Ik hou wel van een uitdaging. Iets oplossen wat niet werkt. Iets uitzoeken wat ik nog niet begrijp. Veel dingen krijg ik gelukkig relatief makkelijk onder de knie. Maar er zijn ook dingen die ik niet zo gemakkelijk in de vingers krijg. Omdat ik het niet leuk vind. Of omdat het te complex is voor iemand die weinig verstand heeft van de materie.
Ik heb me daar vroeger vaak op verkeken. Dan dacht ik: ‘Ja, zo moeilijk is het volgens mij niet’ en ‘Dit moet ik toch ook gewoon zelf kunnen?’ En ja, ik kreeg het uiteindelijk meestal wel voor elkaar, maar het was vaak ook frustrerend. Het ging tergend langzaam. Of het kwam er totaal niet uit zoals ik had gehoopt. Ik realiseerde me dan achteraf steeds hoeveel tijd ik had verspild met het zelf doen. Inmiddels doe ik dat al lang niet meer zo.
‘Veelkunners’ en goed genoeg zijn
Als hoogbegaafde ben je een ‘veelkunner’. Je hebt een brede interesse en nieuwsgierigheid. Je wordt vaak geprikkeld door complexe vraagstukken en problemen. En als je vaak genoeg degene bent die het wel oplost voor anderen, ga je vanzelf geloven dat het altijd aan jou is.
Misschien ervaar je ook bepaalde oordelen of overtuigingen die dit in standhouden. Denk aan: ‘Ik ben alleen goed genoeg als ik er voor anderen kan zijn’, ‘Ik ben alleen slim genoeg als ik het zelf uitzoek’, of ‘Ik wil anderen niet tot last zijn, daarom zoek ik het zelf wel uit’.
We zien bij Gifted People dan ook veel hoogbegaafden die het moeilijk vinden om anderen om hulp te vragen. En dat wordt alleen maar sterker als je al wat keren teleurgesteld bent geweest in de hulp die je kreeg.
Kies voor wat past bij je blauwdruk
Toch zijn er genoeg mensen die jou wel verder kunnen helpen. Soms moet je daarvoor alleen iets verder kijken en iets specifieker zijn over de soort hulp die je wenst. Soms moet je jouw verwachtingen een klein beetje bijstellen, zodat je ziet dat wat anderen doen ook goed genoeg is. En zodat jij niet jouw kostbare tijd verspilt aan dingen die jij niet per se zelf hoeft te doen.
Als ik bijvoorbeeld kijk naar mijn bedrijf, zou ik het echt niet meer in mijn hoofd halen om alles zelf te doen. Dat houd ik nog geen week vol. Enerzijds omdat het veel te veel is. Anderzijds omdat er genoeg activiteiten zijn waar ik niet per se goed in ben. Als gevolg zou dat mij veel tijd en energie kosten en heel weinig opleveren. Daarom stel ik mezelf altijd deze vragen voordat ik iets ga doen:
- Past dit bij mij en mijn blauwdruk?
- Vind ik dit leuk om te doen of zou ik dit willen kunnen?
- Wat kost het me als ik dit zelf doe en wat levert het op?
Pas daarna besluit ik om het uit handen te geven of zelf te doen. En natuurlijk heb ik er in de jaren ook voor gezorgd dat ik de juiste mensen om mij heen heb die, net als ik, een mooie kwaliteit van werk ambiëren. Daardoor doe ik wat ik het liefste doe en het beste kan, en de andere mensen uit Team Gifted People net zo goed, maar dan vanuit hun eigen expertise.
Wat kun je doen?
Als je bij jezelf merkt dat je voor je gevoel alles zelf moet doen en uitzoeken, onderzoek dan wat daar onder ligt. Waarom vind je dat? Waarom denk je dat?
Ga oefenen met het anderen om hulp vragen. Anderen doen het misschien niet altijd zoals jij het zou doen, maar dat is niet erg. Je kunt altijd een beetje bijsturen. Je kunt altijd op basis daarvan bespreken hoe het de volgende keer beter kan.
Om hulp vragen brengt nog een extra voordeel mee. Het maakt de band die je hebt met de ander sterker. We helpen als mens graag andere mensen. Geef de mensen om je heen de kans om dat te doen voor je. Je zult merken dat je daardoor nog sterkere relaties krijgt.
—
Probeer jij steeds alles te kunnen en doen? Laat je het weten onder deze blog?
—
Yes, ik wil graag dat e-book! Je ontvangt dan ook de wekelijkse HB updates gemakkelijk in je mail.
Heb je de masterclass over hoogbegaafdheid al gevolgd? Je kunt gratis deelnemen en je hier aanmelden voor de eerstvolgende.
Comments 35
Heel herkenbaar. En als je in een team werkt waar je niet zelf je collega’s hebt uitgekozen, maar waar je het maar mee moet doen is dat best lastig. Want dan moet je die ene collega 10 keer iets uitleggen en dan is het nog niet goed, terwijl je het zelf ook nog sneller kan. En dan nog vind ik het niet erg om mensen te helpen, maar als ze het na een paar keer nog niet snappen, dan gaat bij mij het licht uit…
Heel herkenbaar Monique.
ik help mensen graag, maar als ze het na een paar keer niet snappen of niet iets hebben bijgeleerd dan geef ik hen op.
Mijn tijd en investering is een kostbaar goed, daar ben ik enorm zuinig op. Dus mensen rond mij moeten bijleren of ik stop ermee.
Nu snap ik best dat niet iedereen op een zelfde tempo iets leert, dus daar geef ik wel tijd voor.
Ik vind dat je het wel merkt aan iemand of ze er iets van hebben opgestoken of niet.
Net zo als ik hen een boek aanraad of andere documentatie, dan verwacht ik wel dat ze dit eerst doornemen voor ik hen opnieuw moet helpen.
Fijn dat je reageert Monique, soms kan het inderdaad echt een uitdaging zijn 🙂
Wel grappig eigenlijk.
Van business-coaches kreeg ik vaak het advies om alles wat een ander kon doen, uit te bestreden.
Dus niet mijn eigen site bouwen, want een ander kon dat beter.
Niet mijn eigen folders ontwerpen, want een ander kon dat beter.
Ik moet me bezighouden met waar ik voor geleerd had, dus met hetgeen declarabel was…
Met mijn patiëntenzorg dus… OERSAAI!!!!!!!!!!
Al die ontwerp en creëer -dingen zijn juist HOBBY en maken mijn ondernemerschap uitdagend en leuk.
Dus mooie vraag: Vind ik dit leuk om te doen of zou ik dit willen kunnen?
Die stel ik mezelf ook steeds vaker…
I.p.v.: verdien ik er geld mee?
Mooi Saskia dat je er zo tegenaan kijkt.
Herkenbaar. Zowel de teleurstelling na antwoorden van zogenaamde experts als het feit dat ik het sneller zelf opgelost heb dan wanneer ik moet uitleggen wat er moet gebeuren.
Grappig is dat wel de onzekerheidsfactor dan vaak opduikt. Iets zelf eigenlijk best wel goed doen en vervolgens twijfelen of het wel goed of voldoende was. Het is moeilijk om dat stukje gedrag af te leren.
Begrijp ik dat je streeft naar perfectie? Streven naar perfectie, is de angst voor eventuele gevolgen. Daarom is het goed om voor jezelf eens te onderzoeken waarom het zo belangrijk voor je is dat iets perfect is. Wat levert het je op? Wat gebeurt er als je iets niet perfect doet, en is dat eigenlijk wel zo erg? Of is het vooral iets wat je in je eigen hoofd heel groot hebt gemaakt? Neem regelmatig voor jezelf de tijd om hier eens bewust bij stil te staan.
diverse herkenbaarheden hier en daar.
maar ik heb een vraag: heeft iemand van jullie soms (vaak?) een vraag gesteld aan iemand anders (zo maar, of van wie je dacht dat hij of zij expert was op een terrein) en een antwoord gaf waar je weinig of niets aan had? realiseer me nu, jaren na dato, dat me dit vaak is overkomen. te maken vermoed ik met anders denken.
jelle
Hallo Jelle
Erg herkenbaar en heeft inderdaad te maken met dat afwijkende gedachtenpatroon. Wat me opvalt is dat veel ‘deskundigen’ zo vast zitten in een aangeleerd complex denkpatroon dat ze het niet meer voor elkaar krijgen om de simpele en voor de hand liggende oplossingen te zien.
Hallo Gerben,
Precies, dit is mij ook al vaak opgevallen!
Verbergen,
Het zal er ook vaak mee te maken hebben dat al lijkt jouw vraag simpel zij daar simpelweg nooit bij stilgestaan hebben.
Wat op zo’n moment voor jou belangrijke info is is dat waarschijnlijk voor die gene nooit geweest ?
Een simpele vraag kan voor jou bijv een belangrijke bouwsteen zijn voor hoe jij leert naar het geheel te begrijpen en niet voor de ander ?
Oh niet verbergen maar Gerben hehe
Sorry.
Nou je het zegt. Ik heb altijd miscommunicatie gehad in die zin.
Als ik een vraag stel komt het meestal neer op een ja of nee antwoord en juist daarom m’n vraag niet begrepen wordt. Dan antwoorden ze met info waar ik niks mee kan.
Na een paar keer hetzelfde gevraagd te hebben eindigt het dan met dat ik zeg van “wacht even” en ik vervolgens het verhaal wat zij zojuist aan mij verteld hebben opnieuw compact moet vertellen aan hun waardoor zij begrijpen waarop ik een ja of nee antwoord wil.
Niet perse dat de een slimmer is dan de ander maar meer het anders met info om gaan in m’n hoofd wat zich op die manier uit in niet aansluitende communicatie.
Het valt mij vaak op dat mensen vaak belangrijke info in hun hoofd laten zonder dit door te communiceren.Dat ook zelf niet doorhebben.
Vaak genoeg kan ik ook niks met uitleg van anderen. Te veel bla bla en kris kras door elkaar heen waardoor ze mij al kwijtraken. Ik zelf zou uitleg heel anders opbouwen.
Fijn dat je reageert Jelle. Als hoogbegaafde ben je vaak een perfectionist. Iemand die dingen tot in de puntjes uitzoekt en wil weten hoe iets werkt en waarom dat zo werkt. Je weet dat de kwaliteiten die rondom perfectionisme hangen niet bij iedereen aanwezig zijn. Toch kan dit het wel lastig maken om antwoorden te krijgen, die voor jou gevoel je niet verder helpen. Verwacht daarom ook niet dat iedereen kan en doet wat voor jou zo “logisch” is. Juist dat het zo logisch is voor jou geeft aan dat het een kwaliteit is die jij bezit. Zie wat jij kunt niet zomaar als vanzelfsprekend. Daarmee doe je jezelf ook nog eens te kort.
Ja er is vaak een verschil in begrip. Logisch ook want niet iedereen stelt de zelfde vragen om iets fundamenteel te begrijpen.
Kritische vraagstelling is juist heel belangrijk alleen is niet iedereen even kritisch in zn vraagstelling :).
Het is ik ook het verschil tussen willen aannemen of willen begrijpen waarom. Veel mensen nemen aan en bouwen van daaruit voort terwijl anderen eerst willen begrijpen want anders kunnen zij niet verder.
Ik, vroeger op de lagere school, werd boos omdat mijn moeder mij niet kon uitleggen waarom bijv. een woord met dt eindigde. “omdat het zo is” zei ze dan. Daar kon ik echt helemaal niks mee en als gevolg vertikte ik het vaak mijn huiswerk te maken.
Ik stelde mijn moeder altijd vragen als kind en het antwoord was altijd of ”weet ik niet” of ”omdat het zo is”.
Mn moeder moet er altijd om lachen want ik zei altijd dat ik haar maar dom vond hahaha lol. Zij vond mn vragen maar vermoeiend.
Andere kinderen vinden hun ouders altijd slim, ik vond de mijne dom :).
Maar goed die leergierigheid heb ik in die zin afgeleerd te delen met anderen want anderen om mij heen hebben nooit de zelfde vragen als ik. En eigenlijk leer je daardoor ook af te willen leren.
Ik heb geleerd dingen los te laten en te vertrouwen op de vaardigheden van andere mensen. Vaak doen andere mensen het op een andere manier dan ik het doe, maar behalen ze wel het resultaat. Zo leer je van elkaar en versterk je elkaar. Ook heb ik geleerd om anderen ruimte te geven om dingen te leren, want als iemand het niet kan, kan degene het wel leren en daar is tijd voor nodig en vertrouwen van mij dat ze het kunnen leren. Net als ik ook van hen verwacht, dat ze mij tijd, ruimte en vertrouwen geven als ik iets te leren heb.
Goed dat je dit doet Monique.
Samenwerken in een team kan voor mij goed werken. In een van de besturen waarin ik zit zijn we bezig met het organiseren van een Inspiratiedag. Ik zag wel voor me hoe we die globaal zouden kunnen inrichten. Mijn medeteamleden vroegen daarom of ik een opzet zou willen maken. Dat werd de leidraad voor de daaropvolgende vergaderingen, waarbij ik dat onderdeel leidde. Maar door de input en de visie van de anderen kwam het concept pas echt tot leven.
Omdat deze Inspiratiedag vanwege corona steeds moest worden uitgesteld, leek het ons een goed idee om dan alvast eea online aan te bieden. Ook hiervoor had ik een aantal ideeën. Ik associeer snel. Ik bracht ze in en ze werden verwelkomd. Vervolgens gingen op eigen initiatief 2 anderen hiermee aan de slag om een planning te maken en een organisatieplan. Aansluitend pakte ik daar weer uit wat bij mij paste en gaf hier vorm aan. Dankzij het teamwork van ons bestuur bleef het niet bij soleren door mij, maar werd het een sterk, door allen gedragen en georganiseerd project.
Super!!
Er kwam eens een belangrijk vraagstuk op mijn pad.
Een Engelstalige collega zei destijds “choose your battle”
Hij had gelijk, het was wel belangrijk, maar niet voor mij.
Sindsdien vraag ik mij vaak af;
is dit iets wat ik kan en wil oplossen of kan een ander dat beter?
Nu die blauwdruk nog.
Mooi Matthijs, dankjewel voor het delen.
Ik heb helaas op de harde manier geleerd om hulp te vragen: door een handicap na een verkeersongeval. Als je eenmaal in een rolstoel zit in een wereld vol met trappen en andere obstakels, ja dan moet je wel!
Ik heb geleerd dat wanneer je onbekenden om kleine en makkelijk haalbare dingetjes vraagt ze dat graag voor je doen.
Maar vaak blijft het vervelend voor me want ik wil niet altijd dezelfde groep mensen “tot last zijn”. En vaak weiger ik ook hulp omdat ik het zelf nog wel kan (met de rolstoel over een kleine drempel springen bijvoorbeeld, of gewoon mezelf voortduwen). Dat wordt helaas niet altijd goed aanvaard door bepaalde validen die zó graag helpen dat ze vergeten dat iemand in een manuele rolstoel niet compleet hulpeloos is en graag ook nog zelf een paar dingen doet… Ik heb zelfs een rolstoel gekocht zonder handvatten, om te voorkomen dat men mij “helpt” zonder eerst te vragen of ik dat wel OK vind! Van tijd tot tijd zie ik dus lieve, overbezorgde, niet nadenkende mensen naar mijn onbestaande handvatten duiken en kan ik moeilijk een grijns onderdrukken. 😉
Maar als ik écht vast zit en hulp nodig heb ben ik wel blij dat ze er zijn!
Super Leen dat je ondanks je ongeval toch een positieve instelling blijft bewaren en kijkt naar de dingen die je nog steeds kunt doen. Heb je hier al eens over gecommuniceerd met je omgeving? Jouw grenzen aangeven, ook wat je nodig heb en wat juist niet voor hulp?
Heel langzaam maar zeker krijg ik een groepje mensen om me heen die beter door hebben waar ik vast loop dan dat ik zelf doe.
Als een leerling een andere leerling of een collega pijn doet, ben ik één van de eerste die ingrijpt. Maar als een leerling mij opzettelijk pijn doet heb ik echt een collega nodig die mij ervan bewust maakt dat ik dat niet goed hoef te vinden.
Bij mijn vrijwilligerswerk ben ik de persoon die meteen roept: “Als een ander het niet doet, doe ik het wel!”. Een collega vrijwilliger maakte me er van de week op attent dat ik het niet allemaal zelf hoef te doen, en dat er ook simpelere wegen te bewandelen zijn.
Kortom: ik weet mijn hulp niet te vinden, maar gelukkig weet mijn hulp mij wel te vinden.
Fijn Niels dat je zo’n omgeving om jezelf hebt heen kunnen bouwen en jouw collega vrijwilliger jou dan ook wijst op je grenzen. Dat kan ook heel lastig zijn. Bij Gifted People moedigen we mensen aan om hun blauwdruk helder te maken. Zodat je ook naar anderen communiceert wat je nodig hebt. Je bent altijd welkom om een gratis online masterclass te volgen. Via deze link kun je jezelf aanmelden op een moment wat voor jou uitkomt. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Ik heb nooit veel moeite gehad met hulp vragen. Ik wist al heel snel dat ik veel dingen niet kon. Mijn vader mocht me graag tot de grond toe afkraken. Hij was aannemer/timmerman en had geen geduld met me. Van mijn moeder die aan smetvrees lmeidde had ik meer vrees dan mijn vader, dus ik was meer gericht op schoonblijven dan op het handwerk. Het maakte me onhandig. verder was ik vrij dromerig en had een slechte lichameijke coördinatie waardoor ik vaak tegen dingen opliep of omver gooide. Dus met sporten presteerde ik evenmin slecht. Het heeft me heel veel jaren gekost om over deze trauma’s heen te groeien. Ik heb al heel lang besloten anderen in te huren voor allerlei werkzaamheden en ik heb nog nooit naar enige sportwedstrijd gekeken, Sport is een woord synoniem aan trauma.
Het merkwaardige is dat ik door het gedrag van mijn vader realiseerde dat hij een zeer getraumatiseerde hoobegaafdde was en hij onbewust mij ook heeft opgezadeld met zijn trauma ‘s. Hij was al overleden voordat ik dat besefte, maar het hielp wel hem te vergeven en mezelf te vergeven.
Maar dankzij mijn juegdervaringen herken ik helemaal niet het probleem om hulp te vragen. Zo heb ik toch nog een beetje voordeel.
Wat naar voor je dat je deze start hebt gehad. Zie de waarde die jij aan de wereld toevoegt en wees je bewust van de invloed van jouw directe omgeving en kies bewust voor de mensen die je wel en niet toelaat. Investeer daarnaast in zelfonderzoek. Leer jezelf beter kennen zodat je weet hoe jij in elkaar zit, wat jij nodig hebt en wat voor mensen jij graag om je heen wilt hebben. Je gaat merken dat hoe beter jij jezelf kent en durft te zijn, des te meer mensen je aantrekt die daarbij passen. Het is een proces van naar op jezelf op zoek gaan. Dat is een belangrijk onderdeel van de Insight, de persoon die je bent en wilt zijn vormgeven. Is dat waar je nu het meeste naar op zoek bent? Je bent altijd welkom om een gratis online masterclass te volgen. Via deze link kun je jezelf aanmelden op een moment wat voor jou uitkomt. https://giftedpeople.eu/gratis-masterclass/
Door mijn leidinggevende ervaring vind ik het uit handen geven of delegeren van taken niet echt moeilijk. Ook nieuwe projecten of je op onbekend terrein begeven, dat geeft alleen maar uitdagingen, om die te delegeren naar mensen die er meer vanaf weten vind ik geen probleem. Een ander met een beter inzicht op het te bereiken doel is voor mij meer deel van het proces dan dat het een struikelblok zou vormen.
Wel is het zo dat ik dan altijd “de vinger aan de pols” houdt, meekijken met hoe zij het oppakken en hoe de voortgang verloopt. Dat is een leerproces en bij eventuele nieuwe projecten weet je ook welke “specialisten” je weer of juist niet kunt vragen om hulp.
Fijn dat je reageert Willie.
Heel herkenbaar..idd het “bezwaard voelen” is mede een factor. Bij bepaalde dingen heb ik een resultaat in mijn hoofd. En het voelt dan als falen als het gewenste resultaat niet tot stand komt. Daarna alsnog om hulp vragen benadrukt dat falen alleen maar meer.
Dat is voor velen herkenbaar. Aan de andere kant, zou jij niet graag hulp bieden, als iemand in jouw omgeving hulp nodig heeft waar jij juist een expert in bent? Hulp geven is een mooie manier waarvoor je waardevol bent voor andere mensen en door om hulp te vragen, geef je de mensen in jouw omgeving ook het gevoel dat ze iets toe te voegen hebben.
Ja, super herkenbaar! Vooral het bezwaard voelen om het aan anderen te vragen. Zeker als ik iets zelf kan, mag ik dat van mezelf absoluut niet aan een ander vragen. Al is die ander er beter in, vindt hij of zij het miss heel leuk om te doen of wat voor andere goede reden er kan zijn om het wel aan een ander te vragen. En ook omdat een ander het anders doet dan ik. Dat vind ik ook heel lastig. Want mijn manier is toch altijd de beste 😉
Dankjewel voor je reactie, voor jou eigenlijk hetzelfde antwoord als voor Harry. Je zegt het zelf ook al een beetje. Zou jij niet graag hulp bieden, als iemand in jouw omgeving hulp nodig heeft waar jij juist een expert in bent? Hulp geven is een mooie manier waarvoor je waardevol bent voor andere mensen en door om hulp te vragen, geef je de mensen in jouw omgeving ook het gevoel dat ze iets toe te voegen hebben.
Maar als jouw manier, echt de beste manier is 😉 dan moet je natuurlijk lekker je gevoel volgen 🙂
Feest van herkenning.. op mijn werk vooral omdat veranderingen zo langzaam gaan.. als ik het even snel doe (na mijn werk) kost het mij altijd meer tijd en energie dan verwacht. Ook omdat wat ik zelf maak ook niet goed genoeg is. Jaaaa je raadt het al.. om depressief van te worden. Gelukkig heeft die een psycholoog gebracht die over HB en HS begin. Naast een feest van herkenning ook mijn blauwdruk aan het maken en adviezen als deze.
Dank je!
Fijn dat je reageert Mo, dankjewel.