Inmiddels heb ik veel “HB kwaaltjes” wel onder de knie. Dat heeft mijn leven al een stuk eenvoudiger gemaakt. Maar laatst schudde iemand mij weer even wakker met de woorden “jij denkt er ook gewoon te veel over na”. “Ja”, dacht ik. “Ik denk OVERAL te veel over na, welcome to my world!”
Hoe langer je mij namelijk de tijd geeft, hoe meer ik mezelf er gek mee maak. Mijn interne dialoog ziet er dan ook vaak als volgt uit:
“ja, ik ga het gewoon doen.”
“Alhoewel, misschien is het niet slim om nu te doen, want als ik nu dit doe, dan gebeurt er misschien dat. En dan gebeurt er misschien dit, of misschien dat. Misschien moet ik toch nog gewoon even wachten.”
“Ik moet het gewoon proberen en niet zo veel nadenken.”
“Maar ja aan de andere kant, als het niet werkt is het zonde van mijn tijd.”
“Ik denk er weer te veel over na, ik moet gewoon een keuze maken.”
“Ik moet het ook weer niet overhaasten natuurlijk.”
“etc…”
Je weet al wat je wilt
Als hoogbegaafde kun je goed en complex denken. Veel HB’ers zijn ook goede crisismanagers omdat ze snel kunnen schakelen en inschatten welke gevolgen een bepaalde beslissing heeft. Je kunt het als het ware uitspelen in je hoofd.
Maar hoe langer je de tijd hebt om ergens over na te denken, des te complexer ook de gedachtengang wordt. Je ziet steeds meer nieuwe zijstraten en mogelijkheden en uiteindelijk raak je er in verstrikt.
Dat is ook wat er gebeurt als je te lang de tijd neemt om ergens over na te denken, om na te denken over een bepaalde keuze die je te maken hebt. Soms is het natuurlijk nodig om tot een weloverwogen beslissing te komen. Dan heb je tijd nodig voor onderzoek en risico analyses. Maar als het een mindspelletje wordt waarbij je vooral in discussie bent met jezelf in je hoofd, dan heb je jezelf gewoon te veel tijd gegeven.
Wat dan vaak helpt is om voor jezelf een deadline te zetten. Dat doe ik ook vaak als ik mensen spreek over mijn coaching. Aan het einde van het gesprek vraag ik ze dan meteen om een ja of een nee. Want vaak weet je al wat het antwoord is. Je intuïtie zegt ja of nee en hoe langer je er over na denkt, hoe meer je jezelf in twijfel gaat trekken. Daardoor kom je steeds maar niet tot handelen. En dat is super vermoeiend. Want pas als jij in beweging komt en dingen gaat proberen, gaan er dingen veranderen.
Wat kun je doen?
- Zet een korte deadline voor jezelf waarbinnen je een keuze moet maken. Gebruik de tijd die je hebt voor onderzoek en om eventueel met mensen erover te praten. Gebruik het om helderheid te creëren over wat een passende keuze is voor jou op basis van de informatie die je hebt. Leg er niet te veel druk op en voorkom een “ja-en-nee” spelletje in je hoofd met jezelf.
Ik ben benieuwd, herken je dit? En hoe ga jij er mee om? Laat je het me onder de blog weten?
