Inmiddels hebben we bij Gifted People al veel mensen voorbij zien komen die zich herkennen in hoogbegaafdheid en hebben we mooie gesprekken met hen mogen voeren. Interessant is dat we (naast de overtuiging ‘Ik ben niet slim genoeg’ of de gedachte ‘Ik heb het gevoel dat er iets mis is met mij’) vaak de opmerking horen: ‘Ik weet dat ik meer kan, maar ik ben te lui’.
Als we doorvragen op deze laatste (‘Waarom vind je dat dan?’) komen er antwoorden als ‘Ja, als ik iets niet nuttig vind, dan doe ik het niet’ of ‘Soms kan ik me ergens gewoon echt niet toe aanzetten, ook al weet ik dat het gedaan moet worden.’ Grappig is wel dat als we het dan hebben over iets wat hun interesse oproept, dat er dan een dynamische, gedreven aanpakkers-mentaliteit op tafel komt. Dan wordt ineens het vuur aangewakkerd. Dan is er geen sprake meer van luiheid. Eerder een energiebom die vrijkomt.
Je kunt het wel, maar je doet het niet
Rondom hoogbegaafdheid hangt nog vaak het succesbeeld. Dat je als HB’er altijd(!) succesvol bent in alles(!) wat je doet. En dat je altijd(!) doet wat er gedaan moet worden. Als je op jonge leeftijd al een bepaalde potentie hebt laten zien, heb je wellicht van je omgeving de vraag gehad: ‘Je kunt veel meer, we weten dat je het kunt, maar waarom doe je het niet?’ Misschien heb je zelfs ook regelmatig het verwijt gehad dat je te lui bent. Of heb je dat jezelf vooral verweten.
Deze overtuigingen en gedachten draag je vervolgens met je mee en gaandeweg wordt het een soort waarheid die je over jezelf communiceert. Ook kan het een excuus worden om bepaalde stappen in je leven niet te zetten: ‘Ja, weet je, ik ben daar gewoon te lui voor.’
Veel hoogbegaafden die zich wel herkennen in kenmerken van hoogbegaafdheid, maar moeite hebben gehad met het in beweging komen en het laten zien van hun potentie, gaan bovendien twijfelen aan hun eigen hoogbegaafdheid. Want: ’Als ik hoogbegaafd was, dan zou ik dit toch gewoon kunnen doen?’
Niet in beweging komen is niet gelijk aan lui
Het is interessant om bij jezelf te onderzoeken waar dat vandaan komt, die luiheid, of eigenlijk het idee dat je lui bent. Meestal komt het namelijk voort uit een opgestapelde ervaring van het niet in beweging komen terwijl je weet dat je dat eigenlijk wel zou moeten doen. Maar wat ligt daaronder? Is het misschien dat je het niet als nuttig ervaart? Heeft het niet je interesse? Heb je er geen drijfveer voor? Voelt het te groot, te onduidelijk of te onoverzichtelijk voor je? Is het niet belangrijk of urgent genoeg voor je?
Het niet in beweging komen kan verschillende oorzaken hebben. Dus voordat de conclusie op tafel komt van ‘Ik ben te lui, en zo ben ik nou eenmaal’, geef jezelf eens het voordeel van de twijfel. Zie dat je niet lui bent, maar soms lui doet. Dat je meer moeite hebt om met bepaalde dingen in de actiemodus te komen. Want aan de andere kant, als je ernaar opzoek gaat, kun je ook genoeg voorbeelden vinden in je leven waarin je niet lui was. Momenten waarop je hebt doorgezet. Momenten dat je iets wat op jouw bord lag juist volop hebt aangepakt.
Lui zijn is soms efficiënt
Soms is lui zijn ook een heel efficiënte strategie. Ik ken genoeg hardwerkende succesvolle hoogbegaafden die zichzelf ontzettend lui vinden, maar eigenlijk juist slim werken. Door met zo min mogelijk moeite zoveel mogelijk voor elkaar te krijgen. Of door dingen die ze niet graag doen aan anderen over te laten. Of door steeds uit te zoeken hoe dingen makkelijker kunnen worden uitgevoerd.
Wat kun je doen?
Onderzoek waarom je vindt dat je lui bent en kijk wat daar achter zit. Wat is de oorzaak van deze luiheid? En is dat luiheid, of speelt er iets anders? Noem jezelf niet te snel lui want de kans is groot dat je jezelf daarmee tekortdoet en een negatieve gedachte creëert die niet bijdraagt aan jouw groei.
Weet dat als er iets gedaan moet worden, maar er ontbreekt helderheid over het hoe of wat, dat het moeilijk is om in beweging te komen. Vanuit helderheid over wat er precies gedaan moet worden en wat het gewenste resultaat is, kan beweging ontstaan. Als je grote dromen en plannen hebt, zorg er dan voor dat je dit in kleinere stukken kunt opdelen.
Herken je dit? Vind jij jezelf lui? Laat het weten onder de blog!
—
Yes, ik wil graag dat e-book! Je ontvangt dan ook de wekelijkse HB updates gemakkelijk in je mail.
Heb je de masterclass over hoogbegaafdheid al gevolgd? Je kunt gratis deelnemen en je hier aanmelden voor de eerstvolgende.
Comments 62
In luiheid herken ik me niet, maar wel in een grote onbalans tussen het uiten van ideeën en het realiseren ervan.
Ik heb moeite met kiezen en prioriteren, waarschijnlijk door faalangst en zelfwantrouwen.
En moeite met afscheid nemen van dat wat niet zal lukken. Ik houd niet van verliezen.
Wederom een fantastisch onderwerp, dank daarvoor.
Ik heb ooit een werkgever gehad die zei “het beste duo bestaat uit één persoon die lui en slim is en één persoon die dom is maar hard kan werken”.
Ik wilde weten waarom.
“Nou,” antwoordde hij. “Iemand die slim maar lui is, zal bedenken hoe die klus efficiënter gedaan kan worden in minder tijd. De domme kijkt dit van hem af en zal deze strategie ook toe passen, maar omdat die gewend is hard te werken zal zijn productie toe nemen. Uiteindelijk kan ik die slimmerik ontslaan omdat die ander al het werk in z’n eentje aan kan.”
Ik ben ontslagen bij die baas, nu weet ik alleen niet of dit komt omdat ik lui en dom ben, of omdat mijn slimheid uitgebuit is.
Mijn luiheid heeft als oorzaak faalangst.
Heel herkenbaar, de faalangst is een grote tegenstander. How to beat?
Heel herkenbaar weer. Denk dat dit nog één van de meest hardnekkigste ‘problemen’ is. Dat je lui genoemd wordt. Meestal zijn dat hardwerkende doeners die dus zelf weinig nadenken. En dan krijg je opmerkingen als “doe niet zo moeilijk” enz. Maar ik zeg tegenwoordig tegen mezelf dat ik extreem gemotiveerd ben om aan de juiste dingen te werken. En daar zit de crux, veel dingen zijn niet ‘juist’. Hoe vaak ik wel niet geadviseerd kreeg om maar een gewoon simpel baantje te nemen, op een gegeven moment is het “het ene oor in en het andere oor uit”. Garbage in – garbage out. Momenteel heb ik een ‘baantje’ maar wel iets waar ik zelf achter sta en wat ik leuk vind. En ja dan ben ik wel gemotiveerd en hardwerkend. Maar hard werken aan de verkeerde dingen vind ik dom. Dan ben ik liever lui dan moe. Alles wat te automatiseren valt ga ik niet zelf lopen doen. En meeste dingen lossen zichzelf wel op als je maar lang genoeg wacht. Of de urgentie neemt toe, dus dan los ik het wel op. Mijn probleem is meer dat ik teveel wil, geen overzicht heb, een enorme ambitie heb en hele idealistische doelen. Waarbij de meeste mensen een baan hebben, wil ik gewoon op 4 terreinen tegelijk ‘werken’. En daarbij is het ook nog eens lastig dat het allemaal dingen zijn die er nog niet zijn. Dus het creëren van nieuwe dingen. Ga straks de andere reacties eens lezen, vaak wel grappig om zoveel herkenning te zien! 😀
Fijn dat je reageert Bert, dankjewel voor het delen van jouw persoonlijke ervaring. Inderdaad is het fijn om herkenning in de reacties te zien 🙂
Heel herkenbaar. Ik herken die energiebom als het gaat om dingen waar ik blij van wordt. Dat is in mijn geval mijn vak. Ik werk kwantitatief beperkt, vanwege chronische beperkingen, maar kwalitatief hoogwaardig. Ik heb er plezier in om steeds weer nieuwe projecten vorm te geven, alleen of in een team.
Maar tegelijk besteed ik veel te weinig aandacht aan mijn huishouden. Alleen het idee al. Ik probeer dan steeds een heel klein beetje te doen, zodat er wel wat gebeurt, maar ik er niet in verdrink en in een baalstemming terechtkom. Aan de andere kant kan ik er enorm van genieten als ik wat heb puingeruimd en eea er weer leuk en fris uitziet en o ja, ook wat ordelijker. Is dus wel een wens. Maar ik ben liever met mooie dingen maken bezig (dus ook in huis stylen), dan met het basale opruimen. Dan mist vaak de motivatie.
word zonder t…
Fijn om te lezen Grady dat je hier toch zo je energie in kwijt kunt!
Leraars hebben me wel eens lui genoemd. Dan zeiden ze wel eens “Wij Willen Willems Weg. Wanneer Willems Weer Wil Werken, Willen We Willems Weer”. Maar lui ben ik zeker niet, ook niet voor zaken die me zwaar kunnen tegensteken. Dan neemt plichtsbewustzijn en verantwoordelijkheidzin over. In die mate dat het me op een bepaald moment in de totale uitputting heeft doen belanden. Dan is “lui zijn” net iets gezonder, alleen laat die slavendrijver in mijn hoofd dat niet zomaar toe.
Dankjewel voor je reactie. Daar zit inderdaad het gevaar achter dat je door de slavendrijver in je hoofd je iedere keer over je eigen grenzen gaat. Met het risico om in een burn-out te komen. Het is daarom ook nodig dat jij jezelf regelmatig afvraagt wat het doel of resultaat is waar je naar op weg bent en of dat de inspanning waard is. Bouw voldoende rust in voor jezelf.
Wees daarnaast kritisch op waar jij je energie aan besteedt, doe wat bij jou past en wat jij wilt. Weet wat voor jou en jouw weg belangrijk is. Durf nee te zeggen en neem de regie over hoe jij je leven en werk inricht. En als laatste, stop met wat jou meer kost dan oplevert en doe meer van wat jou energie geeft.
Ik ben niet lui. Ik ben selectief ijverig. Er zit een verschil. 😉
Juist, ik herken mij in de tekst en “selectief ijverig” dekt in de basis wel hoe ik er mee omga.
Haha, die is mooi! En heel herkenbaar. 😉
😀
Ik heb door de jaren heen een bepaalde luiheid ontwikkeld op vlak van school, vandaar ook vroegtijdig gestopt. Voor mijn job deed ik wél telkens moeite, om het te leren, om te weten waarmee ik bezig ben. Om die reden ben ik ook terug met een opleiding gestart, met heel veel motivatie. Na 2 jaar voel ik dat ik terug in hetzelfde patroon terugval. Zelfs in combinatie met full-time werken, raak ik er met hele goede punten en een minimale inspanning. Vergeleken met mijn medestudenten steek ik er veel te weinig tijd in, maar toch met betere resultaten. Flashback naar mijn middelbare schooltijd. Helaas haal ik hier dus ook nog niet uit wat ik wil. Ik ben lui maar toch zoek ik uitdagingen. Helaas vind ik ze nergens?
Je kan uitdagingen zoeken of maken. Als je zoekt weet je dus nog niet wat je wilt. Als je weet wie je bent, weet je wat je wilt en kan je dus je eigen uitdagingen gaan creëren. En dan loop je tegen obstakels aan. En dan misschien dat je nooit geleerd hebt om door te zetten. Omdat het te makkelijk was allemaal. Dat betekent dat je het hogerop moet zoeken, omdat je onder je niveau zit te werken of leren. En een tip; doe niet maar 1 ding tegelijk, probeer meerdere projecten naast elkaar… Deze zinnen alleen al kosten een paar jaar tijd om achter te komen 😉
Het is een proces van naar op jezelf op zoek gaan. Wat is belangrijk voor jou, wat heb je daarvoor nodig. Dat is een belangrijk onderdeel van de Insight, de persoon die je bent en wilt zijn vormgeven. Is dat waar je nu het meeste naar op zoek bent? Je bent altijd welkom om een gratis online masterclass te volgen. Via deze link kun je jezelf aanmelden op een moment wat voor jou uitkomt. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Wat is nu de wezenlijke kern van dit verhaal? Luiheid of procrastinatie?
En in hoeverre speelt een gebrek aan frustratietollerantie een rol?
Oeh – de eerste zinnen zeer herkenbaar. Mijn werk lukt me niet meer, want dar zou ik doen voor een papiertje – na drie maanden bleek ik dat niet te krijgen.
Weg motivatie – al die tijd al nutteloos gevonden…
hallo,
wat ik ondervind bij mij, als ik iets niet leuk of nuttig vind doe ik het gewoon niet,
maar wat ik weet is, als ik er toch aan toe komt om het te doen, dan is er plots
een volledige overgave aan die activiteit, misschien moet ik dingen doen dat
ik op het eerste zicht niet leuk vind, toch doen
groeten
Fijn dat je reageert.
Ik heb 1 alles overheersende hobby, waar ik mijn ziel en zaligheid in kwijt kan, daarnaast kan ik heel gedisciplineerd in mijn huishouden werken of in mijn tuin, maar al het andere wordt direct aangemerkt als tijd die ik beter voor mijn hobby kan gebruiken en alles wat ik dan moet doen( lees betaald werk) staat me ziekelijk tegen. Op mijn baan ben ik lui, ongemotiveerd en negatief… dus ja, ik herken dit goed.
Dankjewel voor je reactie.
Ik herken me hier wel in. Omdat ik de dingen waar ik in eerste instantie heel erg warm voor loop niet doorzet, wordt me vaak verweten als lui zijnde. Je begint overal aan, maar maakt niets af. Je gaat er niet voor. Of nog erger; Ga je dit wel volhouden? Nu voel ik de druk van buitenaf waardoor ik wel door moet zetten. Anders bevestig ik mijn luiheid.
Maar ik heb het ook druk in mijn hoofd, ik ga denken, dat is net zo intensief als werken. Dan kom ik heel langzaam op gang, en als ik dan eenmaal bezig ben, met een favoriete bezigheid, dan ben ik niet meer te stoppen. En dan denk ik: o dit moet ik doen in mijn leven ? hier voel ik me heel goed bij. Maar de volgende dag is het weer verdwenen.
Hoi Rita,
Wow wat ontzettend herkenbaar!
Pfoe Rita, ook erg herkenbaar! Heb ook het laatste jaar wat dingen geprobeerd met werk. Echt dingen die me heel tof leken! Maar (in mijn geval) dan had ik het toch blijkbaar niet genoeg ingeschat dat bepaalde randzaken toch erg belangrijk zijn. Dat heb ik vaker, dat ik werk niet zo serieus neem. Dus wel gemotiveerd opzich, maar het meer zien als betaalde bezigheidstherapie. En wat je zegt over favoriete bezigheid en niet te stoppen heb ik E-L-K-E D-A-G! Behoorlijk frustrerend, langzaam opstarten en dan de volgende dag weer hetzelfde riedeltje… maar ’t is nou eenmaal zo. Probeer dingen nu meer klein te maken. Gewoontes maken van die favoriete bezigheden, zodat je er niet teveel bij na hoeft te denken. Net als tandenpoetsen. Of gezond eten. Leg de dingen in het zicht die je nodig hebt zodat je getriggerd wordt om dat te gaan doen. Maar makkelijk praten, ik voel me ook vaak zo, net een dieselmotor. Start traag op en eenmaal rollend niet meer te stoppen… ?
Hallo Rita, we moedigen vanuit Gifted People mensen aan hun blauwdruk helder te maken. Om tijd te investeren in jezelf en naar jezelf op zoek te gaan. Dat is een belangrijk onderdeel van de Insight, de persoon die je bent en wilt zijn vormgeven. Is dat waar je nu het meeste naar op zoek bent? Je bent altijd welkom om een gratis online masterclass te volgen. Via deze link kun je jezelf aanmelden op een moment wat voor jou uitkomt. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Ben niet lui, maar pragmatisch ?. Paar jaar geleden wel de stap gemaakt naar een functie die boven mn werkervaring lag. En heeft meer dan boven verwachting goed uitgepakt. Dat was precies wat ik nodig had, want voorheen was ik t na 1 jaar zat; het werk was te simpel dus oersaai en dan ga je idd als een berg opkijken tegen t simpelste klusje. Heb nu alle vrijheid en noem mn werk als financial controller ‘betaald puzzelen’. ?
Super Els dat je deze mooie stap hebt mogen maken!
Heel leuk onderwerp weer…
Ik heb op de Kunstacademie juist mee gekregen dat als je een goed idee wilt krijgen je gewoon niks moet doen en dat het idee zich dan plop op een gegeven moment aandient (dus ook echt niks). En zo werkt het ook want niksen is eigenlijk vreselijk, en aan een goed idee beginnen vooral aan zoiets leuks als art, wat eigenlijk spelen is, just for the fun. Is heerlijk!
Nu ben ik 47 en mama van een jochie van acht, en nu heb ik het gevoel dat ik eigenlijk niet lang genoeg kan niksen, door school ritmes en klusjes, en die klusjes kan ik ook niet altijd meer even snel genoeg weg werken. Nu begin ik ook dit te krijgen waar dit blog over gaat, ik ontwikkel een soort van uitstel gedrag naar dingen die eigenlijk zouden moeten. En ik bijt me vast in materie die me boeit, als een spons vergaar ik kennis, maar om eerlijk te zijn gebruik ik dit vaak als een soort vlucht gedrag. Ik heb er veel meer baat bij als ik tijd maak om te mediteren, om mijn eigen energieveld te voelen om naar mijn innerlijke gids te luisteren, maar daar neem ik eigenlijk niet altijd genoeg tijd voor.
En als ik zo door de dagen heen vlieg heb ik het gevoel dat ik nergens meer tijd voor heb, opgeslurpt door de rompslomp, taakjes blijven liggen omdat ik ze van mezelf niet met tegenzin moet doen. Dagen floepen voorbij, en ik krijg weinig gedaan. En vol onrust kom ik dan gelukkig op een gegeven moment wel weer tot de conclusie dat ik even echt moet stoppen, moet niksen, en alle stapjes rustig ga zetten als ik luister naar mijn innerlijke raadgever.
Volgens mij is het ook zeer efficiënt om regelmatig lui te zijn. Is niksen de oplossing van alles, een hoofd kan helemaal niet niksen, staat nooit stil, het is tijd maken om je eigen hoofd even te volgen. En niet zelf je denken te sturen.
Dankjewel Jolanda voor het delen van jouw persoonlijke ervaring. Misschien vind je dit blog fijn om te lezen. https://giftedpeople.eu/uitstellen-en-hoogbegaafdheid/
Herkenbaar, als iets me niet genoeg interesseert, kom ik slecht in beweging. Vaak maak ik taken dan (onnodig) complex of diepgaander, waardoor ik wel in beweging kom maar wat anderen dan weer niet altijd kunnen waarderen. Ik probeer er nu een uitdaging van te maken om dergelijke taken zo snel mogelijk af te krijgen. De uitdaging zit hem dan in de snelheid en effectiviteit of onnodig maken van de taak. Alles wat routinematig is, valt bij mij in ieder geval in die categorie.
Heel erg herkenbaar. Ik kan dan bijvoorbeeld met een heel nieuw proces komen aanzetten, waar dan met gemengde gevoelens op wordt gereageerd. Gelukkig werk ik nu bij een bedrijf dat dit waardeert.
Lastig is het soms, maar wat goed van je Pien dat je ook hier een uitdaging voor jezelf in probeert te vinden.
Precies dat. En vervolgens spijt hebben dat ik anderen heb lastig gevallen. Om niet te veel uit de toon te vallen kom ik er zelf weer op terug.
Ja, ik kan vrijwel alles. Maar kan me er inderdaad heel vaak niet toe zetten. Zelfs als iets maar een paar minuten kost. En ja, dan vind ik mezelf ongelooflijk lui, en dat lijkt een vicieuze cirkel waar lastig uit te komen is. Daarnaast ben ik een ontzettende uitsteller. En dat zit mezelf ook weer dwars. Nog meer klusjes van niks die op me wachten en maar opstapelen…
Beste Edwin,
Bedankt voor het delen. Wat er direct in mij op komt is; waarom. Waarom vindt je die eigenschappen een opstakel? Dat begrijp ik niet, waarom vindt je je zelf lui als je iets niet doet wat een paar minuten kost? Ik ben oprecht benieuwd.
Groeten en hoor je antwoord heel graag 🙂
Ik herken me er ook in. Volgens mij maakt het niet zo veel uit of je jezelf lui vindt of niet. Ik vind dat namelijk niet van mezelf. Ik ben wel een enorme uitsteller van saaie klusjes, en dat is echt wel een probleem. Het lukt me gewoon niet om mijn huishouden te doen, om dingen op te ruimen, schoon te maken, af te wassen, etc. Dat is zal zo sinds ik een jaar of 10 ben. Ik vind het heel erg want het beperkt me in een hoop dingen.
Het maakt mij niet uit of je dit lui noemt of niet. Het is een probleem en ik zou een moord doen voor een oplossing. Inmiddels weet ik dat het met mijn HB-zijn te maken heeft en het probleem in de ‘zinloosheid’ van de klusjes zit. Een interessante podcast opzetten helpt enigszins, maar niet voldoende. En natuurlijk kan ik het wel, maar alleen onder hoge druk, wat ook weer verschrikkelijk is.
Heel herkenbaar!
Daar herken ik mezelf ook in. Komt er daarentegen een (wat ik zie als) uitdaging dan kan ik daar vol induiken.
Soms is het ook lastig om jezelf er toe aan te zetten. Ik herken dat ook bij mezelf. Maar maak elke dag tijd om iets te doen wat jou verder brengt naar waar je wilt zijn. Op deze wijze wordt het een natuurlijk onderdeel van je leven. Elke dag? Ja, elke dag. Investeer tijd, energie en geld in het creëren van een leven dat bij jou past en in het waarmaken van jouw doelen en plannen. Veel mensen willen, weinig mensen doen. Zorg dat jij iemand bent die doet. Door elke dag een kleine stap te zetten, ga je ook merken dat het allemaal niet zo spannend is als dat je had gedacht. Zo ook met uitstellen van kleine dingen, maak een lijstje van die kleine dingen en plan en aantal keer korte momenten. Hoe lastig het ook is, maar hoe fijn is als het dan gedaan is en het uit je hoofd is 🙂
Zeer herkenbaar. “Je hebt zó veel talenten!”, kreeg ik al vroeg te horen. Dat schepte nogal verwachtingen. Maar juist omdat ik wist dat ik een heleboel kanten op kon, blokkeerde ik. De druk die anderen en ik mezelf oplegde resulteerde in ‘luiheid’. Tenminste, zo zag het er aan de buitenkant misschien uit. Wat had ik toen kgraag iemand gehad die de druk met mij samen eraf had gehaald en me had laten zien dat ik gewoon érgens moet beginnen. Die me het vertrouwen had gegeven dat ik er wel kom, dat niet alles in de hoogste versnelling met het beste resultaat hoeft.
Inmiddels weet ik deze chaos in mijn hoofd vandaan kwam en is er wat meer balans. Ik werk erg efficiënt en effectief en verwijt het mezelf niet meer dat ik geen volle werkdagen draai. En ‘lui’ zijn mág ook gewoon. Een hoofd die zo vaak op volle toeren draait, moet af en toe ‘uit’ kunnen.
Daar ben ik het volkomen mee eens. Door mijn hersenletsel echter blokkeert die aan-en-uit-knop geregeld. Meditatie, op tijd rusten en (proberen) vasthouden aan een vooropgestelde structuur doet wonderen.
Goed dat je het zo ziet Sonja. Inderdaad is het af en toe ook goed om even ‘uit’ te staan!
Lieve Adrienne,
Blij dat ik dit mag en kan lezen!
Ja ik heb die gedachten. Ja, ik ondervind weerstand om dingen te doen waarvan ik het nut niet inzie. Ja, laatste tijd heb ik vaker en vaker minder zin om effectief in gang te schieten en duurt een taak van een uur, een halve dag of langer. Helaas krijg ik daardoor NOG minder uitdagingen want ja, kijk, je hebt toch meer tijd nodig dan je dacht. Waardoor ik NOG trager werk, want ja, wat komt next? en zo blijf ik maar in die spiraal hangen.
Hopelijk krijg ik de moed en de kracht om hieruit te breken!
Dankjewel Bea voor je reactie. Lastig is het soms he… Heb je al eens een gratis online masterclass gevolgd? Misschien is het ook iets voor je. Het gaat namelijk ook over de valkuilen die HB zijn met zich meebrengt. Via deze link kun je jezelf aanmelden op een moment wat voor jou uitkomt. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Ik ben zeer prestatiegericht opgevoed en met christelijk sausje dat je je talenten goed moet gebruiken. School doorliep ik makkelijk, maar kreeg thuis op mijn lazer voor die ene 6. De 8 en 9 ens spraken voor zich. Dat helpt beslist niet voor zelfvertrouwen en geloof in eigen kunnen. Mijn eerste serieuze baan als eindverantwoordelijke voor de trainers opleiding (ik was 24 en net afgestudeerd bijna cum laude met veel (bestuurs) werk ernaast kon ik prima invullen.
Mijn burn out baas had er alle vertrouwen in dat ik dat kon: 150 eerste jaars 6 dagdelen groepsdynamica (laten) geven en studenten daarin dan gelijk opleiden als trainer. Ik dacht van niet. Ze overtuigde me ervan dat ik goed ben in organiseren, plannen, mensen motiveren. En dat ik voor wat ik (nog) niet in huis had: voldoende supervisie inhoud een goede mocht inhuren. Het ging uitstekend. Gaf me veel vertrouwen en werd basis voor Talentia later: weet waar je goed in bent en waar niet in (of waar je een bloedhekel aan hebt zoals bij mij de boekhouding) en doe dat laatste dan vooral niet, besteed het uit of werk samen. Is niet lui, allesbehalve. Nederland is zo niet georganiseerd: liever moet iedereen normaal doen (wat dat dan ook is) en eindeloos sleutelen aan wat je niet goed kunt/ een pesthekel aan hebt.
Als die 4 dan een 6 geworden is zijn alle 9’s een 7 of erger.
De middelmaat is steeds dominanter. Dat leidt tot veel uitval boven en onder: 12% van de Nederlanders heeft een vorm van arbeidsbeperking en 25% heeft daar als naaste mee te maken. Toch wordt het als een individueel probleem aangevlogen. Vooral op hbo/ wo leidt dit tot massale uitsluiting en bore out. Bij onze overheid is het zelfs beleid: deze mensen vallen niet onder doelgroepen beleid dus dan mag je het zelf uitzoeken. Hoogbegaafden zien zulke zaken op systeem niveau en ik probeer het dus te begrijpen waarom dat hier zoveel sterker is, ook dan in het buitenland. En aangrijpingspunten te vinden om bedrijven wel inclusief te laten werken. Ondertussen heb ik thuis een geeltje hangen met kan het lichter, kan het makkelijker. Om mezelf daar bij alles aan te herinneren. Met mijn drukke hoofd was ik vaak veel te voorwaarts. Vanuit rust blijk ik veel effectiever. Alleen de oplossingen die ik zie, zien anderen vaak niet. Kiezen waar te beginnen en met mensen samenwerken die intrinsiek hetzelfde willen is het enige dat ik nu nog kan en wil. Ik moet wel.
Dat was een lange weg:) soms denk ik over emigreren, alleen ben ik ook aan veel mensen en mijn plek gehecht hier en
wil ik ook bijdragen wat ik kan.
Mijn vroegere ik zou dat zeker als lui zien, hoe ik het nu doe. De huidige moet daar om lachen.
Dat is hoe dan ook mijn redding: humor en zelfrelativering. Luie mensen zijn te doen en vaak behoorlijk slim, zonder humor niet:)
Petra,
Interessant stuk. Pik er je opmerking over de dominantie van de middelmaat of middelmatigheid uit. Klopt, veel Nederlanders, geverfd door de wol van onze sociocultuur, kunnen iemand die boven het maaiveld niet uitstaan. Die zijn kop moet eraf!
Weet je dit echter, dan kun je het relativeren. Dat socioculturele idee van “ons” is er zelf een van middelmatigheid en hoeven jij of ik zich niet aan gelegen te laten liggen. Als iemand anders middelmatig wil of niet anders kan zijn dan middelmatig, laat hij of zij dit zijn. Ik zeg dit zonder veroordeling of neerbuigendheid.
Je immigratie idee herken ik, maar gewoond hebben in drie andere landen en socio-culturen, kan ik melden dat het daar niet wezenlijk anders is, enkel anders in variatie of vorm en graad, als je begrijpt wat ik bedoel.
Humor en zelfrelativering? Zeker. Vooral blijven doen. En relativeer de middelmatigheid.
Groet en succes in je zoektocht,
Jelle
Dankjewel Petra voor het delen van je persoonlijke ervaring 🙂
Ik heb dit met “dweilen met de kraan open”-klusjes zoals schoonmaken, onkruid wieden e.d. Je bent klaar (denk je), je draait je om en je ziet alweer stof liggen, onkruid staan… vreselijk.
@SAS, ramen lappen, auto wassen, opruimen…
Heel herkenbaar, je blijft bezig.
Vind het nog steeds wonderlijk me te beseffen dat ik (mogelijk*) hoogbegaafd ben en hier pas op 40-jarige leeftijd achter kom.
* ik blijf een slag om de arm houden, omdat ik “echt niet alles kan en snap, dus zo slim ben ik toch niet?”. Maar precies dat is dus de reden om te vermoeden dat het wél zo is.
Ik ben ook nieuw in deze materie. 3 maanden geleden zat ik (43) tegenover een psychologe die opperde dat mijn problematiek voortkwam uit mogelijk hoogbegaafd zijn. Ik lachtte haar uit. Nu een intelligentietest, en een debiel iq verder, kan ik niet anders dan concluderen dat ik in meerdere profielschetsen pas… maar ik snap geen snars van dit hele hoogbegaafdheid gedoe, want ik voel me er alleen maar dommer door. Ineens ligt de lat overal stukken hoger want meneer is zogenaamd hoogbegaaft. Leuk om te weten, maar wat kan ik ermee? Ik heb het idee dat mijn leven er vooral juist ingewikkelder op wordt. Geen idee hoe ik dit weetje over mijzelf in mijn voordeel aanwendt. Op latere leeftijd achter hoogbegaafd zijn komen is helemaal niet leuk?
Hoi Garvin.. je geeft aan dat de ontdekking dat je HB bent het voor jou tot nu toe alleen maar lastiger heeft gemaakt. Bij mij was het andersom.
Ik heb tussen mijn 10e en ongeveer 45e nooit geweten dat ik HB was. Maar dat maakte mij gussen mijn 10e en 17e heel onzeker en verdrietig.. ik paste nergens bij, voelde mij een buitenbeentje. Op mijn 17e kreeg ik mijn eerste vriendje en dat was iemand die 4 jaar ouder was en al 3 jaar economie studeerde. Toen leefde ik helemaal op.. iemand waar ik wat van kon leren, maar die mij ook interessant vond en die mijn capaciteiten zag. Toen was ik jarenlang behoorlijk gelukkig. Enfin op den duur is het niet gezond om je helemaal op je partner te focussen. Dat kan beklemmend zijn voor de ander. Maar weer vond ik het lastig interessante mensen te ontmoeten. Op mijn werk ben ik een aantal keren behoorlijk in de problemen gekomen omdat ik mijn gelijk wilde krijgen. Ik ben ook hoogsensitief en kan niet tegen onrecht. Als ik op een gegeven moment gewoon wist dat ik gelijk had en wilde het niet toegeven, dan dreef mij dat tot frustratie en boosheid en dat kon ik niet loslaten. Ik lag hele nachten wakker en bleef zoeken naar nog meer argumenten waarmee ik de ander kon overtuigen dat ik toch echt gelijk had. Ik besloot niet meer te willen werken voor mensen die oneerlijk zijn.. precies in die periode kwam ik in aanraking met psychologie en ontdekte ik dat er verschillende persoonlijkheden werden onderscheiden.. stom dat ik dat nooit eerder had geweten. In eerste instantie kwam ik in aanraking met MBTI en ik weet nog dat ik letterlijk heb gehuild toen ik mijn resultat zag.. INTJ.. de beschrijving klopte zoooo… eindelijk snapte ik waardoor ik mij zo vaak eenzaam had gevoeld. Nog niet eens 1% van de vrouwen hadden deze persoonlijkeid..
later kwam ik ij aanraking met Insight en er zit ook best een grote overlap in. Omdat er een aantal jaren tussen zat en ik mij zo herkend had in INTJ dacht ik eerst dat mijn Insight profiel niet klopte, want nu was ik in plaats van introvert toch extravert, maar de rest klopte nog steeds heel erg. Je herkent je sterke kanten maar ziet ook welke valkuilen daarbij horen..
jij geeft dus aan dat de ontdekking dat je HB bent, je leven eigenlijk tot op heden niet makkelijker heeft gemaakt, maar dan raad ik je aan bijv ook te verdiepen in Insight of zo.. wellicht dat je daarin wel herkenning vindt en dat je zo ontdekt waar jouw sterke kanten liggen en door welke eigenschappen je af en toe in situaties terecht komt die energie vreten en die je ongelukkig maken.
Voor mij is het 7 jaar geleden een eye opener geweest en momenteel ben ik via werk ook weer aan de zoveelste workshop bezig die hiermee verband houdt. Het is bij mij ook nuet zo dat ik met de kennis die ik nu heb, nooit meer tegen problemen aanloop… maar ik herken ze wel sneller en het lukt me steeds wel iets beter om me niet meer zo uit het lood te laten slaan.. (of hoe zeg je dat).
Ik denk wel eens.. wat nou als ik er nooit achter was gekomen.. dan was ik altijd blijven rondlopen ket het idee dat ik raar/vreemd was en dat het allemaal aan mij lag als ik dingen niet begreep of als anderen ergens heel blij van werden en het mij koud liet.. nu weet ik wel beter en ben ik bij tijd en wijlen ook gewoon stiekem een beetje trots dat ik weet dat het komt omdat ik HB ben en sensitief en een bepaalde, wat minder voorkomende persoonlijkheid heb..
Troost je. Ik was 57 toen ik langzaam aan begon te vermoeden dat ik HB zou kunnen zijn (& HSP & introvert). Ben nu 61 en (eindelijk) zover dat ik het ga accepteren.
Mijn weg vinden, vind ik nog steeds een hele klus, want ik heb zo lang gepoogd geaccepteerd te worden door de mainstream, dat het zo’n ingeroest patroon geworden is. Jij bent een stuk jonger, jou gaat het vast sneller lukken je weg te vinden. Maar wat je eerst te doen hebt, is te accepteren dat je HB bent. Zolang je je ertegen verzet, zul je alleen maar de nadelen ervaren.
Mijn persoonlijkheid met terugwerkende kracht anders beoordelen was ook een klus, maar dat levert mij alleen maar positieve resultaten op; zoals een beter gevoel van eigenwaarde. En ik begrijp nu waarom ik dingen doe (of juist niet) of pas op het moment dat ik eraan toe ben. Anderen mogen dat lui noemen. Ik noem het ‘goed voor mezelf zorgen’.
Daarbij begrijp ik niet waarom ik dingen zou moeten doen waar ik weerstand tegen voel, alleen maar omdat ‘men’ vindt dat ik ze moet doen. Ik mag toch zelf bepalen of ik mijn leven prettig of vervelend maak; het is mijn leven.
Veel succes met je zoektocht en heb er vooral vertouwen in dat het goedkomt.
Heerlijk om te lezen Monique; jouw reactie.
Ik heb dezelfde ervaringen. Het bekende feest der herkenning.
Ik weet nu sinds een jaartje dat ik naast hsp ook hb ben. Ik ben 66 jaar.
En net als jij, denk ik vaak: wat zijn ze allemaal jong nog in de community. Wat fijn dat dit, Insight, er voor ze is! Dat was er vroeger niet. Maar wat voelen al deze mensen áán als mensen van mijn eigen leeftijd.
Leeftijd heeft me nooit wat gezegd. De golflengte wel.
Ik heb steeds meer het gevoel dat ik nu echt kan gaan genieten.
De ontdekking heeft mij er ook toe gezet mijn anti-depressiva stop te zetten. En, net als stoppen met roken 30 jaar geleden: dit was het goede moment: het kostte me geen enkele moeite.
Ik voel me eindelijk vrij!
Vrij van alle angsten, beperkingen door interne stemmetjes die op me in praatten. Laat ze maar komen!
Ik doe wat ik echt zelf wil. Ik zorg eindelijk voor mezelf i.p.v. voor anderen.
En ik heb nog liefde genoeg over om voor anderen te zorgen.
Insight, de blauwdruk, de praatjes van Adrienne, wat was het verhelderend! Een soort fijne, louterende blikseminslag in mijn leven. Ik ga binnenkort alles opruimen en dan ga ik weer verder met leven.
Het gevoel dat ik er niet bij hoor…dat zal blijven. Dat weet ik nu. Maar ik heb er geen last meer van!
Een droom heb ik gerealiseerd: ik ben een blog begonnen. Nee…er staat nog niets op. Heerlijk!
Maar ik zal mijn ei kwijt kunnen. En wie mij niet begrijpt, of het niet leuk vindt, moet er vooral niet op klikken!
Succes met jouw weg, Monique, succes met jouw weg, Sandra,
Liefs, Marijke
Hallo Garvin,
Is het je helder wàt HB moeilijker maakt in je denken of leven? Kan misschien helpen.
In zekere zin heb je gewoon gelijk: wanneer je (hebt ontdekt dat je) HB bent, weet je iets meer over jezelf. Gelukkig blijf je nog steeds jezelf. HB verandert niet wie je bent. Maar zie en begrijp je het, dan kan het je misschien helpen anders tegen veel dingen aan te kijken en anders (luchtiger? relaxedter?) met jezelf om te gaan. Wens ik je in ieder geval toe.
voor de rest, herkenbaar.
Jelle
Ik heb geleerd me ervoor af te sluiten. T hoeft niet perfect te zijn. mensen waarbij t altijd kraakhelder is, hebben vaak weinig meer om handen, vervelen zich snel, hebben weinig/geen interesses (als ik even heel erg generaliseer). Ik doe die klussen, maar zoals ik t wil en wanneer ik wil. Ben nu druk met leren voor examens. Die minder schone ramen en keukenkastjes? Jammer dan. Komt daarna wel weer. Tussen t leren door doe ik even een vaatje, ruim ik op, stofzuig ik (pomodoro techniek: 25 min leren, 5 min pauze). Moet je eens zien hoeveel je in 5 min toch gedaan krijgt! Werkt prima.
🙂
Zooo raak dit. In het verleden idd de vraag gekregen waarom zaken er niet uitkwamen. Mezelf hier ook over veroordeeld. Dagelijks aan de orde nu. Mezelf afvragende of ik wel geschikt ben voor mn vakgebied, kom ik er steeds meer achter dat ik gewoon zwaar onderprikkeld van wordt.. tijd voor nieuwe impulsen voor het me ziek maakt.
Super Manon dat je dit inzicht hebt. Inderdaad is het belangrijk dat je hier iets mee doet voordat je in een BORE-OUT terecht komt.