Ik ben altijd goed geweest in het mezelf dagenlang vermaken met denken, lezen, wandelen en schrijven. Toen mijn ouders mij vroeger voor straf naar mijn kamer stuurden, vond ik dat ook geen enkel probleem. Met een glimlach op mijn gezicht ging ik dan de trap op naar mijn slaapkamertje. Een grotere straf was geweest om mij verplicht naar een social event te sturen.
Ook nu kan ik na een dag onder de mensen te zijn geweest, echt uitkijken naar mijn alleen-tijd. Voor mij is de tijd die ik voor mezelf heb, een belangrijke vorm van vrijheid. Het geeft me de ruimte om bij mezelf te komen. Om mijn antwoorden te vinden op de levensvragen die ik heb. Het geeft me de mogelijkheid om uit onze drukke samenleving te stappen en mijn eigen levenstempo te leven. Ik zou er niet aan moeten denken om continu onder de mensen te zijn.
De afgelopen jaren ben ik me hier, door trial en error, steeds meer bewust van geworden. Hoe belangrijk mijn alleen-tijd is. En door dit te weten (zelfkennis) en hier mijn leven op in te richten, sta ik veel beter in het leven en kan ik ook meer genieten van de sociale contacten die ik tussen mijn alleen momenten in heb.
Lange tijd heb ik echter gedacht dat ik sociaal moest zijn. Dat het raar was om bepaalde dingen alleen te doen. Dat het not done was om eerder weg te gaan op een verjaardagsetentje. Daardoor voelde ik me in sociaal contact juist eenzamer en ongelukkiger dan in mijn tijd alleen. Ik raakte in die contactmomenten overprikkeld en mijn grenzen werden overschreven. Als gevolg ging ik boos naar huis.
Sociale over- of onderprikkeling
Veel hoogbegaafden zijn bovengemiddeld gevoelig voor externe prikkels. Aan de ene kant zorgt dat ervoor dat je sneller overprikkeld raakt (zie ook het thema ‘Intens’) waardoor en waarvoor je jezelf soms ook extra moet beschermen. En aan de andere kant heb je een bepaalde mate van externe prikkels nodig, anders raak je onderprikkeld.
Dat geldt ook zo voor sociaal contact. We hebben allemaal sociaal contact nodig. Van nature zijn we namelijk sociale wezens. Meerdere onderzoeken wijzen uit dat mensen met hechte relaties met andere mensen, gelukkiger zijn. Zelfs als je graag alleen bent (zoals ik) is het belangrijk om af en toe ook onder de mensen te zijn. Om te investeren in sociale omgevingen die bij jou passen.
We hebben daarin natuurlijk allemaal onze voorkeuren als het gaat om de verhouding alleen zijn en onder de mensen zijn. Het een is daarbij niet beter dan het ander. Het is wel belangrijk dat jij weet wat passend is voor jou. En dat je er naar leeft. Want bij een te veel aan sociaal contact raak je overprikkeld, wat ten koste gaat van de kwaliteit van het sociale contact dat je wel hebt. En bij te weinig sociaal contact, raak je onderprikkeld. Beide gevallen kunnen een gevoel van eenzaamheid veroorzaken. Weet dat als je hier je weg in vindt, dat de kwaliteit van zowel jouw alleen-tijd als jouw sociale tijd een stuk beter is.
Wat kun je doen?
- Vraag jezelf af hoeveel tijd alleen jij nodig hebt en voor jou wenselijk is. Dat is ook iets wat je mag uitproberen, waar je mee mag experimenteren. Je gaat ook merken dat dit gedurende je leven afhankelijk van de omstandigheden ook weer kan veranderen. Blijf er alert op.
- Plan actief momenten voor jezelf in en momenten waarop je juist naar buiten treedt. Op basis van wat jij nodig hebt, is het net zo belangrijk dat je er naar gaat leven. Niemand heeft er wat aan als jij te weinig tijd neemt voor jezelf. Trust me, als je te vaak over je grenzen heen gaat, kun je die boosheid en weerstand niet verbergen. Maakt je niet zo’n leuk gezelschap 😉
Ik ben benieuwd, ben je meer een sociaal dier of een einzelgänger? En hoe ga jij er mee om? Laat je het me onder de blog weten?
