Misschien herken je wel bij jezelf dat iemand ooit (of vaker) tegen je heeft gezegd dat je een beetje normaal moet doen. Dat je niet zo moet overdrijven en je niet zo moet aanstellen. Dat je niet zo moet zeuren of niet zo betweterig of kritisch moet zijn. Of misschien heb je gehoord dat je veel te druk bent, te veel praat en dat jouw enthousiasme (op z’n minst) vermoeiend is.
Wanneer je van anderen steeds dit soort feedback krijgt, is het logisch dat je daarop gaat reageren door een beetje minder van jezelf te laten zien. Je gaat jezelf op de rem zetten en een beetje aanpassen om in de relatie met de ander vaker positieve feedback te kunnen krijgen. Je wordt terughoudend en je ontwikkelt misschien wel de angst om afgewezen te worden.
Als gevolg kost de omgang met anderen meer energie dan het oplevert. Je ervaart geen verbondenheid, maar eenzaamheid in het contact en in de relaties met anderen. Zelfs al heb je veel lieve mensen in je leven. Je voelt namelijk wel dat deze relaties zijn gebouwd op iets wat jij niet bent. Je voelt dat je niet gezien, gewaardeerd en geaccepteerd wordt voor de persoon die jij in de kern bent.
Verbinding vraagt om eigenheid
Het maakt een groot verschil als je van jezelf weet en begrijpt dat je hoogbegaafd bent. Als ik bijvoorbeeld kijk naar mijn eigen relaties en vriendschappen, dan zijn er relaties vóór mijn hoogbegaafdheidsontdekking en relaties ná deze ontdekking. En er is een duidelijk verschil in hoe deze relaties eruitzien. Ik zou misschien zelfs wel kunnen stellen dat de relaties voor mijn hoogbegaafdheidsontdekking bijna geen relaties te noemen waren. Niet omdat deze mensen niet gelijkgestemd waren, maar omdat ik niet wist wie ik was. Of misschien beter gezegd: omdat ik mezelf niet durfde te zijn. Omdat ik niet durfde te laten zien wie ik echt was, mezelf niet durfde open te stellen en daarom ook niet vanuit mijn eigenheid kon verbinden.
Pas toen ik in aanraking kwam met hoogbegaafdheid, ontdekte ik dat ik niet de enige was. Dat gaf al een opluchting. Het was bijna alsof ik toestemming kreeg om meer mezelf te zijn en te laten zien. Ten tweede ontdekte ik dat ik, door meer mezelf te zijn, veel meer de mensen ging aantrekken die ook een beetje anders, intens en snel zijn. Daardoor werd het contact met anderen ineens een stuk makkelijker en vooral ook leuker. In plaats van moe thuis te komen, kwam ik vaker energiek thuis.
Weten wie je bent is je blauwdruk kennen
De kern van het verhaal: de meest waardevolle en fijne vriendschappen komen pas tot stand als jij helemaal bent wie je bent en als je jezelf kunt openstellen. Wees daarbij niet op zoek naar perfectie, heb niet te hoge verwachtingen en laat de ander ook zijn zoals hij of zij is. En ja, dat is moeilijk. Zeker als je dat niet gewend bent. Of als je nog niet helemaal gelooft dat anderen jou ook heel erg leuk vinden als je 100% jezelf bent.
Jezelf zijn kan overigens pas als je ook heel goed weet wie je bent. Als je jouw blauwdruk kent. Dan kun je namelijk vanuit jouw eigenheid de echte verbinding met de ander aangaan. Hoogbegaafdheid is onderdeel van wie je bent, ook als je daar nog over twijfelt, maar jezelf wel terugziet in de kenmerken.
Komende week kun je deelnemen aan de gratis introductie masterclass over hoogbegaafdheid. Daarin ontdek je meer over hoogbegaafdheid, hoe je het herkent en wat het met zich meebrengt. Je ontdekt ook meer over ons Insight programma. Onderdeel van Insight is namelijk het helder maken van je blauwdruk. Je kunt je hier aanmelden voor de masterclass: Gratis Introductie masterclass over Hoogbegaafdheid. Je kunt na afloop in de chat ook al je vragen stellen.
—
Comments 19
In de discussie voel ik veel van jezelf zijn en jezelf laten zien. Ik heb die behoefte grenzeloos eigenlijk omdat daar inderdaad niet altijd aandacht voor is/was. Maar is dat alleen maar voor mij? Er wordt belabberd slecht geluisterd ,ook naar mij. Mijn tekort gekomen aandacht voor mij valt helaas niet meer in te halen en daar is de ander niet verantwoordelijk voor. Ik probeer daarom in ieder contact een evenwicht te zoeken tussen mezelf en de ander. En dat vind ik een partijtje moeilijk, luisteren vind ik moeilijk, maar ook om de aandacht te krijgen die ik nodig heb, mijn boodschap zo verwoorden dat hij begrepen wordt door diegene met wie ik in gesprek ben, zodat ik me ook begrepen voel. Ik beland te gauw in een stortvloed van woorden. Niemand wil alleen maar praatpaal zijn, ik ook niet.
Exact.
Ik loop hier eigenlijk de laatste jaren vooral tegenaan.
Niet dat ik mezelf niet durf te zijn. Sterker nog ik heb totaal geen moeite om mezelf te zijn.
Ik loop meer tegen het feit aan dat ik vaak clash met anderen. Meestal omdat zij anders denken totaal niet begrijpen, maar ook niet willen begrijpen.
Het voelt echt alsof het tegenwoordig niet meer mogelijk is om een respectvolle degelijk discussie te kunnen hebben met mensen. Of dat het prima is om op zo’n manier met elkaar oneens te zijn. Om vervolgens op een constructieve manier elkaars mening proberen uit te leggen en te begrijpen.
De empathie lijkt soms ver te zoeken. Men schiet direct vol in de emotie. Ook rekening houden met elkaars gevoelens lijkt lastig. Maar bovenal lijkt met vaak met een gestrekt been de discussie in te gaan. Al compleet overtuigd van hun “mening” zonder daar überhaupt een klein beetje vanaf te willen wijken of te beseffen dat zij het misschien niet aan het rechte eind hebben.
Ik snap heel goed dat dit probleem vaak bij deze mensen zelf ligt, maar het wordt wel uiterst vermoeiend om iedere keer maar weer te moeten bekvechten. Of wanneer mensen je dan maar weer gelijk in een of ander extreem hoekje duwen (en totaal de argumenten en achterliggende gedachte voorbij gaan)
Het resultaat is dat ik me tegenwoordig maar nergens meer op inga. Wat alles behalve bevredigend is.
Het is goed om anders te mogen zijn.
Op dit moment voelt het soms wel erg eenzaam.
Hoi Elvira, wat rot dat je je al zo lang zo voelt. En wat fijn dat je door de herkenning m.b.t.HB anders bent gaan kijken naar deze ervaring.
Ik herken de worsteling,( en was ook rood& ben ongeveer leeftijdsgenoot;-). Ben hiermee nu aan het oefenen in ander gedrag, ‘m.a.w. minder aanpassen, teveel durven zijn etcetera. Nodig maar ook eng.
Als je een xtje wilt uitwisselen, weet je welkom! (Maar voel je vrij)
Precies dit!!!!!
🙂
Wat ontzettend herkenbaar. Ik dacht dat ik gewoon een flapuit was en iets te enthousiast. Ik heb geleerd mijn mond te houden en merkte dat dat werkte voor iedereen behalve voor mij. Ik werd daar ongelukkig van en heb nu een betere balans gevonden. Maar het is een opluchting dat er een “reden” is (ik ben en blijf een techneut).
Fijn dat je hier een balans in hebt kunnen vinden, wat werkt voor jou. Vaak is het ook goed kijken naar de omgeving waar je in bent. Er zijn ook echt mensen die jouw ”te” waarderen om wie je bent 🙂
met tranen in mijn ogen type ik nu dat ieder woord van de blog herkenbaar is. Ik was als kind al anders en werd gepest. vroeger dacht ik dat dat door mijn rode haar kwam. Maar mij werd ook steeds gezegd dat ik me moest aanpassen. Toen ik vijf jaar geleden met mijn werk een training kreeg die gegeven werd door een trainer die vroeger bij mij op de lagere school zat, gingen mijn ogen open. Hij zei letterlijk: jij was vroeger al de slimste van de klas. Dat was mij vroeger niet echt opgevallen.
Maar het blijft maar in mijn hoofd zitten: aanpassen. Ik weet alleen nog steeds niet hoe. Ik voel ma al snel anders in een groep en vind groepen dan ook vreselijk. Ik heb altijd het gevoel dat anderen meer zichzelf mogen zijn dan ik. Mijn anderszijn, kritisch zijn, enthousiast zijn wordt niet geaccepteerd.
Ik kan niet mezelf zijn, al weet ik na het lezen van de blog niet echt wie ik dan ben. Nu op mijn vijftigste kan ik zeggen dat dit de struggle of life blijkt te zijn.
Hoi Elvira, wat rot dat je je al zo lang zo voelt. En wat fijn dat je door de herkenning m.b.t.HB anders bent gaan kijken naar deze ervaring.
Ik herken de worsteling,( en was ook rood& ben ongeveer leeftijdsgenoot;-). Ben hiermee nu aan het oefenen in ander gedrag, ‘m.a.w. minder aanpassen, teveel durven zijn etcetera. Nodig maar ook eng.
Als je een xtje wilt uitwisselen, weet je welkom! (Maar voel je vrij)
Oh Elvira wat fijn dat je dan nu alsnog herkenning vindt. Het valt ook niet mee om anders te zijn, maar weet dat je precies goed bent, zoals je bent! Uniek en met waarde voor de mensen om je heen. Het is soms alleen een kwestie om de juiste omgeving te vinden.
Heb je al eens een gratis online masterclass gevolgd of het gratis e-book gelezen? Ik denk dat je daar misschien nog meer herkenning in zal vinden. Je bent echt welkom en je kunt jezelf hier aanmelden. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Ja, dat ken ik, teveel gehoord, te vaak teruggeduwd in het hoekje. Het aanpassen is nooit de oplossing want dat ga je nooit winnen. Je verliest alleen jezelf.
Maar daar staat tegenover, dat vanaf het moment dat ik mezelf ben gaan zien voor wie ik ben, ik veel betere relaties opbouw en ook veel beter focus kan bewaren voor de dingen die ik belangrijk vind. Er ontstaan mooiere dingen.
Nu moet ik alleen nog ontdekken wat ik er mee kan doen. Daar kom ik wel steeds dichter bij in de buurt nu ik weet, dat ik het niet in de standaard jobs moet zoeken.
Mooi Elsje, dankjewel voor je mooie woorden.
Zo herkenbaar. Normaal moeten doen. Ik zeg gewoon mijn hele leven gewoon tegen mensen dat ik niet normaal ben, maar lekker anders. Hoe ouder ik word, hoe minder erg ik het vind dat ik anders ben. Gelukkig zelfs. Ik wil niet normaal zijn. Vaak te horen gekregen dat ik autistisch ben, maar dat ben ik niet. Ik kijk eerst de kat uit de boom en heb niet veel vrienden, maar wel 4 hele goede vrienden die het zelfde zijn.
🙂 fijn dat je reageert Chaliarmska.
Ik ben me gaan schamen, helaas?
Wees je bewust van de invloed van jouw directe omgeving en kies bewust voor de mensen die je wel en niet toelaat. Investeer daarnaast in zelfonderzoek. Leer jezelf beter kennen zodat je weet hoe jij in elkaar zit, wat jij nodig hebt en wat voor mensen jij graag om je heen wilt hebben. Je gaat merken dat hoe beter jij jezelf kent en durft te zijn, des te meer mensen je aantrekt die daarbij passen. Zie de waarde ook die jij bent als toevoeging. Realiseer je dat wat jij kunt en wie jij bent echt niet vanzelfsprekend is en wees ook trots op wat je doet en kunt. De wereld zit niet te wachten op een kopie van andere mensen!
Misschien is een beetje normaal kunnen doen wel de sleutel tot een verbinding. Als ik mezelf begin voorbij te praten wordt ik gewaar dat ik mezelf maar ook de ander vermoei. Ik vind vooral humor belangrijk in een vriendschapsrelatie, professioneel word het natuurlijk wel een heel andere ‘vocabulaire’. De vraag blijft steeds, waar willen we naartoe en wat kunnen we samen bereiken? Daar komen planning en doelstelling tot gebundelde krachten. Zelfontwikkeling en een goed getrainde geest maakt je natuurlijk wel minder vatbaar voor de goedkeuring van anderen, waardoor de ander jouw goedkeuring gaat willen. En dat is een mooie stap naar zelfstandigheid en zelfontplooiing.
Dankjewel voor je reactie Kenny. Dat zou je inderdaad denken. Maar voor veel HB’ers is ”normaal” doen juist iets wat hen compleet uitput en hen het gevoel geeft dat ze nergens bijhoren. Door juist te onderzoeken wie je bent, wat je wilt en nodig hebt, ga je degene aantrekken die je waarderen om wie je bent, die blij zijn met jou zoals je echt in de kern bent. Daar onstaan vriendschappen die je opbouwen en nieuwe energie geven.