Ik ben altijd goed geweest in het mezelf dagenlang vermaken met denken, lezen, wandelen en schrijven. Toen mijn ouders mij vroeger voor straf naar mijn kamer stuurden, vond ik dat ook geen enkel probleem. Met een glimlach op mijn gezicht ging ik dan de trap op naar mijn slaapkamertje. Een grotere straf was geweest om mij verplicht naar een social event te sturen.
Ook nu kan ik na een dag onder de mensen te zijn geweest, echt uitkijken naar mijn alleen-tijd. Voor mij is de tijd die ik voor mezelf heb, een belangrijke vorm van vrijheid. Het geeft me de ruimte om bij mezelf te komen. Om mijn antwoorden te vinden op de levensvragen die ik heb. Het geeft me de mogelijkheid om uit onze drukke samenleving te stappen en mijn eigen levenstempo te leven. Ik zou er niet aan moeten denken om continu onder de mensen te zijn.
De afgelopen jaren ben ik me hier, door trial en error, steeds meer bewust van geworden. Hoe belangrijk mijn alleen-tijd is. En door dit te weten (zelfkennis) en hier mijn leven op in te richten, sta ik veel beter in het leven en kan ik ook meer genieten van de sociale contacten die ik tussen mijn alleen momenten in heb.
Lange tijd heb ik echter gedacht dat ik sociaal moest zijn. Dat het raar was om bepaalde dingen alleen te doen. Dat het not done was om eerder weg te gaan op een verjaardagsetentje. Daardoor voelde ik me in sociaal contact juist eenzamer en ongelukkiger dan in mijn tijd alleen. Ik raakte in die contactmomenten overprikkeld en mijn grenzen werden overschreven. Als gevolg ging ik boos naar huis.
Sociale over- of onderprikkeling
Veel hoogbegaafden zijn bovengemiddeld gevoelig voor externe prikkels. Aan de ene kant zorgt dat ervoor dat je sneller overprikkeld raakt (zie ook het thema ‘Intens’) waardoor en waarvoor je jezelf soms ook extra moet beschermen. En aan de andere kant heb je een bepaalde mate van externe prikkels nodig, anders raak je onderprikkeld.
Dat geldt ook zo voor sociaal contact. We hebben allemaal sociaal contact nodig. Van nature zijn we namelijk sociale wezens. Meerdere onderzoeken wijzen uit dat mensen met hechte relaties met andere mensen, gelukkiger zijn. Zelfs als je graag alleen bent (zoals ik) is het belangrijk om af en toe ook onder de mensen te zijn. Om te investeren in sociale omgevingen die bij jou passen.
We hebben daarin natuurlijk allemaal onze voorkeuren als het gaat om de verhouding alleen zijn en onder de mensen zijn. Het een is daarbij niet beter dan het ander. Het is wel belangrijk dat jij weet wat passend is voor jou. En dat je er naar leeft. Want bij een te veel aan sociaal contact raak je overprikkeld, wat ten koste gaat van de kwaliteit van het sociale contact dat je wel hebt. En bij te weinig sociaal contact, raak je onderprikkeld. Beide gevallen kunnen een gevoel van eenzaamheid veroorzaken. Weet dat als je hier je weg in vindt, dat de kwaliteit van zowel jouw alleen-tijd als jouw sociale tijd een stuk beter is.
Wat kun je doen?
- Vraag jezelf af hoeveel tijd alleen jij nodig hebt en voor jou wenselijk is. Dat is ook iets wat je mag uitproberen, waar je mee mag experimenteren. Je gaat ook merken dat dit gedurende je leven afhankelijk van de omstandigheden ook weer kan veranderen. Blijf er alert op.
- Plan actief momenten voor jezelf in en momenten waarop je juist naar buiten treedt. Op basis van wat jij nodig hebt, is het net zo belangrijk dat je er naar gaat leven. Niemand heeft er wat aan als jij te weinig tijd neemt voor jezelf. Trust me, als je te vaak over je grenzen heen gaat, kun je die boosheid en weerstand niet verbergen. Maakt je niet zo’n leuk gezelschap 😉
Ik ben benieuwd, ben je meer een sociaal dier of een einzelgänger? En hoe ga jij er mee om? Laat je het me onder de blog weten?
Zo herkenbaar. Ik ben de laatste jaren veel vaker en liever alleen, thuis of op pad. Kies nu veel zorgvuldiger uit met wie ik omga, omdat ik van hen en die momenten juist energie krijg, in plaats van dat het me kost. Ik leerde onlangs over onderprikkeling en dat was een eye-opener. Soms weet ik niet wat ik nodig heb, prikkels of juist ontprikkelen, dat vind ik lastig te bepalen. Vermoedelijk ook door trial & error.
Is inderdaad ook uitproberen Elze. Onderzoeken wat je voelt en nodig hebt.
Ik herken me in de verhalen. Ben ook graag alleen en moet ook echt tijd hebben om niks doen in mijn eentje, anders wordt ik ongelukkig.
Maar ik heb ook wel behoefte om af te spreken met vrienden. Ik houd niet van small talk. Liefst gelijk diepgaande onderwerpen. Merk dat ik wel vaak het voortouw neem en me heel sociaal opstel dat ik mijn eigen verhalen niet goed kan ventileren.
Dan voel ik me wel eens eenzaam en jaloers als ik in de buurt allemaal gezellige vrienden groepjes zie die dingen ondernemen. Maar ook zou ik niet met hun willen ruilen, omdat ik heel veel mensen ook niet zo leuk vind. Dat eeuwige gedup…
Met gelijkgestemden afspreken op de momenten dat je behoefte hebt aan sociaal contact, maakt veel dingen makkelijker. Samen zijn met mensen die niet bij je passen is inderdaad vervelender dan alleen zijn.
Ik geniet van mijn tijd alleen. Toch communiceer ik graag en makkelijk met mensen. Even boodschappen doen en een grapje met de kassiere vind ik heel vermakelijk. Dat is niet perse small talk. Ook heb ik een paar goede vriendschappen. Die verbondenheid voel ik zelfs bij vrienden die ik zelden zie of spreek (ook geen social media) en die in het buitenland wonen. Toch is het een hele uitdaging om genoeg tijd voor mezelf te vinden. Ik heb namelijk 2 kinderen van 7 en 4. En ondanks de prachtige dingen die dat met zich mee brengt heb ik gemerkt dat dat het leven van een hoogbegaafd / hooggevoelig persoon toch wel soms behoorlijk lastig kan maken. Kinderen zorgen immers voor hectiek, ook wanneer je echt even je rust nodig hebt. Ik ben benieuwd of je daar ook eens een keer een artikel aan kunt weiden Adrienne. En of je daar adviezen in hebt: “hoogbegaafd met kids”. Bedankt voor dit artikel in elk geval.
Goed idee Roel. Met kinderen is het uiteraard anders en ben je vaker “in dienst van anderen”. Maar ook met kinderen zijn er momenten mogelijk, bijvoorbeeld door tussendoor even buiten een wandeling te maken.
Ik herken het heel erg het over en onderprikkels kunnen zijn: Ik woon al jaren alleen en ben daardoor graag onder de mensen, merk echter dat het onder de mensen mij ook echt te veel kan worden en ik hierdoor erg ge”irriteert kan raken. In een periode waarin ik geen werk had was ik doordat ik alleen woon ook vaak behoorlijk uit balans vanwege de onderprilkkeling en raakte dan vaak te snel overprikkeld wanneer ik dan toch onder de mensen was. Omdat ik in mijn werk veel met klanten te maken heb, bemerk ik vaak dat ik soms door het contact met de ene klant bijvoorbeeld totaal leeg raak, of juist veel energie krijg, of mij juist verward voel etc. Ik wijt dit aan mijn gevoeligheid en mijn inlevingsvermogen, waarbij ik mij vol vaak overgave richt op de klant en hierdoor mezelf een beetje verlies. Ook in mijn liefdesleven gebeurde dit vaak. Ik ben blij met je uitleg over creatief hoogbegaafden, eindelijk begrijp ik waarom ik vaak het gevoel kreeg van een andere planeet te komen.
Barbara, jouw aanvulling is precies mijn verhaal. Was/ben enerzijds heel graag onder de mensen, maar aan de andere kant verlang ik soms zo ontzettend graag naar een kluizenaarsbestaan en trek me het liefst na mijn werk terug in mijn slaapkamer (mijn kinderen begrijpen dat gelukkig wel).
Op mijn werk zelfde: zo betrokken bij mijn studenten, waarin ik me vaak verlies in degene die de meeste coaching nodig hebben. Voel me erna dan zo ontzettend leeg getrokken. Maar kan energie krijgen van een student die zo lekker in zijn of haar flow zit waar ik (gek genoeg) meer in kan stoppen.
In de liefde ben ik 3x verhuisd voor (verschillende) mannen en kreeg zelfs uit liefde voor de laatste mijn derde kindje, terwijl ik wist dat ik het evengoed alleen moest doen.
Zo heen en weer geslingerd zonder balans soms. Ik ben 46 jaar en leer mezelf beter kennen (pas op mijn 31ste kwam ik er achter dat ik hoog begaafd ben) en nu pas te ontdekken hoe er mee om te gaan. Mijn zoontje van 10 is ook hoogbegaafd en nu zó makkelijk te begeleiden door mijn eigen ervaringen en inmiddels opgedane kennis van wat ik als kind/tiener/jongere/relatie heb gemist.
Als je overprikkeld bent, wordt je inderdaad sneller geïrriteerd, is ook een soort beschermingsmechanisme. Wanneer je dan te lang afstand neemt van mensen, raak je weer onderprikkeld. Dan is het belangrijk om de juiste mensen op te zoeken. Als ondernemer is het ook super belangrijk dat je keuzes maakt over met wie je wilt werken. Het is jouw belangrijkste taak om goed voor jezelf te zorgen, je kunt jouw klanten immers minder goed helpen als jij onder- of overprikkeld bent ;).
Ik ben iemand die graag alleen is en ik hou niet van social events, omdat ik mensen al snel zie voor wie en wat ze zijn en daar word ik niet gelukkig en ik ben ook niet goed in small talk. Daar heb ik echt een totale hekel aan. Door omstandigheden moet ik nu voor mijn werk hele dagen in een ruimte zitten met heel veel mensen en in de pauze hoor ik niet echt ergens bij dus dan ga ik lekker buiten wandelen met mooi en zit ik niet in het bedrijfsrestaurant, omdat ik dat zonde vind van het mooie weer. De meeste mensen begrijpen mij ook niet echt.
Simone, is dit dan wel werk wat bij jou past?
Ik heb de heel verhaal gelezen en ik zie ook mij zelf in het verhaal. Maar ik heb nooit gehaard dat ik hoogbegaafdheid heb. Ik woon 28 jaar in Nederland en ik heb heel snel de taal geleerd om met mensen te spreken en lezen na 7 maanden naar Vrij universiteit gegaan om voorbereiding jaar vavo( versnelling vwo diploma halen) in vu afrond. Daarna heb ik medisch biologie gestudeerd en post doctorale biologie en wiskunde bevoegdheid en elke jaar in ander school moest werken tot nu toe. Maar ik heb nooit gehoord dat ik hoogbegaafd ben.
Ik weet niet wat ik moet zeggen.
Ik zou het voor jezelf verder gaan onderzoeken Sima. Kijk waar jij je in herkent en wat dat voor jouw weg betekent :).
Extreem eenzaam. In de contacten die je al hebt, kun je nooit jezelf zijn omdat je dan geen aansluiting vindt
Clio, probeer ook wat meer omgevingen op te zoeken waar je gelijkgestemden kunt treffen. Dat maakt al een groot verschil.
Lekker regelmatig alleen (met mijn hond als gezelschap), zodat de sociale contacten die ik heb diepgaand en waardevol kunnen zijn.
Mooi Sigrid!
Ik heb vaak zwaar behoefte aan alleen zijn; lees en klus veel. Altijd wel wat te doen. Altijd wel ideeen en dingen om uit te pluizen. Heb de laatste jaren wat meer geaccepteerd dat ik zo in elkaar zit. Festivals, feesten en dat soort dingen vind ik echt niets aan. Tuincentra, de natuur, bouwmarkten en bibliotheken, daar fleur ik van op. Ik moet oppassen dat ik niet doorsla en een kluizenaar wordt, want dan merk ik dat ik inderdaad naar eenzaamheid neig. Dat evenwicht tussen alleen zijn en onder de mensen zijn/wat ondernemen, is erg lastig, omdat ik ook angst heb ontwikkeld na 2 x een burn-out en PTSS om weer over m’n grenzen heen te gaan. Maar goed, al doende leert men en je kan niet altijd zessen gooien.
Dan ontwikkel je inderdaad een beschermingsmechanisme. Jouw lichaam en geest onthouden de burn-out zoals een blessure. Blijf goed je grenzen in de gaten houden.
Ik ben een einzelgänger. Heb sinds kort ontdekt dat ik érg graag alleen ben. Ik geniet erg van de stilte en de eigen tijd die ik heb.
In feite is boodschappen doen en even praten met iemand van de bakker of slager al genoeg.
Als ik een diepgaander praatje wil dan bel ik een vriendin.
Mijn tijd breng ik veel achter de PC door. Op zoek naar informatie over van alles. De ene keer kunst, de andere keer geschiedenis, godsdiensten enz enz. Alles is in feite interessant.
Mooi Brenda.
Ja herken ik wel, ik kan mezelf ook prima vermaken. Het is inderdaad wel oppassen dat je jezelf niet in een Isolement werkt op die manier. Best moeilijk om daar een balans in te vinden. Ik ben een Sociaal dier zodra het ergens overgaat dat ik interessant vind, in kleine gezelschappen liefst met bekenden of Familie. Grote gezelschappen met veel koetjes en kalfjes houd ik niet van. Mede daarom ben ik wel eens getest op Autisme ( was ik niet ).
Veel HB’ers worden inderdaad getest op Autisme vanwege wat jij beschrijft. De balans vinden is ook een proces van zelfkennis en uitproberen 🙂