Inmiddels heb ik veel “HB kwaaltjes” wel onder de knie. Dat heeft mijn leven al een stuk eenvoudiger gemaakt. Maar laatst schudde iemand mij weer even wakker met de woorden “jij denkt er ook gewoon te veel over na”. “Ja”, dacht ik. “Ik denk OVERAL te veel over na, welcome to my world!”
Hoe langer je mij namelijk de tijd geeft, hoe meer ik mezelf er gek mee maak. Mijn interne dialoog ziet er dan ook vaak als volgt uit:
“ja, ik ga het gewoon doen.”
“Alhoewel, misschien is het niet slim om nu te doen, want als ik nu dit doe, dan gebeurt er misschien dat. En dan gebeurt er misschien dit, of misschien dat. Misschien moet ik toch nog gewoon even wachten.”
“Ik moet het gewoon proberen en niet zo veel nadenken.”
“Maar ja aan de andere kant, als het niet werkt is het zonde van mijn tijd.”
“Ik denk er weer te veel over na, ik moet gewoon een keuze maken.”
“Ik moet het ook weer niet overhaasten natuurlijk.”
“etc…”
Je weet al wat je wilt
Als hoogbegaafde kun je goed en complex denken. Veel HB’ers zijn ook goede crisismanagers omdat ze snel kunnen schakelen en inschatten welke gevolgen een bepaalde beslissing heeft. Je kunt het als het ware uitspelen in je hoofd.
Maar hoe langer je de tijd hebt om ergens over na te denken, des te complexer ook de gedachtengang wordt. Je ziet steeds meer nieuwe zijstraten en mogelijkheden en uiteindelijk raak je er in verstrikt.
Dat is ook wat er gebeurt als je te lang de tijd neemt om ergens over na te denken, om na te denken over een bepaalde keuze die je te maken hebt. Soms is het natuurlijk nodig om tot een weloverwogen beslissing te komen. Dan heb je tijd nodig voor onderzoek en risico analyses. Maar als het een mindspelletje wordt waarbij je vooral in discussie bent met jezelf in je hoofd, dan heb je jezelf gewoon te veel tijd gegeven.
Wat dan vaak helpt is om voor jezelf een deadline te zetten. Dat doe ik ook vaak als ik mensen spreek over mijn coaching. Aan het einde van het gesprek vraag ik ze dan meteen om een ja of een nee. Want vaak weet je al wat het antwoord is. Je intuïtie zegt ja of nee en hoe langer je er over na denkt, hoe meer je jezelf in twijfel gaat trekken. Daardoor kom je steeds maar niet tot handelen. En dat is super vermoeiend. Want pas als jij in beweging komt en dingen gaat proberen, gaan er dingen veranderen.
Wat kun je doen?
- Zet een korte deadline voor jezelf waarbinnen je een keuze moet maken. Gebruik de tijd die je hebt voor onderzoek en om eventueel met mensen erover te praten. Gebruik het om helderheid te creëren over wat een passende keuze is voor jou op basis van de informatie die je hebt. Leg er niet te veel druk op en voorkom een “ja-en-nee” spelletje in je hoofd met jezelf.
Ik ben benieuwd, herken je dit? En hoe ga jij er mee om? Laat je het me onder de blog weten?
Comments 17
Dit is zo herkenbaar. Als ik de tijd krijg neem ik pas een beslissing als ik elk scenario heb uitgedacht en alle variabelen die van invloed kunnen zijn duidelijk heb. En dat is in heel veel situaties in het leven niet heel handig.
Terwijl ik juist in crisis situaties zeg maar heel snel en doelgericht kan handelen en me dan ook helemaal in mijn element voel als ik meerdere dingen aan het managen ben en moet vertrouwen op mijn eerste ingeving.
M’n hoofd gaat vaak veel te snel op zich niet zo erg, alleen als die van de andere op rustig staat …
Bedankt voor deze tip Adrienne. Komt idd meer dan eens voor dat het denken doorslaat naar overdrive wat dan weer chaos, spanning, uitstel, bevriezing, frustratie tot gevolg kan hebben. Ik heb tijdens het overhoren van toets stof met mijn dochter al gemerkt dat door het begrenzen in tijd van een oefening de focus, aandacht, plezier en ook resultaat aanzienlijk is verbeterd. Wat ik nog wil opmerken bij het fenomeen “teveel nadenken” is dat sommigen er belang bij hebben dat mensen (dit geldt overigens niet alleen voor HB) dat de mental mind op volle toeren blijft werken. Dit zorgt er namelijk voor dat onze geest voortdurend in staat van spanning, verwarring, troebelheid, vertwijfeling etc. blijft functioneren. Terwijl een heldere, rustige geest ertoe leidt dat je in je kracht staat. En dat is nou precies wat zeg maar de machthebbers van deze maatschappij willen voorkomen: dat mensen op grote schaal ontwaken en hun eigen kracht, rust, bewustzijn gaan ervaren. Dit zorgt er namelijk onherroepelijk voor dat machthebbers hun controle over de samenleving kwijtraken = hun grootste angst. Er wordt heel bewust (en dit wordt natuurlijk ontkend) een overvloed aan prikkels gecreëerd met als doel het bewustzijn van mensen te overprikkelen. Los van de prachtige voordelen die bijv. het internet, smartphones ons bieden, worden deze dus ook misbruikt om macht en controle uit te oefenen op de gehele maatschappij.
Jee wat herkenbaar zeg! Zelfs het overdenken overdenken. vroeger kon ik er niet van slapen en dat zie ik nu bij mijn dochter van 9.
Ik weet dat het ook een kracht kan zijn maar dan moet je niet de negatieve kant op denken. Elke dag weer een uitdaging.
Bedankt voor de tip Adrienne, ik ga het uitproberen!
Heel herkenbaar! Er is een constante discussie gaande in m’n hoofd, over dingen die zich in de afgelopen dagen hebben afgespeeld, over vandaag, en over de toekomst. Ik probeer door te schrijven hetgeen wat zich al heeft afgespeeld af te sluiten, en me bezig te houden met vandaag. Dat lukt over het algemeen best redelijk. Waar ik nog mee worstel is het feit dat het soms lijkt alsof mijn hoofd A een betere keuze vindt, maar m’n hart B schreeuwt – beetje het dilemma tussen het rationele en het “emotionele”, het denken en het voelen. Herkennen jullie dat? Of heb je wellicht een tip hoe hiermee om te gaan?
Herkenbaar. Deadlines werken goed, maar dan wanneer die van buitenaf komen. Ik ben graag creatief met mijn handen, en ik sta graag op de markt. Om mijzelf te pushen leg ik een datum vast wanneer ik op de kunstmarkt wil gaan staan. Om mijzelf nog meer uit te dagen ga ik steeds met iets nieuws, andere techniek, ander ontwerp, andere inhoud staan.
Ik vind het proces van maken veel leuker dan het uiteindelijke doel, en experimenteer graag. Om toch een doel te hebben, ben ik nu voor mijn man likeurglaasjes/bekertjes aan het maken van blauwe zeeklei uit de moestuin. Een heel gedoe, en ik hoop dat het gaat lukken. Hij maakt likeur van klein hoefblad en paardenbloem die op dezelfde grond groeien. En zo hebben we plezier van elkaars hobby’s. Op deze manier bouw ik steeds meer een hekje om mij heen en bouw ik aan een paadje die ik moet aflopen. Anders doe ik liever niets, en kan ik eindeloos zwemmen in mijn tijd en mijn fantasie.
Ik twijfel al drie jaar of ik nou mijn paard moet verkopen of niet. Steeds weer kom ik uit op ja, en dan gaan mijn emoties opspelen en dan kan ik het niet over mijn hart verkrijgen. Want gedachten en gevoelens zijn allebei in overvloed aanwezig. Hetzelfde met kiezen voor een bepaalde richting qua werk/toekomst. Uiteindelijk kies ik niet en dat is zo nadelig voor mezelf. Gék word ik ervan.
Heel herkenbaar, de mensen om mij heen begrijpen het vaak niet en vinden dat ik teveel nadenk. Zelf vindtbik dat anderen keuzes op te simpele wijze maken en als het dan niet werkt de afwijking de schuld geven terwijl die in mijn scenario’s allang op tafel hebben gelegen.
Soms zou ik wel simpel willen kunnen denken………
Oh, ja, heel herkenbaar.
Inmiddels heb ik er op leren vertrouwen om de belangrijke dingen die niet urgent zijn, gewoon ergens in mijn hoofd te “ parkeren”. Mijn onderbewuste gaat er dan kennelijk mee verder en als de tijd daar is, trek ik het weer in mijn bewuste gedachten en meestal is het dan heel makkelijk om te weten wat ik wil doen en ook waarom.
Hetzelfde doe ik als ik een of ander nieuw plan heb, een voorstelling moet bedenken of een lessenserie wil schrijven of zo. Dan heb ik meestal een overload aan creativiteit en dan loop ik vast. Ook dan helpt het om het idee te parkeren. Na een tijdje ga ik er dan voor zitten en dan schrijf ik het allemaal in een keer op.
Groet,
Karien
Hey, dat is aardig… dank je wel voor de tips!
o, dus dat hoort ook bij HB zijn?? Ik dacht dat ik gewoon zo moeilijk/ vermoeiend was…
Hoi Adrienne,
Wederom heel herkenbaar, hoe meer tijd je hebt om over iets na te denken hoe complexer het vaak wordt. Ik merk dat ik het wel moeilijk vindt om deadlines met mezelf af te spreken, meestal betrek ik anderen er dan bij, bv spreek ik dan met mijn partner af dat ik uiterlijk zondag een beslissing neem, hij vraagt er dan ook naar.
Over grotere beslissingen, zoals wisselen van werk, parkeer ik zaken toch vaak tot in een vakantie, of maak een lijstje dat ik op de koelkast plak. Dat lijstje hangt er dan een week en gedurende de week en kan aangevuld worden. Dan is mijn hoofd meteen wat minder vol.
Succes verder,
Groetjes Beate
Heel herkenbaar het dwalen in het hoofd met uiteindelijk geen keuze, of uitstellen.
Mijn oplossing is geen verdieping van het onderwerp doen als ik nog geen beslissing wil of hoef te nemen.
Ik heb er vertrouwen in gekregen dat als het er om gaat ik in zeer korte tijd het onderwerp uit kan diepen en hier over kan beslissen.
Te lang van te voren brengt onrust ( spoken zien van genomen beslissing op langere termijn) met zich mee.
Hoi,
Natuurlijk herken ik dit stuk. Mijn “mind” kan uren, maanden, jaren zelfs draaien over beslissingen. Ik blijf als het ware “hangen” als een groef in een plaat. Onlangs , ook dankzij jouw tips in je blogs, gellerd hoe de stappen tot verdergaan en uitvoering te komen. Een enorme verademing door naar je intuïtie te luisteren en jezelf sturing te geven er anders over te denken, na de beslissing te hebben genomen het te gaan doen. Het lijkt op denkverslaving. Het is heerlijk, niet praktisch. Warme groet, Desiree
Jaaa!!! Om gek van te worden!
Dank voor je tip!
Hoi Adrienne,
Ik herken het heel erg. Ik had op een gegeven moment zo’n enorme keuze angst dat ik zelfs over de simpelste dingen al geen keuzes meer durfde te maken (zoals….Ga ik met de fiets of met de bus naar de stad). Geen grote gevolgen voor welke keus dan ook, maar ik bleef dan gewoon echt in de bevriesstand en kon ik echt geen keuze meer maken, want…als ik met de bus ga dan….en als ik met de fiets ga en het gaat zo regenen, dan….etc. Ik kom er steeds meer achter dat ik door die keuzestress ook enorm veel spanning in mn lijf opbouw en ik weet nu dat ik in die toestand ook geen keuzes kán maken. Dus tegenwoordig weet ik dat ik dus eerst weer moet zorgen dat mn zenuwstelsel weer rustig wordt en dan kan ik pas weer in contact komen met die intuïtie waar je het over hebt ????. Mediteren helpt mij daarbij om zo weer in contact met mn lijf te komen en even uit die discussie in mn hoofd.
Lieve groet,
Wilma
Ik ben daarom zo blij met werk omdat je gedwongen wordt deadlines te respecteren. En tegelijk blijft er tijd over (dat geluk heb ik dan weer) om na te denken over motivatie en zingeving
Maar juist dat laatste wordt soms een struikelblok omdat ‘meta-problemen’ vaak daarover gaan. De kleinere motivatie wordt dan steeds ter discussie gesteld. En ten diepste kom je daar zelfs waarschijnlijk nooit uit????????? Je komt altijd weer uit bij onopgeloste vraagstukken waarin je ahw een ‘sprong van geloof’ moet doen om je daar overheen te zetten? Toch geloof ik, dat je daarmee in het reine kan komen overigens.