Ongeveer 2-3% van de bevolking is hoogbegaafd. Dat brengt mee dat je in jouw school- studietijd en werk voornamelijk mensen treft die niet hoogbegaafd zijn. Dat heeft vanzelfsprekend invloed op hoe jij in het leven staat en hoe jij je ontwikkelt. Want om je als mens te kunnen ontwikkelen, heb je andere mensen nodig die jou op een gelijkwaardig niveau uitdagen. Uitdagen tot groei, prikkelen, challengen. Mensen die jou begrijpen en je het gevoel geven dat je goed bent zoals je bent.
Een creatieve minderheid
Maar als hoogbegaafde voel je je vaak als de kleur rood op een zwart-wit schilderij. Je bent wel onderdeel van het geheel, maar voor je gevoel is het voor iedereen zichtbaar dat je er toch niet helemaal bij hoort. Dat jij het weer “anders” doet, niet zoals de bedoeling was. En dat terwijl je zo je best doet om in te blenden.
Het is een dieper mensenlijk verlangen om ergens bij te horen, om onderdeel te zijn van een groep. Vanuit onze evolutie is dat altijd belangrijk geweest. Als individu is de overlevingskans vele male kleiner dan in een groep. In ons menselijk instinct zit die wetenschap nog heel goed verweven en ons lichaam en geest hebben als belangrijkste taak om ons in leven te houden. Met dat in gedachten is het heel logisch dat jij je als mens altijd in zekere mate conformeert, aanpast, aan een ander en aan de groep. Dan is de kans namelijk het grootste dat je wordt toegelaten en mag blijven. De sociale omgeving heeft daarom ook een grote invloed op de dingen die we doen en hoe we in het leven staan.
Als hoogbegaafde in een omgeving met weinig gelijkgestemden, is het nodig dat jij je meer dan gemiddeld aanpast om de connectie met een ander te maken. Hierdoor onderdruk je een belangrijk deel van jezelf en leer je jezelf aan om steeds een andere rol in te nemen. Als gevolg raak je meer van jezelf en jouw pad verwijderd, wat vermoeidheid meebrengt en ook het gevoel dat jij er niet mag zijn zoals je bent. Je gaat aan jezelf en jouw intuïtie twijfelen en je onderdrukt emoties die je proberen te vertellen dat het niet past.
Dat je in de minderheid bent, betekent niet dat jouw weg niet goed is. Of dat jij je overal en altijd maar moet aanpassen. Je bent onderdeel van een creatieve minderheid die kleur brengt. Jouw kwaliteiten om te kunnen veranderen, vernieuwen en verbeteren heeft de ruimte nodig. De ruimte om te ontwikkelen zodat je het daar kunt inzetten waar het nodig is.
Je bent niet voor niets anders
De omgeving waarin je functioneert beïnvloedt hoe jij in het leven staat en hoe jij je ontwikkelt. Daarom is het belangrijk dat je gelijkgestemden om je heen verzamelt. En dat jij leert begrijpen wie jij bent in de meest pure vorm. Door te begrijpen wie jij bent en door wat jou anders maakt te accepteren, kom je ook op de juiste plekken.
Onthoud dat je niet voor niets anders bent. Juist het zwart, wit én rood samen, maken het schilderij. Het een is niet belangrijker dan het ander. Alle elementen spelen een belangrijke rol. En zo is het ook met jouw rol in deze wereld. Want wanneer jij anders bent, heb je ook wat anders te doen. En daar kom je achter door voor jezelf helder te maken wat jij voor jezelf wenst, door te kiezen voor een omgeving waarin jij je wilt bevinden en door de juiste mensen in je leven toe te laten.
Wat kun je doen?
- Kijk eens kritisch naar je omgeving. In welke omgevingen pas jij je het meeste aan? Wat zou je kunnen doen om daar meer van jezelf te laten zien? Wat staat je daarbij in de weg en hoe los je dat op?
- Ga op zoek naar omgevingen waarin je gelijkgestemden treft. Zorg dat je voldoende intellectuele uitdaging vindt en met andere HB’ers jouw anderszijn kunt delen. Ben je al lid van mijn besloten Facebook groep? Dat is al een mooie begin ;). Je vindt de groep hier: Gifted People Groep.
Pas jij je veel aan? Laat je me onder deze blog weten wat je daar nu in gaat veranderen?
Volgende week lees je in deel 2 waarom je anderszijnde hoogbegaafde niet altijd begrepen wordt en wat je daar aan kunt doen. Ontvang je de wekelijkse HB updates al? Daar kun jij je gratis voor aanmelden. Ontvang je ook meteen gratis mijn ebook over hoogbegaafdheid. Aanmelden kan hier.
Heb jij mijn E-book over hoogbegaafdheid al gelezen?
Die kun je hier gratis aanvragen!
Comments 4
Wat mooi opgeschreven Adrienne. Herkenbaar ook. Ik pas me geloof ik het meest aan op plekken waar ik heel graag bij wil horen, zoals bij familie, de buurt, de school. Het uitwisselen met gelijkgestemden helpt mij ook enorm om op die plekken steeds meer mezelf te zijn en laten zien. Dat kan altijd nog meer 🙂 Dank voor je inspiratie hiervoor. Ik hoef daar niet iets actiefs voor te doen. Bewustzijn is voor mij de sleutel hiertoe.
Hoi allemaal,
Ik volg nu een tijdje dit blog en herken zo veel dat ik besloten heb voor het eerst in mijn leven te reageren op iets wat ik op internet lees.
‘Anders zijn’ is wel zo’n beetje mijn thema. Op de basisschool voelde ik me anders, omdat wat ik fijn en leuk vond nooit was wat andere jongens deden, dachten, vonden. Ergens herken ik de drang om erbij te horen heel sterk, en ben een kei in me aanpassen, en geaccepteerd worden door mensen. Maar aan de andere kant had (en nog steeds wel) ik de behoefte om juist niet in de grijze massa op te gaan en niet te doen wat iedereen doet. Het ‘me aanpassen’ en ‘me van anderen onderscheiden’ conflicteert toch regelmatig in mijn leven. Ik heb periodes dat ik vol energie allerlei dingen oppak en periodes dat ik me het liefste opsluit in mijn eigen gedachten/fantasiewereld.
Op het voortgezet onderwijs werden de verschillen tussen mij en andere jongens alleen maar groter: ik zong, was creatief, had geen balgevoel, mijn emoties gingen alle kanten op, vond andere dingen interessant, etc. dat ik een hele tijd vertwijfelt heb afgevraagd of ik dan misschien homo was. Thuis was de plek waar ik mij het meest aanpaste, omdat mijn ouders het psychisch zwaar hadden en ik van mening was dat mijn dingetjes niet belangrijk genoeg waren en omdat ik de dingen die in mijn hoofd zaten, niet goed begrijpelijk voor anderen kon verwoorden. Dus het zal wel aan mij liggen.
Uiteindelijk een sociale studie gedaan (als enige jongen in een klas van 22), waar ik emotioneel door een diep dal ben gegaan en ben ik met jongeren/gezinnen gaan werken in de kinder- en jeugdpsychiatrie. Maar nog steeds nooit aan hoogbegaafdheid gedacht…
Als ik terug kijk in mijn leven ben ik de laatste jaren al meer gaan accepteren dat ik nu eenmaal gewoon mezelf ben en er niets aan heb om me altijd overal aan te passen of juist niet te binden. Nu ben ik 34, gelukkig getrouwd, heb drie hoogbegaafde kinderen en voor hen me steeds meer aan het inlezen in hoogbegaafdheid. Het e-book gaf voor mijzelf echt de doorslag: ik ben hoogbegaafd, dat is het. Niet meer, niet minder. En ja, ik ben dus anders. In mijn hoofd lukt het al steeds beter om het anders zijn niet zozeer als last te zien, maar wat moet ik nu dan… Wat ga ik met mijn werk doen? Wat ga ik doen met mijn drang om dingen te ‘scheppen’, te ontwerpen, te visualiseren?
Hoi Teun, herkenbaar jou stukje. Ik herken mezelf er meteen in. Ik denk dat ook de hokjes vrouwelijk/mannelijk niet passen bij ‘ons’. Dat je als mens zelf voelt en bepaalt wat bij je past en dat ook zo doet. Durft te zijn.
Wat een bijzondere reactie! Ik heb nooit kunnen denken dat de ongemakkelijkheid die ik ervaar bij man/vrouw hokjes zou kunnen passen bij hoogbegaafdheid! Ik heb me zolang ik me kan herinneren (met uitzondering van een korte periode gedurende mijn puberteit) verzet tegen de ongelijkheid en onrechtvaardigheid van gewenste geslachtsverschillen…waarom moeten vrouwen hun benen scheren en mannen niet? Evenzo met oksels… Waarom is het algemeen geaccepteerd dat vrouwen lippenstift gebruiken, terwijl dat verwijst naar rode gezwollen schaamlippen; waarom moeten vrouwen er aantrekkelijk en sensueel uitzien en als ze met 300 mannen geslapen hebben zijn het toch sletten en hoeren… voor mij is dat gespeend van alle logica… Mannen mogen eruit zien als zwervers en dan is dat gewoon stoer…
Ik voel me meer vrouw dan man maar heb veel moeite met de gangbare normen wat betreft de verschillen tussen uiterlijk en gedrag van mannen en vrouwen.
Laat mij gewoon lekker mezelf zijn, van mij mag iedereen dat, zolang er geen schade wordt aangericht uiteraard.