Ik vond het zelf altijd wel zo veilig, die maskers. Want dan kan niemand je echt raken. Alles wat ze vinden, dat vinden ze van dat masker. Maar ja de keerzijde was dat de relaties die ik had ook als basis dat masker hadden. Alles was ontstaan op basis van de rol die ik speelde, en dat voedde ook steeds de angst ‘wat als mensen dat door hebben?’.
Overigens gold dit niet alleen voor de relaties met anderen, maar net zo goed voor de relaties met mijn werk en de andere onderdelen in mijn leven. Mijn leven was in die zin opgebouwd op basis van wat ik dacht dat het en wat ik moest zijn. Niet op basis van de persoon die ik in de kern was en wilde zijn.
Het begrijpen van hoogbegaafdheid, en het mezelf daarin herkennen, was een belangrijk onderdeel in het kunnen zien waarom ik dacht die maskers nodig te hebben. En ook dat veel van de dingen in mijn leven helemaal niet klopten. Of in ieder geval niet meer. Het ging er dan nog niet eens zo zeer om dat het hoogbegaafdheid was of dat ik mezelf dan hoogbegaafd kon noemen. Het ging erom dat het blijkbaar iets was wat een naam had. Het was bijna alsof ik daardoor toestemming had om anders te zijn. Dat ik me daar niet meer voor hoefde te verbergen. Dat ik eindelijk mezelf mocht gaan zijn.
Klaar voor een volgende rol in je eigen levensfilm
Bij veel hoogbegaafden is het ook dat aha-moment dat het leven en alle onderdelen daarvan in een ander daglicht zet. Soms komt eerst nog een rouwproces omdat er dingen zijn gebeurd en geweest die anders hadden kunnen lopen als het begrip van hoogbegaafdheid er eerder was geweest. En hoewel dat heel begrijpelijk is, is het belangrijk om dat proces even de ruimte te geven die nodig is, maar om vooral te gaan kijken naar waar je vanaf dit punt naartoe wilt. Je bent waar je nu bent, en vanuit hier kun je weer verder.
Een belangrijke volgende stap is namelijk dat je de tijd neemt om te onderzoeken wie jij in de kern bent en dat je bewust gaat kiezen voor de persoon die je wilt zijn. Dat je accepteert dat jij bent wie je bent en eigenaarschap neemt over de invulling van je eigen leven. Dat betekent weer teruggaan naar je eigen essentie. Dat betekent de tijd nemen om gedurende je dag even uit contact te gaan met de wereld om je heen zodat je in contact kunt komen met jezelf.
Weet, zoals ik wel vaker schrijf en zeg, er is niemand zoals jij. Er is niemand die kan wat jij kunt omdat niemand anders de combinatie heeft van kwaliteiten, eigenschappen en ervaringen zoals jij ze hebt. Door jezelf te durven zijn en te accepteren zoals je bent, geef je het mooiste cadeau aan jezelf en de wereld om je heen: de mogelijkheid om jouw unieke gaven in te kunnen zetten op een manier die past bij jou.
Wat kun je doen?
Investeer in jouw zelfonderzoek. Neem de tijd om uit contact te gaan met de wereld om je heen en om in contact te gaan met jezelf. Weet dat er weinig zo belangrijk is als de connectie met jezelf en jezelf steeds beter leren kennen. Alle antwoorden over wat klopt bij jou en wat je nodig hebt volgen daaruit.
Ook al was de HB-realisatie voor mij een doorslaggevende factor, het nam niet weg dat ik bepaalde dingen al lang van mezelf wist, maar daar niet naar handelde omdat ik dacht dat het niet kon. Het veranderde niets aan wat ik al wist, dacht en voelde, het gaf meer een soort van verklaring, een ander filter om door te kijken. De andere kant daarvan is dat ik veel HB’ers vervolgens eindeloos zie zoeken naar antwoord op de vraag, ‘ben ik dan wel of niet hoogbegaafd?’ Er zijn namelijk altijd wel argumenten voor en tegen te vinden. Stel jezelf in plaats van de vraag ‘ben ik HB?’ de vraag ‘wat betekenen de kenmerken waar ik mij in herken voor mij, wat ik nodig heb en voor mijn leven?’ De antwoorden daarop zijn namelijk veel belangrijker.
Ik ben benieuwd, herken je dit? En hoe ga jij er mee om? Laat je het me onder de blog weten?
Comments 8
Mooi om te lezen. Ik weet niet of ik HB ben, en dat vind ik ook minder interessant. Ik herken heel veel. Ik ben bij je terecht gekomen omdat mijn zoon (12) wel hoog begaafd is en we hem tegen al deze hobbels zien aanlopen.
Wat me hierin triggerde is dat ik onlangs een cursus heb gevolgd die gericht was op het terugvinden van je eigen pad. Niet alleen hoog begaafden, ook heel veel anderen zijn soms ver van HUN pad afgedwaald. Dat heeft mij zo ontzettend veel gebracht. Want het staat hier zo gemakkelijk, dat zelfonderzoek. Neem er de tijd voor , zoek hulp. Brengt de hulp niet wat je zoekt, zoek verder.
In mijn geval heeft Rob van Soest me zo goed kunnen helpen om mijn pad weer te vinden! Ik geniet er nog dagelijks van. Zo fijn! En de volgende stap… hoe help ik mijn zoon hiermee? Ik ben nooit klaar! Gelukkig maar, mijn pad gaat ook steeds verder.
ja heerlijk om dit blog weer te lezen, ik ben nog steeds op weg om nog meer ruimte te maken voor mijzelf en daar ook in mijn echtheid van te genieten. Dank je wel Adrienne, prachtig beschreven!
herkenbaar. die maskers voelen wel een tijdlang veilig maar uiteindelijk stoort het zo, om te doen alsof je iemand bent die je niet bent. maar goed, dan laat je het masker vallen en kijken sommige mensen je aan alsof je een alien bent. Zoals ooit een collega: ‘Jij vindt het echt niet belangrijk wat mensen van je vinden he? Hoe kan dat nou?’ Ik vind dat binnen bepaalde grenzen best belangrijk maar niet zo belangrijk dat ik mezelf hiervoor verraad. Dus reageer ik anders dan jij/jullie. De collega die deze vraag stelde, of meer, deze stelling poneerde, was echt geschokt. Hoe kon je je nu niet constant willen conformeren? Ik dacht wel eens dat ik te dom was om te snappen hoe iedereen leeft en doet en om dus hetzelfde te doen. En dat ik het daarom niet deed. Voor een deel denk ik dat nog steeds. maar het boeit mij ook veel minder dan voorheen. Ik weet dat ik dingen zie en denk die veel andere mensen niet zien en niet denken. Wat een gemis! ik zou niet anders willen zijn.
Ik vind het heel moeilijk van mijzelf te accepteren dat ik hoogbegaafd ben of vind ik dan zelf zo veel slimmer ben dan de meeste mensen om mij heen.
Dit terwijl ik toch hoogbegaafd ben getest toen ik zes was. Daarnaast ook door mijn leven heen opmerkelijke dingen heb gedaan dat ik denk van ja dat kunnen anderen niet of anderen mij vertellen dat anderen dat niet kunnen.
Dit mij niet hoogbegaafd voelen is vooral omdat ik mijzelf nooit echt kan herkennen in anderen. Ik heb een totaal ander perspectief op zo veel wat betreft het leven en wij als mens etc etc. als iedereen die ik tegenkom.
Mijn ideeen zijn dus altijd afwijkend geweest. Interessen zijn altijd afwijkend geweest.
Vind mijzelf al al snel te dom om zo slim te zijn hahaha. De druk van hoe anderen met alles omgaan tegenover hoe ik met alles omga speelt daar ook een belangrijke rol bij. Dat maakt mij dan ook erg kritisch naar mijzelf. Zelfs al weet ik ongeveer wel hoe ik werk en in die zin afwijk maar zoals je zelf zegt kan ik voor elk slim ding wat ik doe ook wel een argument vinden voor de domme dingen die ik doe.
Tegelijkertijd merk ik constant maar dat verschil van denken.
Het probleem bij mij is altijd geweest dat ik niet perse een masker draag, naar mijn weten maar eerlijk gezegd heb ik daar ook nooit echt bij stilgestaan. Wat ik wel weet, en misschien wil je dat een masker noemen, is dat ik wat betreft veel onderwerpen die doorgaans worden besproken ik daar helemaal niets van afweet omdat het mij absoluut niet interesseert en ook niet wil weten dus over een heleboel zaken waar mensen graag over praten kan ik absoluut niet meepraten. Tegelijkertijd zodra iets mij wel interesseert en ik mij daarin wil verdiepen met diegene ze onmiddellijk afhaken want het gaat te diep voor ze. In die zin kan ik zelden mijzelf zijn want ik praat graag over hele andere onderwerpen terwijl anderen daarbij nooit hebben stil gestaan of niet willen/kunnen stilstaan.
Daartegenover staat dan wel dat ik heel sociaal vaardig ben en erg makkelijk contact maak met mensen en mensen mij ook altijd mogen. Op de een of andere manier trek ik mensen altijd aan. Omdat ik ook heel luchtig met alles om kan gaan en goede humor heb etc. Ik lach graag, ben lekker nonchalant etc.
Het probleem met zelfacceptatie is volgens mij dan ook vaak met het door elkaar halen van wat je omgeving vindt wat intelligent betekent en wat werkelijk intelligent zijn is. De omgeving indoctrineert in de zin dat jij jezelf verkeerde verwachtingen oplegt in plaats van te kijken hoe jouw denkstijl heel anders met informatie omgaat dan hoe je omgeving er mee omgaat.
Wat zij als intelligent zien heeft dan ook niks te maken met intelligent zijn.
Als je hoogbegaafd bent weet je precies wat ik bedoel echter probeer dat maar eens aan een niet-hoogbegaafden uit te leggen :). Die zullen dat nooit begrijpen.
Beste Reginald, om ons heen hebben we de “normale mens” met een gemiddeld iq van 100 en “normale” denkpatronen. Vanuit dat gemiddelde komen beelden en verwachtingen waarin wij zouden “moeten” passen. Hoe kan de normale mens, ach hij bestaat niet eens het is immers een gemiddelde, ons ooit begrijpen? Het gaat ze letterlijk boven de pet. Kunnen zij ook niks aan doen. Maar o wee als je het, vanuit hb gezien, hebt over hun beperkingen………
Ja sorry zie nu pas je reactie arie. Ik ontvang volgens mij geen mail als er een reply is etc.
Nou ja dat is precies het probleem. Ik benader alles in een veel bredere zin en zie blijkt altijd veel meer relaties dan zij zien. Wat zij overslaan hou ik rekening mee. De links die ik leg zien zij dus niet en komen tot heel andere conclusies dan ik en van binnen ben ik dan altijd van ”hoe kun je dit in godnaam niet zien ?????”. Dan kan ik ze proberen uit te leggen met voorbeelden wat ik wil maar ze begrijpen het gewoon niet. Mn hele leven ben ik altijd weer verbaasd hoe blind iedereen om mij heen lijkt te zijn en ik zelf dus verschil met anderen. Natuurlijk kan ik daar nooit over praten. Het valt niet te begrijpen voor ze dus ik doe ook geen poging. Ik heb dat wel eens geprobeerd maar dan ben ik letterlijk een uur bezig met voorbeelden er bij halen etc om ze te laten begrijpen waar ik op doel en dan nog steeds volgen ze me niet.
Volgens anderen ben ik ook erg filosofisch, ik vind het doodnormaal nadenken maar goed en vind het dus ook raar dat ze dat al filosofisch noemen, en vaak pakken ze iets op als persoonlijk en krijg ik negatieve reacties want oh wee kom niet aan de grondvesten waar iedereen zich aan vasthoudt. Maar goed ik maak sprongen die ze dus niet kunnen volgen. En dan vinden ze jou maar onzin kletsen !! Hoe frustrerent is dat.
Logica voor de meeste blijkt te werken in de zin dat heel veel zaken onsamenhangend zijn en komen vervolgens tot de conclusies.
Mijn logica is juist dat al die zaken die zij onsamenhangend vinden juist samenhangend zijn en dus kom ik tot hele andere conclusies. Ik ervaar het belang van veel kleine dingen als samenvloeiend naar een nieuw gegeven. Zij ervaren het niet zo.Ik zie het tegelijkertijd en zij doen dat niet en zien alleen maar losstaande stukjes. Zij zien nooit de relaties onderling en de invloed daarvan. Voor hen is in die zin alles simpel, al beseffen ze het zelf niet, en voor mij dus veel complexer. Al heb ik het dus vaak geprobeerd is het tot nu toe zinloos gebleken ze het proberen uit te leggen dat het niet zo simpel is als zij het zien.
Ja in die zin heb ik altijd een masker omdat ik niet echt mijzelf kan zijn en mijzelf ontzettend veel frustraties te besparen altijd maar in discussies te eindigen. Niet mijzelf kan zijn bedoel ik mee gewoon gezamenlijk te zoeken naar waarheden. Ik zoek altijd terwijl voor de meeste mensen om mij heen de waarheid al vast staat en als je daar aankomt is het een soort van heiligschennis en dien je gestenigd te worden. Ik beoordeel mijzelf net zo goed en weet in welke illusie ik zelf ook leef.
Gelukkig heb ik ook mn lang leve de lol instelling omdat ik niet veel serieus neem wat anderen wel serieus nemen.
Het maakt uiteindelijk ook niet echt uit. Ieder heeft zn eigen waarheid. Mijn waarheid is ook weer niet de waarheid want wat we ook bedenken zijn we allemaal beperkt omdat we mens zijn. Waar maak ik me dus eigenlijk druk om hahahaha.
Ik heb gelukkig al lang geen maskers meer op, heb ik wel gehad maar allang niet meer nodig. In het kort komt het er op neer dat ik bijna volledig mezelf ben en dat voelt fantastisch. De puntjes op de “i” , daar ben ik nu mee bezig via insight en de input van andere de fb groep.
Wat mooi beschreven; precies zo is het bij mij gegaan. Alles wat je beschrijft. Nog steeds soms een traantje van rouw, maar vooral vooruit kijken. Realisatie dat ik HB ben heeft veel verklaard over het verleden en me vertrouwen in mezelf gegeven voor de toekomst; ik ben weer gaan studeren op mijn 45e in de richting die ik op mijn 18e wilde! En ik geniet ervan 🙂