom werkt. Als we iemand helpen, maken we ons automatisch de gedachte eigen dat we deze persoon mogen, dan zijn onze daden in overeenstemming met onze overtuigingen en wordt inconsistentie voorkomen.
III. We geven de ander een compliment
We willen als mens van betekenis zijn voor andere mensen. Een manier waarop we van waarde kunnen zijn is als we anderen kunnen helpen. Door een ander om hulp te vragen biedt je de hem of haar de mogelijkheid om van betekenis te zijn. Bovendien is het vragen van hulp een compliment naar de ander omdat je hem of haar vertrouwt en ook vertrouwen toont in hun kennis en kunde. Dit voegt toe aan hun geluksgevoel en zelfvertrouwen en je verstevigt de onderlinge relaties (wat ook weer bijdraagt aan jouw geluksgevoel). Doe de ander (en jezelf) dus een plezier: vraag om hulp als je dat nodig hebt!
IV. We voelen ons dankbaar
Geholpen worden, en je hier bewust van zijn, zorgt ervoor dat je dankbaarheid ervaart. Het voelen en uiten van deze dankbaarheid brengt vele positieve effecten mee die bijdrage aan jouw geluksgevoelens. Zo stimuleert het o.a. de aanmaak van dopamine en serotonine in de hersenen, het verbetert je slaap, het vermindert gevoelens van stress, angst, depressie en fysieke klachten. En alsof dat nog niet genoeg is; mensen die dankbaar zijn en dankbaarheid uiten, worden als leukere mensen gezien.
- Het geeft rust: we staan er niet alleen voor en we hoeven niet perfect te zijn
We zijn als mens imperfect en incompleet. Gelukkig maar, want anders hadden we ook geen anderen nodig. Als we om hulp vragen geven we aan onszelf toe dat we niet onfeilbaar hoeven te zijn en dat hulp vragen van anderen iets positiefs is. Door om hulp te vragen en hulp te accepteren worden we beloond met de gedachte dat er voor ons gezorgd wordt en dat we er niet alleen voor staan. Dat geeft een gevoel van geborgenheid en rust. Je hoeft de wereld niet op jouw schouders te dragen, je mag de lasten (en lusten) delen met anderen.
Samenvattend: vraag om hulp als je dat nodig hebt. Naast de vele voordelen die hierboven genoemd zijn, biedt de hulp van anderen jou namelijk de mogelijkheden om je beter voelen en vooruit te komen. Je staat er niet alleen voor. En natuurlijk ondersteun ik jou graag in jouw zoektocht.
Bronnen en relevante links
– http://changingminds.org/explanations/theories/pratfall_effect.htm
– Artikel: Do Me A Favor So You’ll Like Me: The Reverse Psychology of Likeability: http://www.forbes.com/sites/sap/2011/11/16/do-me-a-favor-so-youll-like-me-the-reverse-psychology-of-likeability/#57529827e300
– https://www.brainpickings.org/2014/02/20/the-benjamin-franklin-effect-mcraney/
– http://www.psych2go.net/pratfall-effect-imperfect-makes-likeable/
– Aronson, E., Willerman, B., & Floyd, J. (1966). The effect of a pratfall on increasing interpersonal attractiveness. Psychonomic Science.
– Ein-Gar, D., Shiv, B., & Tormala, Z. L. (2012). When blemishing leads to blossoming: The positive effect of negative information. Journal of Consumer Research, 38(5), 846-859.
– Kiesler, C. A., & Goldberg, G. N. (1968). Multi-dimensional approach to the experimental study of interpersonal attraction: Effect of a blunder on the attractiveness of a competent other. Psychological reports, 22(3), 693-705.
– Mettee, D. R., & Wilkins, P. C. (1972). When similarity “hurts”: Effects of perceived ability and a humorous blunder on interpersonal attractiveness. Journal of Personality and Social Psychology, 22(2), 246.
– Robbins, S. & Coulter, M. (2003). Management, 7e editie: ‘Cognitive Dissonantie’ (p. 359)
Heb jij mijn E-book over hoogbegaafdheid al gelezen?
Die kun je hier gratis aanvragen!
