Als ik terugdenk aan mijn eigen werkende carrière kan ik een handjevol keren bedenken dat ik echt in de clinch lag met mijn baas. Voorafgaand aan ruzie was er onenigheid over de visie, over de aanpak van mijn baas. Ik zag al vaak dat dingen beter konden. Sneller konden. Mooier konden. En de frustratie liep hoog op als ik daarin de enige bleek te zijn. Als mijn baas over aanstaande problemen riep ‘Nou dat zien we dan wel weer’.
Die frustratie maakte mijn werkende carrière een stuk minder plezierig en leidde er meerdere malen toe dat ik ergens weg moest, omdat de situatie niet meer houdbaar was. Dan kon ik balen van mezelf, over waarom ik ergens zo’n probleem van had moeten maken. Waarom ik zo boos of verdrietig was geweest.
Inmiddels begrijp ik waarom bepaalde dingen zoveel emotie bij mij oproepen. Inmiddels weet ik waarom bepaalde kenmerken van hoogbegaafdheid ervoor zorgen dat je als hoogbegaafde sneller ruzie met je baas krijgt. En gelukkig ook dat ruzie met je baas voorkomen kan worden. Deze maand richten we ons op het thema ‘Nooit meer ruzie met je baas’. Ook ter ere van mijn boek dat in september is uitgekomen (het boek kun je hier bestellen).
Hoe ontstaat ruzie?
Ruzie met je baas ontstaat in hoofdlijnen door een mismatch met de omgeving en/of door miscommunicatie. Ruzie is overigens meer dan onenigheid of een meningsverschil. Dat kan in elke samenwerking voorkomen en wordt meestal snel uitgepraat en opgelost. Ruzie zet de onderlinge relatie op het spel. Het voert de druk op en het is niet snel weer vergeten.
Oorzaak 1: Mismatch met de omgeving
Als hoogbegaafde heb je andere werkvoorwaarden omdat je anders bedraad bent. Zo floreer je beter bij een werkomgeving die jou de ruimte en vrijheid geeft om je werk te doen zoals jij denkt dat het goed is. Met een autoritaire leidinggevende lig je sneller in de clinch. Zeker als deze persoon het altijd beter denkt te weten en tegelijkertijd cruciale inschattingsfouten maakt. Dan zul je het vertrouwen verliezen in deze persoon en wordt samenwerken heel moeilijk, dan wel onmogelijk.
Qua werkvoorwaarden kun je ook denken aan de werkplek. Als je bovengemiddeld snel overprikkeld raakt, is het niet bevorderlijk als je in een kantoortuin moet functioneren waarin mensen continu met elkaar praten of als er veel afleidende geluiden zijn.
De vermoeidheid en frustratie die hierdoor ontstaat vergroot het risico op ruzie met je baas. Je kunt op een bepaald moment namelijk minder hebben en de emoties stapelen zich op. Daardoor kun je ook heftiger gaan reageren op wat er gebeurt en op wat er niet gebeurt, maar wel zou moeten gebeuren. Doordat jij heftiger reageert, reageren anderen ook heftiger op jou en kan een conflict ontstaan.
Als je jouw werkvoorwaarden kent, kun je zien of jouw huidige werkomgeving bij je past en zo niet, wat je daar dan aan kunt doen. Je kunt je werkvoorwaarden ook gebruiken om een nieuwe functie te vinden die goed bij jou past. In blog 3 van dit thema gaan we specifieker in op je werkvoorwaarden.
Oorzaak 2: Miscommunicatie
Als hoogbegaafde communiceer je op een net iets andere frequentie. Ik noem dat wel hoogbegaafds spreken. Het hoogbegaafds ligt dicht tegen de algemeen gesproken taal aan en veroorzaakt daardoor vaak de verwarring.
Door dit taalverschil kun je soms afspraken anders interpreteren, het moeilijk vinden om uit te leggen wat je bedoelt of onbedoeld bot of fel uit de hoek komen. Leidinggevenden kunnen je dan afstraffen op het anders uitvoeren van afspraken, fel reageren op wat je zegt of je intimiderend vinden. Dit werkt ruzie in de hand. En het maakt een prettige samenwerking heel moeilijk.
Als je begrijpt dat je op een andere wijze communiceert, kun je dit bespreekbaar maken. Je kunt dan voorkomen dat je met elkaar een andere interpretatie van de afspraak hebt omdat je hier bewust bij stil staat. Je kunt zo ook voorkomen dat de ander je intimiderend vindt omdat hij of zij beter begrijpt dat jouw manier van communiceren zo is.
Oorzaak 3: Mismatch in verwachtingen
Een laatste oorzaak die we benoemen is de mismatch in verwachtingen. Als hoogbegaafde zijn er bepaalde dingen waar jij bovengemiddeld goed in bent. Het gevaar is dat je dit als vanzelfsprekend gaat zien en dit ook projecteert op anderen. Dat je verwacht van je baas en collega’s dat ze zien wat jij ziet en dezelfde kwaliteit werk kunnen leveren. Dit is echter niet altijd het geval.
Je kunt juist zien waar jij goed in bent en wat uitzonderlijk is door te kijken naar waar anderen niet hetzelfde kunnen bereiken. Belangrijk is dat je vervolgens erkent dat het geen onwil is van die ander maar onmacht. Als je de aanname doet dat het onwil is en vervolgens het kantoor van je baas binnenstormt om te vragen ‘Welke idioot heeft dit nou weer bedacht?’, dan is de kans op ruzie aanzienlijk groter. Beter is het om vanuit nieuwsgierigheid te vragen: ‘Ik ben benieuwd naar de achtergrond hiervan, kun je mij er iets meer over vertellen?’ Zo kun je ook gaan ontdekken waar jij jouw baas in kunt ondersteunen zodat je samen bereikt wat belangrijk is om te bereiken.
De drie principes
Om ruzie met je baas te voorkomen is het belangrijk om de volgende drie principes te kennen en te leven:
Principe 1: Zelfkennis
Principe 2: Werken op jouw voorwaarden
Principe 3: Op tijd weggaan
In het boek ‘Nooit meer ruzie met je baas’ worden deze drie principes uitgebreid behandeld. In de komende blogs besteden we hier ook wat extra aandacht aan.
Meer lezen?
Bestel dan hier mijn nieuwe boek ‘Nooit meer ruzie met je baas’.
—
Wat zijn voor jou oorzaken geweest van ruzie met je baas? Laat je het weten onder deze blog?
—
Heb jij het e-book over hoogbegaafdheid al gelezen?
Dat kun je gewoon gratis aanvragen:
Yes, ik wil graag dat e-book! Je ontvangt dan ook de wekelijkse HB updates gemakkelijk in je mail
Ik heb ‘Nooit meer ruzie met je baas’ inmiddels toegevoegd aan mijn wishlist 🙂
De reden waarom ik vaak conflict had met mijn (vorige) manager, is dat ik vaak als ‘stroef’ of ’tegendraads’ ervaren werd, omdat ik te veel vragen stelde, met alternatieven kwam of soms zelfs gewoon ‘nee’ zei op bepaalde vragen. Nadien werd mijn input dan vaak niet meer gevraagd, ‘omdat ik toch niet wou meewerken’. Maar er werd weinig geluisterd naar de uitleg waarom ik alternatieven bood, ‘nee’ zei of bepaalde conclusies trok. Dat werd hen later pas duidelijk en meestal bleken de redenen waarom ik ‘nee’ zei, dan wel gegrond. Gevolg: ik werd regelmatig gevraagd om de voorspelde, maar moeilijke roadblocks op zeer korte termijn op te lossen.
Een goede weergave van hoe ik mij op die momenten voel, is deze korte sketch: https://www.youtube.com/watch?v=BKorP55Aqvg
Ik heb deze link zelfs al eens doorgestuurd naar collega’s 🙂 Ik vind het wel leuk om op zo een manier te kunnen laten zien waarom ik soms zo reageer, zonder dat ‘hoogbegaafdheid’ vernoemd wordt 🙂 Hebben jullie ook zo van die hulpmiddeltjes?
Al 8 jaar een politieker als baas die maar niet wil snappen/hebben dat ik geen gewone kabinetsmedewerker ben die kon ingewisseld worden bij de machtsoverdracht van de ene partij naar de andere. Als Noodplanningscoördinator ben ik ook de gebeten hond die steeds met probleemsituaties afkomt of aandringt om op voorhand maatregelen te treffen om een ramp te voorkomen. Wij kunnen geen ruzie hebben omdat hij me zoveel mogelijk mijdt maar wel verwacht dat je trouw bent aan hem en steeds beschikbaar om op te draven als er zich een ramp voordoet! Dat geeft mij een enorme vrijheid naar invulling van mijn dagen maar ook een hoop frustratie omdat er net GEEN werkoverleg door kan gaan. Verbaal kan hij totaal niet tegen mij op en als hij me wegens de macht van zijn ambt onbeschoft bejegent heeft hij al ervaren dat ik er mijn hand niet voor omdraai om hem van hetzelfde laken een broek te geven. Zoals zovelen hier aanhalen zie je wat beter/veiliger zou kunnen/moeten maar is er nauwelijks gehoor en ploeter je maar verder door de bagger. Gelukkig is mijn verantwoordelijkheidsgevoel zo groot ( 27000) inwoners waarvoor ik verantwoordelijk ben dat ik toch steeds weer ergens de courage vindt om door te gaan net omdat deze materie zo boeiend is.
Ik ben Henk.
Of ik hoogbegaafd ben is nooit getest, maar afgaande op wat ik tegenkom op web sites als deze zijn er aanwijzingen in die richting.
Mijn ouders hebben alleen lagere school.
55 jaar geleden werd ik naar de Mulogestuurd, maar ik liep vast op de talen.
De directeur van die Mulo vond mij alleen geschikt om potloden te gaan slijpen, dus naar de LTS.
Van daaraf heb ik zo ongeveer alle technische opleidingen van timmerman tot en met civiel ingenieur aan de TU-Delft doorlopen.
Deze laatste opleiding heb ik cum-laude afgerond.
Omdat ik mijzelf ongeschikt voor leidinggeven vind en ook in het algemeen weinig bewondering voor management kan opbrengen, heb ik welbewust voor inhoudelijk werk gekozen. Min of meer gedwongen ben ik wel een tijdlang projectleider van onderzoeksprojecten geweest, maar het liefste doe ik inhoudelijk werk. Naast een aantal uitstekende leidinggevenden heb ik er verschillende gehad waar ik onmogelijk mee door een deur kon. De laatste keer was bij een landelijk bekend onderzoeksinstituut, een zogenaamd GTI. Mijn leidinggevende aldaar stond qua opleidingsniveau beneden mij. Het resulteerde in een arbeidsconflict dat uitmondde in een werknemersverzoek. Dat wil zeggen dat ik degene was die naar de rechter stapte om de arbeidsovereenkomst te laten beëindigen. Het verzoek is door de kantonrechter gehonoreerd met een niet onaardige ontslagvergoeding. Toen dit plaats vond was ik 60 jaar oud. Een jaar later werd ik uitgenodigd door een vooraanstaand ingenieursbureau. Aldaar werk ik nu al weer zes jaar met veel plezier. De directeur, cum-laude afgestudeerd in dezelfde studie als ik, laat mij doen waar ik goed in ben. Dat is het ontwikkelen van computermodellen waar veel wiskunde, statistiek en mechanica in zit. De resultaten van mijn werk zijn gepubliceerd op internationale congressen en op Internet te vinden.
Gefeliciteerd met je boek !
Bij betaalde banen heb ik nooit conflicten gehad, ik maakte altijd snel promotie en dito salaris verhogingen. conflicten waren er wel in het vrijwilligerswerk.het is voor een vrouw een hele domme keuze om actief te zijn in de theologie, het stikt er namelijk van de stromingen waar incompetente mannen, eerst aan de beurt ze in voor een leuke baan, cursus etc en vrouwen de koffie in moeten schenken. En ze blijven elkaar ook de betaalde baantjes geven.. dus ik ben een toeschouwer van aanmodderen de mannen
’toeschouwer van aanmodderende mannen’ … ik steel deze zienswijze 🙂
Dankjewel Anna. Fijn dat je in je werkomgeving op de juiste plek zit. Maar naar dat je dit meemaakt in je vrijwilligerswerk. Doe je nog steeds het zelfde vrijwilligerswerk of heb je hier inmiddels een andere keuze ingemaakt?
Dag Adrienne, mooi en herkenbaar!
Zou het kunnen dat ‘hoogbegaafds spreken’ vooral tot misverstanden leidt omdat die spreker soms niet ‘spreekt in het luisteren van de ander’ en te snel oordeelt en aannames doet over wat de ander weet/denkt/begrijpt? Dan gaat dus niet het spreken mis maar het luisteren en verplaatsen in de ander.
Groet, Jeroen
Leuk dat je reageert Jeroen. Als hoogbegaafde communiceer je op een net iets andere frequentie. Ik noem dat wel hoogbegaafds spreken. Het hoogbegaafds ligt dicht tegen de algemeen gesproken taal aan en veroorzaakt vaak verwarring omdat wij als HB’ers soms afspraken anders interpreteren, het moeilijk vinden om uit te leggen wat je bedoelt of onbedoeld bot of fel uit de hoek komen.
Dankjewel voor dit zeer herkenbare verhaal! Altijd gedacht dat het aan mij lag…
Volgens mijn baas heb ik een ‘eigen waarheid’, met dat stempel wuift ze elke keer weer alles van tafel en worden conflicten dus niet opgelost. Gelukkig ben ik eind dit jaar van haar af, dan ga ik op zoek naar een baas die wel bij me past.
Naar om te lezen Linda. Fijn dat je aan het zoeken bent naar een nieuwe uitdaging. Ik hoop dat de blogs van deze maand je kunnen helpen bij het maken van een keuze.
weer geheel herkenbaar! En als je je bedenkt dat ik werk doe voor laag opgeleiden omdat ik dat zelf ook ben kun je je wel voorstellen dat ik nog sneller zie wat en hoe iets anders kan!
Ook de communicatie is een dingetje, ik zeg wat ik bedoel en ik zeg nooit iets wat je anders kunt interpreteren. Dus als de ander mij niet begrijpt vraag ik altijd, wat begrijp je hier niet aan? En dat wordt dan weer gehoord als, ben je dom of zo dat je het niet snapt.
Vorige maand gaf ik aan dat er een fout geslopen was in het werk rooster. Niets meer niets minder. Dat ontaarde in een ruzie en geen contractverlenging! Hij vond dat je een discussie niet op de app voert. Ben ik het helemaal mee eens maar dit was een mededelling en hij maakte er een discussie van.
Het intimiderende en bot overkomen heeft mijn inziens te maken met het feit dat wij vaak gewoon op een zekere manier praten omdat wij zeker van onze zaak zijn, waar een ander wellicht op een wat vragende manier iets zegt?
Ben er niet rouwig om maar het is exact wat jij schrijft.
Gevalletje advocaat van de duivel: Hoe redelijk is het om te stellen dat je nooit iets zegt dat anders geïnterpreteerd kan worden? Communicatie zit vol met misverstanden, aannames, gekleurde brillen, etc. Nooit iets zeggen wat multi-interpretabel is, lijkt me op zijn zachtst discutabel en wat harder gezegd: onmogelijk. Tenzij je nooit je mond open hebt gedaan in je leven, maar het klinkt niet alsof dat nu het geval is.
Overigens, wanneer je denkt dat je heel duidelijk bent en de ander begrijpt het nog niet, dan werkt het vaak voor jezelf fijner om door te vragen van wat de ander haalde uit wat je zei en dan dat bij te sturen. De vraag “Wat begrijp je hier niet aan?” werkt als een bewegende lap op een stier en zou ik dan ook niet aanraden, vooral niet als default in zo’n (frequente) situatie. Persoonlijk zou ik ook die vraag niet tof vinden, omdat het vrijwel nooit als oprechte, goedbedoelde vraag gesteld wordt (wat het bij jou ook niet is, gezien de aanname dat wat je hebt gezegd niet multi-interpretabel kan zijn en dus duidelijk zou moeten zijn).
Ik vind het zelf ook onwijs frustrerend wanneer ik niet begrepen word en er conflicten ontstaan en ik handel ook vaak zat zeker niet goed, dus vat bovenstaande alsjeblieft niet verkeerd op. Ik val alleen wat over de stelling dat je nooit iets zegt wat anders geïnterpreteerd kan worden.
Bedankt voor je reactie Edtih. Naar om te lezen dat je nu geen verlenging van je contract hebt gekregen. Ik hoop echt Edith dat de blogs van deze maand je kunnen helpen om een passende werkomgeving te vinden.
Absoluut herkenbaar! Momenteel zit ik ook met wat conflicten tussen mijzelf en de werkgever.
Ik bestelde het boek nét voor deze blogpost gepubliceerd werd. 😀 Nu wacht ik vol ongeduld, om er onmiddellijk mee aan de slag te gaan.
Vervelend Pieter om te lezen. Ik denk dat je met het boek op een goede manier aan de slag kunt, dankjewel dat je het boek hebt besteld, leuk om te lezen. Deze hele maand staat in het thema van de werkomgeving en ik hoop dat dit je helpt bij het aanpassen van de werkomgeving die past bij jou.
Zo herkenbaar. Ik heb zonet weer mijn baan verloren om die redenen die hierboven opgesomd zijn… Had het boek een jaar eerder kunnen gebruiken…. Op zoek naar een nieuwe werkplek en dus ook een nieuwe baas, is het boek dat ik eerstdaags ontvang zeer welkom. En zal onmiddellijk gelezen worden om nieuwe ‘conflicten’ te vermijden… dat hoop ik in elk geval.
Dankjewel Lut, ik denk dat je met het boek op een goede manier aan de slag kunt, het zal je zeker helpen om jouw basisprincipes helder te maken en inzicht geven. Leuk om te lezen dat je het boek besteld hebt, dankjewel. De hele maand oktober staat in het teken van de werkomgeving, ik hoop ook dat deze blogs op een waardevolle manier mogen bijdragen aan het vinden van een passende omgeving.
Zo herkenbaar!!
🙂
Wat een herkenning. Ik ben nog maar net aan het ontdekken dat ik soms bot over kan komen. Begrijp nu dat dat meer zit in het intimiderende. Ik moet bij sommigen enorm op de rem en heel veel woorden gebruiken om mijn punt duidelijk te maken. Ben een niet- aangeboren pleaser en heb er veel moeite mee als mensen mijn goede intenties niet zien. Al met al sta ik weer op een kruising, welke kant ga ik op bewegen en kan ik hoe ga ik het op mijn voorwaarden doen
Fijn dat je reageert Inez. De hele maand oktober staat in het teken van de werkomgeving, ik hoop ook dat deze blogs op een waardevolle manier mogen bijdragen en je inzichten mogen geven in wat jij wilt en eventueel ook kunt veranderen.
In mijn tijd als docent muziek in het VO kwam het weleens voor dat ik met veel frustratie uit een overleg met mijn direct leidinggevende kwam. Mijn stijl is niet om de botsing op te zoeken, maar bij mij slaat het naar binnen. Ik probeer echt wel mijn punt te maken. Ik overzie vaak snel dingen en trek dan conclusies die ik aan mijn baas voorlegde. Hij kon mij niet altijd volgen en dus kon hij daar dan niet altijd in meegaan.
Omdat ik ook een helicopterview heb, toen al als gewoon docent, snapte ik dat mijn baas een brede verantwoordelijkheid had voor de hele schoolorganisatie. Maar dat maakte ook wel dat ik dan maar niet met mijn punt kwam, of pas als ik echt bijna ontplofte. Ik heb geleerd eerder naar hem toe te gaan en voor mezelf op te komen.
Ik moet wel zeggen dat doordat we met elkaar in gesprek bleven, er meer wederzijds begrip kwam. Ik kon duidelijker communiceren wat mijn ideeen waren, of waar een pijnpunt zat en hij kon zich beter in mij verplaatsen.
Overigens herken ik de mismatch niet alleen op het werk, maar bijv. ook als ik moet samenwerken met familie. Ik ben een snelle schakelaar en dan kun je al snel als bazig en dominant worden afgeschilderd, terwijl ik alleen maar mijn best doe om samen iets moois neer te zetten. Het doet dan erg veel pijn om zo gezien te worden, want mensen die mij goed kennen weten dat ik juist graag samenwerk en eerder een verbinder ben dan iemand die de dingen op scherp zet.
Breng jouw belangrijkste omgevingen eens in kaart. Wat in die omgevingen draagt positief bij aan hoe jij je voelt en aan hoe je in die omgeving kunt functioneren? En welke dingen dragen juist negatief bij? Op basis hiervan kun je voor jezelf bepaalde voorwaarden schetsen die blijkbaar voor jou belangrijk zijn. Wanneer je deze helder hebt, kun je hier over gaan communiceren naar anderen en waar mogelijk zelf bepaalde veranderingen in aanbrengen. Soms zijn het de kleine dingen die een grote impact maken. Door die aan te pakken, kun je het voor jezelf allemaal al een stuk gemakkelijker maken.
Ben gelukkig een paar jaar geleden tot deze inzichten gekomen. En heb (weer) ontslag genomen maar nu om zelfstandig geworden. Van tevoren weet iedereen dat ik er tijdelijk ben, ik word ingehuurd voor klussen met een kop en een staart en kom heel veel beter uit de verf zo. Zijn wel veel jaren en teleurstellingen aan vooraf gegaan.
Super dat je deze stapt hebt genomen.
Herkenbaar. Helaas is het voor mij ook iedere keer weer hetzelfde verhaal.
Helaas blijkt het in de praktijk ook zeker niet bespreekbaar te zijn.
Excuses om het zo uit te drukken, maar het is meestal toch gewoon ” bek houden en werken”. Soms vrij letterlijk en ook zeker bij hogere functies.
Nu is dat al een ding, je hebt aan mij een zeer slechte als men vervolgens toch verder gaat met de ideeën die ik eerder voorstelde. Zonder bedankje, maar vaak ook nog alsof zij het bedacht hebben.
Inmiddels probeer ik een nieuwe baan te vinden volledig op mijn voorwaarden, maar die zoektocht duurt al meer dan 6 maanden.
De hele maand oktober staat in het teken van de werkomgeving, ik hoop ook dat deze blogs op een waardevolle manier mogen bijdragen en je helpen om hier een goed evenwicht in te vinden zodat je jouw werkomgeving stukjes kunt aanpassen op een manier die past bij jou.
Precies de laatst beschreven principes heb ik de afgelopen weken ” herkend” na twee weken woorden met de baas en frustraties bij mij. De chaotische werkwijze van hem past mij niet, mijn woorden over een oplossing komen bij hem niet binnen en de oplossing ligt inderdaad in het scheiden van onze wegen. Jammer maar onvermijdelijk als ik als blij ei naar mijn werk wil gaan.
Bedankt Marjolein voor je reacite. Deze hele maand staat in het teken van de werkomgeving. Ik hoop dat de blogs je inspireren en je iets hebt aan de tips in het blog.
Ik ben al 23 jaar zelfstandig ondernemer in de zorg (podotherapeut).
Het ging bij mij volledig mis toen ik ging samenwerken in een gezondheidscentrum.
Toen liep ik ineens tegen de problemen aan die jij beschrijft.
Ik was zelfstandig, maar ‘het centrum’ wilde toch van alles van mij.
Daardoor was ik na 5 jaar genoodzaakt om mijn bedrijf (wat ik in 18 jaar had opgebouwd) te verkopen.
Ook in de samenwerking die volgde met mijn nieuwe praktijk, liep ik tegen dezelfde problemen aan.
Dus op die locatie ben ik nu ook gestopt en ben zoekende naar ‘hoe nu verder’.
Ik vind samenwerken namelijk heel fijn (1+1=3), maar dat moet dus echt op MIJN voorwaarden.
Vooralsnog lijkt toch weer ‘solo’ de enige werkbare optie…
Hoe herkenbaar.. ook ik ben jij Overgestapt naar een gezondheidscentrum na 20 jaar prima functioneren voor een ‘baas’ die er op mijn werkdagen niet was. Ik word gek van alle ongeschreven regels, dubbelzinnige en onduidelijke protocollen en verknipte oplossingen. Nu burn out thuis- ik noem het bore out omdat het thempo zo laag lag
Super Saskia dat je kunt werken op jouw voorwaarden!
Dag Adrienne,
Je blogs volg ik al een tijdje, ik herken altijd veel van wat je beschrijft en daardoor kreeg ik meer en meer het gevoel dat ik ook wel eens hoogbegaafd zou kunnen zijn (alhoewel ik mezelf niet super intelligent vind, ik heb wel vwo gedaan maar was geen hoogvlieger). Nu heb ik ook het boek binnen en lees ik, terwijl ik lekker op mijn bankje zit, zomaar ineens precies de omstandigheden waardoor ik vastliep in mijn werk, en wat ik maar niet uitgelegd kreeg! Ik ben iemand van ‘12 banen 13 ongelukken’ zoals een collega het eens snerend omschreef, heb al diverse succesvolle carrière moves gedaan, maar na een jaar of 2-3 krijg ik óf onenigheid met mijn baas, óf ik vind het werk, inclusief alle mogelijke zijstraatjes aan mijn functie niet meer uitdagend en ik krijg mijn baas niet overtuigd van mijn meerwaarde. Ik heb eens gehad dat ik weggestuurd werd wegens conflict/ gebrek aan inzet, terwijl ze later 3 man moesten inhuren om te doen wat ik deed. Nu heb ik ook jonge kinderen en een burn-out. Ik denk dat dat komt omdat ik vol voor mijn werk ging, maar thuis zo mogelijk nóg meer prikkels had. Het is nu best een klus om daar weer uit te komen, omdat als je thuis zit, de kinderen nog steeds voor heel veel prikkels zorgen. Maar goed dat terzijde, je boek is tot nu toe echt een eye opener! Dankjewel daarvoor!
Groetjes Lis
Bedankt voor je reactie Lis. Het is een proces van naar jezelf op zoek gaan. Je kunt beginnen het in kaart brengen van jouw belangrijkste omgevingen. Wat in die omgevingen draagt positief bij aan hoe jij je voelt en aan hoe je in die omgeving kunt functioneren? En welke dingen dragen juist negatief bij? Op basis hiervan kun je voor jezelf bepaalde voorwaarden schetsen die blijkbaar voor jou belangrijk zijn. Wanneer je deze helder hebt, kun je hier over gaan communiceren naar anderen en waar mogelijk zelf bepaalde veranderingen in aanbrengen. Soms zijn het de kleine dingen die een grote impact maken. Door die aan te pakken, kun je het voor jezelf allemaal al een stuk gemakkelijker maken.
Bedankt Adrienne, voor je tip van de omgeving. Het inzicht wat ik hieruit haalde is dat ik me af en toe gewoon even terug moet trekken, zowel thuis als op werk. Ik werkte in een kantoortuin met veel telefoon en praatgrage collega’s en berichten via mail en chat waar een reactie binnen 10 minuten verwacht werd. Ik wist wel dat het niet ideaal was voor mij maar alle anderen deden het ook dus ik paste me aan. Nu weet ik dat ik hier veel meer last van heb dan de gemiddelde persoon en dan ondergemiddeld presteer, terwijl ik bij voldoende aandacht hiervoor juist bovengemiddeld kan presteren.
Zeer herkenbaar, dank!
Dankjewel
Verhelderend. Dank daarvoor
Bedankt